«Το τέλος της Ευρώπης του Μάαστριχτ έχει επέλθει», απεφάνθη χτες ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ Π. Σκουρλέτης. Το κακό γι' αυτούς είναι πως η ΕΕ του Μάαστριχτ - εκεί όπου συνομολογήθηκε η ομώνυμη συνθήκη, που εν ολίγοις μετέτρεπε τον ευρωενωσιακό χώρο σε ξέφραγο αμπέλι για τα μονοπώλια και τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους σε αναλώσιμα για την κερδοφορία τους, την οποία ψήφισε ζητωκραυγάζοντας ο ΣΥΝ - ζει και βασιλεύει. Ο ΣΥΝ, όμως, προσπαθεί να την κάνει στριφογυριστή τώρα που ξεσκεπάστηκε στα μάτια του λαού τι σόι πράμα είναι η Ευρωένωση την οποία στήριζε και στηρίζει. Τα αλλοτινά διλήμματα τα αντικαθιστά σήμερα με άλλα, εξίσου ψευδεπίγραφα. Λέει ο Π. Σκουρλέτης: «Το ερώτημα είναι τι θα την διαδεχθεί. Το δίλημμα που τίθεται σήμερα είναι σαφές. Η Ευρωπαϊκή Ενωση ή θα εμμείνει στη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία και θα διαλυθεί βυθιζόμενη στην ύφεση ή θα αναζητήσει, μέσα από την ανατροπή των κυρίαρχων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, το δρόμο μιας νέας αναπτυξιακής πολιτικής με προστασία της εργασίας, των δημόσιων κοινωνικών αγαθών και αναδιανομής του πλούτου»!

Τέτοιο δίλημμα δεν υφίσταται, αφού δεν υφίσταται καν το ενδεχόμενο να εξανθρωπιστεί ο καπιταλισμός, να δώσει πίσω όσα αφαίρεσε απ' τους λαούς, να μοιραστεί μαζί τους τον πλούτο που έχει συσσωρεύσει. Η φύση του είναι να κυνηγάει ακόμα περισσότερα κέρδη, ακόμα μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα. Στη φύση του είναι να τσαλαπατάει τους λαούς. Να γεννάει κρίσεις και να βυθίζει την ανθρωπότητα στη βαρβαρότητα. Και δεν πρόκειται να την αρνηθεί τη φύση του, όπως ισχυρίζονται οι οπορτουνιστές. Το δίλημμα, λοιπόν, σήμερα είναι ένα και ολοκάθαρο: Με το λαό ή τα μονοπώλια; Πάλη για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό λαϊκό έλεγχο ή υποταγή στη βαρβαρότητα των καπιταλιστών; Αυτό το δίλημμα από την εποχή του Μάαστριχτ ο ΣΥΝ το έχει απαντήσει. Ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές.

Δήλωσε χτες η Ρ. Δούρου, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ: «(...)ο κλοιός σφίγγει επικίνδυνα γύρω από τη δεύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, τη Γαλλία, που βλέπει πλέον και το δικός της κόστος δανεισμού από τις αγορές στα ύψη. Εξ ου και οι εκκλήσεις του Παρισιού, προκειμένου η ΕΚΤ να διευρύνει το ρόλο της στη δανειοδότηση των κυβερνήσεων της Ευρωζώνης μέσω του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Στις εκκλήσεις αυτές το Βερολίνο κωφεύει (...)».

Αφού λοιπόν επιχειρεί να περιγράψει, απ' τη δική τους οπτική, τα τεκταινόμενα στην ΕΕ, επιχειρεί να δώσει και μια απάντηση σύμφωνη με την πρόταση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Συμπληρώνει, λοιπόν: «Εδώ και μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς υποστηρίζουν ότι (...) σημαντική διέξοδο θα αποτελούσε η αλλαγή του ρόλου και της αποστολής της ΕΚΤ, έτσι ώστε να μπορεί να δανείζει με ελάχιστα ή μηδενικά επιτόκια τις κυβερνήσεις».

Ας απαντήσει ο λαός τι είδους αριστερά είναι αυτή που οι προτάσεις της είναι ταυτόχρονα και προτάσεις του Σαρκοζί, της καπιταλιστικής Γαλλίας που μάχεται για τη διάσωση των μονοπωλίων της. Και στη συνέχεια μπορεί εύκολα να κατανοήσει τι θέλει να κάνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όταν ζητά συνεργασίες, μέτωπα, συμμαχίες και ποιας τάξης τα συμφέροντα θα εκφράσει ο συνασπισμός εξουσίας που θέλει να συγκροτήσει για να διεκδικήσει τη διακυβέρνηση της χώρας.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ετσι, μας προέκυψε χτες ο Ευάγγελος Βενιζέλος για να μας πει πως δεν προβλέπονται άλλες περικοπές μισθών και συντάξεων για το 2012.

Δηλαδή, η περίφημη δανειακή σύμβαση και «η οικονομική πολιτική που απορρέει από αυτή» - όπως χαρακτηριστικά λένε - τι μπορεί να περιέχει; Αυξήσεις; Μήπως διατήρηση της αγοραστικής αξίας;

Αν ήταν έτσι, δε θα κατασκεύαζαν το «μαύρο μέτωπο» που έφτιαξαν προκειμένου να εφαρμόσουν την πολιτική τους.

Δε θα προσπαθούσε το ΠΑΣΟΚ να «μοιραστεί» τη δυσαρέσκεια του κόσμου με άλλους, και δε θα προσπαθούσε η ΝΔ να πάρει τις όποιες, έστω λεκτικές, αποστάσεις από τη σημερινή κυβέρνηση.

Προφανώς, λοιπόν, και μειώσεις μισθών θα κάνουν (είτε ευθέως, είτε πλαγίως), και ανεργία θα δημιουργήσουν, και νέους φόρους θα βάλουν, και δικαιώματα θέλουν να καταργήσουν και τα ασφαλιστικά ταμεία να καταστρέψουν.

Δεν μπορούν πλέον να κοροϊδέψουν κανέναν, όσοι κι αν μαζευτούν, όσο «ευρείες» κυβερνήσεις κι αν κάνουν.

Ο ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ που θα ψηφιστεί θα είναι προϋπολογισμός ...μεγάλης αβεβαιότητας, σύμφωνα με τον Σταύρο Δήμα. Εχει δύο σενάρια (ένα με PSI, ένα χωρίς) και είναι εξαρτημένος από τις διεθνείς εξελίξεις.

Αυτό που στον Στ. Δήμα φαίνεται για «αβεβαιότητα» εμάς μας φαίνεται για ...«βεβαιότητα»: Ο προϋπολογισμός θα πέσει έξω και ό,τι «εξτραδάκια» χρειαστεί θα τα πληρώσουν και πάλι οι εργαζόμενοι.

Αλλωστε, το έχουμε ξαναδεί το έργο και δεν πρόκειται να αλλάξει το σενάριο μόνο και μόνο επειδή άλλαξαν κάποιοι ηθοποιοί.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ολο το προηγούμενο διάστημα που σφαγιάζονταν οι μισθοί σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και τα χαράτσια διαδέχονταν το ένα το άλλο, είχε οργιάσει η κυρίαρχη προπαγάνδα για τα «ρετιρέ», τους «προνομιούχους» και τις «συντεχνίες», με ολοφάνερο στόχο να συκοφαντήσουν και τσακίσουν τους ταξικούς αγώνες των εργαζομένων και του λαού. Τώρα, ενόψει της κατάθεσης του εθνικού φορολογικού συστήματος που εξοντώνει τους αυτοαπασχολούμενους καθώς μεταξύ άλλων προβλέπει πλήρη κατάργηση του αφορολόγητου ορίου για τους μικρούς ΕΒΕ, του ειδικού φορολογικού καθεστώτος για τους κατά κύριο επάγγελμα αγρότες κ.ά., η κυβέρνηση, όλως τυχαίως..., έδωσε στη δημοσιότητα τα στοιχεία για το δήθεν «όργιο της φοροδιαφυγής από τους ελεύθερους επαγγελματίες», καθώς επτά στους δέκα δήλωσαν πέρσι εισόδημα κάτω από το αφορολόγητο των 12.000 ευρώ. Και μάλιστα σε αντιπαράθεση με τους μισθωτούς για τους οποίους τώρα τα αστικά ΜΜΕ χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τη «φοροαδικία» που γίνεται σε βάρος των «γνωστών υποζυγίων». Φυσικά, πρόκειται για τη γνωστή τακτική του διαίρει και βασίλευε που ξέρουν πολύ καλά να εφαρμόζουν, προκειμένου να μένει στο απυρόβλητο η πλουτοκρατία που ευθύνεται για την κρίση. Ακριβώς για αυτό δεν λένε λέξη για το γεγονός ότι εν μέσω κρίσης μειώνονται διαρκώς οι συντελεστές για τα επιχειρηματικά κέρδη και μερίσματα, ούτε λένε ότι η συνεισφορά τους στα φορολογικά έσοδα προβλέπεται την επόμενη χρονιά να είναι 2,1 δισ. ευρώ (-22% σε σχέση με φέτος), δηλαδή ένα απειροελάχιστο κλάσμα μπροστά στα 50 δισ. που θα πληρώσουν οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι αυτοαπασχολούμενοι. Ο εργαζόμενος λαός δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα που του στήνουν για να τον διαιρέσουν. Εδώ και τώρα πρέπει να πάρει απόφαση ότι δεν θα κάνει άλλες θυσίες για την πλουτοκρατία, αλλά θα κλιμακώσει την πάλη του για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

Αφού εκφράζει τη ...«ριζική» της «αντίρρηση και αντίθεση» στο νόμο για την εργασιακή εφεδρεία, η ΓΣΕΕ - με χτεσινή της επιστολή - καλεί τους εργαζόμενους να διαπραγματευτούν τους όρους με τους οποίους αυτή θα γίνει! Ετσι, ζητά «παράταση προθεσμίας για την υποβολή της υπεύθυνης δήλωσης, για τη συνολική συντάξιμη προϋπηρεσία». Ουσιαστικά, όχι μόνο δεν εναντιώνεται στη μέθοδο της εργασιακής εφεδρείας με την οποία δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι θα μείνουν χωρίς σταθερή δουλειά, αλλά και προκαλεί προσβάλλοντας τη νοημοσύνη των εργαζομένων. Δηλαδή, αν αυτό το ονομάζουν «αντίρρηση», πώς αντιλαμβάνονται τη «συμφωνία»;