Πέμπτη 10 Μάη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τα λόγια και η πράξη

Γρηγοριάδης Κώστας

«Η κυβέρνηση, παρά την αρχική της αναδίπλωση και επίσης παρά το γεγονός ότι αυτή συνοδεύτηκε και από μια εσωτερική κρίση, δε φαίνεται να υποχωρεί επί της ουσίας. Προσπαθεί απλώς να "αγοράσει χρόνο" ώστε να επανέλθει την κατάλληλη στιγμή. Χρησιμοποιεί το διάλογο ως εργαλείο εκτόνωσης της δικής της κρίσης και της δυσαρέσκειας του κόσμου, με στόχο να πλαγιοκοπήσει τα συνδικάτα. Η δυναμική όμως του κινήματος μπορεί να επιφέρει θετικά αποτελέσματα, υποστήριξε ο αναπληρωτής πρόεδρος της ΓΣΕΕ» (σ.σ. ο Αλ. Καλύβης, εκπρόσωπος της «Αυτόνομης Παρέμβασης»). Αυτά γράφει η χτεσινή «Αυγή», στο σχετικό με την προχτεσινή συνεδρίαση της ΓΣΕΕ ρεπορτάζ. Δε γράφει πουθενά, όμως, ότι η ΔΑΣ πρότεινε την προκήρυξη και νέας 24ωρης απεργίας, στις αρχές Ιούνη, την οποία δεν ψήφισε η «Αυτόνομη Παρέμβαση», μαζί με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ.

Κι έτσι μπαίνουν ορισμένα κρίσιμα και εύλογα ερωτήματα: Η στάση της «Αυτόνομης Παρέμβασης» στέλνει μήνυμα στην εργατική τάξη ότι θα έχει την απαιτούμενη συνέχεια ο αγώνας της, πολύ περισσότερο αφού έτσι εκτιμά τους κυβερνητικούς ελιγμούς; Στέλνει μήνυμα στην κυβέρνηση ότι τζάμπα στήνει τις ξόβεργες του «κοινωνικού διαλόγου»; Οχι, βέβαια. Απλά, η στάση της στην πράξη έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τις εκτιμήσεις που η ίδια κάνει.

Τι προτείνει;

Δε θα διαφωνήσουμε, βέβαια, με την εκτίμηση ότι σήμερα η κυβέρνηση προσπαθεί να «αγοράσει χρόνο», ώστε να επαναφέρει τις ίδιες ή παρόμοιες αντιασφαλιστικές και αντεργατικές θέσεις, στην κατάλληλη στιγμή. Ούτε, ότι χρησιμοποιεί το «διάλογο» και ως εργαλείο εκτόνωσης της δυσαρέσκειας των εργαζομένων, δημιουργίας σύγχυσης και αυταπατών, με στόχο να πλαγιοκοπήσει τα συνδικάτα. Το κρίσιμο ζήτημα, όμως, είναι τι κάνουν οι όποιες ηγεσίες του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, για να αντιμετωπίσουν αυτές τις - έτσι ή αλλιώς - αναμενόμενες κυβερνητικές τακτικές.

Τι λέει, λοιπόν, να γίνει η «Αυτόνομη Παρέμβαση», μετά την απεργία της 17ης Μάη, αφού απορρίπτει τη συνέχεια και κλιμάκωση των αγώνων; Να ξεκινήσει ο διαβόητος «κοινωνικός διάλογος»; Και δε θα έχει τότε αυτός το χαρακτήρα του «εργαλείου εκτόνωσης της δυσαρέσκειας και μέσου πλαγιοκόπησης των συνδικάτων»; `Η, μήπως, στο βάθος του μυαλού της «βλέπει» τον ερχομό του καλοκαιριού ως «σανίδα σωτηρίας»; Αλλά, ακόμη κι αν προκρίνει το δρόμο του «κοινωνικού διαλόγου», γιατί απορρίπτει τη συνέχεια και κλιμάκωση των αγώνων; Μήπως, γνωρίζει κάποιον άλλο τρόπο - εκτός των αγώνων - που θα υποχρεώσει την κυβέρνηση στις όποιες, ουσιαστικές και όχι ανούσιες, υποχωρήσεις;


.

Τίτλοι για συμπεράσματα

Μέρες που είναι, κάποιες συγκρίσεις είναι χρήσιμες και αναπόφευκτες. Οι χτεσινοί πρωτοσέλιδοι τίτλοι, για παράδειγμα, προσφέρονται για συμπεράσματα. «Το Βήμα»: «Ποιοι μπορούν να συνταξιοδοτηθούν ως το τέλος του 2006», «Τα Νέα»: «Ποιοι γλιτώνουν από τις νέες ρυθμίσεις του Ασφαλιστικού - Συνταξιοδότηση έως το τέλος του 2006», «Ελεύθερος Τύπος»: «Ποιοι βγαίνουν στη σύνταξη ως το 2006», «Αδέσμευτος Τύπος» (Ρίζου): «Οδηγός για τη σύνταξη μέχρι το 2006»... Από την άλλη. «Ριζοσπάστης»: «Δράση τώρα! Ολοι στην απεργία της 17ης Μάη».

ΥΓ. Και για να μην αδικήσουμε ορισμένες από τις υπόλοιπες εφημερίδες, ιδού οι χτεσινοί τίτλοι τους: «Εθνος»: «Μετάθεση για 9.139 εκπαιδευτικούς», «Απογευματινή»: «Πού πάνε οι 9.139 καθηγητές και δάσκαλοι», «Ελευθεροτυπία»: «2 αλλαγές στο νόμο των ΤΕΙ», «Αυγή»: «Διχασμός στο υπουργείο Παιδείας για την ανωτατοποίηση των ΤΕΙ»(!)...

Οι αναγνώστες βγάζουν τα συμπεράσματά τους.

Τα ερωτηματικά...

Την περασμένη Παρασκευή, 4 Μάη, το Γραφείο Τύπου της Νομαρχίας Κορινθίας έδωσε στη δημοσιότητα μια ανακοίνωση, σχετικά με το θέμα της διώρυγας της Κορίνθου, με αρκετές ανακρίβειες και παντελώς αβάσιμες κριτικές στο ΚΚΕ και το «Ρ». Η απάντηση δόθηκε την ίδια μέρα από τον βουλευτή του ΚΚΕ Στ. Σκοπελίτη, με την ευκαιρία της περιοδείας του στην Κόρινθο. Ακολούθησε, επίσης, ανακοίνωση της ΝΕ Κορινθίας του ΚΚΕ και δημοσίευμα του «Κυριακάτικου Ριζοσπάστη». Το Γραφείο Τύπου της Νομαρχίας Κορινθίας, όμως, όχι μόνο δεν προέβη -όπως όφειλε- σε κάποια διορθωτική κίνηση, αλλά και δεν απέσυρε την ανακριβή ανακοίνωσή του. Ετσι, τη Δευτέρα, τοπική εφημερίδα δημοσιεύει την ανακοίνωση αυτή και χωρίς να πάρει στο παραμικρό υπόψη της τις υπάρχουσες, ήδη, αποστομωτικές απαντήσεις -προς δόξα της... αντικειμενικής δημοσιογραφίας- αφιερώνει στο θέμα ένα ολόκληρο δίστηλο, με τίτλο «Ερωτηματικά για Ριζοσπάστη».

Αν νομίζουν, πως θα δημιουργήσουν με τέτοιες μεθόδους ερωτηματικά για το ΚΚΕ και το «Ριζοσπάστη» είναι βαθιά νυχτωμένοι...

Λαϊκή υπόθεση

Με το νομοσχέδιο της ψευτοανωτατοποίησης των ΤΕΙ - στην ουσία υποβάθμισης ΑΕΙ και ΤΕΙ - που βρίσκεται από χτες για συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής, η κυβέρνηση θέτει σε εφαρμογή το σχέδιό της για τη νέα αντιδραστική μεταρρύθμιση στην ανώτατη εκπαίδευση. Οσο και να προσπαθεί να πείσει για το αντίθετο, η αλήθεια δεν κρύβεται. Κινείται στη λογική που της υπαγορεύουν οι «προϊστάμενοί» της, το μεγάλο δηλαδή κεφάλαιο και τα συμφέροντά του. Το μοντέλο που θέλει να διαμορφώσει για την ανώτατη βαθμίδα της εκπαίδευσης συμβαδίζει με τις αναδιαρθρώσεις που επιβάλλει η καπιταλιστική παραγωγή και οικονομία.

