Γιατί απήργησαν και διαδήλωσαν χτες χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα; Αν πιστέψουμε την «Αυγή», η απεργία έγινε «ενάντια στις πολιτικές της λιτότητας». Αν υιοθετήσουμε αυτά που γράφουν τα ΝΕΑ της Τετάρτης, οι απεργοί ετοιμάζονταν για τη «μεγάλη πορεία κατά της λιτότητας». Κι αν πάρουμε «τοις μετρητοίς» το κάλεσμα της ΓΣΕΕ στη χτεσινή απεργία, οι εργαζόμενοι διαδήλωσαν «αντιδρώντας στις πολιτικές της τιμωρητικής λιτότητας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης που συνεχίζονται». Βέβαια, ενάντια στις «πολιτικές της λιτότητας» λέει ότι ...αγωνίζεται και η κυβέρνηση. Επομένως, έχει κάθε λόγο να ισχυρίζεται ότι η χτεσινή απεργία είναι υποστηρικτική της «μάχης» που δίνει στην ΕΕ για να χαλαρώσει η δημοσιονομική αυστηρότητα, όπως έλεγε ο προηγούμενος υπουργός Εργασίας, όταν οι εργαζόμενοι κινητοποιούνταν επί των ημερών του. Τι δεν λένε όλοι αυτοί; Οτι χιλιάδες εργαζόμενοι απήργησαν χτες και συμμετείχαν στις μαζικές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ με επιθετικά αιτήματα και στόχους πάλης, που στρέφονται ενάντια στο κεφάλαιο, στην κυβέρνηση, στην ΕΕ, στο ΔΝΤ και την αντιλαϊκή τους πολιτική. Οτι στις διεκδικήσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων, που συμμετείχαν στις διαδηλώσεις του ταξικού κινήματος, κεντρική θέση είχαν η ανάκτηση των απωλειών, η κατάργηση όλων των αντιλαϊκών μέτρων, η ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Αυτές οι διαδηλώσεις και αυτά τα αιτήματα έδωσαν το στίγμα της χτεσινής απεργίας και όχι τα «ανεμοσκορπίσματα» της ΓΣΕΕ και των διάφορων παραφυάδων της που όχι μόνο δεν έκαναν τίποτα για να πετύχει η απεργία και χτες συγκρότησαν από αναιμικές έως ...ανύπαρκτες διαδηλώσεις.

«Εχουμε αντοχές ακόμα για αγώνα. Κι η σημερινή μας παρουσία εδώ το δείχνει περίτρανα...». Η ατάκα αυτή ακούστηκε χτες στην κεντρική ομιλία της «απεργιακής» συγκέντρωσης της ΓΣΕΕ στο Πεδίον του Αρεως. Στο άκουσμά της, ακόμα και οι μερικές δεκάδες των συγκεντρωμένων συνδικαλιστικών παραγόντων που, σαν να κάνουν αγγαρεία βρέθηκαν εκεί, ξέσπασαν σε γέλια. Τουλάχιστον έχουν επίγνωση της κατάντιας τους και δεν κοροϊδεύονται μεταξύ τους. Η θλιβερή αυτή εικόνα του εργοδοτικού συνδικαλισμού απέκτησε και «κερασάκι», όταν ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ κατήγγειλε σε ραδιοφωνική συνέντευξη ότι τον «λογόκρινε» το τουίτερ (!), κατεβάζοντας τις αναρτήσεις του... Πάλι καλά που δεν μας είπε ότι για την εικόνα της συγκέντρωσής τους φταίει το ...διαδίκτυο που τους σαμποτάρει.

Ενα αισχρό ρεπορτάζ με τον τίτλο «Το είδαμε και αυτό, συνδικαλιστές και εφοπλιστές χέρι - χέρι» δημοσίευσε, χτες, στην ηλεκτρονική του σελίδα το «Κόκκινο», ραδιοσταθμός του ΣΥΡΙΖΑ. Το σχετικό «ρεπορτάζ» επικαλούνταν «πληροφορίες από το απεργιακό μέτωπο», σύμφωνα με τις οποίες «ακτοπλοϊκές εταιρείες για πρώτη φορά όχι μόνο δεν αντιδρούν στις απεργιακές κινητοποιήσεις των ναυτεργατών, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις φαίνεται και να τις υποκινούν». Τις ίδιες αθλιότητες αναπαρήγαγε και η δημοσιογράφος της «Αυγής» Γιάμαλη, από τη «φιλόξενη» σε τέτοιες προβοκάτσιες συχνότητα της ΕΡΤ, για να πάρει άμεσα απάντηση από την παρέμβαση του προέδρου της ΠΕΜΕΝ, Σάββα Τσιμπόγλου. Την πηγή από την οποία εκπορεύεται αυτή η αθλιότητα επιβεβαίωσε λίγο μετά ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Π. Κουρουμπλής, ο οποίος επανέλαβε τα ίδια, διεκδικώντας προφανώς την πατρότητα αυτής της βρωμιάς. Οπως και να 'χει, κινήσεις σαν κι αυτή, το μόνο που αποδεικνύουν είναι ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Και προσπαθεί να αξιοποιήσει τις κόντρες της με μερίδες του εφοπλιστικού κεφαλαίου, αλλά και τις αντιθέσεις μεταξύ των εφοπλιστών, για να συκοφαντήσει τον απεργιακό αγώνα και τα δίκαια αιτήματα των ναυτεργατών. Οι ναυτεργάτες χρειάζεται να σκεφτούν καλά, τόσο για το ρόλο της κυβέρνησης, όσο και για τα Μέσα που ελέγχει και τα οποία αναδεικνύονται οι πιο βάρβαροι προπαγανδιστές σε βάρος των εργατικών - λαϊκών αγώνων.

