Αυτή είναι η «ευημερία» που μπορεί να προσφέρει η καπιταλιστική ανάπτυξη στους εργάτες. Τα σχέδια κατάργησης του σταθερού μισθού δε σημαίνουν μόνο ότι ακόμα κι αν δοθεί μια αύξηση αυτή είναι υπό διαρκή αίρεση (αφού τα «μπόνους» μπορεί να αυξομειώνονται και από μήνα σε μήνα). Κύρια, σηματοδοτούν τη στρατηγική επιλογή του μεγάλου κεφαλαίου να προσαρμόσει τους όρους εργασίας σε αυτό που απαιτεί η υπεράσπιση της κερδοφορίας του. Το σταθερό ωράριο και το 8ωρο δίνουν τη θέση τους σε όσες και όποιες ώρες εργασίας επιβάλλουν οι επενδύσεις της εταιρείας, ακόμα κι αν έτσι σμπαραλιάζονται η υγεία και η οικογενειακή ζωή του εργαζόμενου. Ο σταθερός και ενιαίος για όλους μισθός δίνει τη θέση του σε ένα «ελάχιστο» ποσό που ανεβοκατεβαίνει ανάλογα με τις ανάγκες του εργοδότη, δηλαδή τους ισολογισμούς της εταιρείας.

«Αν προχωρούσαμε σε σταθερή αύξηση μισθών, δε θα ήμασταν ικανοί να απαντήσουμε στις διακυμάνσεις της αγοράς», δήλωσε χαρακτηριστικά στέλεχος μεγάλης ιαπωνικής εμπορικής εταιρείας. Αυτή είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη: Πλήρης υποταγή στις «διακυμάνσεις της αγοράς», δηλαδή στα κέρδη και το προβάδισμα του κάθε μονοπωλίου, στο αποτέλεσμα των ενδοαστικών και ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που διαρκώς οξύνονται, με όλο και μεγαλύτερους κινδύνους για τους εργάτες.

«Το λουτρό αίματος στην Ουκρανία θέτει την Ευρώπη προ πελώριων ευθυνών. Η Ελληνική Προεδρία οφείλει να κινητοποιήσει τους εταίρους στην κατεύθυνση ανάληψης συγκεκριμένων ανθρωπιστικών και πολιτικών πρωτοβουλιών. Η Ευρώπη δεν μπορεί να είναι θεατής σε μία υπόθεση που ούτως ή άλλως την αφορά». Πρόκειται για προτροπή της ΔΗΜΑΡ. Αλλά η ΕΕ και ειδικά η Γερμανία έχουν κάνει ήδη ανοιχτή παρέμβαση από την αρχή της εκδήλωσης της κρίσης, αν δεν είναι αυτή που καθοδηγεί και εξοπλίζει τις δυνάμεις της «αντιπολίτευσης» στο μακελειό, ανταγωνιζόμενη τη Ρωσία. Αποσιωπά όμως την παρέμβαση. Δείχνει συνεπής στο να προτρέπει με κάθε ευκαιρία την ΕΕ σε επέμβαση, στο όνομα της ανθρωπιστικής κρίσης, σε οποιαδήποτε γωνιά του κόσμου γίνεται θέρετρο εκδήλωσης των οξυμένων ενδοαστικών αντιθέσεων και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Ολοι οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι της τελευταίας 20ετίας στο όνομα του ανθρωπισμού έγιναν. Μάλιστα στην περίπτωση της Λιβύης, η ΔΗΜΑΡ συνιστούσε στην ελληνική κυβέρνηση να σπεύσει, ειδάλλως, όπως ανέφερε, η ντόπια αστική τάξη θα έμενε εκτός μοιρασιάς. Μία απ' τα ίδια τώρα για την Ουκρανία...

1512 Πεθαίνει ο Φλωρεντινός θαλασσοπόρος Αμέρικο Βεσπούτσι, το όνομα του οποίου δόθηκε στη μόλις ανακαλυφθείσα από τον Χριστόφορο Κολόμβο ήπειρο της Αμερικής.

1788 Γεννιέται ο Γερμανός φιλόσοφος Αρτούρ Σοπενχάουερ, γνωστός για τον αθεϊστικό πεσιμισμό του και τη μεταφυσική ανάλυση της βούλησης.

1821 Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης (αρχηγός της Φιλικής Εταιρίας) περνά τα σύνορα της Ρωσίας με την οθωμανική αυτοκρατορία, κηρύσσοντας στη Μολδαβία την ελληνική αστική εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση του 1821.

1822 Η Νάουσα υψώνει τη σημαία της Επανάστασης. Παρά την ηρωική αντίσταση των κατοίκων της, υπέρτερες οθωμανικές δυνάμεις θα ανακαταλάβουν τη Νάουσα στις 13 Απρίλη, προχωρώντας σε σφαγές.

