Μόνιμη επωδός των ανακοινώσεων του ΣΥΝ, των ομιλιών και συνεντεύξεων του προέδρου του Αλ. Τσίπρα, της απόφασης που εξέδωσε η ΚΠΕ του κόμματος μετά τη συνεδρίασή της το περασμένο Σαββατοκύριακο είναι: «Αυτή η κυβέρνηση είναι επικίνδυνη για τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας και πρέπει να φύγει το συντομότερο δυνατό».
Με τον ίδιο τρόπο κατέληγε και η ανακοίνωση που εξέδωσε ο ΣΥΝ για τον προϋπολογισμό του 2012. Προσθέτοντας στην παραπάνω φράση και τα ακόλουθα: «Αυτό που χρειάζεται η ελληνική οικονομία είναι μια ανάπτυξη που θα βασίζεται σε ένα ισχυρό Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων που θα συμπαρασύρει την οικονομική δραστηριότητα, ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα που θα κληθούν να πληρώσουν τα πλούσια εισοδηματικά στρώματα για να ανακουφιστούν τα φτωχότερα, ένα κοινωνικοποιημένο τραπεζικό σύστημα και μία διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του δημόσιου χρέους, συνδυασμένη με μία αναπτυξιακή ευρωπαϊκή πολιτική».
Τι θέλει δηλαδή ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και γιατί μέμφεται την κυβέρνηση; Μα, επαναφορά σε τροχιά καπιταλιστικής ανάπτυξης και μέτρα που θα το διασφαλίσουν. Δεν αγνοεί βεβαίως ότι το ξεπέρασμα της κρίσης του καπιταλισμού και η επαναφορά του σε ανάπτυξη, δεν μπορεί να γίνει με διατάγματα. Ούτε αγνοεί τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου στην προσπάθεια διαχείρισης της κρίσης προς όφελός του. Πολύ περισσότερο, η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν αγνοεί ότι η ανάπτυξη, όταν και εάν έρθει, θα βρει το λαό γονατισμένο και μόνους ωφελημένους τους κεφαλαιοκράτες που θα αποκομίσουν νέα αμύθητα κέρδη. Υπέρ της κερδοφορίας του κεφαλαίου συνηγορούν οι προτάσεις που αφορούν σε προγράμματα δημοσίων επενδύσεων και σε διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους. Τα υπόλοιπα περί δίκαιου φορολογικού συστήματος και κοινωνικοποίησης των τραπεζών είναι η απαραίτητη «γαρνιτούρα», ανέξοδη είναι άλλωστε, για να δικαιολογεί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τον αυτοπροσδιορισμό του σαν δύναμη της «αριστεράς». Ξέρει καλά ότι δεν μπορεί να υλοποιηθεί στο υπάρχον σύστημα καμία πρόταση ακόμα κι αν η επίδρασή της στην κερδοφορία του κεφαλαίου είναι απειροελάχιστη. Θα το πούμε για άλλη μια φορά. Είναι αφερέγγυοι, υπονομεύουν το λαϊκό κίνημα.
Ενοχλεί η αποκάλυψη των ρόλων
-- Αν με βρίσετε, σας απειλώ ότι θα πάω στον εισαγγελέα.
-- Πείτε μου πώς σας έβρισα;
-- Είπατε πως έχω διοριστεί για να εξυπηρετώ τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Αυτός ο διάλογος έγινε στην προχτεσινή συνάντηση της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στην ΕΥΔΑΠ με τη διοίκηση της εταιρείας. Αυτός που θίχτηκε ήταν ο πρόεδρος της ΕΥΔΑΠ, και τις απειλές που εκτόξευσε ήταν προς την Σ. Γατζία, εκπρόσωπο των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων στην Ομοσπονδία.
Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο. Και τον προηγούμενο Μάη ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας κατηγόρησε σε μια παρόμοια συνάντηση το ΚΚΕ για ανθελληνισμό γιατί κλείνει τα λιμάνια και την Ακρόπολη. Και εκείνη τη φορά η ενόχληση προκλήθηκε από την κριτική της συνδικαλίστριας ότι η διοίκηση της ΕΥΔΑΠ στηρίζει την πολιτική της κυβέρνησης, που είναι η παράδοση και αυτής της εταιρείας στα μονοπώλια. Οπως και τότε έτσι και σήμερα ενόχλησε τον εκπρόσωπο της διοίκησης η αποκάλυψη του ρόλου της. Αυτή τη φορά ενόχλησε τόσο πολύ που ο πρόεδρος δε δίστασε να καταφύγει σε απειλές.
Σε κάθε περίπτωση η ευαισθησία που επιδεικνύουν οι εκπρόσωποι της διοίκησης της ΕΥΔΑΠ στη συγκεκριμένη κριτική ένα πράγμα δείχνει: Πόσο τους ανησυχούν όσοι αγωνίζονται ενάντια στις πολιτικές ιδιωτικοποίησης.
Επιλεκτικός συνήγορος
Ο κόσμος καίγεται κι αυτοί το χαβά τους. Λεωφορειακές γραμμές καταργούνται, το εισιτήριο πληρώνεται χρυσό, τα δρομολόγια αραιώνουν, αλλά ο Συνήγορος του Καταναλωτή δεν έχει πάρει χαμπάρι. Αντίθετα, σύμφωνα με χτεσινή ανακοίνωσή του, κατάλαβε ότι βλάπτονται οι «καταναλωτές» από τις απεργίες! Και σε ευθεία αντιστοιχία με την κυβέρνηση που δηλώνει με κάθε ευκαιρία ότι οι απεργίες στρέφονται κατά των «καταναλωτών», αναγνωρίζει πως από τις απεργίες προκύπτει οικονομική ζημιά για τους κατόχους καρτών απεριόριστων διαδρομών. Ούτε που του περνά απ το μυαλό πως οι καταναλωτές είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που σήμερα απεργούν ως εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες κι αύριο ως εργαζόμενοι σε κάποιον άλλο τομέα. Αυτός, ο «συνήγορος», το μόνο που έχει να ζητήσει είναι είτε να επιστραφεί στους «καταναλωτές» μέρος του τιμήματος που πλήρωσαν για την κάρτα απεριορίστων διαδρομών, είτε να παραταθεί η ισχύς της. Πιασάρικο «αίτημα», για να αξιοποιηθεί από την κυβέρνηση ως απόδειξη ότι πράγματι βλάπτονται οι «καταναλωτές» και άρα πρέπει να μην απεργούν οι εργαζόμενοι. Ας μάθει, λοιπόν, ο «συνήγορος» ότι εκτός από το «αίτημα» που βολεύει την προπαγάνδα της κυβέρνησης, υπάρχει και το αίτημα των εργατών: να μην πληρώνουν κανένα χαράτσι για τη μεταφορά τους στη δουλειά.
Εγκληματική πολιτική στην Υγεία
Η κρατική χρηματοδότηση για το δημόσιο σύστημα Υγείας διαρκώς μειώνεται, προκειμένου περισσότερο μέρος του δημόσιου χρήματος να δίνεται, με διάφορους τρόπους, στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και ταυτόχρονα να ανοίγει ο δρόμος για πιο επικερδείς επενδύσεις τους στον τομέα της Υγείας. Σε αυτήν τη γενική πολιτική κατεύθυνση, που υπηρετείται διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις, τα δημόσια νοσοκομεία πρέπει να πουλούν υπηρεσίες Υγείας στους ασθενείς. Σαν αδίστακτοι έμποροι «ζωής» και «θανάτου», αφού τα έσοδα των νοσοκομείων προέρχονται όλο και περισσότερο από τις τσέπες των ασθενών και των ασφαλιστικών Ταμείων. Παράλληλα, αυτό σημαίνει και ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών, στη λογική της εξοικονόμησης πόρων λειτουργίας των νοσοκομείων. Αυτό έρχονται να υπηρετήσουν και οι συγχωνεύσεις νοσοκομείων.
