Πιο συγκεκριμένα, σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, στις 27/08, αναφέρεται: «Ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την κατηγορηματική του αντίθεση σε ενδεχόμενη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία... Αυτό που αποτελεί ζητούμενο είναι η πολιτική επίλυση του ζητήματος με ειρηνικό τρόπο, η ουσιαστική παρέμβαση του ΟΗΕ στις εξελίξεις με στόχο την άμεση κατάπαυση του πυρός και τη διενέργεια ελεύθερων εκλογών...».

Δε θα ασχοληθούμε εν προκειμένω με το θαυμασμό του ΣΥΡΙΖΑ προς το μοντέλο πολιτικής Ομπάμα και το «νέο αέρα» του Ολάντ, που σήμερα πρωτοστατούν στο νέο μακελειό εναντίον του συριακού λαού. Ούτε θα ασχοληθούμε με τα ανέξοδα «ευχολόγια» περί ειρηνικής επίλυσης των διαφορών και ουσιαστικής παρέμβασης του ΟΗΕ, τα οποία θα μπορούσε να τα πει ο οποιοσδήποτε - ακόμη και ο Ομπάμα - και τα οποία κρύβουν και το ρόλο του ΟΗΕ, αλλά προπάντων το γεγονός ότι στις συνθήκες του ιμπεριαλισμού, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και η ιμπεριαλιστική ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο είναι νύχι - κρέας.

Θα ασχοληθούμε με την προκλητική διγλωσσία του ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα των εξελίξεων στη Συρία και της ιμπεριαλιστικής επέμβασης, την οποία σήμερα καταδικάζει.

Την 1/8/2011, η κα Ρένα Δούρου, τότε υπεύθυνη της Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα υπεύθυνη του τομέα εξωτερικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, σημείωνε σε δήλωσή της: «Πέντε μήνες μετά από το ξεκίνημα της "άνοιξης της Συρίας", ... τη στιγμή που ο λαός της Συρίας δίνει ένα αξιοθαύμαστο μάθημα θάρρους και αντίστασης σε ένα βάρβαρο καθεστώς, η διεθνής κοινότητα ουσιαστικά σιωπά, απορροφημένη από τις δυσμενείς οικονομικές εξελίξεις σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Η στάση της όμως αυτή λειτουργεί ουσιαστικά ως "πράσινο φως" προς το καθεστώς Ασαντ για να συνεχίσει να πνίγει στο αίμα ακόμη και τις πιο ειρηνικές διαδηλώσεις. ΤΩΡΑ η διεθνής κοινότητα, με επικεφαλής τον ΟΗΕ και την ΕΕ, οφείλει να απομονώσει το αιμοσταγές καθεστώς, στηρίζοντας παράλληλα, πολιτικά και οικονομικά, τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης. ΤΩΡΑ είναι πραγματικά η ώρα της έμπρακτης αλληλεγγύης προς το λαό της Συρίας».

Και λίγες μέρες αργότερα (19/8/2011) η κα Δούρου επανήλθε δριμύτερη, λέγοντας: «...Η ΕΕ οφείλει να πρωτοστατήσει σε ένα ενιαίο διπλωματικό μέτωπο, που θα δώσει στον πρόεδρο Ασαντ να καταλάβει ότι έχει έλθει η ώρα των τίτλων του τέλους. Για την ομαλή μετάβαση σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα, για να μην πάει χαμένο το αίμα των χιλιάδων θυμάτων, των Σύρων πολιτών, που καθημερινά αψηφούν το φόβο τους και διαδηλώνουν κατά του καθεστώτος. Η ΕΕ οφείλει μια τέτοιου είδους πρωτοβουλία στο λαό της Συρίας».

Παλιά τους τέχνη κόσκινο, θα πει κανείς, για τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα ίδια δεν έκανε ο ΣΥΝ και κατά την περίοδο των αμερικανοΝΑΤΟικών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία, όταν από τη μία καταδίκαζε την επέμβαση και από την άλλη υιοθετούσε τα προσχήματα του ΝΑΤΟ για την εθνοκάθαρση; Τα ίδια έκανε στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Ο λαός ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

Οι αντιθέσεις συμφερόντων και οι μονοπωλιακοί ανταγωνισμοί είναι το υπόβαθρο των στρατιωτικών επεμβάσεων στην περιοχή της Ανατ. Μεσογείου

Βεβαίως, την πολιτική και τη διπλωματία δεν μπορεί κανείς να τις αντιμετωπίζει έξω από την οικονομία και τα συμφέροντα του κεφαλαίου κάθε κράτους. Αλλωστε, η αστική προπαγάνδα έχει αναδείξει σε όλο της το μεγαλείο αυτή την πραγματικότητα, αφήνοντας κατά μέρος τα προσχήματα της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Συρία, όπως το λεγόμενο «ανθρωπιστικό πρόβλημα» ή την «αποκατάσταση της δημοκρατίας».

