Γρηγοριάδης Κώστας

Οι δυνάμεις που συνθέτουν το αστικό πολιτικό σκηνικό μπορεί πράγματι να ανασυντεθούν, να αναδιαταχθούν, νέες να προκύψουν που θα πάρουν τη θέση των παλιών. Η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού είναι ένα εργαλείο αποπροσανατολισμού και χειραγώγησης του λαού, του οποίου η άρχουσα τάξη δεν έχει ακόμα κάνει χρήση όλων του των δυνατοτήτων. Σήμερα το ζήτημα για το λαό δεν είναι η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού. Είναι η ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Αυτό σκόπιμα το αποσιωπούν οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αφού δεν παλεύουν για μια τέτοια προοπτική, αλλά για τη διατήρηση του καπιταλισμού «με ανθρώπινο πρόσωπο». Κοροϊδία δηλαδή η πολιτική που θέλει και τα μονοπώλια κερδοφόρα και τους εργάτες χορτάτους. Κομπάζει ο Π. Σκουρλέτης ότι «η αριστερά αθροιστικά αποτελεί σήμερα την πρώτη πολιτική δύναμη» και καλεί σε συνεργασία ώστε να διαμορφωθεί μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Μάλιστα, επικαλείται διαρκώς τον εργοτόκοσμο, τάχα ότι είναι προς το συμφέρον του μια τέτοια συγκόλληση.

Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα, για τις δυνάμεις της «αριστεράς» που δε βλέπουν την ώρα να διαχειριστούν την εξουσία της αστικής τάξης. Ας ενωθούν κι ας διεκδικήσουν τη διαχείριση, ως εκεί πάει η «εναλλακτική» τους πρόταση και γι' αυτό πανηγυρίζουν τις δημοσκοπήσεις. Αλλά και για τους αυτοαποκαλούμενους αριστερούς, αντιμνημονιακούς, προοδευτικούς το εγχείρημα είναι δύσκολο αφού οι απόψεις τους είναι πολλαπλάσιες των «σχηματισμών» τους. Βεβαίως, το ΚΚΕ είναι προφανές ότι δεν έχει καμία θέση σ' αυτή την επιδίωξη. Γιατί δεν υπηρετεί το συμφέρον του λαού και της εργατικής τάξης. Αυτό υπηρετείται μέσα απ' την επιδίωξη για συγκρότηση μιας πλατιάς λαϊκής συμμαχίας που θα αναμετρηθεί με την εξουσία του κεφαλαίου και θα την ανατρέψει, οικοδομώντας τη λαϊκή εξουσία.

Με ανακοίνωσή της η ΓΣΕΕ λέει πως «στηρίζει τις κινητοποιήσεις του Εργατικού Κέντρου Ελευσίνας» και την 24ωρη απεργία που προκηρύχθηκε στο Θριάσιο Πεδίο την ερχόμενη Τρίτη 13 Δεκέμβρη. Και συνεχίζει: «Τα προβλήματα για τους εργαζόμενους της περιοχής έχουν συσσωρευθεί και γιγαντωθεί με δεδομένο το γεγονός ότι επιχειρήσεις όπως η χαλυβουργία, τα ναυπηγεία, τα αμυντικά συστήματα, τα τσιμέντα ΤΙΤΑΝ, ΧΑΛΥΨ κλπ. έχουν προχωρήσει στην εφαρμογή αντεργατικών και απαράδεκτων μέτρων κατά των εργαζομένων». Και συμπληρώνει: «Το δικαίωμα στην εργασία, στην αμοιβή και στην κοινωνική ασφάλιση είναι αδιαπραγμάτευτα ζητήματα για όλους τους εργαζόμενους που με ενότητα και αγώνα υπερασπίζουμε όλοι μαζί!».

Η ΓΣΕΕ, ακόμη και με αυτήν την - «αθώα» θα έλεγε κάποιος - ανακοίνωση φροντίζει, για άλλη μια φορά, να κρύψει μέρος της αλήθειας, αλλά και των ευθυνών της. Σάμπως, δεν ήταν αυτές οι δυνάμεις, της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και συνολικά του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που όλα τα προηγούμενα χρόνια συμμετείχαν στους διάφορους κοινωνικούς διαλόγους, συνδιαμορφώνοντας μαζί με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ το πλαίσιο των αντεργατικών νόμων, οι οποίοι αξιοποιούνται και σήμερα για να σφαγιαστούν τα εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις; Σάμπως, δεν ήταν αυτές οι δυνάμεις της ΓΣΕΕ, που έλεγαν πως οι ιδιωτικοποιήσεις των ναυπηγείων, των αμυντικών συστημάτων, των τσιμέντων κλπ. (που πέταξαν εκατοντάδες στο δρόμο) αφού θα μπουν ιδιώτες, θα φέρουν και επενδύσεις; Οι ίδιοι που σήμερα καταγγέλλουν την «εφαρμογή αντεργατικών και απαράδεκτων μέτρων κατά των εργαζομένων», είναι αυτοί που όλα τα προηγούμενα χρόνια συναίνεσαν και συνυπέγραψαν το έγκλημα της καταπάτησης των εργατικών δικαιωμάτων, του τσακίσματος των μισθών και των συλλογικών συμβάσεων, έβαλαν κι αυτοί το «χεράκι» τους στον ενταφιασμό της κοινωνικής ασφάλισης.

Ωστόσο - και για να μιλήσουμε στην ουσία - όλες οι παραπάνω επιχειρήσεις, που αναφέρει η ΓΣΕΕ, είναι επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας για την οικονομία. Επιχειρήσεις, που ο λαός τις έχει ανάγκη, για να παράγουν με γνώμονα τις δικές του ανάγκες και όχι τις ανάγκες του κεφαλαίου. Για να μπορέσει λοιπόν να υπάρξει ανάπτυξη που θα έχει στο επίκεντρο τις λαϊκές ανάγκες, θα αξιοποιεί όλο το εργατικό δυναμικό κι έτσι θ' αντιμετωπίσει την ανεργία, πρέπει αυτές οι επιχειρήσεις να κοινωνικοποιηθούν, να ενταχθούν σε μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία και με εργατικό έλεγχο να μπουν στην υπηρεσία για την ικανοποίηση των διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών. Ετσι και μόνο έτσι θα σταματήσουν να υπάρχουν άνεργοι και η ανέχεια να μαστίζει όλο και περισσότερες λαϊκές οικογένειες. Αλλά γι' αυτά η ΓΣΕΕ δε λέει τίποτα...

Γρηγοριάδης Κώστας

Μιλάμε για τα ίδια μέτρα, που πριν από μερικές βδομάδες, ο Ε. Βενιζέλος μάς έλεγε ότι δεν είναι απαραίτητο να ληφθούν.

Κάποια, θα αφορούν - λένε - τις αποκλίσεις του 2011, κάποια άλλα θα αφορούν τη νέα δανειακή σύμβαση. Πάντως, μιλάμε για ένα ακόμη «πακέτο» που θα πέσει στις πλάτες των εργαζομένων και των συνταξιούχων.

Αυτά, για να κατανοήσουμε ...επαρκώς το τι ακριβώς σημαίνουν όλα αυτά τα περί «δημοσιονομικής ενοποίησης», «ισοσκελισμένων προϋπολογισμών» και «ενίσχυσης του Ευρώ» που ακούσαμε από τις Βρυξέλλες!

Σημαίνουν έτσι απλά ότι οι ευρωπαϊκές πολυεθνικές και η ευρωπαϊκή πλουτοκρατία θα ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητά τους, κόβοντας μισθούς, δικαιώματα, παροχές και γενικώς ...ό,τι βρουν μπροστά τους.

ΤΙ ΣΥΜΠΤΩΣΗ ΟΜΩΣ! Η «τρόικα» - όπως μαθαίνουμε - ενδιαφέρεται πάρα πολύ για την εφαρμογή του άρθρου 37, αυτού που προωθεί τις ατομικές συμβάσεις αντί των συλλογικών.

Κατά έναν περίεργο τρόπο, αυτό ακριβώς απασχολεί, αυτόν τον καιρό, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές και τις εταιρείες. Κι όταν λέμε «τους απασχολεί» εννοούμε ότι πιέζουν, εκβιάζουν, απολύουν, τρομοκρατούν για να το επιτύχουν.

Δύο πράγματα μπορεί να σημαίνει αυτό: `Η ότι μερικές φορές οι συγκυρίες είναι παράξενες και η τρόικα με τους εγχώριους εκπροσώπους του κεφαλαίου έχουν κοινό ... «κάρμα». `Η ότι μιλάμε για ενορχηστρωμένη, συνεννοημένη και καθόλα «στημένη» επίθεση.

Κι επειδή προφανώς ισχύει ...το δεύτερο, καλύτερα οι κυβερνώντες να σταματήσουν να παίζουν το θέατρο του είδους «μας πιέζει η τρόικα», γιατί κανείς πλέον δεν τους πιστεύει.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οσο πιο γρήγορα φύγουν η Μέρκελ κι ο Σαρκοζί από τις ηγεσίες των δύο πιο ισχυρών οικονομιών της Ευρώπης, τόσο το καλύτερο για τους λαούς, επισήμανε σε χτεσινή του ραδιοφωνική συνέντευξη ο Δημ. Παπαδημούλης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι την ώρα που ο λαός δέχεται ολομέτωπη και ενιαία επίθεση από τα κόμματα της πλουτοκρατίας, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει σταθερά δράση για να ξεχαστούν οι ευθύνες της σοσιαλδημοκρατίας και το πόσο αποφασιστικά πρωταγωνιστεί στο τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων.

Αλήθεια, όταν στην καγκελαρία βρισκόταν ο σοσιαλδημοκράτης Σρέντερ, μήπως οι Γερμανοί εργάτες απολάμβαναν μισθούς αντίστοιχους του πλούτου που παρήγαγαν; Μήπως υπήρχε π.χ. στη χώρα αποκλειστικά δωρεάν Υγεία, ώστε να μην υπάρχει ούτε μία λαϊκή οικογένεια που στερείται την εξέταση ή την εγχείρηση που έχει ανάγκη; Επί των ημερών των σοσιαλδημοκρατών δεν ήταν που άνεργη είχε χάσει το επίδομα του αντίστοιχου ΟΑΕΔ επειδή είχε αρνηθεί να δουλέψει σε οίκο ανοχής; Οι σοσιαλδημοκράτες δεν είναι αυτοί που ως κυβέρνηση με την «Ατζέντα 2010» πέρασαν τα άγρια αντεργατικά μέτρα στη Γερμανία; Επί των ημερών των σοσιαλδημοκρατών δεν ήταν που οι ελαστικές μορφές απασχόλησης άρχισαν να επεκτείνονται έναντι της σταθερής εργασίας; Τα ίδια έλεγαν και όταν στη Γαλλία ήταν στην κυβέρνηση ο Ζοσπέν, διαφημίζοντας ως ...κατάκτηση το 35ωρο που χρησιμοποιήθηκε για μειώσεις μισθών, αφού στον καπιταλισμό η όποια μείωση του εργάσιμου χρόνου γίνεται σε όφελος του εργοδότη, ποτέ του εργάτη.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν εγκαταλείπει το γνωστό τροπάρι της αθώωσης της σοσιαλδημοκρατίας. Ο ρόλος που παίζει είναι επικίνδυνος για την εργατική τάξη, συγκαλύπτει και φυγαδεύει τους αντιπάλους του λαού, αποδεικνύεται τελικά πολύτιμος υποστηρικτής τους.

Αυτή όμως είναι η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Στην άλλη, τη φωτεινή του πλευρά βρίσκουμε εν έτη 2011 86.000 εκατομμυριούχους, με περιουσιακά στοιχεία μεγαλύτερα από 1 εκατ. δολάρια. Πρόκειται για στοιχεία που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα η ελβετική τράπεζα Credit Suisse, όπου σε έρευνα μελέτη που έκανε, αποτυπώνει την κατανομή του πλούτου, στις χώρες μέλη του ΟΟΣΑ.

Με τη συνολική αξία του πλούτου στην Ελλάδα να εκτιμάται από την έρευνα ότι το 2011 ανέρχεται στα 1 τρισ. δολάρια, οι 86 χιλ. εκατομμυριούχοι (το 0,78% του πληθυσμού) κατέχουν πλούτο που κυμαίνεται μεταξύ του 10% και του 15% του συνόλου. Μόλις 116 άτομα διατηρούν περιουσιακά στοιχεία που κυμαίνονται από 50 έως και 100 εκατ. δολαρίων ο καθένας, ενώ, στην αμέσως επόμενη βαθμίδα, βρίσκουμε 54 άτομα με περιουσιακά στοιχεία από 100 εκατ έως 1 δισ. δολάρια. Στην κορυφή της πυραμίδας του πλούτου, φιγουράρουν τα ονόματα 5 δισεκατομμυριούχων, γνωστών οικογενειών της οικονομικής ολιγαρχίας.

Γι' αυτό το 0,78% όλος αυτός ο θόρυβος, ο σαματάς με τα μνημόνια, τα εξοντωτικά μέτρα, τα χαράτσια, την εξάπλωση της πείνας. Αν μάλιστα περάσουμε στη δεύτερη βαθμίδα του πλούτου, στους 116 Κροίσους, αυτοί ανέρχονται μόλις στο 0,01% του πληθυσμού. Αυτούς επιδιώκουν να σώσουν, για αυτή την απειροελάχιστη μειοψηφία υποφέρει σήμερα ο ελληνικός λαός. Πρόκειται όμως και για στοιχεία που καταδεικνύουν την εξαχρείωση του σημερινού συστήματος, το σάπισμα του, την ολοσχερή βαρβαρότητα που το διακρίνει σε όλες του τις πτυχές. Ενα κοινωνικό - οικονομικό σύστημα που έφτασε στα ιστορικά του όρια και στην ημερήσια διάταξη έχει τεθεί το θέμα της αντικατάστασής του.