Ενα άθλιο αλισβερίσι και μια ξεδιάντροπη απόπειρα συμψηφισμού σκανδάλων ξετυλίγεται τις τελευταίες μέρες μεταξύ των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Οι μεν (ΠΑΣΟΚ) κατηγορούν τη ΝΔ για το αδήλωτο και μαύρο χρήμα που έρεε στους λογαριασμούς του κόμματος το...1989 (λες και μετά όλα είναι μέσα στο φως και τη διαφάνεια), οι δε (ΝΔ) τους εγκαλούν στο σήμερα και τους θυμίζουν με νόημα τα σκάνδαλα του Κτηματολογίου, του χρηματιστηρίου, τις παράνομες ελληνοποιήσεις κ.ά. Φυσικά κανένας από τους δυο δεν πρόκειται να φτάσει μέχρι το τέλος, ούτε να αγγίξει τη ρίζα οποιουδήποτε σκανδάλου, απλά επειδή θα αναιρούσε τον εαυτό και την πολιτική του. Ετσι αυτό που γίνεται είναι να χρησιμοποιούνται τα σκάνδαλα σε έναν ανελέητο πόλεμο για την εξουσία και για αναδιατάξεις του πολιτικού σκηνικού επί το συντηρητικότερο. Οι εργαζόμενοι όμως δεν έχουν την πολυτέλεια να παραμένουν άπραγοι θεατές στο δικομματικό θέατρο. Είναι ανάγκη να βγουν στο προσκήνιο, να δυναμώσουν την οργάνωση και τη συσπείρωσή τους, τους αγώνες τους και, πάνω απ' όλα, να συνειδητοποιήσουν την επιτακτική ανάγκη να αναλάβουν τα ηνία της χώρας και της πορείας της.
.
Δεν ξεγελάει κανέναν
Σφύριξε αδιάφορα στην πραγματικότητα ο Κ. Καραμανλής απέναντι στα καυτά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι δημοσιογράφοι και γενικότερα οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ. Στις δηλώσεις που έκανε ο εκπρόσωπος Τύπου (και συνάδελφος) Θ. Ρουσόπουλος, μετά τη συνάντηση που είχε χτες ο πρόεδρος της ΝΔ με το ΔΣ της ΠΟΕΣΥ, προτίμησε τις γενικόλογες και αόριστες αναφορές περί ελευθεροτυπίας και «πάταξης της διαπλοκής», αλλά δεν είπε λέξη για τις απολύσεις που βρίσκονται στην αιχμή των κινητοποιήσεων του κλάδου, το ασφαλιστικό κλπ. Ασφαλώς και γνωρίζει τα προβλήματα η ηγεσία της ΝΔ. Συνειδητά όμως δεν αναφέρεται σε αυτά, επειδή ακριβώς πρώτα απ' όλα είναι με τους ιδιοκτήτες και τους μεγαλοεκδότες, προς δόξαν της αντιδιαπλεκόμενης ρητορείας της. Δεν ξεγελάει όμως κανέναν.
Πίσω από το κυκλοφοριακό χάος
Εφιαλτικές και τραγελαφικές στιγμές έζησαν χτες οι χιλιάδες οδηγοί που είχαν την ατυχία να οδηγούν όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας, αλλά σε ολόκληρο σχεδόν το Λεκανοπέδιο. Εγκλωβισμένοι ατέλειωτες, στην κυριολεξία, ώρες σε ένα κυκλοφοριακό κομφούζιο, μάταια περίμεναν βοήθεια από κάπου. Τα νεύρα των οδηγών κυριολεκτικά «ρετάλια», αλλά ούτε οι οργισμένες φωνές ούτε οι βλαστήμιες ωφελούσαν, άλλη μια φορά. Η Τροχαία φροντίζει για καλές δημόσιες σχέσεις και ανθρώπινο προφίλ, αλλά στις δύσκολες ώρες, όπως χτες, απουσιάζει. Ομως για την απάνθρωπη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, δεν ευθύνεται βέβαια η Τροχαία. Οι κυβερνήσεις των προηγούμενων δεκαετιών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ φρόντισαν να απαξιώσουν και υποβαθμίσουν τις δημόσιες συγκοινωνίες, προς όφελος βέβαια των ΙΧ και των μεγάλων εισαγωγέων και βιομηχανιών. Με την εγκληματική πολιτική τους κατέστησαν το ΙΧ αναγκαίο για την καθημερινή μεταφορά από και προς τους χώρους εργασίας, με αποτέλεσμα οι άθλιοι δρόμοι της πόλης να μετατρέπονται σε πάρκινγκ. Αν δεν απαλλαγούμε από αυτή την πολιτική και τους διαχειριστές της, απλά θα χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο ή μάλλον στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου μας.
