ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Επικίνδυνα κηρύγματα μίσους

Γρηγοριάδης Κώστας

Αν δαγκώσει τη γλώσσα του την ώρα που αναφέρεται στους μετανάστες ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. θα δηλητηριαστεί στα σίγουρα. Εκμεταλλευόμενος ένα υπαρκτό πρόβλημα, που όμως το σύστημα, που αταλάντευτα υπηρετεί ο ίδιος, δημιούργησε και διόγκωσε, προβαίνει σε κηρύγματα που προκαλούν κυριολεκτικά ανατριχίλα, κατηγορώντας συλλήβδην τους μετανάστες σαν εγκληματίες, δολοφόνους και βιαστές, φορείς μολυσματικών ασθενειών κλπ. Λες και δεν υπάρχουν ντόπιοι εγκληματίες και μάλιστα στο οργανωμένο έγκλημα, σύμφυτο του καπιταλιστικού συστήματος που ο ίδιος μάχεται για τη μακροημέρευσή του.

Χτες σε δήλωσή του για την εγκληματικότητα ανέφερε: «Το πολιτικό κατεστημένο εκφράζεται τώρα διά του κ. Χρυσοχοΐδη. Αλλη μια φορά, προεκλογικά, θυμήθηκαν την απομόνωση και την απομάκρυνση των λαθρομεταναστών. Το θέμα δεν είναι να φύγουν προεκλογικά. Το θέμα είναι να αποφασίσουμε να τους διώξουμε από την Ελλάδα. Φτάνει πλέον η εγκληματικότητα. Φτάνουν οι βιασμοί. Φτάνουν οι φόνοι. Φτάνουν οι ληστείες. Ας το πάρουν απόφαση. Τα προεκλογικά πυροτεχνήματα δεν πιάνουν πλέον στη συνείδηση του ελληνικού λαού. Πρέπει να τους διώξουμε. Εξω από το Δουβλίνο ΙΙ, για να καθαρίσουμε την Ελλάδα»...

Δηλαδή, το έγκλημα «γεννήθηκε» στην Ελλάδα από τη στιγμή που πέρασαν τα σύνορά της οι μετανάστες! Δεν υπήρχε πριν και δεν θα υπάρχει αν με κάποιο τρόπο διωχτούν! Αυτό ισχυρίζεται ο Γ. Καρατζαφέρης. Αλίμονο αν στις λαϊκές συνειδήσεις πιάσουν τόπο τα κηρύγματα μίσους και ρατσισμού του ΛΑ.Ο.Σ. και άλλων δυνάμεων της ίδιας συνομοταξίας.

Τους μετανάστες κάποιοι τους έδιωξαν από την πατρίδα τους και τους εξανάγκασαν να αναζητήσουν αλλού καταφύγιο. Κάποιοι επίσης σπρώχνουν ορισμένους απ' αυτούς στην εγκληματικότητα. Αυτοί τους οποίους υπηρετεί ο ΛΑ.Ο.Σ., οι άρπαγες του πλούτου των λαών, που δεν διστάζουν, για να τον βάλουν στο χέρι, να τους αιματοκυλίσουν. Το έγκλημα είναι φαινόμενο που ευδοκιμεί στο σύστημα που υπηρετεί ο ΛΑ.Ο.Σ. και που δεν πρόκειται στα πλαίσιά του να σταματήσει να υπάρχει, και φυσικά δεν έχει «χρώμα», ούτε «εθνικότητα».

Οι εργάτες, όποιας καταγωγής, όποιας θρησκείας και όποιου χρώματος, έχουν κοινά συμφέροντα και κοινό αντίπαλο που μόνο ενωμένοι μπορούν να αντιπαλέψουν και να νικήσουν. Είναι η εξουσία των μονοπωλίων, είναι τα παράσιτα που κλέβουν το προϊόν του μόχθου τους, είναι οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι. Οι εργαζόμενοι οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι το πογκρόμ που οραματίζεται ο Γ. Καρατζαφέρης δεν αφορά μόνο στους μετανάστες εργάτες. Το φίδι της πιο μαύρης αντίδρασης αργά ή γρήγορα θα χτυπήσει την πόρτα όλων. Εκτός αν του λιώσουν το κεφάλι όσο είναι νωρίς.

Οι ξενοδόχοι καλούν τους εργαζόμενους να «διαλέξουν» ...

«Ετσι όπως είναι συντεταγμένη η Ελλάδα δεν υπάρχει πάτος για τους μισθούς». Η φράση αυτή, ειπώθηκε από τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων κατά τη διάρκεια της πρόσφατης παρέμβασης του συνδικάτου της Αθήνας και πλήθος εργαζομένων στα γραφεία των ξενοδόχων, σε μια προσπάθεια να εμφανιστεί υπέρμαχος της ...τάξης που πρέπει να μπει ώστε - δήθεν - να αποφευχθεί η άτακτη μείωση των μισθών.

Η αλήθεια βέβαια είναι πως οι ξενοδόχοι δε νοιάζονται καθόλου για να έχουν καλούς τους μισθούς οι εργαζόμενοι, το αντίθετο μάλιστα. Καταφεύγουν δε σε άμεση ή έμμεση τρομοκρατία, προκειμένου να εκβιαστούν οι εργαζόμενοι και να δεχτούν ως μοναδική «διέξοδο» τη συμφωνία με τους εργοδότες με απώλειες μεν, μικρότερες δε. Δηλαδή, οι ξενοδόχοι δίνουν τη «δυνατότητα» στους εργαζόμενους να επιλέξουν τον «αργό θάνατο» ή τον «ακαριαίο». Με το «πιστόλι στο κρόταφο» θέλουν να εξασφαλίσουν τη συμφωνία των εργαζομένων στην απώλεια δικαιωμάτων τους, επιτυγχάνοντας ταυτόχρονα την «εργασιακή ειρήνη» ώστε ανεμπόδιστα να αφοσιωθούν στην αύξηση της κερδοφορίας μπροστά και στην έναρξη της υψηλής τουριστικής περιόδου.

... μεταξύ αργού ή ακαριαίου θανάτου

Είναι σίγουρο ότι όχι μόνο οι ξενοδόχοι, αλλά γενικά οι μεγαλοεργοδότες, θέλουν να φτάσουν την τιμή της εργατικής δύναμης στον πάτο και ακόμα πιο κάτω, να ενταθεί η εκμετάλλευση.

Απάντηση και φρένο στις επιδιώξεις τους μπορεί να βάλει μόνο το ενιαίο ταξικό μέτωπο των εργαζομένων ενάντια στην πολιτική και κάθε λογική που τους αντιμετωπίζει ως «κόστος», βαρίδι για την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Η λογική του «λιγότερου κακού» είναι άκρως επικίνδυνη και πρέπει άμεσα οι εργαζόμενοι να απεμπλακούν από αυτήν γιατί αποπροσανατολίζει το βηματισμό τους. Τον γυρίζει ολοένα και πιο πίσω και μετρούν κάθε φορά απώλειες. Πρέπει άμεσα να απεμπλακούν από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που όχι μόνο ενισχύουν αυτή τη λογική αλλά προστρέχουν κάθε φορά να ξεπουλήσουν δικαιώματα σύμφωνα με τις απαιτήσεις της εργοδοσίας. Η εργατική τάξη πρέπει επιθετικά να κάνει βήματα μπροστά, βήματα διεκδίκησης και πάλης και στο διάβα της να τσακίζει κάθε εμπόδιο, να ακυρώνει κάθε προσπάθεια να χτυπηθούν τα δικαιώματά της. Αυτός ο δρόμος μπορεί να φρενάρει την επίθεση μπορεί να ακυρώσει τον «αργό θάνατο» της εργατικής τάξης και των δικαιωμάτων της, μπορεί να επιβάλει τη ζωή με αξιοπρέπεια και δικαιώματα.

