Διάφοροι αναλυτές και γραφιάδες των αστικών ΜΜΕ κάνουν σαν να «έπεσαν από τα σύννεφα» για την εκλογική επίδοση του κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία». Η ενίσχυση της «AfD» αναζωπύρωσε τις αναλύσεις για τον κίνδυνο ανόδου του φασισμού στην Ευρώπη και την ανάγκη να συσπειρωθεί ο αστικός κόσμος απέναντί του. Ανάλογο σκηνικό είχαμε ζήσει και πριν από μερικούς μήνες στις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία. Αυτό που συγκαλύπτεται απ' όλες τις αναλύσεις είναι ότι το συγκεκριμένο κόμμα ιδρύθηκε το 2013, με πρωτοβουλία του πρώην προέδρου του Συνδέσμου Γερμανών Βιομηχάνων, Χανς Ολαφ Χένκελ, ο οποίος από το 2010 μιλούσε για μια Ευρωζώνη δύο ταχυτήτων, με ξεχωριστά νομίσματα για το Βορρά και το Νότο, ενώ το 2011 καλούσε την Αυστρία, τη Φινλανδία, τη Γερμανία και την Ολλανδία να εγκαταλείψουν την Ευρωζώνη και να δημιουργήσουν ένα δικό τους, ξεχωριστό νόμισμα.

Ο ίδιος ήταν που λάνσαρε την ιδέα ενός νέου ευρωσκεπτικιστικού γερμανικού κόμματος, το οποίο προέκυψε λίγα χρόνια αργότερα, με θέσεις όπως η διεξαγωγή δημοψηφισμάτων για την ανέγερση τζαμιών, η επιστροφή στις «παραδοσιακές, γερμανικές οικογενειακές αξίες», νέους «ξεκάθαρους» κανόνες για τη μετανάστευση, «προστασία» του γερμανικού «κοινωνικού κράτους» από άνεργους μετανάστες, προώθηση μιας «εναλλακτικής ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» και πάει λέγοντας. Επομένως, το συγκεκριμένο κόμμα δεν έπεσε από τον ουρανό. Είναι γέννημα - θρέμμα της γερμανικής αστικής τάξης στις δεδομένες συνθήκες της ρευστότητας και της αβεβαιότητας σε ό,τι αφορά το μέλλον της ΕΕ και τις ανακατατάξεις στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Στόχευσή του είναι να διατηρήσει η γερμανική αστική τάξη την πρωτοκαθεδρία στην ΕΕ και τη θέση της στον παγκόσμιο ανταγωνισμό κι εκεί ακριβώς ταυτίζεται με τα άλλα γερμανικά αστικά κόμματα. Μ' αυτά τα κριτήρια, επομένως, πρέπει να το αντιμετωπίσει η εργατική τάξη στη Γερμανία, συνολικά οι εργαζόμενοι στην Ευρώπη και παντού.

Μιλώντας χτες στη Βουλή, ο Λαγός, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής, παρουσίασε κάποιες φωτογραφίες με τον υπουργό Αμυνας να χειρονομεί σε οπαδούς του Ολυμπιακού σε έναν αγώνα με τη Βουλιαγμένη. Η ερμηνεία που έδωσε ο χρυσαυγίτης βουλευτής είναι ότι ο Καμμένος έχει εμπάθεια για τον Μαρινάκη και ότι γι' αυτόν το λόγο «δεν μπορεί να είναι αντικειμενικός» και να «παίξει τον θεσμικό του ρόλο». Παραλλήλισε, μάλιστα, τις κατηγορίες σε βάρος του Μαρινάκη με τις «άδικες» (!) διώξεις σε βάρος στελεχών της Χρυσής Αυγής, λέγοντας ότι οι ίδιοι ξέρουν πώς είναι να κατηγορείται κάποιος άδικα και ότι δεν επιθυμούν να τραβήξει και άλλος τα ίδια! Το πόσο «δίκαια» ή «άδικα» κατηγορείται ο κάθε επιχειρηματίας, που το όνομά του εμπλέκεται σε τέτοιες δουλειές, είναι θέμα που θα κριθεί αλλού. Οπως είναι, επίσης, σίγουρο ότι η κυβέρνηση και οι υπουργοί της είναι μπλεγμένοι ως το λαιμό σε κόντρες ανάμεσα σε αντιτιθέμενα επιχειρηματικά συμφέροντα, πράγμα απόλυτα φυσικό για μια κυβέρνηση του κεφαλαίου. Το αποδεικνύει και ο χειρισμός της υπόθεσης «Noor 1» και το ζήτημα του μοιράσματος της επιχειρηματικής πίτας στα ΜΜΕ κ.ά. Δεν μπορεί όμως να μην προκαλεί ερωτήματα η «ευαισθησία» του Χρυσαυγίτη βουλευτή της Β' Πειραιά σε αυτό το ζήτημα... πολύ περισσότερο που το ενδιαφέρον του φασιστικού μορφώματος γενικά για το εφοπλιστικό κεφάλαιο έχει χίλιες φορές επιβεβαιωθεί...

1815 Ιδρύεται η «Ιερή Συμμαχία» των Ευρωπαίων μοναρχών, μετά την ήττα της Γαλλικής αστικής Επανάστασης. Σκοπός της ήταν η πάλη κατά των αστικών - επαναστατικών και εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων.

1849 Γεννιέται ο Ρώσος φυσιολόγος, ψυχολόγος και ερευνητής Ιβάν Παβλόφ, βραβευμένος με το Νόμπελ Ιατρικής το 1904.

1888 Γεννιέται ο Αμερικανός ποιητής και δοκιμιογράφος Τόμας Στερνς Ελιοτ, βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1948.

1916 Βενιζέλος, Δαγκλής και Κουντουριώτης σχηματίζουν στη Θεσσαλονίκη τη λεγόμενη Κυβέρνηση Εθνικής Αμυνας, επιδιώκοντας την είσοδο της Ελλάδας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο με τον ιμπεριαλιστικό συνασπισμό της Αντάντ.

1922 Για να εκτονωθεί η λαϊκή αγανάκτηση μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, εκθρονίζεται ο βασιλιάς Κωνσταντίνος. Στο θρόνο ανεβαίνει ο μεγαλύτερος γιος του, Γεώργιος. Ο Ν. Πλαστήρας, επικεφαλής των στρατιωτικών δυνάμεων που πρόσκεινται στον Βενιζέλο, κηρύσσει τον στρατιωτικό νόμο.

1939 Η γαλλική κυβέρνηση θέτει εκτός νόμου το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας.

1944 Ολοκληρώνεται στην Καζέρτα της Ιταλίας σύσκεψη του Στρατηγείου των Συμμαχικών Δυνάμεων της Μεσογείου, της κυβέρνησης της Μ. Βρετανίας, της ελληνικής κυβέρνησης «Εθνικής Ενότητας», του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ. Τα βασικά σημεία της Συμφωνίας της Καζέρτα είναι τα εξής:

«1. Ολαι αι ανταρτικαί ομάδες αι δρώσαι εν Ελλάδι τίθενται υπό τας διαταγάς της ελληνικής κυβερνήσεως εθνικής ενότητος.

2. Η Ελληνική Κυβέρνησις θέτει τας δυνάμεις ταύτας υπό τας διαταγάς του Στρατηγού Σκόμπυ, όστις ωνομάσθη υπό του ανωτάτου συμμαχικού αρχιστράτηγου ως στρατηγός διοικών τας Δυνάμεις εν Ελλάδι.

3. Συμφώνως προς την προκήρυξιν εκδοθείσαν παρά της ελληνικής κυβερνήσεως, ότι οι αρχηγοί των ελληνικών ανταρτών θ' απαγορεύσουν πάσαν απόπειραν υπ' αυτούς μονάδων ν' αναλάβουν την αρχήν ανά χείρας. Τοιαύτη πράξις θα θεωρηθή ως έγκλημα και θα τιμωρηθή αναλόγως.

4. Οσον αφορά τας Αθήνας, ουδεμία ενέργεια θ' αναληφθή εκτός υπό τας αμέσους διαταγάς του στρατηγού Σκόμπυ, στρατηγού διοικούντος τας εν Ελλάδι δυνάμεις.

5. Τα τάγματα ασφαλείας θεωρούνται ως όργανα του εχθρού. Θα χαρακτηρισθούν ως εχθρικοί σχηματισμοί, εκτός αν παραδοθούν συμφώνως προς διαταγάς εκδοθησομένας παρά του στρατηγού διοικούντος τας εν Ελλάδι δυνάμεις».

Στη Συμφωνία της Καζέρτα, όπως στην αντίστοιχη του Λιβάνου που προηγήθηκε, το ΚΚΕ συμμετείχε, στο όνομα της «εθνικής ενότητας». Ετσι, δεν αξιοποιήθηκε το γεγονός ότι ο λαός ήταν ένοπλος, ενώ είχαν διαμορφωθεί φύτρα εξουσίας (λαϊκή αυτοδιοίκηση, Δικαιοσύνη, Παιδεία κ.ά.), που θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε πυρήνες της επαναστατικής δράσης για την καθολική σύγκρουση, με στόχο την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.

1949 Εκτελείται στο Γουδή το αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, Βαγγέλης Καββαδίας.

2000 Το τραγικό ναυάγιο του «Εξπρές Σάμινα» οδηγεί στον υγρό τάφο 82 ανθρώπους.