Γρηγοριάδης Κώστας

Αυτά τα είπε, προχτές, στη Βουλή ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Μάκης Βορίδης, κατά τη διάρκεια συζήτησης και απαντώντας στην παρέμβαση του Θανάση Παφίλη με αφορμή το χτύπημα των ΜΑΤ ενάντια σε εργαζόμενους στο υπουργείο Εργασίας.

Τι είπε δηλαδή; Οτι οι εργάτες πρέπει να κάτσουν στ' αυγά τους, να σκύψουν το κεφάλι, γιατί την εξουσία την έχουν οι κεφαλαιοκράτες. Οτι, δηλαδή, όταν οι εργάτες παλεύουν για καλύτερη ζωή, καλύτερο μισθό και σύνταξη, για να μην εξαθλιώνονται, να μην πέφτουν στην ανεργία, για να μπορούν να ταΐζουν τα παιδιά τους, το αστικό κράτος θα χρησιμοποιεί τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Είναι ξεκάθαρο ότι η αντιλαϊκή πολιτική της συγκυβέρνησης πάει χέρι χέρι με την καταστολή σε βάρος του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Οπως είναι επίσης ξεκάθαρο ότι οι εργάτες δεν κάθονται και δε θα κάτσουν ποτέ με σταυρωμένα τα χέρια. Θα παλεύουν ενάντια σε όσα τους καταστρέφουν τη ζωή.

Ποιος είπε ότι οι εκπρόσωποι των κομμάτων της συγκυβέρνησης δεν είναι ευαίσθητοι στις αδικίες που δημιουργούνται από την εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική;

Απτό παράδειγμα, οι καταγγελίες που διατύπωσαν ο Κ. Μητσοτάκης και ο Μ. Βορίδης, στο θέμα της επιβολής του νέου φόρου στα ακίνητα. Ο πρώτος, μάλιστα, έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι «το 2013 θα μείνει στην ιστορία ως έτος δήμευσης της ακίνητης περιουσίας»!

Και οι δύο αυτοί βουλευτές ανήκουν στο «σκληρό πυρήνα» των υποστηρικτών των πιο σκληρών και αντιλαϊκών πολιτικών λιτότητας. Δεν υπήρξε νόμος που πετσόκοψε μισθούς και συντάξεις, μείωσε κοινωνικά επιδόματα και ισοπέδωσε εργατικές κατακτήσεις, που δεν τον ψήφισαν και με τα δυο τους χέρια. Τώρα τι μύγα τους τσίμπησε και καταγγέλλουν σε υψηλούς τόνους το νέο χαράτσι στα ακίνητα; Σίγουρα τα κίνητρά τους δεν αφορούν τους μικροϊδιοκτήτες, εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους, τους οποίους έχουν ήδη οδηγήσει στο Σταυρό του μαρτυρίου. Προφανώς άλλοι είναι οι λόγοι που τους ώθησαν να βγουν στα κεραμίδια. Κατ' αρχάς, η ίδια η αστική τάξη είναι κάτοχος μεγάλης ακίνητης περιουσίας, αλλά και πάρα πολλοί βουλευτές και υπουργοί κατέχουν ακίνητα μεγάλης αξίας.

Και οι δύο αυτοί καθαρόαιμοι εκπρόσωποι της αστικής τάξης, με τις παρεμβάσεις τους, επιχειρούν να στείλουν μήνυμα προς κάθε ενδιαφερόμενο. Είναι σαν να τους λένε: «Είπαμε να φορολογήσετε την πλέμπα. Αλλά μην το παρακάνετε. Κάτω τα χέρια από την ιδιοκτησία της αστικής τάξης. Κάτω τα χέρια από τη δική μας ακίνητη περιουσία. Ας πληρώσουν τα σπασμένα οι φτωχοί».

