Παπαγεωργίου Βασίλης

Μόνο, που στην ίδια ακριβώς συντηρητική πλευρά τοποθετείται και το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση του κ. Πρωτόπαππα. Οσο για το ποιος είναι περισσότερο συντηρητικός από τον άλλον, το αφήνουμε στη δική σας αναζήτηση. Ελάχιστα - αν όχι καθόλου - ενδιαφέρονται οι εργαζόμενοι και ο λαός, για το θέμα αυτό, αφού, έτσι ή αλλιώς, τα προβλήματά του κάθε άλλο παρά λύνονται, είτε με τη λίγο περισσότερο, είτε με την ελάχιστα λιγότερο συντηρητική εκδοχή των πολιτικών των δυο βασικών εκπροσώπων του δικομματισμού και των «μονόδρομων».

«Και η κόντρα με τον ΣΕΒ; Αυτή δε σας θυμίζει λίγο έναν λόγο από τα παλιά;», ρωτάει η δημοσιογράφος τον Χρ. Πρωτόπαππα, στην προαναφερόμενη συνέντευξη. Και ιδού η απάντηση: «Δεν είναι ώρα να ξανασηκώσουμε τα διαχωριστικά τείχη, που με κόπο γκρεμίσαμε προ δεκαετίας...».

Σημειώνουμε το σημείο αυτό της συνέντευξης, γιατί κάνει πολύ περισσότερο κατανοητές ορισμένες πρόσφατες δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου, ο οποίος είπε τα εξής, τις προάλλες, σχολιάζοντας τα αποτελέσματα των εκλογών στη Μεγάλη Βρετανία: «Πιστεύουμε ότι η επικράτηση του κ. Μπλερ και του κόμματός του δημιουργεί τις καλύτερες προϋποθέσεις... ώστε να ανοίξουμε ένα νέο κεφάλαιο στις διμερείς σχέσεις μας, αφού είναι γνωστές οι σχέσεις και οι δεσμοί που έχουν τα δύο κόμματα, το Εργατικό Κόμμα της Μ. Βρετανίας και το ΠΑΣΟΚ...».

Προφανώς, θέλουν να μάθουν ποιο «κόλπο» χρησιμοποίησε ο Τ. Μπλερ και τον υποστήριξαν ανοιχτά και δημόσια μέχρι και οι εφημερίδες «Τάιμς» (για πρώτη φορά στη δύο αιώνων πορεία της!) και «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», κατ' εξοχήν εκπρόσωπος της συντήρησης και ναυαρχίδα του χρηματιστηριακού κεφαλαίου, αντίστοιχα. Βλέπετε, απλά και μόνο, η εφαρμογή των γνωστών «κεντροαριστερών» πολιτικών και η πολύμορφη εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου φαίνεται πως δε φτάνει...

Λέγαμε κι εμείς, είναι δυνατό να μη συμπεριλαμβάνονται στη «Δολιανίτικη» επιχείρηση «επιστροφή στο παρελθόν», τα γνωστά και χιλιοειπωμένα, ψεύτικα και τεχνητά διλήμματα; Μπορεί η ανάσυρση του ζιβάγκο από το ...χρονοντούλαπο της ιστορίας και το ξεσκόνισμά του, τα περί διαχωριστικών γραμμών και επαράτου, να μη συνοδεύονται από το «ΠΑΣΟΚ ή Δεξιά»; Την απάντηση μάς την έδωσε, προχτές, ο ίδιος ο Κ. Σημίτης. «Η Δεξιά θέλει να έρθει στην εξουσία και κάποιοι από τα κόμματα της Αριστεράς τη βοηθούν», είπε προχτές στη Βουλή και αναμένεται, βέβαια, και η ανάλογη συνέχεια.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τη λογική του Κ. Σημίτη, έχουμε μία και μόνο επιλογή, σε δυο ...αποχρώσεις: `Η δεχόμαστε αγογγύστως την «πράσινη» συντηρητική και νεοφιλελεύθερη πολιτική του ΠΑΣΟΚ, για να μην έρθει η ΝΔ, ή έρχεται η τελευταία και εφαρμόζει τη δική της, «γαλάζια» συντηρητική και νεοφιλελεύθερη πολιτική. Ετσι κι αλλιώς, δηλαδή, ζημιωμένοι θα είναι οι εργαζόμενοι και ο λαός κι ωφελημένο το μεγάλο κεφάλαιο.