Οι συνέπειες είναι δραματικές. Στην κυριολεξία κινδυνεύουν ζωές, ακόμα και μικρών παιδιών. Μέσω των συγχωνεύσεων καταργούνται εξειδικευμένα τμήματα, που είναι ζωτικής ανάγκης για χιλιάδες ασθενείς με σοβαρές ασθένειες. Στο νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία» καταργήθηκε το Παιδοκαρδιοχειρουργικό Τμήμα. Αυτό θέτει σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή των παιδιών, αφού αυξάνεται ο χρόνος μεταφοράς τους από το χειρουργείο στη μονάδα, η γενική εντατική μονάδα δεν έχει εξειδικευμένο προσωπικό για περιστατικά καρδιάς, ενώ νοσηλεύει πολλές διαφορετικές παθήσεις, με έντονο τον κίνδυνο λοιμώξεων. Ταυτόχρονα, η κατάργηση του τμήματος Κυστικής Ινωσης - μιας σπάνιας και ανίατης νόσου - θα σημάνει δραματική μείωση του προσδόκιμου χρόνου ζωής των ασθενών και η συγχώνευση του τμήματος Μεσογειακής Αναιμίας θα αποκλείσει από το νοσοκομείο και την ιατρική φροντίδα τους έφηβους και ενήλικες ασθενείς με απρόβλεπτες γι' αυτούς συνέπειες.
Με τον ίδιο τρόπο, και εξαιτίας της συγχώνευσης του 6ου Ογκολογικού Νοσοκομείου του ΙΚΑ με το «Αγιος Σάββας», σχεδόν 35.000 καρκινοπαθείς και ασφαλισμένοι του ΙΚΑ, που δέχονταν τις υπηρεσίες του, «διώκονται» από τη νοσοκομειακή περίθαλψη και στέλνονται για εξειδικευμένες εξετάσεις και θεραπείες στις κατά τόπους υγειονομικές μονάδες του ΙΚΑ. Καρκινοπαθείς αναγκάζονται να περιμένουν για μήνες για τις καθιερωμένες εξετάσεις ή να πληρώσουν στον ιδιωτικό τομέα. Αυτά είναι μόνο μερικά δείγματα γραφής των συγχωνεύσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι καταργούνται εξειδικευμένα επιστημονικά τμήματα, που καθιστούν αναγκαία την αναζήτηση εναλλακτικής, δηλαδή τους επιχειρηματίες της Υγείας. Τόσο βάρβαρη και αδίστακτη είναι η πολιτική που θέλει το δημόσιο τομέα να συνυπάρχει με την επιχειρηματική δράση στην Υγεία, προκειμένου να τροφοδοτεί στην πραγματικότητα την τελευταία.
Το μεγάλο ζήτημα που τίθεται μπροστά στους εργαζόμενους στα νοσοκομεία, στους ασθενείς, στις οικογένειές τους, σε κάθε λαϊκό σπίτι, είναι το εξής: Θα δεχτούν τους εμπόρους της Υγείας, είτε αυτοί φορούν το μανδύα του κράτους, είτε όχι; Αυτή η πολιτική δοκιμάστηκε και μάλιστα με τραγικά αποτελέσματα για τις ανθρώπινες ζωές. Οπως έχει δοκιμαστεί και η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα φάρμακα. Θα δεχτεί σήμερα ο εργαζόμενος λαός, άνθρωποι να πεθαίνουν, ενώ η επιστήμη μπορεί να τους σώσει, μπορεί να τους βοηθήσει να ενταχθούν ξανά στην παραγωγή ή να επιμηκύνει τη διάρκεια και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής τους; Θα δεχτεί γιατροί, νοσηλευτές, προσωπικό, που μπορεί να λειτουργήσει πολύ καλύτερα τα νοσοκομεία, εργαζόμενοι που μπορούν να χτίσουν και να συντηρήσουν κι άλλα νοσοκομεία να μένουν στην ανεργία; Τι θα προτάξει στην πάλη του; Τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες ή το εμπόριο που έχει στηθεί στην Υγεία;
Ελένη ΜΑΪΛΗ
Το λαό σε χρεοκοπία...
Γρηγοριάδης Κώστας
Α, ΤΙ ΤΥΧΕΡΟΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ! Του χρόνου τέτοια εποχή θα έχουμε... πρωτογενές πλεόνασμα 3,2 δισεκατομμυρίων ευρώ στη χώρα! Κι όταν θα γίνει αυτό να δείτε γλέντια!!!
Δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης της προοπτικής αυτής. Αν δε μας πιστεύετε σας δηλώνουμε ότι προβλέπεται ρητώς στον προϋπολογισμό του κράτους (Αυτόν ντε, που έχει πέσει έξω 4 φορές το 2011 και πάρθηκαν αντίστοιχα «έκτακτα μέτρα»).
Εάν ούτε αυτό σας φθάνει σας λέμε ότι αυτό το προσυπογράφει ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Γιώργος Α. Παπανδρέου.
Οταν, λοιπόν, θα έχουμε επιτύχει ως έθνος αυτό το «πρωτογενές πλεόνασμα» θα έχουμε επιτέλους «πρόσωπο» στον τεράστιο παγκοσμιοποιημένο πλανήτη μας. Οπου πηγαίνουμε θα μας μιλάνε «με το σεις κα με το σας» και άπαντες θα μας έχουν σε εκτίμηση.
Φυσικά, μέχρι τότε δε θα έχουμε μισθούς, συντάξεις, Κοινωνική Ασφάλιση, Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, δουλειές, σπίτια, αυτοκίνητα και μέλλον. Ασε που δε θα έχουμε ούτε μετά. Αλλά αυτά είναι... μικρολεπτομέρειες.
Σε τελική ανάλυση για... μια τιμή ζούμε. Το βιοτικό μας επίπεδο θα κοιτάμε τώρα, τη στιγμή που κινδυνεύει η χώρα να μην απολαμβάνει «της εμπιστοσύνης των αγορών»; Ας είμαστε σοβαροί...
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΤΣΑΝΤΙΣΜΕΝΗ, διαβάζουμε, η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Εχουν, λέει, συγχυστεί με τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση και βράζουν από οργή...
Εμείς τι να πούμε; Να προσέχουν γιατί το άγχος και ο θυμός δεν κάνουν καλό στην υγεία. Ας πάρουν κανένα διήμερο ή τριήμερο ρεπό να πάνε να ξεκουραστούνε οι άνθρωποι και να τα ξεχάσουν όλα.
