«Νόμος είναι (και) το δίκιο του εργάτη», μας ενημέρωσε χτες το κύριο άρθρο μιας εφημερίδας, γνωστής για το λιβάνισμα που κάνει στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Παραφράζοντας το γνωστό σύνθημα του ταξικού εργατικού κινήματος, η εφημερίδα προσπαθεί να πείσει τους εργαζόμενους ότι με το νομοσχέδιο για τα Εργασιακά, που συζητιέται αυτές τις μέρες στη Βουλή, η κυβέρνηση προχωράει σε ένα «πρώτο ρήγμα» στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Βεβαίως, οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου δεν πειράζουν ούτε τρίχα από τους «νόμους του κεφαλαιοκράτη», που εμπλούτισε τα τελευταία χρόνια και η σημερινή κυβέρνηση. Η ίδια εφημερίδα παροτρύνει τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα να «ριζοσπαστικοποιηθούν», μέχρι το βαθμό που θα «πιέσουν την εκάστοτε κυβέρνηση να λάβει ακόμα πιο φιλεργατικά μέτρα», καταλήγοντας στο γνωστό σύνθημα «εργάτη, χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά». «Ξέχασε», όμως, ο αρθρογράφος τη συνέχεια του συνθήματος, που είναι και το «ζουμί» του: «Εργάτη, μπορείς χωρίς αφεντικά». Τέτοια ...προωθημένα συνθήματα, που αποτυπώνουν την ανάγκη να συνδεθεί ο αγώνας των εργαζομένων για μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα με την πάλη για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, κάνουν «τζιζ» για τους απολογητές της άποψης ότι με μια «αριστερή» κυβέρνηση και λίγη πίεση από τα συνδικάτα, στο σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης μπορούν μια χαρά να συνυπάρχουν το δίκιο του εργοδότη και του εργαζόμενου ταυτόχρονα.

Τα απανωτά θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα εργαζομένων στους ΟΤΑ μάς έφεραν στο μυαλό το άρθρο της «Αυγής» στις 28/6, όπου η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης καταφερόταν ενάντια στις απεργίες, την περίοδο που βρισκόταν σε εξέλιξη ο απεργιακός αγώνας των εργαζομένων στους δήμους, με αιχμή τις απολύσεις χιλιάδων συμβασιούχων. Εκεί, ο αρθρογράφος της «Αυγής» εξέφραζε ανοιχτά τη δυσαρέσκειά του για τις απεργίες που «κρατάνε όμηρο την κοινωνία» και αναρωτιόταν με νόημα αν θα έπρεπε σε ορισμένους κλάδους ακόμα και να απαγορευτεί η απεργία, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτούς και τους ΟΤΑ. Προφανώς, το ιδανικό για την κυβέρνηση θα ήταν μετά τους εφτά θανάτους εργαζομένων στους ΟΤΑ τους δυο τελευταίους μήνες, να μην υπάρξει καμιά αντίδραση, καμιά κινητοποίηση ενάντια στην εντατικοποίηση και στο άθλιο εργασιακό καθεστώς που μετατρέπει τους χώρους δουλειάς ολοένα και περισσότερο σε παγίδες θανάτου. Θα ήθελε οι εργαζόμενοι να λένε «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω». Αν μη τι άλλο, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα για τους πραγματικούς σκοπούς που υπηρετούν η επικείμενη αναθεώρηση προς το χειρότερο του συνδικαλιστικού νόμου και η θέσπιση νέων εμποδίων στην κήρυξη απεργίας από τα συνδικάτα.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της «Ντόιτσε Βέλε» για την Ισπανία, η κρίση ήταν μια «ευκαιρία για αλλαγή». Από τη μία, «η χρηματοδότηση καινοτόμων επιχειρηματικών ιδεών είναι αδρή» και «το 2017 διατέθηκαν σχεδόν 4 δισ. ευρώ, ποσό διπλάσιο σε σχέση με το 2016». Από την άλλη, «οι χαμηλοί μισθοί αποτελούν έναν επιπλέον λόγο για τον οποίο στη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη ιδρύονται και αναπτύσσονται νεοφυείς επιχειρήσεις (start-up)». Ο μεγάλος κερδισμένος από αυτή την «άνθηση» είναι, βεβαίως, οι μονοπωλιακοί όμιλοι, που προχωρούν σε «εξαγορές επιτυχημένων νεοφυών επιχειρήσεων, όπως της πλατφόρμας διαδικτυακών αγοραπωλησιών "Privalia", που πωλήθηκε προς 500 εκατ. ευρώ». Επίσης, «πολλοί Ισπανοί επενδυτές επιλέγουν πλέον να χρηματοδοτήσουν ισπανικά start-up, ενώ μεγάλοι ισπανικοί όμιλοι όπως η "Telefonica" ή ακόμη και τράπεζες ανοίγουν διαρκώς νέα, θυγατρικά start-up». Πράγματι, λοιπόν, η καπιταλιστική κρίση αποτέλεσε «ευκαιρία για αλλαγή». Από αυτήν την «αλλαγή», όμως, κάποιοι βγήκαν κερδισμένοι και κάποιοι χαμένοι. Ετσι, μπορεί το ενδιαφέρον για τις λεγόμενες «νεοφυείς επιχειρήσεις» να έχει αυξηθεί, η απογείωση όμως της παραγωγικότητας σ' αυτές τις επιχειρήσεις, σε συνδυασμό με τη διαπιστωμένη μείωση των μισθών, προδίδει ένταση της εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους. Εν ολίγοις, όπως σε όλον τον καπιταλιστικό κόσμο, τα λαϊκά στρώματα πλήρωσαν την κρίση, με τον ίδιο τρόπο που τώρα πληρώνουν την ανάκαμψη του κεφαλαίου...