Κι αν δε θέλουμε καμιά συντηρητική πολιτική; Αν δε θέλουμε κανέναν «τρομονόμο», είτε «πράσινο» είτε «γαλάζιο»; Α, όλα κι όλα, τα ερωτήματα αυτά είναι ...εκτός ύλης. Δεν περιλαμβάνονται στο «μονόδρομο» των «νόμων της αγοράς» και των πολυεθνικών, που υπηρετούν, τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η ΝΔ.

Πολλά και διάφορα είπε προχτές ο Κ. Σημίτης στη Βουλή, για την «κοινωνική πολιτική» της κυβέρνησης. Ορισμένες φορές νόμιζες ότι διάβαζε το διαφημιστικό φυλλάδιο κάποιας εταιρίας, σαν αυτά που μοιράζονται στους δρόμους και κανείς δεν τους δίνει την παραμικρή σημασία, αφού όλοι γνωρίζουν ότι οι μισές και... απόμισες αλήθειες είναι, συνήθως, τα μεγαλύτερα ψέματα.

Πέρα απ' όλ' αυτά, πάντως, και σε πείσμα της ειδυλλιακής - αλλά ανύπαρκτης και φανταστικής - εικόνας, που παρουσίασε προχτές ο Κ. Σημίτης, του θυμίζουμε ότι χιλιάδες σεισμόπληκτες οικογένειες της Αττικής μένουν ακόμη σε καταυλισμούς, κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες και τους είχε υποσχεθεί - ανάμεσα σε πολλά άλλα - να πληρώνουν το ηλεκτρικό ρεύμα, με ειδικό τιμολόγιο και μειωμένη τιμή. Δύο περίπου χρόνια έχουν περάσει από το μεγάλο σεισμό, του Σεπτέμβρη 1999 και η πρωθυπουργική αυτή υπόσχεση μένει ακόμη ανεκπλήρωτη...

Τι τον εμποδίζει, λοιπόν, και δεν αντιμετωπίζει το απλό αυτό ζήτημα; `Η, μήπως, ούτε καν αυτό δε χωρά στην... κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης, που περιέγραψε προχτές;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τώρα, γιατί η κατάσταση εξελίχθηκε έτσι, ποιοι έβαλαν και το χεράκι τους (αλλά και τους ...μεσολαβητές τους, τους οποίους μετά «μάζευαν» κακήν - κακώς), το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών δεν μπαίνει στον κόπο να μας το εξηγήσει!

Πάντως, το φαινόμενο είναι πράγματι ...περίεργο. Κάθε φορά, οι «συνθήκες», οι «συγκυρίες» και η «εξέλιξη των γεγονότων» οδηγούν στο ένα και το αυτό αποτέλεσμα: Την εδραίωση της στρατιωτικής κυριαρχίας των ΗΠΑ και της ΕΕ στα Βαλκάνια, μονίμως, φυσικά, με την ιδιότητα του ...ειρηνοποιού και μονίμως ανταγωνιζόμενες μεταξύ τους.

Κατά τα άλλα, η ελληνική εξωτερική πολιτική μονίμως «λυπάται» για την έκβαση των γεγονότων και παγίως «εύχεται» να αλλάξουν τα πράγματα. Εννοείται, προς την εκτόνωση της έντασης και την ενίσχυση των σχέσεων καλής γειτονίας...

