Παπαγεωργίου Βασίλης

Την ίδια περίπου ώρα, στο ΜΕΓΚΑ, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Μητρόπουλος ήταν κατηγορηματικός: «Δεν θα προχωρήσουμε σε καμία μονομερή ενέργεια που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την παραμονή της χώρας στο ευρώ».

Η ευρηματικότητα που τους διακρίνει σε λεκτικά σχήματα με τα οποία επιδιώκουν να αποκρύψουν από το λαό την αλήθεια αποκτά παροιμιώδεις διαστάσεις. Αυτή όμως προβάλλει αβίαστα απ' όσα λένε και όσα δεν λένε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ: Δεν πρόκειται να καταγγείλουν το μνημόνιο. Δεν έχουν ούτε την πρόθεση, ούτε τη διάθεση, ούτε βεβαίως σκοπό να συγκρουστούν με την εξουσία που γέννησε το μνημόνιο, άλλωστε αυτής της εξουσίας τις υποθέσεις επιδιώκουν να διαχειριστούν διεκδικώντας τη διακυβέρνηση.

Είναι βέβαιο τι θα συμβεί την επαύριο των εκλογών. Το έργο είναι γνωστό, χιλιοπαιγμένο, ο λαός έγινε θεατής του άπειρες φορές στο παρελθόν. Οταν διαπίστωνε μετά την απομάκρυνση από την κάλπη με οδυνηρό τρόπο τι κρυβόταν πίσω από τα «δολώματα» που του έριχναν για να υφαρπάξουν την ψήφο του. Είναι στο χέρι του να μην επιτρέψει την επανάληψή του.

Η πρόταση για δημιουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ) και μάλιστα στα πρότυπα της Πολωνίας, που κατέθεσε ο Αντ. Σαμαράς στη σύνοδο κορυφής του ΕΛΚ, ήταν η μόνη ουσιαστική και «χειροπιαστή» από το πακέτο των έξι προτάσεων, αλλά ταυτόχρονα συμπυκνώνει και καταδεικνύει με παραστατικό τρόπο το «είδος» της ανάπτυξης που επαγγέλλεται η ηγεσία της ΝΔ. Ανάπτυξη με μισθούς «Βουλγαρίας», με εργαζόμενους δίχως εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, με μηδενική φορολογία για τις επιχειρήσεις, με παραχώρηση της δημόσιας και ιδιωτικής γης και δωρεάν υποδομών στα μονοπώλια κ.ο.κ. Αυτό είναι το καθεστώς των ΕΟΖ, που έχει εφαρμοστεί όχι μόνο στην Πολωνία αλλά σε όλο τον κόσμο, όπου υπάρχουν περίπου 3.500 ΕΟΖ. Παντού όμως οι μοναδικοί κερδισμένοι είναι οι επενδυτές, τα μονοπώλια, ενώ οι εργαζόμενοι έχουν μετατραπεί στην κυριολεξία σε σύγχρονους σκλάβους τους. Ηδη η ηγεσία της ΝΔ, από κοινού με το ΠΑΣΟΚ και τ' άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου, προωθούν την δημιουργία τέτοιων Ζωνών σε διάφορες περιοχές της χώρας (Ανατολική Μακεδονία - Θράκη, Πελοπόννησος, Ηπειρος). Στην πραγματικότητα θέλουν να μετατρέψουν ολόκληρη τη χώρα σε μια απέραντη ΕΟΖ και αυτό ακριβώς το στόχο επιχειρούν να υλοποιήσουν μέσα από το τσάκισμα όλων των μισθών, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, τη δραστική μείωση των φορολογικών συντελεστών για τα κέρδη κλπ. Είναι εντελώς εξοργιστικές λοιπόν οι διαβεβαιώσεις του προέδρου της ΝΔ ότι τάχα στις ΕΟΖ θα υπάρχει «σεβασμός των εργασιακών δικαιωμάτων». Το σίγουρο είναι ότι η ανάπτυξη που επαγγέλλονται τα κόμματα του ευρωμονόδρομου όχι μόνο δεν πρόκειται να προκαλέσει κάποια ανακούφιση ή βελτίωση στη ζωή της εργατικής τάξης και του λαού, αλλά θα τη χειροτερέψει αφάνταστα. Ο φιλολαϊκός δρόμος της ανάπτυξης είναι αυτός που περνάει από την κατάργηση - κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, μονομερή διαγραφή του χρέους και αποδέσμευση από την ΕΕ από μια λαϊκή εξουσία.

Η μία μετά την άλλη πέφτουν οι κατραπακιές στο ευφυολόγημα που δημιούργησε προεκλογικά - για ευνόητους λόγους - ο ΣΥΡΙΖΑ, περί αλλαγής του πολιτικού κλίματος στην Ευρώπη...

