Ακόμα, όμως, κι αν τα ποσά που διαρρέουν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα, επί της ουσίας, η κυβέρνηση εμφανίζεται να παρέχει, λες και τα βγάζει από την τσέπη της, αυτά που επιβάλλεται να δοθούν ως αποτέλεσμα μακροχρόνιων αγώνων και διεκδικήσεων των ίδιων των εργαζομένων. Κι αυτό πρέπει να μένει: Κανένας δε χαρίζει τίποτα στους εργαζόμενους. Καλύτερες μέρες ξημερώνουν πάντα και μόνο κάτω από την ισχυρή πίεση των ίδιων των παραγωγών του πλούτου. Οι εμφανιζόμενες «παροχές» είναι ήδη αρπαγμένη υπεραξία. Είναι «παροχές» για την παραπέρα σταθεροποίηση της εφαρμοζόμενης πολιτικής.

Σύμφωνα με καταγγελίες Θεσσαλών αγροτών, σε καταστήματα της Αγροτικής Τράπεζας γίνεται παρακράτηση του 40δραχμου που είχε δοθεί σαν προκαταβολή στους βαμβακοπαραγωγούς. Οι αρμόδιοι αυτών των καταστημάτων ισχυρίζονται ότι η παρακράτηση γίνεται σε συμφωνία με τους αγρότες για την εξυπηρέτηση των χρεών τους. Είναι όμως φανερό ότι αυτή η «συμφωνία» είναι περισσότερο προϊόν εκβιασμού των αγροτών παρά συναίνεσής τους. Να θυμίσουμε ότι το υπουργείο Γεωργίας είχε δεσμευτεί δημοσίως πάρα πολλές φορές ότι δεν πρόκειται να γίνει παρακράτηση του 40δραχμου από την ΑΤΕ. Και μπορεί μεν οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ - ιδιαιτέρως σε ό,τι αφορά στους αγρότες - να μην έχουν καμία αξία, καθότι ποτέ σχεδόν δεν υλοποιούνται, αλλά να μη νομίζουν οι κυβερνώντες ότι απευθύνονται σε «χαχόλους» και ότι μπορούν να ξεγελούν ακόμα πολλούς. Ολοι, πλέον, τους έχουν πάρει χαμπάρι.

Αν δεν υπήρχαν οι κομμουνιστές να διαδηλώνουν στους δρόμους, η κυβερνητική προπαγάνδα θα είχε καταφέρει να «περάσει» πλήρως την εντύπωση ότι ολόκληρος ο ελληνικός λαός συμφωνεί με την απόφαση για συμμετοχή ελληνικών στρατευμάτων στο Νατοϊκό στρατό που «πάει» τώρα και στην ΠΓΔΜ. Λίγοι, θα πείτε, οι διαδηλωτές μπροστά στο μέγεθος του προβλήματος. Ναι, αλλά αυτοί οι λίγοι είναι που εκφράζουν την πραγματική θέληση του λαού μας. Βεβαίως χρειάζεται να γίνουμε περισσότεροι και πιο μαχητικοί ώστε το μήνυμά τους να ακούγεται καλύτερα. Ετσι ή αλλιώς όμως, κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει το γεγονός, ότι στη χώρα μας υπάρχουν και εκείνοι που όχι μόνο διαφωνούν με τις Νατοϊκές επεμβάσεις, αλλά κάνουν και ό,τι μπορούν για να τις αποτρέψουν. Κι αυτό δεν είναι λίγο στη σημερινή συγκυρία αλλά αποτελεί μέγιστη προσφορά των κομμουνιστών οι οποίοι, για μια ακόμα φορά, είναι αυτοί που σώζουν την τιμή της Ελλάδας.

Δεν μπορούμε να καταλάβουμε για ποιο λόγο η Ενωση Ελληνικών Τραπεζών μπαίνει στον κόπο και βγάζει κάθε μήνα το δελτίο με την αξία των διαμαρτυρημένων συναλλαγματικών και των ακάλυπτων επιταγών. Γιατί αν προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα «φέσια» μειώνονται, απλώς ματαιοπονούν.