1907 Βρετανία και Ρωσία υπογράφουν Συνθήκη για το μοίρασμα των «σφαιρών επιρροής» στην Περσία, στο Αφγανιστάν και το Θιβέτ.

1919 Ιδρύεται το Κομμουνιστικό Κόμμα των ΗΠΑ.

1928 Η «Οπερα της Πεντάρας», του κομμουνιστή συγγραφέα Μπέρτολτ Μπρεχτ, με μουσική του Κουρτ Βάιλ, κάνει την πρεμιέρα της στο Βερολίνο.

1929 Δημοσιεύεται στον «Ριζοσπάστη» η διαμαρτυρία του 2ου Αντιιμπεριαλιστικού Συνεδρίου, που συνήλθε στο Βερολίνο, κατά των διώξεων και της τρομοκρατίας στην Ελλάδα. Ανάμεσα στους υπογράφοντες τη διαμαρτυρία ήταν και ο Α. Αϊνστάιν.

1931 Ο «Ριζοσπάστης» παραπέμπεται σε δίκη για αποκαλύψεις σχετικά με το σκάνδαλο του υπουργού Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Βενιζέλου Αβραάμ. Καταδικάζεται και κλείνει. Επανεκδίδεται από την 1η Σεπτέμβρη με τον τίτλο «Νέος Ριζοσπάστης».

1935 Ο Αλεξέι Σταχάνοφ καταρρίπτει το προηγούμενο ρεκόρ εξόρυξης κάρβουνου, βγάζοντας στη βάρδιά του - που ήταν 5 ώρες και 45 λεπτά - 102 τόνους (με νόρμα 7 τόνων, γεγονός που αντιστοιχούσε δηλαδή σε 14 νόρμες). Ηταν προσωπικό κατόρθωμα του Σταχάνοφ, αποτέλεσμα της εφαρμογής νέας τεχνικής στην παραγωγή και της πρωτοβουλίας του να κάνει πιο αποδοτική τη δουλειά του προς όφελος της σοβιετικής κοινωνίας. Τιμήθηκε ως «Ηρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας». Το σταχανοφικό κίνημα έμεινε στην Ιστορία ως κίνημα των λαϊκών μαζών, που αξιοποιούν τις ενδογενείς δυνατότητες του σοσιαλισμού προκειμένου να τραβήξουν την εξέλιξη της κοινωνίας προς τα μπρος, προς τον κομμουνισμό.

1948 Πεθαίνει ο Σοβιετικός ηγέτης Αντρέι Ζντάνοφ, Β' Γραμματέας του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος-Μπολσεβίκοι (1941 - 1948) και Πρόεδρος της Σοβιετικής Ενωσης (1947 - 1948).

1949 Σκοτώνεται σε ενέδρα στην Καστανιά Λακωνίας ο Στέφανος Γκιουζέλης, αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και διοικητής της ΙΙΙ Μεραρχίας του ΔΣΕ.

1956 Η ΚΕ του ΚΚΕ αποφασίζει τη διάλυση και ανασυγκρότηση πολλών Κομματικών Οργανώσεων στην Τασκένδη, αφού χιλιάδες κομματικά μέλη δεν πειθάρχησαν στις αποφάσεις της 6ης Πλατιάς Ολομέλειας της ΚΕ.