«Λύσσαξαν» τις προηγούμενες μέρες τα μεγάλα συγκροτήματα του Τύπου, στην προσπάθειά τους να δώσουν «νότες αισιοδοξίας», με μεγάλα λόγια για την «επιστροφή στην κανονικότητα» που «θα εκτινάξει το ελατήριο της ανάπτυξης», και αφιερώματα για την «τεράστια ευκαιρία» του Ταμείου Ανάκαμψης, που «θα τα αλλάξει όλα» και θα δρομολογήσει έναν νέο ενάρετο κύκλο στην καπιταλιστική οικονομία, επιτυγχάνοντας - όπως χαρακτηριστικά γράφτηκε - «ό,τι δεν κατάφερε η χώρα από την ένταξή της στην ΕΟΚ και ΟΝΕ». Τότε, δηλαδή, που πάλι τα ίδια έλεγαν. Ο λαός, όμως, όπως κάθε φορά που ακούει μεγάλα λόγια από τις κυβερνήσεις και το κεφάλαιο, πρέπει να ετοιμάζεται για μάχη. Δεν θέλει δα και πολλή φαντασία για να δει κανείς ότι η υποτιθέμενη «επιστροφή στην κανονικότητα» γίνεται με δεκάδες νέους αντιλαϊκούς νόμους στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων, τους οποίους η κυβέρνηση ψήφισε στα μουλωχτά, με τη μεγαλοεργοδοσία να ξεσαλώνει, τους επαγγελματίες φορτωμένους με νέα χρέη και τη «λεπίδα» των πλειστηριασμών να καραδοκεί στην επόμενη γωνία. Ούτε θέλει φαντασία για να καταλάβεις ότι τα προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης είναι ένα ακόμα «υπερμνημόνιο», με «εμβληματικά» αντιλαϊκά μέτρα, όπως οι «ανατροπές του αιώνα» στα Εργασιακά, ενάντια στις οποίες παλεύουν οι εργαζόμενοι.

Στην προσπάθεια πάντως να ταυτίσουν τον λαό με τους στόχους και την «κανονικότητα» του κεφαλαίου, τα δίνει όλα και ο ΣΥΡΙΖΑ, ως ο «τέλειος παρτενέρ». Οπως φάνηκε και από την παρουσίαση των προτάσεών του για το Ταμείο Ανάκαμψης, θα μπορούσε με ευκολία να τις προσυπογράψει και η κυβέρνηση της ΝΔ. Πρόκειται άλλωστε για προτεραιότητες του κεφαλαίου και της ΕΕ, που και η ίδια υλοποιεί και δεν τις αλλάζουν μερικές κουβέντες παραπάνω περί «δίκαιης πράσινης μετάβασης» ή άλλα τέτοια φούμαρα που ξεστομίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, τις ενισχύουν κιόλας, αφού παρουσιάζουν εντελώς ξεδιάντροπα την ανάπτυξη για λογαριασμό του κεφαλαίου ως «προαπαιτούμενο» για να ζήσει ο λαός καλύτερα, ενώ στην πραγματικότητα κέρδη και λαϊκές ανάγκες κινούνται σε εντελώς αντίθετες κατευθύνσεις. ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ σερβίρουν τα «θέλω» των καπιταλιστών ως το «αυτονόητο», για το οποίο δεν σηκώνουν δεύτερη κουβέντα, και ταυτόχρονα κλείνουν το μάτι στο κεφάλαιο ότι ο καθένας τους μπορεί να τα διαχειριστεί καλύτερα από τον άλλο, «χωρίς αγκυλώσεις» και με εγγυήσεις για «κοινωνική συναίνεση» και «συνοχή». Αυτή είναι η πραγματικότητα πίσω από τον ψευτοκαβγά τους και τα κάλπικα διλήμματα με αφορμή το Ταμείο Ανάκαμψης. Και η στρατηγική του κεφαλαίου δεν είναι «κοινή λογική», αλλά αυτό που πρέπει να σημαδέψει η λαϊκή πάλη.

Τα στοιχεία της παγκόσμιας έρευνας του ΠΟΥ, που δημοσιοποιήθηκαν προχτές, είναι αποκαλυπτικά: Οι πολλές ώρες εργασίας αυξάνουν τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου. Η έρευνα έγινε την περίοδο 2000 - 2016 και επιβεβαιώνει ότι η ζούγκλα της αγοράς εργασίας, όπου η ευελιξία και η δουλειά ήλιο με ήλιο είναι καθημερινότητα για εκατομμύρια εργαζόμενους, οδηγεί σε γρήγορη φθορά της υγείας τους και για ένα μέρος απ' αυτούς τελικά στο θάνατο. Η έρευνα έδειξε ότι το 2016, 745.000 άνθρωποι πέθαναν από εγκεφαλικό ή καρδιακές παθήσεις εξαιτίας των πολλών ωρών που εργάζονταν. Πρόκειται για αύξηση σχεδόν 30% σε σχέση με το 2000. Οι περισσότεροι θάνατοι αφορούν άνδρες (72%) ηλικίας 60 - 79 ετών, οι οποίοι εργάζονταν 55 ώρες τη βδομάδα ή και περισσότερο, όταν ήταν 45 - 74 ετών. Οι εργαζόμενοι αυτοί έχουν αυξημένο κίνδυνο σε ποσοστό 35% να εμφανίσουν εγκεφαλικό και σε ποσοστό 17% να πάθουν ισχαιμικό επεισόδιο σε σχέση με όσους εργάζονται 35 - 40 ώρες τη βδομάδα. Εκτιμάται μάλιστα ότι η επέκταση της τηλεργασίας και η επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας μετά την πανδημία θα επιδεινώσουν τους όρους εργασίας και θα αυξήσουν ακόμα περισσότερο τους κινδύνους για τους εργαζόμενους. Τα συμπεράσματα και οι εκτιμήσεις της έρευνας δίνουν χαστούκι και στις ανατροπές του αιώνα στα Εργασιακά, που ετοιμάζει η κυβέρνηση, με επίκεντρο την επιμήκυνση του εργάσιμου χρόνου και την αύξηση της απλήρωτης δουλειάς. Μια εξέλιξη που «φωνάζει» από μακριά ότι είναι «κίνδυνος - θάνατος» για τους εργαζόμενους και σαν τέτοια πρέπει να απαντηθεί.

1498 Ο Πορτογάλος εξερευνητής Βάσκο ντε Γκάμα φτάνει στις ακτές της Ινδίας.

1506 Πεθαίνει ο Γενοβέζος εξερευνητής Χριστόφορος Κολόμβος, που το 1492, επιχειρώντας να βρει δυτική θαλάσσια οδό προς τις Ανατολικές Ινδίες (Ασία), ανακάλυψε την Αμερική.

1769 Γεννιέται ο Ανδρέας Μιαούλης, ναύαρχος του ελληνικού στόλου κατά την Επανάσταση του 1821.

1806 Γεννιέται ο Βρετανός φιλόσοφος και οικονομολόγος Τζον Στιούαρτ Μιλ.

1825 Στο Μανιάκι της Μεσσηνίας ο Γρηγόριος Δικαίος Παπαφλέσσας με 300 άνδρες αντιμετωπίζει 6.000 Αιγύπτιους του Ιμπραήμ. Στη μάχη αυτή σκοτώνονται όλοι οι Ελληνες επαναστάτες, μεταξύ αυτών και ο Παπαφλέσσας, από τις ηρωικότερες μορφές της Ελληνικής Επανάστασης, μέλος της Φιλικής Εταιρείας.

1882 Η Γερμανία, η Αυστροουγγαρία και η Ιταλία υπογράφουν μυστική συνθήκη, συγκροτώντας την «Τριπλή Συμμαχία».

1925 Γεννιέται ο Σοβιετικός αεροναυπηγός Αλεξέι Τουπόλεφ, δημιουργός, μεταξύ άλλων, του πρώτου υπερηχητικού επιβατικού αεροπλάνου Tu-144.

1941 Από τα μέλη της οργάνωσης «Ελευθερία» πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη το πρώτο σαμποτάζ.

1941 Αρχίζει η Μάχη της Κρήτης. Στις σκληρές μάχες, που κράτησαν 10 μέρες, ρίχτηκε σύσσωμος ο κρητικός λαός, με τους κομμουνιστές στην πρώτη γραμμή.

1941 Δραπετεύουν από την Κίμωλο 36 κομμουνιστές εξόριστοι. Μεταξύ αυτών οι Πέτρος Ρούσσος, Χρύσα Χατζηβασιλείου, Αύρα Παρτσαλίδου, Βασιλεία Παπαρήγα, Νίκος Τέγος, Γιώργος Νίκολης, Σοφία Νεφελούδη, Ολγα Αγγελάκη, Κατίνα Βάρκα.

1942 Πεθαίνει κρατούμενος στην Ακροναυπλία, καταβεβλημένος από την πείνα και την αρρώστια, ο Θεόδωρος Μάγγος, πρώην μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

1947 Πεθαίνει ο Γιώργης Σιάντος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

1948 Παραπέμπονται στο Στρατοδικείο της Αθήνας πάνω από 100 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και ναύτες του Πολεμικού Ναυτικού, κατηγορούμενοι «διά κομμουνιστικήν δράσιν, απόσπασιν μέρους της επικρατείας» κ.ά. Το Στρατοδικείο καταδίκασε 40 σε θάνατο, 21 σε ισόβια δεσμά, 9 σε κάθειρξη δέκα χρόνων και 10 σε φυλάκιση δύο χρόνων. Οι 20 εκτελέστηκαν στου Γουδή στις 25 Ιούνη 1948.

1949 Πεθαίνει ο Δαμασκηνός, κατά κόσμον Δημήτριος Παπανδρέου, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος την περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου. Ο Δαμασκηνός διετέλεσε επίσης πρωθυπουργός (17/10 - 1/11/1945) και αντιβασιλέας (31/12/1944 - 28/9/1946). Εκλέχθηκε αρχιεπίσκοπος χάρη στην εύνοια της κατοχικής «κυβέρνησης» Τσολάκογλου. Επαιξε αποφασιστικό ρόλο στον σφαγιασμό χιλιάδων ΕΛΑΣιτών - ΕΑΜιτών από τους Εγγλέζους του Σκόμπι, τον Γ. Παπανδρέου και τους ταγματασφαλίτες και τους χωροφύλακες του Α. Εβερτ τον Δεκέμβρη του 1944. Αργότερα, το 1949, δήλωνε «υπερήφανος» για την «εθνικήν κολυμβήθραν» της Μακρονήσου...

1956 Οι Αμερικανοί ρίχνουν την πρώτη βόμβα υδρογόνου στην ατόλη Μπικίνι του Ειρηνικού.

1968 Η 20χρονη φοιτήτρια Αλίκη Παπαδομιχελάκη κηρύσσει απεργία πείνας έξω από την ελληνική πρεσβεία της Πράγας, ζητώντας την απελευθέρωση της βαριά άρρωστης μητέρας της Διονυσίας, που η χούντα είχε εξορίσει στη Γυάρο.

1978 Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης προσχωρεί στη Νέα Δημοκρατία και αναλαμβάνει το υπουργείο Συντονισμού.