ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μέτωπο αντίστασης και αντεπίθεσης τώρα!

Γρηγοριάδης Κώστας

Το περασμένο Σαββατοκύριακο, η κυβέρνηση προχώρησε σε οργανωμένες «διαρροές» στα αστικά ΜΜΕ, προαναγγέλλοντας ανάληψη «νομοθετικής πρωτοβουλίας» για την ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία. Το ίδιο διάστημα πυροδοτήθηκαν τα σενάρια για αποχωρήσεις 25.000 δημοσίων υπαλλήλων μέσα στο 2013, εκ των οποίων 13.000 το πρώτο εξάμηνο.

Τη Δευτέρα «έσκασε» η νέα άγρια φοροεπιδρομή με την αποστολή τρομοκρατικών επιστολών σε 2,5 εκατομμύρια νοικοκυριά, που αδυνατούν να πληρώσουν τα ατέλειωτα άγρια χαράτσια και τα οποία απειλούνται με δέσμευση μισθών και συντάξεων ή πλειστηριασμό περιουσιακών στοιχείων.

Την Τρίτη, ο γγ του υπουργείου Οικονομικών, Γ. Μέργος, έθεσε το θέμα της παραπέρα μείωσης του βασικού μισθού, προκειμένου να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, πράγμα που αποτελεί πάγια επιδίωξη της πλουτοκρατίας και της ΕΕ και σε καμία περίπτωση προσωπική θέση του εν λόγω κυβερνητικού αξιωματούχου...

Το συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα από το παραπάνω «χρονικό» εφαρμογής προαποφασισμένων και προαπαιτούμενων άγριων μέτρων, που ξεζουμίζουν και αλυσοδένουν το λαό, είναι ότι η μετωπική επίθεση κυβέρνησης - πλουτοκρατίας - ΕΕ κατά του λαού θα κλιμακώνεται ολοένα και περισσότερο, όσο δε συναντά την οργανωμένη αντεπίθεση του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Γίνεται ολοφάνερο και στον πλέον αφελή ότι αυτό που θέλουν είναι να μετατρέψουν τους εργαζόμενους σε σύγχρονους σκλάβους δίχως δικαιώματα και μισθούς πείνας των 300 - 400 ευρώ, ώστε να διασφαλίσουν τις προϋποθέσεις της «αειφόρου» κερδοφορίας.

Απέναντι σε αυτήν την επίθεση, χρειάζεται να υψωθεί ένα πανεργατικό - παλλαϊκό μέτωπο αντίστασης και αντεπίθεσης, ένα ταξικό κίνημα και ηγεσίες αποφασισμένες για σκληρούς αγώνες με τη δικτατορία των μονοπωλίων, ένα κίνημα που δε θα είναι νεροκουβαλητής του συστήματος στην εναλλαγή των κυβερνήσεων, για να σωθεί ο καπιταλισμός. Η απεργία στις 20 Φλεβάρη μπορεί να αποτελέσει αποφασιστικό βήμα στην κατεύθυνση αυτή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η σύγκλιση

«Η λέξη "σύγκλιση", αγαπημένη λέξη του γιάπικου εκσυγχρονισμού της δεκαετίας του 1990 και του 2000, ξεχάστηκε και η πραγματικότητα της φτώχειας και της όξυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων επισκίασε κάθε κρατική πολιτική».

Ποιος τα λέει αυτά; Ο πρόεδρος ενός κόμματος για το οποίο η «σύγκλιση» ήταν ένα απ' τα βασικά προπαγανδιστικά του συνθήματα, με το οποίο σκόρπιζε με τη σέσουλα αυταπάτες στο λαό ότι θα τρώει με χρυσά κουτάλια στο πλαίσιο της ΕΕ. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας.

