Πριν λίγες μέρες, η δημοτική αρχή Πάτρας μπήκε στο στόχαστρο της κυβέρνησης και άλλων προθύμων με αφορμή την καταστροφική πυρκαγιά στην περιοχή. Ολοι αυτοί ενοχλήθηκαν επειδή η δημοτική αρχή, μαζί με τον πατραϊκό λαό, υπερασπίστηκαν και έσωσαν την πόλη, αναδεικνύοντας παράλληλα την πραγματική κατάσταση στην πυροπροστασία, κόντρα στη μαγική εικόνα που παρουσιάζει κυβέρνηση, για να κρύψει τις ευθύνες και τις συνέπειες της εγκληματικής πολιτικής της. Η επίθεση βέβαια τους γύρισε μπούμερανγκ, αφού ο πατραϊκός λαός έζησε από πρώτο χέρι το επιλεκτικά ανίκανο κράτος από τη μια και από την άλλη τις υπεράνθρωπες προσπάθειες της δημοτικής αρχής να σώσει ό,τι σώζεται, με τα πενιχρά μέσα που διαθέτει. Την επόμενη μέρα, κι ενώ η κυβέρνηση στήνει φιέστες στα καμένα για να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, ο δήμος στηρίζει τα δίκαια αιτήματα των πυρόπληκτων και πρωτοστατεί στη διεκδίκηση έργων ουσιαστικής πρόληψης και προστασίας, πριν συμβεί μια νέα καταστροφή.

Στο στόχαστρο της κυβέρνησης και των μηχανισμών βρίσκεται και ο δήμαρχος Καισαριανής, ο όποιος καλείται σε απολογία μαζί με 20 μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου επειδή ο δήμος στάθηκε δίπλα σε 5 εργαζόμενους που διεκδίκησαν και πέτυχαν τη μετατροπή των συμβάσεών τους σε αορίστου χρόνου. Η δημοτική αρχή αρνήθηκε να ασκήσει έφεση με βάση τον νόμο «Καλλικράτη» και την τροποποίηση Βορίδη, που υποχρεώνει τις δημοτικές αρχές να αμφισβητούν πρωτόδικες δικαστικές αποφάσεις θετικές για τους εργαζόμενους. Μόνο τυχαίες δεν είναι λοιπόν οι επιθέσεις στις δημοτικές αρχές της «Λαϊκής Συσπείρωσης», που κάνουν ό,τι υποσχέθηκαν προεκλογικά: Είναι σύμμαχοι του λαού στις διεκδικήσεις του, μπαίνουν μπροστά στην πραγματική εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση, συγκρούονται με την κυβέρνηση και την ΕΕ, τους αντιλαϊκούς νόμους και τους μηχανισμούς που μετατρέπουν ολοένα και περισσότερο τους δήμους και τις Περιφέρειες σε σιδερένια γροθιά ενάντια στα λαϊκά δικαιώματα και τις ανάγκες, υπηρετώντας τα κέρδη των ομίλων.

Μόνο αλήθειες λέει η κυβέρνηση, αλλά ολίγον ...μισές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το «γεμάτο καλάθι» της ΔΕΘ, που μέρα - μέρα γεμίζει κι άλλο, ενώ τα κυβερνητικά στελέχη προαναγγέλλουν εκπλήξεις. Την αλήθεια λένε, αλλά από την ανάποδη: Το καλάθι όντως γεμίζει μέρα - μέρα, αλλά η λίστα έχει στο μενού τους εργαζόμενους και τον λαό. Ενδεικτικά, χτες ο Τύπος μιλούσε για τα πάνω από 194 αντιλαϊκά «ορόσημα» που απομένουν για την εκταμίευση των κονδυλίων από το Ταμείο Ανάκαμψης, τα οποία βέβαια πληρώνει ο λαός. Ειδικά χωροταξικά που θα υποβαθμίσουν παραπέρα τη ζωή του, «εθνική στρατηγική στέγασης» για να προσφέρουν άλλη μια φουρνιά χρεωμένων στις τράπεζες, «νέος δικαστικός χάρτης» για ακόμα πιο ταξική Δικαιοσύνη, «νέος μηχανισμός» για να πουλάνε τα σπίτια του κόσμου «φαστ τρακ», «τεχνητή νοημοσύνη» στην υπηρεσία της αντιλαϊκής πολιτικής, είναι μερικά από όσα βρίσκονται στο «πανέρι». Παραδίπλα έγραφαν ότι ο ΝΑΤΟικός στόχος για 5% του ΑΕΠ σε πολεμικές δαπάνες - χώρια αυτά που ξοδεύουν μέχρι σήμερα - σημαίνει τουλάχιστον 4 δισ. επιπλέον βάρη στις πλάτες του λαού κάθε χρόνο, πράγμα που «θα έχει στην πράξη μεγάλη "ανατρεπτική" δύναμη». Και, βέβαια, ψηλά στο «πανέρι» φιγουράρουν τα νέα άθλια μέτρα για τη 13ωρη δουλειά και τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας. Με δυο λόγια, το καλάθι είναι όντως γεμάτο και φουλάρει ακόμα περισσότερο με νέα βάρβαρα μέτρα μέρα με τη μέρα. Αλλος ένας λόγος για να μην πάει ούτε μία μέρα χαμένη στην οργάνωση της πάλης, της αντεπίθεσης για τις λαϊκές ανάγκες.

