Στην πραγματικότητα το νομοσχέδιο ανοίγει αντιδραστικούς δρόμους και δίνει λόγο στα ιδρύματα (όχι όμως τόσο όσο θα ήθελαν). Λέει συγκεκριμένα το νομοσχέδιο: «Ο καθορισμός του συντελεστή βαρύτητας σε ένα (1) μάθημα, από τα Πανελλαδικώς εξεταζόμενα, ανά Σχολή ή Τμήμα ή Εισαγωγική Κατεύθυνση πραγματοποιείται με απόφαση του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων, μετά από πρόταση του αρμόδιου οργάνου διοίκησης της Σχολής ή του Τμήματος». Τι μπορεί να σημάνει αυτό στην πράξη; Διαφοροποίηση ανάμεσα σε ομοειδή Τμήματα της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Δηλαδή, για παράδειγμα, το Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου μπορεί να βάζει υψηλότερο συντελεστή στο βασικό μάθημα από το Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών της Πάτρας, προκειμένου να διατηρήσει έναν ελιτίστικο χαρακτήρα αριστείας ή και το αντίστροφο, δηλαδή κάποιο Τμήμα να κατεβάζει το συντελεστή στο βασικό μάθημα σε σχέση με το ίδιο Τμήμα άλλης πόλης, προκειμένου να προσελκύσει περισσότερους φοιτητές. Αυτό στην πράξη σημαίνει Τμήματα που θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την επιλογή φοιτητών και θα διαφοροποιούνται μεταξύ τους με διαφορετικές ταχύτητες ανάλογα με το επίπεδο των φοιτητών. Με ανάλογες επιπτώσεις στη συνέχεια, μετά την αποφοίτηση, στην αναζήτηση δουλειάς. Ποιος μπορεί να το αποκλείσει;

Με την εφαρμογή του «Καλλικράτη» θα αντιμετωπίσει την κυβερνητική πολιτική η διοίκηση της ΠΟΕ-ΟΤΑ. Αυτό, τουλάχιστον, προκύπτει από τις θέσεις που διατυπώνει για το ζήτημα της διαθεσιμότητας όπου ζητά «να ολοκληρωθεί από όλους τους ΟΤΑ η σύνταξη των Οργανισμών Εσωτερικής Υπηρεσίας με πρόβλεψη και των αρμοδιοτήτων του Ν. 3852/2010 ("Καλλικράτης")» Διεκδικώντας την εφαρμογή όσων προβλέπει το πρόγραμμα «Καλλικράτης» αποδέχεται στην πράξη το ίδιο το πρόγραμμα, που στόχος του είναι η δημιουργία μεγάλων διοικητικών μονάδων, οι οποίες επιδιώκεται να αποτελέσουν εύφορο έδαφος για τη δράση του κεφαλαίου. Παράλληλα, ενώ δηλώνει δήθεν αντίθετη «στην αξιολόγηση Οργανικών Μονάδων και Ανθρώπινου Δυναμικού που μόνο στόχο έχει να δικαιολογήσει την απόλυση χιλιάδων εργαζομένων» προτείνει «την πραγματική - ουσιαστική καταγραφή αναγκών και προσωπικού (...) λαμβάνοντας υπόψη τις αρμοδιότητες (130) που θα έπρεπε να μεταφερθούν με τον Ν.3852/2010 στις αρχές του 2013 ("Καλλικράτης")». Με άλλα λόγια, όχι μόνο ζητά την εφαρμογή του «Καλλικράτη» αλλά καλλιεργεί και την ψευδαίσθηση ότι σε ένα σύστημα όπου οι ανάγκες που εξυπηρετούνται και με βάση αυτές σχεδιάζουν και υλοποιούν πολιτικές οι εκάστοτε κυβερνήσεις είναι οι ανάγκες του κεφαλαίου σε βάρος των αναγκών της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, σ' αυτό το σύστημα η καταγραφή των αναγκών θα είναι σε όφελος των εργαζομένων. Στην ίδια λογική είναι και η θέση της ΠΟΕ ΟΤΑ πως εφόσον «προκύψει ότι υπάρχει πλεονάζον προσωπικό σε ΟΤΑ τότε μπορεί να υπάρξει μετακίνηση εντός του ίδιου ΟΤΑ ή σε άλλους όμορους». Ομως το προσωπικό που θα χαρακτηριστεί σαν «πλεονάζον» θα είναι γιατί περισσεύει με κριτήριο τις ανάγκες των κεφαλαιοκρατών και όχι της εξυπηρέτησης των λαϊκών αναγκών. Συμπερασματικά, η θέση της ηγεσίας της ΠΟΕ ΟΤΑ για δήθεν αξιολόγηση και κινητικότητα προς όφελος των εργαζομένων αποπροσανατολίζει και βάζει εμπόδια στη ριζοσπαστικοποίηση των συνειδήσεων, στην ανάπτυξη αγώνων ενάντια σε αυτή την πολιτική. Εκ του αποτελέσματος διευκολύνει τό πέρασμά της. Και το γνωρίζει, γι' αυτό κατά καιρούς καταφεύγει σε αγωνιστικές κορόνες περί απεργίας διαρκείας την ώρα ακριβώς που κάνει τα πάντα για να στείλει τους εργαζόμενους στα σπίτια τους. Τερτίπια του υπό εκκόλαψη νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Αρκετές μεγάλες εταιρείες ένδυσης στην Ευρώπη και στην Αμερική έχουν ανακοινώσει την πρόθεσή τους να επιστρέψουν μέρος της παραγωγής στην έδρα τους, δηλαδή να κατασκευάζουν ένα μέρος των προϊόντων στη χώρα τους. Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία αναπαράγουν έρευνες, σύμφωνα με τις οποίες ένα 48% των αμερικανικών εταιρειών ένδυσης, με τζίρο άνω των 10 εκατ. δολαρίων, όπως οι «Abercrombie», «Levi's», «Brooks Brothers», έχουν ανακοινώσει την πρόθεσή τους να μεταφέρουν την παραγωγή στη χώρα τους. Αντίστοιχα, στην Ευρώπη, το 15% της παραγωγής του εξωτερικού επέστρεψε στην Ισπανία και την Πορτογαλία, σύμφωνα με στοιχεία της Ισπανικής Ομοσπονδίας Ενδυμάτων (Fedecom).