Α, ΜΑΛΙΣΤΑ, μέχρι και ικανοποίηση ...λαϊκού αιτήματος θεωρεί το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας την υλοποίηση του νομοσχεδίου του για την «απελευθέρωση» της ακτοπλοΐας, που πρακτικά σημαίνει πολλά και διάφορα, ανάμεσά τους ότι ΚΑΙ αλλοδαποί εφοπλιστές θα κάνουν ό,τι θέλουν στις ελληνικές θάλασσες. Θα φέρει, λέει, ανάπτυξη και αυτό θέλει ο κόσμος!

Αραγε, το έχουν εξηγήσει αυτό στους νησιώτες του Αιγαίου, που το χειμώνα έχουν δρομολόγια σύνδεσης μια φορά τη βδομάδα και αν έχει και κακό καιρό μπορεί να είναι και μια φορά το μήνα;

`Η, μήπως, νομίζουν ότι δεν ξέρουν αυτοί οι άνθρωποι πως όταν η εφοπλιστική εταιρία δεν κερδίζει αρκετά από ένα δρομολόγιο, απλούστατα, το κόβει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν;

Γρηγοριάδης Κώστας

Το ερώτημα θα ήταν αστείο, αν δε σχετιζόταν και δεν απεικόνιζε την αστειότητα με την οποία πολιτεύεται το τελευταίο διάστημα ο πρωθυπουργός. Προχτές δεν ήταν μόνο ότι παρά τρίχα να ξαναθυμηθεί τον προεκλογικό εαυτό του. Λίγο ακόμα και θα του ξεφεύγανε πάλι του κυρίου καθηγητή εκείνα τα «αφήστε το χοντρό να λέει» (!) με τα οποία αναφερόταν στον Μ. Εβερτ το 1996, ή τα άλλα περί «τζουτζέδων», με τα οποία άρχιζε τις ομιλίες του στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του 2000...

Σημίτης κατά Δεξιάς, λοιπόν, αλλά και Σημίτης κατά της Αριστεράς! Δυο σε ένα... Τουτέστιν, ο νέος «διμέτωπος» άρχισε από το σημείο ακριβώς που είχε τελειώσει ο προηγούμενος, πριν από σαράντα χρόνια. Αλλά, αν τότε η τραγωδία είχε για φόντο τη βία και τη νοθεία, τώρα, ετούτη η φάρσα στην οποία πρωταγωνιστεί το ΠΑΣΟΚ και ο πρωθυπουργός, έχουν για φόντο τα... Δολιανά του κ. Λαλιώτη. Φάρσα στο τετράγωνο, δηλαδή...

Αφού ο Δεξιός πρωθυπουργός «μας» θέλει να εκβιάσει τους αριστερούς να διαλέξουν ανάμεσα στη δική του δεξιά κυβέρνηση ή στην (επίσης) δεξιά αξιωματική αντιπολίτευση. Αφού το μόνο «δικαίωμα» που αναγνωρίζει ο πρωθυπουργός στους αριστερούς είναι να σπάνε το κεφάλι τους για να επιλέξουν μεταξύ του τάδε ή του δείνα... Δεξιού! Αφού η Αριστερά κατά τον κ. Σημίτη υπάρχει μόνο και μόνο για να ψηφίζει είτε τη δική του Δεξιά είτε τη Δεξιά του Καραμανλή! Αφού, με δυο λόγια, αυτή η προπαγανδιστική διαστροφή - αν και καταγέλαστη πια - όχι μόνο συνεχίζεται, αλλά συνεχίζεται φέροντας την προσωπική σφραγίδα του κ. Σημίτη, τότε γιατί ο πρωθυπουργός δεν έχει το κουράγιο να τη διαφημίσει ο ίδιος και αυτοπροσώπως εξαρχής;

Γιατί «βάζει» πρώτα τους Πρετεντέρηδες να κάνουν τη σχετική προεργασία, ο κ. Σημίτης; Αλλωστε, δεν πάει πολύς καιρός από τότε που οι Πρετεντέρηδες έριξαν το σύνθημα ότι εφόσον η Αριστερά δεν ψηφίσει, λέει, το Σημίτη, τότε θα φέρει (η Αριστερά και ειδικότερα το ΚΚΕ!) τη Δεξιά στην κυβέρνηση και το κρίμα στο λαιμό της...

