Γρηγοριάδης Κώστας

Εξόφθαλμη η προσπάθεια του Δ. Δανίκα και της εφημερίας που δουλεύει για στήριξη της προσπάθειας διαίρεσης των εργαζομένων και όψιμης ανακάλυψης της κάθε σάπιας κατάστασης στη Δημόσιο. Ποιος ωφελείται απ' αυτήν; Χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει. Η κυβέρνηση καταρχήν, για να περάσει αβρόχοις ποσί τις απολύσεις στο Δημόσιο, ενώ συνεχίζει να ισοπεδώνει και τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, η αστική τάξη κατά δεύτερον που έχει ανάγκη απ' τις προσαρμογές που επιχειρούνται και στον κρατικό της μηχανισμό. Πάντως, λάθος πόρτα χτύπησε ο Δανίκας. Για να δικαιολογήσει το σιγοντάρισμά του στη βάρβαρη πολιτική, τα βάζει με τους κομμουνιστές επειδή όχι μόνο αρνούνται να διαχωρίσουν τους εργαζόμενους με τον χυδαίο τρόπο που το κάνει ο ίδιος και το σινάφι του, αλλά στηρίζουν την πάλη και πρωτοστατούν κόντρα στις απολύσεις και στο δημόσιο, όπως επίσης να έχουν όλοι μόνιμη και σταθερή δουλειά σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα με πλήρη δικαιώματα, προειδοποιώντας ταυτόχρονα ότι η αστική προπαγάνδα του «διαίρει και βασίλευε» που αναπαράγει ο Δ. Δανίκας, είναι επικίνδυνη για όλη την εργατική τάξη στην πάλη της ενάντια στο κεφάλαιο. Για, δε, το Δημόσιο που τώρα σιχτιρίζουν, δικό τους δημιούργημα είναι. Το ΚΚΕ το αντιπαλεύει, προβάλλοντας το κράτος των εργαζομένων.

Τέλος, το ΚΚΕ με το σύστημα και τον εργατοπατερισμό έχει πόλεμο ανοιχτό. Ε, ας μη βγαίνουν κι από πάνω όσοι έχουν πάρει θέση σ' αυτόν τον πόλεμο και πάντως όχι με το ΚΚΕ.

Τη «δημιουργία ενός νέου και ενιαίου πολιτικού φορέα» στον «ενδιάμεσο πολιτικό χώρο» που συγκροτεί το δίπολο ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, προτείνει με άρθρο του στο «Βήμα» ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ Γ. Φλωρίδης, διεκδικώντας ενεργό ρόλο στην επιχείρηση αναδιάταξης του αστικού πολιτικού συστήματος, που βρίσκεται σε εξέλιξη. «Η κρίση αποδεικνύεται βαθιά και θα είναι μακροχρόνια. (...) Για την Ελλάδα της επόμενης δεκαετίας, που προσβλέπει στη συμμετοχή της σε μια πολιτικά ενωμένη και οικονομικά ανταγωνιστική Ευρώπη, η βαθιά τομή για τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού και κομματικού συστήματος είναι επιτακτική. Αφετηρία γι' αυτό θα πρέπει να αποτελέσει η δημιουργία ενός νέου και ενιαίου πολιτικού φορέα στο μεγάλο ενδιάμεσο πολιτικό χώρο. (...) Ενός φορέα που δε θα λειτουργεί ως "δεξιό" ή "αριστερό" κυβερνητικό συμπλήρωμα αλλά ως αυτόνομος πρωταγωνιστικός πόλος που θα θέσει τη δική του σφραγίδα στην εθνική υπόθεση. Αυτός θα είναι και ο καταλύτης για μια ριζική και ταχεία αναδιάρθρωση του πολιτικού και κομματικού σκηνικού στο σύνολό του». Ουσιαστικά ο Γ. Φλωρίδης προτείνει την ανασυγκρότηση του χώρου της σοσιαλδημοκρατίας, μέσα από τη συγχώνευση κινήσεων και πολιτικών κομμάτων του χώρου της «ευρύτερης κεντροαριστεράς», ώστε να μετατραπεί για λογαριασμό της άρχουσας τάξης, στον «καταλύτη» της επιχείρησης αναδιάταξης του αστικού πολιτικού σκηνικού.

Με την καπιταλιστική κρίση να βαθαίνει, και όπως σημειώνει και ο ίδιος ο Γ. Φλωρίδης «θα είναι μακροχρόνια», η αστική τάξη γνωρίζει ότι τα κόμματα που συμμετέχουν στις κυβερνήσεις φθείρονται εκλογικά γρηγορότερα από άλλες περιόδους και γι' αυτό ακριβώς το λόγο επιδιώκει να διαθέτει εφεδρείες και εναλλακτικές λύσεις. Αυτό το ρόλο διεκδικούν να αναλάβουν σήμερα πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ όπως οι Φλωρίδης, Διαμαντοπούλου, Λοβέρδος, Μόσιαλος κ.ά. που βρίσκονται παράλληλα σε ανοιχτή επικοινωνία με στελέχη της ΔΗΜΑΡ αλλά και του ΠΑΣΟΚ. Στόχος τους, δεν είναι να λειτουργήσουν σαν «συμπλήρωμα» στην αστική διαχείριση με τη συμμετοχή τους, σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, αλλά να εξασφαλίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις αναγκαίες προσαρμογές για τη διασφάλιση της αντιλαϊκής λειτουργίας του αστικού πολιτικού συστήματος, γι' αυτό προτείνει ριζικές αλλαγές σε αστικούς θεσμούς και στο αστικό κομματικό σύστημα όπως γράφει. Επιδίωξή τους είναι να δημιουργήσουν έναν πολιτικό φορέα που απαλλαγμένος από γνωρίσματα της σοσιαλδημοκρατίας του παρελθόντος που χρησιμοποιήθηκαν για να χειραγωγηθούν οι εργαζόμενοι, αλλά θα είναι ικανό να εφαρμόζει τη βάρβαρη φιλομονοπωλιακή πολιτική και να υποτάσσει τις λαϊκές συνειδήσεις στη στρατηγική του ευρωμονόδρομου, διασφαλίζοντας την πολιτική εξουσία του κεφαλαίου με κάθε μέσο.

Γράψαμε πολλές φορές ότι το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, που πραγματοποιήθηκε πριν από μία βδομάδα και η απόφαση για ενιαιοποίησή του που πάρθηκε σ' αυτό, απαντούσε στην ανάγκη του για οργανωτική δομή προσαρμοσμένη στο νέο του ρόλο στο αστικό πολιτικό σύστημα. Αλλωστε, ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας μιλώντας στην ΚΕ, που συνεδρίασε αυτό το Σαββατοκύριακο, δήλωσε πως η ενιαιοποίηση στόχευε να αποδείξει - προφανώς στην αστική τάξη - «την ετοιμότητά μας να αναλάβουμε την ευθύνη της διακυβέρνησης». Η οποία - όπως εξήγησε - χρειάζεται κόμμα «εσωτερικά λειτουργικό κι αποτελεσματικό», αλλά και ικανό να συσπειρώνει ευρύτερες δυνάμεις της διαχείρισης.

Πριν αλέκτορα φωνήσαι κυκλοφόρησε, σύμφωνα με πληροφορίες ειδησεογραφικών ιστοσελίδων, ότι ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος έστειλε συγχαρητήρια επιστολή στον Αλ. Τσίπρα, με την οποία χαιρετίζει τη μετατροπή του σχήματος σε ενιαίο κόμμα και μοιράζεται με τον επικεφαλής του τις απόψεις του για έξοδο της Ελλάδας από την καπιταλιστική κρίση. Οι βιομήχανοι είναι σε θέση να γνωρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν αποτελεί εμπόδιο στα σχέδιά τους αλλά πολύτιμη χείρα βοηθείας. Εξ ου και τα εγκώμια στο «χρήσιμο ριζοσπαστισμό» του ΣΥΡΙΖΑ απ' τον Δ. Δασκαλόπουλο, ο οποίος δε χάνει ευκαιρία να επισημάνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός που θα αποκαταστήσει τη «συστημική ευστάθεια» που διαταράχτηκε λόγω της καταβαράθρωσης του ΠΑΣΟΚ.

Κι επειδή όσα ξέρει ο «νοικοκύρης» δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος, ας δώσουν οι εργαζόμενοι βάση στα λόγια των ταξικών τους αντιπάλων που εξουσιάζουν και διαθέτουν ως και την «ακτινογραφία» των επίδοξων διαχειριστών της εξουσίας τους.

Γρηγοριάδης Κώστας

Εννοείται ότι έσπευσαν να σπεκουλάρουν και γνωστές και μη εξαιρετέες αντιΚΚΕ ιστοσελίδες. Φυσικά, ο Θ. Παφίλης δεν είπε κάτι καινούργιο, εκτός κι αν όλοι οι παραπάνω λειτουργούν με αξιοσημείωτη χρονοκαθυστέρηση. Το ΚΚΕ εδώ και δεκαετίες λέει το ίδιο πράγμα και για του λόγου το αληθές παραθέτουμε απόσπασμα απ' την Εισήγηση της ΚΕ στο 14ο Συνέδριο του Κόμματος, τον Δεκέμβρη του 1991:

«Με το σημερινό συσχετισμό είναι αδύνατη κάθε διέξοδος. Με την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, το δυνάμωμα της ταξικής και πολιτικής πάλης μπορεί να χτυπηθεί ο δικομματισμός, να αποκρουστεί κάθε παραλλαγή ταξικής και πολιτικής συναίνεσης σε βάρος των εργαζομένων. Να κοπεί το νήμα των πρωτοβουλιών για συνεργασίες που παραγνωρίζουν τις λαϊκές απαιτήσεις και παραμορφώνουν προοδευτικά συνθήματα. Συνεργασία που δεν εξασφαλίζει προοδευτική πολιτική θα γίνει αναπόφευκτα μέρος της κρίσης. Είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη γιατί θα σκοτώσει για μια ακόμα φορά τις ελπίδες για ουσιαστικές αλλαγές στον τόπο (...) Η συμμετοχή του τότε Συνασπισμού στην κυβέρνηση Τζαννετάκη, όπως και στην Οικουμενική κυβέρνηση, στις συγκεκριμένες συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί είχε πολιτικό κόστος (...) Προκάλεσε ιδεολογικές παρενέργειες, καθώς τα στελέχη που αποχώρησαν από το ΚΚΕ βρήκαν την ευκαιρία να αναπτύξουν ουτοπικές απόψεις για την ανάγκη συμμετοχής του Κόμματος σε οποιαδήποτε κυβέρνηση, ανεξάρτητα από το χαρακτήρα και τη σύνθεσή της, το συσχετισμό δύναμη στο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο».

Τη θέση, άλλωστε, που εξέφρασε ο Θ. Παφίλης, την εξέφρασαν πριν τις εκλογές του 2012 κι άλλα στελέχη του Κόμματος, όταν καλούνταν να στοιχειοθετήσουν την άρνηση του ΚΚΕ να συμμετάσχει σε κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού και τη διαχείρισή του.

Συνεπώς, άνθρακες ο θησαυρός που νόμιζαν διάφοροι ότι ανακάλυψαν...

Τον κίνδυνο να μείνουν χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και σύνταξη αντιμετωπίζουν χιλιάδες έμποροι και επαγγελματίες σε όλη την Ελλάδα, καθώς αδυνατούν να καταβάλλουν τις εισφορές τους στον Οργανισμό Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών (ΟΑΕΕ). Σύμφωνα με τα στοιχεία του Οργανισμού, η μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών, αφορά στο 50% των ασφαλισμένων πανελλαδικά. Στην πλειοψηφία τους, πρόκειται για επιχειρήσεις μικρών ΕΒΕ και αυτοαπασχολούμενων, που πιέζονται από την ολοένα και μεγαλύτερη μονοπώληση της αγοράς. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΕ για το 2012, σε σύνολο 774.000 ασφαλισμένων πανελλαδικά, οι 380.000 δεν πλήρωσαν εισφορές, ενώ οι καθυστερημένες οφειλές έφτασαν το 2012 το ποσό των 5,9 δισ., από 3 δισ. το 2011. Την ίδια στιγμή, η κρατική επιχορήγηση από 1.315 εκ. ευρώ το 2012, υποχώρησε στα 800 εκ. το 2013 (-39,2%), επιδεινώνοντας κι άλλο τα οικονομικά του ΟΑΕΕ. Εργο των αστικών κυβερνήσεων διαχρονικά είναι και η καταλήστευση των αποθεματικών του Οργανισμού με αλλεπάλληλους νόμους τις τελευταίες δεκαετίες. Σαν αποτέλεσμα, ενώ ο ΟΑΕΕ θα έπρεπε να διαθέτει 48,8 δισ. ευρώ αποθεματικά, σύμφωνα με αναλογιστική μελέτη του 2008, τη συγκεκριμένη χρονιά είχε στα Ταμεία του μόλις 588 εκ. ευρώ!

Να, λοιπόν, ποιος φταίει για το σημερινό χάλι του ΟΑΕΕ και την κατάσταση που αντιμετωπίζουν χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι και ΕΒΕ: Από τη μια τα μονοπώλια, που συγκεντρώνουν ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του τζίρου, ο οποίος ούτως ή άλλως μειώνεται σε συνθήκες κρίσης και επιταχύνεται η μονοπώληση της αγοράς. Κι από την άλλη, το αστικό κράτος, που κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να βοηθήσει τα μονοπώλια να κυριαρχήσουν σε βάρος των μικρών, τους οποίους ωθεί στην εξαθλίωση και τελικά στον αφανισμό. Να γιατί η θέση των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ είναι στη λαϊκή συμμαχία, ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής που τα υπηρετεί. Οι «λύσεις» που προτείνουν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες των βιοτεχνών και εμπόρων, μαζί και το αστικό κράτος, όπως η αύξηση των εισφορών ή η μείωση των συντάξεων, για να επιβιώσει τάχα ο Οργανισμός, είναι σε βάρος των μικρών του κλάδου και δεν μπορούν ούτε να καθυστερήσουν το βέβαιο χαμό τους. Μόνο η αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική πάλη των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ σε συμμαχία με την εργατική τάξη και τη φτωχή αγροτιά μπορεί να δώσει διέξοδο στα προβλήματά τους από τη σκοπιά του πραγματικού τους συμφέροντος.