Ολοι γνωρίζουμε ότι η συναλλαγματική έχει σχεδόν εκλείψει και εκτοπιστεί από τις κάθε είδους πιστωτικές κάρτες που εκδίδουν σωρηδόν οι τράπεζες. Την ίδια ώρα, τα καταναλωτικά και τα άλλα τραπεζικά δάνεια καταγράφουν πρωτόγνωρη άνθηση και έχουν κάνει τα νοικοκυριά της χώρας έρμαια στην κυριολεξία των τραπεζών. Το γεγονός αυτό προκύπτει και από τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας. Ετσι, μέσα στο τελευταίο δωδεκάμηνο τα υπόλοιπα των πιστωτικών καρτών αυξήθηκαν περισσότερο από 60%, ποσοστό που δείχνει ως ένα βαθμό και τη δυσπραγία των υπερχρεωμένων νοικοκυριών στην «κανονική» αποπληρωμή των δόσεων. Ανάλογη είναι και η αύξηση των καταναλωτικών δανείων με τα οποία τα νοικοκυριά της χώρας προσπαθούν να «τα φέρουν βόλτα» εξαιτίας της πολύχρονης πολιτικής λιτότητας που εφαρμόζουν οι διάφορες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Από αυτή τη ζοφερή κατάσταση θησαυρίζουν οι τραπεζίτες αξιοποιώντας στο έπακρο και τις νέες δυνατότητες που έχουν στο πλαίσιο της λεγόμενης εντός ΟΝΕ εποχής. Οι τραπεζίτες ας βρουν επιτέλους το κουράγιο και να δημοσιοποιήσουν τα πραγματικά στοιχεία και ας αφήσουν τα «τσαλίμια» με τις πάλαι ποτέ συναλλαγματικές.

Γρηγοριάδης Κώστας

Να τον πληροφορήσουμε, λοιπόν, ότι με όλα αυτά που ακούει ο κόσμος τελευταία, μάλλον κανέναν δε θα χαιρετήσει! Το να ... «μουντζώσει» κάποιον από τους δυο ή και τους δυο είναι πιθανότερο.

Γιατί, εδώ που τα λέμε, πήγε ...αρκετά μακριά η βαλίτσα με αυτή την ιστορία. Ο ένας με τη «χάρη του Θεού», ο άλλος με τη «χάρη των Βρυξελλών» μας έχουν ταλαιπωρήσει όσο δεν παίρνει άλλο με αυτές τις ταυτότητες.

ΔΕΝ ΜΠΗΚΕ στον κόπο να μας εξηγήσει ο Ακης Τσοχατζόπουλος τι είδους «προβοκάτσια» εναντίον της ελληνικής δύναμης που μεταβαίνει στα Σκόπια εννοεί. Ούτε κι αυτός πια δεν έχει εμπιστοσύνη στο ΝΑΤΟ;

Γιατί έτσι όπως μας τα λένε οι ΝΑΤΟικοί, ο αφοπλισμός των αλβανόφωνων ομάδων θα γίνει γρήγορα και χωρίς πολλά πολλά προβλήματα. Εκτός πια αν μας κοροϊδεύουν συνειδητά και το ξέρουν.

Μια φορά η κυβέρνηση, αν τελικά δυσπιστεί για την αξιοπιστία της επιχείρησης και φοβάται κι από πάνω, δεν έχει παρά να τους καλέσει πίσω.

ΜΑ ΚΑΛΑ το αυτονόητο δεν ήταν αυτό που έκανε η κυβέρνηση της Βραζιλίας που παρασκεύασε σε δημόσιο φορέα φάρμακο για το Εϊτζ, παραβιάζοντας τους διεθνείς νόμους που κατοχύρωναν αυτό το δικαίωμα για μια ελβετική εταιρία;

Πώς γίνεται, λοιπόν, στα περισσότερα δελτία ειδήσεων να ακούμε για το ...αξιοπερίεργο της καταπάτησης των επιχειρησιακών δικαιωμάτων της εταιρίας; Είναι σημαντικότερα από τη ζωή χιλιάδων Βραζιλιάνων;

Αυτά ας τα βλέπουν και οι δικοί μας εδώ οι κυβερνώντες. Και εταιρίες που παράγουν επικίνδυνα φάρμακα έχουμε και δημόσιες υπηρεσίες που μπορούν να τα παράγουν.

Η γνωστή τακτική Λαλιώτην - Αβραμόπουλου, όπου για κάθε πλάκα πεζοδρομίου, στήνει ο καθένας τους σειρά από φιέστες, παρουσιάζοντας εαυτόν ευεργέτη της πόλης, ακολουθείται και στην περίπτωση της συμπλήρωσης των εισφορών των μακροχρόνια ανέργων που βρίσκονται κοντά σε ηλικία συνταξιοδότησης. Το πρόβλημα έχει προκύψει από την εποχή ακόμα που έκλειναν το ένα μετά το άλλο τα εργοστάσια και πετάγονταν στο δρόμο εργάτες λίγο πριν συμπληρώσουν τα ένσημα της σύνταξης. Για τη σχετική ρύθμιση έχουν γίνει ουκ ολίγες παράτες μέχρι τώρα κι απ' ό,τι φαίνεται θα γίνουν κι άλλες. Το πραγματικό γεγονός είναι ότι η κάλυψη του σχετικού κόστους έχει προβλεφτεί χρόνια πριν να γίνει από το Λογαριασμό για την Απασχόληση και την Επαγγελματική Κατάρτιση (ΛΑΕΚ), στον οποίο η κυβέρνηση δεν καταθέτει δραχμή. Νομοθετικά λύθηκε με το νόμο για τις εργασιακές σχέσεις. Μέχρι τώρα το δικαίωμα των παππούδων ανέργων να συμπληρώσουν ένσημα και να βγουν στη σύνταξη, σε διαφορετικές χρονικές φάσεις, το έχουν παρουσιάσει σαν δική τους παροχή - χειρότερα κι από ελεημοσύνη - η διοίκηση της ΓΣΕΕ, ο ΣΕΒ, η κυβέρνηση και προχτές η διοίκηση του ΙΚΑ. Η ξεφτίλα δε βρίσκεται στο μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα. Βρίσκεται στο γεγονός πως όλοι αυτοί είναι ακριβώς οι ίδιοι που πέταξαν στον καιάδα εργάτες που έχουν χτίσει με αίμα αυτοκρατορίες. Και συνεχίζουν να σπεκουλάρουν όλοι μαζί πάνω απ' το πτώμα.

