Η «δημοκρατία» στις χώρες της ΕΕ έχει τρομονόμους, αντικομμουνισμό και απαγόρευση κομμουνιστικών κομμάτων, περιστολή συνδικαλιστικών και λαϊκών ελευθεριών, νόμους για τις διαδηλώσεις και χιλιάδες διατάξεις που κατοχυρώνουν την «ελευθερία» της εργοδοσίας να εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους και τον λαό. Εχει οικονομικά και πολιτικά σκάνδαλα, «νόμιμη» και λιγότερο «νόμιμη» διαπλοκή ανάμεσα στους καπιταλιστές και το κράτος τους, στρατιωτικοποίηση και Μέσα προπαγάνδας, που συκοφαντούν ή φιμώνουν κάθε φωνή που δεν ταιριάζει στα συμφέροντά τους. Στη «δημοκρατική» Ουκρανία το 2014 οι νεοναζί πρωτοστάτησαν στην ανατροπή της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης, με ανοιχτή παρέμβαση της Δύσης, και έκτοτε «φώλιασαν» στον κρατικό μηχανισμό, ειδικά στον στρατό. Ενώ στην πραγματικότητα η κομμουνιστική δράση έχει απαγορευτεί, το ΚΚ δρα πρακτικά εκτός νόμου από το 2014, με τους περίφημους νόμους περί αποκομμουνιστικοποίησης της χώρας. Ακόμα και με τις δικές τους καταγραφές, η Ουκρανία κατατάσσεται στην 122η θέση σε σύνολο 180 χωρών σε ό,τι αφορά τη διαφθορά (με τη Ρωσία στην 136η), σύμφωνα με τη Διεθνή Διαφάνεια. Αυτήν τη «δημοκρατία», δηλαδή τη δικτατορία του κεφαλαίου, πληρώνουν οι λαοί στην ΕΕ, στην Ουκρανία, στη Ρωσία και αλλού, σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής «ειρήνης». Για την υπεράσπιση αυτής της «δημοκρατίας» τούς καλούν τώρα να χύσουν και το αίμα τους...

«Αν η Ουκρανία ήταν μέλος του ΝΑΤΟ, δεν θα τολμούσε η Ρωσία να την απειλήσει», λένε τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης. Οχι βέβαια από «συμπόνια» στον ουκρανικό λαό, αλλά για να δικαιολογήσουν το βάθος της ελληνικής εμπλοκής στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, που παρέχουν τάχα ασφάλεια και σταθερότητα στη χώρα μας, σε αντίθεση με τις χώρες που δεν είναι ακόμα μέλη της ευρωατλαντικής συμμαχίας. Βάζουν το κάρο μπροστά από το άλογο για να μη φανεί ότι η σημερινή εξέλιξη στην Ουκρανία είναι συνέπεια της συσσώρευσης και της όξυνσης ανταγωνισμών που στο επίκεντρό τους έχουν ακριβώς την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ και τις αντιδράσεις της Ρωσίας. Το ΝΑΤΟικό σχέδιο περικύκλωσης της Ρωσίας, με την ένταξη σ' αυτό όλων των πρώην σοσιαλιστικών δημοκρατιών, ρίχνει λάδι στη φωτιά πολλές δεκαετίες τώρα και συγκρούεται με τους σχεδιασμούς για την καπιταλιστική ολοκλήρωση της Ρωσίας. Η Ουκρανία αποτελεί κρίκο σ' αυτήν την αλυσίδα. Δεν είναι τυχαίο ότι ΗΠΑ και ΕΕ οργάνωσαν ανοιχτή επέμβαση στη χώρα το 2014 για να διασφαλίσουν τον ευρωατλαντικό προσανατολισμό της, βάζοντας μάλιστα σχετική διάταξη και στο Σύνταγμα του 2019. Από την άλλη υπάρχει το παράδειγμα της Γεωργίας, όπου και εκεί η αντιπαράθεση για την ένταξή της στο ΝΑΤΟ οδήγησε σε πόλεμο με τη Ρωσία. Αρα λοιπόν η ένταξη στο ΝΑΤΟ δεν είναι μέρος της «λύσης», αλλά πρωταγωνιστής στο πρόβλημα που βύθισε την Ουκρανία στον πόλεμο και τον λαό της στη δυστυχία. Οπως ακριβώς στη χώρα μας η εμπλοκή στα σχέδια του ΝΑΤΟ δεν είναι παράγοντας «ασφάλειας» και «σταθερότητας», αλλά εκθέτει τον λαό σε κίνδυνο και τον μετατρέπει σε στόχο.