ΥΓ: Αλήθεια, ακούσατε τον Κ. Λαλιώτη, τον μακροβιότερο υπουργό ΠΕΧΩΔΕ, να πει μια λέξη;
Το «γυαλί» και η... ενημέρωση
Επρεπε να βγει ο ίδιος ο υπουργός Παιδείας στο «γυαλί» για να ενημερωθούν οι τηλεθεατές για το ζήτημα των αλλαγών στην αναβαθμολόγηση των γραπτών και την εξαγωγή του βαθμού στις εξετάσεις του λυκείου. Πρόκειται για εφαρμογή του τηλεοπτικού δόγματος «όταν δεν έχει εικόνα, δεν υπάρχει το θέμα» και, μάλιστα, για πολλοστή φορά. Γι' αυτό και το θέμα που ανακοινώθηκε προχτές από το υπουργείο Παιδείας «έπαιξε» στα χτεσινά δελτία, όταν δηλαδή τα κανάλια είχαν εξασφαλίσει την εικόνα του ίδιου του υπουργού να κάνει τις ανακοινώσεις. Ενα ακόμα δείγμα του πώς εννοούν την ενημέρωση οι μεγαλοκαναλάρχες...
Η ... ζαλάδα του ταγκό
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΚΑΛΑ, στην Αργεντινή γίνεται χαμός και ό,τι κι αν έλεγε, ο οποιοσδήποτε Αργεντίνος οπαδός της «ελεύθερης αγοράς» θα ήταν απόλυτα δικαιολογημένος. Λαϊκή εξέγερση είναι αυτή κι όπως θα είδατε κι εσείς στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων δεν αστειεύονται οι εξεγερμένοι.
Οι δικοί μας νεοφιλελεύθεροι, όμως, τι έπαθαν κι έχουν χάσει το χρώμα τους..; Γιατί κάνουν κριτική -έστω, γενικόλογα και αόριστα- στις συνταγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και τη νεοφιλελεύθερη πολιτική του Ντε λα Ρούα; Σ' αυτά δεν πιστεύουν και οι ίδιοι; Τις ίδιες πολιτικές δεν πρεσβεύουν και δεν υποστηρίζουν;
Θα πείτε, πως καταδικάζουν τις ακραίες εκφράσεις του νεοφιλελευθερισμού και, μάλιστα, όπως αυτές παρουσιάστηκαν στη χώρα του ταγκό. Ναι, μ' αυτό το πλευρό να κοιμάστε... Πρώτον, γιατί τα όσα λένε τώρα είναι πέρα για πέρα υποκριτικά. Και δεύτερον, αν μπορούσαν και τους το επέτρεπε ο συσχετισμός δύναμης, τα ίδια θα κάνανε και στη χώρα μας. Είναι άπληστο και αχόρταγο το μεγάλο κεφάλαιο...
Αλλωστε, μερικοί το ομολογούν κι όλας. Η κοινωνική αυτή έκρηξη θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, εάν ήταν λιγότερο σκληρή η εφαρμοζόμενη πολιτική, λένε. Εάν δηλαδή, δίνονταν και κάποια ψίχουλα στον λαό της Αργεντινής. Και μέμφονται το ΔΝΤ, επειδή δε δίνει κι άλλα δάνεια στην Αργεντινή.
Στην ουσία της πολιτικής, όμως, δε διαφωνούν. Ούτε στην καταλήστευση της χώρας από τις αμερικανικές και άλλες πολυεθνικές, τους εκεί συνεργάτες και συνεταίρους τους. Την κοινωνική αναστάτωση και τη σύγκρουση φοβούνται...
