Παρασκευή 3 Αυγούστου 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
«Ρεαλισμός» τους η εξαθλίωση του λαού

Οι κήρυκες της αστικής προπαγάνδας βγήκαν πάλι να μιλήσουν για το «ρεαλισμό» των τριών κυβερνητικών εταίρων της συγκυβέρνησης, που συμφώνησαν για το νέο κύμα βάρβαρης επιδρομής σε ό,τι έχει απομείνει όρθιο στη ζωή των λαϊκών στρωμάτων, ύψους 11,5 δισ. ευρώ. Δεν είναι πρώτη φορά που γίνεται επίκληση του ρεαλισμού. Διαχρονικά ο ρεαλισμός αποτελούσε βασικό στοιχείο της προπαγάνδας της άρχουσας τάξης, σε κάθε εκμεταλλευτικό σύστημα και ιδιαίτερα σε οριακές καταστάσεις και σε συνθήκες κρίσης και μεγάλων επιλογών.

Ο ρεαλισμός ήταν πάντα το συνώνυμο της απειλής, του εκβιασμού, της χειραγώγησης του λαού, της επιλογής του μονόδρομου που συμφέρει την εκάστοτε άρχουσα τάξη. Σε τελική ανάλυση, αυτό που λένε ότι είναι ρεαλισμός δεν είναι άλλο παρά η πολιτική που έχει χαράξει η πλουτοκρατία για να εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα, όπου καλεί την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα να την υιοθετήσουν και να την υπηρετήσουν. Η αστική τάξη πάντα ήθελε και θέλει η ιδεολογία της, οι αγωνίες της αλλά και οι εσωτερικές της αντιθέσεις να γίνουν σημείο αναφοράς των λαϊκών μαζών. Θέλουν η ιδεολογία του χορτάτου να γίνει πιστεύω ζωής του πεινασμένου. Θέλουν η αγωνία του καπιταλιστή για την αύξηση της κερδοφορίας του και παραπέρα ενίσχυση της θέσης του να γίνει αγωνία του εργάτη, που πασχίζει για το μεροκάματο και την επιβίωση του ίδιου και της οικογένειάς του. Θέλουν οι ανταγωνισμοί και οι αντιθέσεις των μεγάλων καπιταλιστικών συμφερόντων, εγχώριων και διεθνικών, να γίνουν ανταγωνισμοί και αντιθέσεις των λαών για να τους ενσωματώσουν στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, κυρίως ως αναλώσιμο υλικό και ως φθηνό δυναμικό.

Τελικά θέλουν να πείσουν το λαό πως ρεαλισμός είναι το να αποδεχθεί τη μοίρα που του έχουν χαράξει. Θέλουν να πείσουν τους εργαζόμενους πως ρεαλισμός είναι να αποδεχτούν να πληρώσουν αυτοί την κρίση του καπιταλισμού και μάλιστα μέρος της άρχουσας τάξης να βγει και ενισχυμένο. Αυτό που επιδιώκουν είναι να αξιοποιήσουν την κρίση για μια στρατηγικού χαρακτήρα οπισθοδρόμηση σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο της εργατικής τάξης. Ρεαλισμός της πλουτοκρατίας είναι να αξιοποιεί την κρίση για μια χωρίς προηγούμενο ρεβανσιστική επίθεση στις εργατικές κατακτήσεις και τα λαϊκά δικαιώματα, που με αγώνες και αίμα αποσπάστηκαν στη διάρκεια του 20ού αιώνα.

Ο αντιδραστικός ρεαλισμός τους αποκαλύπτεται και μέσα από μια ματιά στην Ιστορία. Εάν είχε γίνει αποδεκτός ο ρεαλισμός της εκάστοτε άρχουσας τάξης, η ανθρωπότητα θα ζούσε ακόμα στην εποχή της δουλείας, δε θα είχε γίνει η Γαλλική Επανάσταση, η Οχτωβριανή Επανάσταση, δε θα είχε γίνει η Επανάσταση του 1821, καθώς υπήρχε το «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω», δε θα είχε υπάρξει το μεγάλο έπος της Εθνικής Αντίστασης στην Κατοχή. Αυτοί που μιλάνε στο λαό για ρεαλισμό είναι αυτοί που τον έβαλαν στη στρούγκα του «ευρωμονόδρομου» υποσχόμενοι «καλύτερες μέρες» και τώρα θέλουν να τον οδηγήσουν ως πρόβατο επί σφαγή για να φυσήξει ούριος άνεμος στα πανιά του κεφαλαίου. Είναι αυτοί που τον έχουν δέσει πισθάγκωνα στο ΝΑΤΟ και στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τον προορίζουν σε ρόλο θύτη και θύματος με τις επιλογές τους. Ο μόνος βιώσιμος ρεαλισμός για το λαό είναι η ακύρωση αυτών των σχεδίων και η πάλη για την ανατροπή της εξουσίας τους.


Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ

Οι «άφοβοι» και η περιφρόνηση του λαού

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εχει καταντήσει κουραστικό και απωθητικό το θέαμα των υπουργών - σαμουράι, των υπουργών δηλαδή που βγαίνουν και δηλώνουν «άφοβα» ότι δεν υπολογίζουν το πολιτικό κόστος και δε νοιάζονται αν θα επανεκλεγούν βουλευτές, γιατί πάνω απ' όλα βάζουν τη «σωτηρία της πατρίδας», εννοώντας βέβαια τη σωτηρία της πλουτοκρατίας. Μετά τον υπουργό Εργασίας, Γ. Βρούτση, τη σκυτάλη πήρε ο υπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, ο οποίος δήλωσε χτες: «Θέλω να πολιτευθώ σα να είναι η τελευταία μου θητεία αγνοώντας το πολιτικό κόστος. Χαρίζω ευχαρίστως τις επόμενες εκλογές σε όποιον θέλει να τις κερδίσει». Αν στόχος του υπουργού είναι να κερδίσει τα εύσημα της πλουτοκρατίας και των ξένων δανειστών για τη γενναιότητά του να πέσει ηρωικά υπέρ των δικών τους «βωμών και εστιών», ασφαλώς τα κατάφερε. Στον «επόμενο τόνο» η Κομισιόν έσπευσε να χαιρετίσει τις «δέκα προτεραιότητες διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», που ανακοίνωσε χτες ο υπουργός Ανάπτυξης, ως «ένα σαφές μήνυμα της δέσμευσης της ελληνικής κυβέρνησης να επιτύχει την τόσο αναγκαία αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας». Ομως, τέτοιοι «γενναίοι» υπουργοί έχουν περάσει πολλοί για να «εξαφανιστούν» στη συνέχεια στην ανυποληψία και την περιφρόνηση του λαού. Αρκεί να θυμηθεί κανείς ποιοι ήταν οι υπουργοί που έλεγαν τα ίδια στην προηγούμενη κυβέρνηση και πού βρίσκονται σήμερα... Αλλά για την τάξη τους, τους κεφαλαιοκράτες που υπηρετούν αυτό δεν είναι πρόβλημα. Αρκεί να γίνεται η δουλειά τους. Αλλωστε, οι «καμένοι υπουργοί» από το πολιτικό κόστος όλο και κάπου αξιοποιούνται από το σύστημα, λόγω των προσφερόμενων υπηρεσιών τους σ' αυτό. Το ζητούμενο όμως για το λαό δεν είναι να ψάχνει και να «ψηφίζει» τον επόμενο άφοβο διαχειριστή των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, είτε πρόσωπο είτε κόμμα, αλλά να τους γυρίσει αποφασιστικά τις πλάτες και να βάλει πλώρη για το δικό του «προορισμό», απορρίπτοντας τους εκβιασμούς και τα ιδεολογήματα.

Πυροτεχνήματα για τον εξαγνισμό των υπαιτίων

Στη συγκάλυψη των ευθυνών της για τα «λουκέτα» που μπαίνουν καθημερινά σε χιλιάδες μικρομάγαζα αποσκοπεί στην πραγματικότητα η χτεσινή κίνηση της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) να στείλει επιστολή προς τους υπουργούς Οικονομικών, Ανάπτυξης, Εργασίας και Δικαιοσύνης, με την οποία ζητάει τη νομοθέτηση ορισμού για την «εντός της ύφεσης» υπερχρεωμένης επιχείρησης και ταυτόχρονα «το προσωρινό πάγωμα των μέτρων καταδίωξης κατά των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων, οι οποίες κατέστησαν προβληματικές, χωρίς ευθύνη τους, ακριβώς ως απότοκο της παρατεταμένης κρίσης». Πρόκειται για κίνηση - πυροτέχνημα της ηγεσίας των μεγαλεμπόρων που θέλει να ρίξει στάχτη στα μάτια των «από κάτω», που συνθλίβονται από την καπιταλιστική κρίση. Γιατί δεν πρόκειται να σώσει τους αυτοαπασχολούμενους, αλλά μεγάλες επιχειρήσεις του χώρου. Οι αυτοαπασχολούμενοι καταστρέφονται και ξεκληρίζονται και λόγω κρίσης και λόγω ανταγωνισμού και κλείνουν πριν φτάσουν σ' αυτό το στάδιο. Δεν ξέρουμε τι θα κάνει η κυβέρνηση. Αλλά στην πραγματικότητα, η ΕΣΕΕ, θέλει να θολώσει τα νερά για τα πραγματικά αίτια της κρίσης και άρα να αθωώσει τόσο την ίδια όσο και το καπιταλιστικό σύστημα που υπηρετεί και αγωνίζεται να διασωθεί πατώντας πάνω στα αποκαΐδια των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων. Δε λέει λέξη, για παράδειγμα, για το γεγονός ότι τη στιγμή που τα μικρομάγαζα κλείνουν μαζικά, την ίδια στιγμή τα πολυκαταστήματα αυξάνουν τον τζίρο και τα κέρδη τους, όπως επιβεβαιώνουν τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν, εντελώς συμπτωματικά χθες, για το μήνα Μάη. Η ηγεσία της ΕΣΕΕ θεωρεί απόλυτα φυσιολογικό στο πλαίσιο της «ελεύθερης αγοράς» τα μεγαθήρια να μεγαλώνουν κι άλλο και να τα παίρνουν όλα. Από την άλλη, πρωταγωνιστεί στο μαύρο αντεργατικό - αντιλαϊκό μέτωπο για τη μείωση του λεγόμενου «εργατικού κόστους», ως βασικής προϋπόθεσης για την έξοδο από την κρίση εννοείται προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων. Το απέδειξε άλλωστε με την υπογραφή της κλαδικής σύμβαση με την οποία σφάζουν τους μισθούς των εμποροϋπαλλήλων...

Νάτη και η ΠΑΣΕΓΕΣ...