Και δεν τα έλεγε μόνο τότε. Μέχρι και πριν από λίγους μήνες ο Αλ. Τσίπρας, όπου βρισκόταν και όπου στεκόταν, διερρήγνυε τα ιμάτιά του, επειδή - όπως έλεγε - η Ελλάδα, λόγω των μνημονίων, έφτασε να μοιάζει περισσότερο με χώρα της Αφρικής παρά με ευρωπαϊκή χώρα. Διαπίστωνε, δηλαδή, απόκλιση της Ελλάδας απ' το ευρωπαϊκό «κεκτημένο», που το άφηνε έτσι θολό για να μην πει ότι το μόνο κεκτημένο της ΕΕ είναι η βαρβαρότητα στην οποία καταδικάζει τους λαούς της.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνει την αναξιοπιστία του, ότι είναι φορέας που ο λαός δεν μπορεί να του έχει καμία απολύτως εμπιστοσύνη. Κάθε φορά έκανε τη βρώμικη δουλειά και μετά φρόντιζε να χώσει τις βρωμιές του κάτω απ' το χαλί για να μην του κρεμάσει κουδούνια ο λαός. Ψήφισε το Μάαστριχτ και σήμερα παριστάνει τον ανήξερο. Πανηγύριζε για την ΟΝΕ και σήμερα δηλώνει υποκριτικά, αναλόγως του ακροατηρίου βεβαίως, «το ευρώ δεν είναι φετίχ», αν και είναι «φετίχ» η αστική εξουσία που ορέγεται να διαχειριστεί.

Υπερασπίστηκε όσο λίγοι τον ευρωμονόδρομο για να πείσει το λαό ότι έξω απ' την ΕΕ καραδοκεί το χάος, ότι δεν μπορεί να σταθεί δίχως τη λυκοσυμμαχία. Του έκρυψε συνειδητά ότι η ένταξη σ' αυτήν αποτέλεσε στρατηγική επιλογή της ντόπιας αστικής τάξης, απ' την οποία προσδοκούσε οφέλη, μεταξύ άλλων και βοήθεια στο τσάκισμα του λαού και των δικαιωμάτων του.

Κι επειδή αρέσει πολύ στον ΣΥΡΙΖΑ να δηλώνει «δικαιωμένος», παρότι σε τίποτα δε δικαιώθηκε, να και κάτι που μπορεί να το πει και να ισχύει. Ναι, δικαιώθηκε, εντός της ΕΕ η «σύγκλιση» έρχεται, κοντεύει όπου να 'ναι. Είναι όμως προς τα κάτω. Με τους λαούς όλων των χωρών της ΕΕ, ανεξαιρέτως, να εξωθούνται βίαια στη φτώχεια και την ανεργία.

«Αξιοποίηση» και για τα ακίνητα του ΟΣΕ

Στο δρόμο της άμεσης εκποίησης βαδίζει και η ακίνητη περιουσία του ΟΣΕ, παράλληλα με τις προσπάθειες ιδιωτικοποίησης του μεταφορικού τμήματος του Οργανισμού. Εξαιτίας της κατάργησης δρομολογίων τρένων, για δεκάδες κτίρια σε ολόκληρη τη χώρα - πολλά από αυτά εντός του ιστού των μεγάλων πόλεων - που χρησίμευαν ως σιδηροδρομικοί σταθμοί οι οποίοι πλέον ερημώνουν, η συγκυβέρνηση έχει κρεμάσει «πωλητήριο» ή καλύτερα... «αξιοποιητήριο». Ηδη υπάρχουν ορισμένα σχέδια για κάποια από αυτά, τα οποία προβλέπουν την κατασκευή εμπορικών κέντρων, χώρων διασκέδασης, αναψυχής και άλλων δραστηριοτήτων, μέσω της αξιοποίησης κοινοτικών κονδυλίων και παράδοσή τους στους υποψήφιους επενδυτές τζάμπα ή σχεδόν τζάμπα, ελλείψει παροχής κρατικού χρήματος.

Να σημειώσουμε ότι η τεράστια ακίνητη περιουσία του ΟΣΕ πέρασε υπό την κυριότητα του Δημοσίου ως αντάλλαγμα για την ανάληψη των «χρεών» του Οργανισμού από τον κρατικό προϋπολογισμό. Συνολικά υπολογίζεται ότι η ΓΑΙΑΟΣΕ, η εταιρεία διαχείρισης της ακίνητης περιουσίας, διαθέτει στο χαρτοφυλάκιό της οικόπεδα συνολικής έκτασης 100.000 στρεμμάτων και περισσότερα από 4.500 κτίρια με συνολικό εμβαδόν περί τα 540.000 τ.μ.

Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι με την καταβαράθρωση των τιμών των ακινήτων τα τελευταία 3,5 χρόνια - συνέπεια του λεγόμενου «αποπληθωρισμού» της εσωτερικής αγοράς που προβλέπουν τα μνημόνια - ακίνητη περιουσία με ιδιαίτερη αξία, καθώς σημαντικό της μέρος βρίσκεται σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, θα παραχωρηθεί στους καπιταλιστές, στην πραγματικότητα δίχως τίμημα, για να ξεπεράσουν τις... δύσκολες τούτες μέρες.

Την στιγμή μάλιστα που όλη αυτή η ακίνητη περιουσία - όπως άλλωστε και το σύνολο της δημόσιας περιουσίας - θα μπορούσε να αξιοποιηθεί πραγματικά για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών σε δωρεάν στέγαση, άθληση, αναψυχή. Μόνο που απαραίτητη προϋπόθεση για να επιτευχθεί αυτό αποτελεί η κατάκτηση του πλούτου που έχει παραχθεί και συνεχίζει να παράγεται σε τούτη τη χώρα, η κατάκτηση της ίδιας της χώρας εντέλει, από την εργατική τάξη και τα άλλα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα.

Οι πολλαπλασιαστές του αποπροσανατολισμού

Η ιστορία με τους «λάθος» πολλαπλασιαστές που χρησιμοποίησε το ΔΝΤ για την Ελλάδα έχει αναδειχτεί σε μείζον πολιτικό ζήτημα. Οχι τόσο από την άποψη της ρηχής αντιπαράθεσης που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο ότι με αφορμή αυτό αναδύθηκε στην επικαιρότητα η στάση των πολιτικών δυνάμεων πάνω στα θεμελιακά ζητήματα του οικονομικού προβλήματος της χώρας. Ερωτήματα, όπως, είναι ταξικό ή εθνικό το πρόβλημα με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπη η ελληνική κοινωνία; Είναι τα μνημόνια που προκάλεσαν την κρίση στην Ελλάδα, ή, αντίθετα, η οικονομική κρίση οδήγησε στα μνημόνια; Είναι σήμερα η χώρα μας υπό την κατοχή των δανειστών και των τοκογλύφων; Ανάλογα με τα ταξικά συμφέροντα που εκπροσωπεί κάθε πολιτικός χώρος, τοποθετήθηκε πάνω στα θεμελιώδη αυτά ερωτήματα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Το ΚΚΕ πολύ πριν την ένταξη της Ελλάδας στους «μηχανισμούς στήριξης» τοποθετήθηκε στο θέμα του χαρακτήρα της κρίσης. Κόντρα στις διάφορες αστικές και οπορτουνιστικές θεωρίες του συρμού, οι οποίες μιλούσαν για καζινοκαπιταλισμούς και για κρίση χρέους, μίλησε για καπιταλιστική κρίση, τα σπέρματα της οποίας δημιουργήθηκαν την περίοδο της ξέφρενης ανάπτυξης της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομίας. Η θέση αυτή ήταν κομβική για να ερμηνευτούν από ταξικές θέσεις τα όσα επακολούθησαν από το 2010 έως σήμερα.

Τα σαρωτικά μέτρα που διαδοχικά πήραν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου σε συνεργασία με την τρόικα (ΕΕ - Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα - ΔΝΤ) δεν είχαν σκοπό να «τιμωρήσουν» τον ελληνικό λαό για τον πρότερο... σπάταλο βίο του, ούτε να... τον σώσουν από την κρίση. Μοναδική τους επιδίωξη ήταν η σωτηρία του βαριά τραυματισμένου από την κρίση ελληνικού καπιταλισμού και η δημιουργία προϋποθέσεων ανάταξης της παραγωγικής διαδικασίας, προκειμένου να ξεκινήσει ένας νέος κύκλος κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης (μέτρα διάλυσης εργασιακών σχέσεων, μισθών, συντάξεων κ.λπ.). Η επίθεση αυτή βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και σε καμία περίπτωση δεν έχει ολοκληρωθεί. Από την άποψη αυτή, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών, ο οποίος ανέφερε ότι ο κατώτατος μισθός παραμένει υψηλός, ήταν απόλυτα ειλικρινής ως προς τα ταξικά συμφέροντα που εκπροσωπεί.

