Από τη συνέντευξή του την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη, ο Αλ. Τσίπρας κάλεσε το λαό να προσαρμόσει τις αγωνίες και την πάλη του στη διαχειριστική λογική του ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι ανησυχεί «μ' αυτή τη διαδεδομένη αντίληψη μέσα στην κοινωνία της ανάθεσης της ελπίδας στις πολιτικές διεργασίες. Αν δεν υπάρξουν κοινωνικές αντιστάσεις οι πολιτικές διεργασίες από μόνες τους δεν μπορούν να φέρουν τη δυνατότητα και την προοπτική εξόδου από την κρίση». Ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει κυβερνητική λύση στο λαό. Του λέει, δηλαδή, ότι τα προβλήματά του θα λυθούν από μια άλλη κυβέρνηση, άρα μια άλλη διαχείριση. Την ίδια ώρα, όμως, ισχυρίζεται δημαγωγικά ότι οι λύσεις που προτείνει χρειάζονται και τη συμμετοχή του λαού. Γιατί; Επειδή θέλει κίνημα που να περιορίζεται στο αίτημα για αλλαγή κυβέρνησης, να αναθέτει σ' αυτή να διαπραγματεύεται με τους εταίρους για τα λαϊκά προβλήματα και να κάνει κινητοποιήσεις μόνο για να βελτιώσει τη «διαπραγματευτική» ικανότητα της κυβέρνησης στα παζάρια για το πόσα θα χάσει ο λαός και το πόσο γρήγορα θα φτάσει στον πάτο. Μάλιστα, ο Τσίπρας δεν απέφυγε να γίνει αστείος, όταν λεοντάρισε προς τους Ευρωπαίους εταίρους ότι «εάν ήμασταν κυβέρνηση σήμερα, δεν υπήρχε ούτε μία πιθανότητα να μην δεχθούν να μας συναντήσουν, να μας ακούσουν και να διαπραγματευθούν σκληρά και να υποστούν και απώλεια σε σχέση με τις δικές τους διεκδικήσεις»! Εφτασε να αποκηρύξει δημόσια ακόμα και τον Πρόεδρο της Γαλλίας, Φρ. Ολάντ, τον οποίο «απογείωσε» προεκλογικά, σκορπώντας αυταπάτες ότι η εκλογή του θα αλλάξει τα πράγματα στην Ελλάδα και στην Ευρωζώνη υπέρ των λαών. Τώρα που ο Ολάντ αποκαλύφθηκε στα μάτια Γάλλων και Ελλήνων, ο ΣΥΡΙΖΑ τα μαζεύει, λέγοντας: «Ο Φρανσουά Ολάντ όταν ήταν αντιπολίτευση έλεγε άλλα σε σχέση με αυτά που κάνει τώρα. Η διαφορά μας είναι, και γι' αυτό πανικοβλήθηκαν, ότι εμείς θα τα τηρούσαμε αυτά που λέμε»! Οπως ο Ολάντ, έτσι και ο κάθε Ολάντ που ορέγεται τη διαχείριση, θα τσακίσει το λαό, είτε κυκλοφορεί με το μανδύα της «αριστερής», είτε της σοσιαλδημοκρατικής, είτε της λεγόμενης «νεοφιλελεύθερης» διαχείρισης. Αυτό έλεγε προεκλογικά το ΚΚΕ, αυτό επιβεβαιώνουν οι ίδιες οι εξελίξεις.

Στη συνέντευξη που έδωσε από τη Θεσσαλονίκη, ο Αλ. Τσίπρας ρωτήθηκε για τη στάση του κόμματός του στις περικοπές μισθών και επιδομάτων. Σχολίασε μεταξύ άλλων: «Αν στο στόχαστρο έμπαιναν κάποια υψηλά επιδόματα ή υψηλοί μισθοί δημοσίων λειτουργών, υπήρξαν και σκανδαλώδεις μισθοί και επιδόματα, και δεν έμπαιναν τα κατώτατα εισοδήματα, νομίζετε ότι θα υπήρχε αντίρρηση; Αλλά εδώ δεν βλέπουμε αυτό».

Πού βάζει τον πήχη για τα «υψηλά» και πού για τα «χαμηλά» εισοδήματα και επιδόματα ο ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως με αντιλήψεις σαν κι αυτές («ρετιρέ» κ.ά.) δεν προσπαθεί και η κυβέρνηση να διαιρέσει τους εργαζόμενους και να περάσει ανεμπόδιστα τις περικοπές και τα μέτρα; Επιπλέον, τέτοιες λογικές ενισχύουν το ιδεολόγημα ότι για την κρίση και τα μέτρα φταίνε οι υψηλόμισθοι, οι ευνοημένοι, οι ημέτεροι, και όχι βέβαια το κεφάλαιο και η πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά του.