Αυτή η τάση προκύπτει κύρια από το γεγονός ότι η αύξηση μισθών, η ανατίμηση του νομίσματος στην Κίνα, τα έξοδα μεταφοράς κ.ά. δεν την καθιστούν πλέον τόσο δημοφιλή για επενδύσεις. Βέβαια, οι αναλυτές εκτιμούν ότι η επιστροφή των παραγωγικών μονάδων στην έδρα των επιχειρήσεων της κλωστοϋφαντουργίας δεν πρόκειται να γίνει αμέσως και τουλάχιστον όχι σε μεγάλο βαθμό, καθώς πολλές εταιρείες ένδυσης έχουν βρει στην Ασία άλλους προορισμούς για παραγωγή, πιο οικονομικούς, όπως το Βιετνάμ και το Μπανγκλαντές. Τι προκύπτει από τα παραπάνω; Πρώτον, ότι το κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους είναι αυτό που καθορίζει το πού θα επενδύσει μια πολυεθνική τα κεφάλαιά της. Με το ίδιο κριτήριο ανοίγουν και κλείνουν επιχειρήσεις, μεταφέρονται κεφάλαια από τον έναν κλάδο στον άλλο. Δεύτερον, ότι το μεγαλύτερο κέρδος είναι σε άμεση συνάρτηση με τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Τρίτον, ότι τώρα που στην Ευρώπη πέφτουν τα μεροκάματα και η εργατική δύναμη γίνεται φθηνότερη, οι πολυεθνικές της ένδυσης επιλέγουν να «επαναπατρίσουν» κεφάλαια, προσδοκώντας μεγαλύτερο κέρδος ακόμα και από το να είχαν τις επιχειρήσεις τους στην Κίνα, συνυπολογίζοντας τα έξοδα μεταφοράς κ.ά. Και, τέταρτον, ότι η ανταγωνιστικότητα μιας καπιταλιστικής οικονομίας, άρα και το κατά πόσο θα προσελκύει επενδύσεις, βασίζεται στο πόσο ξεζουμίζει την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Αρα, όσοι τρέφουν την αυταπάτη ότι θα σωθούν από την καπιταλιστική ανάπτυξη και τις ξένες επενδύσεις που διαφημίζει η κυβέρνηση, είναι σαν να υπογράφουν τη διά βίου φτωχοποίησή τους. Αλλος είναι ο δρόμος του λαού και ταυτίζεται με την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με λαϊκή εξουσία και όχι με την υποταγή στις ορέξεις τους, για να αυξάνει η κερδοφορία τους.

Οι εξελίξεις αυτές πρέπει να χτυπήσουν καμπανάκι για τους εργαζόμενους, πολύ περισσότερο που σε συνάρτηση με διάταξη η οποία ψηφίστηκε πέρυσι για τον τρόπο απόδοσης στα Ταμεία εφάπαξ των εισφορών από τους εργοδότες, όπου δε θα γίνεται αυτόματα η καταχώρηση των ενσήμων, αλλά αυτή θα γίνεται μετά από Πράξη Επιβολής Εισφορών και την επίδοση αυτής στον εργοδότη, η ευθύνη για την αναζήτηση και καταχώριση των εισφορών αυτών μεταφέρεται στους ίδιους τους ασφαλισμένους, που πρέπει να κυνηγάνε τους μη συνεπείς εργοδότες και τους εισφοροδιαφεύγοντες. Ανοίγει έτσι επικίνδυνος δρόμος για τους ασφαλισμένους, αφού η διασφάλιση των ενσήμων τους, της σύνταξής τους και ειδικά του εφάπαξ με το νόμο αυτό, και με δεδομένη την κατάσταση των ελεγκτικών μηχανισμών των Ταμείων, φορτώνεται στις πλάτες τους.