Πάει πολύ να οδύρονται για την εκχώρηση της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδας στο ιδιωτικό τραπεζικό κεφάλαιο οι «καρεκλοκένταυροι» της ΠΑΣΕΓΕΣ, λες και δεν γνώριζαν ποια ήταν τα κυβερνητικά σχέδια, από πρώτο χέρι κιόλας, μιας και ο πρόεδρός της είναι και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΑΤΕ. Τώρα μάλιστα θυμήθηκαν και τα υψηλά αγροτικά επιτόκια δανεισμού, αλλά και τις υποθήκες της αγροτικής γης και όλων των περιουσιακών στοιχείων των αγροτοκτηνοτρόφων και των συνεταιρισμών τους. Δεν έχει νόημα να υπενθυμίσουμε το ρόλο που έπαιζαν όλοι ετούτοι τα προηγούμενα χρόνια και με πόσο μένος χτύπαγαν, με κάθε αφορμή, τη μικρομεσαία αγροτιά που τολμούσε να κατέρχεται στους δρόμους, αμφισβητώντας εκ των πραγμάτων, την αντιαγροτική πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων και της ΕΕ. Ούτε βέβαια το συστηματικό «χαντάκωμα» των συνεταιρισμών ανά την επικράτεια, που και με δική τους ευθύνη συντελέστηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά ούτε και την αγαπημένη φράση που λιβάνιζε συνεχώς ο πρόεδρός της, «είμαι κατά του κρατισμού», όταν οι παραγωγοί διεκδικούσαν ενισχύσεις από το κράτος. Ενα πράγμα έχει σημασία να κρατήσουμε από την «καταγγελία» της ΠΑΣΕΓΕΣ: Το κάλεσμά της προς τον αγροτικό κόσμο της χώρας «να βρίσκεται σε ετοιμότητα για να αντιμετωπιστούν συντονισμένα τα επόμενα βήματα που θα αποφασιστούν από κοινού». Πράγμα που σημαίνει ότι επέρχεται άγρια επίθεση από κυβέρνηση και τραπεζίτες ενάντια στην καταχρεωμένη μικρομεσαία αγροτιά, τέτοιου μεγέθους που αναγκάζονται να βγάζουν στη γύρα τους ανθρώπους τους ώστε να την οδηγήσουν, κατευθείαν στο στόμα του λύκου. Αλλά οι επίδοξοι «τσοπάνηδες» των αγροτών, ας μην τους θεωρούν και τόσο «πρόβατα»...

Συγκεντροποίηση και κερδοσκοπία

Γρηγοριάδης Κώστας

ΑΝΤΕ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ και ανησυχήσαμε!.. Για να σωθούν οι καταθέσεις και να σταθεροποιηθεί το τραπεζικό σύστημα δώσανε (χωρίς βάρη) την ΑΤΕ στην Τράπεζα Πειραιώς!

Το είπε χτες ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας, Χρήστος Σταϊκούρας, για το καλό του κόσμου το έκαναν. Για να κυλήσουν όλα ομαλά!

Κι εμείς που πήγε ο νους μας στο κακό! Που νομίσαμε ότι ενισχύσανε το τραπεζικό κεφάλαιο. Οτι πήγαν και έκαναν μια ιδιωτική τράπεζα τον... μεγαλοτσιφλικά της χώρας.

Αλλωστε η Πειραιώς τι θα κοιτάξει τώρα; Το πώς θα επιβιώσουν οι μικροαγρότες, το πώς θα ενισχυθεί παραγωγή τους. Δεν θα θελήσει να ξεπουλήσει τα κτήματά τους για να τα 'κονομήσει!

Κάνουν τέτοια πράγματα οι τράπεζες στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο; Οχι βέβαια... Για το καλό μας υπάρχουν. Ιδρύματα κοινωνικής πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας είναι.

Οσο για τους μετόχους τους; Κοιμούνται και ξυπνάνε με το μυαλό τους στην κοινωνική ευημερία. Δεν μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους από εδώ και από εκεί σε δευτερόλεπτα κερδοσκοπώντας από τις πολιτικές λιτότητας σε κάθε κράτος.

ΟΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ θα είναι η προτεραιότητα του υπουργείου Ανάπτυξης! Το ανακοίνωσε χτες ο Κ. Χατζηδάκης και ομολογούμε ότι δεν μείναμε με ανοιχτό το στόμα από την έκπληξη.

Εντελώς τυχαία αυτή είναι και η προτεραιότητα των «κορακιών», των «αετονύχηδων» και διαφόρων άλλων... πουλερικών που περιμένουν πώς και πώς να κερδοσκοπήσουν από τις κυβερνητικές αποφάσεις.

Πράγματι, το υπουργείο δικαιολογεί τον τίτλο του. Θα υπάρξει μεγάλη... ανάπτυξη στα πορτοφόλια και τα χαρτοφυλάκια όλων αυτών.

Οσο για τις λαϊκές ανάγκες, απλά αυτές... δεν υπήρξαν ποτέ προτεραιότητα, ούτε για αυτό το υπουργείο, ούτε και για κανένα άλλο.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Χιλιάδες αστυνομικοί κατά των διαδηλώσεων

Την έκταση και την ένταση των λαϊκών αγώνων ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία της Αστυνομίας για τον αριθμό των κινητοποιήσεων, συγκεντρώσεων, συναθροίσεων και πορειών, που διεξήχθησαν στη χώρα μας. Ηταν 2.970 το πρώτο εξάμηνο του 2012. Προβοκάτσιες και καταστολή ήταν η απάντηση από την πλευρά των κυβερνήσεων, οι οποίες κινητοποίησαν 74.243 αστυνομικούς «για την ομαλή διεξαγωγή και τη διατήρηση της δημόσιας τάξης», όπως «βαφτίζεται» η αντιμετώπιση των διαδηλώσεων. Δακρυγόνα, χημικά, γκλομπ, προσαγωγές και συλλήψεις ήταν το κομμάτι της καταστολής που έχει αναλάβει το αστικό κράτος. Το άλλο κομμάτι το έχουν αναλάβει τα αφεντικά με την τρομοκρατία στους εργασιακούς χώρους και τις μαζικές απολύσεις. Οι αριθμοί αποδείχνουν πόσο αποτελεσματική είναι η αντίδραση των κυβερνήσεων όταν έχουν να αντιμετωπίσουν τον εχθρό - λαό. Τότε ενεργοποιούν όλους τους μηχανισμούς για να τον χτυπήσουν.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Επίκαιρη η πρόταση του ΚΚΕ

Παρά το «θέατρο» που έχει στηθεί από τους τρεις πολιτικούς αρχηγούς της τρικομματικής κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, για να θολώσουν τα νερά περί δήθεν προσπάθειας «να μην παρθούν νέα επώδυνα μέτρα για τους αδύναμους», είναι ξεκάθαρο ότι είναι αποφασισμένη νέα επίθεση στα λαϊκά στρώματα γιατί αποτελεί στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου προκειμένου να βγει από την καπιταλιστική κρίση που βαθαίνει, ρίχνοντας τα βάρη στους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες. Το νέο πακέτο περικοπών 11,5+3 δισ. ευρώ που έχει συμφωνηθεί και θα καταληχτεί με την τρόικα το επόμενο διάστημα, θα επιταχύνει την εξαθλίωση του λαού. Η λαϊκή οικογένεια ήδη στενάζει από την ανεργία, το πετσόκομμα του εισοδήματος, τη φοροληστεία, τα χαράτσια, την υποβάθμιση της Υγείας, της Πρόνοιας, της Παιδείας, που χρυσοπληρώνει. Η δήθεν καλλιέργεια φρούδων ελπίδων από τη συγκυβέρνηση, ότι «εφόσον τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας θα υπάρξει νέα επαναδιαπραγμάτευση με την τρόικα και στην πορεία χαλάρωση των μέτρων», είναι η νέα προσπάθεια εξαπάτησης του λαού.

Η «επιμήκυνση αποπληρωμής των δανείων», το δήθεν «άνοιγμα στις αγορές», «ο κίνδυνος εξόδου από το ευρώ», οι «επενδύσεις που θα έρθουν», δεν έχουν σχέση με τα λαϊκά συμφέροντα, είναι παζάρια μεταξύ των εκμεταλλευτών του μόχθου του λαού. Αυταπάτες όμως καλλιεργεί και η αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, που με αντιμνημονιακή ρητορεία, μιλάει για «ευρωπαϊκή λύση», «διαγραφή μέρους του χρέους και απευθείας δανεισμό από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα». Και αυτός, από την πλευρά του, εξαπατεί τα λαϊκά στρώματα ότι μπορεί να περιμένουν μέσα στην ΕΕ, και με δεδομένη την εξουσία των μονοπωλίων, να υπάρξει φιλολαϊκή ανάπτυξη.

