Γρηγοριάδης Κώστας

Ποια είναι η πραγματικότητα; Η επιδοματική πολιτική ζει και βασιλεύει. Οι αποδείξεις του επιδοματικού χάους δεν επιδέχονται πλέον την παραμικρή αμφισβήτηση, αφού περιέχονται στη λίστα - παρότι είναι ατελής - που παρέδωσε το υπουργείο Οικονομικών στην ΑΔΕΔΥ. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ συνεχίζουν... επαξίως τις πολιτικές της... επαράτου, των προηγούμενων δεκαετιών, όπως θα 'λεγε και ο Κ. Σημίτης, που αρέσκεται τελευταίως στις ιστορικές αναδρομές.

Βέβαια, μη νομίζετε πως ο θόρυβος που γίνεται τελευταία για τα επιδόματα είναι αθώος. Ούτε οι κυβερνώντες, ούτε η μεγάλη πλειοψηφία των σχετικών δημοσιευμάτων, που ζητούν την «εκλογίκευση του συστήματος αμοιβών στο δημόσιο», επιδιώκουν την προοδευτική και προς όφελος των εργαζομένων αντιμετώπιση του προβλήματος. Αλλα πράγματα έχουν κατά νου και δεν το κρύβουν. Πρώτον, θέλουν τη διατήρηση των βασικών αποδοχών στα σημερινά, απαράδεκτα επίπεδα και γι' αυτό ...βγάζουν σπυράκια, μόλις ακούσουν για ενσωμάτωση των επιδομάτων στο βασικό μισθό. Δεύτερον, θέλουν τη σύνδεση του μισθού με τη λεγόμενη παραγωγικότητα και τα συστήματα «αξιολόγησης» (διάβαζε: χειραγώγησης). Και επειδή γνωρίζουν ότι, όσο περισσότερο «οικονομικό βάρος» έχει η σύνδεση αυτή, τόσο αποτελεσματικότερη θα είναι η χειραγώγηση, θέλουν τη μετονομασία μέρους ή του συνόλου σχεδόν των επιδομάτων, σ' αυτό της λεγόμενης παραγωγικότητας.

Περιττό να πούμε πως τα σχέδια αυτά, κάθε άλλο, παρά ωφελούν τους δημόσιους υπάλληλους. Να σημειώσουμε, όμως, πως οι κυβερνητικές αυτές επιδιώξεις - μαζί με το «νέο μισθολόγιο» της κ. Παπανδρέου - δεν αντιμετωπίζονται με «διαλόγους» και «στρογγυλά τραπέζια», όπως έχει προκρίνει η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ.

«Θεαματική άνοδο των οικονομικών μεγεθών το πρώτο τρίμηνο 2001», διαβάζουμε σε Δελτίο Τύπου του ομίλου «Ιντρακόμ», του κ. Σ. Κόκκαλη. Και δεν το σημειώνουμε για να το αμφισβητήσουμε. Πολύ περισσότερο που στο ίδιο Δελτίο σημειώνεται πως τα κέρδη προ φόρων - πάντα στο πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους - σημείωσαν αύξηση 38%, φτάνοντας τα 11,4 δισεκατομμύρια δραχμές. Το σημειώνουμε, όμως, για να ρωτήσουμε τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας ή κάποιον της κυβέρνησης, τέλος πάντων, αν γνωρίζει κάποια κατηγορία εργαζομένων, που να πήρε ανάλογη αύξηση στους μισθούς της; Το ένα τρίτο ή τέταρτο ή πέμπτο έστω..;

Μια και μιλάμε για δισεκατομμύρια, όμως, σκόπιμο είναι να αναφερθούμε και στην προχτεσινή «βόμβα», όπως χαρακτήρισαν αρκετές εφημερίδες την πώληση της «Ιντεραμέρικαν» στην πολυεθνική «Eureko». Σύμφωνα, με όσα ανακοίνωσε δημόσια ο μέχρι προχτές ιδιοκτήτης της «Ιντεραμέρικαν», κ. Δ. Κοντομηνάς, πούλησε το 54,38% των μετοχών έναντι 333 δισ. δραχμών κι ένα ποσοστό μετοχών ακόμη (20,62%) έναντι 132,2 δισεκατομμυρίων δραχμών, ενώ για το υπόλοιπο 25% των μετοχών θα καταβληθούν άλλα 160 δισ. δραχμές. Εχουμε ένα άθροισμα, δηλαδή, 625,2 δισ. δραχμών.

