Βαθιά υποκριτικές και κούφιες οι φραστικές αντιρρήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ για την απόφαση του πρωθυπουργού και του Συμβουλίου της Επικρατείας να προχωρήσει επί το αντιδραστικότερο η αναθεώρηση του λεγόμενου «νόμου Ραγκούση» για τη χορήγηση ελληνικής ιθαγένειας. Πρώτα απ' όλα, γιατί οι εν λόγω κυβερνητικοί εταίροι συμφωνούν και στηρίζουν την εφαρμοζόμενη μεταναστευτική πολιτική, δηλαδή το ανελέητο κυνήγι των μεταναστών, την απάνθρωπη «επιχείρηση Ξένιος Ζευς», τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τη βάναυση καταπάτηση των πάσης φύσεως δικαιωμάτων των μεταναστών, μεταξύ των οποίων και αυτό της ιθαγένειας. Επίσης, έχουν δείξει την ίδια με τη ΝΔ ανοχή στα «τάγματα εφόδου» των χρυσαυγιτών τραμπούκων και τη λεκτική και σωματική βία που ασκούν σε βάρος των μεταναστών. Ομως, η στάση τους στο μεταναστευτικό απορρέει από τη συνολικότερη στρατηγική που εφαρμόζουν υπέρ των μονοπωλίων. Η επίθεση δηλαδή κατά των μεταναστών είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη συνολικότερη επίθεση κατά του λαού και των δικαιωμάτων του. Είναι ολοφάνερο λοιπόν ότι οι επιφυλάξεις που εξέφρασαν το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ ούτε «διχάζουν την κυβέρνηση» ούτε βέβαια πρόκειται να απειλήσουν την «κυβερνητική συνοχή» αν το Μέγαρο Μαξίμου επιμείνει να το φέρει προς ψήφιση. Από την άλλη, είναι αστείο να λέγεται ότι η κυβέρνηση προχωρεί σε αυτή την αντιδραστική ρύθμιση γιατί τάχα «υιοθετεί την ατζέντα της Χρυσής Αυγής» τάχα «για να τη διεμβολίσει». Η αλήθεια είναι ότι χρησιμοποιούν τη φασιστική συμμορία της ΧΑ για να ισοπεδώσουν τα λαϊκά δικαιώματα και να τσακίσουν το εργατικό -λαϊκό κίνημα. Ο αγώνας λοιπόν των Ελλήνων εργαζομένων και των μεταναστών είναι ενιαίος κατά της ταξικής αδικίας και του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Σε τελευταία ανάλυση, είναι αγώνας αντιιμπεριαλιστικός, αντικαπιταλιστικός.