Και τι απογοήτευση για τους αυλικούς του! Να ακούνε τον αρχηγό τους να επαναλαμβάνει σαν παπαγαλάκι αυτά που λένε πριν από αυτόν τα παπαγαλάκια του...

Γρηγοριάδης Κώστας

Αυτά έγραψε ο Β. ΣΚ. στο «Εθνος» προχτές. Τώρα θα μου πείτε πρώτη φορά είναι, που ο εν λόγω δημοσιογράφος στενοχωριέται για κριτική που ασκείται στο ΣΥΝ και τα στελέχη του; Οχι, βέβαια. Ομως γιατί, αλήθεια, πιστεύει ο εν λόγω Β. ΣΚ. ότι όποιος θεωρεί πως κάποια στελέχη του ΣΥΝ, όπως η Δαμανάκη, πιστεύουν και διατυμπανίζουν ότι το χασίς είναι «άκακο», ή «ωραίο» ή «σωτήριο», τότε αυτόματα αυτοί θεωρούν τα συγκεκριμένα στελέχη και σύσσωμη την ηγεσία αυτού του κόμματος ότι είναι έμποροι ή κάτι σαν έμποροι ναρκωτικών; Και μυαλό έχει να σκεφτεί ο Β. Σκουρής και έμπειρος δημοσιογράφος είναι και ελληνικά καλά γνωρίζει.

Ποιος ο λόγος, λοιπόν, να υιοθετεί άκριτα όλα τα λεγόμενα και τα «παράπονα» του ΣΥΝ; Δικαιολογημένα, ο καθένας θα μπορούσε να του πει: Μυγιάζεται, μόνον όποιος έχει τη μύγα, λέει ο λαός μας. Και καλά η ηγεσία του ΣΥΝ. Κόμμα είναι, θέσεις επί του θέματος έχει, τις υποστηρίζει με τα όποια - ανόητα ή όχι, δεν έχει σημασία - επιχειρήματά του. Εσύ όμως - εξ ονόματος του ΣΥΝ - γιατί; Ε;

Δε χάνει ευκαιρία ο πρόεδρος του ΣΥΝ να ομολογήσει την πίστη του στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Εστω κι αν έρχεται σε αντίθεση με άλλες «ομολογίες» του ή και με την ίδια την πραγματικότητα. Ετσι έπραξε και χτες, όταν μετά τη συνάντησή του με τον Κίρο Γκλιγκόροφ δήλωνε πως «η Ελλάδα είναι στρατηγικός σύμμαχος των βαλκανικών χωρών στην πορεία τους προς την Ευρώπη» και πως «οι βαλκανικές χώρες πρέπει να είναι οργανικό κομμάτι της Ενωμένης Ευρώπης». Ποιας Ευρώπης, όμως; Της Ευρώπης που - σύμφωνα με τα όσα είπε αμέσως μετά - μαζί με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ «υποκρίνονται και βάζουν στην ίδια μοίρα κυβερνήσεις ανεξάρτητων χωρών και ομάδες ενόπλων μισθοφόρων». Της Ευρώπης που «γνωρίζει πολύ καλά ποιοι στρατολογούν, χρηματοδοτούν, εκγυμνάζουν και χρησιμοποιούν τις ένοπλες ομάδες των εξτρεμιστών»... Και μπορεί ο Ν. Κωνσταντόπουλος να απέφυγε μια απάντηση στο ποιοι τα πράττουν όλα αυτά, σίγουρο όμως είναι και το γνωρίζει κι αυτός πως η ΕΕ έχει λερωμένα τα χέρια της...

