Σε ρεσιτάλ υποκρισίας επιδόθηκε χτες η «Δημοκρατική Συμμαχία» διαμέσου του εκπροσώπου Τύπου της. Με απανωτές δηλώσεις του, επιδιώκει να σπείρει συγχύσεις για το ρόλο της ως πολιτικού φορέα υπεράσπισης και προώθησης της άγριας αντιλαϊκής και αντεργατικής πολιτικής, να κρύψει το πραγματικό της πρόσωπο.

Με δήλωσή του, ο εκπρόσωπος Τύπου της «Δημοκρατικής Συμμαχίας» αναφορικά με το 13ο και 14ο μισθό ισχυρίστηκε πως «η προσπάθεια της κυβέρνησης, των κομμάτων που συγκυβερνούν αλλά και της τρόικας, πρέπει να μετακινηθεί από τις οριζόντιες περικοπές προς την προώθηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και την άρση των αντικινήτρων που συνδέονται με βασικές λειτουργίες του κράτους και ανακόπτουν κάθε φιλόδοξη προσπάθεια προσέλκυσης νέων επενδύσεων». Τι σημαίνει αυτό, δηλαδή; Να υπάρξουν βαθιές και μόνιμες αντεργατικές ανατροπές (αυτό σημαίνει «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», όπως βεβαιώνει ήδη η εμπειρία της εργατικής τάξης), που να εξασφαλίζουν την ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία της εργοδοσίας. Αλλωστε, η διασφάλιση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων απαιτεί συνεχή μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, δηλαδή (και) περαιτέρω μειώσεις των μισθών των εργαζομένων. Δηλαδή, η Δημοκρατική Συμμαχία καλεί να εφαρμοστούν όλα όσα απαιτούν τα μονοπώλια, προσπαθώντας, ταυτόχρονα, να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, ότι δήθεν υπερασπίζεται το 13ο και 14ο μισθό. Στην πραγματικότητα, ζητάει πλήρη συντριβή των εργατικών δικαιωμάτων και μισθών.

Αλλά δε μένει μόνο σε αυτό. Με άλλη δήλωσή του, ο εκπρόσωπος της «Δημοκρατικής Συμμαχίας», ζήτησε «έκτακτο επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης στις 500.000 οικογένειες χωρίς κανένα εισόδημα και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των στεγαστικών δανείων, έτσι ώστε να μην χρειαστεί άνθρωποι να χάσουν τα σπίτια τους».

Αλήθεια, τώρα τους έπιασε ο πόνος για τους ανέργους, τους απολυμένους και όσους βιώνουν την πιο άγρια απληρωσιά και επιθετικότητα του κεφαλαίου; Διότι, το κόμμα της Ντ. Μπακογιάννη, όλο το προηγούμενο διάστημα, είχε την πιο άγρια, την πιο επιθετική πολιτική απ' τα κόμματα του κεφαλαίου, απέναντι σε κάθε διεκδίκηση του εργατικού, του λαϊκού κινήματος. Στήριξε και στηρίζει το σύνολο της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Αυτοί που τώρα ζητάνε «φιλανθρωπία» για τις λαϊκές οικογένειες είναι οι ίδιοι που «βγάζουν σπυράκια» κάθε φορά που οι εργάτες ζητάνε έκτακτο επίδομα για τους ανέργους, επίδομα ανεργίας στα 1.120 ευρώ ή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χωρίς όρους και προϋποθέσεις για όλους τους ανέργους. Θέλουν να «κρύψουν» την ταυτότητά τους, για να επιτεθούν ακόμη πιο άγρια στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα.

Πρώτον: PSI ονομάζεται η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην επαναδιαπραγμάτευση του κρατικού χρέους της χώρας. Οι τράπεζες που κατέχουν ελληνικά ομόλογα, γνωρίζοντας ότι η οικονομική κρίση ανέτρεψε κάθε χρονοδιάγραμμα κανονικής πληρωμής του χρέους, αφού επί ενάμιση χρόνο «τράβηξαν» μέχρι δεκάρας τη ρευστότητα που διάθετε η χώρα, τώρα διαπραγματεύονται το ποσοστό του χρέους που είναι διατεθειμένες να διαγράψουν, με στόχο να χάσουν όσα γίνεται λιγότερα.

Δεύτερον: Αυτό που γίνεται αποτελεί «αναδιάρθρωση», «κούρεμα», «επιμήκυνση» του κρατικού χρέους. Είναι, δηλαδή, η φάση της «καταστροφής κεφαλαίου» ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης, όπως ακριβώς έλεγε το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή ότι θα συμβεί.

Τρίτον: Η συμφωνία της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου με την τρόικα, προβλέπει ότι θα «κουρευτεί» το 50% από τα ομόλογα, αξίας περίπου 200 δισ. ευρώ, που κατέχουν οι ντόπιες και ξένες τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ οι τοκοχρεολυτικές δόσεις των επόμενων χρόνων θα καλυφθούν από το νέο δάνειο της τρόικας ύψους 130 δισ. ευρώ. Μια σύμβαση που εκτός από τους δυσβάστακτους, για το λαό, όρους του νέου μνημονίου, θα προβλέπει ότι 30 δισ. ευρώ θα δοθούν απευθείας στις τράπεζες, για τη διάσωσή τους.

Τέταρτον: Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις στις λυκοφωλιές της ΕΕ και του ΔΝΤ, το κρατικό χρέος της Ελλάδας το 2020 θα κινείται στα όρια του 120% του ΑΕΠ της χώρας. Δηλαδή, στα επίπεδα που βρίσκονταν όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου «ανακάλυψε» τα αδιέξοδα και την επαπειλούμενη χρεοκοπία.

Κυβέρνηση, τρόικα και άρχουσα τάξη εκβιάζοντας και τρομοκρατώντας με την πτώχευση της χώρας, κατάφεραν σε ελάχιστους μήνες να ποδοπατήσουν τους εργαζόμενους και να ακυρώσουν λαϊκές καταχτήσεις δεκαετιών, προωθώντας, στην ουσία, τα στρατηγικά σχέδια της ΕΕ για την επιβολή των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που είναι αναγκαίες για τη επιχειρηματική κερδοφορία στις σύγχρονες συνθήκες ανταγωνισμών και εξέλιξης του συστήματος. Οι εργαζόμενοι ήρθαν αντιμέτωποι με μια πολιτική οδοστρωτήρα για μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές, εργασιακές σχέσεις. Πολιτικές φορολογικής λεηλασίας των εργαζομένων, παραπέρα εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας. Εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά ζουν πλέον σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας, ολόκληρη η κοινωνία έχει γυρίσει δεκαετίες πίσω.

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Υπεύθυνος» είναι κανείς όταν τάσσεται υπέρ των περικοπών των μισθών και των δικαιωμάτων, υπέρ της μείωσης των συντάξεων, υπέρ της μερικής απασχόλησης. Σε κάθε άλλη περίπτωση είναι ...«λαϊκιστής».

Μπορεί όμως να πει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος πόσο ...σοβαρό είναι να απαιτεί κανείς σήμερα από έναν μισθωτό να ζήσει με 500 ευρώ; Πόσο σοβαρό είναι το να επιβιώσει ένας άνεργος με 400 ευρώ; Είναι μήπως σοβαρό το να δουλεύει κανείς 15 ώρες τη βδομάδα με τις αντίστοιχες αποδοχές;

Αν αυτή είναι η «σοβαρότητά» τους, τότε προφανώς δεν θέλουμε να είμαστε σοβαροί και καθόλου μα καθόλου «υπεύθυνοι». Οταν προέρχονται από μια τέτοια κυβέρνηση αυτοί οι χαρακτηρισμοί, δε θεωρούνται «κομπλιμέντα».

Α, ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΖΟΥΜΕ τα πράγματα στη θέση τους, τις προάλλες στη Βουλή δεν καταψηφίστηκε μόνο η τροπολογία για το ωράριο των φαρμακείων, που καλώς έκανε και καταψηφίστηκε.

Επίσης υπερψηφίστηκε και η ρύθμιση που περικόπτει τα δώρα όλων των συνταξιούχων και τα κάνει επιδοματάκια. Κι αυτό το ψήφισαν και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ και ο ΛΑ.Ο.Σ. Ετσι για να ...μην ξεχνιόμαστε.

ΠΩΣ ΤΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΟΜΩΣ Ε; «Συμφωνήσανε», λένε ραδιόφωνα και κανάλια, «οι κοινωνικοί εταίροι να προστατεύσουν τον κατώτατο και τον 13^ο και 14^ο μισθό»!

Αν αυτός δεν είναι ο ορισμός του ...«βάλανε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα», τότε ποιος είναι; Είναι απορίας άξιο το πώς πιστεύουν πως ο κόσμος που ακούει θα τα «χάψει» κάτι τέτοια...