Σε αντίθεση με τη συνεπή θέση του ΚΚΕ, άλλες δυνάμεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιμετώπισαν τα μνημόνια λες και αυτά έπεσαν από τον ουρανό και ότι πριν από αυτά δεν υπήρχε ελληνικός καπιταλισμός, ο οποίος μπήκε σε κρίση, μετά από μία περίοδο έντονης ανάπτυξης. Οταν δεν παίρνεις θέση πάνω στο ταξικό πρόβλημα της εποχής (καπιταλιστική κρίση) και αναμασάς διάφορες ευκαιριακές, χυδαίες θεωρίες, οι οποίες σκοπό έχουν να συγκαλύψουν τον ταξικό χαρακτήρα της κρίσης, όταν αντιμετωπίζεις τα μνημόνια όχι στην ταξική τους διάσταση, αλλά ως φετίχ και ως «λάθος συνταγή». Οταν, δηλαδή, αρνείσαι να τοποθετηθείς στην ουσία της ολόπλευρης επίθεσης που δέχονται σήμερα τα λαϊκά στρώματα. Οταν σπέρνεις αυταπάτες, με διακηρύξεις περί επαναδιαπραγμάτευσης των μνημονίων, τότε, ως συνεπής οπορτουνιστής, θα αντιμετωπίσεις το «λάθος» των πολλαπλασιαστών ως... ευκαιρία για επαναδιαπραγμάτευση με τους δανειστές.

Για μια ακόμη φορά επιχειρούν να προκαλέσουν σύγχυση στον ελληνικό λαό, ότι είναι δυνατό, μέσα από συζητήσεις με την τρόικα, να ανακοπεί η επίθεση. Καμία αυταπάτη, κανένας συμβιβασμός. Στις επάλξεις για να αποκρούσουμε τα νέα κύματα επιθέσεων που έρχονται, να ανοίξουμε το δρόμο στη σοσιαλιστική προοπτική.

Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ

Τα φτηνά ναρκωτικά

Γρηγοριάδης Κώστας

Με την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης, δεν παρατηρήθηκε μόνο ραγδαία αύξηση της φτώχειας και της ανεργίας. Οπως η «επίσημη» ανεργία νέων και μεγαλύτερων σπάει κάθε ρεκόρ, μήνα το μήνα, ραγδαία αύξηση έχουν και οι πωλήσεις «φθηνά» παρασκευασμένων ναρκωτικών.

Χαρακτηριστικό είναι πως σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Δίωξης Ναρκωτικών, οι κατασχέσεις των «γνωστών» και «ακριβών» ουσιών, όπως η κοκαΐνη, η ηρωίνη και τα χάπια έκσταση (παρά τις... εκπτώσεις των διακινητών) έπεσαν σε μεγάλα ποσοστά, όπως 13%, 64% και 72% αντίστοιχα. Αντίθετα, πάταγο κάνουν οι «φθηνές» λύσεις όπως το «khat» (φυτό) και το «ice» (κρυσταλλική μεθαμφεταμίνη) που συνεχίζουν να διακινούνται στην «αγορά» τσακίζοντας τους νέους.

Η Ελλάδα της καπιταλιστικής κρίσης αρχίζει να θυμίζει την Αργεντινή της καπιταλιστικής κρίσης. Την Αργεντινή του «πάκο», της κρυσταλλικής κοκαΐνης που ονομάστηκε «ο εξολοθρευτής των φτωχών».

Ενας χρήστης του έλεγε: «Γίνεσαι απαθής και δε νιώθεις τίποτα, ούτε καλό ούτε κακό, δε νιώθεις εντελώς τίποτα. Νιώθεις "σβησμένος", χωρίς καμιά ανησυχία και χωρίς ενδιαφέρον για οτιδήποτε».

Αυτή η κυβέρνηση, που τσάκισε και τσακίζει κάθε δικαίωμα (εργατικό, συνταξιοδοτικό κ.ά.), προσπαθεί με καινούριο νομοσχέδιο να νομιμοποιήσει τη χρήση των ναρκωτικών. Να οδηγήσει τους νέους στην περιθωριοποίηση, μακριά από τους αγώνες για ένα καλύτερο αύριο καθώς φοβάται την οργανωμένη πάλη της νεολαίας, η οποία μπορεί να ανατρέψει αυτήν και την πολιτική της.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η κυβερνητική αλαζονεία πάει χέρι - χέρι με τη δημοσιογραφική ανοησία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πέφτουν το ένα μετά το άλλο τα «κάστρα» του ΚΚΕ, η Χαλυβουργία, η «Κόκκινη ΠΝΟ», τα αγροτικά μπλόκα δεν τολμούν να κινηθούν σε τροχιά σύγκρουσης με τα ΜΑΤ.

