Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πλάτες στην πολιτική χρεοκοπίας του λαού

Γρηγοριάδης Κώστας

Κακόγουστη η παράσταση που δίνουν καθημερινά τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ που ενώ έχουν συμφωνήσει με το εξοντωτικό για το λαό πακέτο μέτρων, την ίδια ώρα μπροστά σε κάμερες και μικρόφωνα παριστάνουν και τους ολίγον διαφωνούντες. Ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος Α. Παπαδόπουλος, μιλώντας χτες στο ρ/σ «ΦΛΑΣ», δε δίστασε να δηλώσει: «πολλά από αυτά που γράφονται είναι προφανές ότι θα έχουν την αντίδρασή μας (...) το βάρος μας θα πέσει τουλάχιστον να μην πειραχθούν οι χαμηλόμισθοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι».

Σε τίποτα βεβαίως δεν αντιδρά η ΔΗΜΑΡ που έχει ξεκαθαρίσει ότι γι' αυτήν, υπέρτατη αξία, πέρα και πάνω απ' την επιβίωση της φτωχολογιάς, είναι η παραμονή της χώρας στην ΕΕ, άρα ο σφαγιασμός του λαού που εγγυάται η στρατηγική της. Σκόπιμα εξάλλου δεν διευκρινίζουν τι εννοούν όταν μιλούν για χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους, εννοούν αυτούς που έχουν για μισθό ή σύνταξη ένα φιλοδώρημα, που κι αυτό ακόμα δεν πρόκειται να μείνει αλώβητο.

Το ομολόγησε εξάλλου ο Α. Παπαδόπουλος όταν έσπευσε να προσθέσει στα παραπάνω ότι χρειάζεται η προσαρμογή στις συνθήκες και πως «είμαστε σε μια πάρα πολύ κρίσιμη κατάσταση για τη χώρα (...) πρέπει να κάνουμε το καθετί για να μείνουμε στο ευρώ».

Ας μην έχει αυταπάτες ο λαός για το ρόλο της «κυβερνώσας αριστεράς». Αυτή έχει προ πολλού χρεοκοπήσει και ο μόνος ρόλος της σήμερα είναι να βάζει πλάτες σε πολιτικές χρεοκοπίας του λαού προς όφελος του κεφαλαίου, δίνοντάς τους το απαραίτητο «αριστερό» άλλοθι.

Ιδιαίτερα «γενναιόδωροι»...

«Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα», εν προκειμένω ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντής, μίλησε για «πολιτική απάτη» σε ό,τι αφορά την υπόσχεση που είχε δώσει η συγκυβέρνηση για χρονική επέκταση του επιδόματος ανεργίας, με αξιοποίηση κοινοτικών πόρων, κάτι που όπως λέει δεν είναι δυνατόν και καλεί τη συγκυβέρνηση να απολογηθεί για την κοροϊδία...

Ο Ν. Χουντής κραδαίνει την απάντηση του επιτρόπου Ο. Ρεν σύμφωνα με την οποία «τα επιδόματα ανεργίας και οι πολιτικές στον χώρο των κοινωνικών μεταβιβάσεων γενικότερα, εμπίπτουν στην αρμοδιότητα των επιμέρους κρατών - μελών» και ακόμα ότι «τα κράτη - μέλη είναι (...) υπεύθυνα για τη χρηματοδότησή τους» και πως σε κάθε περίπτωση δεν πρόκειται να χρηματοδοτηθούν τα επιδόματα από τα κοινοτικά κονδύλια αφού αυτά «προορίζονται για ενεργητικές πολιτικές παρέμβασης στην αγορά εργασίας (...) παθητικές πολιτικές παρέμβασης στην αγορά εργασίας (...) εξαιρούνται από την ενωσιακή χρηματοδότηση».

Ανακάλυψε την πυρίτιδα ο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν το ήξερε ενώ τα της ΕΕ «τα παίζει στα δάχτυλα»; 'Η μήπως προσπαθεί να συγκαλύψει τη δική του πολιτική απατεωνιά όταν προεκλογικά έταζε λαγούς με πετραχήλια παραπέμποντας στα κοινοτικά κονδύλια; «Στράγγιξε» το ΕΣΠΑ απ' τις τόσες φορές που το επικαλέστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ σαν πηγή χρηματοδότησης των υποσχέσεων, που αφειδώς και εκ του ασφαλούς μοίραζε.