Εάν δεν είχαμε τη λαϊκή εξέγερση, θα μίλαγαν για το αργεντίνικο θαύμα, που κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια, να ισοπεδώσει τον πληθωρισμό και να φέρει τη νομισματική σταθερότητα στη χώρα. Και δε θα τους καίγονταν καρφάκι, για τους φτωχούς και τους πεινασμένους, στις παραγκοσυνοικίες του Μπουένος Αϊρες και της Λα Πλάτα.
Γρηγοριάδης Κώστας
Αλλωστε, χρόνια τώρα, γίνονται όλ' αυτά στην Αργεντινή -και όχι μόνον εκεί- και κουβέντα δεν έχουν πει...
Δεν είναι τυφλή, είναι ταξική
Τελικά παραμένει... λευκό το ποινικό μητρώο του Α. Ηλιόπουλου, πλοιοκτήτη του σαπιοκάραβου «ΑΪΡΟΝ ΑΝΤΩΝΗΣ», το οποίο στις 3 Σεπτέμβρη 1994 βυθίστηκε αύτανδρο - με 24 ναυτεργάτες πλήρωμα - στον Ατλαντικό Ωκεανό και μάλιστα με καλό καιρό. Η Δικαιοσύνη με πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση αποδέχτηκε ότι το ναυάγιο αυτό αποτέλεσε προδιαγεγραμμένο έγκλημα, καθώς ο πλοιοκτήτης, αν και γνώριζε ότι η σαπίλα είχε «φάει» τις λαμαρίνες του πλοίου του - μάλιστα λίγους μήνες πριν το ναυάγιο είχε ήδη πουλήσει το πλοίο για παλιοσίδερα - για να μη χάσει το ναύλο, έπαιξε κορόνα - γράμματα με τη ζωή των 24 ναυτεργατών. Ωστόσο, αυτή τη στιγμή συνεχίζει ανενόχλητος τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες... Κι αυτό γιατί αν και στο δικαστήριο πρωτόδικα καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλάκιση, απαλλάχτηκε μετά από το Εφετείο με την προκλητική αιτιολογία της ...«εσφαλμένης κλήτευσης». Αυτή την αιτιολογία αποδέχτηκε προ ημερών και ο Αρειος Πάγος, δίνοντας τέλος στην υπόθεση και σβήνοντας ταυτόχρονα κάθε ελπίδα των συγγενών των θυμάτων για κάποιο ίχνος δικαίωσης. Αυτοί είναι οι νόμοι του αστικού κράτους, αυτή είναι η δικαιοσύνη που απονέμεται.
Είναι αναρίθμητα τα τραγικά και αποδεδειγμένα ναυτικά και εργατικά εγκλήματα για τα οποία εφοπλιστής, μεγαλοεργολάβος ή βιομήχανος όχι μόνο δε φυλακίστηκε, αλλά δεν πλήρωσε έστω μία δεκάρα. Ορισμένα στοιχεία είναι χαρακτηριστικά: Μαζί με τους 24 ναυτεργάτες του «ΑΪΡΟΝ ΑΝΤΩΝΗΣ», στον υγρό τάφο βρίσκονται οι 12 ναυτεργάτες του πλοίου «ΠΕΛ ΧΑΝΤΕΡ». Ομως, ο πλοιοκτήτης του ουδέποτε ενοχλήθηκε, όπως δεν ενοχλήθηκε και ο Γιαστικλής, πλοιοκτήτης του «Αγιος Παντελεήμονας», που έπνιξε 9 ναυτεργάτες. Στα έργα του ΜΕΤΡΟ εκατοντάδες εργάτες έχουν σακατευτεί και δεκάδες είναι οι σκοτωμένοι. Ποιος τιμωρήθηκε; Ποιος πλήρωσε για την έκρηξη στο δεξαμενόπλοιο «Ανατζελ Γκρέιτνες» στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος με ακόμα ανεξακρίβωτο αριθμό νεκρών μεταλλεργατών; Ποιος τιμωρήθηκε για τους νεκρούς εργάτες της ΡΙΚΟΜΕΞ;
Στην πιθανή ερώτηση για το τι δικαιοσύνη έχουμε κι αν λειτουργεί, πρέπει να απαντήσουμε καταφατικά: Οχι μόνο έχουμε δικαιοσύνη, αλλά και τα δικαστήρια εργάζονται με υπερεντατικούς ρυθμούς. Ο δικαστικός πέλεκυς είναι πανέτοιμος να «κόψει» κεφάλια, μόνο που... προτιμά αυτά να ανήκουν σε αγρότες, μαθητές, απεργούς εργάτες, αγωνιστές συνδικαλιστές και γενικά σε όποιον αντιστέκεται, αγωνίζεται και διεκδικεί το δικαίωμά του στη ζωή, το δικαίωμά του στη δουλιά. Την ίδια στιγμή άλλωστε που ο Ηλιόπουλος «απαλλάσσεται», πρωτοπόροι συνδικαλιστές ναυτεργάτες βρίσκονται υπό τη «Δαμόκλειο σπάθη» των περιοριστικών όρων που τους έχουν επιβάλει τα δικαστήρια και κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να βρεθούν φυλακή επειδή συμπαραστάθηκαν, όπως άλλωστε είχαν υποχρέωση, στον αγώνα των συναδέλφων τους. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του Γιάννη Μανουσογιαννάκη, προέδρου της Ναυτεργατικής Ενωσης «Ο ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ». Εχουμε λοιπόν Δικαιοσύνη, μόνο που αυτή είναι των εφοπλιστών και των βιομηχάνων και δεν επιτρέπεται καμία αυταπάτη. Προχτές, πάλι, αυτή η δικαιοσύνη κήρυξε παράνομη την απεργία των εργατών καθαριότητας.
Αθηνά ΖΥΜΑΡΗ
Θέλουν και ξεζουμίζονται!
Γρηγοριάδης Κώστας
Ακουσον! Ακουσον! Κατά τη διάρκεια της συνάντησης των συνδικαλιστών του Συντονιστικού Σωματείων Αθήνας με τον υπουργό Εργασίας Δ. Ρέππα, ο δεύτερος όταν του περιέγραψαν οι συνδικαλιστές την αντεργατική πραγματικότητα που έχει επιβάλλει η κυβέρνηση, ισχυρίστηκε, μεταξύ άλλων, ότι πολλοί εργαζόμενοι θέλουν να υπεραπασχοληθούν για να αυξήσουν το εισόδημά τους! Εμ, βέβαια κ. υπουργέ, ο εργαζόμενος σήμερα πληρώνει για την Παιδεία, για την Υγεία, την Πρόνοια. Πληρώνει αυτός για τις φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου, πληρώνει για το ευρώ σας. Η κυβέρνησή σας ψήφισε τα πλέον αντεργατικά μέτρα σε βάρος της δουλιάς του και του εισοδήματός του για την υπεράσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου! Επιπλέον, οι υπάλληλοι σας στα ανώτερα συνδικαλιστικά όργανα όχι μόνο έχουν ξεχάσει τι θα πει διεκδίκηση πραγματικών αυξήσεων αλλά και κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να εμποδίσουν τις διεκδικήσεις της εργατικής τάξης. Μ' αυτά τα δεδομένα είναι πρόκληση να επικαλείστε τα ίδια τα θύματα της πολιτικής σας για να δικαιολογήσετε την πολιτική σας.
Τι τους νοιάζει;
«Ασφαλώς και δεν υπάρχει... νομικός λόγος κάποιος - στην προκειμένη περίπτωση είναι ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Ν. Χριστοδουλάκης - να αποκλείεται από το Χρηματιστήριο.
"Επιτρέπεται", όμως, ένας υπουργός οικονομικού υπουργείου να παίζει στο Χρηματιστήριο και μάλιστα σε μία χώρα, όπου οι καταγγελίες για "πρωτοφανή αναδιανομή του πλούτου" δίνουν και παίρνουν και διατυπώνονται ακόμα και μέσα στη Βουλή; Επειτα, πώς ξαφνικά προέκυψε και η ΝΔ έγινε ο εισαγγελέας για τον υπουργό, "απαγορεύοντάς" του την είσοδο στο Χρηματιστήριο, όταν κορυφαία στελέχη της και έχουν άριστες "πληροφορίες" και παίζουν;
Φαίνεται - κι αυτό αφορά και τις δυο "πλευρές" - πως ορισμένοι ξεχνάνε ότι η γυναίκα του Καίσαρα πρέπει να είναι και να φαίνεται τίμια. Αλλά τις τους νοιάζει; Αυτοί έχασαν ή χιλιάδες μικροεπενδυτές που είδαν από τη μια στιγμή στην άλλη τις οικονομίες τους να εξατμίζονται στο... παιγνίδι του τζόγου;».