1714 Η Οθωμανική Αυτοκρατορία κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Βενετίας. Ο πόλεμος διήρκεσε 4 χρόνια και έληξε με νίκη των πρώτων. Ετσι η βενετοκρατούμενη Πελοπόννησος πέρασε στους Οθωμανούς. Στον πόλεμο αυτό, οι Ελληνες κοτζαμπάσηδες του Μωριά τάχθηκαν με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, λαμβάνοντας ως αντάλλαγμα αυξημένα προνόμια.

1824 Κατά τον περουβιανό πόλεμο της Ανεξαρτησίας, οι Ισπανοί ηττώνται στη μάχη του Αγιακούτσο. Η ήττα αυτή οδήγησε στην ανεξαρτησία του Περού.

1852 Γεννιέται ο Ρώσος πρίγκιπας και βασικός θεωρητικός του αναρχισμού Πιότρ Κροπότκιν.

1917 Οι οθωμανικές δυνάμεις παραδίδουν την Ιερουσαλήμ στο βρετανικό στρατό (Α' Παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός Πόλεμος).

1929 Ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης παραιτείται από Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

1935 Υπογράφεται βρετανογαλλική συμφωνία, που ουσιαστικά σήμαινε την παράδοση της Αβυσσινίας (Αιθιοπία) στη φασιστική Ιταλία (Συμφωνία «Χόαρ - Λαβάλ»). Η συμφωνία, λόγω αντιδράσεων σε Βρετανία - Γαλλία, δεν τέθηκε ποτέ σε εφαρμογή. Η φασιστική Ιταλία προσάρτησε την Αβυσσινία το Μάη του 1936 (δεύτερος ιταλο-αβυσσινιακός πόλεμος).

1943 Οι Γερμανοί προχωρούν σε ομαδικές δολοφονίες στην Πελοπόννησο.

1944 Ο ΕΛΑΣ κινείται κατά της Σχολής Ευελπίδων, ενώ συνεχίζονται οι επιθέσεις στου Μακρυγιάννη. Η βρετανική αεροπορία βομβαρδίζει το νοσοκομείο του Αη Γιάννη, ενώ την «προσοχή» τους προς τις εργατοσυνοικίες της Αθήνας έστρεψαν και τα βαριά όπλα των Βρετανών στην Ακρόπολη. Χτυπήθηκαν, επίσης, τα γραφεία της 3ης Αχτίδας της ΚΟΑ του ΚΚΕ. Ο Τσόρτσιλ έγραφε στον στρατηγό Ουίλσον: «Οφείλετε να αποστείλετε ενισχύσεις εις τας Αθήνας άνευ ουδεμίας χρονοτριβής». Ταυτόχρονα, τηλεγραφούσε στον Βρετανό πρέσβη στην Αθήνα Ρ. Λίπερ: «Ο σκοπός είναι σαφής: Να συντριβεί το ΕΑΜ. Το σταμάτημα των μαχών υποτάσσεται σ' αυτό τον σκοπό».

1963 Ο Κ. Καραμανλής φεύγει από την Ελλάδα, δηλώνοντας πως παραιτείται από την πολιτική. Ο Π. Κανελλόπουλος γίνεται αρχηγός της ΕΡΕ.

1970 Πεθαίνει ο Σοβιετικός Αρμένιος αεροναυπηγός Αρτέμ Μικογιάν, σχεδιαστής πολλών από τα αεροσκάφη τύπου MIG. Για την προσφορά του τιμήθηκε, μεταξύ άλλων, με τον τίτλο «Ηρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας», «Ηρωας της Σοβιετικής Ενωσης», με το Κρατικό Βραβείο «Στάλιν» και «Λένιν» κ.ά.

1972 Συνέρχεται στην Ουγγαρία η 17η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ που εκλέγει τον Χαρίλαο Φλωράκη Α' Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ.

1981 Ο Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας διαδέχεται τον Γεώργιο Ράλλη στην προεδρία της ΝΔ.

1987 Ξεσπούν στη Λωρίδα της Γάζας οι πρώτες εκδηλώσεις της «Ιντιφάντα».

1994 Η βρετανική κυβέρνηση και το Σιν Φέιν, πολιτική πτέρυγα του IRA, αρχίζουν τις πρώτες, μετά από 70 χρόνια, επίσημες συνομιλίες τους.

1996 Ο ομοιοπαθητικός Γιώργος Βυθούλκας τιμάται με το Νόμπελ εναλλακτικής ιατρικής.