Τετάρτη 7 Φλεβάρη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Φίλτατη η αλήθεια...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Αστραψε και βρόντηξε» ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης χτες μιλώντας στο ραδιοσταθμό «Φλας» κατά των... ιδιωτικών αεροπορικών εταιριών, των συμφερόντων τους και των υπερκερδών τους!

Κι όλα αυτά επειδή θεωρούν υπερβολικά τα τέλη χρήσης του αεροδρομίου, τα οποία σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους είναι αυξημένα μέχρι και κατά 800% σε σχέση με αυτά που ισχύουν τώρα στο αεροδρόμιο του Ελληνικού. «Εχουμε κάνει μια επένδυση 700 δισεκατομμυρίων και θα πρέπει αυτό το αεροδρόμιο να είναι αποδοτικό, να αποπληρώνει τα δάνεια. Πρέπει να λειτουργεί το αεροδρόμιο, δεν μπορεί να κάνουμε εκπτώσεις για να έχουν υπερκέρδη οι αεροπορικές εταιρίες», δήλωσε μεταξύ άλλων ο κ. Λαλιώτης.

Μόνο που ο κ. Λαλιώτης κάτι «ξεχνάει». Οτι τα αυξημένα αυτά τέλη θα κληθούν να τα πληρώσουν οι επιβάτες - και κυρίως οι κάτοικοι των νησιών μας και των παραμεθόριων περιοχών - στους οποίους ασφαλώς θα τα μετακυλίσουν οι αεροπορικές εταιρίες. Επίσης ότι από την πληρωμή των υπέρογκων αυτών τελών εκείνη που περισσότερο θα επωφεληθεί θα είναι η γερμανική ιδιωτική εταιρία «Χόχτιφ», η οποία θα αποκομίζει υπερκέρδη κατέχοντας για 30 χρόνια το 45% των μετοχών της εταιρίας του νέου αεροδρομίου, με βάση την αποικιοκρατική σύμβαση που υπέγραψε η κυβέρνηση.

«Φίλος», λοιπόν, ο κύριος Λαλιώτης, φίλτατη όμως η αλήθεια. Για τα συμφέροντα κάποιων «μεγαλο-ιδιωτών» κόπτεται και αυτός και όχι, βέβαια, των επιβατών και του λαού γενικότερα...

Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο...

Δουλεύουν για αρκετούς μήνες - μερικοί, για περισσότερο από ένα χρόνο - με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, χωρίς καν ασφάλιση στο ΙΚΑ και δίχως τη διασφάλιση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων. Και όχι μόνον αυτό, αλλά και δεν πληρώνονται! Ο λόγος για τους χιλιάδες εκπαιδευτές των δημοσίων ΙΕΚ, οι οποίοι είναι απλήρωτοι για δέκα, δώδεκα ή και περισσότερους μήνες και δουλεύουν μέχρι σήμερα σε συνθήκες σύγχρονου σκλαβοπάζαρου.

Γιατί, λοιπόν, όταν η κυβέρνηση και το κράτος της μεταχειρίζονται τέτοιες μεσαιωνικές πρακτικές, να μην κάνουν τουλάχιστον τα ίδια και οι μεγαλοεργοδότες; Κι αφού επεκταθούν τα φαινόμενα αυτά, θα ξανάρθουν οι κυβερνώντες και με πρόσχημα τη δήθεν επιβολή μιας τάξης στα όσα γίνονται στην αγορά, θα νομιμοποιήσουν την ακόμη μεγαλύτερη αντεργατική ασυδοσία και αυθαιρεσία της όποιας εργοδοσίας. Και πάει λέγοντας. Πώς λέμε το 'να χέρι νίβει τ' άλλο... Ετσι, ακριβώς.

Δείξε μου τους φίλους σου...

Με τον κίνδυνο να χαρακτηριστούμε ολίγον κακεντρεχείς, θα λέγαμε πως αν λάβει κανένας υπόψιν του τι παρέες κάνει τελευταία ο Ινδός πρωθυπουργός κ. Ατάλ Μπιχάρι Βάτζπαϊ, μπορεί να κατανοήσει κάπως καλύτερα και την πολιτική του συμπεριφορά. Για παράδειγμα, την ανερυθρίαστη ανακοίνωση της επιβολής επιπλέον φόρων 2% στον πληθυσμό για να αντιμετωπιστούν οι καταστροφές του σεισμού της 26ης Γενάρη (διάβαζε, οι σεισμοπαθείς θα πληρώσουν για την καταστροφή που τους έπληξε...). Την αποποίηση των ευθυνών. Την καταφυγή σε μια τεχνοκρατική γλώσσα για να εξηγηθούν (;) τα ανεξήγητα, όπως το ότι η βοήθεια παραμένει στα αεροδρόμια. Τα δάνεια. Την εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου για να προωθηθούν γεωπολιτικές επιδιώξεις («διπλωματία των σεισμών», το λένε αυτό). Δείξε μου τους φίλους σου...

Η πραγματική ουσία

Πολύ λόγος έγινε χτες στο πρες ρουμ για τους δυο βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, τον Γ. Γκαλίπ και τον Α. Μεχμέτ που όπως αναφέρθηκε διαμαρτυρήθηκαν στη γαλλική πρεσβεία της Αθήνας για το γεγονός, ότι η Γαλλία αναγνώρισε τη γενοκτονία των Αρμενίων. Μόνο που η συζήτηση στο πρες ρουμ για τούτη την άθλια ενέργεια των δυο κυρίων ήταν ουσιαστικά σφραγισμένη μ' έναν εθνικισμό που αποτελεί την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, του εθνικισμού που συνιστούν οι αντιδράσεις της ίδιας της Τουρκίας, για το θέμα. Για να το πούμε με δυο λόγια, ο κ. Χυτήρης και κάποιοι από τους δημοσιογράφους που έθιξαν το θέμα, εντόπισαν το πρόβλημα στο γεγονός ότι οι δυο βουλευτές με την κίνησή τους «παρέβηκαν» το ελληνικό Σύνταγμα και τους ελληνικούς νόμους, αφού η ελληνική Βουλή της οποίας αποτελούν μέλη έχει αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων. Αυτό είναι όμως το θέμα ή μήπως η πραγματική του ουσία βρίσκεται στην παράβαση από τους δύο κυρίους κάθε έννοιας ανθρωπιάς και ιστορικού δικαίου;

«Η ζωή πατίνι... »

Είναι αλήθεια πως η νομοθεσία γύρω από την έμμεση διαφήμιση είναι πολύ σχετική με πάρα πολλά «παράθυρα». «Παράθυρα» απ' όπου μπουκάρουν ξαφνικά στις τηλεοπτικές ειδήσεις, στα σίριαλ, στις ενημερωτικές εκπομπές, γενικά σε όλο το πρόγραμμα, διάφορα καταναλωτικά προϊόντα και υπηρεσίες για πούλημα. Ενσωματωμένα με τη μορφή της είδησης, ή με τη γνωστή μέθοδο της προπαγάνδας του τρόπου ζωής, γλιστράνε σαν διαρρήκτες στους τοίχους της όποιας νομοθεσίας και βρίσκονται ξαφνικά στο μυαλό του καταναλωτή-θεατή, που έχει κουραστεί και αντιδρά στην πολύ άμεση διαφήμιση και δεν είναι εύκολο πλέον να τη «χωνέψει».

Με αυτή τη μέθοδο, για παράδειγμα ένας Κρητικός, που ισχυρίζεται σε μια πρωινή ενημερωτική εκπομπή πως δεν του χωρούσε η παραδοσιακή βράκα και μετά από κάποιες επισκέψεις στα τάδε ινστιτούτα αδυνατίσματος, άρχισε να του... χωράει, δεν κάνει διαφήμιση. Αν ακούγεται υπερβολικό το παράδειγμα είναι πραγματικό και είναι απ' αυτά που απασχόλησαν πριν λίγο καιρό το ΕΣΡ. Το άλλοθι και σε αυτή την περίπτωση ήταν πως... δεν υπήρχε απόδειξη είσπραξης χρημάτων. Ανάλογες είναι και πολλές άλλες ολοφάνερες περιπτώσεις.

Η νομοθεσία δεν μπορούσε, φυσικά, να μην έχει αφήσει ελεύθερο χώρο για τους κυνηγούς του κέρδους. Αναμενόμενο είναι και έχουμε πλήρη συνείδηση σε ποιο κοινωνικό σύστημα ζούμε και τίνος τα χατίρια κάνει πάντα. Αλί από κάποιους άλλους...

Το ζήτημα είναι ότι ακόμα και αυτή η «δεδομένη» ασυδοσία φαίνεται «συγκρατημένη» μπροστά στην προσπάθεια να στρεβλωθεί μια σκληρή μορφή εκμετάλλευσης εργαζομένου. Ετσι, δύο τηλεοπτικά κανάλια ανέλαβαν εργολαβικά, το Σαββατοκύριακο, να περάσουν μέσα από τα δελτία ειδήσεων την «ευτυχία» εργαζόμενου και καταναλωτή από το γεγονός ότι σε κάποια αλυσίδα σούπερ μάρκετ κάποιες κοπέλες θα βγάζουν το μεροκάματό τους - αληθεύει πως είναι 80.000 δραχμές το μήνα; - καβάλα στα πατίνια.

Πόσα «χαζοχαρούμενα» δεν ακούστηκαν... Οτι είναι... πρόοδος αφού «συνηθίζεται τόσο στην Αμερική όσο και εις τας Ευρώπας»... Οτι είναι «καλή άσκηση»... Οτι είναι «όμορφη εικόνα»... Οτι «εξυπηρετεί τις ανάγκες του πελάτη»... Μόνο που δε μας είπαν να στείλουμε τα παιδιά μας έγκαιρα από τώρα να μάθουν πατίνι μη τυχόν και χάσουν την καριέρα του «να τους γίνεται η ζωή πατίνι...».

Φυσικά, δε φταίνε οι εργαζόμενοι, που για να εξασφαλίσουν τη συνέχεια του ψωμιού που βγάζουν έλεγαν απέξω το ποίημα που τους είχαν ετοιμάσει. Φταίνε αυτοί που ετοίμασαν το ποίημα και αυτοί που ανέλαβαν να το παρουσιάσουν «αθώα» σαν είδηση, αγνοώντας τις θέσεις των οργανωμένων φορέων των εργαζομένων, καθώς και τη σχετική Ερώτηση που έχουν υποβάλει οι βουλευτές του ΚΚΕ μόλις λίγες μέρες πριν. Αν αυτό δεν είναι έμμεση διαφήμιση, τότε τι είναι;

Ας δοκιμάσει κανένας από αυτούς τους διευθυντές ειδήσεων, που επέβαλε αυτά τα «ρεπορτάζ», να περιφέρεται για καμιά βδομάδα τις ατέλειωτες και εξαντλητικές ώρες της δουλιάς καβάλα στα πατίνια και τότε να βγει ο ίδιος να μας πει πόσο πραγματικά «ευτυχισμένος» θα νιώθει... Πόσες ώρες θα κοιμάται; Τι θα τρώει; Πόσο ο λεγόμενος «ελεύθερος» θα είναι «ελεύθερος χρόνος»...

Κανένα παράπονο, βέβαια, σ' αυτούς. Τους ξέρουμε. Διαπιστώσεις απλά κάνουμε. Ξέρουμε επίσης πως λύσεις σε όλα αυτά δε θα δώσουν οι ένοχοι αλλά μόνο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι...


Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Ακόμα δεν τον είδαμε...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ να κάνουν λίγο «κράτει» Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ όσον αφορά στο θέμα Αβραμόπουλου; Από περιέργεια ρωτάμε, απλά και μόνο... Ακόμα ο άνθρωπος δεν έφτιαξε κόμμα, δεν ανακοίνωσε κάτι σχετικό και έχει ανάψει η συζήτηση περί των συνεργασιών και συμμαχιών!

Για ανοίγματα μιλάει η Ντόρα Μπακογιάννη, περί «κεντροαριστεράς» και «κεντροδεξιάς» ο Χυτήρης κι ο Αβραμόπουλος κάνει και τον δύσκολο μιλώντας για αυτόνομους δικούς του δρόμους. Αυτό είναι που λέμε πολιτική «επί χάρτου».

Αν θέλουν να κινηθούν σε λίγο πιο σοβαρές κατευθύνσεις τα εν λόγω κόμματα, θα συνιστούσαμε να ασχοληθούν για την ώρα με τις πολιτικές και τακτικές τους και όχι να παίζουν «Μονόπολη».

Ειδικά, μάλιστα, γι' αυτό το κόμμα Αβραμόπουλου και τους αόρατους εκπροσώπους Τύπου που διαθέτει, τι να πούμε; Η δημοσιογραφία στα πρόθυρα της μεταφυσικής!!!

Ποιοι είναι, βρε παιδιά, αυτοί οι «συνεργάτες» του δημάρχου που διαβάζουμε στις εφημερίδες και ακούμε στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις; Σχολιάζουν, απαντούν επί παντός του επιστητού αλλά δε λένε το όνομά τους. Ντρέπονται;

Είπαμε, καλή είναι η στήριξη των ΜΜΕ σε μια τέτοια κίνηση, αλλά πιο διακριτικά, βρε παιδιά, καταλαβαίνει ο κόσμος ότι κάτι δεν πάει καλά με τέτοιες στημένες μεθόδους.