... στον εμπαιγμό του λαού

Γνώριζε ότι τα κοινοτικά κονδύλια εκταμιεύονται μόνο για πολύ συγκεκριμένους σκοπούς, και πάντως σε καμία περίπτωση και για κανένα λόγο για έργα που χρειάζεται ο λαός ή για δράσεις που απαλύνουν κάπως τα βάσανά του. Αυτό όμως δεν εμπόδιζε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως για παράδειγμα ο Γ. Δραγασάκης, να δηλώνει τον περασμένο Ιούνη, λίγο πριν τις εκλογές: «όσο διαρκεί η προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής, μέρος των πόρων του ΕΣΠΑ να διατεθεί για τη χρηματοδότηση ενός ειδικού προγράμματος καταπολέμησης της ακραίας φτώχειας, με τη θεσμοθέτηση ενός ελάχιστου εγγυημένου επιπέδου διαβίωσης, την εξασφάλιση στέγης και διατροφής στους αστέγους και ένα ειδικό επίδομα στα νοικοκυριά των οποίων κανένα μέλος δεν έχει εργασία ή άλλο επαρκές εισόδημα».

Για την ιστορία ας σημειώσουμε και κάτι ακόμα. Η συνδιάσκεψη του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς που είχε γίνει πέρυσι στην Αθήνα, του οποίου την αντιπροεδρία έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, είχε ταχθεί με τα μπούνια υπέρ των ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης. Δηλαδή υπέρ του να μπουκώνονται με ζεστό χρήμα οι επιχειρηματίες και να εξασφαλίζουν τζάμπα εργατικό δυναμικό.

Τόσο η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση αποδεικνύονται εξαιρετικά γενναιόδωρες στην κοροϊδία και στον εμπαιγμό του λαού.

Θέλουν υποταγμένους εργαζόμενους

Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν τα περιστατικά όπου σε Γενικές Συνελεύσεις εργαζομένων οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ αρνούνται, χρησιμοποιώντας διάφορα προσχήματα, να αφήσουν τους εργαζόμενους να μιλήσουν. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα στο Σύλλογο Εργαζομένων στην Εθνική Τράπεζα, όπου ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ αντί να πάνε σε Γενική Συνέλευση - όπως το απαιτούσαν οι εργαζόμενοι - για το ζήτημα της επιχειρησιακής σύμβασης, υπέγραψαν τη σύμβαση δηλώνοντας ότι θα κάνουν μετά τη συνέλευση! Στην Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων (ΕΛΒΟ), οι ίδιες δυνάμεις ανακοίνωσαν στην έκτακτη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων ότι η συνέλευση με θέμα την ιδιωτικοποίηση της ΕΛΒΟ θα έχει μόνο ενημερωτικό χαρακτήρα, γι' αυτό θα μιλήσουν μόνο μέλη του ΔΣ και κανένας εργαζόμενος.

Τα περιστατικά αυτά κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Δηλώνουν πως μόνιμος στόχος των δυνάμεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού είναι οι παροπλισμένοι εργάτες, που θα είναι, κυριολεκτικά, «στη γωνία». Κατ' αυτόν τον τρόπο πετυχαίνουν «μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια». Απ' τη μια απαξιώνουν την ίδια τη διαδικασία των Γενικών Συνελεύσεων, που σε όλα τα καταστατικά, όλων των σωματείων, αποτελούν το ανώτερο όργανο του σωματείου. Και, επιπλέον, στερώντας το δικαίωμα λόγου στους εργαζόμενους, τους αποξενώνουν από το ίδιο τους το σωματείο. Ετσι, ο εργαζόμενος αισθάνεται πως όχι μόνο δε συμμετέχει, αλλά αντιμετωπίζει και το σωματείο ως ένα γραφειοκρατικό μηχανισμό, που στέκεται πέρα και πάνω απ' αυτόν, όταν ο ίδιος θα έπρεπε να είναι ο πρωταγωνιστής.