Οι ελιγμοί του υπουργείου Παιδείας, με τον προσχηματικό διάλογο που έκανε με την ακαδημαϊκή κοινότητα και ο εμπαιγμός προς όλες τις πλευρές, ΑΕΙ και ΤΕΙ, δείχνουν ότι κύρια επιδίωξή του είναι, με διάφορα παζαρέματα και επιμέρους παραχωρήσεις, να περάσει το βασικό πυρήνα της πολιτικής της κυβέρνησης. Και αυτός δεν είναι άλλος από αυτά που προβλέπει η στρατηγικής σημασίας για το πολυεθνικό κεφάλαιο της Ευρώπης λεγόμενη δημιουργία «ευρωπαϊκού χώρου ανώτατης εκπαίδευσης», μέσα από την περιβόητη «Διακήρυξη της Μπολόνια». Αυτό, το λεγόμενο και εκπαιδευτικό Μάαστριχτ, αποτελεί μια βασική απαίτηση του κεφαλαίου και στοχεύει στη δημιουργία μιας μάζας φτηνού, μισοκαταρτισμένου εργατικού δυναμικού και μιας μικρής ελίτ πραγματικών επιστημόνων. Αυτό γίνεται με τη διάσπαση των σπουδών σε μικρής διάρκειας προπτυχιακών σπουδών, που θα αντιστοιχούν σε μια μέσου τύπου επαγγελματική εκπαίδευση, υποταγμένη στις άμεσες ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς και τη μετατόπιση σε ένα επόμενο επίπεδο της ουσιαστικής επιστημονικής γνώσης, σε μεταπτυχιακά και το διδακτορικό με υψηλά δίδακτρα, από όπου θα βγαίνει και η μικρότερη σε μέγεθος επιστημονική ελίτ που απαιτεί σήμερα η καπιταλιστική παραγωγή.

Οι όποιες τροποποιήσεις τελικά ενσωματωθούν στο νόμο, δεν αλλάζουν καθόλου και ούτε μπορούν να κρύψουν την κεντρική αυτή κατεύθυνση. Η διατήρηση του αναχρονιστικού διαχωρισμού σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, πανεπιστημιακής και τεχνολογικής κατεύθυνσης είναι δεδομένη. Η κυβέρνηση με την πολιτική που εφαρμόζει δεν μπορεί παρά να έχει «ένα το κρατούμενο», αυτή την αντιδραστική λογική. Οι έντονες αντιδράσεις και κινητοποιήσεις που εκδηλώνονται τόσο στο χώρο των ΑΕΙ όσο και των ΤΕΙ, αν και από διαφορετικές αφετηρίες, δείχνουν ότι αυτή η πολιτική δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του εκπαιδευτικού δυναμικού, πολύ δε περισσότερο τις ανάγκες φοιτητών - σπουδαστών και των λαϊκών στρωμάτων.