Για το κέντρο της Αθήνας

Τα μέτρα που ανακοίνωσε η συγκυβέρνηση για το κέντρο της Αθήνας και τους μετανάστες δεν απαντούν στην ουσία του προβλήματος, ούτε αγγίζουν τα πραγματικά αίτια που γεννούν και αναπαράγουν την εκρηκτική κατάσταση που αντιμετωπίζουν Ελληνες και μετανάστες. Πράγματι, η κατάσταση είναι αφόρητη. Η δράση οργανωμένων κυκλωμάτων ναρκωτικών, πορνείας, διακίνησης και εκμετάλλευσης μεταναστών, η εγκληματική δράση είναι υπαρκτά προβλήματα και απειλούν το ίδιο τη ζωή και των Ελλήνων και των μεταναστών. Τι λύσεις θέλει να δώσει η συγκυβέρνηση σε όλα αυτά; Χρησιμοποιεί σαν άλλοθι αυτά τα προβλήματα που είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών και ανακοινώνει: στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, ένταση της καταστολής, αυστηρότερες, ακόμα περισσότερες επιχειρήσεις - «σκούπα», συλλήψεις, απελάσεις και άλλα παρόμοια...

Τα μέτρα που παίρνουν όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν την εγκληματικότητα, αλλά αντίθετα στρέφονται κατά των ανθρώπων του μόχθου. Στο κέντρο της πόλης, χρόνια τώρα, δρουν όλα αυτά τα κυκλώματα και η έξαρση αυτής της δράσης είναι μία ακόμα ένδειξη για τη σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος. Αλλωστε, η διακίνηση ναρκωτικών, η πορνεία, η εκμετάλλευση των μεταναστών από δουλεμπορικά κυκλώματα είναι μια τεράστια οικονομική επιχείρηση, στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οικονομίας. Και πάντα πίσω από το οργανωμένο έγκλημα βρίσκονται μεγάλες επιχειρήσεις. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Οποιος έχει περάσει από το κέντρο, έστω και για λίγο, την έχει διαπιστώσει. Η πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, μαζί τους και ο ΛΑ.Ο.Σ., είναι η βασική αιτία που οι εργαζόμενοι, οι μικροί επαγγελματίες, οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες βρίσκονται στο έλεος αυτών των οργανωμένων κυκλωμάτων. Οι ίδιες οι υπηρεσίες τους, μυστικές και φανερές, ξέρουν πολύ καλά και συχνά - για δικούς τους λόγους - αποκαλύπτουν ποιοι είναι, πώς δρουν και πώς στήνουν τα επικίνδυνα σχέδιά τους. Αλλά δεν υπάρχει πολιτική αντιμετώπισής του, επανένταξης των ανθρώπων που τους ωθούν στην εγκληματικότητα κ.λπ.

Την ίδια στιγμή, παρουσιάζονται προτάσεις για περιορισμό και απαγόρευση διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας από το δήμαρχο Αθήνας, τους μεγαλέμπορους, τους μεγαλοξενοδόχους, με πρόσχημα το ...πλήγμα που δέχονται οι καταστηματάρχες. Και εκεί συμπληρώνουν και το «παρεμπόριο» όπως το λένε των μεταναστών. Δηλαδή, έχουν το θράσος να λένε ότι δεν φταίνε τα άγρια μέτρα σε βάρος των αυτοαπασχολούμενων, τα συνεχή χαράτσια που επιβάλλονται, η μείωση του λαϊκού εισοδήματος, η φορολόγηση των επαγγελματιών, τα μεγαθήρια των πολυεθνικών που πνίγουν τα μικρομάγαζα που έχουν ως συνέπεια δεκάδες χιλιάδες λουκέτα σε μαγαζιά. Επιπλέον, δίνουν πληθώρα κινήτρων σε ομίλους, που έχουν αγοράσει, και θέλουν να αγοράσουν, σε εξευτελιστικές τιμές εκατοντάδες ακίνητα, για να αναπτύξουν, στη συνέχεια, τουριστικές και άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες, όπως στον Κεραμεικό, στο Μεταξουργείο και άλλες περιοχές του κέντρου.

Οι εργαζόμενοι Ελληνες και μετανάστες, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι λαϊκές οικογένειες του κέντρου πρέπει να οργανώσουν κοινή πάλη κόντρα στα κυκλώματα και τους μηχανισμούς εγκληματικής δράσης και ρατσιστικής βίας, στην πολιτική της κυβέρνησης και της δημοτικής αρχής και τα σχέδια των μεγαλοεπιχειρηματιών. Δεν πρέπει να περάσει το δηλητήριο της αντιδραστικής προπαγάνδας ότι για την κατάσταση ευθύνονται οι μετανάστες ή ότι με μέτρα άγριας καταστολής μπορούν να λυθούν τα προβλήματα. Δεν πρέπει να περάσουν τα μέτρα καταστολής που ετοιμάζουν. Αυτός ο κοινός αγώνας είναι ο μοναδικός τρόπος για να υπάρξει προοπτική επίλυσης των προβλημάτων στο κέντρο της πόλης.

Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ

Σκόπιμος αποπροσανατολισμός...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΩΡΑΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ βρήκαν τώρα ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία να τσακώνονται: Πότε άρχισαν στην πραγματικότητα τα προβλήματα της χώρας; Το 1992, το 2001, το 2007 ή το 2009;

Φταίει πιο πολύ η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Η κυβέρνηση Σημίτη; Η κυβέρνηση Καραμανλή ή η κυβέρνηση Παπανδρέου; Πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση ιδίως όταν προσπαθούν να καλύψει τις διαφορές που δεν έχουν.

Σε περίπτωση που δεν το έχουν παρατηρήσει πάντως, η σημερινή κυβέρνηση αποτελείται από ανθρώπους όλων αυτών των προηγούμενων κυβερνήσεων. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν οι «φταίχτες» ασκούν και πάλι εξουσία.

Επίσης, θα ήθελαν μήπως να μας πουν ποιες ...διαφορές είχαν στην πολιτική τους όλες αυτές οι κυβερνήσεις; Σε βασικά θέματα όπως π.χ. το ασφαλιστικό τοΥς βεβαιώνουμε ότι επί δεκαετίες «συμπληρώνει» η μία την άλλη.

Από το ασφαλιστικό του Σιούφα, στο ασφαλιστικό του Ρέππα, μετά στο ασφαλιστικό της Πετραλιά και μετά στο ασφαλιστικό Λοβέρδου. Ολα αυτά οδηγούν στο επικείμενο ασφαλιστικό του ...Παπαδήμου.

Για να μην κουράζονται τόσο στο να ψάχνουν «ψιλοδιαφοροποιήσεις» μεταξύ τους οφείλουμε να τους διαβεβαιώσουμε για το εξής: Το πρόβλημα στο παρελθόν πάει τόσο βαθιά όσο το σύστημα που και σήμερα υπηρετούν.

Αν θέλουν όντως να προσφέρουν λοιπόν κάποια υπηρεσία στη ...νεότερη ιστορία της χώρας, ας ομολογήσουν απλά τι κάνουν και για ποιον το κάνουν και ας αφήσουν τις ανοησίες για τη «σωτηρία της χώρας».

Γιατί η «χώρα» θα σωθεί, να είναι βέβαιοι. Αυτό όμως θα συμβεί όταν ο λαός της αποφασίσει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να αντιμετωπίσει τη ρίζα των χρόνιων προβλημάτων τους.

Σε αυτή την περίπτωση βέβαια, μόνο ως ...σωτήρες δε θα αναγορευθούν όσοι σήμερα υπερασπίζονται την εφαρμοζόμενη πολιτική.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η εργατική τάξη έχει τη δύναμη

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αφού η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ - ΝΔ πρόσφερε στην πλουτοκρατία συνολικά και στον κάθε εργοδότη ξεχωριστά το αναγκαίο για αυτούς νομικό πλαίσιο για να τσακίσουν τις συμβάσεις και να φτάσουν τους μισθούς στα Τάρταρα, τώρα απευθύνει προκλητικές και θρασύτατες εκκλήσεις στους «κοινωνικούς εταίρους» να υπογράψουν νέες κλαδικές συμβάσεις «ώστε να μην επικρατήσουν ακραίες πρακτικές», όπως ανερυθρίαστα δήλωσε προχτές ο υπουργός Εργασίας. Φυσικά κοροϊδεύει τους εργαζόμενους ο Γ. Κουτρουμάνης, γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτές οι «ακραίες πρακτικές» έχουν επεκταθεί ραγδαία από την ψήφιση του εφαρμοστικού νόμου για τη σφαγή των μισθών και την ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, που με την πολιτική τους καθιερώνουν και είναι οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι για την επιθετικότητα της μεγαλοεργοδοσίας στους εργαζόμενους. Την καθόλα προβλέψιμη αυτή εξέλιξη επιβεβαιώνουν και οι δειγματοληπτικοί έλεγχοι του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας που δείχνουν ότι οι επιχειρήσεις μειώνουν δραστικά τους μισθούς κυρίως μέσω των ατομικών συμβάσεων. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΣΕΠΕ, από τις 14 Φλεβάρη που εφαρμόζεται ο νόμος, 3.231 επιχειρήσεις υπέβαλαν καταστάσεις προσωπικού με τροποποιημένες ή νέες ατομικές συμβάσεις εργασίας προβλέποντας μειώσεις μισθών κατά 20,63% για 14.626 εργαζόμενους. Αλλες 45 επιχειρήσεις μείωσαν κατά 20% τους μισθούς 2.296 εργαζομένων μέσω της υπογραφής επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας. Οι εργαζόμενοι όμως δεν πρέπει να σκύψουν μοιρολατρικά το κεφάλι και να αποδεχτούν ως τετελεσμένες εξελίξεις τους αντεργατικούς νόμους. Μέσα από τα σωματεία στους χώρους δουλειάς μπορούν να εμποδίσουν τις μειώσεις των μισθών, να φρενάρουν μέτρα, να ακυρώσουν και να ανατρέψουν νόμους. Ταυτόχρονα πρέπει να σαρώσουν τα κόμματα της πλουτοκρατίας και να εμπιστευτούν το ΚΚΕ, ενισχύοντας την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

Συνένοχοι για τους μισθούς πείνας

Μόνο τυχαίο δεν είναι βέβαια το γεγονός ότι η ηγεσία της ΝΔ δεν έχει βγάλει «κιχ» για τις εκθέσεις της Κομισιόν και του ΔΝΤ που αναφέρουν ευθέως ότι για χάρη της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων οι μισθοί πρέπει να πέσουν στα επίπεδα των γειτονικών κρατών. Η εξήγηση είναι απλή. Η ηγεσία της ΝΔ συμπλέει πλήρως με αυτόν το στόχο. Παρά τις υποκριτικές διακηρύξεις της ότι «δεν ευθύνονται οι μισθοί για την ανταγωνιστικότητα», στην πράξη κινείται ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση. Εδώ και χρόνια στηρίζει όλα τα αντεργατικά νομοσχέδια που συνθλίβουν τους μισθούς και ενθαρρύνουν την επέκταση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων (μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, επιχειρησιακές συμβάσεις κ.ο.κ.), γιατί υπέρτατος στόχος και γνώμονας πρέπει να είναι η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των επιχειρήσεων, όπως επιτάσσει και το ιδεολογικό μανιφέστο της ΝΔ. Από τη σκοπιά αυτή η ηγεσία της ΝΔ όχι μόνο υπερψήφισε τους εφαρμοστικούς νόμους του νέου μνημονίου που σφαγιάζουν όλους τους μισθούς και καταργούν στην πράξη τις συλλογικές συμβάσεις, αλλά εμφανίζεται αποφασισμένη να υλοποιήσει το δεύτερο μέρος της «μεταρρύθμισης» για το εργασιακό που προβλέπεται στο νέο μνημόνιο, δίνοντας τη χαριστική βολή στις συλλογικές συμβάσεις και τον κατώτατο μισθό. Το μνημόνιο, αξίζει να θυμίσουμε, προβλέπει ότι «η κυβέρνηση έως το τέλος Ιουνίου 2012 θα καταρτίσει ένα χρονοδιάγραμμα για την αναθεώρηση της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας (ΕΓΣΣΕ). Η πρόταση θα στοχεύει στην αντικατάσταση του ύψους των μισθών που ορίζονται στην ΕΓΣΣΕ με ελάχιστο ύψος μισθού νομοθετημένο από την κυβέρνηση σε διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους». Αν δεν υποστεί ένα συντριπτικό πλήγμα στις κάλπες το αστικό πολιτικό σύστημα, είναι ολοφάνερο ότι οι μισθοί πείνας και η εξαθλίωση του λαού θα στηρίξουν την «ανάπτυξη», αλλά του κεφαλαίου και της κερδοφορίας του.

Στο ίδιο τραπέζι με αντίθετα συμφέροντα

Ενισχύονται οι μεγάλες επιχειρήσεις, φτωχαίνει και ο μικρός επαγγελματίας. Χιλιάδες αλουμινοκατασκευαστές ζουν αυτή την αλήθεια στο «πετσί» τους εδώ και πάρα πολλούς μήνες. Οι εταιρείες προϊόντων αλουμινίου, οι προμηθευτές τους δηλαδή, αυξάνουν τις τιμές και αλλάζουν τα δεδομένα των οικονομικών συναλλαγών. Εκεί που έκαναν πιστώσεις, ζητούν μετρητά. Οσο για τα χρονικά περιθώρια εξόφλησης των εταιρειών, όλο και τα μειώνουν. Είναι δύσκολες οι συνθήκες για τους μικρούς επαγγελματίες του χώρου.

Ακόμη και το, ισχνό στη πράξη, πρόγραμμα για το «Εξοικονόμηση κατ' οίκον», μετατράπηκε σε μια αγωνιώδη διαδικασία για τους επαγγελματίες. Γιατί πολλοί είναι οι υποψήφιοι πελάτες τους, που στο πλαίσιο του προγράμματος τους λένε: «Φτιάξε μου τη δουλειά, βάλε τα υλικά και θα πληρωθείς μόλις η τράπεζα δώσει τα λεφτά».

Καθαρές κουβέντες. Με αυτή την πολιτική του μνημονίου, προκοπή δε θα δουν και να μην έχουν αυταπάτες. Χρειάζεται άλλη πολιτική κόντρα στις μεγάλες επιχειρήσεις.

Αλλά πώς να γίνει αυτό, όταν συνεχίζεται ακόμη και τώρα η «παράδοση» της συμμετοχής της Ομοσπονδίας (ΠΟΒΑΣ) στην Ελληνική Ενωση Αλουμινίου και μάλιστα με αναβαθμισμένη συμμετοχή, καθώς πλέον στο ΔΣ συμμετέχει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας.

Τα αντιτιθέμενα συμφέροντα αλουμινοκατασκευαστών και βιομηχάνων θέλουν να τα επισκιάσουν όσοι τοποθετούν και τις δυο πλευρές στην ίδια θέση. Τα πράγματα είναι απλά. Καλυτέρευσε η θέση των μικρών επαγγελματιών από τις «αγκαλιές» με την Ενωση Αλουμινίου ή χειροτέρεψε; Αυτό είναι το μοναδικό κριτήριο. Η απάντηση είναι όχι. Και οι μόνοι που κάνουν κάτι γι' αυτό είναι οι αγωνιστικές δυνάμεις των ΕΒΕ, η ΠΑΣΕΒΕ και οι συνδικαλιστές του κλάδου που δεν το βάζουν κάτω...

Ανίσχυροι αυτοί, ισχυρός ο λαός

Κομβικό σημείο της αντιπαράθεσης ανάμεσα στο ΚΚΕ και όλα τα άλλα κόμματα, τόσο προεκλογικά, όσο και ευρύτερα, είναι τούτο: Ολοι προπαγανδίζουν ότι λύση στα προβλήματα του λαού μπορεί να δώσει μια άλλη κυβέρνηση, στη θέση της οποίας ο καθένας βάζει τον εαυτό του, μόνο ή με συμπληρώματα. Στον αντίποδα, το ΚΚΕ λέει ότι διέξοδος για το λαό δεν είναι η ανάδειξη μιας άλλης κυβέρνησης στην αστική διαχείριση, οποιαδήποτε απόχρωση κι αν έχει, αλλά η αλλαγή τάξης στην εξουσία. Η στρατηγική αυτή διαφορά ανάμεσα στο ΚΚΕ και τους άλλους, σχετίζεται άμεσα με το τι προβάλλει το κάθε κόμμα σαν αιτία για τα δεινά που περνάει ο λαός και σε ποια τάξη υποτάσσει την πολιτική του. Στη βάση αυτή διαμορφώνει και τις προτάσεις του.

ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. και τα άλλα αστικά κόμματα, πασχίζουν να πείσουν το λαό ότι απέναντί του βρίσκεται μια «καλή» ή «κακή» διαχείριση, μια «ικανή» ή «ανίκανη» κυβέρνηση, ένα λιγότερο ή περισσότερο «αποτελεσματικό» κράτος. Στην πραγματικότητα, λένε στο λαό ότι η κακοδαιμονία του οφείλεται σε λάθη, παραλείψεις και αστοχίες στη διαχείριση, οι οποίες, με μια άλλη κυβέρνηση ή ένα άλλο «μείγμα πολιτικής», μπορούν να διορθωθούν και να οδηγήσουν τάχα σε λαϊκή ευημερία. Γι' αυτό ο ψευτοκαυγάς τους και προεκλογικά εστιάζεται στο ποιος θα διαπραγματευτεί καλύτερα τα επόμενα αντιλαϊκά πακέτα, τα οποία όλοι θεωρούν δεδομένα, αλλά και αναγκαία, από τη σκοπιά της τάξης που υπηρετούν. Δίπλα σ' αυτούς, οι δυνάμεις του οπορτουνισμού καλλιεργούν αυταπάτες ότι η κρίση και η επίθεση στο λαό οφείλεται στο ένα ή στο άλλο «μοντέλο διαχείρισης» του καπιταλισμού, στην πρωτοκαθεδρία μερίδων της πλουτοκρατίας έναντι των πολιτικών τους εκπροσώπων και πάει λέγοντας.

Είναι αποκαλυπτική η δήλωση του Παπαδημούλη, ότι ο πρόεδρος του ΣΕΒ, που τις προάλλες εξαπέλυσε λυσσαλέα επίθεση στο κίνημα και την πολιτική του πρωτοπορία, είναι «εκπρόσωπος τοκιστών και σουλατσαδόρων και όχι βιομηχάνων». Δηλαδή, υπάρχουν και καλοί βιομήχανοι, άρα καλοί καπιταλιστές, τους οποίους δεν εκπροσωπεί ο Δασκαλόπουλος και οι οποίοι, συνεκδοχικά, είναι υπέρ των λαϊκών δικαιωμάτων! Η ενσωμάτωση σε όλο της το μεγαλείο. Τι θέλουν όλοι τους να κρύψουν από το λαό; Οτι απέναντι, αντίπαλός του, στέκεται μια τάξη και όχι μια κυβέρνηση ή ένα κόμμα, που εκπροσωπεί πολιτικά τα συμφέροντά της. Οτι η κρίση και τα μέτρα είναι συνέπεια του καπιταλισμού που σάπισε και στον οποίο κουμάντο κάνουν τα μονοπώλια, με τα κόμματά τους στη διαχείριση.

Αυτό που λέει το ΚΚΕ, είναι ότι όσα πουκάμισα και αν αλλάξει ο καπιταλισμός, σε όποιον κι αν αναθέσει την πολιτική διαχείριση, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει για το λαό, αν ο ίδιος δεν έρθει σε ρήξη και σε σύγκρουση με την τάξη που πραγματικά εξουσιάζει, επειδή κρατάει στα χέρια της τα μέσα παραγωγής. Ο μόνος που μπορεί να οργανώσει αποτελεσματικά αυτή την αναγκαία ιστορικά σύγκρουση, είναι το ΚΚΕ, επειδή είναι το μόνο κόμμα που έχει αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική στρατηγική και παλεύει για να αλλάξει τάξη στην εξουσία. Οι εκλογές που έρχονται, είναι όπλο στα χέρια του λαού να κάνει πιο αδύναμους αυτούς που τον πολεμάνε, τσακίζοντας τα κόμματά τους στην κάλπη, ενισχύοντας όσο γίνεται το ΚΚΕ. Αδύναμη αστική κυβέρνηση σημαίνει ισχυρός λαός να τους βάλει εμπόδια, να τους ανατρέψει.