Τρίτη 10 Γενάρη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Βρυχάται στο λαό το κόμμα του κνούτου

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κάνοντας λιανά το τρομοκρατικό δίλημμα «ΕΕ ή χάος» που προπαγανδίζουν τα αστικά κόμματα για να γονατίσουν το λαό μπροστά στα νέα βάρβαρα μέτρα, ο Καρατζαφέρης λέει στην εφημερίδα του «Αίμα ή Μελάνι». Οπου «μελάνι» η διαχείριση της κρίσης από τις αστικές δυνάμεις, ενδεχόμενα και με το τύπωμα νέου χρήματος, όπως αξιώνουν ισχυρές μερίδες της πλουτοκρατίας στην ΕΕ και στην Ελλάδα. Διαφορετικά, απειλεί η εφημερίδα του Καρατζαφέρη, θα γίνει «κοινωνική έκρηξη» και «κανείς δεν είναι σίγουρος ότι οι εκλογές θα είναι αναίμακτες». Μάλιστα, με τρόπο που προκαλεί τεράστια ερωτηματικά, ο ΛΑ.Ο.Σ. εμπλέκει στον συλλογισμό του και την «τρομοκρατία», αναρωτώμενος από την εφημερίδα του «γιατί σίγησαν τα καλάσνικοφ» των τρομοκρατών και «τι ετοιμάζεται στην Ελλάδα;». Με άλλα λόγια, ο ΛΑ.Ο.Σ. καλεί σε «εθνική συνεννόηση» για να μην υπάρξει «κοινωνική έκρηξη», όπως αντιλαμβάνεται ο Καρατζαφέρης και οι αστοί την κλιμάκωση και ριζοσπαστικοποίηση των εργατικών λαϊκών αγώνων. Και ακριβώς για να συκοφαντήσει την πάλη του λαού, ρίχνει και μια δήθεν «άσχετη» πενιά περί τρομοκρατίας, επιβεβαιώνοντας το ρόλο του σαν προβοκάτορας ολκής, όπως και της λεγόμενης τρομοκρατίας ως δικό τους μοχλό προβοκάτσιας. Ο ΛΑ.Ο.Σ. είναι κόμμα αντιλαϊκό και επικίνδυνο, γι' αυτό ο ρόλος του αναβαθμίζεται από τους αστούς. Ο λαός καλείται σε επαγρύπνηση. Να τσακίσει πολιτικά αυτούς που θέλουν να τον τσακίσουν κυριολεκτικά, τρομοκρατώντας τον ότι η απόφασή του να γίνει αυτός ρυθμιστής των εξελίξεων, ισοδυναμεί με χάος και «τρομοκρατία».

Διαστρεβλώνουν το ΚΚΕ ακόμα και στα σκίτσα

Ο σκιτσογράφος Κ. Μητρόπουλος, δημοσιεύει στα χτεσινά ΝΕΑ το εξής σκίτσο: Από τη μια μεριά η ΕΕ, λέει: «Αποκρατικοποιήσεις δεν κάνατε, φοροδιαφυγή δεν χτυπάτε, έσοδα δεν εισπράττετε, κλειστά επαγγέλματα δεν ανοίγετε, ανταγωνιστικοί δε γίνεστε, δαπάνες δημοσίου δεν κόβετε! Τι περιμένετε;». Από την άλλη μεριά, βάζει τους πολιτικούς αρχηγούς να απαντάνε με μια φωνή: «89 δις!», όση είναι η επόμενη δόση του νέου δανείου από την τρόικα. «Μικρή» λεπτομέρεια: Στο συρφετό των πολιτικών αρχηγών, ο σκιτσογράφος συμπεριλαμβάνει και την Αλέκα Παπαρήγα. Και επειδή μας είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι δε γνωρίζει, ή δεν καταλαβαίνει στοιχειωδώς τις θέσεις του ΚΚΕ, το σκίτσο του αποτελεί συνειδητή υπονόμευση και συκοφάντηση της πολιτικής του Κόμματος, το οποίο προσπαθεί χυδαία να τσουβαλιάσει με όλες τις άλλες αστικές και οπορτουνίστικες δυνάμεις. Το ΚΚΕ αντιπαλεύει τις φιλομονοπωλιακές μεταρρυθμίσεις που προωθούν από κοινού η τρόικα και τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα, όπως και τους εκβιασμούς των δανείων για ένα χρέος που δεν είναι του λαού, αλλά της πλουτοκρατίας. Τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας υπερασπίζονται και τα ΝΕΑ, με τα ρεπορτάζ και τα άρθρα που δημοσιεύουν. Είναι όμως τέτοια η αδυναμία τους να αντιπαρατεθούν πολιτικά με το ΚΚΕ, αλλά και τέτοια η πρεμούρα τους να το συκοφαντήσουν, για να καλλιεργήσουν στο λαό την ψευδαίσθηση ότι «όλοι ίδιοι είναι», ώστε η αντιΚΚΕ εμπάθεια να βρίσκει θέση ακόμα και στα σκίτσα της εφημερίδας.

