Πριν «αλέκτωρ φωνήσαι», πριν καλά καλά ξεκινήσουν οι όποιες διαπραγματεύσεις με την τρόικα, η κυβέρνηση έβαλε τέλος στις «προεκλογικές δεσμεύσεις» περί αποκατάστασης των μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Με δηλώσεις του σε ραδιοφωνικό σταθμό («ΒΗΜΑ FM»), ο νέος υφυπουργός Εργασίας Ν. Νικολόπουλος ξεκαθάρισε ότι όχι μόνο δε θα υπάρξει η περιβόητη αποκατάσταση των μισθών, αλλά και ότι είναι πιθανό να υπάρξουν και νέες μειώσεις. Μάλιστα τεκμηριώνοντας το τελευταίο σημείο υποστήριξε πως είναι αρκετά δύσκολο ακόμη και το να αποτραπούν νέες μειώσεις, στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με την τρόικα, αφού κάτι τέτοιο... «θέλει την τεκμηρίωσή του»!
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οτι ο... θησαυρός των «σκληρών διαπραγματεύσεων», η... μάχη της αναδιαπραγμάτευσης και τα συναφή, αποδείχθηκαν, μόλις μια βδομάδα μετά το σχηματισμό κυβέρνησης, άνθρακες... Καθόλου τυχαία, άλλωστε, ο υφυπουργός δήλωσε πως η κυβέρνηση θα προχωρήσει στη σταδιακή αποκατάσταση των μισθών και των συντάξεων, μόνο «μετά την εφαρμογή και την ολοκλήρωση του μεσοπρόθεσμου»! Ζήσε Μάη μου, δηλαδή... Γι' αυτό οι εργαζόμενοι, τα πλατιά λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να έχουν καμιά εμπιστοσύνη στις διακηρύξεις και στα όσα έχουν κατά καιρούς υποσχεθεί οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου. Για ένα πράγμα να είναι σίγουροι: Οτι η εφαρμογή της λιτότητας, της μείωσης των μισθών, της φορολεηλασίας, των χαρατσιών, θα είναι στην προμετωπίδα και αυτής της συγκυβέρνησης - όπως ακριβώς ήταν και της προηγούμενης...
Ανάπτυξη των τηλεπικοινωνιών...
Ο τομέας των τηλεπικοινωνιών και πιο συγκεκριμένα η ανάπτυξη του διαδικτύου «νέας γενιάς», αποτελεί πραγματικό χρυσωρυχείο για τα μονοπώλια που δραστηριοποιούνται στο συγκεκριμένο τομέα, τόσο από τα κέρδη που προσδοκούν από το έργο αυτό καθ' αυτό, όσο και από την προστιθέμενη αξία που θα επιφέρει αυτή η επένδυση, στους ίδιους τους ομίλους και πάλι. Σε μια σειρά δημόσιων παρεμβάσεων εκπροσώπων του χώρου το τελευταίο διάστημα, έγιναν εμφανείς με επιτακτικό τρόπο οι σχεδιασμοί και οι απαιτήσεις των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων στο συγκεκριμένο τομέα, για το αμέσως επόμενο διάστημα. Με το βλέμμα στραμμένο στο λεγόμενο «Ψηφιακό Θεματολόγιο 2020» -ένας από τους επτά πυλώνες της στρατηγικής «Ευρώπη 2020»- και τον πακτωλό των κονδυλίων που το συνοδεύουν, εκπρόσωποι επιχειρήσεων και μεγαλοστελέχη της σχετικής «αγοράς», κατέστρωσαν σχέδια για την μοιρασιά του οικονομικού πακέτου που συνοδεύει το πρόγραμμα «connecting Europe» (9,2 δισ. ευρώ σε πανευρωπαϊκό επίπεδο) πέραν του ΕΣΠΑ και του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων - όσο «κουτσουρεμένο» κι αν είναι αυτό.