Το ζήτημα της Ενέργειας και των δρόμων μεταφοράς της προβάλλει ως βασικό ζήτημα των εξελίξεων στην περιοχή, εξελίξεις που βεβαίως υποδαύλισαν τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη τα οποία τώρα έχουν έτοιμα τα σχέδια της στρατιωτικής επέμβασης. Μάλιστα, άρχισαν ήδη να μιλούν για τις αρνητικές επιπτώσεις στις καπιταλιστικές οικονομίες που εξαρτώνται από το πετρέλαιο της Μέσης Ανατολής, λόγω αύξησης της τιμής του που θα προκαλέσει ο πόλεμος.

Επομένως, το βέτο δείχνει αντιθέσεις συμφερόντων στην περιοχή και βεβαίως οι ανταγωνισμοί έχουν οξυνθεί στο έπακρο. Που δεν έχουν μόνο σχέση με τη Συρία, την Αίγυπτο, αλλά με την αποσταθεροποίηση στην Ανατ. Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή που εκτιμούν και οι ίδιοι οι αστοί ότι θα φέρει μια ιμπεριαλιστική στρατιωτική επέμβαση στη Συρία.

Οταν ξεκίνησε η πολεμική σύγκρουση μέσα στη Συρία, με επέμβαση κρατών απέξω, γράφαμε για την όξυνση των ανταγωνισμών στην περιοχή, ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΕΕ, αλλά και Ρωσία και Κίνα, λόγω των ενεργειακών πηγών και του γεωστρατηγικού σημείου της περιοχής. Τους ανταγωνισμούς των ΗΠΑ με την Κίνα στην περιοχή δίνει η συγκεκριμένη ανάλυση που κλείνει ως εξής: «Είναι αναπόφευκτο, σε κάποια φάση, η Κίνα να αναρωτηθεί: Γιατί θα πρέπει οι ΗΠΑ να προστατεύουν το πετρέλαιό μας;».

Γράφει όμως η συγκεκριμένη ανάλυση:

«Η Μέση Ανατολή είναι ο μεγαλύτερος προμηθευτής αργού πετρελαίου για την Κίνα. Χωρίς αυτήν, η δεύτερη σε μέγεθος οικονομία του πλανήτη θα αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα. Είναι ενδεικτικό ότι κατά το πρώτο επτάμηνο του τρέχοντος έτους, η Κίνα εισήγαγε από την περιοχή της Μέσης Ανατολής περίπου 83 εκατ. τόνους αργού πετρελαίου, ποσότητα που αντιστοιχεί στο 50% της συνολικής παραγωγής...

Η Κίνα δεν έχει μεγάλα οικονομικά συμφέροντα στην ίδια τη Συρία, αλλά έχει στρατηγικό και διπλωματικό συμφέρον να διασφαλιστεί η σταθερότητα στη Μέση Ανατολή, ούτως ώστε να προστατευτεί μία κρίσιμη για το Πεκίνο πηγή Ενέργειας... Επιπλέον, η κινεζική ηγεσία δεν θεωρεί πως είναι δική της ευθύνη η ασφάλεια στη Μέση Ανατολή, δεδομένου ότι δεν έχει τα μέσα να εμπλακεί ουσιαστικά στη συγκεκριμένη υπόθεση, λέει ο Γιν Γκανγκ, ειδικός για την πολιτική που ακολουθεί η Κίνα στη Μέση Ανατολή.

"Αν υπάρχει σταθερότητα, αυτό είναι καλό για την Κίνα και αν υπάρχει χάος αυτό είναι κακό για την Κίνα. Αλλά η Κίνα δεν έχει την ικανότητα να διασφαλίσει σταθερότητα στην περιοχή", υποστηρίζει ο ίδιος. "Είναι αδύνατο, εντελώς αδύνατο. Η Κίνα δεν έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει στρατιωτικές δυνάμεις για να προστατεύσει τα συμφέροντά της στη Μέση Ανατολή. Ο καλύτερος τρόπος για να προστατεύσει τα συμφέροντά της θα ήταν να διαφοροποιήσει τις εισαγωγές πετρελαίου, να εισάγει περισσότερο πετρέλαιο από τη Ρωσία, από άλλα μέρη του πλανήτη", προσθέτει...».

