Χωρίς κανένα φραγμό και όριο συνεχίζεται η κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων και αυτήν την, καταστροφική για την εργατική τάξη, εξέλιξη καμία επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου δεν πρόκειται να αναχαιτίσει ή να αλλάξει. Ακριβώς γιατί η εσωτερική υποτίμηση, δηλαδή η δραστική μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης στα όρια περίπου των γειτονικών κρατών, αποτελεί στρατηγική επιλογή των επιχειρηματικών ομίλων, ντόπιων και ξένων, προκειμένου να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα και να θωρακίσουν την κερδοφορία τους. Η τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, όπως άλλωστε προκύπτει και από το προγραμματικό πλαίσιο που συμφώνησαν, δεν έχει καμία διάθεση να «αγγίξει» και πολύ περισσότερο να καταργήσει τους αντεργατικούς νόμους που υπονομεύουν καίρια τις συλλογικές συμβάσεις και ενθαρρύνουν τις επιχειρησιακές, ατομικές συμβάσεις και γενικότερα τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις και τη μερική απασχόληση. Από την άποψη αυτή τα στοιχεία που «διέρρευσε» προχτές το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ), που δείχνουν ότι στο διάστημα από 15 Μάη μέχρι 31 Μάη αυξήθηκαν έως και 52% οι νέες επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις, και όχι μόνο δεν προκαλούν καμία έκπληξη αλλά αναμενόμενη εξέλιξη. Οι μειώσεις μισθών, στο σύνολο των επιχειρησιακών συμβάσεων κυμαίνονται από 16,25% έως 40% και στις ατομικές από 21%-29%. Είναι ολοφάνερο ότι η εργοδοσία αξιοποιεί στο έπακρο το νομικό οπλοστάσιο με το οποίο την έχουν εξοπλίσει οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, εντείνοντας την υπερεκμετάλλευση της εργατικής τάξης και μετατρέποντας τους εργαζόμενους σε σύγχρονους σκλάβους. Αν η εργατική τάξη δεν γίνει «τάξη για τον εαυτό της», αν δηλαδή δεν παλέψει ενιαία για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της κόντρα στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του σε ρότα ρήξης και ανατροπής, δεν πρόκειται να δει άσπρη μέρα.
Η πτώση των αγροτικών τιμών
Πολλές χιλιάδες μικρομεσαίοι αγρότες βρίσκονται αντιμέτωποι με τη χρεοκοπία και την εγκατάλειψη της παραγωγής, εξαιτίας της ληστρικής εκμετάλλευσης των εμποροβιομηχάνων. Οι τιμές στα περισσότερα αγροτικά προϊόντα μειώνονται χρόνο με το χρόνο ενώ το κόστος παραγωγής όλο και αυξάνεται. Τη μεγάλη πτώση των τιμών παραγωγού στα αγροτικά προϊόντα τους προηγούμενους μήνες αποτυπώνουν και τα σχετικά στατιστικά στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας και αφορούν το δωδεκάμηνο Μάης 2011 - Απρίλης 2012 η μείωση των τιμών των αγροτικών προϊόντων ήταν 11,3%. Μάλιστα σε κάποια προϊόντα η μείωση ξεπέρασε το 30%, όπως πατάτες και κρεμμύδια. Είναι φανερό πως η ακολουθούμενη πολιτική οδηγεί τους μικρομεσαίους αγρότες στη φτώχεια, στη χρεοκοπία, στο σταμάτημα της παραγωγής, στην ανεργία. Και την κατάσταση δεν θα βελτιώσει ούτε η νέα κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ. Αν δε δημιουργηθούν οι πολιτικές προϋποθέσεις για την εφαρμογή της λαϊκής οικονομίας, το ξεκλήρισμα και των μικρομεσαίων αγροτών είναι αναπόφευκτο. Γι' αυτό ο αγώνας τους για την προώθηση των άμεσων αιτημάτων τους θα έχει καλύτερα αποτελέσματα αν οργανωθούν μέσα από τις γραμμές της ΠΑΣΥ και αν συντονιστούν σε κοινό μέτωπο με τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, σε μια κατεύθυνση ανατροπής της ακολουθούμενης αντιλαϊκής - αντιαγροτικής πολιτικής, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των καρτέλ και των μονοπωλίων και με στόχο την εφαρμογή μιας πραγματικά φιλολαϊκής πολιτικής.