Το ΚΚΕ, έχει επιβεβαιωθεί πλήρως όταν σημειώνει ότι καμιά επαναδιαπραγμάτευση και διεκδίκηση μέσα στην ΕΕ δεν πρόκειται να δώσει λύσεις σε λαϊκά προβλήματα, να ανακουφίσει την εργατική, τη λαϊκή οικογένεια. Ο ίδιος ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής είναι που γεννάει την κρίση. Το κυνήγι του κέρδους, η αναρχία στην παραγωγή, οδηγεί στην καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, πρώτα και κύρια της εργατικής δύναμης, διευρύνει τη φτώχεια και την ανέχεια για τα λαϊκά στρώματα, για να κερδίζουν οι κεφαλαιοκράτες, που τρώγονται μεταξύ τους για το ποιος θα εξασφαλίσει μεγαλύτερο μερίδιο στην αγορά.

Να γιατί αποκτά απόλυτη επικαιρότητα η πρόταση του ΚΚΕ, το σχέδιο νόμου που έχει καταθέσει στη Βουλή, για την κατάργηση του μνημονίου, όλων των εφαρμοστικών νόμων και των δανειακών συμβάσεων. Αυτή είναι η αφετηρία, για να αντιμετωπίσει ο λαός μας την απόλυτη χρεοκοπία που του ετοιμάζουν. Επιτακτικά αναδεικνύεται η ανάγκη η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα να αποφασίσουν, να παλέψουν για την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους και να γίνουν ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγουν, δηλαδή να εγκαθιδρύσουν τη δική τους εργατική λαϊκή εξουσία και να θέσουν την οικονομία και την παραγωγή, με κεντρικό πανεθνικό επιστημονικό σχεδιασμό, στην υπηρεσία της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας. Είναι η μόνη διέξοδος. Η πάλη για τα καθημερινά επείγοντα προβλήματα που ταλανίζουν τις λαϊκές οικογένειες για να έχει προοπτική πρέπει να συνδυάζεται με τη δημιουργία προϋποθέσεων για την τελική σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου, για την ανατροπή του καπιταλισμού.

Τα «ανομολόγητα» σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ

Γρηγοριάδης Κώστας

Αλήθεια, τι θέλει να πει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν διαπιστώνει ότι «η κυβέρνηση εδώ και ενάμιση μήνα πορεύεται δίχως σχέδιο, δίχως στρατηγική, με μόνο οδηγό το μνημόνιο και την αγωνία μη θυμώσει η τρόικα»; Πιστεύει στα σοβαρά ότι όλα τα βάρβαρα μέτρα που εφαρμόζει η κυβέρνηση παίρνονται έτσι στην τύχη, δίχως πρόγραμμα και σχέδιο, απλά και μόνο για λόγους λατρείας του μνημονίου και φόβου απέναντι στην τρόικα; Δε βλέπει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι όλα τα μέτρα εντάσσονται σε ένα στρατηγικό σχεδιασμό και υπηρετούν έναν και μόνο στόχο, πώς δηλαδή θα βγει η πλουτοκρατία από την κρίση με τις λιγότερες απώλειες, φορτώνοντας όλα τα βάρη στις πλάτες του λαού, σπρώχνοντάς τον έτσι πιο βαθιά στη φτώχεια και την εξαθλίωση; Ασφαλώς και τα βλέπει όλα αυτά και τα γνωρίζει άριστα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί, λοιπόν, επιλέγει να κατηγορεί την κυβέρνηση για ...έλλειψη σχεδίου; Ακριβώς γιατί δε θέλει να αγγίξει τα πραγματικά αίτια της καπιταλιστικής κρίσης και άρα την ουσία της εφαρμοζόμενης πολιτικής, επειδή ο ορίζοντας της πολιτικής του δεν υπερβαίνει τα όρια του καπιταλισμού. Το μόνο, λοιπόν, που του απομένει και αυτό ακριβώς καίγεται να κάνει είναι να αναλάβει τη διαχείριση της εξουσίας, εννοείται σταθερά εντός των τειχών του καπιταλισμού και της ΕΕ. Το ομολογεί πανηγυρικά όταν διακηρύσσει ότι «η μόνη σωτήρια στρατηγική για τη χώρα είναι η ακύρωση και αντικατάσταση του μνημονίου», πάντα εντός της ΕΕ και υπό την εξουσία των μονοπωλίων. Η πρεμούρα του ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει τη διαχείριση της εξουσίας είναι τέτοια που ο Αλ. Τσίπρας έφτασε στο σημείο, μιλώντας την περασμένη Τρίτη στην Κατερίνη, να προτρέψει ανοιχτά την κυβέρνηση «να ανακοινώσει τις περικοπές που έχει αποφασίσει και να αναλάβει πλήρως και εξ αδιαιρέτου την πολιτική ευθύνη για τις συνέπειές τους», προσβλέποντας προφανώς στην ταχεία ανάληψη της διακυβέρνησης του τόπου.