Αναρωτιόμαστε, λοιπόν, πως έγινε δυνατή η δημιουργία του τεράστιου αυτού ποσού, πάνω από μισό τρισεκατομμύριο δραχμές. Σίγουρα, όχι από τον κόπο και τον ιδρώτα ενός ή δυο ανθρώπων. Δέκα ζωές, να έχει κάποιος και να δουλεύει από τα ξημερώματα μέχρι αργά το βράδυ, δε θα καταφέρει να συγκεντρώσει το αμύθητο αυτό ποσό. Οταν, όμως, εκμεταλλεύεσαι τον ιδρώτα και τον κόπο χιλιάδων άλλων ανθρώπων... Οταν έχεις την πολύμορφη αβάντα των γνωστών σε όλους αντιλαϊκών κυβερνητικών πολιτικών... Οταν η «ιδιωτική πρωτοβουλία», «οι νόμοι της αγοράς» και του ανταγωνισμού έχουν αναγορευτεί σε πρώτιστες και απαραβίαστες αρχές της κοινωνίας, τότε οι «έχοντες και κατέχοντες» μπορούν να συσσωρεύουν τόσα και ακόμη περισσότερα.

Αν κάποιοι ψάχνουν ακόμα για το ποιος θα πληρώσει τη «στρατηγική» εξαγορά της «Ιντεραμέρικαν» από την πολυεθνική «Eureko», την απάντηση την έδωσε προχτές ο Στ. Μάνος, μετά από τη συνάντηση που είχε με το Σύνδεσμο Ασφαλιστικών Συμβούλων. Ο πρόεδρος των Φιλελευθέρων δήλωσε πως «οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις σε όλη την Ευρώπη συγκροτούν στρατηγικές συμμαχίες προετοιμαζόμενες για την εισαγωγή του κεφαλαιοποιητικού συστήματος ασφάλισης, το οποίο αργά ή γρήγορα θα υιοθετηθεί και από τη χώρα μας». Με άλλα λόγια, οι πολυεθνικές παίρνουν θέση για την επέλαση στην κοινωνική ασφάλιση, θεωρώντας προφανώς βέβαιο ότι αυτοί θα είναι οι κυρίαρχοι και σε αυτή την «αγορά». Καθόλου βέβαια δεν τους «προβληματίζει» η στάση της κυβέρνησης Σημίτη, αφού ξέρουν ότι στο τέλος θα τους κάνει όλα τα χατίρια. Το μόνο που φοβούνται βέβαια είναι οι αγώνες των εργαζομένων που αρνούνται να δεχτούν το θάψιμο των δικαιωμάτων τους.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οσο για την ατάκα που επαναλάμβανε χτες συνεχώς, το «πρέπει να έχουμε άποψη», να του θυμίσουμε ότι ο ελληνικός λαός έχει συνήθως άποψη. Οπως είχε και για το βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας, όπως έχει και για το Ασφαλιστικό και για αυτές τις περίφημες αναδιαρθρώσεις! Το κακό είναι όμως ότι και η κυβέρνηση έχει άποψη, που συνήθως είναι αντίθετη...

Τέλος πάντων, αν θέλει να μας αποδείξει ότι κάνουμε λάθος, ας καταργήσει τον «κοινωνικό διάλογο». Οπως φανερώνει δημοσκόπηση, που δημοσιεύτηκε προχθές στο «Βήμα», η μεγάλη πλειοψηφία τον θεωρεί μοχλό εξαπάτησης και χειραγώγησης.

ΕΝΤΑΞΕΙ, κάνεις δε θέλει να υπερβάλλει για την υπόθεση του «Πίρι Ρέις», ούτε να δίνει διαστάσεις που δεν υφίστανται. Πλην όμως και ουδείς έχει εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σχετικά με την ειλικρίνειά της!. Είναι και αυτό το προηγούμενο με τα Ιμια βλέπετε...

Δυστυχώς δεν έχουν πείσει οι «εκσυγχρονιστές» ότι ασκούν μια πολιτική που δεν επιδέχεται παρεμβάσεων, από γνωστούς «διεθνείς παράγοντες». Εχουν πείσει μάλλον για το αντίθετο. Και δε μιλάμε, για τη διαβόητη πολιτική «προσέγγισης», τις απανωτές και αποκλειστικά μονομερείς κινήσεις «καλής θέλησης» κλπ κλπ.

ΚΑΛΟ ΚΙ ΑΥΤΟ, η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Μυρσίνη Ζορμπά, ζήτησε την παρέμβαση της Κομισιόν για το «Μεγάλο Αδελφό» το περίφημο (όσο και απαράδεκτο) «ριάλιτι σόου»! Να το εκλάβουμε αυτό ως ένδειξη διαμαρτυρίας;

Γιατί, άμα είναι έτσι κάτι θα έπρεπε να πει και στην κυβέρνησή της, η οποία έχει δημιουργήσει στην Ελλάδα το πλαίσιο που επιτρέπει την παραγωγή και προβολή τέτοιων εκπομπών. Οσο για τα περί «ανθρώπινης αξιοπρέπειας» που λέει, λίγο δύσκολο να αποδειχτεί θεματοφύλακής της η Κομισιόν. Περί του αντίθετου έχει δώσει δείγματα...

Γρηγοριάδης Κώστας

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Και, τέλος, υπάρχει το πρόβλημα των σχέσεων με την Αλβανία, όπου η κατάσταση παρουσιάζεται εξαιρετικά τεταμένη. Από καιρό έχει αρχίσει να αναπτύσσεται στην Αλβανία ένα κλίμα εχθρότητας προς την Ελλάδα. Δε συμμεριζόμαστε την απλοϊκή εξήγηση ότι το σοσιαλιστικό κόμμα για λόγους πολιτικής πελατείας προς το αντίπαλο κόμμα του κ. Μπερίσα υιοθέτησε μεγαλοϊδεατικές απόψεις. Απλώς και τα δύο κόμματα θέλουν να διασφαλίσουν μερίδιο στην πίτα για λογαριασμό των επιχειρηματιών, της σχηματισμένης αλβανικής ολιγαρχίας. Το αρνητικό κλίμα ενίσχυσαν και η παρουσία του ελληνικού στρατεύματος εκεί, το οποίο τελικά και αποχώρησε, αλλά και οι διάφορες επιχειρήσεις κατά των Αλβανών λαθρομεταναστών στην Ελλάδα και γενικά η κακομεταχείρισή τους...».

Και η Αλέκα Παπαρήγα συνέχισε: «Είχαμε επισημάνει από καιρό ότι η συμμόρφωση της χώρας μας με την πολιτική του ΝΑΤΟ και της ΕΕ απέναντι στην ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας, με την ενίσχυση του αποσχιστικού κινήματος των αλβανικής καταγωγής κατοίκων του Κοσσυφοπεδίου, θα ενίσχυε τις μεγαλοϊδεατικές απόψεις μέσα στην ίδια την Αλβανία, αλλά και σε όλες τις μειονότητες που ζουν στις άλλες βαλκανικές χώρες. Η δημιουργία ενός ανεξάρτητου Κοσσυφοπεδίου θα επιδρούσε στους Αλβανούς που κατοικούν στην ΠΓΔΜ, οι οποίοι θα διεκδικούσαν ανάλογη λύση και μια τέτοια εξέλιξη. Θα δημιουργούσε διαλυτικές τάσεις μέσα στην ΠΓΔΜ, όπου ένα μέρος της διεκδικεί η Βουλγαρία και θα προκαλούσε την εμπλοκή της Σερβίας, της Ελλάδας, αλλά και της Τουρκίας. Οι διαλυτικές τάσεις θα ενισχύονταν με την υποδαύλιση ανάλογων απαιτήσεων για το Σαντζάκ, τη Βοϊβοντίνα, αλλά και το Μαυροβούνιο.

Σήμερα, μετά τον εγκληματικό πόλεμο του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας, βρισκόμαστε μπροστά σε μια τέτοια εξέλιξη. Κι αυτή πραγματοποιείται με την παρουσία των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων στα Βαλκάνια».

Δεν ήταν, βέβαια, τα παραπάνω αποσπάσματα τα μόνα επίκαιρα. Εξίσου επίκαιρα και ιδιαίτερα ενδιαφέροντα ήταν και αυτά που αφορούσαν τις σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία. Σημείωσε η Αλέκα Παπαρήγα, ανάμεσα σε άλλα:

«Ταυτόχρονα, υπάρχει και ο ανταγωνισμός μεταξύ δυο μελών του ΝΑΤΟ, της Ελλάδας και της Τουρκίας. Πέρα από τις διαφορές που υπάρχουν και τις μονομερείς διεκδικήσεις της Τουρκίας, έχει προστεθεί και ο αγώνας δρόμου, στην προσπάθεια να κατακτήσουν μεγαλύτερο ρόλο στη διανομή των αγορών που έχει αρχίσει στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή.

Οι αμφισβητήσεις αυτές υπήρχαν από παλιότερα και πολλές είχαν δημιουργηθεί μέσα στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, τώρα μάλιστα με τη νέα δομή που αποκτά το ΝΑΤΟ και τις νέες ρυθμίσεις που έγιναν για τη Νοτιοανατολική πτέρυγά του, παίρνουν πλέον ανοιχτό και απροκάλυπτο χαρακτήρα, παρά τη διπλωματική προσέγγιση που γίνεται το τελευταίο διάστημα κάτω από την παρέμβαση των ΗΠΑ.

Η προσέγγιση αυτή δε βασίζεται σε πραγματικά δεδομένα. Εχει, όπως φαίνεται, μέσα της περισσότερο το στοιχείο του καταναγκασμού, γιατί μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει ούτε ένα βήμα από τουρκικής πλευράς ως ανταπόκριση σε μια σειρά κινήσεις "καλής θέλησης", ουσιαστικά υποχωρήσεις της ελληνικής κυβέρνησης...».

Και η Αλέκα Παπαρήγα συνέχισε, σημειώνοντας ιδιαίτερα τις κυοφορούμενες αλλαγές στο στρατιωτικό δόγμα της χώρας: «Προκαλεί ακόμα μεγαλύτερα ερωτηματικά και η είδηση για τη νέα διατύπωση που θα έχει το αναθεωρημένο στρατιωτικό δόγμα της χώρας για την επόμενη εικοσαετία, το οποίο για πρώτη φορά δεν αναφέρει ρητά ότι "μοναδική απειλή της χώρας είναι η Τουρκία" και κάνει λόγο για "την αποτροπή κάθε εξωτερικής απειλής κατά της Ελλάδας και της Κύπρου". Η σοβαρότερη αλλαγή δεν είναι η μη αναφορά της Τουρκίας, αλλά η συμπερίληψη της Κύπρου (όπου θεωρεί οριστική πλέον τη διχοτόμηση) και η διατύπωση της αποτροπής κάθε εξωτερικής απειλής, που υποδηλώνει με σαφήνεια το νέο ρόλο που αναλαμβάνουν οι Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας στα πλαίσια του "νέου δόγματος δράσης του ΝΑΤΟ" και της δημιουργίας του στρατού της ΕΕ με τη συμμετοχή τους σε αποστολές τύπου Πέτερσμπεργκ ή "διατήρησης της ειρήνης". Κατ' αυτόν τον τρόπο, η χώρα μας θα είναι εκτεθειμένη σε πολλαπλές "εξωτερικές" απειλές.

Είναι αυτονόητο ότι δεν μπορούμε να δεχτούμε έναν τέτοιον επιθετικό ρόλο για τις Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας μας και βεβαίως ούτε για την Ελλάδα».

Τι σχέση έχουμε

εμείς

με την πλευρά

την άλλη;

από εκεί

τ' αφεντικά

κι εδώ η βιοπάλη

κι ανάμεσά μας

άβυσσος απύθμενη,

μεγάλη.

*

Και μας καλούν

σε «διάλογο»,

αλήθεια

σε ποια γλώσσα;

ξεχνάνε πως

αντίπαλοι είμαστε

χρόνια τόσα

και κόντρα

έχουμε γερή

σαν Ολυμπος

και Οσσα!

*

Εάν, λοιπόν,

τα δυο βουνά

τα «βρούνε»

καμιά μέρα

τότε κι εμείς

θα κάνουμε

«διάλογο»

εδώ πέρα

κι ως τότε πάλη

ο λαός, «Μέτωπο»

και παντιέρα!