Ολοταχώς για ανατροπές
Αναφέρει η «ΗΜΕΡΗΣΙΑ» στο κύριο άρθρο της: «...η Ελλάδα βαρύνεται με διάσταση λόγων και έργων, με την "αδυναμία" του πολιτικού συστήματος να υλοποιήσει τα όσα έως τώρα έχουν συμφωνηθεί με το πρώτο και το δεύτερο Μνημόνιο και πρωτίστως αυτό αφορά τις αποκρατικοποιήσεις, τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και το φορολογικό σύστημα».
Η ΗΜΕΡΗΣΙΑ, ως μια απ' τις κύριες φωνές του ελληνικού κεφαλαίου, βάζει τα πράγματα στη θέση τους: Ζητούμενο είναι η άμεση και πλήρης εφαρμογή των δύο μνημονίων και ιδιαίτερα τα ζητήματα των αποκρατικοποιήσεων (δηλαδή ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας προς όφελος ντόπιων και ξένων μονοπωλίων) και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, οι οποίες πρώτο στόχο έχουν τη νέα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, δηλαδή τους μισθούς και τις συντάξεις.
Σε αυτό το πλαίσιο, η ΗΜΕΡΗΣΙΑ, δείχνει με ποιο τρόπο το μεγάλο κεφαλαίο -και ως εκ τούτου και η σημερινή συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜ.ΑΡ., που τη στηρίζει- εννοεί την περιβόητη «αναδιαπραγμάτευση»: «Η όποια ανανέωση της εμπιστοσύνης των εταίρων μας, η όποια πρόσθετη στήριξη, θα είναι απόρροια της δικής μας βούλησης για εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων». Δηλαδή, πρώτα οι μεταρρυθμίσεις και μετά βλέπουμε την ...«πρόσθετη στήριξη». Με άλλα λόγια, η συγκεκριμένη εφημερίδα λέει αυτά που δεν ομολογούν ακόμα ανοιχτά τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Ολα τα περί «αναδιαπραγμάτευσης» και περί «ευνοϊκότερων όρων», ουσιαστικά στοχεύουν στον εγκλωβισμό του λαού να αποδεχτεί τις σε βάρος του αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις.
Κόντρες και αδιέξοδα
Η προσφυγή της Ισπανίας, αλλά και της Κύπρου στο μηχανισμό δανειοδότησης της ΕΕ δείχνει το μέγεθος των αδιεξόδων που αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη στην προσπάθειά της να διαχειριστεί ελεγχόμενα την κρίση. Η Ισπανία προβαλλόταν μέχρι πρόσφατα σαν χώρα - πρότυπο, που κατάφερε να μείνει εκτός δανείων και μνημονίων, εφαρμόζοντας πρόγραμμα αντιλαϊκών περικοπών και μέτρων, χωρίς να έχει προσφύγει στους μηχανισμούς της ΕΕ. Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι δε φέρνουν τα μνημόνια την κρίση, αλλά η κρίση τα μνημόνια. Το ίδιο ισχύει και για την Κύπρο, η οποία προσέφυγε για δάνεια στη Ρωσία, προκειμένου να μην υπογράψει μνημόνιο. Παρά τα κεφάλαια που άντλησε από τρίτες χώρες, παρά τα μέτρα που πήρε εκτός μνημονίου, τελικά κατέληξε και αυτή στο μηχανισμό της ΕΕ.
Η κρίση βαθαίνει στην Ευρωζώνη και αυτό επιβεβαιώνεται από τα δικά τους στοιχεία. Ως αποτέλεσμα, οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα κράτη - μέλη οξύνονται, αφού οι κόντρες για τον επιμερισμό της ζημιάς από την καταστροφή κεφαλαίου φουντώνουν. Οπως φουντώνουν και οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα ανά τον κόσμο, αλλά και ανάμεσα στις μερίδες της αστικής τάξης στο εσωτερικό της κάθε χώρας. Προκειμένου να μείνει η διαχείριση της κρίσης σε ελεγχόμενα πλαίσια, τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης, αλλά και οι ανταγωνιστές σε παγκόσμιο επίπεδο αναζητούν μεταξύ τους συμβιβασμούς, κοιτάζοντας ο καθένας να διασφαλίσει τα συμφέροντα της δικής του αστικής τάξης. Ενας τέτοιος συμβιβασμός αναζητείται και τώρα, μπροστά στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες.
Ανεξάρτητα από το ποια διαχειριστικά εργαλεία θα προστεθούν στο οπλοστάσιο των αστικών κυβερνήσεων, στην προσπάθειά τους να διαχειριστούν την κρίση, κανένα από αυτά δεν πρόκειται να ωφελήσει το λαό, ούτε στην Ελλάδα, ούτε αλλού. Οταν το ΚΚΕ έλεγε στην αρχή της κρίσης ότι αργά ή γρήγορα θα επιλεγεί η λύση της διευθέτησης του ελληνικού χρέους, με ενδεχόμενο «κούρεμα», όλοι μιλούσαν για καταστροφή της οικονομίας. Τελικά, αναγκάστηκαν να προχωρήσουν σε «κούρεμα» μεγάλου μέρους του χρέους, σε ελεγχόμενη δηλαδή καταστροφή κεφαλαίου, που κατακρατούσαν τα μονοπώλια με τη μορφή ομολόγων. Ο λαός όμως βγήκε χαμένος. Το PSI που συνόδευσε το «κούρεμα» γκρέμισε Ταμεία, νοσοκομεία και πανεπιστήμια, ενώ το δάνειο για την εξυπηρέτηση του νέου χρέους έφερε νέα μνημόνια και μέτρα.
Το ίδιο θα γίνει και τώρα, με την υιοθέτηση εργαλείων όπως τα ευρωομόλογα, η δυνατότητα των μηχανισμών στήριξης να δανείζουν απευθείας τις τράπεζες και πάει λέγοντας. Κάθε μέτρο για τη σωτηρία των μονοπωλίων είναι βήμα σε βάρος του λαού, τον οδηγεί βαθύτερα στη φτώχεια. Η διαδικασία της εσωτερικής υποτίμησης δεν πρόκειται να ανακοπεί, όπως δεν πρόκειται να εξαλειφθεί και το ενδεχόμενο της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας. Αυτοί που είτε λιβανίζουν την ΕΕ, είτε την εξωραΐζουν στα μάτια του λαού, είναι υπόλογοι για τα χειρότερα που έρχονται. Λύση για το λαό μέσα στη λυκοσυμμαχία δεν υπάρχει. Η διέξοδος βρίσκεται εκεί που δείχνει το ΚΚΕ. Στην πάλη για το εμπόδισμα των βάρβαρων μέτρων, σε τροχιά ρήξης με τα μονοπώλια, την ΕΕ και τα κόμματά της.
Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ
«Σωματοφύλακες» των κερδών του κεφαλαίου...
Γρηγοριάδης Κώστας
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒ πρόκειται να συναντηθεί με τους Χ. Β. Ρομπάι και τον Ζ. Μπαρόζο και να τους πει ότι πρέπει να προχωρήσουμε γρηγορότερα στην «υλοποίηση των αναγκαίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων». Λέτε να έχουν ...καμία αντίρρηση;
Φυσικά και δεν έχουν, αφού τόσο η εγχώρια όσο και η ευρωπαϊκή πλουτοκρατία, όταν πρόκειται για τη «μείωση του εργατικού κόστους» (αυτές είναι όπως καταλαβαίνετε οι μεταρρυθμίσεις) πάντα τα βρίσκουν.
Μπορεί να διαφωνούν στο μοίρασμα της «πίτας», να διαγκωνίζονται ενίοτε για μια καλύτερη θέση στην αγορά, να «τρώγονται» μεταξύ τους για το ποιος θα πάρει τα περισσότερα κρατικά κονδύλια, όμως πάντα αναγνωρίζουν τον ...κοινό εχθρό.
Που δεν είναι άλλος από τους εργαζόμενους και τα δικαιώματα που έχουν κατακτήσει με αγώνες τα τελευταία 100 χρόνια. Γιατί τόσο πίσω θέλουν να μας πάνε και ακόμη περισσότερο αν είναι δυνατόν.
ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΙ ...κυβερνητική συνοχή! Βενιζέλος και Κουβέλης αποφάσισαν πως, αφού δεν μπορεί να πάει ο Σαμαράς στη Σύνοδο Κορυφής δεν μπορούν να πάνε ούτε αυτοί. Το ξεκίνησαν, υποτίθεται, από «λύση ανάγκης για να κυβερνηθεί η χώρα» και τελικά θα γίνουν ...αχώριστοι.
Κάτι σαν το «ένας για όλους και όλοι για έναν» από τους «Τρεις Σωματοφύλακες». Αυτό που δεν μπαίνουν στον κόπο να μας διευκρινίσουν είναι ...ποιον φυλάνε. Προφανώς, γιατί είναι «σωματοφύλακες» των κερδών του κεφαλαίου.
Μπορεί να μιλάνε για «ανάπτυξη», «ευημερία» και «πρόοδο» αλλά αυτό ουσιαστικά εννοούν, κάτι που φαίνεται και από αυτά που σχεδιάζουν να κάνουν. Τουλάχιστον όσα ξέρουμε μέχρι τώρα.
Απλά, ο ένας το κάνει από «ιδεολογία», ο άλλος από «αίσθηση ευθύνης» και ο τρίτος από «κοινωνική ευαισθησία». Ετσι, για να έχουμε κάτι να λέμε και να ...δουλευόμαστε.
Γρηγοριάδης Κώστας
«Βήμα βήμα» και «σε βάθος τετραετίας»
Γρηγοριάδης Κώστας
Το πρώτο που έκαναν τα στελέχη της νέας συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, λίγες ώρες από τη δημοσιοποίηση των σημείων προγραμματικής σύγκλισης, ήταν να σπεύσουν να καθησυχάσουν την εγχώρια πλουτοκρατία και τους δανειστές και εταίρους, ότι όλα όσα περιλαμβάνονται στο κείμενο πρόκειται να υλοποιηθούν «βήμα βήμα» και «σε βάθος τετραετίας»! Μάλιστα, για να τους καθησυχάσουν ακόμα περισσότερο, διευκρίνιζαν σε όλους τους τόνους ότι τα μόνα θέματα που σχεδιάζει άμεσα η κυβέρνηση να θέσει, πέρα από την επιμήκυνση κατά δύο χρόνια στη «δημοσιονομική προσαρμογή», είναι η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση και η εκταμίευση περισσότερων πόρων από το ΕΣΠΑ! Με άλλα λόγια, το μόνο που επιδιώκουν άμεσα είναι να προσφέρουν περισσότερη ρευστότητα στην «αγορά», δηλαδή περισσότερο κρατικό και κοινοτικό χρήμα, στους επιχειρηματικούς ομίλους. Από το στόμα, πάντως, όλων των στελεχών που μίλησαν τα προηγούμενα εικοσιτετράωρα δεν ακούστηκε λέξη για την ανακούφιση των χαμηλοσυνταξιούχων, των πολύτεκνων, των φτωχών κτηνοτρόφων, και διαφόρων άλλων κοινωνικών στρωμάτων, που περιλαμβάνονται στο κείμενο της συμφωνίας ότι τάχα θα είναι στην πρώτη γραμμή της επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου. Είναι ολοφάνερο ότι η ανακούφιση των πλέον εξαθλιωμένων κοινωνικών στρωμάτων είναι στόχος ...τετραετίας. Περιττό να σημειωθεί ότι ούτε τα ζητήματα των εργασιακών σχέσεων βρίσκονται στην ατζέντα της επαναδιαπραγμάτευσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε ότι το θέμα αυτό ούτε καν συζητήθηκε στη σύσκεψη που έγινε ενόψει της Συνόδου Κορυφής, γιατί όπως είπε «είναι ένα ζήτημα το οποίο πρέπει να τεθεί κλιμακωτά...» (!). Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να τρέφουν αυταπάτες. Η επαναδιαπραγμάτευση καμία ανακούφιση δεν πρόκειται να φέρει για το λαό, παρά μόνο νέα δεινά.