Επίσης, για τις ιδιωτικοποιήσεις, είπε ο Τσίπρας: «Εμείς έχουμε όχι διάθεση, καθήκον να ελέγξουμε την νομιμότητα. Και κυρίως να ελέγξουμε εάν διασφαλίζεται το δημόσιο συμφέρον. Και σε μια σειρά από ιδιωτικοποιήσεις που ετοιμάζονται να την κάνουν νύχτα, είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν θα διασφαλιστεί το δημόσιο συμφέρον». Δηλαδή, το κύριο πρόβλημα με τις ιδιωτικοποιήσεις είναι για το ΣΥΡΙΖΑ η νομιμότητα και το αν αυτές θα γίνουν μέρα ή νύχτα.

Οσο για το «δημόσιο συμφέρον», καμιά ιδιωτικοποίηση, με όποιον τρόπο κι αν γίνει, δεν μπορεί να το εξασφαλίσει. Τα ίδια έλεγαν και τα αστικά κόμματα όταν μετοχοποιούσαν στρατηγικής σημασίας πρώην ΔΕΚΟ, με το επιχείρημα ότι αν το 51% παραμείνει στο κράτος διασφαλίζεται το «δημόσιο συμφέρον», στις οποίες μετοχοποιήσεις είχε βάλει πλάτες και ο ΣΥΝ. Αρκεί όμως να σκεφτεί ο λαός ότι - για παράδειγμα - η «μετοχοποιημένη» ΔΕΗ επιβάλλει τη μια ανατίμηση μετά την άλλη, επιβαρύνει τα τιμολόγια με φόρους υπέρ των ΑΠΕ και γενικώς γίνεται μοχλός αφαίμαξης της λαϊκής οικογένειας.

Γρηγοριάδης Κώστας

Τι είδαν και τι άκουσαν τα αστικά ΜΜΕ για αυτό το μεγάλο γεγονός, που όμοιό του δεν υπάρχει άλλο κάθε χρόνο; Απολύτως τίποτα! Τα ίδια ΜΜΕ που δε διστάζουν συχνά να αφιερώσουν χώρο και χρόνο σε διάφορες πολιτιστικές σαβούρες και καλλιτεχνικά κουτσομπολιά, θάβουν συνειδητά και αποσιωπούν το μεγαλύτερο και πιο αξιόλογο πολυποίκιλο Φεστιβάλ που γίνεται κάθε χρόνο στη χώρα μας. Σε πείσμα τους, πάντως, ακριβώς λόγω του μεγέθους του και της δύναμής του, το Φεστιβάλ στηριγμένο αποκλειστικά στην προπαγάνδισή του από τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ γίνεται γνωστό απ' άκρη σ' άκρη και η σιωπή των αστικών ΜΜΕ... απλά εκθέτει τα ίδια αυτά τα ΜΜΕ. Αλλος ένας λόγος για ενημέρωση από το «Ριζοσπάστη», το «Οδηγητή», την πλατιά διάδοσή τους, αλλά και από το ραδιόφωνο του «902».

«Με ακόμη εντονότερη παρουσία της ΕΛ.ΑΣ. στους δρόμους και εντατικούς ελέγχους στους μετανάστες θα επιχειρήσει η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει την απήχηση της Χρυσής Αυγής. Οπως είπε στην "Κ" στέλεχος της Ν.Δ., "ο μόνος τρόπος να καταπολεμήσεις τον ακροδεξιό λαϊκισμό είναι να εξαλείψεις όχι μόνον τα πραγματικά προβλήματα, αλλά και τα προσχήματα που τον γεννούν". Θέλησε έτσι να περιγράψει ως αυτονόητη την επιλογή της κυβέρνησης να συγκρουσθεί με το κόμμα του κ. Μιχαλολιάκου». Το παραπάνω απόσπασμα από πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της κυριακάτικης «Καθημερινής» έρχεται να επιβεβαιώσει πανηγυρικά ότι η κυβέρνηση και γενικότερα το αστικό πολιτικό σύστημα όχι μόνο δεν έχει κανένα μέτωπο κατά της ΧΑ αλλά τη χρησιμοποιεί ποικιλότροπα για να τρομοκρατήσει και καθυποτάξει το φτωχό λαό και να κτυπήσει το οργανωμένο ταξικό κίνημα. Είναι ολοφάνερο ότι όταν η κυβέρνηση σπεύδει να κάνει πράξη τις απάνθρωπες προτάσεις της «Χρυσής Αυγής» σε βάρος των μεταναστών, όταν αντιγράφει και υιοθετεί τα ρατσιστικά συνθήματα «για επανακατάληψη των πόλεων», όχι μόνο δε συγκρούεται μαζί της αλλά αντίθετα πριμοδοτεί και ενισχύει τις φασιστικές συμμορίες. Τα ανούσια ψηφίσματα στη Βουλή και οι λεονταρισμοί του υπουργού Δημόσιας Ταξης είναι το άλλοθι αυτής της στήριξης. Στην πραγματικότητα, συνεχίζουν να τη χρησιμοποιούν ως «λαγό» για την κλιμάκωση της καταστολής των λαϊκών αγώνων, στο όνομα μάλιστα της τήρησης της νομιμότητας. «Ιδού η ευκαιρία κύριοι! Η Χρυσή Αυγή, χωρίς να το καταλαβαίνει, ανοίγει το δρόμο για την επιβολή της νομιμότητας προς κάθε πλευρά: κουκουέδες, συριζαίους, χρυσαυγίτες -όλοι τους βλάπτουν τη δημοκρατία εξίσου», έρχεται να πλειοδοτήσει στην ίδια εφημερίδα ο γνωστός για το αντιΚΚΕ μίσος του Στ. Κασιμάτης, αναμασώντας τη βρώμικη προπαγάνδα ταύτισης ναζισμού - κομμουνισμού, που αποτελεί μία από τις βασικές αιτίες της ανόδου του ναζιστικού, φασιστικού μορφώματος.