Υστερα, φρέσκοι, ξεκούραστοι και αποφορτισμένοι μπορούν με το καλό να έρθουν και στη Βουλή. Ολο και κάποια καινούρια μέτρα θα έχει λάβει η κυβέρνηση και θα πρέπει να τα ψηφίσουν. Οπως κάνουν πάντα.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Πόλεμος στον πόλεμο της πλουτοκρατίας
Γρηγοριάδης Κώστας
«Τρόικα προς κυβέρνηση: Μειώστε τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα» («Τα Νέα») - «Ντιρεκτίβα της τρόικας στην κυβέρνηση για τον ιδιωτικό τομέα: Καταργήστε συμβάσεις, μειώστε μισθούς» («Εθνος») - «Η τρόικα ζητεί να καταργηθούν οι κατώτατοι μισθοί» («Καθημερινή»). Βολεύει πολύ κυβέρνηση και πλουτοκρατία να φορτώνουν στην «κακή» τρόικα την πλήρη κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και να εμφανίζονται οι ίδιοι ως «λευκές περιστερές» και «αθώοι του αίματος». Μόνο που η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων είναι εδώ και πολλά χρόνια απαίτηση του ΣΕΒ και εφαρμοσμένη πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Εχουν ήδη καταφέρει σημαντικά πλήγματα και έχουν κάνει ό,τι μπορούσαν για να υπονομεύσουν τη θεμελιώδη κατάκτηση της εργατικής τάξης. Με τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, με την εκ περιτροπής εργασία, με τη διευθέτηση της εργασίας και την κατάργηση του 8ωρου, με την «εξαίρεση» των νέων που είναι κάτω των 25 χρόνων, με τις επιχειρησιακές - ατομικές συμβάσεις κ.ο.κ. Με όλους τους τρόπους και τα μέσα πλαγιοκοπούσαν τον κατώτατο μισθό και τώρα πιστεύουν ότι έχει έρθει η ώρα να δώσουν τη χαριστική βολή, με την πολύτιμη βοήθεια βέβαια της τρόικας (ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ), που έχει ξεκάθαρο στόχο (βλέπε όλες τις ευρω-συνθήκες) την κινεζοποίηση των μισθών, προκειμένου τα ευρωμονοπώλια να γίνουν ανταγωνιστικά και να θωρακιστεί η κερδοφορία τους. Η εργατική τάξη, ο λαός πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι απέναντί του έχει το μαύρο μέτωπο πλουτοκρατίας - κυβέρνησης - ΝΔ, τρόικας, που του έχει κηρύξει πόλεμο και με πόλεμο πρέπει να απαντήσει για να ανατρέψει την εξουσία του.
Τρέμουν την οργανωμένη αντεπίθεση του λαού
«Στην Ελλάδα έχουμε Εθνικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και θεσμούς που προστατεύουν τους εργαζόμενους, δεν είμαστε "Ινδία" και ούτε πρόκειται να γίνουμε», φέρεται να δήλωσε ο πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια της συνάντησης που είχε προχτές το βράδυ με βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. Πρόκειται, βέβαια, για έναν ακόμα φαιδρό λεονταρισμό, ανάλογης σοβαρότητας και αξίας με το ότι «την κρίση δεν θα την πληρώσουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι», που είχε ο ίδιος πει πολλές φορές στο παρελθόν. Πολλές φορές επίσης ο ίδιος έχει διαβεβαιώσει ότι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της προσέλκυσης των επενδύσεων δεν σημαίνει ακόμα πιο χαμηλά μεροκάματα και μισθούς, αλλά στην πράξη η κυβέρνηση προχωρά με ταχύτατους ρυθμούς στη βαλκανοποίηση ή κινεζοποίηση των μισθών. Προφανώς γι' αυτό φρόντισε αργότερα με δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου να βάλει τα πράγματα στη θέση τους: «Η κυβέρνηση εξετάζει κάθε παράγοντα που επηρεάζει την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων», δήλωσε ο Η. Μόσιαλος, δίχως φυσικά να διαψεύσει ότι σε αυτούς τους παράγοντες δεν περιλαμβάνεται η κατάργηση του κατώτερου μισθού και των συλλογικών συμβάσεων. Οι εργαζόμενοι πρέπει να απαλλαγούν από τις αυταπάτες και να πιστέψουν στη δύναμη της οργανωμένης πάλης που θέτει ανοικτά το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας. Ο,τι και να λένε οι εκπρόσωποι και τα φερέφωνα της πλουτοκρατίας φοβούνται την οργανωμένη αντεπίθεσή του. Τρανή απόδειξη η φράση που φέρεται να είπε στην ίδια συνάντηση ο πρωθυπουργός «εγώ είμαι παρών, αντέχω, το θέμα είναι ο κόσμος να μην κάνει μπαμ»...
Απολύουν, ληστεύουν και κοροϊδεύουν χωρίς αιδώ
Δηλώσεις για την εργασιακή εφεδρεία έκανε ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Δ. Ρέππας, και το μόνο που δεν είπε είναι πως οι πιο ευτυχισμένοι εργαζόμενοι πρέπει να είναι αυτοί που θα τεθούν σ' αυτό το καθεστώς. Δήλωσε συγκεκριμένα: «Στην απόφαση που έλαβε το Υπουργικό Συμβούλιο, προβλέπεται ότι οι υπάλληλοι θα αμείβονται με το 60% του βασικού μισθού, με σημείο αναφοράς το νέο μισθολόγιο. Αρα το ποσό είναι υψηλότερο. Επίσης, καθ' όλη τη διάρκεια θα έχουν ασφαλιστική κάλυψη, ενώ η παραμονή τους σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας δεν προσμετράται στον υπολογισμό της σύνταξης, άρα δεν την επηρεάζει αρνητικά. Οπως, επίσης, δεν επηρεάζει τη λήψη του εφάπαξ για όσους το δικαιούνται. Κατά τα άλλα, η πολιτική για την εργασιακή εφεδρεία, είναι μια πολιτική η οποία οδηγεί σε εξορθολογισμό του Δημοσίου με κανόνες ασφάλειας για τη μεγάλη ομάδα των πολιτών που θα ενταχθεί σε αυτήν την κατηγορία». Να γελάσει κανείς με τους ισχυρισμούς του υπουργού ή να εξοργιστεί για το γεγονός που κοροϊδεύει χωρίς αιδώ χιλιάδες ανθρώπους, τους οποίους η πολιτική της κυβέρνησης οδηγεί με τη βία στην ανεργία και στη φτώχεια.
Στις ίδιες δηλώσεις του, ο Δ. Ρέππας παραδέχτηκε ότι το 2012 θα γίνουν πολύ λίγες προσλήψεις στο Δημόσιο ή και καθόλου. Πράγμα που σημαίνει πως όσοι βγουν φέτος στην εφεδρεία θα περάσουν στο σύνολό τους στην ανεργία, αφού δεν πρόκειται να τους δοθεί καμία δυνατότητα άμεσης επαναπρόσληψης (με όποιο εργασιακό καθεστώς), απ' αυτές τις μηδαμινές που προβλέπει το μεσοπρόθεσμο. Συνεπώς για ποια ασφάλεια - έστω και περιορισμένη, έστω και για λίγους - μπορεί να γίνεται λόγος; Το χειρότερο όμως που κάνει ο υπουργός - και η κυβέρνηση - είναι ότι προσπαθεί να συγκαλύψει τη ληστεία που γίνεται στους εργαζόμενους μέσω της εφεδρείας: Ενώ στην ουσία πρόκειται για απολύσεις, κανένας εργαζόμενος απ' αυτούς δεν πρόκειται να πάρει αποζημίωση. Αντίθετα, ένα μέρος αυτής της αποζημίωσης θα χρησιμοποιηθεί για να πληρώνονται το περιβόητο 60% του βασικού τους μισθού για ένα χρόνο. Δηλαδή, την ίδια την εφεδρεία θα τη χρηματοδοτήσουν οι εργαζόμενοι με τα δικά τους λεφτά.
Καταργούν τους κατώτερους μισθούς
Η κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, που έβαλαν μπροστά κυβέρνηση και τρόικα, είναι πράξη πολέμου κατά της εργατικής τάξης. Χτυπάνε και το τελευταίο οχυρό των εργατικών δικαιωμάτων, την τελευταία γραμμή άμυνας που διαθέτει ο εργαζόμενος απέναντι στην εξουσία του κεφαλαίου. Η επιδίωξη να καταργηθεί ακόμα και ο κατώτερος μισθός, που σήμερα ανέρχεται μόλις στα 750 ευρώ και αυτά μεικτά και ό,τι άλλο προβλέπει η Εθνική Σύμβαση, είναι πρόκληση που πρέπει να πάρει απάντηση. Χτυπάνε την καρδιά της εργατικής τάξης, επιδιώκουν να τη ρίξουν στα Τάρταρα. Και αυτό η εργατική τάξη δεν πρέπει να το επιτρέψει.