Παρουσιάζοντας την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και πιο συγκεκριμένα του διαδικτύου ως καθοριστικό παράγοντα για την «ανάπτυξη» της ελληνικής οικονομίας, ζητούν ακόμη μεγαλύτερες παροχές από το κράτος, που στοχεύουν όπως πάντα στην ακόμη μεγαλύτερη ανάπτυξη των κερδών τους. Ετσι, απαιτούν την ταχύτατη έκδοση πολεοδομικών αδειών για τη διέλευση των δικτύων τους αλλά και την άρση μιας σειράς περιορισμών που ισχύουν ακόμη σήμερα για την έγκριση των απαραίτητων περιβαλλοντικών μελετών. Χρησιμοποιούν δηλαδή την κρίση ως πρόσχημα, για ακόμα μεγαλύτερη ασυδοσία όχι μόνο αναφορικά με την αξιοποίηση των άυλων (ραδιοσυχνότητες) και υλικών περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου, αλλά και σε βάρος του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας.
... σε όφελος των λαϊκών αναγκών
Προσπαθώντας να δημιουργήσουν και την απαιτούμενη κοινωνική συναίνεση γύρω από τις επιδιώξεις τους, υποστηρίζουν πως η υλοποίηση του παραπάνω έργου -με την αφείδωλη κρατική ενίσχυση- θα δημιουργήσει χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας ενώ ταυτόχρονα θα βοηθήσει τον μικροεπιχειρηματία και αυτοαπασχολούμενο στην δημιουργία εμπορικών δικτύων προώθησης των προϊόντων και υπηρεσιών του. Τι θα συμβεί στην πραγματικότητα; Με χρήμα του φορολογούμενου θα προχωρήσουν σε επενδύσεις που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας με ελαστικές σχέσεις και «ανταγωνιστικούς» μισθούς... Βουλγαρίας. Οσο για τη δημιουργία και ενίσχυση εμπορικών δικτύων, η μέχρι σήμερα εμπειρία δείχνει ότι η Ελλάδα μέσω διαδικτύου εισάγει πολλά περισσότερα προϊόντα και υπηρεσίες απ' ό,τι εξάγει και η τάση αυτή ενισχύεται ολοένα.
Πραγματική ανάπτυξη των τηλεπικοινωνιών προς όφελος των λαϊκών αναγκών μπορεί να υπάρξει μόνο από έναν Ενιαίο Αποκλειστικά Κρατικό Φορέα Τηλεπικοινωνιών, που στο πλαίσιο του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού της παραγωγής, θα μπορεί και να κατασκευάσει και να αναπτύξει το αναγκαίο νέο δίκτυο απαλλαγμένος από τη διαπάλη των μονοπωλίων, αξιοποιώντας την κατασκευή των σχετικών έργων υποδομής ως προωθητική δύναμη στην εγχώρια βιομηχανία παραγωγής τηλεπικοινωνιακού υλικού, στην εγχώρια επιστημονική έρευνα και τεχνογνωσία. Ετσι θα ικανοποιηθούν όχι μόνο οι λαϊκές ανάγκες σε επικοινωνία και ενημέρωση, αλλά και η προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος, η εξοικονόμηση ενέργειας, η διασφάλιση πλήρους και σταθερής εργασίας και αξιοποίηση της αύξησης της παραγωγικότητας για τη βελτίωση της κατάστασης της εργατικής τάξης και του λαού. Ταυτόχρονα, θα αξιοποιούνται οι νέες τεχνολογίες για την αναβάθμιση του εργατικού ελέγχου και του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, την ισόμετρη ένταξη των απομονωμένων περιοχών.
«Οχι» στις ιδιωτικοποιήσεις
Είναι ολοφάνερο -και η συγκυβέρνηση θέλει να το σημειώνει με έμφαση- ότι η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων αποτελεί αναπόσπαστο και συστατικό στοιχείο της πολιτικής που σχεδιάζει, προκειμένου να διαχειριστεί τις επιπτώσεις στο κεφάλαιο από την οικονομική κρίση, πιο αποτελεσματικά από τα προηγούμενα κυβερνητικά σχήματα. Εχοντας απόλυτα ξεκαθαρισμένο ότι η αντιμετώπιση της κρίσης προς όφελος των εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου απαιτεί παρεμβάσεις σε όλο το φάσμα της επιχειρηματικής δραστηριότητας, επιδιώκει να εμφανιστεί αποφασιστική ιδιαίτερα σε τομείς που κρίνεται ότι έχουν σημειωθεί καθυστερήσεις.
Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων είναι μια βαθιά αντιδραστική και αντιλαϊκή πολιτική. Πρώτα και κύρια επειδή επιλέγει να παραχωρήσει στο ιδιωτικό κεφάλαιο περιουσιακά στοιχεία που ανήκουν στο δημόσιο, προκειμένου να ικανοποιηθούν ακόμη πιο αποτελεσματικά τα συμφέροντα του ιδιωτικού κεφαλαίου σε βάρος των συμφερόντων εργαζομένων. Με τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις του ΠΑΣΟΚ, τη δεκαετία του '90, ξεκίνησε ο μεγάλος κύκλος της κερδοφορίας του κεφαλαίου στη χώρα, σηματοδοτήθηκε η περίοδος της μεγάλης συσσώρευσης κεφαλαίων και τελικά οδήγησε στη σημερινή κρίση. Με τις ιδιωτικοποιήσεις έβαλε η ντόπια άρχουσα τάξη στο χέρι τράπεζες, ναυπηγεία και δεκάδες άλλες βιομηχανικές μονάδες. Με αυτή ακριβώς την πολιτική ντόπιοι και ξένοι επιχειρηματικοί όμιλοι πάτησαν πόδι στον ΟΤΕ, στη ΔΕΗ, στην ΕΥΔΑΠ, στο αεροδρόμιο του Ελληνικού και άλλοι ξεκοκάλισαν τα καζίνα και τις μαρίνες, τα ΞΕΝΙΑ και τις παραλίες. Βεβαίως, οι ιδιωτικοποιημένες κρατικές επιχειρήσεις το κεφάλαιο εξυπηρετούσαν όταν ανήκαν στο κράτος. Ποιος δεν ξέρει ότι η ΠΕΣΙΝΕ πλήρωνε στη ΔΕΗ πάμφθηνο σε σχέση με τα λαϊκά νοικοκυριά ρεύμα;
Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων είναι κομμάτι της φιλομονοπωλιακής πολιτικής. «Κουμπώνει» με όλα τα άλλα μέτρα στήριξης του κεφαλαίου και των επιχειρηματικών ομίλων. Κάποια μέτρα προβλέπουν τη συμπίεση των αποδοχών των εργαζομένων και τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, κάποια άλλα διευρύνουν τις φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο ή προωθούν τα όλο και πιο «έξυπνα» οικονομικά κίνητρα, ενώ άλλες επιλογές των κυβερνώντων διευκολύνουν με ειδικού χαρακτήρα ρυθμίσεις τις περιβαντολλογικές και άλλου είδους ....απαιτήσεις των επιχειρηματιών. Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων είναι διέξοδος, έτοιμη επένδυση. Είναι το εξασφαλισμένο κέρδος, η προοπτική επικράτησης στην αγορά. Γι' αυτό και όλα τα κέντρα εξυπηρέτησης του κεφαλαίου -μέσα κι έξω από τη χώρα- πιέζουν για ενίσχυση της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων.
Το πρόγραμμα εκχώρησης περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου, που έχει αποφασιστεί με βάση το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο, προβλέπει ότι θα παραχωρηθούν Επιχειρήσεις και Οργανισμοί, αεροδρόμια και λιμάνια, τράπεζες και υποδομές εταιρειών παροχής υπηρεσιών και αυτοκινητόδρομοι, εκτάσεις γης και άλλες μορφές κρατικής περιουσίας. Με δυο λόγια, με πρόσχημα την κρίση αλλά με αποκλειστικό στόχο την εξασφάλιση πεδίου για την πραγματοποίηση επενδύσεων, το πρόγραμμα προβλέπει την παραχώρηση των πάντων, έχοντας, φαίνεται στην πρώτη γραμμή την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, τα αεροδρόμια και την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας.
Για το ΚΚΕ δεν υπάρχει δεύτερη επιλογή. Με την ίδια ακριβώς συνέπεια, οι κομμουνιστές εξηγούν και θα συνεχίσουν να εξηγούν στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα ότι τα περιουσιακά στοιχεία που ανήκουν στο δημόσιο, αποκτήθηκαν και με τον ιδρώτα των εργαζομένων. Κάθε σκέψη παραχώρησης της περιουσίας αυτής στο ιδιωτικό κεφάλαιο είναι επιλογή αντιδραστική, πάει κόντρα στα συμφέροντα των εργαζομένων και πρέπει με κάθε αποφασιστικότητα να αντισταθεί ο λαός σ' αυτή την πολιτική.
Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ
Τίποτα θετικό για το λαό στον ευρωμονόδρομο...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΘΑ ΕΙΧΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ μεγάλο ενδιαφέρον, να μας πουν όλοι αυτοί οι περισπούδαστοι αναλυτές όσων γίνονται στην Ευρωπαϊκή Ενωση τι ακριβώς νομίζουν πως θα συνέβαινε αν η «κακιά» Γερμανία άλλαζε μυαλά...
Αν η «συντηρητική» Μέρκελ δεχόταν όσα της προτείνουν οι «προοδευτικοί» της Γαλλίας, της Ιταλίας ή της Βρετανίας. Αν υιοθετούσε και την «ανάπτυξη» και το «ευρωομόλογο» και όλα τα σχετικά.
Κι όταν λέμε «τι θα συνέβαινε» εννοούμε φυσικά για το επίπεδο ζωής των λαών και ιδίως του ελληνικού, μια και βρίσκεται στο «μάτι του κυκλώνα».
Μήπως θα άλλαζε η νομοθεσία για τις Συλλογικές Συμβάσεις; Μήπως θα επέστρεφαν τα αποθεματικά των Ταμείων που «κουρεύτηκαν»; Μήπως θα αυξάνονταν οι μισθοί; Μήπως θα απαγορευόταν η ελαστική εργασία; Μήπως θα αίρονταν τα μέτρα εκμετάλλευσης των νέων εργαζομένων;
Οχι, βέβαια, γιατί είναι ...άλλο πράγμα τα θέματα του δανεισμού και άλλο πράγμα τα θέματα της ανταγωνιστικότητας! Ο δανεισμός θα γινόταν πιο εύκολος όμως ...για τις επιχειρήσεις και το μεγάλο κεφάλαιο.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν παρά να περιμένουν πότε η ευρωπαϊκή οικονομία θα γίνει «ανταγωνιστική» μήπως και πάρουν σε καμιά 20αριά χρόνια κανένα ξεροκόμματο από τα υπερκέρδη που θα συσσωρευθούν.
ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΙΛΛΙΓΙΩΔΕΙΣ ρυθμούς, όπως διαβάζουμε, τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς την εφορία. Να υποθέσουμε ότι οι γνωστοί Ελληνες με την προβληματική φορολογική συνείδηση προσπαθούν πάλι να «λουφάρουν» τη φορολογία;
Γρηγοριάδης Κώστας
Γιατί το ενδεχόμενο του να μην έχει ο κόσμος να πληρώσει τα διχίλιαρα και τα τριχίλιαρα που έρχονται με τα κύματα των εκκαθαριστικών δεν θεωρείται από τους κυβερνώντες και την ΕΕ λογικό...
Προφανώς, πιστεύουν ότι ο καθένας έχει κάπου σε έναν κήπο μερικά τσουβάλια λίρες και δεν έχει παρά να τα ξεθάψει και να τις ρευστοποιήσει....
Ευρωσυμβιβασμός στις πλάτες των λαών
Παπαγεωργίου Βασίλης
Στις δηλώσεις που έκαναν πριν την έναρξη των εργασιών της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ - την 18η «κρίσιμη» σύνοδο για τη «διάσωση του ευρώ» - η Α. Μέρκελ και ο Φρ. Ολάντ προδιέγραφαν ένα νέο ενδοϊμπεριαλιστικό συμβιβασμό. Η Γερμανίδα καγκελάριος επέλεξε να επικεντρώσει στη συμφωνία που υπάρχει όσον αφορά το λεγόμενο «πακέτο της ανάπτυξης», δηλαδή την «ανακύκλωση» υπαρχόντων κοινοτικών κονδυλίων σε νέα πεδία κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Παρομοίως ο Πρόεδρος της Γαλλίας δήλωσε ότι Παρίσι και Βερολίνο έχουν καταλήξει σε μια ευρεία επί της αρχής συμφωνία για τη λήψη μέτρων, με στόχο την τόνωση της ανάπτυξης, αλλά «δεν έχουν ακόμα διασαφηνίσει τα άμεσα, βραχυπρόθεσμα βήματα για τη σταθεροποίηση των πιο εύθραυστων οικονομιών της Ευρωζώνης», εννοώντας κυρίως την Ισπανία και την Ιταλία. Ανεξάρτητα από τα συγκεκριμένα μέτρα που θα αποφασιστούν για τη «μείωση του κόστους δανεισμού» σε Ισπανία και Ιταλία, το σίγουρο είναι ότι οι ηγέτες της ΕΕ θα στείλουν το λογαριασμό για το διαφαινόμενο νέο συμβιβασμό στις «τσέπες» των λαών. Ο, ούτως ή άλλως, πρόσκαιρος αυτός συμβιβασμός μπορεί να ανακουφίσει τις αστικές τάξεις και μονοπωλιακούς ομίλους, που θα κερδίσουν περισσότερο χρόνο για τον επιμερισμό των ζημιών και της καταστροφής κεφαλαίου, όμως το σίγουρο είναι ότι δεν θα επιτρέψουν στους λαούς να πάρουν καμία ανάσα. Αντίθετα, θα επιταχυνθεί η υλοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών που συμπιέζουν δραστικά την τιμή της εργατικής δύναμης προκειμένου να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων, ενώ θα κλιμακωθούν και η άγρια λιτότητα και οι περικοπές των κοινωνικών δαπανών ώστε να «εξοικονομηθούν» περισσότερα κεφάλαια για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Περιθώρια για ψευδαισθήσεις δεν υπάρχουν. Πιο ανθρώπινη η ΕΕ δεν γίνεται. Πιο βάρβαρη και πιο αντιδραστική γίνεται και θα γίνεται ολοένα και πιο πολύ όσο υλοποιείται το «συνολικό σχέδιο εξόδου από την κρίση» που έχουν καταστρώσει...
Αμετανόητοι...
Τα μέλη του ΣΑ του ΟΗΕ να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στο συριακό λαό. Αυτή είναι η επιθυμία της Δημοκρατικής Αριστεράς. Και δεν ξαφνιάζει η στάση της αφού παρόμοια κράτησε και στο θέμα της Λιβύης, πιέζοντας για επέμβαση, που έγινε και έφερε τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα, και επιπλέον για συμμετοχή της Ελλάδας σ' αυτήν ώστε να μη μείνουν έξω απ' το πλιάτσικο οι ντόπιοι κεφαλαιοκράτες.
Χτες, λοιπόν, σε ανακοίνωσή της για τις εξελίξεις στη Συρία αναφέρει ξεδιάντροπα: «Το καθεστώς του Μπασάρ Αλ Ασαντ έχει χάσει πλέον κάθε ηθική και πολιτική νομιμοποίηση και η χώρα βρίσκεται ουσιαστικά σε κατάσταση εμφυλίου πολέμου. Ως εκ τούτου, είναι ζωτικής σημασίας η παρέμβαση της διεθνούς κοινότητας με απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, για κατάπαυση του πυρός και σταδιακή μετάβαση στη δημοκρατική ομαλότητα. Η αντιμετώπιση μιας ανθρωπιστικής κρίσης πρέπει να είναι πέρα και πάνω από γεωπολιτικούς χειρισμούς και γι' αυτό όλα τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στο συριακό λαό και την παγκόσμια κοινότητα»!!!
... ζητούν επέμβαση
Η δημοκρατική ομαλότητα και η ανθρωπιστική κρίση έγιναν πολλές φορές το άλλοθι για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, που βύθισαν ολόκληρους λαούς στο αίμα και την απόγνωση, μόνο και μόνο για να βάλουν τα μονοπώλια στο χέρι και να λεηλατήσουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές των χωρών τους, για να ελέγξουν δρόμους ενέργειας ή για να υπηρετήσουν γενικότερα γεωπολιτικά συμφέροντα. Το παράδειγμα της Λιβύης είναι πολύ πρόσφατο για να το αγνοεί τόσο επιδεικτικά η ΔΗΜΑΡ. Ο λαός να βγάλει τα συμπεράσματά του κι απ' τη στάση της στο συγκεκριμένο ζήτημα. Οταν τόσο κυνικά αμφισβητεί το δικαίωμά τους να ορίσουν μόνοι τους τα του οίκου τους, όταν ουσιαστικά προτρέπει σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην ευρύτερη γειτονιά της Ελλάδας, με απρόβλεπτες συνέπειες, εξυπακούεται ότι το περιεχόμενο της πολιτικής που θα υπερασπιστεί στο εσωτερικό της χώρας κάθε άλλο παρά φιλολαϊκό θα είναι.
Να μην κλείσει κανένας παιδικός σταθμός
Χιλιάδες νέα ζευγάρια αναζητούν σήμερα θέση για τα παιδιά τους στους παιδικούς σταθμούς των δήμων. Πολλά δε θα εξασφαλίσουν να πάνε τα παιδιά τους σε παιδικό σταθμό. Οι ήδη ισχνές δημόσιες υποδομές για βρέφη και νήπια συρρικνώνονται επικίνδυνα καθώς πληθαίνουν οι δημοτικές αρχές (ειδικά στην Αττική) που ανακοινώνουν ή μεθοδεύουν κλείσιμο σταθμών. Ετσι και αλλιώς τα περισσότερα παιδιά μένουν εκτός αφού η άνεργη μάνα, η ανασφάλιστη αποκλείεται κι από τη δυνατότητα αίτησης ακόμα. Οι περισσότεροι παιδικοί σταθμοί δέχονται παιδιά όχι με βάση τις ανάγκες της οικογένειας, αλλά αν οι γονείς έχουν να προσκομίσουν βεβαιώσεις εργασίας και ασφάλισης. Η οικογένεια του αυτοαπασχολούμενου αποκλείεται, γιατί η γυναίκα αδυνατεί να αποδείξει ότι βοηθά στο μαγαζί. Αποκλείεται η μετανάστρια εργάτρια μάνα παρότι «νόμιμη», λόγω «μαύρης» εργασίας και ανεργίας. Επιπλέον η «τυχερή» που έχει ακόμα μεροκάματο, διαγκωνίζεται για μια θέση για το παιδί της με βάση το περσινό οικογενειακό εισόδημα. Αυτό που σήμερα δεν υπάρχει. Αν επιλεγεί, θα επιβαρυνθεί με πληρωμή τροφείων αναντίστοιχων με το τωρινό πενιχρό εισόδημά της.
