Ο ίδιος ήταν που λάνσαρε την ιδέα ενός νέου ευρωσκεπτικιστικού γερμανικού κόμματος, το οποίο προέκυψε λίγα χρόνια αργότερα, με θέσεις όπως η διεξαγωγή δημοψηφισμάτων για την ανέγερση τζαμιών, η επιστροφή στις «παραδοσιακές, γερμανικές οικογενειακές αξίες», νέους «ξεκάθαρους» κανόνες για τη μετανάστευση, «προστασία» του γερμανικού «κοινωνικού κράτους» από άνεργους μετανάστες, προώθηση μιας «εναλλακτικής ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» και πάει λέγοντας. Επομένως, το συγκεκριμένο κόμμα δεν έπεσε από τον ουρανό. Είναι γέννημα - θρέμμα της γερμανικής αστικής τάξης στις δεδομένες συνθήκες της ρευστότητας και της αβεβαιότητας σε ό,τι αφορά το μέλλον της ΕΕ και τις ανακατατάξεις στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Στόχευσή του είναι να διατηρήσει η γερμανική αστική τάξη την πρωτοκαθεδρία στην ΕΕ και τη θέση της στον παγκόσμιο ανταγωνισμό κι εκεί ακριβώς ταυτίζεται με τα άλλα γερμανικά αστικά κόμματα. Μ' αυτά τα κριτήρια, επομένως, πρέπει να το αντιμετωπίσει η εργατική τάξη στη Γερμανία, συνολικά οι εργαζόμενοι στην Ευρώπη και παντού.