Μπροστά στα ΜΑΤ και την πολιτική της «μηδενικής ανοχής» που εφαρμόζει το Μέγαρο Μαξίμου, το ΚΚΕ οδηγείται σε συνδικαλιστική και κοινωνική ήττα.

Αυτά γράφει κάποιος κ. Γιάννης Γεωργίου στον «Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής». Ισως η εφημερίδα δεν πρόλαβε να πάρει το «σκονάκι» περί απαγόρευσης της απεργίας.

Βεβαίως, υπάρχουν και τα έκτακτα στρατοδικεία και οι δολοφονίες εργατών στις απεργιακές κινητοποιήσεις και πολλά ακόμα που διαθέτει το οπλοστάσιο της δικτατορίας των μονοπωλίων.

Μόνο που ο συντάκτης και τα επιτελεία «ξεχνούν» ότι η ταξική πάλη δεν καθορίζεται από τα «διατάγματα των ανωτέρων», αλλά από τις ανάγκες της ζωής των εργατών και τη συσσωρευμένη αγανάκτηση από την καπιταλιστική εκμετάλλευση και βαρβαρότητα.

Μπορεί οι μονοπωλιακοί όμιλοι και το πολιτικό τους προσωπικό, μπροστά στο κυνηγητό του κέρδους να τυφλώνονται και να τολμούν τις πιο παράλογες και παράτολμες ενέργειες, η εργατική τάξη όμως δεν πρόκειται να αυτοκτονήσει. Η Ιστορία δεν κρίνεται από τη διάρκεια ορισμένων μηνών.

Σε ό,τι αφορά το ΚΚΕ, ας μην ανησυχούν. Τον ξέρει καλά το δρόμο. Τον έχει περπατήσει πολύ καλά, έχει διδαχτεί αρκετά και δεν πρόκειται να ξεστρατίσει ούτε σπιθαμή. Θα είναι πάντα, και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, μπροστάρης στους ταξικούς αγώνες.

Για την ώρα, οι μόνες ιδέες που έχουν ηττηθεί κατά κράτος είναι αυτές που κηρύσσουν τη συνύπαρξη κεφαλαίου κι εργατών, είτε με το βούρδουλα, είτε με το καρότο. Οι ιδέες που ευαγγελίζονται τον εξανθρωπισμό του καπιταλισμού. Και όπως λέει ο Μπρεχτ: «Η αστυνομία απαγορεύει την αλήθεια και οι εφημερίδες πληρώνουν καλά το ψέμα». Μόνο που η αλήθεια δεν μπορεί να φυλακιστεί.