Ο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ, πάντως, χτες συνέχισε το βιολί του. Αν, λέει, διαχωριστεί το κράτος από την Εκκλησία χαθήκαμε γιατί λαός και Εκκλησία είναι το ένα και το αυτό! Δεν κατανοεί, τέλος πάντων, ότι κανείς δεν τον εμποδίζει να αποδείξει αυτόν τον ισχυρισμό του;

Ας μας δείξει, λοιπόν, τα λαϊκά της ερείσματα η Εκκλησία μακριά από τον κρατικό κορβανά, που, ως γνωστόν, αν χρησιμοποιηθεί με μαεστρία βγάζει και στηρίζει μέχρι και κυβερνήσεις. Τι φοβούνται αφού είναι τόσο σίγουροι γι' αυτούς τους δεσμούς;


Παπαγεωργίου Βασίλης

Μια κοινή συνέντευξη Τύπου

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στα δημοσιογραφικά γραφεία ήρθε χτες μια ανακοίνωση - πρόσκληση, η οποία είναι και ιδιαίτερα αποκαλυπτική για τις σχέσεις στους πιο επώνυμους κύκλους της οικονομικής ολιγαρχίας, αυτούς που έχουν χαρακτηριστεί και σαν διαπλεκόμενοι. Σας τη μεταφέρουμε: «Ο Πρόεδρος του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, κ.Χρήστος Δ. Λαμπράκης και ο πρόεδρος της INTRACOM - χορηγός του αφιερώματος "ο,τι κι αν πω δε σε ξεχνώ", ο Γιώργος Νταλάρας τραγουδάει Βασίλη Τσιτσάνη - κ. Σωκράτης Κόκκαλης, σας καλούν σε συνέντευξη Τύπου....».

Κοινή συνέντευξη Τύπου Λαμπράκη - Κόκκαλη, έστω και για κάποιο μουσικό θέμα, κάτι σηματοδοτεί. Ισως, τελικά, αληθεύουν οι πληροφορίες που θέλουν τους μεγαλοεπιχειρηματίες να έχουν βρει νέο σημείο ισορροπίας, στο μέγα θέμα της μοιρασιάς της λείας του ΚΠΣ, των ολυμπιακών έργων, ψηφιακή πλατφόρμα κλπ. Λίγους μήνες πριν βλέπαμε τις εφημερίδες του συγκροτήματος, του Αλαφούζου, του Τεγόπουλου να έχουν σηκώσει τη σημαία κατά της... διαπλοκής, την οποία προσωποποιούσαν σε ένα και μόνο άτομο, στον... ακατανόμαστο, ή κατά κόσμο Σ. Κόκκαλη. Τώρα οι τόνοι έπεσαν, η δημοκρατία προφανώς διέφυγε τον κίνδυνο, ο... ακατανόμαστος αποκατέστησε σχέσεις με τους... μαχητές της δημοκρατίας, όλοι τους -λένε οι πληροφορίες- συμφώνησαν και πάλι να στηρίξουν Σημίτη και όλα μέλι - γάλα.

Κάτι ήξερε το ΚΚΕ που δεν πίστεψε τότε τα λόγια τα... μεγάλα για τη δημιουργία μετώπου υπεράσπισης της δημοκρατίας, της θωράκισής της από τους... διαπλεκόμενους κλπ. κλπ. Σήμερα αποδείχνεται περίτρανα ότι οι επιχειρηματίες απλώς έλυναν - με τον τον... κόσμιο τρόπο που γνωρίζουν - τις μεταξύ τους διαφορές.

Ουράνιο σε μαθητικές αίθουσες

Πριν δύο χρόνια, ο προϊστάμενος του Τμήματος Μηχανολογίας της Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών (ΣΤΕΦ) του ΤΕΙ Χαλκίδας, είχε ζητήσει και εγκρίθηκε από το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας (ΓΕΑ) την παραχώρηση δύο ή τριών κινητήρων αεροπλάνων (αμερικανικού τύπου F104 ή FS) για την πρακτική εξάσκηση των σπουδαστών του τμήματος..