Γρηγοριάδης Κώστας

Κανένα πρόβλημα εμφανίζεται να μην έχει η ηγεσία του ΣΕΒ με τις δήθεν «κόκκινες γραμμές» που βάζει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ για την Εθνική Συλλογική Σύμβαση και τον κατώτατο μισθό. Αντίθετα αξιοποιεί τον «κοινωνικό διάλογο» και εμφανίζεται θρασύτατα ως προστάτης των συλλογικών συμβάσεων. «Υπερασπιζόμαστε το θεσμό των συλλογικών συμβάσεων και επιδιώκουμε να διασφαλίσουμε το δίχτυ προστασίας που προσφέρει η ΕΓΣΣΕ για τα κατώτατα ημερομίσθια και μισθούς, χωρίς αλλαγές προς τα πάνω ή προς τα κάτω για όσο διαρκεί η κρίση», δήλωσε προκλητικά η ηγεσία των μεγαλοβιομηχάνων, ακριβώς γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι ο στόχος της μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης επιτυγχάνεται μια χαρά και με τους ισχύοντες αντεργατικούς νόμους. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έχουν ψηφιστεί συνολικά 12 ανατροπές στο καθεστώς των συλλογικών συμβάσεων, των μισθών και των εργασιακών σχέσεων, που έχουν ήδη αποδώσει θεαματικά αποτελέσματα για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Μεταξύ αυτών των ανατροπών περιλαμβάνεται η υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων, το «πάγωμα» στην επέκταση των κλαδικών συμβάσεων στους μη «συνδικαλισμένους» εργοδότες, η διεύρυνση της χρήσης των συμβάσεων ορισμένου χρόνου για παροχή εργασίας για περισσότερο από τα δύο χρόνια και χωρίς αποζημίωση στη λήξη, η μείωση των αποζημιώσεων κατά 50% με το τέχνασμα της προειδοποίησης, η αύξηση από 6 σε 9 μήνες που μπορεί ο εργοδότης μέσα στη διάρκεια 1 χρόνου να επιβάλει σύστημα εκ περιτροπής εργασίας αντί απολύσεων, η αύξηση στα όρια των επιτρεπόμενων ομαδικών απολύσεων στο 5% του προσωπικού, η χαμηλότερη κατά 20% αμοιβή για τους νέους έως 25 ετών κ.ο.κ.

Τα αποτελέσματα των σαρωτικών ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις καταγράφονται ήδη από τα επίσημα στοιχεία. Σύμφωνα, λοιπόν, με το Σώμα Επιθεωρητών (ΣΕΠΕ) 712.700 εργαζόμενοι (το 26,8% των απασχολούμενων μισθωτών) εργάζονται με ατομικές συμβάσεις. Σύμφωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις, συνολικά 1.947.300 εργαζόμενοι σε σύνολο 2.660.000 «καλύπτονταν» από κλαδικές, ομοιοεπαγγελματικές και επιχειρησιακές συμβάσεις. Οι υπόλοιποι 712.700 εν δυνάμει είχαν όρους ατομικών συμβάσεων (σε αυτούς υπολογίζονται και 11.085 για τους οποίους 1.727 επιχειρήσεις υπέβαλαν στοιχεία για αλλαγή μισθών). Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΣΕΠΕ, το 2011 οι επιχειρήσεις προχώρησαν στη σύναψη «ευέλικτων» συμβάσεων (με χαμηλότερους μισθούς), μειώνοντας τις προσλήψεις με πλήρη απασχόληση και πλήρη μισθό, αυξάνοντας τις προσλήψεις μερικής και εκ περιτροπής εργασίας και μετατρέποντας συμβάσεις πλήρως απασχολούμενων εργαζομένων σε μερικής (+73,25% σε σχέση με το 2010) και εκ περιτροπής (+ 193,06% κατόπιν συμφωνίας με τους εργαζομένους και + 631,89% με μονομερή απόφαση του εργοδότη). Συνολικά 360.820 εργαζόμενοι απασχολούνταν, επίσημα, με μειωμένους κατά 40% έως και 50% μισθούς, ενώ 52 επιχειρήσεις με 17.531 εργαζόμενους συμφώνησαν με επιχειρησιακές συμβάσεις μειώσεις μισθών από 10% έως και 42%... Ολα αυτά πριν αρχίσει ο «κοινωνικός διάλογος». Τώρα οι κοινωνικοί εταίροι χέρι χέρι με τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. και την τρόικα ετοιμάζονται να δώσουν τη χαριστική βολή, οδηγώντας την εργατική τάξη σε σχετική και απόλυτη εξαθλίωση.