Καταλήγοντας στις δηλώσεις του ο πρόεδρος του ΣΥΝ είπε κι άλλα. Υπογράμμισε, πως το μέλλον των βαλκανικών χωρών πρέπει να είναι μέλλον ειρήνης και σταθερότητας, «κοινό μέσα σε μια ενωμένη Ευρώπη με κοινή εξωτερική πολιτική, άμυνας και ασφάλειας, που δε θα επιτρέπει σε καμιά χώρα των Βαλκανίων να γίνεται δοκιμαστήριο αποσταθεροποιητικών σεναρίων και ένοπλων δράσεων»!

Τώρα, για ποια κοινή εξωτερική πολιτική, άμυνας και ασφάλειας (ΚΕΠΑΑ) μιλάει, όταν ο Χ. Σολάνα, πρώην ΓΓ του ΝΑΤΟ είναι ο νυν κύριος ΚΕΠΑΑ, τα Βαλκάνια φλέγονται και τα σενάρια παραπέρα συνοριακών αλλαγών διαδέχονται το ένα το άλλο, ενώ στο πλάι του ΝΑΤΟ, θα 'χουμε σε λίγο και τον ευρωστρατό, το δεύτερο στρατιωτικό «πυλώνα» της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης πραγμάτων, μόνον ο πρόεδρος του ΣΥΝ και όποιοι άλλοι οπαδοί του «μονόδρομου», μπορούν να το καταλάβουν...

Εκτός από την έγνοια του για τα... κάγκελα, τα σιντριβάνια, τα ροζ πλακάκια και τα χριστουγεννιάτικα δέντρα που γέμισε την Αθήνα, ο δήμαρχος Αθηναίων έχει και «εκπλήξεις» για μικρά παιδιά. Αυτή τη φορά με την ευκαιρία της ολοκλήρωσης του σχολικού έτους διοργανώνει «το μεγαλύτερο πάρτι Πόκεμον στην Ελλάδα».

Μετά τη Βανδή, τη Βίσση και κάθε λογής «αστέρες» που παρέλασαν από την πλατεία Συντάγματος έρχεται η σειρά του Πίκατσου και της άλλης τερατοπαρέας, μαζί με το λανσάρισμα δισκογραφικής εταιρίας που προωθεί το εν λόγω πρόγραμμα. Δηλαδή, δε μας έφταναν οι τερατόμορφες πολιτικές και τα τέρατα που κατακλύζουν την καθημερινότητά μας, τώρα ο δήμαρχος αποφάσισε πως είναι ευκαιρία να βάλει και τα παιδιά μας να παίξουν μαζί τους. Εμείς τι άλλο να ευχηθούμε στο δήμαρχο; Μετά το Κίνημα Ελευθέρων Πολιτών να ιδρύσει και το Κίνημα Ελευθέρων Πόκεμον.

Το θέμα επικαιροποιήθηκε, εξαιτίας της απαίτησης της Τουρκίας να συμμετέχει στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, αν και δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η λαμαρίνα

είχε πυρώσει,

έσκαγε έξω

το τζιτζίκι,

κι αυτήν εκεί

την είχε «χώσει»

απ' τους σεισμούς

το κράτος φρίκη,

για να πεθάνει,

να τελειώσει

μια τέτοια μέρα

σαν ποντίκι!

* * *

Η λαμαρίνα

είχε ανάψει

φλόγες πετούσε

σαν καμίνι,

όταν στο «τολ»

την είχαν «θάψει»,

λίγο της είπαν

πως θα μείνει,

μα τάφο εκεί

της είχαν σκάψει,

οι απεχθείς

οι θεατρίνοι.

* * *

Και χτες τη βρήκαν

να 'χει γείρει

μέσα στην τσίγκινη

την «κάσα»,

όχι δεν πήγε

απ' το λιοπύρι,

άλλοι της κόψαν

την ανάσα!