Κοροϊδεύουν με ... επιστημονικό μανδύα

«Ο νέος Κανονισμός Εκτίμησης Βαθμού Αναπηρίας (ΚΕΒΑ) καταρτίστηκε από επιτροπή ιατρών υψηλού κύρους με βάση τις ιατρικές απόψεις, καθώς αναγνωρίσθηκε από όλους η ανάγκη επικαιροποίησης του παλαιού ΚΕΒΑ» και «δεν έχει εφαρμογή σε σχέση με την απονομή παροχών προς τους ασφαλισμένους, μέχρι την πλήρη εναρμόνισή του με την τρέχουσα νομοθεσία απονομής των κοινωνικών επιδομάτων και των συντάξεων. Κανείς ασφαλισμένος δεν έχει λάβει καμία προνοιακή παροχή, με βάση τα νέα ποσοστά». Αυτό το «καθησυχαστικό» δελτίο Τύπου εξέδωσε χτες το υπουργείο Εργασίας, λέγοντας πως ο νέος ΚΕΒΑ - που κατεβάζει κατά πολύ τα ποσοστά αναπηρίας για να πετσοκόψει επιδόματα και συντάξεις - δεν έχει εφαρμοστεί, μέχρι να ...εφαρμοστεί και πως για το πετσόκομμα των ποσοστών αναπηρίας συμφωνούν και γιατροί κι επιστήμονες.

Για πολλές ανίατες και χρόνιες παθήσεις, για σοβαρές αναπηρίες τα ποσοστά πέφτουν σε πολύ χαμηλά επίπεδα από ... ιατρικής σκοπιάς, ισχυρίζεται το υπουργείο, λες και τα ποσοστά αναπηρίας δεν παίζουν καθοριστικό ρόλο στα επιδόματα και τις συντάξεις. Λες και οι ανάγκες όλων των ανάπηρων και των χρόνια πασχόντων καλύπτονται επαρκώς από το κράτος, ανεξάρτητα από το ποσοστό αναπηρίας τους. Λες και δεν επιδιώκεται με κάθε τρόπο να δοθεί το μικρότερο δυνατό ποσοστό αναπηρίας, προκειμένου να «γλιτώσει» το κράτος τα «περιττά έξοδα» για την προστασία αυτών των ανθρώπων. Ετσι το βλέπουν, έξοδο η ανακούφιση αυτών των ανθρώπων. Κοροϊδεύει κανονικά το υπουργείο και η κυβέρνηση και μόνο η ασυμβίβαστη πάλη του αναπηρικού και του εργατικού κινήματος για να ζουν οι ανάπηροι με αξιοπρέπεια, κόντρα στην πολιτική ενίσχυσης του κεφαλαίου, μπορεί να βάλει τέρμα σε αυτήν την κοροϊδία.

Πρέπει να ανατραπούν

Σε όλη του τη ζωή ο εργαζόμενος άνθρωπος στις ταξικές κοινωνίες, βρίσκεται αντιμέτωπος με μια διπλή εκμετάλλευση. Την εκμετάλλευση που υφίσταται στη διάρκεια της παραγωγικής του δραστηριότητας, όπου και εξαναγκάζεται να μοιράζει τον εργάσιμο χρόνο, στο διάστημα που αναπαράγει τα μέσα της ύπαρξής του και στο διάστημα που δουλεύει χωρίς αμοιβή, για λογαριασμό του αφεντικού, παράγοντας υπεραξία. Μιλάμε για κανονική κλοπή. Δίπλα σ' αυτή, έρχεται να προστεθεί μια άλλη, αυτή που υφίσταται σαν καταναλωτής του κοινωνικού προϊόντος, που ο ίδιος δημιούργησε. Σύμφωνα με τους αστικούς νόμους, ο εργαζόμενος, καλείται να πληρώσει φόρο για το μισθό του, φόρο για την αγορά μέσων διατροφής, ειδικό φόρο για το πετρέλαιο θέρμανσης, τη βενζίνη, φόρο για την αγορά, αλλά και τη μεταβίβαση του σπιτιού στα παιδιά του. Γενικώς, ο εργαζόμενος άνθρωπος, πληρώνει φόρους εφ' όρου ζωής, για να συντηρεί έναν κρατικό μηχανισμό, εχθρικό για τον ίδιο και την τάξη του.

Τους τελευταίους 21 μήνες η εργατική τάξη της χώρας, η φτωχή αγροτιά και οι αυτοαπασχολούμενοι, βρίσκονται αντιμέτωποι με μια ιταμή, βάρβαρη επίθεση, που εκδηλώθηκε μαζί με την οικονομική κρίση και πήρε τη μορφή του μνημονίου μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της τρόικας. Η επίθεση αυτή είναι πολυπλόκαμη, αγγίζει κάθε πλευρά της ζωής της εργατικής οικογένειας και απειλεί με βίαιη υποβάθμιση του βιοτικού της επιπέδου.

Πλευρά της επίθεσης αυτής, αποτελεί και η, πρωτοφανούς έκτασης, φορολογική επιδρομή που έχει εξαπολύσει το αστικό κράτος, ειδικά από το καλοκαίρι του 2011, όταν και ανακοινώθηκαν τα νέα σαρωτικά μέτρα του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι μέχρι τώρα: Θεσπίστηκε η μείωση του αφορολόγητου ορίου, από 12.000 σε 5.000 ευρώ. Η μείωση των φορολογικών κλιμακίων. Η επιβολή «έκτακτης» εισφοράς στα εισοδήματα, αρχής γενόμενης από το 2010 έως και το 2014. Η επιβολή «τέλους» στα ακίνητα με βάση τα τετραγωνικά που αναγράφονται στα τιμολόγια της ΔΕΗ, καθώς και η επιβολή φόρου επιτηδεύματος για τους ελεύθερους επαγγελματίες. Και μαζί με όλα αυτά, καθιερώνονται και νέα τεκμήρια διαβίωσης, για ακίνητα και ΙΧ αυτοκίνητα, τα οποία, σε συνδυασμό με την εφαρμογή του προσωπικού τεκμηρίου (3.000 για τον άγαμο, 5.000 για οικογένεια) θα οδηγήσουν εκατομμύρια φτωχούς φορολογούμενους, άνεργους, υποαπασχολούμενους κ.ο.κ., στην υποχρέωση να πληρώσουν για πρώτη φορά φόρο εισοδήματος, στα μεταπολεμικά χρονικά, αφού για να στηρίξουν τη φιλομονοπωλιακή τους πολιτική μετέτρεψαν τα τεκμήρια από εργαλείο εντοπισμού της φοροδιαφυγής σε εφιάλτη των χαμηλόμισθων και μικροσυνταξιούχων. Και δεν είναι μόνο αυτά. Εχουν ήδη ψηφίσει την κατάργηση της φοροαπαλλαγής για το πετρέλαιο θέρμανσης, ενώ στις «εκκρεμότητες» βρίσκεται ακόμα, ο σφαγιασμός των φορολογικών απαλλαγών (ιατρικά έξοδα, τόκοι στεγαστικών δανείων, ενοίκιο κατοικίας κ.ά.) τα οποία προβλέπονται στο υπό κατάρτιση φορολογικό νομοσχέδιο, ενώ επίσης στα έξοδα μέσω αποδείξεων δεν περιλαμβάνονται βασικά και μεγάλα έξοδα, όπως το φως, το νερό, το τηλέφωνο.

Είναι ολοφάνερο. Εχουμε να κάνουμε με μια πολιτική αδίστακτη που υπηρετείται από αδίστακτους ανθρώπους, που απειλούν ως τη ρίζα της, τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων. Η αντίσταση στην πολιτική στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου και των εκπροσώπων του, η πάλη για την οριστική ανατροπή της, το άνοιγμα του δρόμου για τον επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας προς το σοσιαλισμό, κομμουνισμό, προβάλλει ως μονόδρομος.


Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ

Ομόφωνοι στο φτήνεμα της εργατικής δύναμης...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΟΜΩΣ ΝΑ το πιστέψουμε αυτό που ξεκίνησαν να στήνουν από την προηγούμενη βδομάδα, γι' αυτό τώρα το επαναλαμβάνουν με νέες «δαντέλες»...

Οτι, δηλαδή, η τρόικα έστειλε ένα e-mail στον Λουκά Παπαδήμο, ο οποίος με τη σειρά του το «προώθησε» μέσω συναντήσεων στους «κοινωνικούς εταίρους», λέγοντας ότι πρέπει να αποποιηθούν τα «κεκτημένα τους» προκειμένου να σωθεί η χώρα.

Φυσικά, στα μέτρα που φημολογούνται δεν είδαμε κανένα «κεκτημένο» των βιομηχάνων ή των εφοπλιστών να τίθεται υπό αμφισβήτηση, αντιθέτως ενισχύονται.

Μας παρουσιάζουν, δηλαδή, μια κατάσταση όπου - περίπου - η τρόικα «πιέζει», ο πρωθυπουργός προσπαθεί να κάνει τον ενδιάμεσο αλλά πιέζεται κι αυτός, ενώ ο ΣΕΒ προσπαθεί μαζί με τη ΓΣΕΕ να σώσουν τα ...μεροκάματα και τον κατώτατο μισθό!

Οσο για τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση, η ΝΔ υποτίθεται ότι αρνείται τα μέτρα, ο ΛΑ.Ο.Σ. επίσης, καθότι ...λαϊκό κόμμα και το ΠΑΣΟΚ απλά δεν ευκαιρεί να ασχοληθεί με το θέμα γιατί έχει τα εσωτερικά του.

Μετά από αυτά είναι κάτι παραπάνω από σαφές πως όχι απλά «έχουν χάσει την μπάλα» εξαιτίας του ανεξέλεγκτου χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά δεν μπορούν πια να πουν ούτε... ένα ψέμα της προκοπής!

Πανικόβλητοι - όπως και τα λαλίστατα φερέφωνά τους στις τηλεοράσεις - έχουν ξεκινήσει από το δούλεμα και καταλήγουν στον πλήρη παραλογισμό.

Ακόμη και ένα μικρό παιδί καταλαβαίνει πως με όποια... σειρά κι αν τους βάλει κανείς, η τρόικα, η κυβέρνηση, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου και τα τρία κόμματα (μαζί με τις συνδικαλιστικές τους παρατάξεις) είναι σύμφωνοι σε μία λέξη: Ανταγωνιστικότητα!!!

Κι αυτή η λέξη στην πράξη σημαίνει εξαθλίωση των εργαζομένων, κατάργηση δικαιωμάτων, μερική απασχόληση και μισθοί πείνας. Οσο για την «ανάπτυξη» που υποτίθεται ότι θα επιφέρει, αυτή αφορά μόνο στα κέρδη του κεφαλαίου.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Πόλεμος στον πόλεμο της πλουτοκρατίας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κοροϊδεύουν θρασύτατα και απροκάλυπτα για ακόμα μια φορά οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που απειλούν τάχα να καταψηφίσουν μια νομοθετική ρύθμιση που θα μειώνει τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα, θα καταργεί τον 13ο και 14ο μισθό ή τον κατώτατο μισθό. Δεκάρα τσακιστή δε δίνουν για τους μισθούς, τις συντάξεις ή τα κοινωνικά επιδόματα και αυτό το έχουν αποδείξει στην πράξη υπερψηφίζοντας όλους τους αντεργατικούς - αντιλαϊκούς νόμους και την πολιτική που εξαθλιώνει την εργατική τάξη και χρεοκοπεί μόνιμα το λαό. Αυτή είναι και η δήθεν «φιλολαϊκή διέξοδος» που προτείνουν τώρα: Να εφαρμοστεί μέχρι τέλους το υπάρχον πλέγμα αντεργατικών νόμων, το οποίο επιτρέπει όπως λένε στους εργοδότες να κατεβάσουν την τιμή της εργατικής δύναμης εκεί που θέλουν, δίχως να καταργήσουν τον κατώτατο μισθό - για ό,τι είναι πάνω από αυτόν δεν έχουν αντίρρηση να περικοπεί. «Εχουμε ψηφίσει ένα νομοθετικό πλαίσιο που επιτρέπει στους εργοδότες να επιτύχουν τους ίδιους στόχους», τόνισε με νόημα (στο «Real Fm») o Χρ. Πρωτόπαππας, παραπέμποντας προφανώς στα ψηφισμένα αντεργατικά μέτρα, όπως θεσμοθέτηση των επιχειρησιακών - ατομικών συμβάσεων, η εκ περιτροπής εργασία, η «απελευθέρωση» των απολύσεων, αλλά και στις διατάξεις που υπονομεύουν τον κατώτατο μισθό όπως τα 500 ευρώ στους «μαθητευόμενους» και τα 600 ευρώ για «κοινωνική απασχόληση». Η εργατική τάξη, ο λαός πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι απέναντί του έχει ένα αρραγές μαύρο μέτωπο πλουτοκρατίας - κυβέρνησης - ΝΔ, τρόικας, που του έχει κηρύξει πόλεμο και με πόλεμο πρέπει να απαντήσει για να ανατρέψει την εξουσία του.

Υποτάσσουν τους εργάτες στα εργοδοτικά συμφέροντα...

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να υποτάξει κανείς τους εργαζόμενους στα συμφέροντα της μεγαλοεργοδοσίας. Ενας από αυτούς είναι, την ώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη ένας μεγαλειώδης αγώνας όπως αυτός στην «Ελληνική Χαλυβουργία», που καταγράφει τη δύναμη της ταξικής αλληλεγγύης και ενότητας, να καλείς σε συμβιβασμό και αποδοχή τελικά των εργοδοτικών σχεδιασμών, όπως κάνει η «Κυριακάτικη Αυγή». Η οποία σημειώνει πως «όλοι γνωρίζουν ότι συνδικαλισμός χωρίς ευελιξία και τακτικές υποχωρήσεις δεν υπάρχει, όταν πολύ περισσότερο οι συνθήκες της ύφεσης σαρώνουν τον τομέα της μεταποίησης». Δηλαδή τι λέει ουσιαστικά; Οτι τώρα, που ο Μάνεσης πιέζεται από την ύφεση και την κρίση, είναι λογικό κι οι εργάτες να νερώσουν το κρασί τους και να συμβιβαστούν με τα εργοδοτικά σχέδια. Από πού κι ως πού όμως έχουν ευθύνη οι εργάτες για την ύφεση; Γιατί πρέπει να δεχτούν να δουλεύουν σαν σκλάβοι, να φορτωθούν τις συνέπειες μιας κρίσης που μόνο αυτοί δε δημιούργησαν;

Οι βαρύγδουπες δηλώσεις αλληλεγγύης που αφειδώς μοιράζει στους χαλυβουργούς (και) ο χώρος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να κρύψουν πως, τελικά, στρατεύονται πίσω από το «ρεαλισμό» των μονοπωλίων, που λέει ότι οι εργάτες οφείλουν να σκύβουν το κεφάλι σε ό,τι υπαγορεύει η «ανταγωνιστικότητα». Τέτοια είναι η αλληλεγγύη τους. Γι' αυτό άλλωστε και επιτίθενται στο ΚΚΕ. Γιατί είναι το μόνο κόμμα που με την πρότασή του για κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, παλεύει για την οικονομία όπου με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο θα διασφαλίζεται εργασία για όλους με πλήρη δικαιώματα, για αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους. Σ' αυτό το πλαίσιο παλεύει σήμερα, πρωτοστατεί να οργανωθούν οι εργατικοί αγώνες για να μπουν εμπόδια στη σημερινή αντεργατική πολιτική, να ακυρωθούν μέτρα, την ώρα που ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πασχίζει να σώσει την ΕΕ, το ευρώ, καλώντας ταυτόχρονα σε πληρωμή του λεγόμενου νόμιμου χρέους και με την ιδιοκτησία των μονοπωλίων άθικτη.

... και επιτίθενται στο ΚΚΕ

Και κάνει επίθεση στο ΚΚΕ. Με άθλιο τρόπο. Να τι γράφει: «Το μοναδικό κόμμα που δεν έχει προβλήματα αναζητήσεων είναι το ΚΚΕ. Κανένα πρόβλημα δε λύνεται στον καπιταλισμό, όλα θα λυθούν στο σοσιαλισμό... Εδώ έχουμε ένα τυφλό, ουσιαστικά απολίτικο ανταρτοπόλεμο εκδίκησης σε αυτούς που εξακολουθούν να σε νικούν». Αλήθεια, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι που καλούν την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, που είναι μοχλός της εργοδοσίας, να... διορθωθεί καλλιεργώντας αυταπάτες για δήθεν ταξική ενότητα με ένα εργαλείο των μονοπωλίων; Μαζί με ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ δεν έβαζαν ζήτημα τρίωρης στάσης, αντί για 24ωρη απεργία αλληλεγγύης στους χαλυβουργούς στην απεργία στο Θριάσιο; Μήπως δεν υπονόμευσαν την πάλη μαζί με ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, ιδιαίτερα στα νοσοκομεία απειλώντας με την εφεδρεία; Για τέτοιους ελιγμούς κάνουν λόγο; Τέλος η αθλιότητά τους ξεπερνά τα όρια όταν για να κρύψουν τις πομπές ως προς την τακτική τους στο κίνημα και την πολιτική τους διέξοδο που υπονομεύει τους εργατικούς αγώνες και υποτάσσει το λαό στο σύστημα των μονοπωλίων, να μιλούν για απολύσεις και μείωση μισθών στις επιχειρήσεις του ΚΚΕ, ό,τι δηλαδή και οι αστοί. Και το λέμε γιατί στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί. Για αυτά που κάνουν στην «Αυγή» και στο «Κόκκινο» μιλάμε. Ας το κόψουν λοιπόν γιατί υπάρχουν ράμματα για τη γούνα τους...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Διαχρονικός στόχος

Με ωμούς, απροκάλυπτους εκβιασμούς η πλουτοκρατία και το πολιτικό της προσωπικό επιχειρούν να κατακρεουργήσουν τους μισθούς, να διαλύσουν ό,τι έχει απομείνει από τα εργατικά δικαιώματα, να δώσουν τη χαριστική βολή στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και στην Ασφάλιση. Τον τόνο έδωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός που αξίωσε κατάργηση των κατώτερων μισθών, των 13ου - 14ου μισθών, των ωριμάνσεων κ.λπ., απειλώντας με τον κίνδυνο χρεοκοπίας. Μόνο που αυτά τα μέτρα καμιά σχέση δεν έχουν με το κρατικό χρέος, δε βάζουν τίποτα στα ταμεία του κράτους. Η συγκυβέρνηση απαιτεί από την εργατική τάξη να «βάλει στον ντορβά το κεφάλι της» για να βγει λάδι το κεφάλαιο, να ξεπεράσει την κρίση με τις λιγότερες δυνατές απώλειες, να εμφανιστεί την επαύριο της κρίσης με ενισχυμένη τη δυνατότητα κερδοφορίας, με τους εργάτες εξουθενωμένους και γονατισμένους, χωρίς την παραμικρή προστασία.

Μια λέξη διαπερνά τα δημόσια κηρύγματά τους. Μια λέξη ξεκλειδώνει όλα τα οικονομικά αινίγματα και κάνει την πλουτοκρατία και τους εκπροσώπους της να παραληρούν: Ανταγωνιστικότητα. Ετσι λένε θα σωθεί η χώρα, έτσι θα υπάρξει ανάπτυξη, θα βρούνε δουλειά οι άνεργοι και θα μπούμε στην ενάρετη οδό. Μόνο που η ανταγωνιστικότητα είναι τόσο παλιά όσο και ο ίδιος ο καπιταλισμός. Δεν έχει να κάνει με την κρίση. Και ο στόχος της ανταγωνιστικότητας, αλλά και τα μέτρα που προωθούν σήμερα είναι εγγεγραμμένα στο ίδιο το DNA της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αποκρυσταλλώθηκαν στη «Λευκή Βίβλο» και στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, ήταν ο οδηγός του ευρωενωσιακού κεφαλαίου και του ελληνικού τα τελευταία 20 χρόνια. Η στρατηγική της ανταγωνιστικότητας είναι διαχρονική. Με αυτήν επέβαλαν το μοντέλο του «απασχολήσιμου» και κράταγαν παγωμένους τους μισθούς, στο όνομά της χτύπησαν τη σταθερή εργασία, νομοθέτησαν και εφάρμοσαν τη μερική απασχόληση. Για παράδειγμα, τη μερική απασχόληση την καθιέρωσαν από τα μέσα της 10ετίας του '80, ενώ η κατεδάφιση της Ασφάλισης άρχισε από το 1992, η δε διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου που άνοιξε τη γενίκευση της ευελιξίας, από το 1998. Τώρα ετοιμάζονται να δώσουν τη χαριστική βολή.

Αλλωστε, η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία - πριν από την κρίση - βελτιώθηκε με ταχείς ρυθμούς. Δεν απέτρεψε όμως την κρίση, όπως δεν το έκανε και για οικονομίες πολύ πιο ισχυρές από την ελληνική. Κατάφερε, όμως, να ρίξει τους μισθούς σε επίπεδα προ του 1984, και να υψώσει την κερδοφορία των εγχώριων και ξένων μονοπωλίων σε ποσοστά ζηλευτά. Αυτή είναι και η μόνιμη επιδίωξη του κεφαλαίου. Γιατί η ανταγωνιστικότητα δεν είναι ουδέτερο μέγεθος. Είναι μέγεθος πρωτίστως ταξικό. Οσο πιο φτηνή η εργατική δύναμη, τόσο μεγαλύτερη η ανταγωνιστικότητα και η αύξηση της κερδοφορίας. Και αυτή είναι και η αλήθεια που θέλουν να συγκαλύψουν. Οτι επιδίωξή τους ήταν και παραμένει να καταστήσουν την εργατική δύναμη το πιο φτηνό εμπόρευμα, να μετατρέψουν τον εργάτη σε μια μηχανή για την αέναη και διαρκώς αυξανόμενη κερδοφορία των επιχειρήσεων.

Γι' αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να απορρίψουν όχι μόνο τα μέτρα, αλλά και τα ιδεολογήματα της αστικής τάξης. Να μην υποκύψουν στους εκβιασμούς, να μη φοβηθούν. Θαρρετά να βγούνε στο δρόμο, όχι μόνο για να αποτρέψουν τα χειρότερα, αλλά και με πλήρη συνείδηση να διεκδικήσουν αυτά που τους ανήκουν, αμφισβητώντας συνολικά την εξουσία του κεφαλαίου.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