Προς επιβεβαίωση, δημοσιεύματα στον κυριακάτικο Τύπο κάνουν λόγο για «ολοκληρωτική αναδιάρθρωση του επιχειρηματικού χάρτη της χώρας, με βάση τη διαχείριση των "κόκκινων" δανείων και των προβληματικών επιχειρήσεων», καθώς «οι παλαιοί ιδιοκτήτες που δεν θα ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και δεν θα συμβάλουν στη διεκδικούμενη από τις τράπεζες αναδιάρθρωση θα αποβληθούν», με την εκτίμηση ότι σε ένα χρόνο «θα έχει αλλάξει χέρια το 70% της ελληνικής επιχειρηματικότητας, με τους ξένους να πρωταγωνιστούν σε αυτή την ανασύνταξη της ελληνικής παραγωγικής βάσης. Η πλειονότητα των παλαιών επιχειρηματιών θα βρεθεί εκτός αγοράς και τη θέση τους θα καταλάβουν νέοι φιλόδοξοι παίκτες και νέα σχήματα». Γίνεται επομένως αντιληπτό ότι στο παρασκήνιο «πέφτουν κορμιά» για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, που θα καθορίσει εν πολλοίς τον επιχειρηματικό χάρτη για τα επόμενα χρόνια...

Συνεχίζει η «Εφημερίδα των Συντακτών» την επίμονη προσπάθεια να υπερασπιστεί την έκθεση του Ιδρύματος Χάινριχ Μπελ που πρωτοδημοσίευσε στις 24/5 και το συμπέρασμα της έκθεσης ότι το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ έχουν αντισημιτική δράση, επειδή τον Αύγουστο του 2006, στη διάρκεια κινητοποίησης για τον πόλεμο του Ισραήλ ενάντια στον Λίβανο, συνδικάτα και φορείς του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος διαδήλωσαν έξω από το μνημείο του Ολοκαυτώματος στη Θεσσαλονίκη. Θυμίζουμε ότι σε εκείνον τον πόλεμο, ανάμεσα στους πολλούς νεκρούς ήταν και μικρά παιδιά, φωτογραφίες των οποίων ανάρτησαν οι διαδηλωτές κοντά στο μνημείο, πράγμα που στην έκθεση χαρακτηρίζεται «βεβήλωση».

Σε νέο της δημοσίευμα, η «ΕφΣυν» υπερασπίζεται την ουσία των όσων γράφει η έκθεση και συνηγορεί ότι πράγματι, ο αντισημιτισμός είναι «ίδιον» της «αριστεράς» στην Ελλάδα. Κάνει μάλιστα και διάφορες ανιστόρητες αναφορές στην ΕΣΣΔ για να στηρίξει τα γραφόμενά της, ενώ με σθένος αναπαράγει τα επιχειρήματα της έκθεσης αναφορικά με την κινητοποίηση του ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη, που είναι και το μοναδικό στοιχείο που ...πιστοποιεί τον αντισημιτισμό του. Μετά κι απ' αυτό το δημοσίευμα της «ΕφΣυν», μας λύνεται πλέον κάθε απορία για τη σκοπιμότητα της συγκεκριμένης έκθεσης, αλλά και την επιμονή της εφημερίδας να υπερασπιστεί το περιεχόμενό της: Στο πλαίσιο της σύσφιξης των σχέσεων Ελλάδας - Ισραήλ και της επικείμενης τριμερούς, με τη συμμετοχή και της Κύπρου για τα ζητήματα της Ενέργειας, η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα του κράτους του Ισραήλ χρειάζεται ένα γερό «ξέπλυμα», μαζί και τη σπουδή της κυβέρνησης να αναβαθμίσει τη μεταξύ τους συνεργασία. Κι όπως φαίνεται, κάποιοι έχουν αναλάβει ειδικές αποστολές και ρόλους...