Επέκταση του «εργόσημου» με στόχο την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας, μελετά η κυβέρνηση όπως ισχυρίστηκε με συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα ο υπουργός Εργασίας. Θυμίζουμε ότι το «εργόσημο» «εφευρέθηκε» το 2010 με το επιχείρημα ότι έτσι δε θα γλιτώνουν οι εργοδότες που απασχολούν περιστασιακά εργαζόμενους (π.χ. σε αγροτικές εργασίες, οικιακές βοηθούς). «Θεωρούμε ότι αυτός ο νέος θεσμός που έχει εισαχθεί ήδη από το 2010 ... θα ενσωματώσει στους κανόνες και τις υποχρεώσεις της επίσημης οικονομίας χιλιάδες εργαζόμενους σε καλλιτεχνικές κλπ. δραστηριότητες, σποραδική προώθηση πωλήσεων, διανομή εντύπων, delivery» σημειώνει σχετικά ο Γ. Βρούτσης. Ομως, οι ανάγκες των Ταμείων για πόρους δεν είναι ... περιστασιακές. Είναι μόνιμες. Η λογική που λέει ότι τα Ταμεία δε θα καταρρεύσουν επειδή θα καταβάλλεται αντίστοιχη εισφορά όταν (και αν) κάποιος εργοδότης προσφέρει εργασία είναι και αδιέξοδη και προκλητική. Είναι λογική που ουσιαστικά λέει ότι οι παροχές και οι συντάξεις που χορηγούν τα Ταμεία θα καταβάλλονται περιστασιακά, όποτε (και αν) οι εργοδότες απασχολούν προσωπικό. Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να νομιμοποιεί την περιστασιακή απασχόληση (και κατ' επέκταση και τα τραγικά αδιέξοδα που αυτή συνεπάγεται για τη χρηματοδότηση των Ταμείων) θα έπρεπε να δει πώς θα εξαλειφθεί. Αλλά κάτι τέτοιο, μόνο σε ...ανέκδοτο θα μπορούσε να την απασχολεί. Ας πάψουν όμως τα «δάκρυα» για τα αδιέξοδα των Ταμείων και την αδήλωτη εργασία.

Η μείωση των εργοδοτικών εισφορών κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες που αποφάσισε η συγκυβέρνηση δεν είναι μόνο ακόμα ένα μέτρο υπέρ της εργοδοσίας. Είναι ταυτόχρονα μια μεγάλη πρόκληση και κοροϊδία απέναντι στους εργαζόμενους, που υπονομεύει παραπέρα την κοινωνική ασφάλιση, δημιουργεί συνθήκες ασφυξίας σε Οργανισμούς, βάζει σε κίνδυνο τις όποιες παροχές έχουν απομείνει. Στα πλαίσια αυτής της απόφασης η κυβέρνηση ήδη απάλλαξε τους εργοδότες από την εισφορά τους προς την Εργατική Κατοικία και Εστία, εξασφαλίζοντάς τους πρόσθετα κέρδη ύψους 250 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο, ενώ ετοιμάζεται να τους απαλλάξει από εισφορές προς τον ΟΑΕΔ και τα ασφαλιστικά Ταμεία, που θα τους δώσει τη δυνατότητα να ενθυλακώνουν ακόμα 1,1 δισ. ευρώ ετησίως.

Οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου και η κυβέρνησή τους ισχυρίζονται ότι έτσι μειώνουν το «μη μισθολογικό κόστος» και δημιουργούνται για τις επιχειρήσεις προϋποθέσεις για νέες θέσεις εργασίας. Βέβαια, οι εργοδοτικές εισφορές προέρχονται από την εργασία των εργατών και μόνο. Αρα η απαλλαγή των εργοδοτών σημαίνει ότι ένα ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι απλήρωτης εργασίας των εργατών, αντί να πάει προς τους οργανισμούς και τα Ταμεία, πηγαίνει στα σεντούκια τους. Οσο για τη δημιουργία θέσεων εργασίας, δε γνωρίζουμε πολλούς φιλάνθρωπους καπιταλιστές να προσλαμβάνουν εργάτες όταν δεν τους έχουν ανάγκη...