Δεν είχαμε βέβαια καμιά αμφιβολία ότι η κυβερνητική ΕΡΤ θα έδινε τον καλύτερο εαυτό της για να αναπαράγει την προπαγάνδα της κυβέρνησης για τον κατώτατο μισθό. Μόνο που από τον πολύ τον ζήλο, το παράκαναν μια σταλιά, εμφανίζοντας κάπου εκεί στο «αυθόρμητο» ρεπορτάζ στο δρόμο έναν νέο εργαζόμενο στον επισιτισμό να λέει το πόσο σημαντική είναι η αύξηση του κατώτατου μισθού... για την αποταμίευση που κάνουν οι νέοι! Κάτι τέτοια ρεπορτάζ βλέπουν κυβέρνηση και «θεσμοί» και είπαν να τσεκουρώσουν κι άλλο το αφορολόγητο, ώστε οι εργαζόμενοι των 500 και 600 ευρώ να μη χρειάζεται να ράβουν και διπλές τσέπες. Ασε που με τόσο χρήμα στην μπάντα, δεν είναι και υπερβολικό οι εργοδότες να ζητάνε από τους εργαζόμενους να «τσοντάρουν» σε ασφαλιστικές εισφορές και φορολογικά βάρη...
Στο λιμάνι του Πειραιά και στη διαμόρφωση μιας «νέας εταιρικής σχέσης win-win» με την πόλη επικέντρωσε σε μία από τις προεκλογικές του ομιλίες ο υποψήφιος δήμαρχος του ΣΥΡΙΖΑ. Το θέμα βέβαια δεν είναι και τόσο βολικό για τους ΣΥΡΙΖΑίους, αφού η «βόμβα» της παραπέρα ιδιωτικοποίησης του λιμανιού «έσκασε» στα χέρια της δικής τους κυβέρνησης και μάλιστα με υπουργό Ναυτιλίας τον πρώην υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ για το δήμο του Πειραιά! Απ' αυτή τη σκοπιά, είναι πραγματικά αστείο να ακούς τον νυν υποψήφιο να προσπαθεί να ξελασπώσει τον ΣΥΡΙΖΑ από τις ευθύνες για όσα έκανε ως κυβέρνηση στο λιμάνι, παίρνοντας τη σκυτάλη από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Είπε για παράδειγμα στην ομιλία του: «Δώσαμε μάχη υπό δυσμενείς συνθήκες για την επαναδιαπραγμάτευση πτυχών της σύμβασης πώλησης στην COSCO (...) Είναι μια μάχη διαρκής, που συνεχίζεται ακόμη. Είμαστε οι μόνοι που τη δίνουμε. Θέλουμε επενδύσεις που αναπτύσσουν τη βασική υποδομή της πόλης μας, αλλά όχι με αποικιοκρατικούς όρους (...) Είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να παλέψουμε με ρεαλιστικούς όρους για όλα αυτά σήμερα». Αυτό που ομολογεί είναι ότι από το «όχι στην ιδιωτικοποίηση» ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε στο «ρεαλισμό» της ιδιωτικοποίησης «υπό όρους», που κι αυτοί διαμορφώνονται μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο της αντιπαράθεσης ισχυρών μονοπωλιακών ομίλων και γεωπολιτικών συμφερόντων για τη χρήση και την ανάπτυξη του λιμανιού. Αλλωστε, τα ίδια πάνω κάτω επιχειρήματα προβάλλει και η σημερινή διοίκηση του δήμου, που είχε πάρει θέση υπέρ της διατήρησης ισχυρής συμμετοχής του κράτους στον ιδιωτικοποιημένο ΟΛΠ, επιβεβαιώνοντας ότι αυτά που ενώνουν τα αστικά κόμματα και τους υποψηφίους τους είναι πολύ περισσότερα από αυτά που τους διαφοροποιούν...