Κρύος ιδρώτας θα λούσει του γονείς των παιδιών που «πέρασαν» στα ΑΕΙ και ΤΕΙ μακριά από το σπίτι όταν έρθουν αντιμέτωποι με τα έξοδα που τους περιμένουν. Βραχνάς νούμερο ένα: η αναζήτηση στέγης. Αφού ξεπεράσουν αυτό το σοκ, όλα τα άλλα μπορεί και να τους φανούν, αν όχι παιχνιδάκι, τουλάχιστον ότι κουτσά - στραβά κάπως θα τα καταφέρουν. Γιατί τα ενοίκια στις λεγόμενες φοιτητικές περιοχές κινούνται πια στη σφαίρα του παράλογου. Οι ιδιοκτήτες «δεν έχουν το Θεό τους» και προσπαθούν κυριολεκτικά να θησαυρίσουν ζητώντας ολόκληρους μισθούς για μια γκαρσονιέρα ή για ένα δυάρι της κακιάς ώρας - και είναι γνωστό σε τι χάλια νοικιάζουν τα σπίτια τους φοιτητές.

Αυτά κάνει η «απελευθέρωση» των ενοικίων σε συνδυασμό με την απουσία κρατικής πρόνοιας για τη στέγαση των φοιτητών.

Το πλέον απαράδεκτο όμως που μας καταγγέλθηκε, είναι ότι οι ιδιοκτήτες έχουν εκχωρήσει το δικαίωμα της ενοικίασης στα μεσιτικά γραφεία που - άκουσον άκουσον! - μόνο για να σου δείξουν το διαμέρισμα που πρόκειται να νοικιάσεις, πρέπει να προκαταβάλεις 16.000 δραχμές στο μεσίτη, ανεξάρτητα αν καταλήξεις ή όχι στην ενοικίασή του... Κανονική ληστεία δηλαδή!

Ποια είναι μια συνηθισμένη καθημερινή εικόνα της Αθήνας, αλλά και κάθε άλλης επαρχιακής πόλης; Οι δρόμοι να βογκάνε από τα ΙΧ αυτοκίνητα, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ατελείωτα «μποτιλιαρίσματα». Τα πεζοδρόμια να έχουν καταληφθεί και αυτά από ΙΧ και στα πιο απίθανα σημεία. Περιττό να πούμε ότι οι πεζοί κινδυνεύουν καθώς ακροβατούν μεταξύ πεζοδρομίου και δρόμου. Το ΙΧ αυτοκίνητο. Ο εφιάλτης των σημερινών πόλεων. Οικονομική αιμορραγία για την αγορά του, αλλά και τη συντήρησή του (βενζίνες, ανταλλακτικά κλπ). Και έχουν καταφέρει να πείσουν τον κόσμο να αγοράζει κάθε χρόνο όλο και περισσότερα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΣΥΕ, το επτάμηνο Γενάρης - Ιούλης αγοράστηκαν 273 χιλ. νέα οχήματα, όσα δηλαδή και το 2000, που σημειώθηκε ρεκόρ πωλήσεων.

Και ενώ τα πράγματα έχουν φτάσει σε αδιέξοδο, με αποτέλεσμα να καταταλαιπωρούνται εκατομμύρια επιβάτες και πεζοί, κανένα μέτρο δεν παίρνεται για πιο υγιείς λύσεις, όπως τα ελαφρά τραμ, που είναι και φιλικά προς το περιβάλλον. Και πώς να προωθήσουν άλλες ρεαλιστικές και οικονομικές λύσεις, όταν ολόκληρη η κυβέρνηση, κοντολογίς ολόκληρο το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα είναι «κολλητοί» με τις αυτοκινητοβιομηχανίες και τους εμπόρους; Πώς είναι δυνατό να χαλάσουν τέτοια φιλία που χρειάστηκε δεκαετίες να χτιστεί; Αλλά είπαμε. Αυτός είναι ο καπιταλισμός!