Επιτέλους! Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δε θεωρεί το χρήστη εγκληματία. Οντως δεν είναι. Τι είναι τελικά; «Ασθενής» που πάσχει από «χρόνια υποτροπιάζουσα νόσο» (πόρισμα Διακομματικής Επιτροπής Βουλής - 2006), άρα δεν υπάρχει λόγος να απεξαρτηθεί, να βρει δουλειά, να έχει δική του στέγη αφού ανά πάσα στιγμή θα υποτροπιάσει. Αυτή τη φασίζουσα άποψη υποστηρίζουν και προσυπογράφουν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ, αγνοώντας σκόπιμα ότι ο τοξικοεξαρτημένος μπορεί να απεξαρτηθεί, όσο μεγάλη κι αν είναι η αποδόμηση της προσωπικότητάς του στον κόσμο των ουσιών. Αυτή η αντίληψη αποτελεί τον πυρήνα της υποτιθέμενης «αντιναρκωτικής» πολιτικής, εμπεριέχεται και στο νομοσχέδιο «Κώδικας Ναρκωτικών». ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, «ΑΥΓΗ» έχουν κηρύξει πόλεμο λάσπης και διαστρέβλωσης των θέσεων του ΚΚΕ, χωρίς επιχειρήματα, δίχως επιστημονική τεκμηρίωση των όσων λένε, για να κρύψουν τον επικίνδυνο και βαθύ συντηρητισμό τους που θέλει μια μερίδα ανθρώπων να είναι «τελειωμένοι». Μιλούν για «επιστημονικά πορίσματα» που επιβεβαιώνουν τις θέσεις τους, αλλά τα κρατούν ...κρυφά. Με την έπαρση του ανόητου, αντιμετώπισαν και το συλλαλητήριο της ΚΝΕ, ενοχλήθηκαν ιδιαίτερα, όπως φαίνεται, από το εύστοχο σύνθημά της: «Θέλουν ελεύθερα ναρκωτικά, κυβέρνηση, ΣΥΝ και αφεντικά». Γιατί; Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΣΥΝ συμπαρατάσσεται με την κυβέρνηση και τα αφεντικά. Στις σελίδες της «ΑΥΓΗΣ» ρίχνεται και η σπόντα της «αποφυγής των ενωτικών κινητοποιήσεων από το ΚΚΕ». Δε χωρίζει άβυσσος το ΚΚΕ, μόνο από τους «Υes men», αλλά και από τους «ναι μεν, αλλά», από αυτούς που επί χρόνια διακηρύσσουν ότι μπορεί να υπάρξουν και καλά ναρκωτικά και καλή ΕΕ και καλό ΝΑΤΟ και συναινετικός βιασμός και ολίγον έγκυος. Οσο για την συνεχή αντικομμουνιστική αθλιότητα ως άλλοθι στήριξης της νομιμοποίησης και της διάδοσης των ναρκωτικών από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και την «ΑΥΓΗ», το καταλάβαμε πια. Είναι σαν το ... «θέλει να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει».
Θέλουν διαπραγμάτευση με πρωτοκλασάτους
«Στην αίθουσα της διαπραγμάτευσης είναι κάποιοι υπαλληλίσκοι, δευτεροκλασάτοι του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης από τη μια μεριά και εσείς από την άλλη που είστε έτοιμοι να δώσετε ό,τι σας ζητήσουν και πολλές φορές και περισσότερα απ' όσα σας ζητήσουν», άστραψε και βρόντηξε χτες στη Βουλή ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, κατά τη συζήτηση Επίκαιρης Ερώτησής του στον υπουργό Οικονομικών, Ε. Βενιζέλο. Είμαστε, ωστόσο, βέβαιοι ότι τέτοιου είδους «μομφές» οι κυβερνώντες δεν έχουν καμία δυσκολία να τις αποκρούσουν.