Το κίνημα που έχει αναπτυχθεί στα πανεπιστήμια και τις σχολές, οι χτεσινές μαχητικές φοιτητικές διαδηλώσεις καταδεικνύουν την ανάγκη ενός άλλου δρόμου για την Ανώτατη Εκπαίδευση σε ρήξη με τη σημερινή εφαρμοζόμενη πολιτική. Ωστόσο αναδεικνύεται ακόμα περισσότερο η ανάγκη να γίνει η Παιδεία υπόθεση του λαϊκού κινήματος. Πρώτα και κύρια των εργατών και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, που χρυσοπληρώνουν την εκπαίδευση των παιδιών τους, από την κούνια μέχρι το πανεπιστήμιο, που βιώνουν τη μακρόχρονη διαδικασία για να βγουν τα παιδιά τους στην παραγωγή, που πονούν για τις συνέπειες της μαζικής ανεργίας που πλήττει τη νέα γενιά. Αυτά είναι «πολλά κρατούμενα» γιατί ο αγώνας είναι πραγματικά κοινός. Με τη σημερινή πάλη για την απόσυρση του νομοσχεδίου - απάτη πρέπει να ανοίγει και η προοπτική για ανατροπή της σημερινής πολιτικής και για δημιουργία ανώτατης εκπαίδευσης, ενιαίας, δημόσιας και δωρεάν, προσαρμοσμένης σε μια πραγματικά φιλολαϊκή ανάπτυξη, όπου και οι επιστήμες θα αξιοποιούνται για την πρόοδο των πολλών και όχι για τα υπερκέρδη των λίγων.


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Αερολογίες...

Γρηγοριάδης Κώστας

«ΜΙΣΟ ΑΙΩΝΑ ειρήνης, σταθερότητας και ευημερίας χωρίς προηγούμενο έχει προσφέρει στην ευρωπαϊκή ήπειρο η διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης»! Αυτό το είπε χτες ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης στο Ζάππειο και στις φιέστες που έγιναν εκεί για τα 20χρονα της Ελλάδας στην ΕΕ...

Αλήθεια, κ. πρωθυπουργέ, οι Σέρβοι, οι Κροάτες, οι Αλβανοί, οι κάτοικοι της ΠΓΔΜ, οι Σλοβένοι, οι Κούρδοι, οι Παλαιστίνιοι, οι Ιρακινοί και διάφοροι άλλοι λαοί το γνωρίζουν αυτό; Στην Κύπρο το έχουν υπόψη τους οι Κύπριοι;

Τα 20 και πλέον εκατομμύρια άνεργοι, το 1 εκατομμύριο άστεγοι, οι οικονομικοί μετανάστες, τα δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν κάτω από το κατώτατο όριο φτώχειας, τα ξέρουν αυτά τα περί «ευημερίας χωρίς προηγούμενο»;

Εκτός αν εννοεί ο Κώστας Σημίτης ότι ...δεν είχαμε Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο μετά το Δεύτερο! Πάντως, αν έχουμε ποτέ, στην παγκόσμια ιστορία δεν πρόκειται να τον κάνουν οι ...Αλγερινοί ή οι Σενεγαλέζοι. Η Ευρωπαϊκή Ενωση (Αγγλία Γαλλία και Γερμανία, δηλαδή) θα τον κάνει και οι ΗΠΑ!

Οσο για κάτι «ιστορικά» αφιερώματα που είδαμε στη ΝΕΤ περί της ανάπτυξης της Ελλάδας από το 1981 και μετά, με τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα και τα σχετικά, οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι «έλειπαν» όλως τυχαίως κάποιες άλλες αναφορές...

Ας πούμε ...στα συσσίτια στο Λαύριο, στους ανέργους της Βόρειας Εύβοιας και της Χαλκιδικής, στην ερήμωση της Ηπείρου, στις «προβληματικές», στην Πειραϊκή - Πατραϊκή και μην συνεχίσουμε καλύτερα, γιατί δε θα φτάσει η σελίδα!

Και τέλος πάντων εκεί στο ΠΑΣΟΚ αν ψάχνουν εσπευσμένα για ...οράματα μήπως και εμπνεύσουν κανέναν, ας αφήσουν καλύτερα τις μπλε σημαίες με τα κίτρινα αστεράκια, για να βρουν τίποτε άλλο. Αυτό ως όραμα ...δεν πιάνει εδώ!