1848 Στο Παρίσι ξεσπά επαναστατική εξέγερση, που οδηγεί στην ανατροπή της λεγόμενης «ιουλιανής μοναρχίας». Τα γεγονότα στο Παρίσι λειτουργούν σαν σπινθήρας για το ξέσπασμα εξεγέρσεων σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο.

1857 Γεννιέται ο Γερμανός φυσικός Χάινριχ Ρούντολφ Χερτζ, που ασχολήθηκε κυρίως με την εκπομπή και λήψη ραδιοκυμάτων.

1920 Οι εργαζόμενοι του Μουρμάνσκ εξεγείρονται κατά των λευκοφρουρών και ο Κόκκινος Στρατός καταλαμβάνει τον Αρχάγγελο, ολοκληρώνοντας έτσι την απελευθέρωση της βόρειας περιοχής με την ήττα των δυνάμεων της αντεπανάστασης και την εκδίωξη των στρατευμάτων της Αντάντ.

1921 Συγκροτείται με πρόταση του Β. Ι. Λένιν η Κρατική Επιτροπή Σχεδίου (η ΓΚΟΣΠΛΑΝ).

1943 Στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Αθήνα, με μπροστάρη την Ενιαία Μαθητική Νεολαία (που μια μέρα μετά συμμετείχε στην ίδρυση της ΕΠΟΝ) ξεκινά η απεργία των μαθητών, με αίτημα να μην επιστρατευτούν οι γονείς και τ' αδέλφια τους από τις δυνάμεις κατοχής, που επιδίωκαν, με κάθε μέσο, να εξασφαλίσουν εργατικά χέρια για τα εργοστάσιά τους στη Γερμανία, ώστε να ενισχύσουν το μέτωπο κατά της Σοβιετικής Ενωσης.

1948 Μάχες του ΔΣΕ στον Πελεκάνο της Κρήτης, στο Καρλόβασι της Σάμου και την Καλαμάτα.

1948 Η εργατική τάξη της Τσεχοσλοβακίας με τους συμμάχους της μετατρέπουν την κρίση που δημιουργήθηκε, με αφορμή την αποχώρηση των αστών από την κυβέρνηση και το Εθνικό Μέτωπο, σε πάλη για το πέρασμα στο σοσιαλισμό.

1956 Πεθαίνει Αλέξανδρος Σβώλος. Διετέλεσε Πρόεδρος της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ) και υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου (στην οποία μετείχε και το ΕΑΜ). Παραιτήθηκε, μαζί με τους υπόλοιπους υπουργούς του ΕΑΜ, παραμονές του Δεκέμβρη του 1944 και αποπέμφθηκε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διατέλεσε πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος - Ενωση Λαϊκής Δημοκρατίας (ΣΚ - ΕΛΔ) και του ενιαίου Δημοκρατικού Κόμματος του Εργαζομένου Λαού (1953 - 1956). Εκλέχτηκε βουλευτής το 1950 και το 1956.

1959 Πεθαίνει ο Ντμίτρι Μανουίλσκι, ηγετικό στέλεχος του Κόμματος των Μπολσεβίκων, μέλος του Προεδρείου της ΚΕ της Κομμουνιστικής Διεθνούς (ΚΔ) και ένας από τους Γραμματείς της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΚΔ στα χρόνια 1928 - 1943.

1973 Πεθαίνει η ηθοποιός Κατίνα Παξινού, βραβευμένη μεταξύ άλλων το 1944 με το βραβείο «Οσκαρ» Β' Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στο έργο «Για ποιον χτυπά η καμπάνα» και το 1949 με το Βραβείο «Κοκτώ» στο Φεστιβάλ Μπιάριτς για την ερμηνεία της στην ταινία «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα».

Το τι τους επιφυλάσσει η πολυαναμενόμενη και πολυδιαφημιζόμενη από τα κόμματα της αστικής διαχείρισης καπιταλιστική ανάπτυξη, οι Ελληνες εργάτες μπορούν να το δουν από την εμπειρία των συναδέλφων τους στις χώρες όπου η οικονομία «ανθίζει» (προς το παρόν τουλάχιστον, γιατί τα σημάδια ύφεσης επανεμφανίζονται σε πολλές περιπτώσεις).

Χαρακτηριστικό είναι το εξής: Στην Ιαπωνία, η οποία τα τελευταία χρόνια εμφανιζόταν να έχει ανατρέψει τα αρνητικά πρόσημα στην οικονομία, ο σταθερός μισθός γίνεται είδος προς εξαφάνιση. Σύμφωνα με έρευνα του «Ρόιτερς», μόνο μία στις πέντε εταιρείες σχεδιάζει να αυξήσει τους μισθούς στη χώρα. Την ίδια στιγμή, έξι στους δέκα μεγαλοεπιχειρηματίες δήλωσαν ότι θα δώσουν στους εργάτες μεγαλύτερα «μπόνους», τα οποία φυσικά μπορούν ανά πάσα στιγμή να «προσαρμόσουν» ή να καταργήσουν εντελώς.