Σε αυτό το πλαίσιο «λειτουργίας» των συνδικάτων και των σωματείων, είναι πολύ φυσιολογικό να διαμορφώνονται εμπόδια - πολλές φορές δύσκολο να υπερνικηθούν - στη συμμετοχή των εργαζομένων στο κίνημα και στους αγώνες. Και αυτό σε μια περίοδο που είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη η μεγαλύτερη δυνατή αντίσταση στην άγρια αντεργατική πολιτική συγκυβέρνησης - κεφαλαίου - ΕΕ. Και σα να μην έφτανε αυτό, έχουν και το θράσος να επικαλούνται τη... μικρή συμμετοχή των εργαζομένων σε κινητοποιήσεις και απεργίες (αυτό έκανε, π.χ., η Ομοσπονδία Εργαζομένων σε Επισιτισμό - Τουρισμό) για να δικαιολογήσουν εκείνες τις πράξεις τους που στρέφονται κατά των εργατών - όπως η υπογραφή κατάπτυστων Συλλογικών Συμβάσεων.

Εμποδίζοντας τη συμμετοχή των εργαζομένων στις διαδικασίες των συνδικάτων, οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού βοηθούν στην πράξη να περνούν τα αντιλαϊκά μέτρα, αφού η μόνη δύναμη που μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή την επίθεση - η οργανωμένη εργατική τάξη - βρίσκεται παροπλισμένη. Απέναντι σε αυτή τη συνείδηση της υποταγής και του καναπέ που καλλιεργούν οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, οι εργαζόμενοι καλούνται να πάρουν οι ίδιοι τις τύχες τους στα χέρια τους. Να «πετάξουν» από τις ηγεσίες των συνδικάτων εκείνες τις δυνάμεις που δε σπέρνουν μόνο την απογοήτευση, αλλά και τους κρατάνε δέσμιους των προειλημμένων αποφάσεών τους (όπως έγινε στην Εθνική Τράπεζα). Να οργανωθούν στα συνδικάτα, να πιστέψουν στη δύναμή τους και να επιβάλουν, ως η μόνη πραγματική πλειοψηφία μέσα στους χώρους δουλειάς, τον ταξικό και αγωνιστικό προσανατολισμό που απαιτούν οι ίδιοι οι καιροί από τα συνδικάτα.


Κώστας ΤΡΑΚΟΣΑΣ

Νέα βάρη στην πλάτη του λαού...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΜΑΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΝΤΑΙ όσο δεν παίρνει, αλλά ... το διαφημίζουν κιόλας! Και μάλιστα ως ... «πρόοδο».

Σε έκθεση του Βιομηχανικού Επιμελητηρίου που δημοσιεύεται στους γερμανικούς «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» πλέκουν το εγκώμιο των χωρών της ευρω-περιφέρειας όπως η Ιρλανδία, η Ισπανία και φυσικά η Ελλάδα.

Ξέρετε γιατί; Διότι - όπως γράφουν - «η παραγωγικότητα αυξάνεται, οι μισθοί πέφτουν» και γιατί «το κόστος εργασίας έχει μειωθεί αισθητά»!

Αυτό αποκαλούν «ανάπτυξη», «ανταγωνιστικότητα», «ανάκαμψη», «διάσωση» ή όπως αλλιώς θέλετε.

Κι επειδή οι Γερμανοί βιομήχανοι δεν αντιλαμβάνονται - προφανώς - τα νοήματα διαφορετικά από τους ...υπόλοιπους Ευρωπαίους «συναδέλφους» τους, αυτός είναι και ο περίφημος δρόμος της ΕΕ.

Αυτή για την οποία μας πουλάνε παραμύθια σχετικά με το ότι εγγυάται την ευτυχία μας ή μπορεί να γίνει φιλολαϊκή.

Ο Γ. ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ δηλώνει ότι «κλείσανε» τα νέα μέτρα, το ίδιο και η κυβέρνηση, ο Ε. Βενιζέλος ισχυρίζεται πως ...το συζητάνε και ο Φ. Κουβέλης πως δεν κατέληξαν πουθενά.

Ποιος λέει αλήθεια και ποιος ψέματα; Ιδού η απορία με την οποία πολύ θα ήθελαν να ασχοληθούμε. Ποιος είναι ο «καλός» της κυβέρνησης και ποιος ο «κακός».

Ομως η λύση είναι απλούστατη: Λένε ψέματα όλοι μαζί. Γιατί έχουν συμφωνήσει πού το πάνε το πράγμα (στην υιοθέτηση των πολιτικών λιτότητας της ΕΕ), οπότε όλα τα υπόλοιπα είναι αστείο να χαρακτηρίζονται «διαφωνίες» ή «διαφοροποιήσεις».