Κοινή πρόταση για τη διευθέτηση του κρατικού χρέους κατέθεσαν ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Νίκος Χριστοδουλάκης, ο Μιλτιάδης Νεκτάριος, γνωστός για τις παρεμβάσεις του γύρω από το Ασφαλιστικό, και ο πρώην γγ Εσόδων, Χάρης Θεοχάρης. Μάλιστα, όπως διαβάζουμε στον Τύπο, κατά την παρουσίαση της κοινής τους πρότασης, «τάχθηκαν υπέρ νέου μείγματος οικονομικής πολιτικής» για να βγει η οικονομία «από την επταετή κρίση». Η πρότασή τους για τη διευθέτηση του χρέους είναι μια παραλλαγή των σεναρίων που γράφονται αυτές τις μέρες, με διαφορετικές αναλογίες στους μεταβλητούς συντελεστές, όπως είναι οι ρυθμοί ανάκαμψης, η μείωση των επιτοκίων και ο χρόνος αποπληρωμής. Αυτό που έχει όμως ενδιαφέρον, είναι οι θέσεις τους για το πώς καλύτερα θα επιτευχθεί ο στόχος για καθέναν από τους παραπάνω συντελεστές. Ετσι, εκτός από τη συμφωνία σε μικρότερα πλεονάσματα, προτείνουν επίσης τη «μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού», με μείωση των εισφορών, κυρίως για να ανακουφιστεί η εργοδοσία, και πλήρως «κεφαλαιοποιητικό σύστημα διαχείρισης» της επικούρησης. Πρόκειται για μέτρα που προτάθηκαν και σε παλιότερες μεταρρυθμίσεις, με στόχο να απαλλαγούν το κράτος και οι μεγαλοεπιχειρήσεις από το κόστος της Ασφάλισης, η οποία μετατρέπεται ακόμα περισσότερο σε ατομική υπόθεση. Προτείνουν επίσης «απλοποίηση του φορολογικού συστήματος», με έμφαση στις φοροαπαλλαγές των επιχειρηματικών ομίλων. Οπως και να 'χει, ένα πράγμα επιβεβαιώνεται: Είτε «επίσημες» είτε «ανεπίσημες», όλες οι προτάσεις για τη διευθέτηση του χρέους καταλήγουν σε νέα μέτρα και θυσίες για το λαό, με αντιστρόφως ανάλογα αποτελέσματα για την ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη του κεφαλαίου.

1778 Πεθαίνει ο κορυφαίος Γάλλος συγγραφέας και διανοούμενος της Αναγέννησης Βολτέρος (φιλολογικό ψευδώνυμο του Φρανσουά Μαρί Αρουέ).

1793 Τέσσερα περίπου χρόνια μετά την έκρηξη της αστικής επανάστασης στη Γαλλία, πραγματοποιείται νέα λαϊκή εξέγερση στο Παρίσι, έπειτα από την οποία εγκαθιδρύεται επαναστατική δικτατορία των Ιακωβίνων.

1814 Γεννιέται στο Πριαμούκινο της Ρωσικής Αυτοκρατορίας ο Μιχαήλ Μπακούνιν. Ο Μπακούνιν εμφανιζόταν ως θεωρητικός του αναρχοκομμουνισμού με ένα κράμα ουτοπικών σοσιαλιστικών ιδεών και προυντονισμού (ο ίδιος θεωρούσε τον Προυντόν δάσκαλό του). Στην Α' Διεθνή (Διεθνής Ενωση των Εργατών) ξέσπασε σφοδρή αντιπαράθεση ανάμεσα στον Κ. Μαρξ και στον Μπακούνιν γύρω από σημαντικά θεωρητικά ζητήματα, σε σχέση με το κράτος, την ταξική πάλη κ.λπ. Ο Μπακούνιν και οι οπαδοί του έπειτα από σκληρή διαπάλη διαγράφτηκαν από τη Διεθνή. Η Παρισινή Κομμούνα ήρθε να επιβεβαιώσει τη μαρξιστική θέση για την επαναστατική εξουσία και τα καθήκοντά της. Κατόπιν, ο Μπακούνιν συνδέθηκε με τον Νετσάγιεφ, υποστηρίζοντας την ατομική τρομοκρατία και διαμορφώνοντας σχέδια εξέγερσης. Οι οπαδοί του Μπακούνιν έπαιξαν τότε σοβαρό ρόλο στο προβοκάρισμα των ταξικών αγώνων της εποχής.

