Παπαγεωργίου Βασίλης

Προφανώς στους ΝΑΤΟικούς αναφέρεται και η υπεύθυνη Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΥΝ, Ρένα Δούρου, που δήλωσε προχτές ότι «η Λιβύη ζει ιστορικές στιγμές, καθώς γίνεται ένας ακόμη κρίκος της "αραβικής άνοιξης": Είναι η τρίτη χώρα, μετά από την Τυνησία και την Αίγυπτο, που ένα αυταρχικό, αποκομμένο από το λαό καθεστώς, ανατρέπεται από λαϊκή εξέγερση». Από μια «εξέγερση» με τη σφραγίδα των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ εναντίον του μέχρι πρόσφατα «εκλεκτού» τους, στρατηγού Καντάφι...

Και προφανώς, επειδή αναγνωρίζει τη «συμβολή» των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών και της επέμβασης θα ήθελε από την ελληνική κυβέρνηση κάτι παραπάνω από τη «γην και ύδωρ» που ήδη παρείχε απλόχερα στα ΝΑΤΟικά γεράκια - συμμάχους της. Γι' αυτό και η Ρ. Δούρου, στην ίδια δήλωση, σημειώνει ότι «σήμερα πάντως, υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων, η κυβέρνηση εμφανίζεται εκτεθειμένη και ουραγός των γεγονότων». Ο ΣΥΝ ήθελε προφανώς να έχει παίξει η κυβέρνηση ...πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη, διεκδικώντας μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας για την εγχώρια πλουτοκρατία.

Το να φτάνει η εφημερίδα του ΣΥΝ να πανηγυρίζει για τη «βοήθεια» που παρείχε το ΝΑΤΟ δεν προκαλεί έκπληξη. Εξάλλου, τόσο ο ΣΥΝ, όσο και το ΚΕΑ, πριν από την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη, καλούσαν την ΕΕ, ως τον «καλό» ιμπεριαλιστή, να αναλάβει δράση «για την προστασία του λαού». Αλλωστε, ο ΣΥΝ είχε σπεύσει να βαφτίσει «λαϊκή εξέγερση» τη δράση των αντικαθεστωτικών δυνάμεων στη Λιβύη, δηλαδή των πρώην συνεργατών του δικτάτορα Καντάφι... «Η διεθνιστική αλληλεγγύη μας είναι αμέριστη με τη Λιβυκή εξέγερση, όπως και με τις άλλες ελπιδοφόρες λαϊκές εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο», σημείωνε το Γραφείο Τύπου του ΣΥΝ στις 21/2/2011.

Με «χιούμορ» βγαλμένο από το βόθρο της προπαγάνδας ενάντια στις εργατικές λαϊκές κινητοποιήσεις και την ταξική τους πρωτοπορία, ο ΣΚΑΪ επιστράτευσε στη συκοφάντηση της χτεσινής απεργιακής κινητοποίησης των εργαζομένων στον επισιτισμό - τουρισμό τη μεσημεριανή σατιρική - κατά την άποψή τους - εκπομπή «Ιδρυμα». Με κρυάδες και εμετικές εξυπνάδες, οι συντελεστές της εκπομπής παρουσίασαν τους εργαζόμενους που περιφρουρούσαν την απεργία σαν «κομάντο του Περισσού», που «εκπαιδεύτηκαν στη Βόρεια Κορέα και είναι εμβολιασμένοι για να μην προσβληθούν από τον νεοφιλελευθερισμό και τον καπιταλισμό». Εγκάλεσαν μάλιστα το ΠΑΜΕ, επειδή «δεν ξεκίνησε την απεργία την ώρα που έλεγε η Ομοσπονδία τους, στις 11 π.μ.», αλλά «ξύπνησαν από τα χαράματα για να πάνε στα ξενοδοχεία», επειδή το «ΠΑΜΕ θέλει πάντα να είναι αυτόνομο» - είναι τέτοια η σχέση τους με το εργατικό κίνημα, που νομίζουν οι δόλιοι ότι οι απεργίες ξεκινούν την ώρα που ορίζονται οι συγκεντρώσεις! Δεν εκπλήσσει το μίσος τους για το ταξικό κίνημα. Ο ΣΚΑΪ, άλλωστε, έχει καταθέσει διαπιστευτήρια για τον τρόπο με τον οποίο σε κάθε απεργία υπερασπίζεται τα συμφέροντα της μεγαλοεργοδοσίας, άρα και των μεγαλοξενοδόχων που βρέθηκαν χτες σε απεργιακό κλοιό. Στην πρεμούρα όμως να χτυπήσουν το ΠΑΜΕ, τους ξεφεύγουν άθελά τους και αλήθειες. Οπως αυτή που λέει ότι το ΠΑΜΕ ήταν αυτό που πρωτοστάτησε στην οργάνωση και την περιφρούρηση της χτεσινής απεργίας, όταν η εργοδοτική - κυβερνητική Ομοσπονδία του κλάδου πήγε να ξεμπερδέψει με μια κινητοποίηση για την τιμή των όπλων. Οι εργαζόμενοι να βγάλουν συμπεράσματα. Οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί θα γίνουν πιο επιθετικοί το επόμενο διάστημα, για να δηλητηριάσουν λαϊκές συνειδήσεις και να συκοφαντήσουν το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ. Φοβούνται το ταξικό κίνημα και τη δύναμη που δίνει στην πάλη του λαού το ΚΚΕ, γι' αυτό επιτίθενται με λύσσα.

Η ελληνική κυβέρνηση για άλλη μια φορά είναι συνένοχη στο έγκλημα. Δε θα είχε αυτή την εξέλιξη η ιμπεριαλιστική επέμβαση αν δεν είχε παραχωρηθεί η βάση της Σούδας. Αλλωστε, παραχώρησε και στρατιωτικές δυνάμεις. Είναι άλλος ένας λόγος ο λαός να τους γυρίσει οριστικά την πλάτη και να παλέψει με το ΚΚΕ για τη δική του εξουσία και για το δικαίωμα κάθε λαού να αποφασίζει την εξουσία που πραγματικά επιθυμεί χωρίς προξενητάδες από τα μονοπώλια.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ομως επειδή αυτά είναι κάπως... αφηρημένες έννοιες, ευτυχώς έχουμε την Αννα Διαμαντοπούλου - την υπουργό Παιδείας - να μας τα αποσαφηνίζει. Ετσι λοιπόν μάθαμε ότι πολύ θα ήθελε να δει έναν εφοπλιστή στη διοίκηση του Πανεπιστημίου Πειραιά.

Ε, τότε ναι, είναι απολύτως βέβαιο πώς το ΠΑΣΟΚ παλεύει και κάνει αλλαγές για το συμφέρον της «κοινωνίας». Γιατί ως «κοινωνία» εννοεί τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες και τους βιομήχανους.

Σε αυτούς παραδίδει την τριτοβάθμια εκπαίδευση και είναι βέβαιο πώς έχουν εξαιρετικές ιδέες για το τι θα την κάνουν. Αλλωστε εργαζόμενους χρειάζονται και πάντα θα χρειάζονται. Γιατί να μην τους... «σπουδάσουν» και όπως θέλουν.

Πώς να το κάνουμε είναι διαφορετικό πράγμα η κατάργηση δικαιωμάτων, η υποταγή, η μερική απασχόληση, οι μισθοί των 400 και 500 ευρώ να... διδάσκονται στα πανεπιστήμια και να έχουν ακαδημαϊκή υπόσταση.

ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ του είδους Α. Γεωργιάδη, δεν είναι και παράξενο πράγμα να ακούς ότι η περιφρούρηση της απεργίας των ξενοδοχοϋπαλλήλων είναι πράξη «εσχάτης προδοσίας».

Το θέμα όμως δεν είναι μόνο ποιοι το λένε αυτό, αλλά και ποιοι το εννοούν. Κι από ό,τι φαίνεται είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που το λένε...

Γιατί οι «ακραίοι» βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ. εκστομίζουν τέτοια πράγματα, όμως οι «μετριοπαθείς» του ΠΑΣΟΚ, ή της ΝΔ παλιότερα, βγάζουν τις απεργίες παράνομες, κάνουν επιστρατεύσεις και ενίοτε μας απειλούν με... τανκς αν δεν ψηφίσουμε κανένα «μνημόνιο» ή «μεσοπρόθεσμο».

Και φυσικά όλοι αυτοί μαζί, παρέα και αγκαλιά ψηφίζουν τους νόμους και τις διατάξεις που δίνουν προνόμια στο κεφάλαιο και θεωρούν «εχθρό» όποιον αντιτίθεται στην κερδοφορία του και στην εκμετάλλευση του λαού.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σύμφωνα με δημοσίευμα στην ιστοσελίδα της «Deutsche Welle», το οποίο επικαλείται στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η γερμανική κυβέρνηση, «ο αριθμός των 65χρονων που εργάζονται στη Γερμανία αυξήθηκε από τους 417.000 το 2000 σε σχεδόν 661.000 το 2010. Ετσι, το ποσοστό των εργαζόμενων συνταξιούχων αυξήθηκε την τελευταία δεκαετία από το 3% στο 3,9%».

Το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι συνταξιούχοι άνω των 65 ετών αναγκάζονται να εργαστούν καταδεικνύει την ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο και αποτελεί μια επιπλέον ένδειξη για το πού οδηγούν τα βάρβαρα μέτρα που παίρνουν οι κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας για την καταστροφή εργατικής δύναμης, στην προσπάθειά τους να ξεπεράσουν την καπιταλιστική κρίση υπέρ των μονοπωλίων.