Παπαγεωργίου Βασίλης

Το... θαύμα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση δεν ήταν συνεπής, ούτε καν στις ισχνές και θεσμοθετημένες, οικονομικές υποχρεώσεις της -από τον αντεργατικό νόμο Σιούφα, που είχε υποσχεθεί ότι θα καταργήσει- προς τα ασφαλιστικά Ταμεία. Σε όλη τη μεταπολεμική περίοδο και μέχρι σήμερα, τόσο η νυν κυβέρνηση, όσο και οι προκάτοχοί της έχουν σημειώσει αξιοζήλευτες επιδόσεις στο... σπορ της πολύμορφης -προς όφελος της ολιγαρχίας- λεηλασίας των ασφαλιστικών ταμείων. Κι ας μην αναφερθούμε στις μακρόχρονες πολιτικές σκληρής μονόπλευρης λιτότητας, την υποβάθμιση της δημόσιας Υγείας, της Παιδείας, κλπ., κλπ. Κι ενώ, λίγες μέρες έχουν περάσει από τις γνωστές σε όλους θέσεις της κυβέρνησης, που οδηγούσαν τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων στην γκιλοτίνα, έρχονται τώρα οι κυβερνώντες και ισχυρίζονται ότι εγγυούνται τα πάντα, με τις τσέπες τους να ξεχειλίζουν από τρισεκατομμύρια, για τη χρηματοδότηση του Ασφαλιστικού, της Υγείας, της Πρόνοιας και καθετί -τέλος πάντων- που δεν πάει καλά σ' αυτό τον τόπο..!

Ποιος είπε ότι δε γίνονται... θαύματα σ' αυτή τη χώρα;..

Ο αρχηγός που τους αξίζει

Πρόεδρο αντάξιο των... σοσιαλιστικών και ουμανιστικών ιδεών και της... φιλολαϊκής πολιτικής τους εξέλεξαν οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές: Τον Ρόμπιν Κουκ! Οι λαοί της Ευρώπης δεν πρόκειται βέβαια να ξεχάσουν τον υπουργό Εξωτερικών της Βρετανίας να ωρύεται για το «δίκαιο» των δολοφονικών βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ κατά του γιουγκοσλαβικού λαού, να αποφαίνεται ότι δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα με τις βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, κ.ο.κ. Φαίνεται ότι οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές, ανάμεσά τους βέβαια και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, εκτίμησαν τον πρωτοπόρο ρόλο του Ρ. Κουκ και τον επιβράβευσαν. Να το χαίρονται.

Μαύρος αντικομμουνισμός

Δεν αξίζει κανείς να ασχοληθεί με τις «ιδέες» του πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου Β. Κόκκινου, γιατί απλούστατα είναι γνωστό σε όλους ότι πάντα ήταν επαγγελματίας αντικομμουνιστής και βέβαια δεν μπορεί τώρα πια να απαλλαγεί από το «στίγμα» και την αρχαία σκουριά. Δεν προκαλεί, λοιπόν, κατάπληξη το χτεσινό εμετικό άρθρο του -στο... φιλόξενο σε τέτοια «Βήμα» - το οποίο δεν αποτελεί παρά ένα παραλήρημα εμπάθειας και μίσους κατά του ΚΚΕ. Ο Εμφύλιος, για παράδειγμα, σύμφωνα με τον πρώην δικαστή, ήταν «ανταρσία της τότε ηγεσίας του ΚΚΕ κατά της νομίμου κυβερνήσεως της χώρας, που είχε προέλθει από τις εκλογές»... Ακόμα, «ο ελληνικός λαός θρήνησε 216.000 νεκρούς κατά τους τρεις γύρους του ΚΚΕ για την κατάληψη της εξουσίας»...

ΥΓ: Οσο για το «Βήμα», είπαμε, οι «νικητές» θέλουν να ξαναγράψουν την ιστορία, αλλά καλό θα ήταν να ξεκινήσουν από αυτή του συγκροτήματος κατά την «υποδοχή» των Γερμανών και την Κατοχή...

Μνημείο αμερικανο-δουλείας

Μνημείο... εθνικής υπερηφάνειας και αξιοπρέπειας αποτελεί η απάντηση του κυβερνητικού εκπροσώπου στα όσα αποκαλυπτικά είπε προχτές ο Ν. Μπερνς για τα Ελληνοτουρκικά. Ο Δ. Ρέππας, κληθείς να σχολιάσει τη δήλωση του Αμερικανού πρεσβευτή ότι πρέπει να γίνει διάλογος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για «τις διαφορές στο Αιγαίο και τα κυριαρχικά δικαιώματα επί ορισμένων από τα νησιά», απάντησε: «Αν έτσι έχει διατυπώσει τις θέσεις του ο κ. Μπερνς, βρισκόμαστε σε απόκλιση»(!!!). Τέτοια δουλοπρέπεια και ξεφτίλα.