Το δίκτυο των παιδικών σταθμών αδυνατίζει, στηρίζει όλο και λιγότερες οικογένειες. Η χρηματοδότηση από το κράτος στερεύει, οι κτιριακές υποδομές είναι ανύπαρκτες, το προσωπικό λειψό. Επιπλέον μεθοδεύεται το τελικό χτύπημα στις όποιες δημόσιες κοινωνικές υποδομές απέμειναν ώστε να υποκατασταθούν από ένα ακόμη πιο υποβαθμισμένο «δίχτυ προστασίας» παραδοτέο και αυτό στους κερδοσκόπους. Διόλου τυχαία οι εναπομείναντες σε λειτουργία σταθμοί όλο και περισσότερο στηρίζουν τη χρηματοδότησή τους σε ευρωπαϊκά προγράμματα με ημερομηνία λήξης. Οι δημοτικές αρχές ΠΑΣΟΚ/ΝΔ/ΔΗΜΑΡ/ΣΥΡΙΖΑ έχουν μεγάλη ευθύνη γιατί χρόνια τώρα σιγόνταραν τις κυβερνήσεις ώστε να χτυπηθούν βασικές κοινωνικές υποδομές, ενισχύοντας την επιχειρηματική - ανταποδοτική λειτουργία.
Το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη και το λαό να μην υποτάξουν τις ανάγκες των παιδιών τους και τη ζωή τους στον τρόμο της «χρεοκοπίας» που σκόπιμα διοχετεύουν συγκυβέρνηση και ΕΕ. Τα κρατικά ταμεία δεν τα χρεοκόπησαν οι ανάγκες του λαού, αλλά οι φοροαπαλλαγές και τα χρηματοδοτικά πακέτα της ολιγαρχίας. Η λαϊκή οικογένεια, το οργανωμένο κίνημα στους τόπους δουλειάς και τη γειτονιά, δεν έχουν άλλη επιλογή. Τώρα, χωρίς αναμονή, να αντιπαρατεθούν και να αποτρέψουν αυτήν την πολιτική και όσα χειρότερα ετοιμάζονται.
Να παλέψουν ώστε: Να μην κλείσει κανένας παιδικός σταθμός. Να καταργηθούν τα τροφεία. Nα γίνει πράξη η υποχρεωτικότητα της δίχρονης προσχολικής αγωγής (παραμένει στα χαρτιά παρότι νομοθετημένη) που θα τους αποσυμπιέσει. Να παρθούν άμεσα μέτρα ώστε να διευρυνθεί το δίκτυό τους. Με άμεση, γενναία κρατική χρηματοδότηση, αξιοποίηση κονδυλίων του ΕΣΠΑ, ενοικίαση και διαμόρφωση κατάλληλων κτιρίων για τις διευρυμένες ανάγκες. Να ξεκινήσουν δημόσιες επενδύσεις για σύγχρονες κτιριακές υποδομές, με προτεραιότητα τις λαϊκές γειτονιές. Να ενταχτούν σε έναν ενιαίο σχεδιασμό και προγραμματισμό, με ευθύνη του κράτους και δημόσιο κατασκευαστικό φορέα, δημόσιες επενδύσεις και χρηματοδοτικά προγράμματα που σήμερα ξεκοκαλίζουν εργολάβοι. Να διασφαλιστεί με κρατική χρηματοδότηση και φροντίδα η σίτιση των παιδιών που σε σειρά δήμων καταργήθηκε ή απειλείται με διακοπή. Καμιά απόλυση συμβασιούχων εργαζομένων στους σταθμούς, να ανανεωθούν άμεσα οι συμβάσεις τους, να δρομολογηθεί η μονιμοποίηση όλων χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Απελευθέρωση των προσλήψεων σε παιδαγωγικό και βοηθητικό προσωπικό, να ικανοποιηθούν άμεσα οι αιτήσεις των δήμων για προσωπικό, που σκόπιμα χρονίζουν.
Feeds