«Η Ελλάδα να υπολογίζει στη στήριξη του Ισραήλ». Με αυτόν τον πηχυαίο τίτλο απέδιδε η κυριακάτικη «Καθημερινή» τη συνέντευξη ενός Ισραηλινού απόστρατου συνταγματάρχη που διετέλεσε προσωπικός σύμβουλος του Νετανιάχου. Βέβαια, αν δεν έμενες στον τίτλο και διάβαζες παραμέσα, θα έβλεπες τι εστί «στήριξη». Ερωτηθείς τι θα κάνει το Ισραήλ σε ενδεχόμενο εισβολής της Τουρκίας σε ελληνικό ή κυπριακό έδαφος, η απάντησή του ήταν η εξής: «Λοιπόν, νομίζω ότι είναι πολύ σαφές πως δεν θα είμαστε σε θέση να παράσχουμε άμεση στρατιωτική υποστήριξη». Ωστόσο, το Ισραήλ θα ...εργαζόταν με την Ελλάδα «πολύ επιθετικά μαζί στην αμερικάνικη αρένα για να διασφαλίσουμε ότι πρώτα απ' όλα οι υποχρεώσεις του ΝΑΤΟ τηρούνται». Αυτή είναι η «πλήρης στήριξη» των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, για την οποία τόσο έχουν δουλέψει όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, παραμυθιάζοντας τον λαό ότι έτσι θωρακίζονται τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας από τις αμφισβητήσεις της τουρκικής κυβέρνησης. Τις ίδιες «συμμαχίες» και την «αλληλεγγύη» των ληστών επικαλούνται και ως πρόσχημα για να μπλέξουν τη χώρα μας ακόμα βαθύτερα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τον λαό σε μεγαλύτερους κινδύνους.

1776 Κυκλοφορεί το βιβλίο του Ανταμ Σμιθ «Ο πλούτος των Εθνών», ένα από τα θεμελιώδη έργα της αστικής οικονομικής επιστήμης.

1831 Ο βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος Φίλιππος δημιουργεί στο Αλγέρι την περιβόητη «Λεγεώνα των Ξένων», στην οποία συγκεντρώνονται τυχοδιωκτικά και εγκληματικά στοιχεία απ' όλο τον κόσμο, με αντάλλαγμα την αμνήστευσή τους και μερίδιο από τη λεία των επεμβάσεων.

1907 Οι τσιφλικάδες δολοφονούν τον Μαρίνο Αντύπα στο χωριό Πυργετός.

1925 Γεννιέται ο ποιητής Μανώλης Αναγνωστάκης.

1934 Γεννιέται ο Σοβιετικός κοσμοναύτης Γιούρι Αλεξέγιεβιτς Γκαγκάριν, ο πρώτος άνθρωπος που ταξίδεψε στο Διάστημα.

1956 Οι Βρετανοί εξορίζουν τον αρχιεπίσκοπο της Κύπρου Μακάριο στις Σεϋχέλλες.

1857 Οι εργάτριες στα υφαντουργεία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατεβαίνουν σε απεργία και διαδηλώσεις. Ζητούν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και μείωση των ωρών εργασίας. Αισθανόμενοι την απειλή μιας γενικευμένης εργατικής εξέγερσης, οι εργοστασιάρχες απαντούν με ομαδικές απολύσεις και εξαπολύουν μπράβους για να τρομοκρατήσουν τις εργάτριες που πρωτοστατούσαν στην απεργία. Οι αστυνομικές δυνάμεις ρίχνονται με μανία πάνω στις εργάτριες, οι διαδηλώσεις βάφονται με αίμα. Η Β' Διεθνής Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών, που συνήλθε στην Κοπεγχάγη το 1910, μετά από πρόταση της επιφανούς προσωπικότητας του διεθνούς εργατικού κινήματος, Κλάρα Τσέτκιν, καθιέρωσε την 8η Μάρτη ως Διεθνή Μέρα της Γυναίκας, κάτω από δύο βασικά συνθήματα: Την πάλη για τα δικαιώματά της και την πάλη για την ειρήνη.

1904 Γεννιέται στη Χαλκίδα ο μουσουργός Νίκος Σκαλκώτας.

1907 Γεννιέται ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

1921 Συνέρχεται το 10ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσίας (μπολσεβίκων), οι εργασίες του οποίου κράτησαν έως τις 16/3. Το 10ο Συνέδριο επεξεργάστηκε τις μεθόδους της οικοδόμησης του σοσιαλισμού με βάση τη Νέα Οικονομική Πολιτική (ΝΕΠ), στερέωσε τη συμμαχία της εργατικής τάξης με την αγροτιά, καθώς και τη συμμαχία των εθνοτήτων της σοβιετικής χώρας. Τέλος, αποτέλεσε σταθμό στην πάλη για την ενότητα του Κόμματος και την καταπολέμηση του φραξιονισμού.

1922 Αρχίζει στο Παρίσι διεθνής διάσκεψη με θέμα τον συνεχιζόμενο ελληνοτουρκικό πόλεμο. Οι συνομιλίες αποτυγχάνουν και αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για την ολοκληρωτική ήττα του ελληνικού στρατού και τη Μικρασιατική Καταστροφή.

1924 Η ελληνική κυβέρνηση (του Αλέξανδρου Παπαναστασίου) αναγνωρίζει τη σοβιετική εξουσία και συμφωνείται η επανάληψη των διπλωματικών σχέσεων Ελλάδας - ΕΣΣΔ.

1944 Τελειώνει νικηφόρα για τον ΕΛΑΣ η Μάχη της Κοκκινιάς.

1948 Σκοτώνεται σε αεροπορικό βομβαρδισμό ο Νίκος Αραμπατζής, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και στέλεχος του ΕΡΓΑΣ.

1950 Η Σοβιετική Ενωση ανακοινώνει ότι κατέχει την ατομική βόμβα.

1968 Πεθαίνει ο Εμμανουήλ Μάντακας, στρατηγός του ΕΛΑΣ και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του.

1970 Αποτυγχάνει απόπειρα της ΕΟΚΑ Β' να δολοφονήσει τον Πρόεδρο της Κύπρου Μακάριο.