Οχι ότι το οικονομικό επιτελείο το έχει καταλάβει ο οίστρος να φορολογήσει τη μεγάλη ακίνητη περιουσία. Αλλά από τη στιγμή που θα φορολογήσουν τους φτωχοδιάβολους για μια καλύβα που έχουν και μένουν και ένα χωραφάκι που τους άφησε η μάνα τους, θα πρέπει να θυσιαστούν και κάποιοι μεγάλοι, έτσι για να τηρηθούν τα προσχήματα. Αυτή είναι η ιστορία της υπόθεσης. Αλλωστε, το μέτρο αυτού του φόρου οδηγεί στη συγκέντρωση κεφαλαίου στην οικοδομή. Και φαίνεται πως και εδώ έχουν βγει μεγάλα μαχαίρια μεταξύ επιχειρηματικών ομίλων. Που δεν αποκλείεται κάποιοι να θέλουν να εμποδίσουν τώρα αυτή την προοπτική. Τέτοιους ανταγωνισμούς δείχνουν οι συγκεκριμένες παρεμβάσεις. Εκτός και αν το παίζουν στη ΝΔ ο καλός, ο κακός και ο άσχημος... Ετσι, για να περνάνε τα μέτρα με υποταγμένο το λαό.

«Τρικλοποδιασμένο» από τα πριν χαρακτήριζε - μιλώντας πριν λίγες μέρες στο ραδιοφωνικό ΣΚΑΪ - η Ρένα Δούρου το πρόσφατο ταξίδι του πρωθυπουργού στο Κατάρ. Εξηγώντας την αγωνία των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ, η βουλευτής του κόμματος τόνισε ότι το σημερινό επενδυτικό περιβάλλον στην Ελλάδα ευνοεί τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά που λειτουργούν απωθητικά στις επενδύσεις. Οι επενδυτές έρχονται στη χώρα μας για το κέρδος τους, ξεκαθάρισε το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ όλο νόημα.

Αυτό νοιάζει το ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ: Πώς οι επιχειρηματίες θα εξασφαλίσουν όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την ενίσχυση της κερδοφορίας τους. Πώς θα αντιμετωπιστούν ... κακοτεχνίες και άλλα εμπόδια στο λεγόμενο υγιή ανταγωνισμό, ο οποίος βέβαια στο πέρασμά του παρασέρνει ό,τι έχουν και δεν έχουν οι εργαζόμενοι. Οι δικές τους επισημάνσεις είναι αποκαλυπτικές για το τι «αριστερή κυβέρνηση» φιλοδοξούν να φτιάξουν. Αλλά και διδακτικές για όσους εργαζόμενους, μέσα στους τόπους δουλειάς, ακούν τις ίδιες δυνάμεις να το παίζουν φίλοι τους.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι γονείς βλέπουν στις συλλογικές διαδικασίες στους συλλόγους τους να υπάρχουν δύο λογικές, οι οποίες αναπόφευκτα συγκρούονται. Η μία υπαγορεύει ότι «το καλό του παιδιού μου» είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας, ταυτίζεται με το καλό όλων των παιδιών που στην προκειμένη περίπτωση είναι να εξασφαλίζεται ότι στο σχολείο και στο σπίτι θα απολαμβάνουν όσα πραγματικά δικαιούνται. Η δεύτερη αντίληψη οδηγεί στο να αναζητηθεί οποιαδήποτε και από οπουδήποτε «λύση» στο άμεσο και ορατό πρόβλημα χωρίς ερωτήσεις για το ποιος, για πόσο, με ποια κίνητρα «βοηθά». Αυτή καλλιεργούν και σε αυτή πατούν ταυτόχρονα όλοι οι καλοθελητές - «ευεργέτες»: ΜΚΟ, «ευαγή ιδρύματα», μικρά και μεγάλα συμφέροντα, η ίδια η πολιτεία, πατώντας στην απογοήτευση και απελπισία των γονιών. Και πάνω απ' όλα τέτοιες τακτικές αφήνουν στο απυρόβλητο, αν δεν ενισχύουν, την πολιτική της εξαθλίωσης και τις αιτίες της.

Η εκπομπή, στην οποία απευθύνθηκαν οι γονείς από το Κερατσίνι, αυτοπροσδιορίζεται σαν «τηλεοπτικό group therapy». Ακριβώς απέναντι σε αυτή τη στάση βρίσκεται ο δρόμος της διεκδίκησης. Του συλλογικού αγώνα που σε πάμπολλες περιπτώσεις σε ό,τι αφορά τη λειτουργία των σχολείων έφερε αποτελέσματα και ταυτόχρονα έδωσε παράδειγμα αξιοπρέπειας στα παιδιά.