ΥΓ: Είναι εντελώς συμπτωματικό ότι η κατηγορία για «έλλειψη σχεδίου» ήταν κυρίαρχη στις κοκορομαχίες μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στις εποχές του παντοδύναμου δικομματισμού...

«Μαύρες τρύπες» και αυταπάτες

Εχουν αρχίσει να το λένε απ' έξω απ' έξω: «Το πακέτο των νέων μέτρων δεν είναι 11,5+3, αλλά 11,5+3+2». Τα νέα ...παραπανίσια 2 δισ. προέκυψαν επειδή, λέει, δεν αποδέχεται η τρόικα ότι τα έσοδα από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής θα είναι 3,8 δισ., όπως πρόβλεπε το μεσοπρόθεσμο μέχρι το 2016, αλλά πολύ λιγότερα, κάτω και από τα μισά. Αρα, προκύπτει νέα «μαύρη τρύπα», που φυσικά θα καλυφθεί με νέα μέτρα άγριας λιτότητας σε βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων. Εξαπατούν συνειδητά και κατ' εξακολούθηση το λαό. Ευθύς εξαρχής γνώριζαν ότι δεν επρόκειτο να υπάρξουν έσοδα από τη φοροδιαφυγή - άλλωστε στον προϋπολογισμό του 2012 στην αντίστοιχη στήλη είναι γραμμένο ένα πελώριο μηδέν. Είχε όμως συμφωνηθεί μεταξύ της προηγούμενης κυβέρνησης και των δανειστών να γραφτούν στο μεσοπρόθεσμο τα 3,8 δισ. από τη φοροδιαφυγή για να διευκολυνθεί η κυβέρνηση στους χειρισμούς της να περάσει τα μέτρα και να μην εμφανιστεί από την αρχή ότι τα νέα μέτρα ήταν όχι 11,5 δισ. αλλά 14,5 δισ. (+3 δισ. έξτρα για τον προϋπολογισμό του 2012). Ανεξάρτητα από τις γελοίες μεθοδεύσεις και την απόπειρα παραπλάνησης του λαού, το συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα είναι ότι η επίθεση κατά του λαού είναι διαρκείας και χωρίς κόκκινες γραμμές όσον αφορά την κατεδάφιση των δικαιωμάτων του. Τα μέτρα που παίρνονται δεν είναι προσωρινά και δεν πρόκειται να ανακληθούν όταν ξεπεραστεί η κρίση, αλλά θα παγιωθούν και ενισχυθούν γιατί αποτελούν προϋπόθεση για τη θωράκιση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων. Ο λαός να απαλλαγεί από τις αυταπάτες, η σωτηρία δε θα έρθει «από τους πάνω», από τους θύτες του, αλλά από το δικό του οργανωμένο αγώνα ενάντια στα βάρβαρα μέτρα και την αντιλαϊκή πολιτική.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