Σε μεγάλες φουρτούνες βρίσκεται γνωστή επιχείρηση γάλατος στη Θεσσαλία, από εκείνες που η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις παρουσίαζαν ως πρότυπο «συνεταιριστικής» λειτουργίας και ως παράδειγμα για το τι μπορούν να πετύχουν οι κτηνοτρόφοι «αν ενώσουν τις δυνάμεις τους» και «αναπτύξουν καινοτόμες ιδέες». Κάπως έτσι διαφήμιζαν και τις διάφορες κρατικές παρεμβάσεις στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ΚΑΠ, που έδιναν κίνητρα και επιδοτήσεις σε τέτοιου είδους καθετοποιημένες «συνεταιριστικές» επιχειρήσεις, οι οποίες αξιοποιούνταν και ως αντεπιχείρημα απέναντι σε όσους κατήγγειλαν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της ΚΑΠ και της κρατικής πολιτικής στον αγροτικό τομέα, που συμπιέζει και τελικά πετάει εκτός παραγωγής τους μικρομεσαίους αγρότες, ευνοώντας την ανάπτυξη και κερδοφορία μεγάλων αγροτοκαπιταλιστικών επιχειρήσεων. Μια τέτοια περίπτωση είναι και η συγκεκριμένη επιχείρηση, που μετά από μια περίοδο ανόδου και επέκτασης βρέθηκε υπερχρεωμένη στις τράπεζες και χτυπημένη από τον ανταγωνισμό με άλλα μεγαθήρια του κλάδου, με αποτέλεσμα σήμερα να είναι ξεκρέμαστοι τόσο οι κτηνοτρόφοι - προμηθευτές όσο και οι εργαζόμενοι, ενώ φουντώνουν τα σενάρια για εξαγορά, ένταξη στον πτωχευτικό κώδικα κ.ά. Οι νόμοι της καπιταλιστικής αγοράς είναι αμείλικτοι. Γι' αυτό η μικρομεσαία αγροτιά δεν έχει τίποτα να προσδοκά από την πολιτική που στηρίζει και προωθεί την παραπέρα συγκέντρωση γης και παραγωγής σε μεγάλες επιχειρήσεις, μέσω και των «συνεταιρισμών», που λειτουργούν με τους ίδιους άγριους κανόνες της αγοράς και στη συντριπτική τους πλειοψηφία είτε συνθλίβονται στον ανταγωνισμό, είτε καταλήγουν στα χέρια μεγαλύτερων ομίλων.
1923 Υπογράφεται στη Λοζάνη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας η Σύμβαση για την Ανταλλαγή των Πληθυσμών.
1928 Μεγάλες διαστάσεις παίρνει η κινητοποίηση των αγροτών της Κρήτης κατά των φορολογικών μέτρων της κυβέρνησης. Στο Ηράκλειο οργανώνεται παλλαϊκό συλλαλητήριο. Πάνω από 5.000 ένοπλοι κυκλώνουν τη νομαρχία και διαδηλώνουν την απόφασή τους να υπερασπίσουν τη ζωή τους πιο αποφασιστικά, αν η κυβέρνηση απορρίψει τα δίκαια αιτήματά τους.
1933 Ο Πρόεδρος της Γερμανίας, στρατάρχης Πολ φον Χίντεμπουργκ, ορίζει τον Α. Χίτλερ καγκελάριο του Ράιχσταγκ. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας καλεί σε γενική απεργία, αλλά οι Σοσιαλδημοκράτες αντιδρούν.
1938 Δολοφονείται στην Ασφάλεια Θεσσαλονίκης ο κομμουνιστής εργάτης Λασκαρίδης.
1948 Δολοφονείται από ινδουιστή εθνικιστή στο Νέο Δελχί ο Ινδός ηγέτης και σύμβολο της πάλης για ανεξαρτησία της χώρας από τους Βρετανούς ιμπεριαλιστές, Μαχάτμα Γκάντι.
1949 Στις 30-31/1/1949 συνέρχεται στον Γράμμο η 5η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ. Η στρατηγική του Κόμματος διορθώνεται, παρακάμπτεται το ενδιάμεσο αστικοδημοκρατικό στάδιο και τίθεται ως στρατηγικός στόχος η σοσιαλιστική επανάσταση.
1958 Πεθαίνει ο Γερμανός μηχανικός Ερνστ Χάινκελ, κατασκευαστής του πρώτου αεριωθούμενου αεροσκάφους.
1966 Σε συμβιβασμό καταλήγουν οι ηγέτες των έξι κρατών - μελών της ΕΟΚ στο Λουξεμβούργο. Με το «Συμβιβασμό του Λουξεμβούργου» υιοθετήθηκε η γαλλική αξίωση για παραχώρηση του δικαιώματος «βέτο» στο Συμβούλιο Υπουργών για αποφάσεις που άπτονταν του «εθνικού συμφέροντος».
1972 «Ματωμένη Κυριακή»: Ο Βρετανικός στρατός ανοίγει πυρ κατά χιλιάδων διαδηλωτών στο Ντέρι της Βόρειας Ιρλανδίας, που διαμαρτύρονταν κατά των διακρίσεων έναντι των Καθολικών, με αποτέλεσμα το θάνατο 26 εξ αυτών.
1980 Οι αυθαίρετες φυλακίσεις και τα βασανιστήρια βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη στη Σιγκαπούρη, αναφέρει έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη χώρα.
2007 Πεθαίνει ο ηθοποιός και διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Νίκος Κούρκουλος.