Ωστόσο, ακόμα και αυτό το στοιχείο αξιοποιείται από τη γερμανική κυβέρνηση, η οποία, αναποδογυρίζοντας την πραγματικότητα, το «κόβει και το ράβει» στα μέτρα της: Αναφερόμενη σε αυτά τα στοιχεία, εκπρόσωπος του υπουργείου Εργασίας της Γερμανίας, σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, υποστηρίζει ότι οι εργαζόμενοι συνταξιούχοι αυξάνονται όχι επειδή οι αποδοχές τους είναι μικρές, αλλά επειδή στα 65 αισθάνονται ότι μπορούν να συνεχίσουν την εργασία και την προσφορά τους στην κοινωνία. Και, ως εκ τούτου, γιατί να μην αυξηθεί το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 ή και παραπάνω;

Καθημερινά γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι αν οι λαοί δεν οργανώσουν την πάλη τους και δεν αντεπιτεθούν, διεκδικώντας τη δική τους, λαϊκή εξουσία και οικονομία, η πλουτοκρατία και οι κυβερνήσεις της θα κλιμακώνουν την αντιλαϊκή πολιτική, θερίζοντας όσα δικαιώματα και κατακτήσεις έχουν απομείνει.

«Πολιτικά έχει τεράστια σημασία αν ο Καντάφι θα έχει το θάρρος να πεθάνει πολεμώντας ή να αυτοκτονήσει. Σε μια τέτοια περίπτωση, το όνομά του θα ταυτιστεί με τις πρώτες ριζοσπαστικές δεκαετίες της εξουσίας του και έτσι θα αφήσει μια ιστορική παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές των Λίβυων. Αντιθέτως, αν προτιμήσει να παραδοθεί ή να την "κοπανήσει" στο εξωτερικό εξευτελιζόμενος ή διασυρόμενος από τους νικητές επιδρομείς, θα ταυτιστεί με την ύστερη φάση εκφυλισμού και διαφθοράς του καθεστώτος του. Θα περάσει έτσι στη συνομοταξία πλήρως απαξιωμένων ηγετών τύπου Χόνεκερ, Ζίβκοφ ή Σαντάμ Χουσεΐν, που έχουν ήδη λησμονηθεί». Αυτά γράφει στο χτεσινό «Εθνος» ο Γ. Δελαστίκ, διευθυντής του ΠΡΙΝ, της εφημερίδας των ΑΝΤΑΡΣΥΑ/ΝΑΡ. Η επιλογή του Δελαστίκ να βάλει στο ίδιο καλάθι τα ανδρείκελα του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, όπως ο Καντάφι και ο Χουσεΐν, με τους ηγέτες σοσιαλιστικών κρατών, όπως ο Χόνεκερ και ο Ζίβκοφ, δεν είναι τυχαία. Αντανακλά την αντίληψη που έχει ο χώρος των οπορτουνιστών για το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε και ταυτόχρονα αποτελεί συμβολή στην προσπάθεια των αστών να συκοφαντήσουν την πρώτη απόπειρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, ανεξάρτητα από λάθη, παραλείψεις και στρεβλώσεις. Στοιχίζοντας κομμουνιστές ηγέτες με αρχηγούς καπιταλιστικών κρατών, που συνεργάστηκαν με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, μέχρι που τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους ήρθαν σε σύγκρουση, ο Δελαστίκ δεν κάνει τίποτα άλλο από το να συντάσσεται με τους αστούς σε τέτοιες εκτιμήσεις. Αυτός ήταν διαχρονικά ο ρόλος των οπορτουνιστών: Να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους καπιταλιστές, επιτιθέμενοι με κάθε τρόπο και συκοφαντώντας το κομμουνιστικό κίνημα.

Οι κυβερνώντες επιχειρούν να επιβάλουν με κάθε μέσο τα σκληρά μέτρα του μεσοπρόθεσμου προγράμματος και επιδιώκουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα συνολικότερα να αποδεχτούν αδιαμαρτύρητα τη σκληρή λιτότητα, την υπερφορολόγηση και την κατακρεούργηση των δικαιωμάτων τους. Να μην τους περάσει. Ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας που οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα θα νιώσουν την καταιγίδα των νέων μέτρων. Ο Σεπτέμβρης πρέπει να γίνει ο μήνας του σύσσωμου αγώνα του λαού για την παρεμπόδιση αυτών των μέτρων. Με κοινή δράση και αγώνα σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στη γειτονιά, παντού. Αυτός ο αγώνας θα έχει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στο βαθμό που θα επιτευχθεί η ενότητα δράσης και η κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και του χωριού, με τους φτωχομεσαίους αγρότες, τους νέους τους συνταξιούχους. Αυτός ο αγώνας θα έχει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα αν γίνει ακόμα πιο πλατιά και στέρεα η συμπόρευση με το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ είναι η μοναδική πολιτική δύναμη που έχει δηλώσει ανοιχτά ότι δε μετέχει στην αστική διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης. Πρωτοστατεί στη συγκρότηση του Μετώπου που παλεύει ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων και της πλουτοκρατίας ως την ανατροπή της. Παλεύει να έχει αποτελέσματα στην καθημερινότητα, να παρεμποδιστούν και να μην περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα, να δημιουργηθούν ρήγματα στο αστικό πολιτικό σύστημα και να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία.