Γρηγοριάδης Κώστας

Αυτά σχολιάζει ο ...«ανυπότακτος» ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με τα όσα είπε ο πρωθυπουργός στη Μάλτα. Δε γνωρίζει, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση οι πολιτικοί εκπρόσωποι των αστών και προφανώς ούτε που του περνάει απ' το μυαλό ότι ο λόγος είναι πως το «πρόγραμμα» πέτυχε τους στόχους του. Ενίσχυσε την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, την κερδοφορία του, διαμόρφωσε τις συνθήκες, ώστε μετά απ' αυτήν να δει τα κέρδη του να εκτοξεύονται, φόρτωσε στις πλάτες του λαού το μεγάλο όγκο των συνεπειών της κρίσης, μιας και τα βάσανα του λαού είναι ευλογία για τους κεφαλαιοκράτες, κ.λπ. Αναρωτιόμαστε πώς και διέφυγε στα «τζιμάνια» του ΣΥΡΙΖΑ αυτός, ο πραγματικός στόχος του προγράμματος. Ως θιασώτες της ΕΕ σίγουρα θα τον είχαν εντοπίσει πριν τα μνημόνια στις ευρωενωσιακές συνθήκες και συμφωνίες. Σίγουρα κάτι θα έχουν ακούσει για πανομοιότυπα μέτρα που εφαρμόζονται σε όλες τις χώρες - μέλη της ΕΕ, ανεξαρτήτως του πόσο «υπάκουοι» ή «ανυπάκουοι» είναι οι κυβερνώντες τους, αν διαθέτουν διαπραγματευτική δεινότητα ή όχι.

Βεβαίως, όμως, και δεν τους διέφυγε. Σκόπιμα φλυαρούν περί της δήθεν «αποτυχίας» του προγράμματος και σκόπιμα ενοχοποιούν γι' αυτό τη δήθεν διαπραγματευτική αφωνία της κυβέρνησης. Συνειδητά, φτιάχνουν ένα σκιάχτρο της πραγματικότητας για να παριστάνουν ότι κάτι πολεμάνε. Για να ισχυρίζονται εμμέσως ότι αυτοί θα «πετύχουν», γιατί τάχα θα διαπραγματευτούν καλύτερα. Κρύβοντας απ' το λαό ότι καμία επιτυχία προς όφελός του και καμία διαπραγμάτευση για τα συμφέροντά του δεν μπορεί να γίνει εντός της εξουσίας των μονοπωλίων και της ευρωενωσιακής τους λυκοσυμμαχίας.

Η σάτιρα μπορεί να μην έχει όρια, αλλά είναι πάντα σάτιρα; Και ο λόγος για τους γνωστούς «ράδιο-αρβύλα» με τα γκλάμουρ - μπλουζάκια, με γιακάδες ή μη. Στην προχτεσινή τηλεοπτική τους εκπομπή ασχολήθηκαν με το βίντεο που κυκλοφόρησε με τον πρόεδρο του Σωματείου εργαζομένων στο Δήμο Τρικάλων να λέει στις απεργοσπάστριες υπαλλήλους ότι είναι ντροπή όταν έχουν απεργία να βρίσκονται στα γραφεία τους. Θα περίμενε κανείς να σατιρίσουν τα όσα έλεγε ο συνδικαλιστής. Δεν έκαναν όμως καμία σάτιρα, αλλά αντίθετα πήραν σαφή πολιτική θέση και με σοβαρό ύφος «σχολίασαν» ότι φτάσαμε σαν χώρα στο σημερινό σημείο επειδή δεν δούλευαν εργαζόμενοι και τώρα που βρέθηκαν κάποιοι που θέλουν να δουλέψουν τους κυνηγάνε... Ούτε ίχνος σάτιρας δεν υπήρξε. Εδειξαν απλά ότι είναι και αυτοί ενταγμένοι, ως δήθεν «εναλλακτικοί» και «άνετοι», στην προπαγάνδα που έχουν εξαπολύσει όλα τα ΜΜΕ των αστών, που σε άλλες περιπτώσεις περικλείεται στην περιβόητη φράση «το δικαίωμα στην εργασία», όταν οι άλλοι απεργούν... Είναι η μοντέρνα μορφή της προτροπής και μάλιστα ιδιαίτερα όταν απευθύνεσαι σε άκρως νεανικό κοινό: Δεν είναι ντροπή η απεργοσπασία. Σκύψτε τα κεφάλια και δουλέψτε. Αφήστε τις απεργίες και όλα τα υπόλοιπα. Και εμείς θα είμαστε κάθε βράδυ εδώ να σας κάνουμε να ξεχνιέστε με σαχλοαστεία και με αχταρμά σάπιες απόψεις. Αρκεί να μη δράσετε μαζικά, οργανωμένα, συλλογικά...

Αυτά, για να μην υπάρχουν αυταπάτες ότι μπορεί οι μεγαλοκαναλάρχες να πάρουν κάποιους στη δούλεψή τους χωρίς να τους ενδιαφέρει τι λένε και τι κάνουν. Γιατί οι μεγαλοκαναλάρχες ξέρουν ότι και τη σάτιρα (που εύκολα γίνεται και σαχλαμάρα) μπορεί ακόμα πιο εύκολα και ανώδυνα να την εκμεταλλευτούν για να επιβάλουν στις συνειδήσεις (κυρίως των νέων) τη δουλοπρέπεια και την υποταγή στο σύστημα εκμετάλλευσης. Αν βγάζουν και κέρδη μάλιστα από αυτό, ακόμα καλύτερα!

Αποκαλυπτικός ο Γ. Τράγκας στην προχτεσινή ραδιοφωνική του εκπομπή. Απαντώντας σε μήνυμα ακροατή ότι «χτυπάει» το ΣΥΡΙΖΑ, «ξέσπασε» λέγοντας ότι «τα δυο τελευταία χρόνια τον έχουμε στο νταχτιριντί το ΣΥΡΙΖΑ» και ότι είναι τέτοια η στήριξη που του δίνει, που στο δρόμο τον φωνάζουν «Ρόζα», όπως ονομάζεται μια από τις συνιστώσες του σχήματος...

Τι δουλειά έχει ένας καραμπινάτος προπαγανδιστής των αστών, που από το πρωί ως το βράδυ κακίζει τους Γερμανούς για τα δεινά της ελληνικής λαϊκής οικογένειας, να παίζει στα γόνατά του το ΣΥΡΙΖΑ; Τι δουλειά έχει ο κατεξοχήν υπέρμαχος της θεωρίας της κατοχής από την τρόικα και θιασώτης του άλλου μείγματος διαχείρισης, να κανακεύει ένα κόμμα σαν το ΣΥΡΙΖΑ; Ρητορικά τα ερωτήματα. Οι απαντήσεις όμως δείχνουν πως το σύστημα αναζητάει καινούριο άλογο να ποντάρει, στα πλαίσια του νέου δίπολου που στήνει για τη χειραγώγηση του λαού.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μπορεί, βεβαίως, η Ελλάδα να βρέθηκε στο επίκεντρο των πιέσεων από «διεθνείς κερδοσκόπους» όπως μας λένε επί χρόνια.

Ισως, πάλι, άγνωστα και ακατονόμαστα συμφέροντα να κέρδιζαν από την κατάπτωση της ελληνικής οικονομίας, όμως τώρα αλλάζουν τα πράγματα.

Κι αυτό γιατί υπάρχουν και «καλές» επιχειρήσεις. Η «Κόσκο», η «Χιούλετ Πάκαρντ», η «Γιουνιλέβερ» και ποιος ξέρει πόσες θα μας προκύψουν ακόμα.

Φέρνουν συμφωνίες μεταφοράς προϊόντων, μονάδες παραγωγής, επενδύσεις. Τα πάντα για το καλό και την «ανάπτυξη» της χώρας.

Με λίγα λόγια, κερδίζουμε σιγά - σιγά την «πίστη των αγορών», όπως λέει κι ο Α. Σαμαράς πρόκειται για «ψήφο εμπιστοσύνης προς την Ελλάδα».

Τώρα, βέβαια, ακόμη και τα στελέχη αυτών των επιχειρήσεων δηλώνουν πως οι κινήσεις αυτές γίνονται επειδή υπάρχουν χαμηλοί μισθοί, «ελεύθερα» ωράρια και πλήθος φοροαπαλλαγών.

Ομως, το θέμα πρώτα από όλα είναι ...συναισθηματικό. Ισως να πρέπει μάλιστα αυτές οι εταιρείες να αναδειχθούν σε νέους «εθνικούς ευεργέτες». Ξέρετε, να κάνουμε αγάλματα με τα εταιρικά τους σήματα. Ισως και γιορτές στα σχολεία προς τιμήν τους.

ΦΟΡΟΦΥΓΑΔΕΣ ΣΤΟ νησί Τζέρσεϊ (έναν από τους πολλούς φορολογικούς παραδείσους) ψάχνει όπως διαβάζουμε ο υπουργός Οικονομίας Γ. Στουρνάρας.

Κυνήγι εσόδων μέχρι ...την άκρη του κόσμου, δηλαδή.

Πάντως, δε χρειάζεται να κοιτάζει τόσο μακριά. Εδώ στην Ελλάδα ισχύουν τα επιχειρηματικά και τραπεζικά απόρρητα, οι μη ονομαστικές μετοχές και όλο το πλέγμα της φοροδιαφυγής του μεγάλου κεφαλαίου.

Οσο για τα γραφεία των εφοπλιστικών εταιρειών (που επίσης δεν πληρώνουν δραχμή) τα περισσότερα είναι στον Πειραιά. Ούτε μισή ωρίτσα από την έδρα του υπουργείου Οικονομίας, δηλαδή.

Γρηγοριάδης Κώστας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οπως αναφέρεται στο σχετικό ρεπορτάζ της εφημερίδας «από τον Πειραιά έως το Ρότερνταμ, το ταξίδι διαρκούσε έξι ημέρες, αλλά σήμερα με τις χαμηλότερες ταχύτητες λόγω κόστους καυσίμων, διαρκεί έντεκα ημέρες. Αρα ο Πειραιάς αποτελεί την πλέον οικονομική και συμφέρουσα επιλογή», εννοείται για την Hewlett Packard. Παρόλα αυτά, ο πρωθυπουργός έσπευσε να προβάλει μια επιχειρηματική συμφωνία ως μεγάλη επιτυχία που υπηρετεί το εθνικό συμφέρον, κάνοντας λόγο για «ψήφο εμπιστοσύνης στην Ελλάδα», βαφτίζοντας ως συνήθως το συμφέρον των μονοπωλίων ως συμφέρον όλου του λαού. Ωστόσο, δεν ανέφερε κανένα συγκεκριμένο όφελος που θα έχει ο λαός από αυτήν τη συμφωνία, γιατί απλά δεν υπάρχει. Οπως δεν υπήρξε από την εκχώρηση του λιμανιού στην «Cosco».

Ο πρωθυπουργός, όμως, θέλει να προσελκύσει επενδύσεις, αντιγράφοντας «το παράδειγμα της Ιρλανδίας», όπως είπε στην ομιλία του στη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τον προϋπολογισμό. Ομως, το λεγόμενο «ιρλανδικό θαύμα» ή «κέλτικος τίγρης» στηριζόταν στην πλήρη κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, χάριν της «ευελιξίας», στη μηδαμινή σχεδόν φορολόγηση των καπιταλιστών και στην ανεμπόδιστη κερδοσκοπία στα ακίνητα. Το λογαριασμό μετά την κατάρρευσή του τον πληρώνει ακόμα ο ιρλανδικός λαός, όπως πληρώνουν όλοι οι λαοί της Ευρώπης την καπιταλιστική ανάπτυξη, που η κυβέρνηση προβάλλει ως φιλολαϊκή διέξοδο!