Κι αυτό ο κόσμος το καταλαβαίνει πολύ καλά, παρά το θέατρο που παίζουν κάθε μέρα. Αλλωστε, ήδη το έχουμε δει πολλές φορές το έργο των «κόκκινων γραμμών», των «σκληρών διαπραγματεύσεων» και των «ισχυρών επιχειρημάτων».

Κάθε φορά, η ίδια κατάληξη: Νέα βάρη στην πλάτη του λαού.


Γρηγοριάδης Κώστας

Συστράτευση με τους ασφαλισμένους

Γρηγοριάδης Κώστας

Στους ασφαλισμένους του ΕΟΠΥΥ ο Οργανισμός οφείλει πάνω από 100 εκατ. ευρώ για φάρμακα και θεραπείες. Ειδικά για τα άτομα με αναπηρίες και τους χρόνια πάσχοντες το πρόβλημα είναι τόσο εκρηκτικό, που απειλείται η ίδια τους η ζωή, αφού δίνουν από την τσέπη τους έως και χιλιάδες ευρώ το μήνα για θεραπευτικά υλικά, φάρμακα, μετακίνηση προς τις μονάδες αιμοκάθαρσης κ.λπ. Τώρα το ποσό που πληρώνουν απευθείας από την τσέπη τους οι ασφαλισμένοι και θα πρέπει να τους επιστρέψει ο ΕΟΠΥΥ, θα αυξηθεί εξαιτίας της διαμαρτυρίας των φαρμακοποιών.

Για όλα τα παραπάνω, όμως κανείς δε λέει κουβέντα. Ούτε οι ηγεσίες των φαρμακευτικών συλλόγων, ούτε ο ΕΟΠΥΥ, που καθημερινά ανταλλάσσουν «πυρά» μέσω ανακοινώσεων. Και βεβαίως, κυβέρνηση και επιχειρηματικοί όμιλοι φαρμάκου καθορίζουν την υγεία και τη ζωή των λαϊκών ανθρώπων με βάση το κέρδος. Δηλαδή, δε νοιάζονται ούτε για τον κίνδυνο θανάτου. Για το γεγονός ότι κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές, αφού όλο και περισσότεροι ασφαλισμένοι δεν μπορούν να αγοράσουν τα φάρμακά τους, κανείς δε λέει κουβέντα. Οι αυτοαπασχολούμενοι φαρμακοποιοί, αυτοί που είναι πνιγμένοι στα χρέη, που κινδυνεύουν καθημερινά με «λουκέτο» από τα μεγάλα φαρμακεία και τους φαρμακοβιομήχανους, καλούνται να συστρατευθούν με την πλειοψηφία του λαού, τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους άνεργους, τα άτομα με αναπηρίες για γενναία χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ από τον κρατικό προϋπολογισμό και ενάντια στις περικοπές των κρατικών δαπανών για Υγεία - Φάρμακο.

Τώρα ξεπουλάει ο «διαχειριστής»

Η κυβέρνηση προχωρά ακάθεκτη στο ξεπούλημα των κρατικοσυνεταιριστικών βιομηχανιών «Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης», «Δωδώνη» και ΣΕΚΑΠ. Τη διαδικασία ξεπουλήματος αναλαμβάνει ο διαχειριστής που πήρε το λεγόμενο κακό κομμάτι της ΑΤΕ μετά τη διάλυση της τράπεζας και την παραχώρησή της στην Τράπεζα Πειραιώς. Η κυβέρνηση έχει βάλει στόχο να ξεμπερδεύει μέσα στους επόμενους μήνες με τα κρατικοσυνεταιριστικά εργοστάσια που έλεγχε η ΑΤΕ και να τα παραδώσει στο ιδιωτικό κεφάλαιο, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις. Εάν πουληθούν οι συγκεκριμένες μεταποιητικές αγροτικές επιχειρήσεις οι επιπτώσεις θα είναι βαριές όχι μόνο για τους εργαζόμενους και τους μικρομεσαίους αγρότες αλλά και την ίδια τη χώρα. Παραδείγματος χάριν, η «Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης» θα στερήσει την Ελλάδα, τους αγρότες, όλους τους κλάδους που εμπλέκονται, από μία παραγωγική δραστηριότητα. Η ανεργία στις περιοχές όπου δραστηριοποιείται θα αυξηθεί. Επίσης, η πώληση της ΔΩΔΩΝΗΣ θα σημάνει πτώση των τιμών παραγωγού στο γάλα και περαιτέρω συρρίκνωση της κτηνοτροφίας, όταν η χώρα είναι ελλειμματικότατη σε κτηνοτροφικά προϊόντα. Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση εργαζόμενοι και μικρομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι καλούνται να παλέψουν για να διατηρηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας των αγροτικών μεταποιητικών επιχειρήσεων και να σχεδιαστεί η ανάπτυξή τους για παραγωγή που να καλύπτει τις εγχώριες λαϊκές ανάγκες και εξαγωγές όπου είναι δυνατόν. Καλούνται συντονισμένα να αγωνιστούν ενάντια στην πολιτική της φτώχειας, ανεργίας και ξεπουλήματος και για την εφαρμογή μιας άλλης, φιλολαϊκής πολιτικής.