Του Γ. Διακογιάννη από τα χτεσινά «Νέα».
Κατάντια
Θεώρησε ως δεδομένο το φανταστικό προϊόν της δικής του πολιτικής εμπάθειας και αντι-ΚΚΕ μένους και μετά έκτισε γύρω απ' αυτό το... ρεπορτάζ. Αναφερόμαστε στον Β. Βενιζέλο και τα όσα γράφει, χτες στην «Αυγή», για το 8ο Συνέδριο της ΚΝΕ. Σύμφωνα με τον Β. Β., η ΚΝΕ σπαράσσεται από μια σύγκρουση αριστεριστών και της ελεγχόμενης από την ηγεσία του Κόμματος ομάδας. Γύρω απ' αυτή τη σύγκρουση «παίζουν» η Αλέκα Παπαρήγα, ο Χαρίλαος Φλωράκης, άλλα στελέχη του Κόμματος, ο δημόσιος προσυνεδριακός διάλογος, η δήθεν απομαζικοποίηση της ΚΝΕ κλπ., κλπ.
Κι όλ' αυτά δημοσιεύονται μια μόλις μέρα μετά τη στάση εργασίας των δημοσιογράφων και των άλλων εργαζομένων στα ΜΜΕ, για την υπεράσπιση της ενημέρωσης και την καταδίκη των απολύσεων. Κινητοποίηση, για την οποία η «Αυγή» αφιερώνει το προηγούμενο δισέλιδο από το προαναφερόμενο «ρεπορτάζ». Να μιλήσουμε, εκτός των άλλων, και για κατάντια ή προκλητική υποκρισία; Λίγο είναι...
Μπράβο στην ΕΛΜΕ Λάρισας!
Επαινος αξίζει στην ΕΛΜΕ Λάρισας - και στο Σύλλογο Δασκάλων του νομού που βοήθησε - για την πρωτοβουλία της να καλύψει οικονομικά τη μεταφορά από τη Λάρισα στην Αθήνα των Κούρδων προσφύγων, οι οποίοι είχαν εγκαταλειφθεί επί 14 μέρες στον χιονισμένο Ολυμπο. Αυτό που αρνήθηκε να κάνει η κυβέρνηση, αν και είχε υποχρέωση, το έκανε η ΕΛΜΕ Λάρισας, συναισθανόμενη το δράμα αυτών των ανθρώπων - ανάμεσά τους και πολλά μωρά - που κινδύνευαν ζώντας σε πολικές θερμοκρασίες.
Να πώς η ίδια η ΕΛΜΕ Λάρισας εξηγεί με ανακοίνωσή της το ενδιαφέρον της: «Ως εκπαιδευτικοί οφείλουμε όχι μόνο με λόγια, αλλά κυρίως με πράξεις να διαπαιδαγωγήσουμε τη νέα γενιά να εκδηλώνει όποτε χρειάζεται τη συμπαράστασή της σε κατατρεγμένους, χωρίς πατρίδα πρόσφυγες. Οφείλουμε επίσης να μένουμε πιστοί στις παρακαταθήκες της ιστορίας και του λαού μας, που βίωσε και ο ίδιος παρόμοιες συνθήκες. Ο Ξένιος Δίας μένει πάντα σ' αυτό τον τόπο».
Στους δρόμους της Αργεντινής
Στις αρχές της δεκαετίας του '90, πολλοί αστοί πολιτικοί, οικονομολόγοι και δημοσιογράφοι, δήλωναν ένθερμοι θιασώτες της οικονομικής πολιτικής που εφάρμοζε ο Κάρλος Μένεμ, για τη «σωτηρία» - υποτίθεται - της οικονομίας της Αργεντινής από τη χρεοκοπία. Στα πλαίσια αυτά, η κυβέρνηση της Αργεντινής προχώρησε - με ιδιαίτερη ΤΟΛΜΗ και ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ, όπως ακριβώς συνιστούσε η ηγεσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και το τραπεζικό κεφάλαιο - στην επιβολή του «λιγότερου κράτους», με μαζικές ιδιωτικοποιήσεις κρατικών επιχειρήσεων (μέχρι και τις εφορίες παρέδωσαν στη ληστρική εκμετάλλευση του ιδιωτικού τομέα) και στη δραστική περικοπή των κοινωνικών παροχών. Η εφαρμογή της συγκεκριμένης πολιτικής, παράλληλα με τη σύνθλιψη των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα και των λαϊκών εισοδημάτων, ήταν ο απαράβατος όρος που είχε θέσει το ΔΝΤ για τη χορήγηση νέου δανείου «στήριξης» της οικονομίας της Αργεντινής, για να αντιμετωπίσει τότε την κρίση.
Καθώς η Αργεντινή προβαλλόταν από τα επιτελεία του διεθνούς ιμπεριαλισμού σαν «πρότυπο» για την αντιμετώπιση των δημοσιονομικών προβλημάτων, ο τότε Πρόεδρος της Ρωσίας, Μπ. Γιέλτσιν, είχε ζητήσει τα «φώτα» του Μένεμ για τη... σωτηρία της ρωσικής οικονομίας από τη χρεοκοπία! Με δεδομένα, μάλιστα, τα οξύτατα δημοσιονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε τότε και η ελληνική οικονομία, οι Ελληνες κυβερνώντες δέχονταν συστηματικά τις συμβουλές του ΔΝΤ και άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων (ΟΟΣΑ, ΕΕ) ή παράκεντρων (ΣΕΒ, ΙΟΒΕ, κλπ.), για την εφαρμογή παρόμοιας πολιτικής. Βρέθηκαν, μάλιστα, και Ελληνες πολιτικοί, που όχι μόνο χειροκροτούσαν την οικονομική πολιτική της Αργεντινής, αλλά ζητούσαν την εφαρμογή της και στη χώρα μας. Μεταξύ αυτών, οι πιο προωθημένοι, ήταν ο Στ. Μάνος, ο Αν. Ανδριανόπουλος κ.ά. Μετά την υπερψήφιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ - και τη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού να αγκαλιάζει όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου - οι κάθε είδους θιασώτες της καπιταλιστικής «παγκοσμιοποίησης» μιλούσαν μέχρι πριν 2 χρόνια για το «θαύμα» της Αργεντινής.
Η ουσία του «θαύματος», που κατάφερε ο Μένεμ, δεν κράτησε πολύ. Γιατί βεβαίως η αστική πολιτική, ανεξάρτητα από τη μορφή διαχείρισης (νεοφιλελεύθερη ή σοσιαλδημοκρατική) χρησιμοποιεί ως σταθερό εργαλείο τις κρατικομονοπωλιακές ρυθμίσεις προκειμένου να παρεμβαίνει για την ελαχιστοποίηση των συνεπειών της οικονομικής κρίσης στο κεφάλαιο. Η ουσία της όποιας μορφής διαχείρισης έγκειται στη μεταφορά των συνεπειών της κρίσης στην εργατική τάξη και στ' άλλα λαϊκά στρώματα. Αλλά φαίνεται ότι όταν η κρίση γίνεται βαθιά, παρατεταμένη και γενικευμένη, οι συνέπειες για το λαό από την αστική πολιτική γίνονται αβάσταχτες, έτσι που φέρνουν απόγνωση. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε στους δρόμους της Αργεντινής. Ο λαός της χώρας εξεγέρθηκε, μην αντέχοντας άλλο τη φτώχεια, την πείνα, την ανεργία και την εξαθλίωση, που γέννησε η οικονομική κρίση της καπιταλιστικής οικονομίας και η αντιδραστική πολιτική αντιμετώπισής της. Στην προκειμένη περίπτωση αναδεικνύεται ακόμη μια φορά ότι ο καπιταλισμός στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο ψυχορραγεί, περιμένοντας το νεκροθάφτη του για να τον θάψει οριστικά στον τάφο της ιστορίας.
Feeds