Τι πάει να πει, δηλαδή, «υπαλληλίσκοι, δευτεροκλασάτοι»; Θα άλλαζε κάτι ως προς το περιεχόμενο της ασκούμενης πολιτικής αν το ΔΝΤ εκπροσωπούσε απευθείας η διευθύντριά του, κ. Λαγκάρντ; Αν η ΕΕ εκπροσωπούνταν στο ανώτερο δυνατό επίπεδο στις συζητήσεις με την ελληνική κυβέρνηση; Οι εκπρόσωποι της τρόικας, όποιου επιπέδου κι αν είναι, δε «μιλούν» με τη «φωνή» των κεφαλαιοκρατών τους οποίους η τρόικα εκφράζει; Στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αρέσουν τα πυροτεχνήματα για τις εντυπώσεις. Αλλά η ουσία βρίσκεται αλλού. Η κυβέρνηση και οι εκπρόσωποι της τρόικας βρίσκονται στην ίδια πλευρά, ενωμένοι σαν μια γροθιά απέναντι στο λαό. Το σκέλος της πολιτικής που αφορά στο πετσόκομμα εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων το έχουν προ πολλού συνομολογήσει, από χρόνια συνιστά στρατηγική της ευρωένωσης που ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προσκυνάει.
Η όποια μάχη δίνει η κυβέρνηση αφορά στο να χάσει όσο το δυνατόν λιγότερα η ντόπια άρχουσα τάξη στο πλαίσιο της καταστροφής κεφαλαίου που απαιτείται για την πρόσκαιρη έξοδο απ' την καπιταλιστική κρίση. Για τους λαούς έχουν ήδη φροντίσει ώστε να βρίσκονται ριγμένοι στο καναβάτσο για να αποκαταστήσει η πλουτοκρατία τα κέρδη της και να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά της. Αυτή είναι η ιστορία. Ούτε ποιοι διαπραγματεύονται με ποιους, ούτε το χρέος που ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχει αναγάγει σε μείζον καταθέτοντας κάθε μέρα κι από μία πρόταση διαχείρισής του, αναγνωρίζοντας σαν ευθύνη του λαού να το αποπληρώσει για να συνεχίσει η πλουτοκρατία να μπουκώνει ζεστό χρήμα.
«Επίτροπος» της πλουτοκρατίας και των δανειστών
«Αν ο επίτροπος είναι αναγκαίος για την πλουτοκρατία θα τον δεχτούν», τόνιζε στο σχόλιό του το περασμένο Σάββατο το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ με αφορμή τα δημοσιεύματα για διορισμό επιτρόπου για τον προϋπολογισμό από το Γιούρογκρουπ. «Πριν αλέκτορα φωνήσαι» όλα δείχνουν ότι στην κατεύθυνση αυτή κινείται ολοταχώς η πλουτοκρατία και τα κόμματά της, όπως μαρτυράει η προχτεσινή αρθρογραφία του αστικού Τύπου, που μπορεί να διαπιστώνει έμπλεος «εθνικής περηφάνιας» ότι η γερμανική κυβέρνηση έκανε πίσω στο διορισμό επιτρόπου για θέματα προϋπολογισμού, αλλά σπεύδει να υπερθεματίσει για το διορισμό ενός «δικού μας» επιτρόπου, που όμως θα κάνει την ίδια «δουλειά», θα διασφαλίζει δηλαδή πρώτα και κύρια τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και των δανειστών και συμμάχων της. «Μήπως είναι καιρός να εξετάσουμε το πλέον θεμελιώδες νομοθέτημα του κράτους (σ.σ. εννοούν τον προϋπολογισμό) με πνεύμα υπεράνω κομμάτων και πολιτικών εξελίξεων; π.χ. με την εκλογή (δικού μας) επιτρόπου επί του προϋπολογισμού, όπως ήδη προτείνεται;», αναρωτιούνται με νόημα στο πρωτοσέλιδο σχόλιό τους τα «Νέα». Πιο ξεκάθαρη η «Καθημερινή» στο δικό της άρθρο υποστηρίζει: «Ας μην είμαστε καθόλου βέβαιοι ότι ένας Ευρωπαίος επίτροπος θα σεβόταν λιγότερο από πολλούς Ελληνες πολιτικούς τον ιδρώτα του ελληνικού λαού». Και συμπληρώνει: «Επίσης, καλό θα ήταν να μην ξεχνάμε σε ποια ακριβώς θέση βρίσκεται η χώρα και πόσο δυστυχώς εξαρτάται από τα δάνεια των εταίρων της για να πληρώνει μισθούς και συντάξεις». Και επειδή, όπως διαπιστώνει, απηχώντας την κυρίαρχη αστική αντίληψη, «χάσαμε την αξιοπρέπεια και την κυριαρχία μας», ακόμα και ένας ξένος επίτροπος θα ήταν ευπρόσδεκτος...