Υπεύθυνοι για την εξαθλίωση των ΑμεΑ

H συνδικαλιστική ηγεσία της Εθνικής Συνομοσπονδίας ΑμεΑ έχει στηρίξει όλες τις κυβερνητικές επιλογές -προηγούμενες και σημερινές- που κατακρεουργούν τα δικαιώματα και τις παροχές των ατόμων με αναπηρία και των χρόνια πασχόντων. Κυρίως με τη συγκάλυψη των κυβερνητικών στόχων, αλλά και με τον καθησυχασμό των αναπήρων και των οικογενειών τους κ.ά. Ετσι, η ηγεσία της ΕΣΑμεΑ, στήριξε με όλες τις δυνάμεις την απογραφή των δικαιούχων προνοιακών επιδομάτων, που έγινε με πρόσχημα την ανακάλυψη των «ανάπηρων - μαϊμού», ώστε -υποτίθεται- να ωφεληθούν οι πραγματικοί ανάπηροι. Στήριξε το σφαγείο των Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ) λέγοντας πως αν και εφόσον λειτουργήσουν όπως πρέπει, θα συμβάλλουν θετικά. Στήριξαν τον νέο Κανονισμό Εκτίμησης Βαθμού Αναπηρίας, ο οποίος αφήνει πολλά περιθώρια για πλασματική μείωση του ποσοστού αναπηρίας.

Εβλεπαν το σχέδιο μείωσης των επιδομάτων και όμως σφύριζαν αδιάφορα αρνούμενοι να οργανώσουν κινητοποιήσεις. Ακόμη και σήμερα που είναι δεδομένη η μείωση των προνοιακών επιδομάτων και η επιβολή εισοδηματικών κριτηρίων, όχι απλά δεν καλεί σε κινητοποίηση, αλλά και σε υπόμνημά της προς τον υπουργό Εργασίας, με τον οποίο έχει προγραμματιστεί σήμερα συνάντηση, αναφέρει: «Η διαδικασία απογραφής, την οποία ως θεσμό υποστήριξε η ΕΣΑμεΑ, επέφερε ήδη μείωση των επιδοτούμενων»! Στο ίδιο υπόμνημα άλλωστε υποστηρίζει πως η στήριξη της επιχειρηματικότητας σε Υγεία - Πρόνοια - Φάρμακο, τα μνημόνια και οι περικοπές στις κρατικές δαπάνες μπορεί να συνυπάρξει με την εξασφάλιση των δικαιωμάτων των αναπήρων. Δηλαδή, βάζει πλάτες στην εφαρμογή της πολιτικής ενάντια στους ΑμΕΑ

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Οι «Ειδικές Οικονομικές Ζώνες»

Τα μέτρα που καθηλώνουν τις αποδοχές των εργαζομένων σε επίπεδα κοινωνικής φτώχειας και οικονομικής εξαθλίωσης, δεν υιοθετούνται για να στηριχθούν τα οικονομικά του κράτους. Στόχος τους είναι να ενισχυθούν διάφορες ομάδες του κεφαλαίου, να ξεπεράσουν την οικονομική κρίση και να εξασφαλιστεί μεγαλύτερη κερδοφορία για το διάστημα που θα ακολουθήσει.

