«Ο τερματισμός της λιτότητας θα είναι αποτέλεσμα όχι μόνο νομοθετικών πρωτοβουλιών αλλά και ριζικών αλλαγών και άλλων εσωτερικών και εξωτερικών προϋποθέσεων (...) Στις δεύτερες περιλαμβάνεται το κούρεμα του χρέους, η ρήτρα ανάπτυξης, η εξασφάλιση αναπτυξιακής, μη δανειακής χρηματοδότησης». Αυτά έγραφε η «Αυγή της Κυριακής».

Με εξαίρεση το «κούρεμα» του χρέους βλέπετε καμιά άλλη διαφορά ως προς τη διέξοδο; Οι αστοί ολοένα και περισσότερο απαιτούν πολιτική η οποία προκύπτει από την ώσμωση των δύο μειγμάτων διαχείρισης. Του «αυστηρού δημοσιονομικού» και του «επεκτατικού». Μόνο που και τα δύο είναι αντιλαϊκά όπως και αυτό που προκύπτει από την «ώσμωσή» τους.

«Δεν αντέχω αυτούς που λιθοβολούν καθημερινά τον ΣΥΡΙΖΑ (...) Δεν αντέχω επίσης αυτούς που πετροβολούν καθημερινά τη σημερινή κυβέρνηση. Νομίζω ότι και τα δύο άκρα κάνουν το ίδιο κακό (...) απαγορεύουν στη δημόσια ζωή να ακουστεί η φωνή της σύνθεσης (...) Από τη μια οι κυβερνητικές δυνάμεις και από την άλλη ο "στρατός" του ΣΥΡΙΖΑ διεκδικούν από το 1/3 του εκλογικού σώματος. Μπορεί μια κυβέρνηση, από το ένα ή το άλλο "χαράκωμα", στηριγμένη στο 1/3 του εκλογικού σώματος, με μια αναιμική πλειοψηφία στη Βουλή να οδηγήσει τη χώρα στην επόμενη μέρα; (...). Μήπως έφτασε η ώρα να σκεφτόμαστε το "ανέφικτο"; Την κυβέρνηση "των δύο τρίτων" (...) Σήμερα φαντάζει ως ουτοπία, μπορεί αύριο να γίνει ο απόλυτος ρεαλισμός του "ιστορικού συμβιβασμού"» («Εθνος», 20/1/2014). Οι αστοί μπροστά στις δυσκολίες λειτουργίας του αστικού πολιτικού συστήματος, στην αδυναμία ανάδειξης κυβέρνησης με ευρεία εκλογική δύναμη, αλλά και διαχείρισης της κρίσης σε όφελός τους, δεν αποκλείουν ως διέξοδο τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ. Που σημαίνει ότι παρά τις διαφορές τους ως προς το μείγμα διαχείρισης κινούνται στο ίδιο στρατηγικό πλαίσιο στήριξης του κεφαλαίου, της ΕΕ, της Ευρωζώνης. Οι εργαζόμενοι, ο λαός να το συνειδητοποιήσουν, να οργανώσουν τη δική τους εργατική, λαϊκή αντιπολίτευση σε αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική ρότα.

«Θύελλα προκάλεσε το δημοσίευμα του "Εθνους της Κυριακής", το οποίο αποκάλυψε απόρρητο έγγραφο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στο οποίο αναφέρει ότι η αναδιάρθρωση του χρέους δεν έγινε, επειδή την απέρριψε η τότε κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου». Αυτά γράφει το «Εθνος» της Δευτέρας, εννοώντας ότι η διαχείριση της κρίσης θα ήταν ευκολότερη αν είχε γίνει τότε το «κούρεμα». Δεν ξέρουμε και δε μας απασχολεί πού είδαν τη «θύελλα». Αλλά, σχετικά με το θέμα, έχουμε να πούμε τα εξής:

1ον. Αν εξαιρέσει κανείς το έγγραφο, σιγά την αποκάλυψη. Την έχει κάνει ο Παν. Ρουμελιώτης, εκπρόσωπος τότε της Ελλάδας στο ΔΝΤ, εδώ και δυο χρόνια. Εγραψε, μάλιστα, και βιβλίο.

2ον. Οι αστοί επαναφέρουν αυτό το ζήτημα τώρα, ενώ ουδέποτε είπαν κουβέντα γι' αυτό, όταν πρωτοεμφανίστηκε με το πρώτο μνημόνιο το 2010. Γιατί στήριξαν το μνημόνιο ως εργαλείο των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων για μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την κρίση.

3ον. Προσπαθούν να ρίξουν στάχτη στα μάτια του λαού, ρίχνοντας όλη την ευθύνη στην κυβέρνηση Παπανδρέου, αφού δεν τους κοστίζει, προκειμένου να εκμαιεύσουν την ανοχή του λαού στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής.

Συμπέρασμα: Ο λαός να οργανώσει την αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική θύελλα.

Σε επιστολή του προς τον Αλ. Τσίπρα για τη Χρυσή Αυγή, ο Αλ. Μητρόπουλος γράφει: «Δεν πρόκειται περί κλασικού ναζιστικού κόμματος (...), όσο η ΧΑ βρίσκεται διακριτά σε πολεμική σχέση με τη στρατηγική των κυρίαρχων αστικών δυνάμεων, ματαιώνεται ο ρόλος της ως συμμάχου ή εφεδρείας του συστήματος(...). Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η ΧΑ διανύει ακόμη το πρώτο αντισυστημικό, αντιμνημονιακό στάδιο». Ωστε η ΧΑ πολεμά το σύστημα λοιπόν ε; Και δεν είναι κλασικό ναζιστικό κόμμα ε; Πού το πάει; Ο,τι λέει η ΧΑ για τον εαυτό της επαναλαμβάνει. Περίεργες απόψεις ενός πρώην ΠΑΣΟΚου και νυν «αριστερού»; Είναι μια πτυχή που θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί, αναζητώντας ερμηνεία αυτής της στάσης. Αλλά εδώ πρόκειται για ένα έμπειρο πολιτικό στέλεχος της σοσιαλδημοκρατίας, άρα πρόκειται για συνειδητή πολιτική εκτίμηση που δίνει όχι απλά στήριξη, αλλά αέρα στα πανιά της δράσης της Χρυσής Αυγής.

1793 Ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο 16ος της Γαλλίας αποκεφαλίζεται (Γαλλική αστική επανάσταση).

1898 Η εξαμελής επιτροπή, που συγκροτήθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις στον απόηχο της ήττας του Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897, συντάσσει το σχετικό νόμο που κατόπιν θα ψηφιστεί από την ελληνική Βουλή, θέτοντας την Ελλάδα υπό Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο.

1911 Ξεκινά το πρώτο ράλι του Μόντε Κάρλο.

1919 Ξεκινά τις εργασίες της στο Δουβλίνο η Ιρλανδική Συντακτική Συνέλευση. Η Ιρλανδία ανακηρύσσεται ανεξάρτητη Δημοκρατία.

1921 Πραγματοποιείται το ιδρυτικό συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας.

1924 Η καρδιά του Βλαντιμίρ Ιλιτς Ουλιάνοφ Λένιν, ηγέτη του προλεταριάτου της Ρωσίας, αλλά και της παγκόσμιας εργατικής τάξης, παύει να χτυπά. Ο άνθρωπος που, το όνομά του, έγινε σύμβολο για την παγκόσμια εργατική τάξη μαζί με των Μαρξ και Ενγκελς είχε γεννηθεί στις 22 Απρίλη 1870 στην πόλη Σιμπίρσκ, στο Βόλγα.

Ο Λένιν, ως θεωρητικός της επιστημονικής κοσμοθεωρίας της εργατικής τάξης, μελετώντας τα έργα των Μαρξ - Ενγκελς, ανέπτυξε παραπέρα το μαρξισμό στην εποχή του ανώτατου σταδίου του καπιταλισμού, δηλαδή του ιμπεριαλισμού. Αλλά ανέπτυξε και τις θεωρητικές βάσεις της οικοδόμησης της νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού. Ετσι, δίκαια ο Λένιν καθιερώθηκε μαζί με τους Μαρξ - Ενγκελς ως ένας από τους θεμελιωτές της κοσμοθεωρίας του επιστημονικού κομμουνισμού.

Ο Λένιν δεν ήταν μόνο θεωρητικός του μαρξισμού, αλλά συμμετείχε ο ίδιος άμεσα στην πρακτική δράση για την επαναστατική ανύψωση της εργατικής τάξης, επέμενε στην ίδρυση του δικού της κόμματος πάνω στις αρχές που ο ίδιος επεξεργάστηκε, τις αρχές του «Κόμματος Νέου Τύπου», τις αρχές του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και του προλεταριακού διεθνισμού, σε συνδυασμό με την επαναστατική στρατηγική, θέτοντας στο Πρόγραμμά του την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας με την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου. Ηταν επίμονος στην αρχή του προλεταριακού διεθνισμού και την ενιαία πάλη των Κομμουνιστικών Κομμάτων ενάντια στο διεθνή καπιταλισμό, με αποφασιστική συμβολή στην ίδρυση της Γ' Κομμουνιστικής Διεθνούς, στα 1919.

Ηταν φανατικός πολέμιος κάθε αναθεωρητικής και ρεφορμιστικής διαστρέβλωσης της επαναστατικής θεωρίας. Θεωρούσε ως έναν από τους πιο βασικούς όρους για τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης την αδιάλλακτη πάλη ενάντια στον οπορτουνισμό. Ως ηγέτης του ΣΔΕΚΡ, επικεφαλής της Κεντρικής του Επιτροπής, καθοδήγησε την Οχτωβριανή Επανάσταση και ήταν ο ηγέτης του πρώτου στον κόσμο εργατικού κράτους.

1938 Πεθαίνει ο πρωτοπόρος Γάλλος κινηματογραφιστής Ζορζ Μελιέ.

1941 Η βρετανική κυβέρνηση απαγορεύει την κυκλοφορία της εφημερίδας του Κομμουνιστικού Κόμματος Βρετανίας «Daily Worker».

1942 Γερμανικές δυνάμεις υπό τον Εργουιν Ρόμελ ξεκινούν επίθεση στη Βόρεια Αφρική. Εκπληκτοι οι Βρετανοί αναγκάζονται να υποχωρήσουν στην έρημο.

1949 Ο ηγέτης των αστών εθνικιστών Τσανγκ Κάι Σεκ παραιτείται από Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Κίνας, μια μέρα πριν την είσοδο του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού υπό το Μάο Τσε Τουνγκ στο Πεκίνο.

1963 Πεθαίνει στις φυλακές Ιτζεδίν ο Γιώργης Ερυθριάδης, πρώην μέλος του ΠΓ και τότε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

1965 Ο υπουργός Εξωτερικών της ΕΣΣΔ Αντρέι Γκρομίκο πραγματοποιεί δήλωση για την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της Κύπρου, με αναφορά στην εσωτερική της διάρθρωση ως αποκλειστικής υπόθεσης του κυπριακού λαού. Η δήλωση αναφερόταν στην ομοσπονδιακή μορφή κράτους ενιαίου και κυρίαρχου.

1984 Πεθαίνει ο συγγραφέας και ιστορικός Γιάννης Σκαρίμπας.