Στυλοβάτες της στρατηγικής του κεφαλαίου

«Εύχομαι να ήταν μια γκάφα ολκής. Διότι αν υπάρξει η παραμικρή υπόνοια ότι ήταν ο "λαγός" και έρχονται τέτοια πράγματα, καταλαβαίνετε ότι θα γίνει μια οδυνηρή πραγματικότητα αυτό που λέμε ότι πλησιάζει μια έκρηξη κοινωνική». Αντάξια της ιστορίας και του ρόλου που παίζει για να περάσουν τα σχέδια της εργοδοσίας για άγριο ξεζούμισμα και υποταγή της εργατικής τάξης είναι το επαίσχυντο σχόλιο που έκανε χτες (στο «vima fm») ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ για τις δηλώσεις του γγ του υπουργείου Οικονομικών. Αντί να σημάνουν συναγερμό και να οργανώσουν την πάλη των εργαζομένων κόντρα στην προδιαγεγραμμένη νέα σφαγή του κατώτατου μισθού, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και ο Γ. Παναγόπουλος επιλέγουν να κάνουν αυτό που κάνουν πάντα: Να εξωραΐσουν τη στρατηγική του κεφαλαίου και να καλλιεργήσουν αυταπάτες στους εργαζόμενους συνεισφέροντας ουσιαστικά την υποταγή τους σ' αυτήν. Αυτό κάνει στην πραγματικότητα ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ όταν χαρακτηρίζει «γκάφα» τη δήλωση του κυβερνητικού αξιωματούχου και αμφισβητεί ότι είναι «λαγός», ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι η θέση που εξέφρασε ο Γ. Μέργος μόνο «προσωπική» ή «γκάφα» δεν είναι. Αντίθετα, αποτελεί άμεση επιδίωξη των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων και των ξένων δανειστών και μάλιστα έχει προσλάβει τη μορφή της μνημονιακής δέσμευσης. Στο τρίτο μνημόνιο αναφέρεται ξεκάθαρα ότι «το πρώτο τρίμηνο του 2014 η κυβέρνηση θα αναθεωρήσει το σύστημα του κατώτερου μισθού με σκοπό πιθανές βελτιώσεις πάνω στην απλότητά του και την αποτελεσματικότητα στην προώθηση της απασχόλησης και της μάχης έναντι της ανεργίας και την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας»... Η κυβέρνηση ποτέ δεν έχει κρύψει ότι συνδέει τον κατώτατο μισθό με την ανταγωνιστικότητα και την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου, ούτε την αποφασιστικότητά της να κάνει ό,τι χρειάζεται στην κατεύθυνση αυτή. Τώρα προετοιμάζει το έδαφος... Η τοποθέτηση του προέδρου της ΓΣΕΕ επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά ότι η κυβέρνηση και η πλουτοκρατία έχουν σταθερούς συμμάχους και στυλοβάτες στο συνδικαλιστικό κίνημα, τους οποίους όμως πρέπει να αποτινάξουν από το σβέρκο τους οι εργαζόμενοι.

Στον καιάδα...

Το 90% και πλέον των μέχρι πρότινος ωφελούμενων ηλικιωμένων από το πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι (ΒσΣ) μένει εκτός του νέου προγράμματος «Κατ' Οίκον φροντίδα Συνταξιούχων». Τα στοιχεία είναι τραγικά. Μόλις 1.600 είναι οι αιτήσεις που έχουν κατατεθεί, καθώς τα κριτήρια που τίθενται είναι τέτοια που ουσιαστικά αφήνουν στην τύχη τους χιλιάδες ηλικιωμένους και ανήμπορους που υπολόγιζαν στην περιορισμένη, έστω βοήθεια, του ΒσΣ. Στο μεταξύ, τα χρήματα για την εκτέλεση του νέου προγράμματος είναι στα ταμεία του ΙΚΑ, αφού θυμίζουμε ότι με βάση το νόμο, το «Κατ' Οίκον Φροντίδα Συνταξιούχων» χρηματοδοτούν οι ίδιοι οι ασφαλισμένοι. Ακόμα κι αυτοί οι λίγοι «τυχεροί» ηλικιωμένοι που πληρούσαν τα ασφυκτικά κριτήρια του νόμου, στο μέλλον δεν αποκλείεται να κληθούν να πληρώνουν για τις όποιες υπηρεσίες τους παρέχονται, αφού το «Κατ' οίκον φροντίδα Συνταξιούχων», θα μπορούν να υλοποιούν και ιδιώτες.

Η Υγεία του λαού στο απόσπασμα

Στην Πάρο, το Κέντρο Υγείας έχει σχεδόν κατεβάσει ρολά, αφού δεν έχει ούτε γενικό γιατρό, ούτε νοσηλευτές, ούτε καν παιδίατρο για τα 2.500 παιδιά Πάρου - Αντίπαρου. Στους Λειψούς, η διάγνωση γίνεται ακόμη και μέσω τηλεφώνου όταν απουσιάζει ο μοναδικός γιατρός του νησιού, ενώ ακόμη και για μια απλή εξέταση αίματος οι κάτοικοι πρέπει να ταξιδεύουν στα μεγαλύτερα νησιά. Στη Λέσβο, ένας άνθρωπος έχασε τη ζωή του, επειδή το μοναδικό ασθενοφόρο του νησιού παραμένει ακινητοποιημένο λόγω έλλειψης οδηγού. Στην Ιεράπετρα της Κρήτης γίνονται κινητοποιήσεις ενάντια στο κλείσιμο του νοσοκομείου που συνεχώς συρρικνώνεται σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.

Καθημερινά, χιλιάδες άνθρωποι και παιδιά κινδυνεύουν με επιβάρυνση της υγείας τους, ή να χάσουν τη ζωή τους ή και πεθαίνουν επειδή δεν έχουν καμία δωρεάν πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες και δομές. Το μόνο «φάρμακο» που μπορεί να σώσει κάποιον είναι να έχει τα χρήματα να αγοράσει υπηρεσίες Υγείας, τη μεταφορά του στις δομές, τη θεραπεία και τα φάρμακα, ενώ ο ιδιωτικός τομέας Υγείας γιγαντώνεται και ο δημόσιος εμπορευματοποιείται πλήρως. Ο ΕΟΠΥΥ έχει τεράστια χρέη και δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην παροχή υπηρεσιών Υγείας στους ασφαλισμένους. Τα νοσοκομεία συγχωνεύονται και συρρικνώνονται. Αυτή η πραγματικότητα, όμως, δεν είναι αντικειμενική. Δεν υπάρχει έλλειψη επιστημόνων, γιατρών, νοσηλευτών. Ούτε αδυναμία εκσυγχρονισμού και επέκτασης των υποδομών και του τεχνολογικού εξοπλισμού. Αλλά στο όνομα του «νοικοκυρέματος» των οικονομικών του κράτους παύουν να καλύπτουν τις ανάγκες του πληθυσμού για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Το αντίθετο, όμως, γίνεται. Λειτουργούν ελάχιστα εργαστήρια του ΙΚΑ λόγω έλλειψης αντιδραστηρίων και δίνονται οι εξετάσεις στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα με χαράτσωμα ασφαλισμένων και ΕΟΠΥΥ. Αυτό δεν είναι «οικονομία» για τα Ταμεία, κοστίζει περισσότερο. Δίνονται διάφοροι τομείς των νοσοκομείων σε επιχειρηματίες (φύλαξη, καθαριότητα, σίτιση) πληρώνοντας περισσότερα στον εργολάβο, όμως είναι συνειδητή επιλογή να ενισχύονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Είναι συνειδητή επιλογή να απαλλαγεί το κράτος από το «βάρος» της Υγείας - Πρόνοιας, να μειωθεί το μη μισθολογικό κόστος των εργαζομένων και μέσω της υποβάθμισης των δημόσιων υπηρεσιών Υγείας να ευνοηθούν οι επενδύσεις σε αυτόν τον κερδοφόρο τομέα. Τα περισσότερα μέτρα που παίρνονται σήμερα έχουν σχεδιαστεί από προχτές, όπως η αυτοτελής λειτουργία των νοσοκομείων με δικά τους έσοδα, το ταξίμετρο στα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ, που τα κόμιστρα θα επιβαρύνουν τον ασθενή ή τα ασφαλιστικά Ταμεία, το «άνοιγμα» της αγοράς της Υγείας για επενδύσεις.

Επομένως, αυτή η πολιτική πηγάζει από την πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων, πολιτική συνύπαρξης του δημόσιου τομέα Υγείας και της επιχειρηματικής δραστηριότητας, ακριβώς για να ενισχύεται το εμπόριο, η αγοραπωλησία, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι. Αυτή η πολιτική και αυτή η οικονομία «κόβουν τα πόδια» της προόδου που θα μπορούσε να σημειωθεί, αν αξιοποιούνταν η επιστήμη, η τεχνολογία και το ανθρώπινο δυναμικό προς όφελος των κοινωνικών αναγκών. Οι δημόσιες δομές θα επεκτείνονταν, αντί να συρρικνώνονται γιατί οι ανάγκες όχι μόνο πολλαπλασιάζονται, αλλά πολλαπλασιάζονται και οι δυνατότητες να ικανοποιηθούν. Πρέπει να γίνει αντικείμενο σκέψης και συζήτησης στα σωματεία και τις Λαϊκές Επιτροπές, πώς γίνεται να έχουμε τέτοια αλματώδη ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας και σήμερα να κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές λες και ζούμε στο Μεσαίωνα. Και οργάνωση παλλαϊκού αγώνα για αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας.