Τρίτη 2 Οχτώβρη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Εξετάσεις στον ευρωμονόδρομο

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Αν το νέο πακέτο των σκληρών και βάρβαρων μέτρων έρθει στη Βουλή, υπερψηφιστεί και υλοποιηθεί, τότε η Ελλάδα θα οδηγηθεί σ' ένα κοινωνικό ολοκαύτωμα, αλλά, ταυτόχρονα, αυτό εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την Ευρώπη», συνεπώς «είναι η ώρα, ο ελληνικός λαός να σηκώσει το βάρος στα χέρια του (...) να διεκδικήσει μια συνολική ευρωπαϊκή λύση στο ευρωπαϊκό πρόβλημα, διότι η λιτότητα δεν αποτελεί λύση (...) είναι η συνταγή που αν συνεχίσουμε να την ακολουθούμε, τότε είναι βέβαιο, - και αυτό το συνειδητοποιούν και οι πιστωτές -, πως δεν θα μπορέσουμε ποτέ να επιστρέψουμε τα χρήματα που δανειζόμαστε από τους Ευρωπαίους φορολογούμενους. Πιστεύω ότι η δυνατότητα για μια άλλη ευρωπαϊκή λύση στο πρόβλημα του Νότου ανοίγει μέσα από τον αγώνα του λαού μας να ακυρώσει αυτά τα βάρβαρα μέτρα».

Τα είπε όλα ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ με τη σύντομη δήλωσή του απ' το Βερολίνο. Είπε σε απλά ελληνικά ότι ο λαός πρέπει να βάλει πλάτη για άλλη πολιτική διαχείρισης όχι μόνο στην καπιταλιστική Ελλάδα, αλλά και στην καπιταλιστική ΕΕ, και όχι εναντίωση στην πολιτική του κεφαλαίου και στην ΕΕ. Ουσιαστικά, προτρέπει το λαό σε υποταγή στην αστική εξουσία και στην ευρωενωσιακή της συμμαχία. Εμμέσως προέτρεψε και τους «δανειστές» να συνδράμουν, προκειμένου να διασφαλίσουν ότι θα πάρουν πίσω περισσότερα απ' όσα έχουν ήδη πάρει, ό,τι περισσότερα εν πάση περιπτώσει μπορούν να αρπάξουν. Οποια λύση και να δώσει η Ευρωένωση στο επίπεδο της διαχείρισης της κρίσης, αυτή θα είναι προς όφελος των μονοπωλίων, σαρωτική για τους λαούς και τα δικαιώματά του. Το γνωρίζει αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί γνωρίζει τη στρατηγική της, τις συνθήκες και τις αποφάσεις της που ρητά το δηλώνουν ότι η επίθεση στους λαούς θα είναι διαρκής και εντεινόμενη ακόμα κι όταν έρθει η φάση της ανάκαμψης. Κι επειδή το γνωρίζει είναι διπλά υπόλογος, λέει συνειδητά ψέματα στο λαό, προκειμένου να μη βρει αυτός το δρόμο για τη διέξοδο προς όφελός του.

Οι διθύραμβοι των γερμανικών ΜΜΕ...

Οι διθυραμβικοί τόνοι που επιφύλαξαν τα καθεστωτικά ΜΜΕ της Γερμανίας στην επίσκεψη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ δεν προκαλεί καμία έκπληξη. Ηταν μάλλον αναμενόμενη εξέλιξη, γιατί, εκτός των άλλων, αυτός ήταν και ο βασικός στόχος της επίσκεψης του Αλ. Τσίπρα: να δείξει δηλαδή ότι «δεν είμαι και τόσο επικίνδυνος όσο λένε κάποια ευρωπαικά ΜΜΕ» όπως ο ίδιος είπε μισοαστεία -μισοσοβαρά στην ομιλία του στο συνέδριο του Ιδρύματος Zeit - Stiftung που οργάνωσε η μεγάλη αστική εφημερίδα «Die Zeit» («Ντι Τσάιτ»), στο Αμβούργο. Από την άποψη αυτή το ταξίδι όντως πέτυχε. Αρκεί να αναφερθούν τα εγκωμιαστικά σχόλια της «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε», του ανεπίσημου οργάνου της οικονομικής ολιγαρχίας της χώρας, που χαρακτήρισε «ουσιαστικό» το λόγο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, σημειώνοντας με έμφαση την πρότασή του για ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος κατά το πρότυπο της Γερμανίας το 1953, ενώ ανέδειξε τη στοχοπροσήλωσή του στο μονόδρομο της ΕΕ και τη φανατική υπεράσπιση του ευρώ. Μάλιστα παραθέτοντας το σχετικό απόσπασμα από την ομιλία του --«η διάλυση του κοινού νομίσματος θα απειλούσε την ευρωπαϊκή ενοποίηση και θα προκαλούσε διεθνή κρίση, καθώς το ευρώ είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νόμισμα παγκοσμίως»-- η εφημερίδα σχολιάζει με νόημα: «Αυτό δεν θα το έλεγε διαφορετικά η κ. Μέρκελ»!...

... και οι συμβουλές των αριστερών

Οσο για τις προτάσεις και τις συμβουλές που άκουσε ο Αλ. Τσίπρας από τους συνομιλητές του στην ηγεσία του κόμματος της Αριστεράς (Die Linke) αξίζει να αναφερθεί η απάντηση που έδωσε ένα από αυτά τα στελέχη σε ερώτηση δημοσιογράφου (Αχ. Μητσός) των «Νέων», που συμμετείχε σε ολιγομελή αποστολή Ελλήνων δημοσιογράφων που πραγματοποίησαν επίσκεψη την περασμένη εβδομάδα στη Γερμανία. Αντιγράφουμε από το δικό του ρεπορτάζ στα «Νέα» του περασμένου Σαββάτου: «Είναι συμβατά Τσίπρας και ευρώ; Εκανα αυτή την ερώτηση στον Ντίτερ Ντεμ, εκπρόσωπο του Κόμματος της Αριστεράς για την Ευρώπη και ένα από τα τρία στελέχη του Die Linke με τα οποία επρόκειτο να συναντηθεί χθες το απόγευμα ο Α. Τσίπρας στο Βερολίνο. "Εγώ είμαι οπαδός του Μπερλιγκουέρ", μου απάντησε (...) "Εχω διδαχθεί από τα πραξικοπήματα κατά του Βίλι Μπραντ και του Αλιέντε. Η λύση είναι πάντα ο ιστορικός συμβιβασμός. Για την Ελλάδα αυτό σημαίνει κυβέρνηση συνασπισμού Τσίπρα και Σαμαρά. Προπαντός μακριά από τους σοσιαλδημοκράτες! Το είπα και στον Αλέξη όταν επισκέφθηκε τις προάλλες τη Γερμανία". "Και τι απάντησε ο πρόεδρος;" τον ρώτησα χωρίς να κρύβω την περιέργειά μου. "Ο Αλέξης είναι αδελφός μου. Δεν θα το αποκάλυπτα ποτέ". Μωρέ λέτε;»... Οταν βοά η πραγματικότητα, τα σχόλια περιττεύουν...

Η φορολογική πολιτική

Η ομοβροντία των νέων αντιλαϊκών μέτρων είναι ρυθμίσεις που αποτελούν τη συνέχεια των επιλογών που έγιναν από την πρώτη στιγμή, όταν χαράχτηκε η γραμμή για τη φιλομονοπωλιακού τύπου διαχείριση της οικονομικής κρίσης. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, ιδιαίτερο ρόλο παίζουν οι επιμέρους ρυθμίσεις για τη φορολογική πολιτική, οι οποίες αποτελούν συστατικό και αδιαίρετο μέρος ολόκληρης της πολιτικής, που στο επίκεντρό της έχει την ποικιλόμορφη στήριξη και ενίσχυση του κεφαλαίου.

Η φορολογική πολιτική, στα χέρια της τάξης που έχει την εξουσία, είναι εργαλείο, ώστε η συγκεκριμένη τάξη να αποκτήσει μεγαλύτερη δύναμη και περισσότερο πλουτισμό. Με αυτήν την έννοια, η φορολογική πολιτική επιταχύνει τις διαδικασίες αναδιανομής των εισοδημάτων υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί τις αναγκαίες προϋποθέσεις για τη συγκέντρωση του κεφαλαίου στα χέρια συγκεκριμένων επιχειρηματικών ομάδων. Τα παραδείγματα μιλούν από μόνα τους.

Πρώτο παράδειγμα: Στο όνομα της φοροδιαφυγής, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να καταργήσει το αφορολόγητο για τους αυτοαπασχολούμενους και ΕΒΕ και ταυτόχρονα να επιβάλει έναν εξοντωτικό φορολογικό συντελεστή, που θα 'ναι, λέει, ίσως και 35%. Ε, όποιον και να ρωτήσεις στην αγορά, σου εξηγεί με διάφορους τρόπους ότι μια τέτοιου είδους ρύθμιση θα γονατίσει αυτοστιγμεί εκατοντάδες χιλιάδες μικροεπιχειρήσεις, που θα αναγκαστούν να κλείσουν τα μαγαζιά τους. Ποιος θα κερδίσει από αυτό; Οι ξένες πολυεθνικές και τα μεγάλα καταστήματα, που έτσι κι αλλιώς καταβροχθίζουν κατά δεκάδες χιλιάδες τα μικρομάγαζα.

Δεύτερο παράδειγμα: Η κυβέρνηση σχεδιάζει να επιβάλει φόρο ιδιοκατοίκησης. Οσοι, δηλαδή, με ιδρώτα και αίμα κατάφεραν να απαλλαγούν από το βραχνά του ενοικίου, αποκτώντας δικό τους κεραμίδι, θα κληθούν να πληρώνουν τώρα φόρο κερατιάτικα στο βωμό της ενίσχυσης των κρατικών εσόδων. Αυτού του είδους η ρύθμιση, μαζί με την αύξηση του φόρου για την ακίνητη περιουσία που στο εξής θα αφορά σχεδόν όλους τους ιδιοκτήτες μικρής ακίνητης περιουσίας, εκτιμάται ότι θα προκαλέσει τεράστια επιβάρυνση διατήρησης της περιουσίας αυτής, με αποτέλεσμα πολλοί να εξαναγκαστούν να πουλήσουν τα σπίτια τους. Ποιος θα κερδίσει από αυτό; Οι μεγάλες τράπεζες και εταιρείες real estate που καραδοκούν να βάλουν στο χέρι τις μικρές ιδιοκτησίες, στην προοπτική να εκμεταλλευτούν αυτές, όπως συμβαίνει στις περισσότερες χώρες της ΕΕ, τις ενοικιαζόμενες κατοικίες.

Από την κυβέρνηση της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, αλλά και κάθε άλλης κυβέρνησης που στηρίζεται από τους κεφαλαιοκράτες, για να στηρίζει τα δικά τους συμφέροντα, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν έχουν να περιμένουν τίποτα απολύτως. Το κάθε καινούργιο μέτρο, που θα έρχεται στην επιφάνεια, θα είναι χειρότερο από τα προηγούμενα, επαχθέστερο και ακόμα πιο αντιδραστικό από όσα έχουμε δει μέχρι σήμερα. Η πολιτική στήριξης του κεφαλαίου είναι ένας αέναος πόλεμος κατά των λαϊκών στρωμάτων. Ειδικά σε περιόδους κρίσης γίνεται ακόμα πιο επιθετική, δεν επιτρέπει την παραμικρή παραχώρηση, σαρώνει κάθε λαϊκή κατάχτηση και δίκαιο στο πέρασμά της.

Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ, όλοι όσοι χτυπιούνται ανελέητα από την πολιτική της τρόικας και της πλουτοκρατίας, είναι καιρός να βγάλουν τα αναγκαία συμπεράσματα. Για να αντιμετωπίσουμε τα μέτρα τα τωρινά και όσα θα 'ρθουν αργότερα, χρειάζεται Μέτωπο Λαϊκό. Οργάνωση και αντίσταση, συσπείρωση και αγώνας, για να δυναμώσουμε το σύνθημα για τη φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση.


Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Αδηφάγο εφοπλιστικό κεφάλαιο...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ποιος μας δουλεύει περισσότερο: Ο Αντώνης Σαμαράς που δήλωσε - σε συνάντηση με την Ενωση Εφοπλιστών - ότι οι πλοιοκτήτες έχουν ηθικό χρέος να ενισχύσουν την ανάκαμψη του τόπου;

`Η μήπως ο πρόεδρος της Ενωσης Θ. Βενιάμης που δήλωσε ότι «συμβάλλει στην προσπάθεια μέσα από τα φορολογικά έσοδα που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος»;

Ποιο «ηθικό χρέος» και ποια «φορολογικά έσοδα»; Μιλάμε για τους εφοπλιστές που δίνουν παραγγελίες για πλοία όπου τους συμφέρει οικονομικά (δηλαδή στην Κορέα και στην Κίνα) την ίδια στιγμή που - απολύτως νόμιμα - δεν πληρώνουν φράγκο για φόρους.

Δεν ξέρεις τι είναι μεγαλύτερο τα υπερκέρδη τους ή ο κατάλογος των φοροαπαλλαγών που απολαμβάνουν; Ενας κατάλογος που είναι βέβαιο ότι θα μεγαλώσει με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο.

Και όλα αυτά, χωρίς να συζητάμε για τα πληρώματα με μισθούς πείνας, χωρίς συμβάσεις και ασφάλιση, ή για τις επιδοτήσεις και τις χαριστικές ρυθμίσεις που νομοθετούνται η μία μετά την άλλη.

Οπότε ας σταματήσουν την κοροϊδία και τις φανφάρες περί «εθνικής προσπάθειας». Ούτε με τέτοια κόλπα ούτε με κάποιες ψευτο-δωρεές εφοπλιστών, οι οποίες ανακοινώνονται που και που μπορούν να ξεγελάσουν κανέναν.

ΣΤΟ 3,8% ΘΑ ΚΙΝΗΘΕΙ η ύφεση για το 2013 σύμφωνα με το προσχέδιο προϋπολογισμού που κατέθεσε η κυβέρνηση το οποίο φυσικά περιέχει - τι άλλο; - περικοπές για τις λαϊκές ανάγκες. Θα πετύχει λέει και πλεόνασμα 2,2 δισ. ευρώ!

Προφανώς ούτε αυτοί που θα το υπογράψουν δεν πιστεύουν τις εκτιμήσεις περί ύφεσης και άπαντες ξέρουν ότι οι εκτιμήσεις αυτές είναι αστείες.

Οσο για το «πλεόνασμα», είναι μάλλον προκλητικό να δηλώνουν ότι θα ...«περισσέψουν» χρήματα, όταν τσακίζουν έτσι τον κόσμο. Μόνο οργή προκαλούν οι λογιστικές τους αλχημείες.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο λαός να τραβήξει άφοβα μπροστά

Γρηγοριάδης Κώστας

Πολιτική αποσταθεροποίηση, πραξικοπήματα, τανκς, χάος... Ολα αυτά τα φοβερά και τρομερά μαζί και ταυτόχρονα επιστρατεύουν κυβερνώντες και αστικά επιτελεία για να τρομοκρατήσουν και να κρατήσουν σκυμμένο το λαό ώστε να περάσουν τα μέτρα που του τσακίζουν τα δικαιώματα και τη ζωή. Με αφορμή «αποκαλύψεις» για τη διαφθορά στο πολιτικό προσωπικό της πλουτοκρατίας - μόνο τυχαίο δεν είναι ότι πρώτος που έσπευσε να επιβεβαιώσει την ύπαρξη της λίστας των 32 ήταν ο υπουργός Οικονομικών, ενώ ο ίδιος ο πρωθυπουργός (στο «vimagazino») απέφυγε να δώσει μια ξεκάθαρη απάντηση - το Μέγαρο Μαξίμου άρχισε να διακινεί το παραμύθι «του κινδύνου για την πολιτική ομαλότητα». Την ίδια στιγμή αστικά ΜΜΕ ξέθαψαν ιστορίες για πραξικοπήματα που δεν έγιναν(!), ενώ ο ίδιος ο Α. Σαμαράς σε συνέντευξή του (στους «Νιου Γιορκ Τάιμς») έθεσε ωμά το δίλημμα «μέτρα ή ολοκληρωτική καταστροφή της Ελλάδας»(!). Με τα δικά του λόγια, «η εναλλακτική επιλογή θα μπορούσε να είναι το τέλος της Ελλάδας»! Πρόκειται για οργανωμένη εκστρατεία ιδεολογικής τρομοκρατίας και χειραγώγησης των λαϊκών αντιδράσεων, που εφαρμόζεται κάθε φορά που λαμβάνονται σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, αλλά αυτή τη φορά κλιμακώνεται στο έπακρο καθώς «εναρμονίζεται» με την πρωτοφανούς αγριότητας μετωπική επίθεση της πλουτοκρατίας κατά του λαού. Ο λαός αυτή τη φορά δεν πρέπει να «τσιμπήσει» ούτε να σκύψει το κεφάλι. Αντίθετα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η αποσταθεροποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να πάρει τις τύχες στα χέρια του και αναπόσπαστο τμήμα μιας φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση. Δεν πρέπει να τον φοβίζει, αντίθετα πρέπει να είναι στόχος της πάλης του. Να κοπεί το χέρι των δημίων του, να γκρεμιστεί το σάπιο πολιτικό σύστημα και η κυριαρχία των μεγάλων αφεντικών, δηλαδή των μονοπωλιακών ομίλων.

Πίσω από τη «φούσκα» της «Χρυσής Αυγής»

«Φούσκα που θα σκάσει» χαρακτηρίζει τη «Χρυσή Αυγή» ο Α. Σαμαράς στη συνέντευξή του στους «Νιου Γιορκ Τάιμς», υποστηρίζοντας ότι τα μέλη της δεν είναι «ιδεολογικοί οπαδοί» αλλά έχουν προσχωρήσει σε αυτήν καθοδηγούμενοι από ένα αίσθημα «αντι-συστημικής» απόγνωσης. Στην ίδια όμως συνέντευξη ο πρωθυπουργός αποκαλύπτει ένα βασικό λόγο της «φούσκας» της «Χρυσής Αυγής», που δεν είναι άλλος από την ιδεολογικοπολιτική κάλυψη που προσφέρει στη δράση της φασιστικής οργάνωσης. Αναπαράγοντας τα χρυσαυγίτικης έμπνευσης ρατσιστικά συνθήματα, ο Α. Σαμαράς υποστηρίζει ότι «οι παράνομοι μετανάστες έχουν καταλάβει την Αθήνα», ενώ έμμεσα πλην σαφώς τους παρουσιάζει ως βασική απειλή για τη «δημόσια υγεία» και την αύξηση της εγκληματικότητας. Δε μένει όμως μόνο στα λόγια, αλλά έχει ξεκινήσει ένα ανελέητο κυνήγι σε βάρος των μεταναστών, με αιχμή του δόρατος την απάνθρωπη επιχείρηση «Ξένιος Ζευς», ενθαρρύνοντας στην πραγματικότητα τα τάγματα εφόδου να αναλαμβάνουν «παράλληλη» δράση σε σπίτια μεταναστών, σε πλατείες και λαϊκές. Ταυτόχρονα όμως με την ιδεολογική «ομπρέλα», οι κυβερνώντες προσφέρουν και πολιτική κάλυψη στη δράση των φασιστικών συμμοριών, όπως περίτρανα αποδείχθηκε την περασμένη Παρασκευή στη σχετική Ερώτηση του ΚΚΕ για τη λειτουργία δουλεμπορικών «Γραφείων Ευρέσεως Εργασίας Ελλήνων». Ανέχεται ακόμα τους χρυσαυγίτες να παίζουν το ρόλο Επιθεωρητών Εργασίας στους τόπους δουλειάς, ενώ σπεύδει να υιοθετήσει τις δικές της προτάσεις για την κλιμάκωση της καταστολής των μεταναστών. Τέτοια πρόταση είναι η θέσπιση ιδιώνυμου «κατά της εγκληματικότητας των λαθρομεταναστών», την οποία επικρότησε αμέσως η «Χρυσή Αυγή», διεκδικώντας την πατρότητά της και αξιώνοντας την άμεση εφαρμογή της...

Η «παύση πληρωμών» στους δήμους

Η κατάσταση στους δήμους είναι εκρηκτική. Αυτό που έγινε στο Μενίδι την περασμένη βδομάδα, όπου ο δήμος έβαλε λουκέτο και σταμάτησε να πληρώνει τους εργαζόμενους, αναμένεται να συμβεί σε δεκάδες ακόμα δήμους της χώρας. Η λεγόμενη «στάση πληρωμών» δεν αφορά μόνο το ζήτημα των μισθών των εργαζομένων. Είναι ταυτόχρονα και στάση παροχών. Ηδη, αυτό εδώ και πολλούς μήνες έχει ξεκινήσει σε μια σειρά υπηρεσίες όπως: παιδικοί σταθμοί που κόβουν απ' το φαΐ των παιδιών, μετακίνηση των μαθητών στα σχολεία τους, συντήρηση και λειτουργικά έξοδα δημοτικών, γυμνασίων και λυκείων, περικοπές στο πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι και άλλες υπηρεσίες Πρόνοιας και πολλά άλλα, περιορισμός του προσωπικού. Ενώ υπάρχουν και άλλα ζητήματα που άπτονται της Δημόσιας Υγείας. Για παράδειγμα, η πλειοψηφία των δήμων έχει μειώσει τη συχνότητα πλυσίματος των κάδων απορριμμάτων λόγω έλλειψης χρημάτων. Κάτι που μπορεί να προκαλέσει μολυσματικές ασθένειες, με κίνδυνο για τη Δημόσια Υγεία.

Πού οδηγεί αυτή η κατάσταση; Συγκυβέρνηση και δημοτικές αρχές ήδη σχεδιάζουν την ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών. Καθαριότητα, δομές Πρόνοιας, παιδικοί σταθμοί, αθλητικοί χώροι κ.ά. Οσοι δήμαρχοι και διευθυντές υπηρεσιών των δήμων έρχονται σε επαφή με τους Επιτρόπους του Ελεγκτικού Συνεδρίου που ελέγχουν τις δαπάνες τους με τις Γραμματείες Αποκεντρωμένης Διοίκησης, συζητούν το ενδεχόμενο της άμεσης ιδιωτικοποίησης υπηρεσιών που τούς δίνει τη δυνατότητα η νομοθεσία («Καλλικράτης» κ.ά.) Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Ηδη, δήμαρχοι και διάφοροι άλλοι φορείς επιχειρούν να στήσουν τις λεγόμενες κοινωνικές επιχειρήσεις, για να υποκαταστήσουν υπηρεσίες που πρέπει να παρέχει το κράτος. Ζητάνε από εργαζόμενους που ήταν στο πρόγραμμα και απολύθηκαν (συμβασιούχοι) ή από άνεργους να κάνουν τέτοιες επιχειρήσεις για να έχουν έσοδα. Ταυτόχρονα, συνδικαλιστικές ηγεσίες των σωματείων στους δήμους παραμυθιάζουν τους εργαζόμενους ότι εάν καταργηθούν υπηρεσίες και ιδιωτικοποιηθούν θα προσληφθούν στις εταιρείες που θα αναλάβουν έργο. Παίζουν με τον πόνο τους, δηλαδή. Απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση συνδικάτα, εργαζόμενοι, γονείς, κάτοικοι, πρέπει οργανωμένα να αντιδράσουν. Και να διεκδικήσουν άμεσα μέτρα χρηματοδότησης των υπηρεσιών των δήμων από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Οργάνωση στους τόπους δουλειάς

Η ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας απαιτεί τα μέτρα που χτυπούν ευθέως τις λαϊκές οικογένειες, τους εργαζόμενους, να γίνονται πιο άγρια. Η λαίλαπα όχι μόνο δε θα σταματήσει, αλλά, αντιθέτως, ήρθε «για να μείνει». Η επιθετικότητα, άλλωστε, κυβέρνησης, Ευρωπαϊκής Ενωσης και τρόικας έρχεται ακριβώς για να υπηρετήσει τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου για ακόμη πιο φθηνή εργατική δύναμη, έτσι μόνο μπορεί να ξεπεραστεί η κρίση και να σωθεί το κεφάλαιο. Μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό και την ώρα που η εργοδοσία εφαρμόζει στην πράξη το σύνολο της αντεργατικής ατζέντας, οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλο δρόμο από την αντίσταση, από την απόκρουση αυτής της βαρβαρότητας, για να μην επιτρέψουν να συντριβούν όσα δικαιώματα δεν τους έχουν αφαιρέσει ακόμη, να διεκδικήσουν τη ζωή που τους αξίζει.

Αυτός, ωστόσο, ο αγώνας δεν μπορεί να είναι «έργο μιας πράξης». Θα είναι αποτέλεσμα μιας διαρκούς μάχης, με στόχο την απόκρουση της επίθεσης, τη στήριξη και ανακούφιση της λαϊκής οικογένειας. Την οργάνωση της σκληρής πάλης που θα έχει στόχο τη χειραφέτηση όλο και περισσότερων εργαζομένων από τους πολιτικούς υπηρέτες του κεφαλαίου, από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, από τις ίδιες τις λογικές διαχείρισης ενός συστήματος που όσο σαπίζει τόσο θα σπέρνει δεινά στους εργαζόμενους. Χρειάζεται διαρκής και αταλάντευτος αγώνας που θα αποκαλύπτει και θα αντιπαλεύει όλους όσοι θέλουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να ενσωματώσουν τη δίκαιη δυσαρέσκεια, οργή και αγανάκτηση σε κανάλια ανώδυνα για τη μεγαλοεργοδοσία.

Ενας τέτοιος αγώνας δεν μπορεί παρά να αναπτυχθεί με επίκεντρο τους τόπους δουλειάς. Τα εργοστάσια, τα γιαπιά, τα γραφεία. Εκεί, δηλαδή, που οι εργαζόμενοι βιώνουν στην πράξη την εκμετάλλευση. Εκεί που όχι μόνο υλοποιούνται τα βάρβαρα μέτρα, αλλά και φαίνεται ξεκάθαρα το ποιος πραγματικά βγαίνει κερδισμένος απ' τα μέτρα. Εκεί που, μέσα από τον αγώνα ενός εργοστασίου ή ενός κλάδου, φαίνεται η ανάγκη να σφυρηλατείται η ταξική ενότητα και αλληλεγγύη σε ένα ανώτερο επίπεδο - όπως, χαρακτηριστικά, έγινε στην περίπτωση του ηρωικού 9μηνου αγώνα των εργαζομένων της «Ελληνικής Χαλυβουργίας». Εκεί, λοιπόν, στους χώρους δουλειάς θα κριθεί και η παρεμπόδιση και η ματαίωση των μέτρων, ως αποτέλεσμα μιας αυξανόμενης κλιμάκωσης των αγώνων σε όλα τα επίπεδα: της διαφώτισης, της κινητοποίησης, της οργάνωσης με μαζικοποίηση των συνδικάτων, με αλλαγή του συσχετισμού δύναμης στο εργατικό κίνημα, ενίσχυση του ΠΑΜΕ.

Γι' αυτό το λόγο, είναι σημαντική παρακαταθήκη ο τρόπος που δουλεύτηκε η τελευταία απεργία σε μια σειρά από κλάδους και χώρους, με προσπάθεια να δυναμώσουν αυτά τα χαρακτηριστικά δουλειάς. Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να συνεχιστεί και να απλωθεί η δουλειά και στην επερχόμενη νέα απεργιακή κινητοποίηση ενόψει των νέων μέτρων. Οι εργαζόμενοι έχουν τη δύναμη να αποκρούσουν και τα πιο άγρια αντιλαϊκά μέτρα. Και η δύναμη αυτή βρίσκεται στην οργάνωση στους τόπους δουλειάς, με ταξικό περιεχόμενο και προσανατολισμό που θα χειραφετεί την εργατική τάξη από την ανάπτυξη που υπηρετεί τα μονοπώλια και καταστρέφει τη δική της ζωή.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