Δήλωσε ο Γεράσιμος Αρσένης στο ραδιοσταθμό «Αλφα Νιούζ»: «Μέσα στο ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει διαφοροποίηση ανάμεσα σε παλαιό και σε νέο, αλλά σε δεξιότερο και αριστερότερο ΠΑΣΟΚ».

Συμφωνούμε απόλυτα. Μόνο που... ξέχασε να πει, ότι το σημείο αναφοράς τους είναι η ΝΔ...

Βιάζονται οι «τρομοκράτες»

Μπορεί η κυβέρνηση να έχει βάλει προσωρινά τον «τρομονόμο» στο... γνωστό ψυγείο -μη θέλοντας, ίσως, να ανοίξει κι άλλα μέτωπα με το δημοκρατικό μαζικό κίνημα- αλλά οι «τρομοκρατούντες» δεν αστειεύονται.

Στο προχτεσινό φύλλο της βρετανικής εφημερίδας «Γκάρντιαν» υπήρχε κεντρικό άρθρο, όπου αναπαράγονται οι γνωστοί ισχυρισμοί, για μη στιβαρή αντιμετώπιση των «αριστερών τρομοκρατών», οι οποίοι «προστατεύονται σε κάποιο βαθμό από συμπαθούντες πολιτικούς ή στελέχη των σωμάτων ασφαλείας».

Οπως καταλαβαίνετε, οι πέραν και δώθε του Ατλαντικού «σύμμαχοί» μας θέλουν οπωσδήποτε τον «τρομονόμο». Εδώ και τώρα, που λένε, και χωρίς καθυστέρηση...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Αρχισαν, πάλι, τα όργανα

Διαίρει και βασίλευε. Δεν είναι κάτι καινούριο, έχει επαναληφθεί πολλές φορές και άλλες τόσες έχει αποκαλυφθεί. Πάντα, όμως, υπάρχουν οι εξουσίες που χρησιμοποιούν τη μέθοδο, γνωρίζοντας ότι φέρνει αποτελέσματα. Οπως, επίσης, χρησιμοποιούν και τον «κοινωνικό αυτοματισμό», στρέφοντας το ένα κομμάτι της κοινωνίας απέναντι στο άλλο, σπέρνοντας στο λαό ψεύτικα μίση και διχόνοιες. Οταν η κυβέρνηση δημοσιοποίησε τις ακραίες αντιασφαλιστικές θέσεις της, δεν προσπάθησε ιδιαίτερα να πείσει ότι οι θέσεις αυτές δεν είναι σκληρές. Σ' εκείνο που έδωσε έμφαση, ήταν οι εξαιρέσεις. Με κρυφή αγωνία, θέλησε να απευθυνθεί στον κάθε έναν εργαζόμενο, επαγγελματία, αγρότη, για να του πει ότι αυτός, ειδικά, μπορεί και να μη θιχτεί από αυτά τα μέτρα. Κάποιοι θα συνταξιοδοτηθούν κανονικά, άλλοι θα θιχτούν πολύ λίγο, κάποιοι λίγο περισσότερο και μερικοί ολοκληρωτικά, αλλά γιατί να νοιαστεί η κάθε κατηγορία για το τι θα υποστεί η άλλη; Η τακτική αυτή στηρίζεται, βεβαίως, σε μια πλάνη. Στον ψευδή ισχυρισμό ότι οι ριζικές αλλαγές σε ένα σύστημα, όπως το Ασφαλιστικό, μπορεί να αφήσουν αλώβητους κάποιους ασφαλισμένους, προφυλαγμένους πίσω από ένα κεκτημένο, το οποίο - άγνωστο γιατί - θα «αγνοήσει» η κυβέρνηση.