Πριν μια βδομάδα, όμως, «εσπευσμένα» το ΓΕΑ, τη μια ημέρα ήρθε σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον σημερινό προϊστάμενο τμήματος και τη διοίκηση του ΤΕΙ και την άλλη, πήγαν με γερανό και νταλίκα στις εγκαταστάσεις του Ιδρύματος και παρέλαβαν όλους τους κινητήρες. Αυτό μετά από εντολή του ΥΕΘΑ όπως μάθαμε. Παρόμοιος κινητήρας είχε παραχωρηθεί και σε Τεχνικό Λύκειο των Αθηνών.

Γιατί, όμως, το ΓΕΑ απέσυρε άρον άρον και με «συνοπτικές διαδικασίες» τους κινητήρες; Σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς οι κινητήρες των συγκεκριμένων αεροπλάνων περιέχουν το ραδιενεργό στοιχείο θόριο (χημικός τύπος: ΤΗ 234), που προκύπτει από τη διάσπαση του ουρανίου.

Δε γνώριζε το ΥΕΘΑ και το ΓΕΑ το γεγονός αυτό; Τι γίνεται με τους σπουδαστές και μαθητές, που έχουν έρθει σε επαφή τους κινητήρες αυτούς; Σκέπτονται, άραγε, να πάρουν κάποια μέτρα και ποια οι αρμόδιοι; Το ΤΕΙ Χαλκίδας, πάντως, ζήτησε τη συνδρομή του «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΥ»

Τα τρία τέταρτα της χτεσινής ενημέρωσης που παραχώρησε ο εκτελών χρέη κυβερνητικού εκπροσώπου στους δημοσιογράφους αφιερώθηκαν στον... Κοκό. Θα 'ρθει ο Γλύξμπουργκ στην Αθήνα το 2004 για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, δε θα έρθει, κι αν έρθει με τι διαβατήριο θα έρθει! Ιδού το «μέγα» θέμα που απασχολεί τον Τηλ. Χυτήρη και την κυβέρνηση. Με δυο λόγια: Ενα νέο επεισόδιο στο σίριαλ με το γνωστό καραγκιοζιλίκι, ξαναρχίζει...

Η έξοδος επιτρέπεται, η είσοδος όχι

Η είδηση έρχεται από την Τουρκία, τη γεωπολιτικά αναβαθμισμένη από την αμερικανική στρατιωτικοπολιτική ηγεσία και ανθρωπιστικά προοδεύουσα σύμμαχο της Ευρώπης χώρα. Τις τελευταίες 12 ημέρες, λέει η είδηση, δύο σημαντικά στελέχη του Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος, του Χαντέπ, το οποίο αποτελεί μια φωνή άρθρωσης κουρδικών αιτημάτων, έχουν «εξαφανιστεί» και αγνοούνται, στην επαρχία Σιρνάκ. Στη συνέχεια, από την ειδησεογραφία πάμε στην ιλαροτραγωδία. Οταν άλλα στελέχη του Χαντέπ επιχείρησαν να μεταβούν στην επαρχία για να αναζητήσουν τους συναδέλφους τους, η είσοδος τους απαγορεύτηκε (!) από τη Στρατοχωροφυλακή - που κατά τα άλλα «διεξάγει έρευνες» για την τύχη των δύο «εξαφανισθέντων».

Λεπτομέρειες: Ο πατέρας ενός από τους δύο αγνοούμενους πολιτικούς καταμαρτυρά πως αξιωματούχοι της διοίκησης Στρατοχωροφυλακής του Σιρνάκ είχαν τηλεφωνήσει και απειλήσει ξεκάθαρα ότι ο γιος του θα πεθάνει, αν δεν εγκαταλείψει το Χαντέπ. Και το τελευταίο σημείο που αυτόπτες είδαν τους δύο εξαφανισθέντες ήταν το αρχηγείο της Στρατοχωροφυλακής, καθώς έμπαιναν σε αυτό... Το προκύπτον ερώτημα είναι τι «έρευνες» διεξάγει, αλήθεια, η Στρατοχωροφυλακή; Μυστήριον..! Μυστήριον μυστηριώδες...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Μέτωπο στην τρομοκρατία