Βαθιά υποκριτικές και κούφιες οι φραστικές αντιρρήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ για την απόφαση του πρωθυπουργού και του Συμβουλίου της Επικρατείας να προχωρήσει επί το αντιδραστικότερο η αναθεώρηση του λεγόμενου «νόμου Ραγκούση» για τη χορήγηση ελληνικής ιθαγένειας. Πρώτα απ' όλα, γιατί οι εν λόγω κυβερνητικοί εταίροι συμφωνούν και στηρίζουν την εφαρμοζόμενη μεταναστευτική πολιτική, δηλαδή το ανελέητο κυνήγι των μεταναστών, την απάνθρωπη «επιχείρηση Ξένιος Ζευς», τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τη βάναυση καταπάτηση των πάσης φύσεως δικαιωμάτων των μεταναστών, μεταξύ των οποίων και αυτό της ιθαγένειας. Επίσης, έχουν δείξει την ίδια με τη ΝΔ ανοχή στα «τάγματα εφόδου» των χρυσαυγιτών τραμπούκων και τη λεκτική και σωματική βία που ασκούν σε βάρος των μεταναστών. Ομως, η στάση τους στο μεταναστευτικό απορρέει από τη συνολικότερη στρατηγική που εφαρμόζουν υπέρ των μονοπωλίων. Η επίθεση δηλαδή κατά των μεταναστών είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη συνολικότερη επίθεση κατά του λαού και των δικαιωμάτων του. Είναι ολοφάνερο λοιπόν ότι οι επιφυλάξεις που εξέφρασαν το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ ούτε «διχάζουν την κυβέρνηση» ούτε βέβαια πρόκειται να απειλήσουν την «κυβερνητική συνοχή» αν το Μέγαρο Μαξίμου επιμείνει να το φέρει προς ψήφιση. Από την άλλη, είναι αστείο να λέγεται ότι η κυβέρνηση προχωρεί σε αυτή την αντιδραστική ρύθμιση γιατί τάχα «υιοθετεί την ατζέντα της Χρυσής Αυγής» τάχα «για να τη διεμβολίσει». Η αλήθεια είναι ότι χρησιμοποιούν τη φασιστική συμμορία της ΧΑ για να ισοπεδώσουν τα λαϊκά δικαιώματα και να τσακίσουν το εργατικό -λαϊκό κίνημα. Ο αγώνας λοιπόν των Ελλήνων εργαζομένων και των μεταναστών είναι ενιαίος κατά της ταξικής αδικίας και του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Σε τελευταία ανάλυση, είναι αγώνας αντιιμπεριαλιστικός, αντικαπιταλιστικός.

Να προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της δημιουργίας του «Παρατηρητηρίου Οικονομικής Αυτοτέλειας των ΟΤΑ», που προβλέπει το Μεσοπρόθεσμο, αποφάσισε το Διοικητικό Συμβούλιο (ΔΣ) της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ), με το σκεπτικό ότι στόχο έχει την επιτροπεία των δήμων και αντίκειται στο Σύνταγμα. Ωστόσο, η ΚΕΔΕ δε διαφωνεί συνολικά με τη λογική του ελέγχου της οικονομικής λειτουργίας των δήμων, που ήδη ισχύει, με στόχο τη συμμόρφωση με την κυρίαρχη πολιτική, αφού αποδέχεται την Ελεγκτική Επιτροπή που λειτουργεί σε επίπεδο υπουργείου Εσωτερικών και εξετάζει τις περιπτώσεις δήμων που υπάγονται σε διαδικασία εξυγίανσης. Οπως σημειώνει χαρακτηριστικά στην πρόσφατη απόφασή της, «εάν το υπουργείο έκρινε σκόπιμο να προωθήσει επί πλέον προϋποθέσεις, βελτιωτικές όμως, στο ειδικό πρόγραμμα εξυγίανσης, αυτό θα μπορούσε να γίνει χωρίς τη δημιουργία ενός νέου οργάνου, που καταργεί μάλιστα το αυτοδιοίκητο των ΟΤΑ». Για μια ακόμη φορά η ΚΕΔΕ καταθέτει τα διαπιστευτήριά της στην πολιτική της δημοσιονομικής πειθαρχίας και διαφωνεί σε... θεσμικό επίπεδο, ενώ την ίδια ώρα διαμαρτύρεται για τις συνέπειες αυτής της πολιτικής - βλέπε διάλυση υπηρεσιών, τραγικές ελλείψεις σε προσωπικό, δραματικές περικοπές στα οικονομικά των δήμων - που η ίδια στηρίζει.