Τεράστια καταστροφή εργατικής δύναμης
Το 2012 το σύνολο των ετήσιων αποδοχών των μισθωτών ασφαλισμένων στο ΙΚΑ θα είναι μειωμένες κατά 25,7% σε σχέση με τις αντίστοιχες αποδοχές το 2009. Αν ένας μισθωτός έπαιρνε μισθό 1.000 ευρώ το 2009 θα παίρνει λιγότερα από 750 ευρώ φέτος. Σε αριθμούς οι απώλειες των μισθών μεταξύ των δύο ετών θα είναι της τάξης των 9,2 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ομως μειωμένοι ή χαμένοι μισθοί σημαίνουν μειωμένα έσοδα για το ίδιο το ΙΚΑ και συγκεκριμένα απώλεια εσόδων 4,2 δισεκατομύρια ευρώ, η οποία βάζει σε κίνδυνο το Ταμείο με ό,τι αυτό σημαίνει για τις συντάξεις και τις παροχές.
Τα παραπάνω στοιχεία τα παρουσίασε ο ίδιος ο υπουργός Εργασίας, Γ. Κουτρουμάνης στη Βουλή, την περασμένη Τετάρτη. Δύο μέρες νωρίτερα δημοσιοποιήθηκε μια μελέτη του Εθνικού Ινστιτούτου Εργασίας και Ανθρώπινου Δυναμικού για το λεγόμενο εργασιακό κόστος, εξίσου αποκαλυπτική ως προς τα στοιχεία που δίνει. Αναφέρεται όχι μόνο στους μισθωτούς ασφαλισμένους στο ΙΚΑ αλλά στο σύνολο του εργατικού δυναμικού και σημειώνει ότι μέσα σε 18 μήνες (από το πρώτο τρίμηνο 2010 έως το τρίτο τρίμηνο 2011) το εργασιακό κόστος μειώθηκε σε ονομαστικές τιμές κατά 14,3% και σε πραγματικές τιμές (συνυπολογίζεται ο πληθωρισμός) κατά 19,9%. Ο μισθωτός των 1.000 ευρώ είδε το μισθό του να μειώνεται και να φθάνει τα 800 ευρώ μέσα σε μόλις ενάμιση χρόνο.Την ίδια στιγμή: Ο επίσημος αριθμός των ανέργων έχει ξεπεράσει τους 900 χιλιάδες, ενώ ο πραγματικός αριθμός τους σίγουρα έχει ξεπεράσει το 1 εκατομμύριο. Η ανασφάλιστη εργασία αυξήθηκε κατά 20% το 2011 σε σχέση με το 2010 (στο 30% από το 25%). Η εισφοροδιαφυγή των εργοδοτών φθάνει τα 6 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο.
Ολα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν τη θέση ότι ο καπιταλισμός, προκειμένου να ξεπεράσει την κρίση, οδηγείται αναγκαστικά στην καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, αλλά καταστρέφει πρωταρχικά και κυριολεκτικά την εργατική δύναμη, για να έχει λιγότερες απώλειες καταστροφής το κεφάλαιο, (πτώση κερδών, κλείσιμο επιχειρήσεων). Αυτό ακριβώς σημαίνουν ο τεράστιος αριθμός ανέργων, η δραματική μείωση των μισθών, το χτύπημα των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Και αυτή η καταστροφή θα συνεχιστεί, οξύνοντας παραπέρα τα ήδη σοβαρά προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν οι εργάτες και τα λαϊκά στρώματα. Οι «διάλογοι» των κοινωνικών εταίρων, οι διαπραγματεύσεις της συγκυβέρνησης και των άλλων εκπροσώπων, μηχανισμών και οργάνων του κεφαλαίου τέτοια μέτρα συζητάνε.
Απέναντι σε όλα αυτά, οι εργαζόμενοι ένα πράγμα πρέπει να έχουν καθαρό. Οτι όλα τα παραπάνω είναι η αντικειμενική διέξοδος για τον ίδιο τον καπιταλισμό, προκειμένου να επανακτήσει, διατηρήσει και να εξασφαλίσει νέα κέρδη για τους καπιταλιστές. Ομως δεν είναι η μόνη. Υπάρχει και ο άλλος δρόμος για την αντιμετώπιση της κρίσης με κριτήριο τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων. Η ανατροπή του καπιταλισμού, η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με την εργατική, λαϊκή εξουσία και οικονομία που θα στηρίζεται στις υπαρκτές παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και η οποία θα καταργήσει τη σχέση εκμετάλλευσης και τις άθλιες συνθήκες ζωής και εργασίας, όπως ανάγλυφα περιγράφουν τα παραπάνω στοιχεία, και θα αναπτύσσει την παραγωγή σε όφελος του λαού είναι μονόδρομος. Σ' αυτήν τη ρότα πάλης, για να εμποδίσουμε τα ατέλειωτα αντεργατικά μέτρα της συγκυβέρνησης των μονοπωλίων. Μπορούμε.
Χρήστος ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ
Ωμοί εκβιασμοί στο λαό...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΚΟΥΣΕΙ όλα και να είστε έτοιμοι για ακόμη περισσότερα μέσα στο Σαββατοκύριακο. Θα τα ...δώσουν όλα κυβερνητικοί και μέσα ενημέρωσης.
Ο Βενιζέλος εκβίαζε χθες από την Βουλή με την λογική ή μέτρα ή χρεοκοπία. Οι μέρες είναι «κρίσιμες» όσο ποτέ και θα καθορίσουν την επόμενη δεκαετία.
Μέχρι και διαρροές ότι ο Λ. Παπαδήμος τα είδε σκούρα και σκέφτεται να παραιτηθεί την Δευτέρα ακούστηκαν.
Εξυπακούεται ότι είναι σταθερό το μόνιμο επιχείρημα που λέει ότι αν δεν αποδεχθούμε όσα ετοιμάζουν, τα επόμενα χρόνια ...θα ζούμε σε σπηλιές και η διατροφή μας θα στηρίζεται αποκλειστικά στο κυνήγι ζώων και στο ψάρεμα.
Εχουμε δηλαδή να διαλέξουμε ανάμεσα στην ... εποχή του Λίθου και στον 19ο αιώνα. Διαλέγετε και παίρνετε.
Γιατί ειδικά στα εργασιακά, αυτό που επιχειρούν δεν είναι καν η επιστροφή στις αρχές του 20ού αιώνα, το πάνε ακόμη παραπίσω... Γιατί πόσο διαφορετικό μπορεί να είναι, η κατάργηση συμβάσεων, 8ώρων και δικαιωμάτων γενικώς;
ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ εντωμεταξύ χθες, από τον υπουργό Οικονομίας! Τα περισσότερα λεφτά που έφυγαν από τις ελληνικές τράπεζες δεν πήγαν λέει τελικά στην Ελβετία αλλά στην ...Βρετανία!
Γιατί αυτό είναι το μεγάλο θέμα, το πού ακριβώς ...ταξίδεψαν και ποιος είναι ο καλύτερος επενδυτικός προορισμός αν έχεις στην άκρη μερικά εκατομμύρια ευρώ...
Αυτό που φυσικά δεν μας αποκάλυψε ο Ε. Βενιζέλος, είναι ...ποιανού είναι αυτά τα χρήματα και το πώς βρέθηκαν στις τσέπες επιχειρηματιών, εφοπλιστών και βιομηχάνων (γιατί ...προφανώς δεν είναι χρήματα εργατών αυτά).
Γιατί; Γιατί δεν θέλει να μας πει ότι πρόκειται για τον ιδρώτα των εργαζόμενων, που αργά ή γρήγορα θα τον διεκδικήσουν με την δική τους την λαϊκή εξουσία.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Αναλαμβάνουν και βρώμικους ρόλους
Γρηγοριάδης Κώστας
Είχαμε προειδοποιήσει ότι με αφορμή την αίτηση της «Τυποεκδοτικής» για την υπαγωγή της στο άρθρο 99, ως έσχατο μέτρο άμυνας απέναντι στην κρίση, τον οξύτατο ανταγωνισμό και την συνεχή επίθεση για πολιτικούς λόγους, προκειμένου να μπορεί να εκδίδεται ο «Ριζοσπάστης» τα άλλα έντυπα και βιβλία για την ιδεολογικοπολιτική δράση του Κόμματος, θα κλιμακωθεί ο βρώμικος πόλεμος ενάντια στο ΚΚΕ. Ετσι τη σκυτάλη, μετά τις «αυριανικού τύπου» αντικομμουνιστικές αθλιότητες διαφόρων, πήρε χθες η εφημερίδα «Δημοκρατία» και ένας Π. Λιάκος. Τι γράφει; «Συνέπεια λόγων και έργων. Το κόμμα εφαρμόζει τους νόμους της κυβέρνησης για να δείξει πόσο άδικοι είναι». Βρώμικη προπαγάνδα ποιος ξέρει ποιων επιτελείων... Ετσι με μια φωτογραφία μοντάζ που εμφανίζει έναν ένοπλο αστυνομικό ανάμεσα σε σφυροδρέπανα και τον εξυπνακίστικο τίτλο «99 λόγοι για να ψηφίσω ΚΚΕ», απευθύνεται στους «τίμιους» αναγνώστες κάνοντας ρεπορτάζ της πιο άτιμης δημοσιογραφίας ενάντια στο ΚΚΕ. Αποσιωπά εντελώς το γεγονός ότι και η «Τυποεκδοτική» και το ΚΚΕ με ανακοινώσεις τους έχουν τοποθετηθεί στο θέμα και δεν κάνει την παραμικρή αναφορά στο περιεχόμενο των ανακοινώσεων και ας έκανε κριτική σ' αυτά. Γιατί δεν το κάνει; Μα γιατί θα του ήταν δύσκολο να στήσει την αντικομμουνιστική αθλιότητα που έστησε. Τέτοια «δημοκρατία», «όνομα και πράμα». Και αφού αναφέρεται επιλεκτικά στην τοποθέτηση του ΚΚΕ στη Βουλή για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, και ειρωνικά ταυτόχρονα, «πάνω που είχαμε αποστηθίσει την εμπνευσμένη ομιλία», αφήνει διάφορα υπονοούμενα ταύτισης του ΚΚΕ με τους καπιταλιστές. Τους το έχουμε ξαναπεί. Ξέρουμε το ρόλο και τα κίνητρα όσων παίζουν σε αυτό το παιχνίδι κατασυκοφάντησης. Είναι η προσπάθεια, επιστρατεύοντας ψεύδη και παραπληροφόρηση, να εδραιωθεί η αντίληψη «ότι όλοι ίδιοι είναι». Ξέρουμε πως κάποια αστικά ΜΜΕ αναλαμβάνουν να κάνουν τη βρώμικη δουλειά των αστών. Φαίνεται πως και η «Δημοκρατία» αναλαμβάνει τέτοιους ρόλους. Αλλά ό,τι και αν κάνουν ματαιοπονούν αν νομίζουν ότι θα μαγαρίσουν το ΚΚΕ και την πολιτική του, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια.
Με ασπίδα τον αντικομμουνισμό...
