Στα 16 του χρόνια, ο Λεκορνί έκανε προεκλογική εκστρατεία για τον Σαρκοζί. Στα 18 έγινε δήμαρχος μιας πόλης στη Νορμανδία και στη συνέχεια ο νεότερος σύμβουλος του πρώην Προέδρου Σαρκοζί. Εφυγε από το «συντηρητικό» κόμμα για να ενταχθεί στο «κεντρώο» του Μακρόν, όταν ο τελευταίος εξελέγη Πρόεδρος το 2017. Αυτά είναι τα πιο γνωστά στοιχεία στο βιογραφικό του νέου πρωθυπουργού (και πρώην υπουργού Αμυνας) της Γαλλίας. Υπάρχουν όμως και κάποια λιγότερο γνωστά. Οπως για παράδειγμα ότι ο Λεκορνί είχε κατά καιρούς την προσοχή της Λεπέν και του Μπαρντέλα, αρχηγού του ακροδεξιού κόμματος «Εθνική Συσπείρωση» (RN), με τον οποίο μάλιστα συναντήθηκε πέρσι μυστικά. Αξιωματούχοι του RN δήλωσαν στο Reuters ότι θα μπορούσαν να διατηρήσουν κάποιο είδος «σιωπηρής υποστήριξης» προς τον Λεκορνί, τώρα που έγινε πρωθυπουργός, όπως τον στήριξαν άλλωστε και ως υπουργό Αμυνας, στα σχέδια ενίσχυσης της πολεμικής οικονομίας. Εκλεχτός (και) της ακροδεξιάς λοιπόν ο νέος πρωθυπουργός της Γαλλίας, που τον επέλεξε ο «κεντρώος» Μακρόν. Αυτός που στις τελευταίες εκλογές πριμοδοτήθηκε από τον σοσιαλδημοκρατικό συρφετό του «Νέου Λαϊκού Μετώπου» για να μην κερδίσει η ακροδεξιά της Λεπέν! Θυμίζουμε ότι το «Νέο Λαϊκό Μέτωπο» είχε αποσύρει δικούς του υποψηφίους από πολλές περιφέρειες στον β' γύρο των βουλευτικών εκλογών, για να ψηφιστούν οι υποψήφιοι του Μακρόν, δίνοντας το «φιλί της ζωής» στο κόμμα του Γάλλου Προέδρου. Τόμπολα ξανά για τα «αντι-ακροδεξιά, δημοκρατικά» κυβερνητικά μέτωπα όπου Γης.

Με αφορμή τις αγωνιστικές αντιδράσεις των υγειονομικών, που χαλάνε τις φιέστες του ανεκδιήγητου υπουργού Υγείας, ο Μ. Καψής στο «capital.gr» επιστράτευσε την μπουρδολογία περί «λελογισμένα βίαιων» κινητοποιήσεων του ΚΚΕ ως «απόδειξη ότι το κόμμα υπάρχει, ότι ακόμα ζει, έστω και αν δεν παίζει κάποιο ιδιαίτερο ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις». Το ερώτημα είναι γιατί ασχολείται ο Καψής με το ΚΚΕ, αν «δεν παίζει κάποιον ιδιαίτερο ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις». Η απάντηση βρίσκεται λίγο πιο κάτω, όπου περιγράφει τις δυσκολίες που συναντά η αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, την ώρα που η κυβέρνηση και η αξιοπιστία της βρίσκονται «στο χαμηλότερο δυνατό σημείο» και η δυσφορία του κόσμου είναι «ορατή διά γυμνού οφθαλμού». Σ' αυτή τη συγκυρία, ο Καψής βγαίνει από τα ρούχα του, επειδή το ΚΚΕ «δεν μετέχει σε συνεργασίες, απορρίπτει κάθε είδους κυβερνητικά μέτωπα» και το χαρακτηρίζει «"χρήσιμο" για την εξουσία αριστερό κόμμα». Να λοιπόν τι πρόβλημα έχουν με το ΚΚΕ οι κάθε λογής Καψήδες! Οτι δεν βάζει πλάτη για τη διαμόρφωση ενός «εναλλακτικού» πόλου στο πολιτικό σύστημα, όπως θέλει η αστική τάξη, για να εξασφαλίσει με νέους «σωτήρες» την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής και τη χειραγώγηση της λαϊκής δυσαρέσκειας. Κι επειδή το ΚΚΕ ...«παίζει κάποιον ιδιαίτερο ρόλο» - και μάλιστα πρωταγωνιστικό - στην οργάνωση της λαϊκής πάλης, οι δημοσιογράφοι - φασονατζήδες των αφεντικών δεν διστάζουν να ανασύρουν μέχρι και τον αυριανισμό για να επιτεθούν στο Κόμμα. Τόσοι είναι, τέτοια κάνουν...

Στον απόηχο της καταστροφής του «Daniel» δύο χρόνια πριν, η κυβέρνηση μοίραζε αβέρτα δεσμεύσεις για γρήγορη και ολοκληρωμένη αποκατάσταση, για στήριξη των κατοίκων και των αγροτών, για μια νέα σελίδα στη Θεσσαλία. Δύο χρόνια μετά, οι πλημμυροπαθείς μετράνε ακόμα τις πληγές τους. Πολλοί από αυτούς δεν έχουν πάρει ούτε αποζημιώσεις. Οι αγρότες συνεχίζουν να βρίσκονται αντιμέτωποι με παλιά και νέα αδιέξοδα, πολλά από τα οποία είναι αποτέλεσμα των σχεδίων «αποκατάστασης» που τρέχει η κυβέρνηση, με κριτήριο τα συμφέροντα των μεγάλων ομίλων, και περιλαμβάνουν ακριβότερο και ιδιωτικοποιημένο νερό, αλλαγές στις χρήσεις γης και σε καλλιέργειες, αποζημιώσεις - ψίχουλα για την αποκατάσταση του ζωικού κεφαλαίου. Υποδομές αναγκαίες για να προληφθούν μελλοντικές καταστροφές δεν βρίσκονται καν στα πλάνα κυβέρνησης και Τοπικής Διοίκησης. Με άλλα λόγια, τα απόνερα της πλημμύρας συνεχίζουν να πνίγουν τους κατοίκους του κάμπου, που είδαν τους κόπους μια ζωής να βουλιάζουν στις λάσπες. Το ίδιο κράτος που αποδείχθηκε επιλεκτικά ανίκανο να τους προστατεύσει από την πλημμύρα συνεχίζει σήμερα να τους αφήνει εκτεθειμένους στις συνέπειές της και σε μια νέα καταστροφή, ενώ με γρήγορους ρυθμούς προχωράνε έργα και σχέδια που «ξελασπώνουν» επιχειρηματικούς ομίλους και μεγάλες αγροτικές εκμεταλλεύσεις της περιοχής.

1823 Πεθαίνει ο Βρετανός αστός οικονομολόγος Ντέιβιντ Ρικάρντο.

1922 Εκδηλώνεται στρατιωτικό κίνημα από τους Ν. Πλαστήρα, Στ. Γονατά και Δ. Φωκά με επίκεντρο τα στρατεύματα που κατέφυγαν στη Χίο και στη Λέσβο μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.

1947 Συνέρχεται στις 11 και 12 Σεπτέμβρη η 3η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, με κύριο θέμα την πολιτικοστρατιωτική κατάσταση και τα καθήκοντα του Κόμματος γύρω από τη «δημιουργία ελεύθερου εδάφους στην έκταση της Μακεδονίας και την απελευθέρωση ολόκληρης της Μακεδονίας και Θράκης, με κέντρο τη Θεσσαλονίκη» (Σχέδιο «Λίμνες»). Προτάσσοντας το σύνθημα «Ολοι στ' άρματα! Ολα για τη νίκη!», η Ολομέλεια αποφάσισε τη μετατόπιση του κέντρου βάρους όλης της κομματικής δουλειάς στον ένοπλο αγώνα.

1964 Καθιερώνεται η ελεύθερη χρήση της δημοτικής γλώσσας στα σχολεία.

1973 Εκδηλώνεται αμερικανοκίνητο στρατιωτικό πραξικόπημα στη Χιλή με επικεφαλής τον στρατηγό Αουγκούστο Πινοσέτ. Ο Σοσιαλιστής Πρόεδρος, Σαλβαδόρ Αλιέντε, οχυρώνεται στο Προεδρικό Μέγαρο και πέφτει νεκρός με το όπλο στο χέρι. Οι ΗΠΑ ήταν το πρώτο κράτος που αναγνώρισε την «κυβέρνηση» της στρατιωτικής χούντας.

2001 Επιθέσεις αυτοκτονίας πραγματοποιούνται στις ΗΠΑ με τέσσερα αεροπλάνα που κατελήφθησαν και εν συνεχεία χρησιμοποιήθηκαν εναντίον συγκεκριμένων στόχων στο αμερικανικό έδαφος: Δύο συνετρίβησαν στο Κέντρο Παγκόσμιου Εμπορίου («δίδυμοι πύργοι»), ένα στο Πεντάγωνο και ένα κατέπεσε πριν καταλήξει στον στόχο του. Από τις επιθέσεις αυτές - που αποδόθηκαν στην οργάνωση Αλ Κάιντα - έχασαν τη ζωή τους 2.996 άνθρωποι, ενώ αποτέλεσαν την αφορμή για την κατοπινή εισβολή των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν.