Την προηγούμενη βδομάδα εταιρεία πέταξε στο δρόμο πέντε εργαζόμενους γιατί αντιστάθηκαν στη διαρκή καταστρατήγηση των δικαιωμάτων τους. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και οι κεφαλαιοκράτες στο σύνολό τους υψώνουν όλο και περισσότερο τους τόνους προκειμένου να φοβίσουν τους εργαζόμενους, ώστε να μην αντιδρούν στα όλο και πιο σκληρά μέτρα που λαμβάνονται. Μέτρα όπως η σκληρή φοροαφαίμαξη που, στις σημερινές συνθήκες, αυτά λειτουργεί πολλαπλασιαστικά. Απειλεί την ίδια την επιβίωση των εργατικών και λαϊκών οικογενειών.

Ολα τα παραπάνω, από την απόλυση λόγω αντίστασης στην καταστρατήγηση εργασιακών δικαιωμάτων από τ' αφεντικό μέχρι την επιβολή μέτρων που μας στερούν τα στοιχειώδη, γίνονται για να σωθεί το κεφάλαιο. Μας απαγορεύουν να είμαστε υγιείς, να έχουμε αθλητισμό, να δουλεύουμε λίγες ώρες, να βλέπουμε τα παιδιά μας, να μάθουμε πράγματα για να μπουκώσουν αυτοί με περισσότερα κέρδη. Για να γίνουν οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι και τα πολιτικά τους τσιράκια πιο πλούσιοι και εμείς να μετράμε τις μπουκιές μας.

Ολα αυτά τα λένε «δημοκρατία» και μας κουνάνε το δάκτυλο και αγανακτούνε όταν διεκδικούμε. Θέλουν να μας κάνουν να αισθανόμαστε ένοχοι γι' αυτό. Ενα πρέπει να έχουμε καθαρό. Ο,τι αυτοί αποκαλούν «δημοκρατία» για εμάς είναι βαρβαρότητα και εμείς τα θύματά της. Ομως εμείς είμαστε οι παραγωγοί του πλούτου και έχουμε κάθε δικαίωμα να γκρεμίσουμε και τη βαρβαρότητα και τα παράσιτα που τη στηρίζουν.

Καυγαδίζουν για το ποιος δίνει τα περισσότερα και πιο γρήγορα στο μεγάλο κεφάλαιο. Αυτή είναι η έγνοια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Μετά τις αλλεπάλληλες ανακοινώσεις του αρμόδιου υπουργού Ανάπτυξης Μ. Χρυσοχοΐδη για το ΕΣΠΑ, την αναθεώρηση που δέχτηκε η ΕΕ για την εθνική συμμετοχή, την επίσπευση των ρυθμών, την αναδιάρθρωση με απόρριψη των «νεκρών» έργων, έρχεται ο υπεύθυνος της ΝΔ Κ. Χατζηδάκης να ασκήσει κριτική για τις καθυστερήσεις, την πτώση της χώρας στην κατάταξη απορρόφησης και πάει λέγοντας.

Το «έργο» έχει ξαναπαιχτεί, με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Λίγο μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ, ήρθαν οι πρώτες εξαγγελίες. Επιταχύνθηκε ο ρυθμός απορρόφησης, άρχισαν να δίνονται - στο μεγάλο κεφάλαιο - οι ενισχύσεις, αυξήθηκε ο ρυθμός απορρόφησης, που επί κυβερνήσεων ΝΔ ήταν εξαιρετικά χαμηλός. Τότε το ΠΑΣΟΚ είχε μιλήσει για καθυστερήσεις της ΝΔ.

Σήμερα, έρχεται η ΝΔ να ασκήσει κριτική για τις καθυστερήσεις, η κυβέρνηση δε βγάζει μιλιά για την... κατάταξη, αλλά και οι δύο μαζί για ένα πράγμα αγωνίζονται και αγωνιούν. Να πάνε τα λεφτά γρήγορα και σίγουρα στους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Ε, σ' αυτή την αγωνία δεν πρέπει να τους ακολουθήσει ο λαός. Γιατί η «ανάπτυξη», στην οποία συμφωνούν και οι δύο, είναι για τα αφεντικά και κανέναν άλλον....

Η παραπάνω εκτίμηση ανήκει σε δυο πανεπιστημιακούς εκ των υποστηρικτών του νόμου - πλαισίου, στους Ν. Αλιβιζάτο και Αντ. Μανιτάκη, σε άρθρο τους στην «Καθημερινή», με το οποίο καλούν τους συναδέλφους τους να χαμηλώσουν τους τόνους διαφωνιών με το νόμο. Οι δυο πανεπιστημιακοί, αντιπαραβάλλοντας την αποτελεσματικότητα στη δημοκρατία, λένε: «Τα πολυμελή συλλογικά όργανα ενδέχεται πράγματι να είναι αντιπροσωπευτικά, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι μπορεί να λειτουργήσουν και αποτελεσματικά. Φοβούμενη τους δαίμονες του αυταρχικού μας παρελθόντος, η γενιά μας δεν συνειδητοποίησε ως τώρα ότι κάθε καλός καθηγητής δεν μπορεί να είναι και καλός πρύτανης. Στις μέρες μας, πέραν του ήθους, της ακεραιότητας και της επιστημοσύνης, ο τελευταίος πρέπει να έχει και ικανότητες να διοικεί έναν πολύπλοκο οργανισμό».

Με άλλα λόγια, ζητούν να αφήσουμε πίσω τους δαίμονες του αυταρχικού παρελθόντος και να υποταχθούμε στους μάνατζερ του αυταρχικού μέλλοντος των ΑΕΙ, που θα είναι ...αποτελεσματικοί στη διοίκηση του νέου Πανεπιστημίου που θα λειτουργεί σαν επιχείρηση. Για τα ήθη και τις αξίες του νέου Πανεπιστημίου δε χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτε άλλο. Τα λένε μόνοι τους.

Μόνο που τέτοιου είδους ανακοινώσεις μόνο για έπαινο δεν είναι. Το αντίθετο, είναι κόλαφος για τις κυβερνήσεις που με την πολιτική που ασκούσαν και συνεχίζουν να ασκούν στο χώρο της Υγείας, είχαν και έχουν μετατρέψει τα Ταμεία σε χρηματοδότες των μεγάλων πολυεθνικών του κλάδου, καθώς οι τιμές στα συγκεκριμένα ιατρικά όργανα ήταν μια υπόθεση που αφορούσε αυστηρά τους κυβερνώντες και τις εταιρείες. Αν λοιπόν αρκούσε μια πολιτική απόφαση για να ωφεληθεί το ΙΚΑ το ποσό των 55 εκατομμυρίων ευρώ, τότε γίνεται φανερό, ότι τόσα χρόνια, το ΙΚΑ πλήρωνε υπερτιμημένα ιατρικά όργανα. Δηλαδή, με δυο λόγια, οι κυβερνήσεις είχαν αφήσει ανυπεράσπιστο το ΙΚΑ αλλά και τ' άλλα Ταμεία στις κερδοσκοπικές ορέξεις των πολυεθνικών. Οι ίδιοι δηλαδή ομολογούν την εγκληματική πολιτική που ασκείται σε βάρος των ταμείων και κατ' επέκταση των ασφαλισμένων που πληρώνουν τα σπασμένα με τις εισφορές τους.

Η νέα έκκληση που απηύθυνε ενόψει της Συνόδου Κορυφής του Γιούρογκρουπ η κυβέρνηση, διά του εκπροσώπου της, για «εθνική συστράτευση στο εξωτερικό μέτωπο», με τη διευκρίνιση ότι «δεν έχουμε πόλεμο με τα πολιτικά κόμματα, είμαστε σε πόλεμο με τους κερδοσκόπους», είναι ολοφάνερο ότι επιχειρεί να ρίξει στάχτη στα μάτια του λαού και να κρύψει τους πραγματικούς στόχους της πολιτικής που εφαρμόζει. Το μόνο υπαρκτό μέτωπο που έχει η κυβέρνηση δεν είναι στο εξωτερικό, αλλά στο εσωτερικό και είναι το μέτωπο κατά του λαού, που τον βουλιάζει στη φτώχεια και την εξαθλίωση για χάρη των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, που είναι άλλωστε ο μεγάλος νικητής αυτού του πολέμου. Σε αυτόν τον πόλεμο οι «κερδοσκόποι», δηλαδή το χρηματιστικό κεφάλαιο, τα μονοπώλια, είναι φυσικοί και σταθεροί σύμμαχοι της κυβέρνησης, ακριβώς γιατί έχουν τον ίδιο στρατηγικό στόχο, την έξοδο από την κρίση προς όφελος των μονοπωλίων. Το μνημόνιο και το «μεσοπρόθεσμο» αποτελούν αδιάψευστη απόδειξη του μετώπου κυβέρνησης με τους «κερδοσκόπους», τα συμφέροντα των οποίων εκφράζει αυθεντικά η τρόικα (ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ). Αυτό που ζητάει, λοιπόν, η κυβέρνηση είναι συστράτευση και συναίνεση στα βάρβαρα μέτρα που προωθεί από κοινού με την τρόικα. Τέτοια συστράτευση και συναίνεση από το λαό δεν πρέπει φυσικά να υπάρξει. Επιβάλλεται όμως την ίδια στιγμή να υπάρξει συστράτευση του λαού με το ΚΚΕ για να υπονομευτούν η οικονομική κυριαρχία των μονοπωλίων και το καπιταλιστικό κράτος, ώστε να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση, που περνάει μέσα από την αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία.

Βγήκε τις προάλλες ο πρόεδρος των εμποροβιομηχάνων της Αθήνας Κ. Μίχαλος και κάλεσε σε «ρήξη» με την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης! «Μωρέ μπράβο», θα έλεγε κάποιος λίγο αφελής. «Είδαν κι αυτοί ότι δεν έχει λεφτά ο κόσμος να καλύψει τις ανάγκες του, να ψωνίσει, να καταναλώσει, για να στηριχτούν οι επιχειρήσεις τους και κήρυξαν... αντίσταση». Αλλά δεν ήταν έτσι τα πράγματα, το έγραψε ο «Ρ», ότι η «ρήξη» έχει να κάνει με τις αντιπαραθέσεις του κεφαλαίου και εκείνο το τμήμα του που βλέπει να μένει στην «απ' έξω» των ενισχύσεων, καθώς οι αδύναμοι κρίκοι της αλυσίδας των επιχειρηματιών, θα φαγωθούν κι αυτοί στο πλαίσιο της καπιταλιστικής κρίσης. Γι' αυτό δεν πολυξαφνιάζει ο Κ. Μίχαλος, που χτες, στο ΔΣ του ΕΒΕΑ, υποδεχόμενος και τον νέο γραμματέα Στρατηγικών Επενδύσεων, άνοιξε το στόμα του και δεν άφησε τίποτα «όρθιο». Οχι μόνο «ρήξη» με την κυβερνητική πολιτική δεν του προέκυψε, αλλά ίδια επιχειρήματα, με μόνη διαφορά ότι ζήτησε μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα! Υποστήριξε ότι είναι μεγάλη η φορολόγηση των... επιχειρήσεων, ότι χρειάζονται απλές διαδικασίες στο θεσμικό περιβάλλον, ότι παραμένουν στην Ελλάδα «κλειστές» οι αγορές, ότι οι επιχειρήσεις βαρύνονται με τις «υψηλότερες εργοδοτικές εισφορές» στην Ευρώπη. Κι αυτά, δεν είναι μόνο σύμφωνα με όσα λέει η κυβέρνηση, αλλά εφόσον πραγματοποιηθούν θα σημάνουν ακόμη περισσότερους αντιλαϊκούς φόρους για να μειωθεί κι άλλο η φορολογία του κεφαλαίου, περιστολή δικαιωμάτων και αμοιβής για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Γιατί κάποιος θα πρέπει να πληρώσει και το νέο «μάρμαρο». Η εργατική τάξη μαζί με τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει και μπορούν να ανοίξουν το δρόμο για φιλολαϊκές εξελίξεις, σε ρήξη με το κεφάλαιο και τους εκπροσώπους του, με τον αγώνα και τις θέσεις της.