Μετά την «πόρτα» που έφαγε ο Τσίπρας από τη γαλλική και γερμανική σοσιαλδημοκρατία, στην πρόσφατη επίσκεψη που πραγματοποίησε στις δύο αυτές χώρες, ακολούθησαν οι δηλώσεις ενός άλλου «φίλου» της Ελλάδας, του επικεφαλής των Πράσινων στην ευρωβουλή Κ. Μπεντίτ. Με χτεσινές του δηλώσεις, ζήτησε από μια κυβέρνηση της «Αριστεράς» αυστηρή ευθυγράμμιση με τις πολιτικές του ευρωμονόδρομου, για να αποκαλυφθεί ότι στην Ευρώπη, όχι μόνο δεν επικρατεί «άνεμος αλλαγής», αλλά αντίθετα οι δυνάμεις του κεφαλαίου που επιβάλλουν τις σκληρές πολιτικές πανευρωπαϊκής λιτότητας, παραμένουν κυρίαρχες, αρραγείς και ενωμένες. Και πώς θα μπορούσε να γινόταν διαφορετικά, από τη στιγμή που το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Γαλλίας εκπροσωπεί τα συμφέροντα της γαλλικής αστικής τάξης και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένθερμος υποστηριχτής του ευρωμονόδρομου, ο οποίος - άκουσον - άκουσον - κατηγορεί τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ότι με τις πολιτικές που εφάρμοσαν, κινδυνεύει η Ελλάδα να τεθεί εκτός Ευρώ(!).

Είναι, επίσης, χαρακτηριστική η αμηχανία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ όταν τους ζητούν να τοποθετηθούν στις αναφορές του έως χτες φίλου και συμμάχου τους Κ. Μπεντίτ, ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι «τρελό» και «ηλίθιο». Οταν λοιπόν ζητήθηκε από τον Γ. Μπαλάφα να τοποθετηθεί, ο τελευταίος «θυμήθηκε» ότι ο Κ. Μπεντίτ το 1999 είχε ταχθεί υπέρ των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία.

Επειδή το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι έχει κοντή μνήμη, θα πρέπει να του υπενθυμίσουμε ότι ανάλογη θέση με τον Κ. Μπεντίτ είχαν οι κυβερνήσεις της κεντροαριστεράς σε Ιταλία - Γαλλία, σύμμαχες του ΣΥΝ που έκαναν τον πόλεμο, ενώ οι ίδιοι, ο ΣΥΝ, ταύτιζαν το θύμα (Γιουγκοσλαβία), με το θύτη (ΝΑΤΟικούς) που βομβάρδιζαν...

Πριν όμως δούμε τι κάνουν, ας δούμε τι λένε. Το ΠΑΣΟΚ μιλά σήμερα για «αναθεώρηση» του μνημονίου, η ΝΔ για επαναδιαπραγμάτευσή του και οι δυνάμεις τους σε συνδικαλιστικό επίπεδο είναι τάχα αντίθετες με αυτό. Ο ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι θα το καταγγείλει, διευκρινίζοντας εκ των υστέρων ότι μιλά για πολιτική καταγγελία (δηλαδή δε θα το καταγγείλει στην πράξη). Την ίδια ώρα, πήρε σβάρνα τις ευρωπαϊκές χώρες για να διατυμπανίσει ότι αυτός αποτελεί τον εγγυητή-φύλακα του ευρώ και του διακρατικού ιμπεριαλιστικού οργανισμού, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που σπέρνει τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Από όλα αυτά τα μπόσικα λόγια, που χωράνε τα πάντα και τίποτα, τι πραγματικά εννοούν; Απάντηση δίνουν με αυτά που κάνουν. Να, τι λέει η πείρα.

Γρηγοριάδης Κώστας

Θα υπάρξει - λέει - η «εγγύηση νέων»: Δηλαδή, θα απαγορεύεται κάποιος νέος να μένει παραπάνω από 4 μήνες άνεργος ή ανεκπαίδευτος.

Ετσι λοιπόν 3 φορές το χρόνο θα τον στέλνουν (αν μπορούν) σε μία δουλειά με ...200 ευρώ το μήνα και μετά πάλι στην ανεργία. Αλλιώς θα τον «χώνουν» σε κάποιο επιδοτούμενο πρόγραμμα αντιστοίχου οικονομικού οφέλους.