Λεφτά για τα μονοπώλια...
Τον ...τρόπο «που θα επιτρέψει την κάλυψη της μισθοδοσίας των εργαζομένων» των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, «για πλήρη απασχόληση μέχρι την οριστική λύση του όλου ζητήματος» ισχυρίζεται ότι βρήκε η ηγεσία της ΓΣΕΕ. Οπως αναφέρει σε δελτίο Τύπου - επιστολή προς τον πρωθυπουργό, είναι «η άμεση εκταμίευση του ποσού από το ελληνικό δημόσιο έναντι υποχρεώσεών του προς την εταιρία»!
Με άλλα λόγια, δε φτάνει που μέχρι τώρα τα αραβογερμανικά μονοπώλια που λυμαίνονται τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά έχουν πάρει από τις κυβερνήσεις των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ περίπου 2,5 δισ. και το μόνο που παρέδωσαν μέχρι τώρα από τα εξοπλιστικά προγράμματα είναι το υποβρύχιο που γέρνει, δηλαδή παρέδωσαν αέρα «κοπανιστό». Δε φτάνει που παρά τα δισ. ευρώ, τα μονοπώλια ως εργοδότες επέβαλαν στους εργαζόμενους του ναυπηγείου από τις 18 Απρίλη το επαίσχυντο μέτρο της εκ περιτροπής εργασίας με μία μέρα δουλειά τη βδομάδα, δηλαδή 4 μεροκάματα το μήνα και ήδη έχουν να δουν οι εργαζόμενοι μισθό από τον Απρίλη, αλλά κατά τη ΓΣΕΕ πρέπει να δοθούν και άλλα εκατομμύρια στα μονοπώλια!
... ζητά η ΓΣΕΕ
Η πρόταση της διοίκησης της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΠ), να μπουκωθεί με νέο ζεστό χρήμα η εταιρεία, είναι πιο ...«προωθημένη» ακόμα και από τις προτάσεις της προηγούμενης συγκυβέρνησης και της υπηρεσιακής κυβέρνησης, να καταβάλει το υπουργείο Αμυνας τους μισθούς των εργαζομένων από τα κονδύλια που προορίζονται για τα εξοπλιστικά προγράμματα. Κατά τα άλλα, η διοίκηση της ΓΣΕΕ ζητά από τη νέα πολιτική ηγεσία «να διευθετήσει άμεσα και οριστικά το ζήτημα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, αλλά και γενικά της Ναυπηγικής Βιομηχανίας της χώρας, με τη λήψη εθνικών αναπτυξιακών μέτρων που να διασφαλίζουν τη βιωσιμότητα, την προοπτική και το μέλλον της λειτουργίας της»... Επισήμανση που δεν μπορεί παρά να μας θυμίσει ότι κάπως έτσι ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε το ξεπούλημα των ναυπηγείων: με αποφάσεις που διασφάλιζαν δήθεν τη «βιωσιμότητά» τους και τα οδήγησαν από μέρος της «καρδιάς» της βιομηχανίας της χώρας να καταντήσουν ένα «κουφάρι»... Κρύβει η ΓΣΕΕ το γεγονός ότι τα ναυπηγεία, με συμφωνία που έχουν κάνει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ στα πλαίσια της ΕΕ δεν μπορούν να ναυπηγούν εμπορικά και επιβατηγά καράβια. Επομένως, για ποια αναπτυξιακά μέτρα κάνουν λόγο; Εδώ χρειάζεται ριζική αλλαγή πολιτικής κόντρα στα μονοπώλια, αλλά γι' αυτό δε λένε κουβέντα.
Οργάνωση - αγώνας
Η συγκυβέρνηση ισχυρίζεται ότι δε θα μειωθούν άλλο οι μισθοί ούτε θα υπάρξει περαιτέρω φορολογική επιβάρυνση του λαού, τη στιγμή που διακηρύττει σε όλους τους τόνους ότι θα υλοποιήσει απαρέγκλιτα την ευρωενωσιακή στρατηγική, συστατικά στοιχεία της οποίας είναι η ισοπέδωση μισθών και συντάξεων, όχι των κατώτατων αλλά των κλαδικών - εδώ έχουν τα μεγάλα περιθώρια - όπως και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, αφού ήδη στη Σύνοδο Κορυφής θα συζητήσουν για νέα ενιαία αντιασφαλιστικά μέτρα.
Στο κείμενο της προγραμματικής σύγκλισης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ από τον πρόλογο διακηρύττεται ως στόχος η ανάπτυξη - προς όφελος του κεφαλαίου φυσικά - και η αναθεώρηση όρων της δανειακής σύμβασης εφόσον κάτι τέτοιο δεν θέτει σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και την παραμονή της στο ευρώ και δεν αμφισβητεί τους «αυτονόητους στόχους για μηδενισμό του ελλείμματος, έλεγχο του χρέους και εφαρμογής των διαρθρωτικών αλλαγών που έχει ανάγκη η χώρα». Σε απλά ελληνικά, αυτά προϋποθέτουν να δοθεί το τελειωτικό χτύπημα στους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Για ζητήματα που καίνε κυριολεκτικά κάθε εργατική λαϊκή οικογένεια όπως είναι η υγεία, η ανεργία, οι μισθοί και συντάξεις, οι εργασιακές σχέσεις, υπόσχονται λιγότερο από ψίχουλα κι αυτά όμως παραπέμπονται στη διαπραγμάτευση με την ΕΕ και στη διακριτική της ευχέρεια να τα εγκρίνει ή να τα απορρίψει! Αποκρύπτουν βεβαίως ότι η στρατηγική της ΕΕ εγγυάται ότι το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης θα είναι βαθιά αντιλαϊκό, ότι η όποια αναπροσαρμογή των όρων του μνημονίου επιβάλλεται από το βάθεμα της κρίσης και θα γίνει έτσι που να ευνοεί τα μονοπώλια. Είναι χαρακτηριστικό πως σε ό,τι αφορά π.χ. τη φοροεπιδρομή στο ισχνό λαϊκό εισόδημα, η συγκυβέρνηση με... γαλαντομία προτείνει ένα διακανονισμό για την εξόφληση των οφειλών, τίποτα περισσότερο.
Τσιμουδιά φυσικά για τους νόμους που επιτρέπουν τις επιχειρησιακές - ατομικές συμβάσεις, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, την εκ περιτροπής εργασία, το πολύμορφο καθεστώς μαύρης εργασίας και ειδικά για τους νέους. Κιχ για την κάλυψη των τεράστιων ελλειμμάτων στα ασφαλιστικά ταμεία λόγω του «κουρέματος» και της χρόνιας ληστείας των αποθεματικών τους. Οσο για την περιβόητη επιμήκυνση του «χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής κατά δύο τουλάχιστον χρόνια», ισοδυναμεί με παράταση του μαρτυρίου στο οποίο υποβάλλεται ο λαός.
Η συγκυβέρνηση προσπαθεί - και σ' αυτό βρίσκει και τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ - να κερδίσει χρόνο, να πείσει το λαό να κρατήσει στάση αναμονής, την ώρα που όλα του τα προβλήματα οξύνονται και νέα πρόκειται να του φορτωθούν στην πλάτη. Ο λαός δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει άλλο χρόνο. Τώρα πρέπει να οργανώσει την πάλη του και να δώσει την απάντησή του. Το εργατικό λαϊκό κίνημα τώρα πρέπει να κάνει ουσιαστικά βήματα προς την ανασύνταξή του στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές. Αρωγό σ' αυτή του την προσπάθεια θα έχει το ΚΚΕ, που μέσα και έξω από τη Βουλή θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι του ώστε η πάλη ενάντια στην πολιτική που υπηρετεί την ΕΕ και τους μεγάλους επιχειρηματίες, που φορτώνει τις συνέπειες της κρίσης στο λαό και εγκλωβίζει τη χώρα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, διαμάχες και πολέμους, να έχει αποτέλεσμα.
Feeds