Γρηγοριάδης Κώστας

Η γραμμή είχε δοθεί από την πρώτη στιγμή που στήθηκε η προβοκάτσια περί «εισβολής και φθορών από συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στο υπουργείο Εργασίας» την περασμένη Τετάρτη. Αφού απέτυχαν να λερώσουν το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα που με εκπροσώπους του από ομοσπονδίες και συνδικάτα πήγε να διαμαρτυρηθεί για τις απαράδεκτες δηλώσεις «περί συντάξεων που είναι προϊόν ρουσφετιού», τώρα ανακάλυψαν ότι «Το ΠΑΜΕ ζει». Με αυτό τον τίτλο υπογράφει τη στήλη του στα «Νέα» , ο Ι. Κ. Πρετεντέρης.

Ο κύριος αυτός λέει: «Μου είχε λείψει το ΠΑΜΕ. Σε σημείο που μετά τις εκλογές του Ιουνίου αναρωτιόμουν αν είχαν αυτοδιαλυθεί ή απλώς προσπαθούσαν να συνέλθουν από την καταστροφή» και συνεχίζει με ύφος χιλίων καρδιναλίων: «Μου είχε λείψει το αίσθημα ασφάλειας και σταθερότητας που δημιουργεί στην ελληνική κοινωνία ένα ισχυρό και υπαρκτό ΚΚΕ».

Και μπορεί εκεί που συχνάζει ο Πρετεντέρης, να παριστάνουν πως δεν βλέπουν τα βάσανα των λαϊκών ανθρώπων να βγάλουν το μήνα, να καλύψουν στοιχειώδη έξοδα και από πάνω να τους έρχονται απανωτά τα χαράτσια της εφορίας, της ΔΕΗ κ.λπ., ούτε τον υποσιτισμό, ούτε τα σπίτια χωρίς θέρμανση και χωρίς ρεύμα. Στις εργατικές γειτονιές και λαϊκές συνοικίες όλης της χώρας, τα αστικά κέντρα και την ύπαιθρο, εκεί βρίσκονται τα ταξικά σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, εκεί αναπτύσσουν δράση τα στελέχη, τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑΜΕ και των άλλων συσπειρώσεων, της ΠΑΣΥ στη φτωχή αγροτιά, της ΠΑΣΕΒΕ, στους μικρούς επιχειρηματίες, της ΟΓΕ, των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων, του ΜΑΣ, των νέων παιδιών που σπουδάζουν. Το κάνουν γιατί δε θέλουν να βλέπουν, θάβουν τους αγώνες. Και όταν νομίζουν πως μπορούν να τους εκμεταλλευτούν για να τους χτυπήσουν μιλώντας για σκοπιμότητες, τότε ρίχνουν και το δηλητήριο της αμφισβήτησης. Ανύπαρκτο το ΠΑΜΕ λένε...

Και όλα αυτά δεν είναι ότι ο Πρετεντέρης και ο κάθε Πρετεντέρης δεν τα βλέπουν, κάνουν ότι δεν τα βλέπουν, και για την ακρίβεια κάνουν ό,τι μπορούν για να τα κρύψουν από το λαϊκό κόσμο. Αυτό κάνουν από τα κανάλια των καπιταλιστών που δουλεύουν, από τις φυλλάδες τους που «φιλοξενούν» ό,τι πιο απίθανο μπορεί να φανταστεί ανθρώπινος νους αλλά δε βλέπουν τη λαϊκή αυτενέργεια που αναπτύσσεται στους τόπους δουλειάς και στις λαϊκές γειτονιές με πρωτοπόρο το ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ, πολλούς λαϊκούς αγωνιστές. Ας συνεχίσουν ο Πρετεντέρης και οι όμοιοί του τα περί «επιστροφής του ΚΚΕ και της Αλέκας». Οι λαϊκοί άνθρωποι γνωρίζουν το ΚΚΕ με την υπερ-ενενηντάχρονη ιστορία του, γνωρίζουν ότι είναι «παρόν» στους καθημερινούς αγώνες και αυτό είναι που τρέμουν. Οτι η εργατική τάξη και οι άλλοι εκμεταλλευόμενοι αργά ή γρήγορα θα διεκδικήσουν όλον τον πλούτο που μόνο αυτοί παράγουν.