Αν αυτό δεν είναι ...όραμα για τη νεολαία της Ευρώπης, τότε τι είναι; Ενα δωρεάν -σχεδόν- ευέλικτο, κινητικό, άβουλο και συγχυσμένο εργατικό δυναμικό να ανακυκλώνεται συνεχώς για να αποτελεί μόνιμη «ρεζέρβα» για τις ανάγκες των πολυεθνικών.

Υποθέτουμε ότι θα βρεθεί και το κατάλληλο ιδεολογικό περίβλημα! Κάτι του είδους «Οι νέοι χρειάζονται την... (εργασιακή) περιπέτεια» ή «Ζήσε μία συναρπαστική ζωή: Από τον έναν εργοδότη στον άλλον», «Οχι στη βαρεμάρα του 8ωρου και στον εφησυχασμό των εργατικών δικαιωμάτων»!

Τελικά οι Ευρωπαίοι Εταίροι (τους) μπορούν από ό,τι φαίνεται, εκτός από το να κάνουν «μόχλευση» κεφαλαίων να κάνουν και «μόχλευση» ανθρώπων. Και ιδίως νέων ανθρώπων.

Πάντως, είμαστε βέβαιοι ότι και για το θέμα αυτό η ΝΔ θα έχει κάποιες ιδέες «αναδιαπραγμάτευσης» και ο ΣΥΡΙΖΑ κάποια προσέγγιση «χωρίς μονομερείς ενέργειες».

ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ; Ο «σοσιαλιστής» ηγέτης Φρανσουά Ολάντ, η ελπίδα της Ευρώπης, ο υπέρμαχος της ανάπτυξης, ο οραματιστής της Γηραιάς Ηπείρου, θα στηριχθεί στις επικείμενες γαλλικές βουλευτικές εκλογές από την ...κόρη του Λεπέν και επικεφαλής του ακροδεξιού μετώπου;

Μα πώς γίνεται αυτό; Δεν είναι δυνατόν! Είναι σαν να λέει κανείς ότι στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ θα ήταν στην ίδια κυβέρνηση με ακροδεξιούς! Α, συγνώμη, αυτό έχει ήδη γίνει...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Γρηγοριάδης Κώστας

Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Είναι δικαίωμα του ΣΥΡΙΖΑ να αλιεύει ψήφους με τον τρόπο που ξέρει καλύτερα. Δικαίωμά του και να θεωρεί ότι αρκεί μια δήλωση για να ξηλωθεί το Μνημόνιο. Αλλωστε ο ίδιος ο πρόεδρός του μετά τις εκλογές δήλωνε ότι «το μνημόνιο έχει τελειώσει...», αφού ο λαός ψήφισε με το συγκεκριμένο τρόπο στις 6 Μάη. Δεν είναι όμως δικαίωμά του να παίζει παιχνίδια στις πλάτες των εργατών. Να σπέρνει τη σύγχυση, ότι φτάνει μια κίνηση του χεριού τους για να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι. Γιατί τότε δεν είναι μόνο ψηφοθήρες, αλλά πέρα για πέρα επικίνδυνοι για τα εργατικά συμφέροντα. Εφησυχάζουν τους εργάτες και τους στέλνουν κατευθείαν στο συμβιβασμό και την απογοήτευση.

Σε τοπική εφημερίδα της Κρήτης («Νέα Κρήτη») γράφτηκε, χτες, το εξής σχόλιο με τον τίτλο «Περιμένουν»: «Στάση αναμονής κρατούν τα στελέχη του ΚΚΕ στην Κρήτη, καθώς και εκεί δε λείπει η γκρίνια για τα ποσοστά που δίνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις στο κόμμα. Μάλιστα, δε λείπουν και φωνές που λένε ότι τα συνεχόμενα λάθη του κόμματος διαχρονικά μπορεί να πληρωθούν μέσω των αριθμών στην κάλπη. Οπως πληροφορήθηκα, γνωστό στέλεχος του ΚΚΕ στην Κρήτη πρόσφατα σε τοποθέτησή του έκανε λόγο για εσωστρέφεια που καταγράφεται στο κόμμα, ζητώντας παράλληλα από τους συντρόφους του άνοιγμα στην κοινωνία με πιο σύγχρονα προφίλ και διαφορετικά επικοινωνιακά χαρακτηριστικά. Βρε, βρε πόσο έχουν τρομάξει τα κόμματα από την 6η Μαΐου! Αποτελεί μια ημερομηνία που "αναστάτωσε" τις πολιτικές ισορροπίες στη χώρα μας». Κατά τα πρότυπα συναδέλφων του στα αστικά έντυπα μεγάλης κυκλοφορίας, ο δαιμόνιος σχολιογράφος της εφημερίδας κατασκευάζει σενάρια γύρω από το ΚΚΕ, με μόνο στόχο να συκοφαντήσει το ΚΚΕ, να πείσει τους αναγνώστες του ότι μετεκλογικά υπάρχει θέμα αμφισβήτησης της στρατηγικής του Κόμματος. Κάνουν την επιθυμία τους πραγματικότητα για να της προσδώσουν αληθοφάνεια, κατασκευάζουν περιστατικά και γεγονότα βγαλμένα από την κοιλιά τους. Το έργο είναι γνωστό, παίζεται εδώ και βδομάδες, με βασικούς συντελεστές στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (γνωστά στην εφημερίδα μας) που διοχετεύουν βρωμιές και ψέματα για το ΚΚΕ στα ΜΜΕ. Τέτοιο είναι και το δημοσίευμα της «Νέας Κρήτης», το οποίο είτε αναπαράγει τις ψευτιές που κυκλοφορούν σε άλλα Μέσα, είτε κατασκευάζει τις δικές του, προσδοκώντας μάταια ότι με τέτοια και άλλα τερτίπια θα καταφέρουν να πλήξουν το ΚΚΕ.

«Μα για όνομα του Μαρξ ή του Λένιν, γίνεται με τόσα νεύρα κομμουνιστική πολιτική; Είναι κομμουνιστικός λόγος αυτός; Είναι δυνατό να φταίει ο κόσμος - ή μόνο αυτός - που δεν τους άκουσε εγκαίρως; Μήπως φταίνε σε κάτι και οι ίδιοι; Κι αν αυτό ευλόγως παραπέμπεται για μετά τις εκλογές, δεν μπορεί να πει μια κουβέντα αυτοκριτικής τώρα, έστω μαλακιά βρε αδελφέ, ότι "ίσως να έχουμε κι εμείς ευθύνες";»... Αυτά, μεταξύ άλλων, γράφει ο Θ. Καρτερός στη χτεσινή «Αυγή».

Κομμουνιστική κριτική στο ΚΚΕ από έναν που απεμπόλησε το ΚΚΕ για να περάσει στην άλλη όχθη ως μεταμελημένος, που από κομμουνιστής έγινε ροζ-αριστερός, εντασσόμενος στον αντιΚΚΕ ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και την εφημερίδα του; Είναι ποτέ δυνατόν ένας πολέμιος του ΚΚΕ να του κάνει κριτική για να το διορθώσει κομμουνιστικά; Επικαλούμενος, μάλιστα, τους Μαρξ και Λένιν, τους οποίους «πούλησε» για να ενταχθεί στην ιδεολογία και πολιτική του εξωραϊσμού του καπιταλισμού; Το στέλεχος ενός πολιτικού σχηματισμού που μοιράζει χαρτάκια σε δημοσιογράφους για διαφωνίες στο ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ που τα αναπαράγουν αν και ξέρουν το μέγεθος του ψεύδους των ΣΥΡΙΖαίων και σπέρνει άτιμες φήμες για τις Οργανώσεις και το Κόμμα νομίζοντας πως έτσι θα κάνει ζημιά στο εργατικό κίνημα που εχθρεύονται, πως έτσι θα βάλει το κίνημα στη ρότα της ευρωενωσιακής στήριξης, της στήριξης των μεγαλοεπιχειρηματιών, τους οποίους λένε να ενισχύσουν αν γίνουν κυβέρνηση για να έρθει η ανάπτυξη; Από έναν που υπηρετεί την προπαγάνδα της αντιΚΚΕ αθλιότητας; Ε, πάει πολύ, αν δεν έχει ξεπεράσει τα όρια της υποκρισίας και της εμπάθειας. Να διορθώσουν κομμουνιστικά το ΚΚΕ θέλουν ή νομίζουν πως μπορούν με την άθλια προπαγάνδα τους να το αναγκάσουν να γίνει σαν τα μούτρα τους; Κούνια που τους κούναγε...

Οι στοχεύσεις του είναι συγκεκριμένες: Μείωση του μη μισθολογικού κόστους, δηλαδή των εργοδοτικών εισφορών και της φορολογίας των επιχειρήσεων, που οι βιομήχανοι θεωρούν ως «εμπόδια στην ανταγωνιστικότητα» και στη μεγέθυνση της «επιχειρηματικότητας». Και εδώ οι εργαζόμενοι πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα, όταν από τα προεκλογικά μπαλκόνια ακούνε για την «ανάπτυξη», για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας που έχει ανάγκη η χώρα. Γιατί οι έννοιες αυτές και τα μέσα που θα υλοποιηθούν θα σημάνουν νέο οδοστρωτήρα για τα εργατικά δικαιώματα, τους μισθούς και τις συντάξεις, λιγότερους πόρους για την Υγεία και την Παιδεία.