«Δεν είμαστε υπέρ της "λαϊκής εξουσίας" σοβιετικού τύπου, που οι ίδιοι οι λαοί που τη βίωσαν, γκρέμισαν και απαξίωσαν τον αυταρχισμό του συστήματος αυτού. Δεν είμαστε υπέρ της ελεύθερης - ασύδοτης αγοράς που δήθεν όλα τα ρυθμίζει όπως επιβάλλει ο νεοφιλελευθερισμός. Δεν είμαστε υπέρ των ακτιβίστικων πρακτικών εντυπωσιασμού που δεν αποδίδουν όμως τίποτα στους εργαζόμενους και τα συμφέροντά τους. Είμαστε υπέρ του κοινωνικού κράτους, του κράτους δικαίου, των δικαιωμάτων των εργαζόμενων, της αξιοπρέπειας, της αλληλεγγύης, της ανάπτυξης. Χαράζουμε υπεύθυνη στρατηγική αγώνων για να ξαναπάρουμε στα χέρια μας τη ζωή που μας κλέβουν». Αυτά γράφει η Αγωνιστική Συνδικαλιστική Κίνηση (ΠΑΣΚΕ) στα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα με ανακοίνωσή της.
Ας μας πουν όμως, οι κύριοι της ΠΑΣΚΕ, ποια «λαϊκή εξουσία» στηρίζουν; Και ποια είναι η μέση οδός μεταξύ των «σοβιετικών» και των «νεοφιλελεύθερων» συνταγών που υπονοούν ότι έχουν βρει; Διότι λαϊκή εξουσία σημαίνει κατ' αρχήν κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, που στο πλαίσιο της αμυντικής βιομηχανίας θα σημαίνει και ενιαίο φορέα αμυντικής βιομηχανίας, αποκλειστικά κρατικό, στον οποίο θα συνενωθούν όλες οι υπάρχουσες αμυντικές βιομηχανίες και με κεντρικό σχεδιασμό θα λειτουργεί και θα παράγει με γνώμονα το συμφέρον του ελληνικού λαού και των αμυντικών αναγκών της χώρας και όχι προς όφελος των μονοπωλίων.
... παραπλανούν τους εργαζόμενους
Σε αυτόν το φορέα, οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν με πλήρη απασχόληση, δίχως εργολαβίες, με ικανοποιητικούς μισθούς βάσει των σύγχρονων αναγκών τους.
Αν λοιπόν οι κύριοι της ΠΑΣΚΕ δε θέλουν εργάτες με ικανοποιητικούς μισθούς, με πλήρη απασχόληση με δικαιώματα, που θα δουλεύουν και θα παράγουν προς όφελος του τόπου και του λαού, ας βγουν να το πουν στους εργαζόμενους των ΕΑΣ ευθέως.
Οσον αφορά τα γλυκανάλατα περί «κοινωνικού κράτους», «κράτους δικαίου» και «δικαιωμάτων των εργαζομένων», ας μας απαντήσουν: Μπορεί να υπάρξει κοινωνικό κράτος κάτω απ' τη σιδερένια μπότα των μονοπωλίων; Το «κράτος δικαίου», αν είναι στα χέρια της αστικής τάξης πόσο «δίκαιο» μπορεί να είναι για τους εργαζόμενους; Και τι «δικαιώματα» μπορεί να έχουν σήμερα οι εργαζόμενοι όταν αυτά θυσιάζονται, επειδή εμποδίζουν την «ανταγωνιστικότητα»;
Ας σταματήσουν, λοιπόν, να λένε ψέματα στους εργαζόμενους ότι δήθεν «χαράζουν υπεύθυνη στρατηγική αγώνων», διότι, τελικά το μόνο που «χαράζουν» είναι τον τρόπο ενσωμάτωσης των εργαζομένων στα πλαίσια ενός συστήματος που μόνο τα συμφέροντά τους δεν προστατεύει...
Με τις ταξικές δυνάμεις
Την ώρα που η επιθετικότητα του κεφαλαίου διαρκώς εντείνεται, και που για την αντιμετώπιση της δικής του κρίσης προχωρά στα πιο άγρια αντεργατικά μέτρα για τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, οι εργαζόμενοι καλούνται να αναπτύξουν αγώνες που όχι μόνο θα στοχεύουν στην άμεση απόκρουση της επίθεσης, αλλά, ταυτόχρονα, θα δίνουν την προοπτική και τη διέξοδο, απέναντι στη σημερινή βαρβαρότητα. Οι εργαζόμενοι, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, καλούνται από σήμερα να οργανώσουν τον αγώνα τους, για να μπορέσουν να ζήσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους.
Συνεπώς, το ερώτημα που τίθεται είναι αγώνας, αλλά σε ποια κατεύθυνση; Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, γίνεται φανερό πως στους εργαζόμενους υπάρχουν δύο δρόμοι: Απ' τη μια, ο δρόμος των «διαλόγων» με την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου και των μονοπωλίων. Ο δρόμος του «κοινωνικού εταιρισμού», που ακολουθεί ο εργοδοτικός-κυβερνητικός συνδικαλισμός που θεωρεί πως τα συμφέροντα είναι κοινά εργατών-εργοδοτών και τα όποια προβλήματα μπορούν να αντιμετωπιστούν με την ταξική συνεργασία. Και πότε-πότε, όταν δεν καταλαβαίνει η εργοδοσία το πρόβλημα κάνουμε και κανένα αγώνα «για τα μάτια του κόσμου» για να «συνετιστούν» κυβερνήσεις και εργοδότες. Απ' την άλλη, υπάρχει ο δρόμος της οργάνωσης των εργαζομένων, της ρήξης με την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις που την εκπροσωπούν, της αδιάλλακτης πάλης για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, με δεδομένο ότι σήμερα στην κοινωνία υπάρχουν δύο βασικές αντίπαλες τάξεις: Η αστική και η εργατική.
Οι εργαζόμενοι έχουν εμπειρία, έχουν τη δυνατότητα να κρίνουν. Αρκεί μόνο να δουν τι έχει συμβεί σε μια σειρά από χώρες της ΕΕ, όπου οι δυνάμεις της υποταγής του εργατικού κινήματος, του συμβιβασμού και των «διαλόγων» έχουν «το πάνω χέρι». Στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Ιταλία, στη Μ. Βρετανία, στην Ισπανία, η εργοδοσία και οι κυβερνήσεις έχει περάσει το σύνολο των αντεργατικών, αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων. Ας συγκρίνουν την κατάσταση που επικρατεί εκεί, τη «σιγή νεκροταφείου» απέναντι στην αντιλαϊκή επέλαση, με την κατάσταση στη χώρα μας. Εδώ, και μόνο η ύπαρξη, η δράση και οι αγώνες που έχουν αναπτύξει οι ταξικές δυνάμεις είχαν σαν αποτέλεσμα να καθυστερήσουν μια σειρά από μέτρα, να ορθωθούν σημαντικά εμπόδια, αλλά και να αναπτυχθεί μια πάλη που μπορεί να δώσει προοπτική.
Οι εργαζόμενοι έχουν τη δύναμη και μπορούν να σταματήσουν την επίθεση. Αυτοί είναι η ανεξάντλητη δύναμη που κινεί όλη την οικονομία, όλη την κοινωνία. Μόνο η εργατική τάξη, με τους συμμάχους της, μπορεί να βάλει φραγμό στα σχέδια της πλουτοκρατίας. Απαραίτητη προϋπόθεση, όμως, είναι να βγάλουν ουσιαστικά συμπεράσματα. Εχουν ευθύνη, να δουν τη στάση και τη δράση της κάθε δύναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα. Να κρίνουν τις πράξεις όσων κάθονται στα τραπέζια του διαλόγου και να τις αντιπαραβάλλουν με την καθημερινή δράση των ταξικών δυνάμεων στους τόπους δουλειάς. Να δυναμώσουν τις γραμμές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και να συμπορευτούν με αυτό. Εχουν την ευθύνη να δουν και τη στάση κάθε πολιτικής δύναμης. Κριτήριο είναι η στάση όλων αυτών απέναντι τα αντεργατικά μέτρα, την ΕΕ, την κρίση. Οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου και της ανταγωνιστικότητας ανεξάρτητα από επί μέρους διαφορές είναι με τον αντίπαλο των εργατών. Τώρα αλλαγή συσχετισμού παντού, συσπείρωση στο ΠΑΜΕ, λαϊκή συμμαχία, συμπόρευση με το ΚΚΕ.
2η Εκδοση 
Feeds