Αποπροσανατολιστικός καβγάς ξέσπασε ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και στον οποίο ενεπλάκη και η Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδος διά του προέδρου της Κώστα Ασκούνη, με αφορμή την αναφορά του Αλ. Τσίπρα στην ομιλία του στην ΚΕ του κόμματός του για «βλαχοδήμαρχους» που έχουν εκλεγεί από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και πρέπει να «σαρωθούν». Η ΝΔ μιλά για προσβολή των ψηφοφόρων που στήριξαν και εξέλεξαν αυτούς τους δημάρχους, ο δε Κ. Ασκούνης λέει ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με αυτή την παρέμβαση επιλέγει «την πλήρη υποταγή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των δημάρχων στο κόμμα και στο κομματικό συμφέρον του ΣΥΡΙΖΑ, αγνοώντας προκλητικά κάθε έννοια αυτονομίας και αυτοτέλειας του θεσμού».

Ολοι τους κοροϊδεύουν τον κόσμο.

Για την αναφορά του Αλ. Τσίπρα: Στις τοπικές εκλογές του 2010 ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ικαρία συνεργάστηκε με ΠΑΣΟΚ/ΝΔ/ΛΑ.Ο.Σ., ενάντια στον υποψήφιο που στήριξε το ΚΚΕ. Και αυτός ο υποψήφιος εξελέγη -σύμφωνα με τη λογική του ΣΥΡΙΖΑ- «βλαχοδήμαρχος». Ακόμα, σε εκείνες τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ για να υποστηρίξουν -κατά τα λεγόμενα του Αλ. Τσίπρα «βλαχοδήμαρχους»- στους Δήμους Πετρούπολης, Ελευσίνας, Βόλβης Θεσσαλονίκης. Επιπλέον, οι δήμαρχοι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όλα τα προηγούμενα χρόνια, όπου κι αν άσκησαν διοίκηση πρωτοστάτησαν στο να περάσουν αντεργατικές αντιλαϊκές ρυθμίσεις, όπως τα περίφημα stage, η λεγόμενη μερική απασχόληση, τοπικά σύμφωνα απασχόλησης, οι συμβασιούχοι. Ολα αυτά συνέβαλαν στο σημερινό αδιέξοδο που έχουν περιέλθει οι εργαζόμενοι στους δήμους σε όλη τη χώρα. Ακόμα, αποδέχτηκαν λογικές φορολόγησης των λαϊκών νοικοκυριών για να έχουν έσοδα οι δήμοι κ.ά.

Για την υποκρισία της ΝΔ: Οι ψηφοφόροι, λαϊκές εργατικές οικογένειες, έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά με την αντιλαϊκή πραγματικότητα που διαμορφώνουν οι δήμαρχοι που στήριξε η ΝΔ. Βιώνουν τις επιπτώσεις του «Καλλικράτη» δηλαδή τη φορολόγηση, τις περικοπές σε υπηρεσίες, τις ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών των δήμων, το καθεστώς της λεγόμενης «επιτήρησης» στους δήμους που οδηγεί σε απολύσεις εργαζομένων και αύξηση φόρων όπως το Τέλος Ακίνητης Περιουσίας (ΤΑΠ) και τόσα άλλα.

Για τον πρόεδρο της ΚΕΔΕ: Η ηγεσία της ΚΕΔΕ είναι η πρώτη και καλύτερη στο να υπηρετεί πιστά τα κελεύσματα της κυβέρνησης. Τι άλλο να κάνει κάποιος δηλαδή, όταν (βλέπε ΚΕΔΕ) ζητά να συμμετάσχει στη διαδικασία αξιολόγησης προσωπικού και δομών των δήμων που θα οδηγήσει σε κλείσιμο υπηρεσιών (παιδικοί σταθμοί, προγράμματα πρόνοιας κ.ά.) και σε χιλιάδες διαθεσιμότητες, και απολύσεις εργαζομένων; Είναι η λογική της ΚΕΔΕ που υπηρετεί την πολιτική της συγκυβέρνησης. Οσον αφορά τα περί «αυτονομίας και αυτοτέλειας του θεσμού» ας τα αφήσει κατά μέρος ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ. Η Τοπική Διοίκηση είναι μηχανισμός του κράτους, είναι κρατική δομή που υπάρχει για να υλοποιεί αυτή την πολιτική.

«Εγώ πάλι περιμένω να δω τι άλλο κρύβεται πίσω από την πώληση του 902. Δεν αποκλείω να υπάρχουν και άλλοι δράκοι...». Αυτά έγραψαν τα χτεσινά «Νέα» του συγκροτήματος Λαμπράκη, που είναι στην πρώτη γραμμή της αντικομμουνιστικής εκστρατείας, με αφορμή την πώληση του «902». Ολο για δράκους ψάχνετε αλλά τελικά μήπως οι δράκοι είστε εσείς εκεί στο ΔΟΛ;