1843 Ξεσπά στην Αθήνα το κίνημα της 3ης του Σεπτέμβρη, που εξαναγκάζει τον βασιλιά Οθωνα να παραχωρήσει Σύνταγμα.

1929 Η Ασφάλεια συλλαμβάνει δύο συντάκτες, δύο τυπογράφους και έναν διορθωτή του «Ριζοσπάστη» με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.

1939 Δύο μέρες μετά την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας στην Πολωνία, η Βρετανία και η Γαλλία τής κηρύσσουν τον πόλεμο, χωρίς όμως να ρίξουν τουφεκιά. Είναι ο λεγόμενος «παράξενος πόλεμος», ο οποίος στην πραγματικότητα δεν ήταν καθόλου παράξενος, αφού οι ιμπεριαλιστές ευελπιστούσαν σε μια προέλαση της φασιστικής πολεμικής μηχανής προς Ανατολάς (δηλαδή τη Σοβιετική Ενωση).

1943 Γενική απεργία κηρύσσεται στη Βέροια κατά της ομηρίας, της τρομοκρατίας και της υποχρεωτικής εργασίας. Ολοι οι χώροι δουλειάς νεκρώνουν, ενώ οι δρόμοι της πόλης γεμίζουν από διαδηλωτές.

1943 Μετά την ολοκληρωτική κατάληψη της Σικελίας αρχίζει η απόβαση των Συμμαχικών δυνάμεων (ΗΠΑ, Βρετανίας και Καναδά) στην κυρίως Ιταλία. Την ίδια μέρα η Ιταλία συνθηκολογεί και ο πόλεμος συνεχίζεται με τις γερμανικές δυνάμεις που παραμένουν στην ιταλική χερσόνησο.

1954 Η κυβέρνηση Παπάγου ανακοινώνει τη σύλληψη άνω των 60 στελεχών του ΚΚΕ (Χαρίλαος Φλωράκης, Λεωνίδας Τζεφρώνης, Κυριάκος Τσακίρης κ.ά.). Ο Γ. Παπανδρέου συγχαίρει τα Σώματα Ασφαλείας.

1954 Πεθαίνει η ηθοποιός Μαρίκα Κοτοπούλη.

1974 Ιδρύεται το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ).

1984 Πεθαίνει ο κομμουνιστής ηθοποιός Μάνος Κατράκης. «Η ζωή άρχισε από τότε που μπήκα στο Κόμμα μου», είχε πει ο ίδιος. «Διάλεξα να είμαι κομμουνιστής. Αισθάνομαι υπερηφάνεια για το Κόμμα, για τις εκατοντάδες χιλιάδες τους συντρόφους που αποτελούν τον κορμό του μεγάλου δέντρου του μέλλοντος. Από αυτό αντλούμε όλη τη δύναμη για την τελική δικαίωση των αγώνων και θυσιών του λαού μας. Από τη ζωοδότρα πηγή αυτού του λαού παίρνουμε εμείς οι καλλιτέχνες το υλικό, που το κάνουμε λόγο, εικόνα, ποίηση, μουσική, θέατρο και ό,τι άλλο βοηθά στην καλυτέρευση του νου και της ψυχής».