«Παρ' όλα αυτά - συνεχίζει η ανάλυση - το θέμα μίας "επιθετικότερης" παρουσίας της Κίνας στη Μέση Ανατολή έχει αρχίσει να συζητείται ευρέως το τελευταίο διάστημα, αφού η χώρα εξαρτάται, ουσιαστικά, από την ισχυρή στρατιωτική παρουσία των Αμερικανών στην περιοχή ως εγγύηση για τη σταθερότητα και την ομαλή ροή πετρελαίου, ιδίως μέσω των Στενών του Ορμούζ. Το γεγονός αυτό, από μόνο του, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πρόκληση για τους Κινέζους και να τους κάνει να επιδιώξουν ένα στρατηγικό ρόλο στην περιοχή, δήλωσε στο πρακτορείο Reuters διπλωματική πηγή με γνώση της κατάστασης».

Από την παραπάνω ανάλυση γίνονται φανερές οι αντιθέσεις συμφερόντων και οι μονοπωλιακοί ανταγωνισμοί. Εχει γραφτεί τελευταία ότι οι ΗΠΑ, με την παραγωγή υδρογονανθράκων, δηλαδή ενέργειας, από τον σχιστόλιθο, αντιμετωπίζουν χωρίς πρόβλημα τις ενεργειακές ανάγκες της οικονομίας τους. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, υπερέχουν των ανταγωνιστών τους.

Είναι γεγονός και έχει αποδειχτεί ιστορικά ότι οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη εμπεριέχουν την πολιτική υπονόμευσης της καπιταλιστικής οικονομίας από έναν ανταγωνιστή στον αντίπαλό του. Με κάθε μέσο. Και φαίνεται ότι, εκτός των άλλων, αυτή η επιδίωξη των ΗΠΑ για υπονόμευση και της οικονομίας της Κίνας και των συμφερόντων της στην περιοχή είναι κάτι παραπάνω από αντιληπτή.

Την ανησυχία των αστών, για τις δυσκολίες που έχουν να διαχειριστούν την κρίση, καταγράφουν οι αναλύσεις στα ΜΜΕ, δείχνοντας ταυτόχρονα ότι οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί οξύνονται, με αφορμή και τη συζήτηση για το χρέος στην Ελλάδα. Χαρακτηριστικό είναι το χτεσινό δημοσίευμα της Wall Street Journal, η οποία γράφει: «Μετά από δύο πακέτα διάσωσης, η Ελλάδα χρειάζεται ακόμη περισσότερα χρήματα. Αν και αυτό κάθε άλλο παρά έκπληξη αποτελεί, η συζήτηση για το πώς θα μπορούσε να λάβει αυτά τα χρήματα μπορεί να πυροδοτήσει αναταραχή στη φαινομενικά ήρεμη Ευρωζώνη».

Σύμφωνα με την εφημερίδα, τρία προβλήματα θα «κυνηγούν» την Ευρωζώνη το επόμενο διάστημα: Η Ελλάδα θα έχει έλλειψη ρευστού στο άμεσο μέλλον, θα χρειαστεί περαιτέρω βοήθεια για να «κρατηθεί» μέχρι το 2016 και το χρέος της παραμένει πολύ υψηλό. Επιπρόσθετα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο συγχρηματοδοτεί την ελληνική καπιταλιστική οικονομία, θα μπορέσει να συνεχίσει να δανείζει μόνο αν το πρόγραμμα είναι «πλήρως χρηματοδοτούμενο» για τους επόμενους δώδεκα μήνες, γεγονός που θα πάψει να ισχύει από την Ανοιξη του 2014 και έπειτα.

Η αμερικανική εφημερίδα επαληθεύει επί της ουσίας ότι όποια λύση κι αν επιλεγεί, θα συνοδεύεται από αντιλαϊκά μέτρα και γι' αυτό δεν κρύβει την ανησυχία της για τη διατάραξη της πολιτικής σταθερότητας στην Ελλάδα. Γράφει σχετικά: «Η αίτηση λήψης πρόσθετων μέτρων λιτότητας θα μπορούσε κάλλιστα να αποδειχθεί η "σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι" αυτής της κυβέρνησης».

Η WSJ επικαλείται Ευρωπαίο αξιωματούχο, ο οποίος ισχυρίζεται ότι το ευρωπαϊκό «κομμάτι» της ελληνικής «διάσωσης», που κανονικά λήγει το Δεκέμβρη του 2014, στην πραγματικότητα αρκεί μόνο μέχρι τον επόμενο Αύγουστο. Κατά συνέπεια, η Ελλάδα θα χρειαστεί ένα νέο πακέτο από το φθινόπωρο του 2014, έως το τέλος του 2016. Το πρόγραμμα του ΔΝΤ εκτείνεται έως τις αρχές του 2016. Σ' αυτό το πνεύμα, αξιωματούχοι της ΕΕ προειδοποιούν, μέσω της εφημερίδας, ότι δεν υπάρχει δωρεάν «γεύμα» για την Ελλάδα και ότι «δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα η Ελλάδα να πάρει περισσότερα χρήματα, άνευ όρων».

Η WSJ καταλήγει, γράφοντας ότι η Ελλάδα χρειάζεται ένα τρίτο «πακέτο διάσωσης» για να αποπληρώσει τα πρώτα δύο, καθώς «φέτος ξεκίνησε να αποπληρώνει τα δάνεια από το ΔΝΤ και μεταξύ 2014 - 2016, θα πρέπει να αποπληρώσει μόνο προς το ΔΝΤ ένα ποσό 20,3 δισ. ευρώ. Επιπλέον όλων αυτών, οι Κεντρικές Τράπεζες της Ευρωζώνης κατέχουν ελληνικά ομόλογα για τα οποία ζητούν να πληρωθούν στη λήξη τους, αντί να επιτρέψουν την "ανακύκλωσή" τους, όπως αναμενόταν. Ετσι, η Αθήνα θα χρειαστεί να βρει 5,6 δισ. ευρώ μέχρι το 2016».

Η οικονομία στην Ευρωζώνη μπορεί να έχει αρχίσει να ανακάμπτει με βραδύ ρυθμό, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει σημαντική πιθανότητα τα πιο ευάλωτα κράτη - μέλη της να χρειαστούν επιπρόσθετη στήριξη το προσεχές έτος, για να αντιμετωπίσουν τα δημοσιονομικά τους προβλήματα, σημειώνει από την πλευρά του το Reuters, παρουσιάζοντας δημοσκόπηση που έκανε σε δείγμα 60 οικονομολόγων. Από την έρευνα προέκυψε επίσης η εκτίμηση ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα διατηρήσει αμετάβλητα και τα δύο σημαντικά της επιτόκια -αναχρηματοδότησης και τοποθετήσεων- τουλάχιστον έως το 2015.

Οι οικονομολόγοι έκριναν ότι υπάρχουν πιθανότητες 75% τουλάχιστον η μία από τις τέσσερις χώρες οι οποίες βρίσκονται ήδη σε πρόγραμμα δανειοδότησης (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρος) από την τρόικα, να χρειαστούν περαιτέρω εξωτερικό δανεισμό. Σχεδόν ομόφωνα, οι οικονομολόγοι έκριναν ότι αυτό το ενδεχόμενο είναι πιθανότατο για την Ελλάδα, ενώ 22 από αυτούς σημειώνουν ότι και η Πορτογαλία πιθανότατα θα χρειαστεί νέο πακέτο.

Την επόμενη βδομάδα αναμένεται να συνεδριάσει και το ΔΣ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, όπου αναμένεται «να γίνει περισσότερο σαφής η εικόνα για το πώς εκτιμά η τράπεζα τους κινδύνους που αναδεικνύονται σε ένα περιβάλλον που η Ευρωζώνη φαίνεται να σκιρτά, αλλά με αδύναμο τρόπο, προς την έξοδο από την ύφεση...», σύμφωνα με στέλεχος της τράπεζας. Η επιτοκιακή πολιτική, σύμφωνα με πληροφορίες, θα επιχειρηθεί να γίνει περισσότερο αποτελεσματική χωρίς σοβαρές αλλαγές στο επίπεδο των ήδη ιστορικά χαμηλών επιτοκίων, τα οποία θα παραμείνουν εκεί ή και χαμηλότερα, προκειμένου η ΕΚΤ να εξασφαλίσει «φτηνά» κεφάλαια στις τράπεζες.

Σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της κρίσης στην Κύπρο, η ρωσική κυβέρνηση ενέκρινε χτες την αναδιάρθρωση του υφιστάμενου διμερούς δανείου. Η Κύπρος είχε ζητήσει την παράταση του δανείου, το οποίο λήγει το 2016, ζητώντας μείωση του επιτοκίου στο 2,5% από 4,5%. Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο χωρών κατέληξαν σε αδιέξοδο τον περασμένο Μάρτη, όταν η κυπριακή αντιπροσωπεία επεδίωξε να εξασφαλίσει οικονομική βοήθεια από τη Ρωσία.

Ο χάρτης με τις διελεύσεις του νορβηγικού ερευνητικού από τα σημεία όπου εικάζεται ότι υπάρχουν υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης

Ηδη, σύμφωνα με τον ίδιο, η πρώτη επεξεργασία του συνολικού προγράμματος έχει ολοκληρωθεί σε ποσοστό 80%. Στη δήλωσή του ο Γ. Μανιάτης διαβεβαίωσε τα ντόπια και ξένα μονοπώλια ότι «προχωρούμε σταθερά και ταχύτατα στην υλοποίηση όλων των στόχων της εθνικής ενεργειακής πολιτικής που έχουμε χαράξει. Σε συνθήκες αβεβαιότητας για την ευρύτερη περιοχή μας, καθιστούμε την Ελλάδα προπύργιο ενεργειακής ασφάλειας για ολόκληρη την Ευρώπη».

Οι παραπάνω δηλώσεις έγιναν με αφορμή την κατάθεση κοινής προσφοράς για την αξιοποίηση του εντοπισμένου κοιτάσματος στην περιοχή του Κατάκολου (Δυτική Ηλεία), από τις διαγωνιζόμενες εταιρείες «Energean Oil & Gas SA», «Trajan Oil and Gas Ltd» και «Grekoil Energy Ventures Ltd». Στη νέα κοινοπραξία, οι τρεις εταιρείες θα συμμετέχουν με ποσοστό 42,5%, 15% και 42,5% αντίστοιχα.

Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των εταιρειών είχαν ξεκινήσει στα μέσα του περασμένου Ιούλη, με παρότρυνση του υπουργείου ΠΕΚΑ, ύστερα από ομόφωνη εισήγηση της Επιτροπής Αξιολόγησης, η οποία εκτίμησε ότι η αλληλοσυμπλήρωση των δύο ανταγωνιστικών προτάσεων, που είχαν κατατεθεί αρχικά, «εξυπηρετεί αρτιότερα και αποτελεσματικότερα τους σκοπούς του δημόσιου συμφέροντος».

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα συμβιβασμό ανάμεσα σε ανταγωνιζόμενους επιχειρηματικούς ομίλους, προκειμένου να ανταποκριθούν στα κριτήρια που βάζει ο κρατικός διαγωνισμός για την παράδοση των υδρογονανθράκων, με αμοιβαίο κέρδος. Η συγκεκριμένη πρακτική ονομάζεται «επιβεβλημένη συνεργασία» (forced marriage) και χρησιμοποιείται ευρέως στο εξωτερικό. Σύμφωνα με στελέχη του ΥΠΕΚΑ, η νέα πρόταση, εφόσον γίνει αποδεκτή, έχει συμπεριλάβει όλες τις «βέλτιστες παραμέτρους» από κάθε ξεχωριστή προσφορά.

Υπενθυμίζεται ότι μέσα στο Σεπτέμβρη θα έρθουν στη Βουλή για κύρωση οι συμβάσεις που θα έχει υπογράψει η κυβέρνηση με επιχειρηματικούς ομίλους για έρευνες στον Πατραϊκό και στο οικόπεδο των Ιωαννίνων. Οι κοινοπραξίες που προτείνονται ως ανάδοχοι για τις έρευνες είναι η «Energean Oil And Gas»/«Petra» για τα Γιάννενα και η ΕΛΠΕ/«Edison»/«Petroceltic» για τον Πατραϊκό Κόλπο. Το ΥΠΕΚΑ ισχυρίζεται ότι υπάρχουν 200 εκατ. βαρέλια πετρελαίου στον Πατραϊκό Κόλπο, 50 έως 80 εκατ. βαρέλια στα Γιάννενα και 3 εκατ. βαρέλια στο Κατάκολο. Από την παράδοσή τους στα μονοπώλια, προσδοκά έσοδα (από Πατραϊκό και Γιάννενα) της τάξης των 11 δισ. ευρώ, σε βάθος 25ετίας.