Κυβέρνηση και τρόικα, με σχέδιο, μεθοδικά και ύπουλα ενεργούν κατ' απαίτηση των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των μεγαλεμπόρων. Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι για τις αποφάσεις που πήρε το Υπουργικό Συμβούλιο ενάντια στους δημόσιους υπαλλήλους και έβγαλαν από το συρτάρι τα σχέδια για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Και ποιος δε θυμάται τα κροκοδείλια δάκρυα που χύθηκαν αυτές τις μέρες για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, που δήθεν υποφέρουν από τα προνόμια των δημοσίων υπαλλήλων... Ποιος δεν άκουσε ότι η χώρα - και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα - πληρώνει τα σπασμένα του Δημοσίου... Και «πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις», βάζουνε στην κλίνη του Προκρούστη και αυτούς για τους οποίους δήθεν πονούσαν. Η υποκρισία τους δεν έχει όρια.
Ομως, η κίνηση αυτή δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Είναι η κλιμάκωση της ίδιας αντεργατικής επίθεσης που δεν κάνει διακρίσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, σε «υψηλόμισθους» και χαμηλόμισθους. Είναι ο τελευταίος κρίκος στην ατέλειωτη αλυσίδα που περνάνε στα χέρια και στα πόδια της εργατικής τάξης από κοινού κυβέρνηση και τρόικα, αποκλειστικά και μόνο για λογαριασμό της πλουτοκρατίας. Γι' αυτό η κυβέρνηση προχώρησε ήδη σε μια σειρά από νομοθετικές παρεμβάσεις ενάντια στις κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις, νομοθέτησε τις «ειδικές επιχειρησιακές» που νομιμοποιούν αμοιβές κάτω από τα προβλεπόμενα στον κλάδο, αύξησε τον αριθμό των μαζικών απολύσεων, μείωσε τις αποζημιώσεις λόγω απόλυσης, μείωσε τις αμοιβές των υπερωριών, διευκόλυνε την εκ περιτροπής εργασία, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, αύξησε τη δοκιμαστική περίοδο από δύο μήνες σε ένα χρόνο για να μπορούν να απολύουν οι εργοδότες χωρίς να αποζημιώνουν τους εργαζόμενους, ενίσχυσε τη μερική απασχόληση, δηλαδή το μισό μεροκάματο. Ανοιξε ήδη το δρόμο χτυπήματος των μισθών και τώρα κλιμακώνει την επίθεση με κατάργηση και του κατώτερου μεροκάματου και όλων των δικαιωμάτων που κατοχυρώνει η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.
Δεν υπάρχει χρόνος για αναμονή. Σήμερα κάθε ολιγωρία οδηγεί χιλιάδες εργάτες στον Καιάδα. Κάθε δισταγμός, μπροστά στο κόστος του αγώνα - και τέτοιο κόστος υπάρχει - θα οδηγήσει σίγουρα σε ακόμα μεγαλύτερες απώλειες για όλους τους εργαζόμενους. Σήμερα, το κεφάλαιο και οι υπηρέτες του πρέπει να πάρουν απάντηση. Σαν ένας άνθρωπος, η εργατική τάξη πρέπει να σηκωθεί όρθια. Πρέπει να τους σταματήσουμε. Μπορούμε να τους σταματήσουμε. Με τη σημερινή απεργία σε Δημόσιο και ΔΕΚΟ. Με την κλιμάκωση και την απεργία στις 19 Οκτώβρη. Να μετατρέψουμε κάθε επιχείρηση και εργοστάσιο σε φρούριο του αγώνα. Να τους πολεμήσουμε με κάθε μέσο και τρόπο.
2η Εκδοση 
Feeds
