Ανακοίνωση πρώτη: «Ολες οι απεργίες έχουν ένα κόστος. Το κόστος που δημιουργείται απ' τις απεργίες εξοφλείται εν συνεχεία με νέους φόρους». Ανακοίνωση δεύτερη: «Πρέπει να γνωρίζουν οι συντεχνίες ότι βασικός λόγος που φτάσαμε στον ευτελισμό της δημοκρατίας μας και στην εκχώρηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων είναι η εκβιαστική δράση τους και ο ανερμάτιστος κομματικός πατριωτισμός τους όλα αυτά τα χρόνια».
Και οι δύο ανακοινώσεις φέρουν τη σφραγίδα του ΛΑ.Ο.Σ.. Ετσι αντιμετωπίζει την επικείμενη 48ωρη απεργιακή κινητοποίηση. Οπως δηλαδή αντιμετώπισε στο παρελθόν και κάθε προηγούμενη. Δεν ξαφνιάζει βεβαίως κανέναν η στάση του αυτή. Εχει ωστόσο μια αξία να καταγραφεί, κυρίως στις εργατικές λαϊκές συνειδήσεις. Εχει αξία πρακτική για τη ζωή των ανθρώπων του μόχθου, να αποτελέσει και ο τρόπος με τον οποίο το μόρφωμα αυτό στάθηκε απέναντι στους δίκαιους αγώνες του λαού - για τον οποίο κατά τα άλλα κόπτεται - κριτήριο απόρριψης και καταδίκης του. Ο ΛΑ.Ο.Σ. έχει δώσει ήδη πάρα πολλές αποδείξεις της εχθρότητάς του για το λαό, για το εργατικό λαϊκό κίνημα και τους αγώνες του. Εχει δώσει πάμπολλες αποδείξεις της αντιδραστικής του φύσης και του ρόλου του ως βαστάζου της αντιλαϊκής πολιτικής προς όφελος του κεφαλαίου. Τα φτωχά λαϊκά στρώματα να τον πληρώσουν με το ίδιο νόμισμα. Να του γυρίσουν την πλάτη, οριστικά και αμετάκλητα.
Οταν οι ΝΑΡίτες...
Οι ΝΑΡίτες και οι περί αυτούς, όπως οι ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλοι, είναι μανούλες στη διαστρέβλωση των θέσεων του ΚΚΕ. Χαρακτηριστικό είναι το δημοσίευμα του ΠΡΙΝ την προπερασμένη Κυριακή, όπου αναλύονται οι θέσεις του ΝΑΡ για την πολιτική επικαιρότητα. Σημειώνεται μεταξύ άλλων: «Η Αριστερά πρέπει να δώσει τη μάχη για την κλιμάκωση των αγώνων τώρα και όχι να αναζητά κοινοβουλευτική λύση με εκλογές (...) Οι ηγεσίες ΚΚΕ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κινούνται όμως σε άλλη κατεύθυνση. Στρίβουν το κεφάλι στη δυνατότητα μιας νέας εκτίναξης του κινήματος και ζητούν επίμονα εκλογές. Αλλο να δώσεις και τη μάχη των εκλογών από τη σκοπιά μιας αντικοινοβουλευτικής αντίληψης ανατροπής και άλλο την ώρα που το μαζικό κίνημα φωνάζει "δεν φεύγουμε αν δεν πέσουν" η Αριστερά να λέει μαζεύτε τα και πάμε για κάλπες». Ενώ στο ΠΡΙΝ της περασμένης Κυριακής γράφει ότι το ΚΚΕ «στην πράξη συνδυάζει τη ρεφορμιστική λογική στο εργατικό κίνημα και την εκλογικίστικη τακτική». Το ψέμα και η διαστρέβλωση βγάζουν μάτι. Το ΝΑΡ τσουβαλιάζει το ΚΚΕ με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο το ίδιο συναγελάζεται στα καθοδηγητικά κέντρα της πλατείας. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ζητάει εκλογές, προκειμένου - όπως λέει - να φύγει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Τα ίδια όμως λένε και τα ΝΑΡ - ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που διαλαλούν ότι παλεύουν από τις πλατείες για μια «πραγματική δημοκρατία». Αυτή λιβανίζουν και από τις σελίδες του ΠΡΙΝ, προσθέτοντας ότι πρέπει να φύγουν η κυβέρνηση και το μνημόνιο. Δε λένε όμως ότι η καπιταλιστική κρίση θα είναι εδώ και χωρίς το μνημόνιο, όσο η στρατηγική του κεφαλαίου παραμένει κυρίαρχη. Παρεμπιπτόντως, τόσο το ΝΑΡ, όσο και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, το πρωί προπαγανδίζουν τον κομματικό τους λόγο και το απόγευμα εμφανίζονται στην πλατεία με τη μάσκα του ακομμάτιστου, «ζυμώνοντας» στα μέτρα των δυνατοτήτων τους το «έξω τα κόμματα, έξω τα συνδικάτα». Στην πραγματικότητα, αυτό που λένε είναι «έξω το ΚΚΕ, έξω το ΠΑΜΕ».
... χάνουν το μέτρο
Το ΚΚΕ αντιμετωπίζει τις εκλογές σαν ένα όπλο που αν ο λαός το χρησιμοποιήσει σωστά, μπορεί να καταφέρει ακόμα μεγαλύτερο πλήγμα στο αστικό πολιτικό σύστημα, να δώσει ώθηση στην πάλη για την ανατροπή του. Αυτά το ΝΑΡ κάνει πως δεν τα καταλαβαίνει, επειδή το ίδιο έχει κοντόφθαλμη στρατηγική, που δε φτάνει πέρα από την αλλαγή στο επίπεδο της διακυβέρνησης. Οσο για τους αγώνες, πάει πολύ να κουνάει το δάκτυλο στο ΚΚΕ και στο ΠΑΜΕ. Γιατί η δράση τους σε κάθε μικρή και μεγάλη αγωνιστική εργατική και άλλη κινητοποίηση, είναι καθοριστική. Γιατί έχουν επιδράσει αποφασιστικά στην οργάνωση πάνω από 20 απεργιών τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ασκώντας πίεση και σ' αυτή την εργοδοτική-κυβερνητική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με την οποία κάποτε φλερτάριζαν. Από σήμερα ξεκινάει μια 48ωρη απεργία στην κήρυξη της οποίας είχε καθοριστική συμβολή το ΠΑΜΕ. Από τα χαράματα, οι κομμουνιστές δίνουν τη μάχη της περιφρούρησης στους τόπους δουλειάς, εκεί που ανθεί η εκμετάλλευση και ριζώνει η ταξική αναμέτρηση. Ας αφήσουν λοιπόν τα σάπια οι ΝΑΡίτες που προτείνουν διέξοδο μια άλλη αστική ριζοσπαστική αντιμνημονιακή κυβέρνηση, που θα αρνηθεί τάχα να πληρώσει το χρέος, που θα φύγει από την ΕΕ, που θα κάνει έλεγχο στις τράπεζες, ως ενδιάμεσο κρίκο στην αντικαπιταλιστική ανατροπή, φλερτάροντας τώρα με δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, σαν την ΚΟΕ και το «μέτωπο του Αλαβάνου». Αστική λύση με αντικαπιταλιστική φρασεολογία...
Ο λαός να επιστρέψει τον εκβιασμό
Τόσο από εκπροσώπους της κυβέρνησης και του κεφαλαίου, όσο και από παράγοντες της Ευρωζώνης, της ΕΕ και της πλουτοκρατίας, εξελίσσεται ένα πογκρόμ εκβιασμών σε βάρος του λαού, προκειμένου να σκύψει το κεφάλι και να δεχθεί τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα εντός και εκτός του «Μεσοπρόθεσμου». Με μοιρασμένους ρόλους, εκβιάζουν για συναίνεση, απειλώντας ότι σε διαφορετική περίπτωση η χρεοκοπία είναι μονόδρομος. Οι εκβιασμοί, από όπου κι αν προέρχονται, βάζουν μπροστά το δίλημμα «ή Μεσοπρόθεσμο ή στάση πληρωμών». Ζητάνε, δηλαδή, από τον χρεοκοπημένο λαό να κάνει θυσίες για να πτωχεύσει ελεγχόμενα η χώρα και να γλιτώσει η ντόπια πλουτοκρατία τη μεγάλη ζημιά.
Ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφορές και τον κομματικό ανταγωνισμό, τον αποπροσανατολισμό σιγοντάρουν τόσο η ΝΔ και ο ΛΑ.Ο.Σ., όσο και οι δυνάμεις εκείνες που ανάγουν το χρέος σε κύριο ζήτημα, επιδιώκοντας να καναλιζάρουν τις διεκδικήσεις στο ένα ή το άλλο μέτρο διαχείρισης του χρέους. Ολα τα σφυριά της άρχουσας τάξης προβάλλουν το χρέος και τα δάνεια ως το κύριο, για να περιορίσουν τη συζήτηση στη μια ή την άλλη μορφή μέτρων. Απειλούν με στάση πληρωμών σε μισθούς και συντάξεις, αποκρύπτοντας ότι τα χρήματα από τα δάνεια δεν προορίζονται ούτε για μισθούς, ούτε για συντάξεις, ούτε για επιδόματα, αλλά για να γεμίσουν τις τσέπες τους οι δανειστές της χώρας και οι κεφαλαιοκράτες με επιδοτήσεις και προνόμια.
Οι εκβιασμοί στοχεύουν στο λαό. Αυτόν θέλουν να τρομοκρατήσουν με τα διλήμματα «σκληρά μέτρα ή χρεοκοπία». Το λαό θέλουν να στήσουν στη γωνία, να τον κάνουν να αγωνιά και να πασχίζει για τη σωτηρία των μονοπωλίων, να θυσιάζει το μισθό του, την ασφάλισή του, την ίδια του τη ζωή για την ανάκαμψη του κεφαλαίου. Αποκορύφωμα αυτών των εκβιασμών είναι η τοποθέτηση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, Θ. Πάγκαλου, σε συνέντευξή του σε ισπανική εφημερίδα, όπου, ούτε λίγο ούτε πολύ, έθεσε τον εκβιασμό ως εξής: `Η ψηφίζεται και υλοποιείται το «Μεσοπρόθεσμο» ή βγαίνουν τα τανκς στους δρόμους.
Ο λαός πρέπει να επιστρέψει τους εκβιασμούς. Η οικονομική κρίση είναι κρίση του καπιταλισμού, κρίση του κεφαλαίου, δεν την προκάλεσε ο λαός και γι' αυτό πρέπει να αρνηθεί να την πληρώσει. Να τινάξει από πάνω του τους εκβιασμούς, να απαντήσει ότι δε χρωστάει, του χρωστούν. Η αξιοπρέπεια του λαού, σήμερα, συνδέεται με τη λεβέντικη απόκρουση των εκβιασμών, με την αποφασιστική πάλη ενάντια στη στρατηγική που υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων, για την ανατροπή της εξουσίας τους. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να είναι ανυποχώρητοι απέναντι στον εκβιασμό. Γιατί αν υποχωρήσουν, τότε ο επόμενος που θα εξαπολυθεί εναντίον τους θα είναι ακόμα χειρότερος. Τώρα, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, ο λαός να οργανώσει την πάλη του. Να πυκνώσει τις γραμμές των ταξικών σωματείων, να διαδηλώσει στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, να ανοίξει με την πάλη του το δρόμο για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας.
Ελένη ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
Εκβιασμοί στο λαό για την κερδοφορία του κεφαλαίου...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ, το μήνυμα του πρωθυπουργού στη Βουλή ήταν σαφές: Οι Ευρωπαίοι έκαναν το καθήκον τους: Εξασφαλίζουν την κερδοφορία των τραπεζών (άρα και των επιχειρήσεων) στην Ευρώπη. Ε, λοιπόν, πρέπει να κάνουμε κι εμείς το ίδιο...
Κι επειδή αυτοί το κάνουν σε όλη την Ευρώπη - ακόμη και στις χώρες χωρίς χρέος - επικαλούμενοι και το ελληνικό χρέος, εμείς πρέπει να κάνουμε ...κάτι παραπάνω. Να τσακίσουμε ακόμη πιο πολύ τους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους συνταξιούχους, τους νέους και τους άνεργους.
Διότι την σήμερον ημέρα, αν δε χρεοκοπήσεις για χάρη μιας τράπεζας, τότε τι ...πατριώτης είσαι! Αν δε χάσεις τον μισθό σου για έναν εφοπλιστή ή το επίδομα ανεργίας για έναν βιομήχανο!
Διότι πώς αυτοί θα μπορούν να έχουν τις καταθέσεις τους στην Ελβετία και τα Νησιά Καϊμάν, πώς θα παραγγέλνουν καράβια στη Ν. Κορέα και πώς θα κάνουν εξαγωγές στα Εμιράτα, αν δεν κάνουμε κι εμείς κάτι;
Πώς θα κερδοσκοπούν στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία, στην Αλβανία και τα Βαλκάνια γενικώς, αν εμείς εδώ δεν υποστούμε καμιά τριανταριά χρόνια λιτότητα χωρίς τέλος;
Για όλους αυτούς τους προφανώς φιλοπατριωτικούς λόγους, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κλήθηκαν να επιτελέσουν το δύσκολο έργο της ...θεωρητικής στήριξης και ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου και ο ελληνικός λαός το αυτονόητο τού να το ...πληρώσει.
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΕΛΥΘΗ ΤΕΛΙΚΑ Η ΑΠΟΡΙΑ τού ...από πού θα βρει ο Ε. Βενιζέλος κάποια 600 εκατομμύρια ευρώ που του λείπανε για να φέρει. Από τους μικρομαγαζάτορες!
Εδώ που τα λέμε, δεν πρέπει να δυσκολεύτηκε και πολύ! Σε τελική ανάλυση, είναι πολύ περιορισμένες οι επιλογές του: Μισθωτοί, συνταξιούχοι, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι.
Ακόμη και στην ...τύχη μπορεί να διαλέξανε για το πού θα επιβάλουν ένα ακόμη χαράτσι.
Μίσος για τους ταξικούς αγώνες
Γρηγοριάδης Κώστας
Η διακηρυγμένη εχθρότητα και το αβυσσαλέο μίσος της ΝΔ για τους λαϊκούς - ταξικούς αγώνες, που εκφράστηκαν για πολλοστή φορά χτες με την απαράδεκτη ανακοίνωση που εξέδωσε για τη συμβολική κινητοποίηση του ΠΑΜΕ στην Ακρόπολη, αποτελούν την πιο τρανή απόδειξη για την έμπρακτη στήριξη που προσφέρει για να περάσουν τα βάρβαρα μέτρα που εξοντώνουν το λαό. Πίσω από υποκριτικές και δημαγωγικές αντιμνημονιακές κορόνες, η ηγεσία της ΝΔ βρίσκεται σταθερά απέναντι από τους λαϊκούς αγώνες, βάζοντας στο στόχαστρο ειδικά το ΠΑΜΕ. Δε διεκδικεί απλά να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο μαύρο αντιαπεργιακό μέτωπο, δίνοντας εξετάσεις στην πλουτοκρατία, αλλά το έχει αποδείξει στην πράξη σε όλες τις κινητοποιήσεις που έγιναν τον τελευταίο ενάμιση χρόνο: Των ναυτεργατών, των φτωχών αγροτών, των ιδιοκτητών φορτηγών, κ.ο.κ. Με δυο λόγια, δεν υπήρξε λαϊκή κινητοποίηση και απεργιακός αγώνας που η ηγεσία της ΝΔ να μην τον καταδίκασε αναπαράγοντας τις γνωστές φαιδρές δικαιολογίες είτε περί αμαύρωσης της εικόνας της χώρας στο εξωτερικό είτε της υπονόμευσης του τουρισμού, ενώ δε δίστασε να ενοχοποιήσει τις κινητοποιήσεις για τα «λουκέτα» των μικρών επιχειρήσεων, πλειοδοτώντας υπέρ της απαγόρευσης των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας. Ο λαός όμως βγάζει τα συμπεράσματά του για τη ΝΔ , το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου και δυναμώνει την πάλη του ενάντια στην πολιτική τους, για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Απατηλές εντυπώσεις και παιχνίδια
Μόνο ειρωνικά μειδιάματα προκαλούν τα δημοσιεύματα κυρίως γερμανικών εφημερίδων που εμφανίζουν τον Αντ. Σαμαρά ως τον «Ελληνα πολιτικό που απειλεί να τινάξει στον αέρα το ευρώ» ή τον «εκμεταλλευτή της κατάρρευσης» και άλλα τέτοια. Ολα αυτά τα δημοσιεύματα, που «δένουν» με τις πιέσεις των ομοϊδεατών ηγετών στη σύνοδο κορυφής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, καλλιεργούν μια κατεξοχήν απατηλή και παραπλανητική εικόνα για τον πραγματικό ρόλο της ηγεσίας της ΝΔ και τη συναίνεση και στήριξη που προσφέρει σταθερά εδώ και ενάμιση χρόνο για να περάσουν τα βάρβαρα μέτρα που ισοπεδώνουν τη ζωή του λαού. Οπως οι υποκριτικές αντιμνημονιακές κορόνες δεν μπόρεσαν να αποκρύψουν από τα μάτια του λαού ότι η ηγεσία της ΝΔ υπήρξε ο αναντικατάστατος σύμμαχος της κυβέρνησης και της τρόικας για να περάσουν όλα τα βάρβαρα μέτρα του μνημονίου, έτσι και το ψηφοθηρικό «όχι επί της αρχής» στο «Μεσοπρόθεσμο» δεν μπορεί να αποκρύψει την πλήρη στήριξη και συστράτευση στη νέα άγρια αντιλαϊκή επίθεση. Στη φάση αυτή όμως η πλουτοκρατία, η τρόικα και οι ξένοι δανειστές δεν ανέχονται ούτε τις φραστικές διαφοροποιήσεις ούτε την «εικονική έλλειψη συναίνεσης», όπως την χαρακτήρισε ο υπουργός Οικονομικών, ακριβώς γιατί θέλουν να κλιμακώσουν την ιδεολογική τρομοκρατία υπέρ του «μονόδρομου» του «Μεσοπρόθεσμου». Αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν καθιστά πιο φιλολαϊκή την πολιτική της ΝΔ ούτε βέβαια επιτρέπεται να εγκλωβίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια εντός των τειχών της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής και του αστικού πολιτικού συστήματος.
Οι φοροφυγάδες
Την καραμέλα της φοροδιαφυγής τα κόμματα εξουσίας πάντα την έχουν πρόχειρη. Ειδικά τις περιόδους εκείνες που επεξεργάζονται φορολογικές καταιγίδες για να σαρώσουν τα λαϊκά εισοδήματα με νέα φορομπηχτικά μέτρα που γονατίζουν εργαζόμενους, συνταξιούχους, αυτοπασχολούμενους, νέους και νέες. Είναι ολοφάνερο ότι λένε ψέματα. Πρώτα και κύρια επειδή αυτοί, ως κυβερνώντες, έχουν νομιμοποιήσει και συνεχώς διευρύνουν τη νόμιμη φοροδιαφυγή, που προσφέρουν προς το μεγάλο κεφάλαιο. Μόνο μέσα στην τελευταία εικοσαετία, οι φοροαπαλλαγές έχουν διευρυνθεί τόσο πολύ που είναι πλέον κοινό μυστικό ότι «οι μεγάλοι δεν πληρώνουν φόρους». Στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» των επιχειρήσεων και ενώ μισθωτοί - συνταξιούχοι κυριολεκτικά ξεζουμίζονται από την φορολογική πολιτική, οι μεγαλοεπιχειρηματίες απολαμβάνουν όλο και περισσότερα οικονομικά κίνητρα - χρηματοδοτήσεις και μαζί με αυτά εκπτώσεις φόρων για επενδύσεις, εκπτώσεις φόρων για αγορές μέσων παραγωγής, εκπτώσεις φόρων για εξαγωγές, εκπτώσεις φόρων για συγχωνεύσεις και εξαγορές επιχειρήσεων, εκπτώσεις φόρων και εισφορών για τη διατήρηση θέσεων εργασίας και πάει λέγοντας. Επιπλέον, ενώ είναι στους πάντες γνωστό ότι οι δύο τελευταίες εικοσαετίες ήταν η περίοδος που στη χώρα μας εμφανίστηκαν ιστορικά τα υψηλότερα επιχειρηματικά κέρδη όλων των εποχών, αυτή ήταν ταυτόχρονα και μία περίοδος που οι συντελεστές φορολόγησης των επίσημων κερδών των επιχειρήσεων, γκρεμίστηκαν από τα επίπεδα περίπου του 50%, μόλις στο 20%.
Κάθε φορά που μειώνονται τα κρατικά έσοδα από τις διευρυνόμενες φοροαπαλλαγές προς το κεφάλαιο, τα σπασμένα καλούνται να τα πληρώσουν εκείνοι που εργάζονται στο μεροκάματο και ζουν αποκλειστικά από το μεροκάματό τους. Αυτό είναι, άλλωστε, ταξικά προσανατολισμένη πολιτική. Να στραγγίζεις τα εκμεταλλευόμενα στρώματα της κοινωνίας για να εξασφαλίζονται πόροι και οικονομική στήριξη για τους εκμεταλλευτές.
Ας αφήσουν, λοιπόν, τα μυθεύματα περί της φοροδιαφυγής που είναι γάγγραινα και η οποία προκαλεί τα δημοσιονομικά ελλείμματα που μας οδηγούν σε μεγάλα κρατικά χρέη και άλλα παρόμοια. Και οι φορο-ελαφρύνσεις του κεφαλαίου και τα ελλείμματα και το χρέος, είναι φαινόμενα σύμφυτα με το σύστημα, που το συνοδεύουν και το ακολουθούν σε όλη την ιστορική του εξέλιξη. Αρα, αλλού βρίσκεται η πηγή που ξερνάει τα βάρβαρα μέτρα κυβέρνησης - τρόικας και άλλους στόχους υπηρετούν. Πηγή του κακού και όλων των δεινών που υφίστανται οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα είναι η οικονομική κρίση που μαστίζει την καπιταλιστική οικονομία και τα ίδια τα αδιέξοδα του συστήματος, που λόγω της μεγάλης συσσώρευσης κεφαλαίων, δεν μπορεί, σε αυτή τη φάση, να εξασφαλίσει κέρδη σε όλους τους εκπροσώπους του.
Αυτό ακριβώς είναι και το πρόβλημα, με το οποίο βρίσκονται αντιμέτωπες οι λαϊκές μάζες. Η επιδίωξη της άρχουσας τάξης και της κυβέρνησής της, να στηρίξουν την κερδοφορία του κεφαλαίου σε βάρος των εργαζομένων. Να αρπάξουν από τους πολλούς, για να επιβιώσουν οι λίγοι. Μόνο που σε τέτοιες συνθήκες είναι σημαντικό να συνειδητοποιηθεί όσο γίνεται πιο γρήγορα, ότι η διέξοδος και η ελπίδα τελικά των πολλών για ένα καλύτερο αύριο, είναι απόλυτα συνυφασμένη με την οριστική τους απαλλαγή, από αυτούς τους λίγους που επιδιώκουν να καταβροχθίζουν τα πάντα και την εξουσία τους. Κι αυτό σημαίνει αγώνα ρήξης, πάλη για την ανατροπή, σημαίνει Λαϊκό Μέτωπο.
Λαθροχειρία
Χτες ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός οικονομικών στη Βουλή, υπερασπιζόμενος την κυβερνητική πολιτική και εκβιάζοντας το λαό για την επιβολή του «μεσοπρόθεσμου» με τα φρικτά αντιλαϊκά μέτρα, πέρα από την κινδυνολογία περί χρεοκοπίας του λαού αν δεν παρθεί το δάνειο (το λαό το χρεοκοπούν καθημερινά), αλλά και της «εθνικής σωτηρίας» της οικονομίας, δηλαδή του κεφαλαίου, έκανε μια λαθροχειρία. Μίλησε για ομόθυμη θέση των κομμάτων, και του ΚΚΕ, υπέρ της συμμετοχής στο ευρώ και την ευρωζώνη επικαλούμενος τοποθέτηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Είναι τόσο σάπια και αντιδραστική η πολιτική τους, είναι τέτοιος ο φόβος τους μπροστά στην τεράστια εργατική, λαϊκή αντίθεση στη βαρβαρότητα που επιβάλλουν, που γίνονται αδίστακτοι, νομίζοντας πως θα εξασφαλίσουν λαϊκή συναίνεση διαστρεβλώνοντας το ΚΚΕ. Ο φόβος τους από τη δυναμική της στρατηγικής του ΚΚΕ και η αδυναμία πολιτικής αντιπαράθεσης με το Κόμμα μας τους ωθεί σε σκοπιμότητες παραποίησης της αλήθειας. Το ΚΚΕ παλεύει υπέρ της αποδέσμευσης από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία, είπε η Αλέκα Παπαρήγα όταν μίλησε για το «ευρώ ή δραχμή» και όχι υπέρ της σωτηρίας του ευρώ και της συμμετοχής στην ΕΕ και την ευρωζώνη όπως είπε ο Ε. Βενιζέλος, τονίζοντας πως με δραχμή και αστική κυβέρνηση, που λένε κάποιοι δήθεν προοδευτικοί, πάλι το κεφάλαιο ωφελείται. Πενία επιχειρημάτων τέχνας αντιδραστικής προπαγάνδας κατεργάζεται.
Επικίνδυνος «φίλος»
Χτες από το «ΣΚΑΪ» ο Α. Πορτοσάλτε καλούσε τους εργαζόμενους να αγωνιστούν από τις πλατείες και να αφήσουν τις απεργίες και τους καταπέλτες. Οταν ένα φερέφωνο του εφοπλιστή ιδιοκτήτη του σταθμού που υπερασπίζεται τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών καλεί σε αγώνες της πλατείας κόντρα στις απεργίες, οι εργαζόμενοι πρέπει να ψυλλιάζονται πως οι «ανώνυμοι» διοργανωτές κινητοποιήσεων της πλατείας δε ζορίζουν τ' αφεντικά και την αντιλαϊκή πολιτική. Γιατί τ' αφεντικά, στηρίζοντας τέτοιους αγώνες δε νοιάστηκαν για τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων, γι' αυτή δε δίνουν δεκάρα. Να γιατί η ταξική πάλη, η πραγματική σύγκρουση γίνεται στους τόπους δουλειάς και τους κλάδους της με απεργίες, τάξη κόντρα σε τάξη, τους πονάει.
Feeds