Ενας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα των τόσων άλλων κρουσμάτων αυταρχισμού, αντιδημοκρατικής πρακτικής και, τελικά, τρομοκρατικής στόχευσης στη δημόσια ζωή, ήρθε να προστεθεί, χτες, με την επίθεση των πληρωμένων μπράβων - τραμπούκων ιδιωτικής εταιρίας «σεκιούριτι» κατά εκπροσώπων του Εργατικού Κέντρου Πειραιά. Των εκπροσώπων των εργαζομένων δηλαδή, που, άκουσον - άκουσον, τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν και απαιτήσουν από την ιδιοκτησία της εταιρίας να σεβαστεί αυτονόητα εργασιακά δικαιώματα των εκατοντάδων απασχολούμενων. Πλήρωσαν έτσι, την... αποκοτιά τους από τους μπράβους της ιδιοκτησίας -στην οποία, μάλιστα, προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και πρώην ανώτατοι αξιωματικοί της ΕΛΑΣ (και νυν συνταξιούχοι;). Ενώ, μαζί και με όσους άλλους τόλμησαν να ζητήσουν εξηγήσεις και να διαμαρτυρηθούν για τη βάναυση αυτή συμπεριφορά, οδηγήθηκαν από το επίσημο, πια, κράτος στο Αυτόφωρο για τα περαιτέρω...

Την ίδια ώρα, ένα άλλο αποκαλυπτικό περιστατικό έρχεται να συμπληρώσει την πραγματικότητα: Στα Ελληνικά Πετρέλαια, η διορισμένη κυβερνητική διοίκηση έσπευσε να απαγορεύσει σε αντιπροσωπεία του ΚΚΕ να συναντηθεί με τους εργαζόμενους στην επιχείρηση, για να μιλήσει μαζί τους! Το γεγονός πως η διορισμένη κυβερνητική διοίκηση επικαλέστηκε πως, τάχα, αυτό ισχύει για όλα τα κόμματα και όχι μόνο για το ΚΚΕ δεν μπορεί να υποβαθμίσει τις ευθύνες της ούτε τις ευθύνες της κυβέρνησης.

Τα όσα, λοιπόν, κρούσματα αυταρχισμού σημειώνονται - ξεκινώντας από τη βιομηχανία των αγροτοδικείων, τα μαθητοδικεία, τις δίκες και καταδίκες εργαζομένων που αγωνίζονται- δεν είναι συγκυριακά φαινόμενα. Οπως δεν είναι τυχαία τα φαινόμενα χαφιεδισμού σε βάρος του αγωνιστικού μαζικού εργατικού, του αντιπολεμικού κινήματος κλπ. Είναι αποτέλεσμα και κατεύθυνση της ίδιας της κυβερνητικής πολιτικής. Γιατί χωρίς αντιδημοκρατικά - αυταρχικά μέτρα δεν είναι δυνατόν να τρομοκρατηθούν οι εργαζόμενοι και να υποταχθούν στην πολιτική των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, της καρατόμησης εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων τους κλπ. Και όσο αυτή η αντιλαϊκή πολιτική εντείνεται, τόσο χρειάζεται η ένταση της τρομοκρατίας για να περάσει αυτή η πολιτική.

Είναι γνωστό πολύ καλά στους εργαζόμενους πως η δημοκρατία δεν έχει μπει μέσα στα εργοστάσια και τους άλλους χώρους δουλιάς. Τα δικαιώματα των εργαζομένων, ουσιαστικά, σταματάνε έξω από την πύλη των εργοστασίων... Αλλά γίνεται πλέον ανησυχητικό, τώρα, το γεγονός ότι το μεγάλο ιδιωτικό κεφάλαιο, όλο και πιο προκλητικά το τελευταίο διάστημα, επιδίδεται σε ανοιχτές τρομοκρατικές πράξεις σε βάρος των εργαζομένων και του εργατικού κινήματος. Κι αυτό, φυσικά, έχει να κάνει με την ίδια την κυβερνητική πολιτική που ενθαρρύνει την εργοδοτική αυθαιρεσία.

Η κυβέρνηση, βεβαίως, αναλαμβάνει βαρύτατες ευθύνες για την πρακτική αυτή και γιατί υποθάλπει και στηρίζει την εργοδοτική ασυδοσία και αυτό πρέπει να το πληρώσει. Ομως, είναι ευθύνη όλων των εργαζομένων, όχι μόνον των συγκεκριμένων επιχειρήσεων αλλά γενικότερα, να αντιπαρατεθούν αποφασιστικά, μαζί με τις αντιλαϊκές πολιτικές και με τις αντιδημοκρατικές πρακτικές. Με το δικό τους Λαϊκό Μέτωπο να δώσουν απάντηση στην πολιτική και πρακτική του μετώπου εργοδοσίας- κυβέρνησης, υπερασπιζόμενοι τα λαϊκά συμφέροντα.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