Στα πλαίσια αυτά, η προπαγάνδα της κυβέρνησης επανέρχεται δριμύτερη. Μια σειρά εφημερίδες κυκλοφόρησαν χτες με πρώτο θέμα για εκείνους που συνταξιοδοτούνται μέχρι το 2006, σε μια προσπάθεια να πειστεί μέρος των εργαζομένων ότι δεν τους αφορά η αντιασφαλιστική λαίλαπα. Ζητούμενο είναι η διαίρεση και η διάσπαση της ενότητας των εργαζομένων και όλου του λαού. Μια ενότητα που έχει δώσει καρπούς ισχυρούς, υποχρεώνοντας την κυβέρνηση και τους υποστηρικτές της - και μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα - σε περισσότερους ελιγμούς και «κόλπα». Ζητούμενο είναι και ο «κοινωνικός διάλογος». Μια διαδικασία, που στο πρόσφατο παρελθόν έχει συντελέσει στη θέσπιση σκληρών αντεργατικών και αντιασφαλιστικών μέτρων. Που εκφυλίστηκε στη διάρκεια της διεξαγωγής του, αλλά διασώθηκε επιφανειακά με την πολύτιμη συμβολή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, η οποία, αφού φρόντιζε να ολοκληρωθεί, μετά από μερικούς μήνες, καταδίκαζε την υπονόμευσή του από την κυβέρνηση!

Στη φάση αυτή, τα γρανάζια άρχισαν να κινούνται και πάλι. Κάποιοι στη ΓΣΕΕ «ψάχνουν πόρους» για το σύστημα και εξαρτούν τη διεξαγωγή του «διαλόγου» από τις σχετικές κυβερνητικές «εγγυήσεις». Αγνοούν συνειδητά ένα τεράστιο πλέγμα αιτημάτων για την Κοινωνική Ασφάλιση, που έθεσαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι με τη συμμετοχή τους στις απεργιακές κινητοποιήσεις. Ο Γ. Παπαντωνίου ανακαλύπτει, μέρα με τη μέρα, όλο και περισσότερους πόρους, τους οποίους σαν ταχυδακτυλουργός βγάζει από το μανίκι του, «μαγεύοντας» τους αδαείς. Υπόσχονται τα πάντα, αρκεί να γίνει ο «διάλογος», φτάνει να επιβληθεί η «εργασιακή ειρήνη». Αρχισαν, λοιπόν, «τα όργανα» της παραπλάνησης.

Απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο με έναν, το δοκιμασμένο δρόμο. Την ενίσχυση της ταξικής και, ευρύτερα, της λαϊκής συσπείρωσης, κόντρα στο μεγάλο κεφάλαιο, στην κυβέρνησή του και τους υποστηρικτές της κάθε απόχρωσης. Οι απεργίες της 26ης Απρίλη και της 1ης Μάη τρόμαξαν πολλούς. Τώρα είναι η ώρα για ακόμα πιο αποφασιστικούς αγώνες. Το ΠΑΜΕ και οι Επιτροπές Αγώνα για το Ασφαλιστικό έχουν κάνει καθαρό πως συνεχίζουν με αμείωτη ένταση την πάλη. Οχι μόνο για να μην περάσουν τα μέτρα, αλλά γιατί είναι δίκαιο να κατακτηθούν περισσότερα.

Να πληρώσουν αυτοί... .

Να δώσουν

όσοι λήστευσαν

τ' αποθεματικά μας,

οι μπαγαπόντες μας

ταγοί

κι όλα

τ' αφεντικά μας,

να δώσουν

όσοι άδειαζαν

για χρόνια

τα ταμεία,

από εμάς,

τα θύματα,

δεν έχει ούτε μία.

*

Να δώσουν

όσοι τ' άρπαζαν

σαν κόρακες

σαν γύπες,

αυτοί δημιουργήσανε

τα ελλείμματα,

τις «τρύπες»,

δε θα πληρώσει

η εργατιά

τα όσα φάγαν άλλοι,

μ' αυτό, λοιπόν,

το σύνθημα

στους δρόμους

και στην πάλη!


Ο οίστρος



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