Χωρίς κανένα φραγμό και όριο συνεχίζεται η κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων και αυτήν την, καταστροφική για την εργατική τάξη, εξέλιξη καμία επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου δεν πρόκειται να αναχαιτίσει ή να αλλάξει. Ακριβώς γιατί η εσωτερική υποτίμηση, δηλαδή η δραστική μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης στα όρια περίπου των γειτονικών κρατών, αποτελεί στρατηγική επιλογή των επιχειρηματικών ομίλων, ντόπιων και ξένων, προκειμένου να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα και να θωρακίσουν την κερδοφορία τους. Η τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, όπως άλλωστε προκύπτει και από το προγραμματικό πλαίσιο που συμφώνησαν, δεν έχει καμία διάθεση να «αγγίξει» και πολύ περισσότερο να καταργήσει τους αντεργατικούς νόμους που υπονομεύουν καίρια τις συλλογικές συμβάσεις και ενθαρρύνουν τις επιχειρησιακές, ατομικές συμβάσεις και γενικότερα τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις και τη μερική απασχόληση. Από την άποψη αυτή τα στοιχεία που «διέρρευσε» προχτές το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ), που δείχνουν ότι στο διάστημα από 15 Μάη μέχρι 31 Μάη αυξήθηκαν έως και 52% οι νέες επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις, και όχι μόνο δεν προκαλούν καμία έκπληξη αλλά αναμενόμενη εξέλιξη. Οι μειώσεις μισθών, στο σύνολο των επιχειρησιακών συμβάσεων κυμαίνονται από 16,25% έως 40% και στις ατομικές από 21%-29%. Είναι ολοφάνερο ότι η εργοδοσία αξιοποιεί στο έπακρο το νομικό οπλοστάσιο με το οποίο την έχουν εξοπλίσει οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, εντείνοντας την υπερεκμετάλλευση της εργατικής τάξης και μετατρέποντας τους εργαζόμενους σε σύγχρονους σκλάβους. Αν η εργατική τάξη δεν γίνει «τάξη για τον εαυτό της», αν δηλαδή δεν παλέψει ενιαία για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της κόντρα στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του σε ρότα ρήξης και ανατροπής, δεν πρόκειται να δει άσπρη μέρα.