Το 'χει σύστημα αυτή η κυβέρνηση, πρώτα τα ΜΑΤ να χτυπάνε όποιον διαδηλώνει και μετά η ίδια να χύνει κροκοδείλια δάκρυα, μεταθέτοντας τις ευθύνες της στην αστυνομία και συνήθως σε χαμηλόβαθμα στελέχη της. Το ίδιο έγινε και την Παρασκευή, όταν τα ΜΑΤ φλόμωσαν τους απεργούς εκπαιδευτικούς στα χημικά, ρίχνοντας μάλιστα «στα τυφλά» εναντίον τους, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν η συνδικαλίστρια του ΠΑΜΕ και μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ Θ. Δριμάλα και σοβαρότερα ο βουλευτής του ΚΚΕ Γ. Δελής. Πρώτη η υπουργός Προστασίας του Πολίτη και στη συνέχεια άλλα στελέχη της κυβέρνησης κατήγγειλαν την επίθεση, διατάσσοντας μάλιστα ΕΔΕ, προκειμένου να θολώσουν τα νερά. Η κοροϊδία πάει σύννεφο. Τα ίδια έλεγε ο Τόσκας, όταν τον Γενάρη του 2016 τα ΜΑΤ έδερναν εργαζόμενους και συνταξιούχους έξω από τη Βουλή. Τα ίδια κι όταν τον Οκτώβρη του ίδιου χρόνου οι συνταξιούχοι γίνονταν ξανά θύματα της κυβερνητικής καταστολής κοντά στο Μέγαρο Μαξίμου. Τα ίδια πάνω - κάτω ακούστηκαν από την κυβέρνηση και όταν τα ΜΑΤ ξέσπασαν σε βάρος φοιτητών και εργαζομένων, για να υπερασπιστούν το άγαλμα - σύμβολο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, του Χάρι Τρούμαν. Τα ίδια και μετά τις επιθέσεις σε βάρος όποιου διαδηλώνει ενάντια στις κατασχέσεις λαϊκών κατοικιών. Η καταστολή είναι αναγκαίο συμπλήρωμα της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης, η οποία, όπως και οι προηγούμενες, εναλλάσσει το καρότο με το μαστίγιο απέναντι στο λαό, καταγράφοντας «υψηλές επιδόσεις» και σ' αυτόν τον τομέα.

«Πραγματικός πατριωτισμός, που ιστορικά χαρακτήριζε την Αριστερά» είναι σύμφωνα με την «Αυγή» της Κυριακής η υπερψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών. Σημειώνει μάλιστα με στόμφο ότι ο «πατριωτισμός» αυτός είναι που «υπηρετεί τη φιλία των λαών, την ειρήνη και τη συνεργασία». Να λοιπόν που το ξέπλυμα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, η προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων στα Βαλκάνια και η προσπάθεια αναβάθμισης της ελληνικής αστικής τάξης στην περιοχή, όσα δηλαδή υπηρετεί και εκφράζει η συμφωνία των Πρεσπών, βαφτίζονται από τον ΣΥΡΙΖΑ «πατριωτικό καθήκον», σε αντιπαράθεση μάλιστα με τον εθνικισμό της ΝΔ και άλλων δυνάμεων, που διαφωνούν με πλευρές της συμφωνίας, όχι όμως και με το ευρωατλαντικό της διακύβευμα. Διαφημίζουν ξεδιάντροπα την «αριστερά» που στηρίζει ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πρωτοστατεί σε βρώμικα σχέδια. Αποθεώνουν τον «πατριωτισμό» της συστράτευσης του λαού στους «εθνικούς στόχους» της αστικής τάξης, που προμηνύουν μόνο κινδύνους και νέες περιπέτειες. Οσοι αισθάνονται πραγματικά αριστεροί, όσοι δεν ξεχνούν τις συνέπειες από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα Βαλκάνια, όσοι διαδήλωναν και τότε ενάντια στα δολοφονικά σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και σήμερα βλέπουν ότι το φιτίλι παραμένει αναμμένο στη γειτονιά μας, πρέπει να καταδικάσουν τον βρώμικο ρόλο της κυβέρνησης, που ως «προτιμώμενος εταίρος» των ΑμερικανοΝΑΤΟικών προωθεί τους σχεδιασμούς τους στην περιοχή, μεταξύ άλλων και με τη συμφωνία των Πρεσπών.

«Η κοινή δήλωση ΕΕ - Τουρκίας έχει επιτύχει», δήλωσε πρόσφατα σε συνέντευξη Τύπου ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Δ. Βίτσας, προσθέτοντας πως «πρέπει να τη στηρίξουμε αυτήν τη συμφωνία». Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση δηλώνει τη στοχοπροσήλωσή της σε μια συμφωνία που εγκλωβίζει διπλά και κάτω από άθλιες συνθήκες χιλιάδες ξεριζωμένους στα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου. Μια πολιτική που απαγορεύει τη μεταφορά αυτών των ανθρώπων στην ηπειρωτική Ελλάδα, σε αξιοπρεπείς και δημόσιες δομές φιλοξενίας, με προοπτική τη γρήγορη μεταφορά τους στις χώρες πραγματικού προορισμού τους. Κι επειδή η κυβέρνηση διαφημίζει το γεγονός ότι έχουν αρχίσει οι μεταφορές προσφύγων σε κέντρα στην ηπειρωτική χώρα, όσα έχουν γίνει μέχρι τώρα είναι απλά ημίμετρα προσωρινής εκτόνωσης και συντήρησης της κατάστασης. Αλλωστε, οι ροές των κατατρεγμένων αυξάνονται όσο εντείνονται οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στις πατρίδες αυτών των ανθρώπων, τις οποίες η κυβέρνηση διευκολύνει με κάθε τρόπο...

1622 Γεννιέται ο Γάλλος συγγραφέας Ζαν Μπατίστ Ποκελέν (Μολιέρος).

1759 Το Βρετανικό Μουσείο ανοίγει για πρώτη φορά για το κοινό.

1809 Γεννιέται ο Γάλλος αναρχικός Πιέρ Ζοζέφ Προυντόν.

1822 Η Αϊτή γίνεται η πρώτη χώρα που αναγνωρίζει την επαναστατημένη Ελλάδα.

1919 Τέσσερις μέρες πριν από τις εκλογές για τη Γερμανική Εθνοσυνέλευση και σε συνθήκες γενικευμένης αντεπαναστατικής τρομοκρατίας που διενεργείται από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα σε συμμαχία με την αστική τάξη, δολοφονούνται στο Βερολίνο οι κομμουνιστές ηγέτες Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζα Λούξεμπουργκ.

1919 Το Ελληνικό Εκστρατευτικό Σώμα αναχωρεί για την Ουκρανία προκειμένου να συμμετάσχει στην ιμπεριαλιστική επέμβαση κατά των επαναστατημένων λαών της Ρωσίας.

1920 Πραγματοποιείται στη Σόφια η ιδρυτική Διάσκεψη της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας (BKO).

1934 Οι Ιρέν και Φρεντερίκ Ζολιό-Κιουρί ανακαλύπτουν την τεχνητή ραδιενέργεια.

1936 Ιδρύεται το Λαϊκό Μέτωπο στην Ισπανία από τα κόμματα: Κομμουνιστικό, Σοσιαλιστικό, Αριστερό - Δημοκρατικό, τη Γενική Ενωση Εργατών, τα εργατικά κόμματα της Καταλονίας, τις οργανώσεις νεολαίας και τη Δημοκρατική Ενωση.

1941 Δυόμιση μήνες μετά το 1ο και 50 μέρες μετά το 2ο, ο Νίκος Ζαχαριάδης, από τα μπουντρούμια της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών, απευθύνει το 3ο κατά σειρά γράμμα του, αυτήν τη φορά προς τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ. Σε αυτό ο Ζαχαριάδης καταγγέλλει την «Προσωρινή Διοίκηση» ως «δημιούργημα και όργανο του Μανιαδάκη» (υφυπουργού Δημόσιας Ασφάλειας της μεταξικής δικτατορίας), καλεί το λαό και το στρατό σε πάλη για την ανατροπή της δικτατορίας Μεταξά (την οποία χαρακτηρίζει «κύριο και βασικό εχθρό» του λαού), ενώ προσδιορίζει για μια ακόμη φορά τον χαρακτήρα του πολέμου ως ιμπεριαλιστικό. Ο Ν. Ζαχαριάδης εμπιστεύτηκε το γράμμα (που ήταν γραμμένο σε πανί) στον φοιτητή Λιανόπουλο, που κρατούνταν επίσης στη Γενική Ασφάλεια, για να το διαβιβάσει στους κομμουνιστές φοιτητές, ώστε να το τυπώσουν και να το κυκλοφορήσουν. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν έγινε. «Τα πράγματα δείξαν αργότερα», σημείωσε στη συνέχεια ο ίδιος ο Ζαχαριάδης, «ότι και ο Λιανόπουλος ήταν χαφιές». Το 3ο γράμμα δημοσιεύτηκε τελικά στην ΚΟΜΕΠ της Κατοχής (τεύχος 2, Ιούνης 1942).

1962 Πεθαίνει στο Βερολίνο ο καθηγητής της Ιατρικής Πέτρος Κόκκαλης, στέλεχος του ΚΚΕ, γραμματέας Υγείας και Πρόνοιας της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), υπουργός Παιδείας στην Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση (ΠΔΚ) και κατόπιν πρόεδρος της Επιτροπής Βοήθειας για το Παιδί (ΕΒΟΠ).

1963 Πραγματοποιείται σύσκεψη 55 συνδικαλιστικών οργανώσεων, που αποτελεί την απαρχή της δημιουργίας των «115-ΣΕΟ» (Συνεργαζόμενων Εργατοϋπαλληλικών Οργανώσεων).

1969 Η Σοβιετική Ενωση εκτοξεύει τον «Σογιούζ-5», ο οποίος πραγματοποιεί την πρώτη πρόσδεση με άλλο διαστημόπλοιο και την πρώτη μεταφορά πληρώματος στο Διάστημα στην ιστορία.

1975 Επειτα από 14 χρόνια σκληρού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, η Αγκόλα αποκτά την ανεξαρτησία της από την Πορτογαλία.

1981 Ο πάπας Ιωάννης ο Β' δέχεται στο Βατικανό αντιπροσωπεία του πολωνικού συνδικάτου «Αλληλεγγύη» με επικεφαλής τον Λεχ Βαλέσα, μιας οργάνωσης που θα έπαιζε κεντρικό ρόλο στην αντεπανάσταση στην Πολωνία.

1976 Σε έκθεση του Κογκρέσου για τις παράνομες δραστηριότητες της CIA, αποκαλύπτεται ότι πολλοί ηγέτες ξένων χωρών περιλαμβάνονται στους «συνεργάτες» της Υπηρεσίας. Μεταξύ αυτών ο Σάχης της Περσίας, ο βασιλιάς της Ιορδανίας Χουσεΐν, ο δικτάτορας του Ζαΐρ Μομπούτου Σέσε Σέκο και άλλοι.

1992 Η «διεθνής κοινότητα» αναγνωρίζει την ανεξαρτησία της Κροατίας και της Σλοβενίας από τη Σοσιαλιστική Ομόσπονδη Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας.