Παπαγεωργίου Βασίλης

Αυτά δήλωσε ο Δ. Παπαδημούλης στον ΑΝΤ1 κι αν αντικαταστήσει κανείς τα ονόματα με αυτά του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ, μεταφέρεται αυτομάτως μερικές δεκαετίες πίσω στο χρόνο. Ετσι θέλει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να γίνουν οι επόμενες εκλογές με «οπαδικούς» όρους, με εργατικές λαϊκές δυνάμεις στοιχισμένες πίσω απ' τα κόμματα του δίπολου, με πόλωση ικανή να θολώνει το πραγματικό κριτήριο που πρέπει να πρυτανεύσει και την ώρα της κάλπης. Να μη βλέπουν δηλαδή πως επιλέγοντας απλά τον κορμό της επόμενης κυβέρνησης, πριονίζουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται οι ίδιες για να προσγειωθούν ανώμαλα την επομένη κιόλας των εκλογών, όταν αυτός ο κορμός θα θρέφει τα κλαδιά των καπιταλιστών και των κερδών τους. Οποια κι αν είναι η επόμενη κυβέρνηση θα συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε η προηγούμενη. Μέτρα και ξανά μέτρα σε βάρος του λαού για την ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας, στόχο που μοιράζονται η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Πρωτοστατεί η δημοτική αρχή της Αθήνας στην επιβολή της πιο άγριας καταστολής στο κέντρο της πρωτεύουσας, με απαγόρευση διαδηλώσεων και εξοβελισμό από εκεί του λαϊκού παράγοντα προκειμένου να κερδοσκοπούν στην περιοχή ανεμπόδιστοι μεγαλέμποροι, μεγαλοξενοδόχοι, τραπεζίτες. Σχολιάζοντας ο δήμαρχος Γ. Καμίνης τις προχτεσινές εξαγγελίες του υπουργού Δημόσιας Τάξης για νομοθετική πρωτοβουλία απαγόρευσης των λεγόμενων «μικρών» διαδηλώσεων, θύμισε ότι πρώτος αυτός κίνησε τέτοιο θέμα πέρυσι, παρουσιάζοντας μάλιστα συγκεκριμένη νομοθετική πρόταση και επιμένοντας ότι: «Η νομοθετική πρόταση που φιλοδοξεί να ρυθμίσει το καθεστώς των διαδηλώσεων δεν είναι μόνο πλήρης σε νομοθετικό επίπεδο και πολιτικά φιλελεύθερη, αλλά αποτελεί τμήμα ενός συνολικότερου σχεδίου για το πώς πρέπει να λειτουργεί μια πόλη, όπως η Αθήνα». Συνολικότερο σχέδιο που οι μεροκαματιάρηδες του κέντρου το νιώθουν ήδη στο πετσί τους, με εξοντωτικά πρόστιμα που τους επιβάλλει η δημοτική αρχή επειδή σε καιρούς γενικευμένης καπιταλιστικής κρίσης ...τόλμησαν να βγάλουν ένα σταντ έξω από την πόρτα τους, με υψηλότατα δημοτικά τέλη και φόρους.

Στην πραγματικότητα η συγκυβέρνηση των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ και η εκλεγμένη με στήριξη ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ - Οικολόγων - ΔΡΑΣΗΣ δημοτική αρχή καθόλου δεν ενδιαφέρονται για το πώς επιβιώνουν οι βιοπαλαιστές του κέντρου που τάχα πλήττονται από τις λαϊκές κινητοποιήσεις, όπως αστικές δυνάμεις προπαγανδίζουν.

Καθόλου δεν ενδιαφέρονται για τον εμποροϋπάλληλο, τον άνεργο, το μικρομαγαζάτορα που βούλιαξε από την κρίση και την πολιτική κυβέρνησης και δημοτικής αρχής για στήριξη των εμπορικών μονοπωλίων. Αλλωστε για το κλείσιμο των μικρομάγαζων στο κέντρο δεν ευθύνονται οι εργατικές - λαϊκές διαδηλώσεις, αλλά ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός και η αντιλαϊκή πολιτική συγκυβέρνησης - ΕΕ που σε συνθήκες κρίσης ενισχύει και υπερασπίζεται τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα που παίρνουν. Μαγαζιά κλείνουν σε όλες τις γειτονιές, σε πόλεις και χωριά κι ας μη γίνονται διαδηλώσεις. Πίσω από τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας που επιχειρούν, κυβέρνηση και δημοτική αρχή, πιστές στα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και των μεγαλοεπενδυτών που απαιτούν φτηνούς εργαζόμενους, προωθούν και τον περιορισμό κάθε αγωνιστικής παρουσίας και δράσης του κινήματος, ανοίγουν δρόμο για απαγόρευση του δικαιώματος στη διαδήλωση και ένταση της καταστολής με στόχο την υποταγή του λαού στις επιταγές του μεγάλου κεφαλαίου. Το λαϊκό κίνημα να είναι έτοιμο για αποφασιστική μαχητική δράση κόντρα σε όλες αυτές τις βαθιά αντιδραστικές μεθοδεύσεις.

Γρηγοριάδης Κώστας

Τι πιο βολικό δηλαδή για τη διοίκηση και την κυβέρνηση που απαλλάσσονται από τις ευθύνες τους για τη δραματική υποχρηματοδότηση των δημόσιων υπηρεσιών Υγείας... Για μια ακόμη φορά τα χρήματα για το νοσοκομείο θα βγουν από τις τσέπες των επισκεπτών του. Οι κάτοικοι του Αγίου Νικολάου και των γύρω περιοχών που έχουν πληρώσει μέσω της τσουχτερής φορολογίας, των ασφαλιστικών εισφορών και απευθείας χαράτσια για Υγεία - Φάρμακα, καλούνται ξανά να... συνεισφέρουν. Για ποιο λόγο; Γιατί και η σημερινή συγκυβέρνηση κλείνει τη στρόφιγγα της χρηματοδότησης, δίνει τα χρήματα του λαού στους δανειστές και τους μεγαλοεπιχειρηματίες, υποβαθμίζει τις δημόσιες δομές Υγείας για να πριμοδοτήσει τις ιδιωτικές. Δηλαδή φορτώνει τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στις λαϊκές οικογένειες.

Ο ρόλος των εργαζομένων στα νοσοκομεία είναι καίριος. Η συμμαχία τους με τους ασθενείς, τους κατοίκους των περιοχών, τους ασφαλισμένους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους επιβάλλεται όσο ποτέ. Οχι για να προσφέρουν από το υστέρημά τους στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, αλλά για να διεκδικήσουν και να πετύχουν γενναία χρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων και του ΕΟΠΥΥ από το κράτος, καμία πληρωμή για ασφαλισμένους κι ανασφάλιστους, κατάργηση των επιχειρηματικών ομίλων σε Υγεία - Φάρμακο. Παλεύοντας με στόχο αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία, κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στο συγκεκριμένο τομέα.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Γρηγοριάδης Κώστας

Τα παραπάνω είναι ένα ελάχιστο δείγμα από τα στοιχεία που σκιαγραφούν το ζοφερό τοπίο που διαμορφώνεται, στο οποίο καλείται μια κοινωνία να προφυλάξει τα παιδιά της και να τα θωρακίσει απέναντι στις κυρίαρχες σκοταδιστικές ιαχές περί του «δικαιώματος στην αυτοπροσβολή», της «αθώας κάνναβης» και της αποποινικοποίησης της χρήσης ναρκωτικών, απέναντι σε μια πολιτική που ετοιμάζει shooting rooms (χώροι να «τρυπιέσαι») και ζωή με δόσεις νόμιμων και παράνομων ναρκωτικών. Στόχος να γονατίσουν μια ολόκληρη γενιά, να καθηλωθεί στη μιζέρια, να σπαταλήσει τα χρόνια της σε μια ζωή χωρίς προοπτική, να επιλέξει τη «φυγή» όσο θα παζαρεύονται στα χαρτιά εκείνα που κερδήθηκαν με αγώνες και μαρτύρια. Η απάντηση στους σχεδιασμούς που υποθηκεύουν το μέλλον του λαού πρέπει να είναι καταπέλτης, οργανωμένη, συνειδητή και συλλογική.

Πληθαίνουν τα αφιερώματα - διαφημίσεις στις δουλεμπορικές εταιρείες «ενοικίασης» εργαζομένων στον αστικό Τύπο. Σ' ένα από αυτά, με ολοσέλιδη καταχώρηση παρουσιάζονται τα οφέλη που έχει για τον ιδιωτικό τομέα η ενοικίαση εργαζομένων προκειμένου να πλασαριστεί και να «νομιμοποιηθεί» η ιδέα αξιοποίησής τους και στο δημόσιο τομέα. Για να πείσει και τον πιο «άπιστο» αναγνώστη, το σχετικό άρθρο επικαλείται το σκουριασμένο ιδεολόγημα ότι ο θεσμός αυτός είναι ευρέως διαδεδομένος στις «ανεπτυγμένες χώρες» και άρα πρέπει να τον ακολουθήσουμε κι εμείς. Ακριβώς το ίδιο σκεπτικό καλλιεργούσαν για την αποδοχή της ΕΟΚ που έγινε ΕΕ και για την αποδοχή της ΟΝΕ, οι επιπτώσεις των οποίων, ιδιαίτερα σήμερα, είναι βαριές στο πετσί των εργατών και του λαού.

Και αφού μας λένε ότι το κάνουν και οι «ανεπτυγμένοι» συνεχίζουν λέγοντας ότι η δράση των δουλεμπορικών «επιφέρει σημαντικά οφέλη προς όλους». Δηλαδή, και για τους «ενοικιαζόμενους». Μόνο που δε βρίσκουν να αναφέρουν ούτε ένα όφελος για τους εργαζόμενους γιατί δεν υπάρχει.

Αντιθέτως υπάρχουν μόνο καλά για τις επιχειρήσεις. Οι «ενοικιαζόμενοι» είναι ένας στρατός χωρίς δικαιώματα που αντικειμενικά είναι πολύ δύσκολο να ενταχθεί σε οργανωμένη συλλογική δράση, μέσα από τα συνδικάτα, λόγω της διαρκούς αλλαγής τόπου και είδους εργασίας. Ενας στρατός που ο κεφαλαιοκράτης τον βάζει και τον βγάζει από τη δουλειά όποτε θέλει, με ψίχουλα αντί για μισθό. Παράλληλα, τον χρησιμοποιεί ως «Δούρειο ίππο» για το χτύπημα των δικαιωμάτων των «μόνιμων» εργαζομένων στην επιχείρηση ή στον οργανισμό. Ενας στρατός δηλαδή πολύτιμος για τα μονοπώλια.

Αυτή τη βαρβαρότητα θέλουν να συνηθίσουμε, γι' αυτό τη διαφημίζουν.

Αύριο είναι η καταληκτική ημερομηνία του διαγωνισμού για την παραχώρηση των περιφερειακών αεροδρομίων σε ιδιωτικούς μονοπωλιακούς ομίλους και ήδη πληροφορίες που αφήνει να διαρρεύσουν το ΤΑΙΠΕΔ αναφέρουν «έντονο ενδιαφέρον» από μεγάλους διεθνείς επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στον τομέα των κατασκευών και της διαχείρισης αεροδρομίων. Το κατά πόσο η προσπάθεια της συγκυβέρνησης να προχωρήσει στην παράδοση των κρατικών αεροδρομίων με συμβάσεις μακράς παραχώρησης - 35 έως 40 έτη κατ' αρχήν και με προοπτική ανανέωσης - θα ευοδωθεί άμεσα ή θα δοθεί νέα παράταση στο διαγωνισμό είναι κάτι που θα το δούμε σύντομα.

Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι όλο το προηγούμενο διάστημα υπήρξαν διάφορες «ενστάσεις» στελεχών αεροπορικών εταιρειών για τη μορφή υπό την οποία η συγκυβέρνηση επιδιώκει την αποκρατικοποίηση των αεροδρομίων της, θέτοντας ως βασικό «ανασχετικό παράγοντα» την ομαδοποίησή τους ανά 7 - 10 αεροδρόμια για να παραχωρηθούν «πακέτο» στους ιδιώτες. Οι ενστάσεις ανέφεραν πως ορισμένα αεροδρόμια, που παρουσιάζουν ιδιαίτερα υψηλή επιβατική κίνηση (Θεσσαλονίκης ή Ρόδου, για παράδειγμα) θα ήταν εύκολο να ιδιωτικοποιηθούν, ωστόσο η υποχρεωτική «αγορά» μαζί με αυτά και ορισμένων άλλων που τα έσοδά τους δεν είναι «ελκυστικά» - όπως προβλέπει ο σχετικός διαγωνισμός - καθιστά το όλο εγχείρημα επισφαλές...

Για να ξεπεραστεί ο... σκόπελος έχουν προταθεί διάφορα εναλλακτικά σενάρια, όπως κλείσιμο των μη εμπορικών ή υποβάθμισή τους σε μια συμπληρωματική λειτουργία των 4 - 5 αεροδρομίων που θεωρούνται βασικά. Οποια κι αν είναι η τελική εξέλιξη του ζητήματος, το κύριο είναι ότι ο εργαζόμενος λαός θα βγει πολύπλευρα ζημιωμένος, καθώς οι σχεδιασμοί για την ιδιωτικοποίηση των εγχώριων αεροπορικών υποδομών δε γίνονται υπό το πρίσμα της εξυπηρέτησης των δικών του αναγκών αλλά για την ενίσχυση των κερδών των μονοπωλιακών ομίλων, όπως είναι άλλωστε φυσικό στα πλαίσια αυτού του συστήματος.