Τα παραπάνω αποδεικνύονται με όλο και περισσότερα τρανταχτά παραδείγματα από επιλογές της συγκυβέρνησης των τριών κομμάτων, η οποία με απαράμιλλη πιστότητα κλιμακώνει την πολιτική ολομέτωπης επίθεσης του κεφαλαίου ενάντια στο λαό, που εγκαινίασε το Μάη του 2010 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Για παράδειγμα, η κατάργηση της καταβολής υπερωριών στους εργαζόμενους που δουλεύουν πέραν του 8ώρου, όχι μόνο δε συμβάλει στην βελτίωση των δημοσιονομικών, αλλά στερεί το δημόσιο από φόρους και τα ασφαλιστικά ταμεία από εισφορές. Αρα, το μέτρο πάρθηκε αποκλειστικά για να νομιμοποιήσει μια πάγια αξίωση των κεφαλαιοκρατών για την ουσιαστική κατάργηση της 8ωρης- 5ήμερης- 40ωρης εργασίας και την εισαγωγή νέων μεθόδων διευθέτησης του εργάσιμου χρόνου, κάτι που σημαίνει μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, αύξηση της εκμετάλλευσης και άρα αύξηση της αποδοτικότητας του κεφαλαίου.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τις νέες εξαγγελίες της κυβέρνησης, αυτές που αφορούν την καθιέρωση της λεγόμενης «Ειδικής Οικονομικής Ζώνης», που θα φέρουν λέει ανάπτυξη. Πρόκειται για τις πολύ γνωστές για τον καπιταλισμό «ελεύθερες ζώνες», που αποτελούν κρατική παρέμβαση, στα πλαίσια της οποίας επιδιώκεται η προσέλκυση ξένων κεφαλαίων - επενδύσεων στη βάση ενός ειδικού καθεστώτος ασυλίας και παροχών στους επενδυτές των περιοχών αυτών. Στην ουσία μιλάμε για περιοχές της χώρας, όπου κίνητρο για τον επιχειρηματία είναι ότι εκεί γίνεται ακόμη πιο αντεργατικό το ισχύον φιλομονοπωλιακό νομικό, διοικητικό και εργασιακό πλαίσιο, στα ζητήματα εγκατάστασης και λειτουργίας επιχειρηματικών μονάδων, ώστε αυτές να μπορούν να κερδίζουν περισσότερα, από ό,τι στην περίπτωση που βρίσκονταν εκτός Ζώνης. Το δέλεαρ που προσφέρεται στους επίδοξους επενδυτές είναι η απουσία κανόνων για την αδειοδότηση μιας επιχείρησης, η ιδιαίτερα χαμηλή φορολόγηση των κερδών της, η απαλλαγή από ΦΠΑ στις συναλλαγές της, η δυνατότητα να εκμεταλλεύεται το προσωπικό της με ακόμη μικρότερους μισθούς, με ρυθμίσεις που θα ξεκινούν από την επίκληση της Οδηγίας Μπολκεστάιν και θα καταλήγουν στην απαίτηση να ψηφίζονται νόμοι που ενισχύουν τα κέρδη τους.

Ολη η ιστορία του καπιταλισμού, είναι μια διαδικασία που οι κρατούντες άρπαζαν τον πλούτο που παράγει ο λαός, για να εξασφαλιστούν τα κέρδη της πλουτοκρατίας. Μια διαδικασία που, για να καταφέρνει να κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους, έπρεπε να κάνει - και πάντα έκανε - τους φτωχούς φτωχότερους. Αυτό επιδιώκεται και τώρα με κάθε μέτρο που παίρνουν, είτε ρημάζοντας το βιοτικό επίπεδο του λαού, είτε ενισχύοντας την οικονομική ολιγαρχία. Αυτό επιχειρούν και με τις Ζώνες κι ας το ονομάζουν ανάπτυξη. Οικονομική ανάπτυξη προς όφελος του λαού και του τόπου, είναι να βάλουμε τις μηχανές να δουλέψουν σχεδιασμένα με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων και όχι για τα κέρδη των καπιταλιστών εξολοθρεύοντας τους εργαζόμενους. Μόνο που κάτι τέτοιο - και το ξέσπασμα της κρίσης το δείχνει ακόμα πιο καθαρά - δεν μπορεί να γίνει στις σημερινές συνθήκες, αλλά μόνο μέσα από την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του και την κοινωνικοποίηση των επιχειρηματικών ομίλων.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