1826 Πεθαίνει ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ένας από τους λίγους ιεράρχες που είχαν μυηθεί στη Φιλική Εταιρία παραμονές της Επανάστασης του 1821.

1913 Στο Λονδίνο υπογράφεται η Συνθήκη Ειρήνης μεταξύ της ηττημένης κατά τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των νικητών Ελλάδας, Σερβίας, Βουλγαρίας και Μαυροβουνίου. Η συγκεκριμένη Συνθήκη αποδείχθηκε θνησιγενής, οξύνοντας τους ανταγωνισμούς μεταξύ των αστικών τάξεων των βαλκανικών χωρών και οδηγώντας σε νέο πόλεμο για το εκ νέου μοίρασμα της περιοχής (Β' Βαλκανικός Πόλεμος).

1941 Από τη Γαύδο δραπετεύει ομάδα από 7 εξόριστους κομμουνιστές. Ανάμεσά τους ο Λεωνίδας Στρίγκος και ο Μάρκος Βαφειάδης.

1941 Οι νεολαίοι Μανώλης Γλέζος και Απόστολος Σάντας κατεβάζουν τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη.

1942 Συγκροτείται το Κεντρικό Επιτελείο του παρτιζάνικου κινήματος της ΕΣΣΔ. Η συμβολή των παρτιζάνων, που δρούσαν στα μετόπισθεν του γερμανικού στρατού, στη γενικότερη πολεμική προσπάθεια του σοβιετικού λαού, υπήρξε ανεκτίμητη. Οι παρτιζάνοι έφτασαν να μετρούν, από 90.000 μαχητές το 1941, 550.000 το 1943.

1948 Δημοσιεύεται δήλωση της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης (Κυβέρνηση του Βουνού), στην οποία τονίζεται ότι είναι έτοιμη να δεχτεί και ενθαρρύνει οποιαδήποτε πρωτοβουλία για την ειρηνική εξομάλυνση της κατάστασης και την αποκατάσταση της δημοκρατικής ζωής στην Ελλάδα.

1949 Τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού (ΔΣΕ) στο Γράμμο διενεργούν δυναμική αντεπίθεση και καταλαμβάνουν τα Πατώματα της Λυκόραχης. Την ίδια στιγμή, άλλα τμήματα του ΔΣΕ πραγματοποίησαν αντιπερισπασμό στη Λαγκάδα - Θεοτόκο, Οξυά, Ταμπούρι - Γύφτισσα και Κάντσικο.

1950 Τη νύχτα της 30ής προς 31 Μάη πραγματοποιείται στρατιωτικό πραξικόπημα από τον ΙΔΕΑ, που κατηύθυνε ο Παπάγος. Ο ίδιος το πρωί της 31/5 το σταμάτησε.

1959 Αποχωρούν από το Ιράκ οι τελευταίοι Βρετανοί ιμπεριαλιστές.

1974 Οι μητέρες και οι συγγενείς των πολιτικών κρατουμένων φοιτητών, με έκκλησή τους προς την παγκόσμια κοινή γνώμη καταγγέλλουν τα βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκαν στην Ασφάλεια και στο Μπογιάτι, ζητώντας τη συμπαράσταση για τη σωτηρία τους.

1968 Ο στρατηγός Ντε Γκολ διαλύει την Εθνοσυνέλευση και προκηρύσσει εκλογές για τις 23 Ιούνη, ενώ σε τηλεοπτικό του μήνυμα προς το γαλλικό λαό ισχυρίζεται ότι υπάρχει «κίνδυνος κομμουνιστικής δικτατορίας» και απειλεί εμμέσως με δικό του συνταγματικό πραξικόπημα και εμφύλια σύρραξη.