Οσο και αν ωρύεται ο πρωθυπουργός, κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά το σαθρό ιδεολόγημα ότι τάχα στις τελευταίες περιφερειακές εκλογές ο λαός ενέκρινε την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει. «Η νομιμοποίηση που μας έδωσαν οι πολίτες, είναι η δύναμή μας. Και όσοι ακόμα προπαγανδίζουν το αντίθετο, προσβάλλουν τον ίδιο τον ελληνικό λαό, γι' αυτό και πήραν την απάντηση ακόμα και στις αυτοδιοικητικές εκλογές», ισχυρίστηκε στο υπουργικό συμβούλιο, ερμηνεύοντας κατά πώς τον βολεύει το εκλογικό αποτέλεσμα. Θέλει να ξεχνάει ότι το ΠΑΣΟΚ μέσα σε ένα χρόνο έχασε πάνω από ένα εκατομμύριο από τους ψηφοφόρους του 2009, ότι οι συνδυασμοί του ΠΑΣΟΚ πήραν το ένα τρίτο όσων ψήφισαν, δηλαδή το ένα τρίτο του ήμισυ των εκλογέων, ότι «πράσινοι» περιφερειάρχες και δήμαρχοι στον πρώτο γύρο συγκέντρωσαν το... πλειοψηφικό ποσοστό του 15%-20% του εκλογικού σώματος. Δεν υπάρχει καμία λαϊκή νομιμοποίηση λοιπόν στην κυβέρνηση και στα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που εφαρμόζει. Δύναμη της κυβέρνησης είναι η δύναμη της πλουτοκρατίας και των ξένων συμμάχων της, της τρόικας, του ΔΝΤ, της ΕΕ και της ΕΚΤ. Είναι η δύναμη των αστικών ΜΜΕ, του ΣΕΒ, είναι η δύναμη που αντλεί από τη στήριξη της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ και των κοινωνικών εταίρων. Από την άλλη, φαίνεται καθαρά ότι πρέπει ο λαός να αφαιρέσει το δικαίωμα στην κυβέρνηση να επικαλείται την ψήφο του για την αντιλαϊκή πολιτική της, όχι μόνο διορθώνοντας την ψήφο του, αλλά αλλάζοντας τους συσχετισμούς και ενισχύοντας αποφασιστικά την κοινωνικοπολιτική συμμαχία για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.
Στην υπηρεσία του κεφαλαίου
Ενα ευφάνταστο «επιχείρημα» για να χτυπήσει όσους αρνούνται να καταβάλουν το αντίτιμο των διοδίων, φοβίζοντάς τους αλλά και στρέφοντας άλλους εναντίον τους, βρήκε ο ΛΑ.Ο.Σ. Ετσι, ο εκπρόσωπός του χτες έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Το "Δεν πληρώνω" εξυπηρετεί τις μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες που ψάχνουν αφορμή να σπάσουν τις χαμηλότοκες χρηματοδοτήσεις των κατασκευαστριών εταιρειών. Εάν οι εταιρείες αυτές πάνε από το 1% σε επιτόκια ύψους π.χ. 6%, τότε τα διόδια θα γίνουν πολύ ακριβότερα. Η άλλη λύση είναι να επανακρατικοποιηθούν τα διόδια και το κράτος να κατασκευάζει πάλι τους δρόμους, οπότε θα τελειώσουν το 2050...».
Δηλαδή, όσοι δεν πληρώνουν το χαράτσι των διοδίων «δουλεύουν» για τις μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες και αυτό που θα κατορθώσουν - λέει ο ΛΑ.Ο.Σ. - είναι τελικά να ακριβύνουν κι άλλο τα διόδια. Λίγο απέχει από το να ισχυριστεί ότι είναι και βαλτοί των τραπεζών! Για το ΛΑ.Ο.Σ. βέβαια δεν υπάρχει καμία λύση παρά μόνο μία: να πληρώνουμε αδιαμαρτύρητα κάθε χαράτσι που επιβάλλεται! Είναι ενάντια στο να κατασκευάζει το κράτος τους δρόμους, γιατί λέει θα τελειώνουν το... ποτέ. Η μόνη λύση την οποία έχει προτείνει είναι να διπλασιαστεί ο χρόνος εκμετάλλευσής τους από τις εταιρείες, με αντάλλαγμα να μειώσουν αυτές στο μισό το αντίτιμο για τη διέλευση. Τόμπολα! Ο λαός τα ίδια θα πληρώνει και οι εταιρείες τα ίδια θα κερδίζουν. Γιατί τελικά ο ΛΑ.Ο.Σ. για το κεφάλαιο δουλεύει, αυτό δεν μπορεί να του το αμφισβητήσει κανείς.
Δε γνωρίζουν;
«Η εξοικονόμηση 14 δισ., που με το επικαιροποιημένο μνημόνιο ως το 2015 η χώρα έχει αναλάβει, απαιτεί ξεκάθαρη κυβερνητική πρόταση για το ποιοι θα την υποστούν, αλλά και πολιτικό ορίζοντα που δε θα σκιάζεται καθημερινά από την απειλή των έκτακτων εκλογών», δήλωσε χτες ο υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής της ΔΗΜ.ΑΡ., Δ. Χατζησωκράτης. Αλήθεια όμως, δε γνωρίζουν από πού θα προέλθουν τα 14 δισ. ευρώ; Δε γνωρίζουν ποιος θα υποστεί την αφαίμαξη; Προφανώς και γνωρίζουν ότι ο λαός θα πληρώσει για μια ακόμα φορά τη «νύφη», σ' αυτόν προστίθενται διαρκώς νέα βάρη. Καμώνονται όμως τους ανήξερους γιατί φοβούνται να πουν ανοιχτά ότι θα πληρώσει ο λαός, λες και δεν τους έχει πάρει χαμπάρι ότι είναι με το κεφάλαιο, το ΠΑΣΟΚ, και ενάντιά του. Και καλλιεργούν αυταπάτες, αφήνοντας να πλανάται στον αέρα η εντύπωση ότι αυτή κυβέρνηση ίσως εξοικονομήσει από άλλες πηγές τα 14 δισ. ευρώ, ότι μπορεί να τη γλιτώσει ο λαός αυτή τη φορά. Προσφέρουν έτσι καλές υπηρεσίες και στην κυβέρνηση και στην πολιτική που αυτή εφαρμόζει προς όφελος του κεφαλαίου.
Καλή υπηρεσία θα προσφέρει ο λαός στον εαυτό του και τα συμφέροντά του αν συνειδητοποιήσει ότι με την πάλη του και μόνο μπορεί να σφραγίσει τις εξελίξεις προς όφελός του. Να μην παρασυρθεί από την προπαγάνδα των κομμάτων που εκπροσωπούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των παραφυάδων τους. Να γίνει φουσκωμένο ορμητικό ποτάμι ο αγώνας του, που θα τους παρασύρει οριστικά.
Ο λαός με τη δική του φωνή
Η κλιμάκωση της επίθεσης των αστικών ΜΜΕ, έντυπων και ηλεκτρονικών, στο ΚΚΕ και το εργατικό - λαϊκό κίνημα αποκαλύπτει ανάγλυφα το ρόλο τους: Αποτελούν προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της αστικής τάξης. Ανήκουν σε καπιταλιστές, σε επιχειρηματικούς ομίλους. Υπάρχουν και λειτουργούν όχι για να προάγουν την ενημέρωση του λαού, αλλά για να προβάλλουν εκείνες τις ειδήσεις που επιλέγει το κεφάλαιο - θάβοντας παράλληλα ειδήσεις, όπως, για παράδειγμα, οι πολύμορφες κινητοποιήσεις που διοργάνωσε προχτές το ΠΑΜΕ. Ειδικότερα, λειτουργούν για να προβάλλουν αυτές τις ειδήσεις, έτσι σχολιασμένες και «φτιαγμένες», ώστε να εξυπηρετούνται οι απώτεροι στόχοι της πλουτοκρατίας. Αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσει ο λαός, όχι μόνο για να φιλτράρει το κάθε «ρεπορτάζ», γνωρίζοντας ότι αποτελεί έκφραση της προπαγάνδας του κεφαλαίου, αλλά και για να επιλέγει για την ενημέρωσή του τη δική του φωνή: Τον «Ριζοσπάστη» και τον ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό «902».
Δεν είναι ούτε πρωτόγνωρη, ούτε τυχαία η επίθεση της πλουτοκρατίας μέσω των αστικών ΜΜΕ στο ΚΚΕ, στο ΠΑΜΕ και τις πρωτοβουλίες και δράσεις του λαϊκού κινήματος, γενικότερα. Τα τελευταία «κρούσματα», η διαστρέβλωση των δηλώσεων της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για τις κινητοποιήσεις των γιατρών από το σταθμό «ΜΕΓΚΑ» και τα «ρεπορτάζ» του τηλεοπτικού «ΣΚΑΪ» για τη, δήθεν, ανυπαρξία «πολυφωνίας» στον «902», εντάσσονται σε συγκεκριμένη στόχευση: Στοχοποιούν το ΚΚΕ, γιατί θέλουν να συκοφαντήσουν το λαϊκό κίνημα. Επιδίωξή τους είναι να μην υπάρχουν εργατικές και λαϊκές κινητοποιήσεις, και όταν αυτές εκδηλώνονται να είναι άμαζες και κυρίως να μην αποκτούν ταξικό προσανατολισμό, να μην έχουν περιεχόμενο που θίγει την κερδοφορία του κεφαλαίου, να μην έρχονται σε ρήξη με την εξουσία των μονοπωλίων.
Οι εργατοϋπάλληλοι και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να προβληματιστούν από τον τρόπο με τον οποίο τα αστικά ΜΜΕ αντιμετωπίζουν τα προβλήματά τους, τους αγώνες τους, τα αιτήματά τους. Το ρόλο τους επιτελούν τα αστικά ΜΜΕ, όταν λιθοβολούν τις κινητοποιήσεις των ναυτεργατών, των εργαζομένων στις συγκοινωνίες, των αγροτών, των γιατρών, των φαρμακοποιών κ.λπ. Τον ίδιο ρόλο επιτελούν, όταν πασπαλίζουν την κυβερνητική πολιτική με επιχειρήματα περί «απαραίτητων μέτρων», «αναγκαστικών θυσιών», «επιμερισμού του κόστους» ή όταν προβάλλουν κατά κόρον, μέσα από τα δελτία ειδήσεων και τις εκπομπές τους, το μονόλογο των κομμάτων της πλουτοκρατίας.
Απέναντι στην αστική προπαγάνδα, τα λαϊκά στρώματα πρέπει να πάρουν θέση. Οχι μόνο δίνοντας αποστομωτική απάντηση στα αστικά ΜΜΕ και τους δημοσιολόγους που συκοφαντούν τις αγωνίες και τους αγώνες τους, μέσα από την αταλάντευτη όξυνση της λαϊκής πάλης κόντρα στην ενιαία επίθεση του κεφαλαίου στους εργατοϋπάλληλους και τα λαϊκά στρώματα. Αλλά και απομονώνοντας την αστική προπαγάνδα, γυρίζοντας την πλάτη στα κελεύσματα υποταγής και την κατασυκοφάντηση των λαϊκών αγώνων που επιχειρείται από τα αστικά ΜΜΕ. Ο λαός πρέπει να διαλέξει για την ενημέρωσή του τη δική του φωνή και όχι τη φωνή των αφεντικών: Να επιλέξει τον «Ριζοσπάστη» και τον «902», να διαδώσει τις θέσεις του ΚΚΕ, να συμβάλει στην αφύπνιση ακόμα περισσότερων λαϊκών συνειδήσεων με την προβολή της ενημέρωσης από τη σκοπιά των εργαζομένων, από τη δική του σκοπιά.
Ελένη ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
Λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο...
Παπαγεωργίου Βασίλης
«ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ τα πράγματα όχι για να ικανοποιήσουμε τις Βρυξέλλες, αλλά για να απελευθερωθεί η Ελλάδα, να τελειώνουμε». Δήλωση του πρωθυπουργού είναι αυτή, χτες, από τη Βουλή...
Μόνο, που δε μας εξηγεί με τι ακριβώς θέλει «να τελειώνουμε». Προφανώς, με τις κατακτήσεις των εργαζομένων, με τον όποιο δημόσιο χαρακτήρα έχει απομείνει και, αν είναι δυνατόν, με κάθε διάθεση αντίστασης!
Εάν συμβούν αυτά, θα ικανοποιηθούν παρεμπιπτόντως και οι Βρυξέλλες, μα, πάνω από όλα, η πλουτοκρατία, εγχώρια, ευρωπαϊκή και παγκόσμια (αν και συνήθως αυτές διαπλέκονται).
Μια και εκεί είναι η ουσία του πράγματος: Με αφορμή την υποτιθέμενη «κρίση χρέους», να οδηγήσουν την κοινωνία 100 χρόνια πίσω. Να δημιουργήσουν φτηνή, υποδουλωμένη και κατά το συμφέρον (τους) διαθέσιμη εργατική δύναμη.
Δυστυχώς, όμως (γι' αυτούς), δε θα τελειώνουν έτσι εύκολα. Δε συνέβη ποτέ στο παρελθόν, δε θα συμβεί τώρα και, πολύ περισσότερο, δε θα συμβεί στο μέλλον.
Το άγχος τους - λόγω του ότι η κοινωνία μοιάζει σήμερα με ωρολογιακή βόμβα - γίνεται ολοένα πιο φανερό και τους βεβαιώνουμε ότι είναι απολύτως δικαιολογημένο.
ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΠΙΒΟΛΗ των επιχειρησιακών συμβάσεων, ζήτησαν οι εκπρόσωποι της τρόικας και θεωρούν - δικαίως - ότι άφησαν πίσω τους μια κυβέρνηση που θα τηρήσει κατά γράμμα την κατεύθυνση.
Τελικά, μάλλον ο συγκεκριμένος νόμος δε δημιουργήθηκε για να ...προστατέψει τους εργαζόμενους από το εργασιακό χάος και τις ατομικές συμβάσεις εργασίας, όπως έλεγε η Λ. Κατσέλη (εδώ γελάνε)...
Να είστε βέβαιοι, πάντως, ότι το μήνυμα, εκτός από τους κυβερνώντες, το «έπιασαν» με σαφήνεια και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που θα κάνουν ό,τι μπορούν για το ...«καλό της εθνικής οικονομίας».
Γρηγοριάδης Κώστας
Αντε να δούμε αυτοί τι ψέματα θα σκαρφιστούν για να δικαιολογήσουν όσα θα κάνουν ή ...δε θα κάνουν.
Εχθροί των λαών
Γρηγοριάδης Κώστας
Ο ελληνικός λαός ήταν και είναι δίπλα στον αιγυπτιακό λαό, αλλά όχι και οι αστικές κυβερνήσεις όπως ισχυρίστηκε χτες ο πρωθυπουργός, δηλώνοντας ότι «ο αιγυπτιακός λαός πρέπει να είναι βέβαιος ότι, η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός θα είναι στο πλάι τους». Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ήταν πάντα με το πλευρό του καθεστώτος Μουμπάρακ, με αυτό έκαναν μπίζνες (πολλές οι επιχειρήσεις Ελλήνων καπιταλιστών στην Αίγυπτο), αυτό είχαν ως πρότυπο ανάπτυξης και δημοκρατίας για την ευρύτερη περιοχή, αυτό είχαν ως στρατηγικό σύμμαχο, αυτό είχαν στη Σοσιαλιστική Διεθνή... Καμία σημασία δεν έδιναν για τον αιγυπτιακό λαό που ζούσε στη βαθιά φτώχεια και εξαθλίωση, στερημένος από στοιχειώδη πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, κάτω από συνεχείς διώξεις και τρομοκρατία. Ολα αυτά οι αστικές κυβερνήσεις τα θεωρούσαν φυσιολογικά. Και συνεχίζουν να τα θεωρούν. Ακόμα χειρότερα, θέλουν να διασφαλίσουν όλες τις προϋποθέσεις, πολιτικές και άλλες, για να συνεχίσουν να υπάρχει το ίδιο καθεστώς με μια μεταμφίεση δήθεν επί το δημοκρατικότερο. Αυτό ουσιαστικά παραδέχθηκε και ο πρωθυπουργός περιγράφοντας την επιδιωκόμενη λύση: «Είναι επείγον, είναι απαραίτητο η Αίγυπτος να βρει το δρόμο της, να ξεκινήσει μια ανοιχτή πολιτική διαδικασία, που θα μετατρέψει τα αυτονόητα αιτήματα του αιγυπτιακού λαού σε εφαρμοσμένα δικαιώματα: περισσότερη ελευθερία, περισσότερη Δημοκρατία, ίσες ευκαιρίες, δικαίωμα σε μια καλύτερη ζωή», είπε, αναμασώντας κούφια λόγια. Γιατί οι ευκαιρίες τους δεν εξασφάλισαν πουθενά τα δικαιώματα, ενώ οι ελευθερίες τους είναι οι ελευθερίες του κεφαλαίου να εκμεταλλεύεται. Σε κάθε περίπτωση, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του είναι απέναντι από την εξέγερση του αιγυπτιακού λαού και κάνει ό,τι μπορεί για να μην αποτινάξει από πάνω του το ζυγό του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών.
Νομίζει πως μας δουλεύει
Τον ενοχλημένο από τους ελέγχους της τρόικας παρίστανε χτες στη Βουλή ο πρωθυπουργός. «Ποιος Ελληνας μπορεί να είναι υπερήφανος, ποια Ελληνίδα μπορεί να είναι υπερήφανη, ποιος σε αυτή την αίθουσα, από τους 300 της Βουλής, μπορεί να είναι υπερήφανος, όταν βλέπει να έρχονται κάθε τρίμηνο οι υπεύθυνοι της τρόικας, να μας ελέγχουν, να μας αξιολογούν αν πράξαμε σωστά, να εισηγούνται αν θα μας δώσουν την επόμενη δόση του δανείου και, μάλιστα, για θέματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα, για αλλαγές που θα έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και χρόνια;», αναρωτήθηκε με περισσή υποκρισία. Εσπευσε βέβαια αμέσως μετά να δηλώσει ότι δε φταίει η τρόικα «για την εξάρτηση για κάθε δόση του δανείου», ενώ βάφτισε πατριωτική τη στάση της κυβέρνησης επειδή «αναλαμβάνει τις ευθύνες που μας αναλογούν». Η αλήθεια είναι όμως ότι την τρόικα την έφερε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για λογαριασμό της πλουτοκρατίας, προκειμένου να τη βοηθήσει να περάσουν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που εδώ και δεκαετίες σχεδίαζαν. Η τρόικα (ΔΝΤ - ΕΕ - ΕΚΤ) είναι οι ξένοι σύμμαχοι της εγχώριας πλουτοκρατίας στον πόλεμο που διεξάγει κατά του λαού, ώστε να διαχειριστούν την κρίση προς όφελος των συμφερόντων τους. Από κοινού δημιούργησαν το μνημόνιο, δηλαδή το όπλο που έβαλαν στον κρόταφο του λαού για να τον τρομοκρατήσουν και να τον αναγκάσουν να υποταχθεί. Αλλωστε ο ίδιος έχει πει, όπως και άλλοι υπουργοί της κυβέρνησης, ότι τα μέτρα είναι στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Λέει ψέματα και υποκρίνεται λοιπόν ο πρωθυπουργός. Ο ίδιος και η κυβέρνησή του είναι περήφανοι κάθε φορά που έρχεται η τρόικα!
Κορόνες «διάσωσης»
Οι υψηλοί αντιπολιτευτικοί τόνοι και τα άσφαιρα πυρά που χρησιμοποίησε στη χτεσινή παρέμβασή του στη Βουλή ο Α. Σαμαράς είχαν έναν εξόφθαλμο στόχο: Να αποφύγει όσο γίνεται η ΝΔ τη λαϊκή κατακραυγή και ταυτόχρονα να δείξει ότι τάχα δεν ταυτίζεται με την πολιτική που εφαρμόζουν η κυβέρνηση και οι ξένοι σύμμαχοί της. Αυτός ήταν ο λόγος που επαναλάμβανε διαρκώς ότι «συνένοχοι δικοί σας δεν πρόκειται να γίνουμε» ή ότι δεν πρόκειται να δώσει συναίνεση «στην πολιτική της ασφυξίας», όπως χαρακτηριστικά είπε. Ομως αν αφαιρέσει κανείς τις έξυπνες κορόνες, τις περίτεχνες, πλην ανούσιες, διαπιστώσεις και τις σκόπιμα ερμαφρόδιτες εκφράσεις, στο τέλος δε μένει τίποτα. Ο πρόεδρος της ΝΔ δεν ανέφερε κανένα συγκεκριμένο αντιλαϊκό μέτρο με το οποίο να εκφράσει ξεκάθαρα τη διαφωνία του και να δεσμευτεί ταυτόχρονα ότι θα το καταργήσει όταν αναλάβει την εξουσία. Ούτε βέβαια ανέφερε κάποια διαρθρωτική αλλαγή που είναι επιζήμια για το λαό και θα την πάρει πίσω. Δεν πρόκειται βέβαια για τυχαία παράλειψη, γιατί απλούστατα συμφωνεί με όλες όσες προβλέπει το μνημόνιο και έξω από αυτό, τις ψηφίζει στη Βουλή και βάζει πλάτη να υλοποιηθούν. Εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι να δίνει την εικόνα ότι δεν ταυτίζεται με την κυβέρνηση, ακριβώς για να μπορέσει να διασώσει το κόμμα του και το αστικό πολιτικό σύστημα από τη «λαϊκή κατακραυγή», για την οποία παραδέχθηκε ότι διογκώνεται. Οσο όμως και αν φωνάζει ότι «απορρίπτει το μνημόνιο 2», ο λαός ξέρει ότι υποκρίνεται και πως στην πράξη θα το στηρίξει, όπως έκανε με το μνημόνιο.
Στο φουλ για την απεργία
Η επόμενη μέρα από τις προχτεσινές πολύμορφες δραστηριότητες των ταξικών δυνάμεων βρίσκει το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΟΓΕ, το ΜΑΣ, την ΠΑΣΥ να «ανεβάζουν στροφές» στην αγωνιστική τους δράση. Να ετοιμάζουν με μεγαλύτερη απαιτητικότητα την πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 23 Φλεβάρη. Η προχτεσινή μέρα πανελλαδικής δράσης των ταξικών οργανώσεων έδωσε πολύτιμη εμπειρία, «άνοιξε δρόμους», έφερε χιλιάδες εργαζόμενους σε επαφή με το μήνυμα της πάλης κατά της αντιλαϊκής πολιτικής. Οι περιοδείες στα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις, οι παρεμβάσεις σε νοσοκομεία, σε σχολές, στις συγκοινωνίες, οι συμβολικοί αποκλεισμοί δημαρχείων, οι καταλήψεις σε τράπεζες, ΟΑΕΔ, οι συγκεντρώσεις και πικετοφορίες σε γειτονιές και συνοικίες ήταν μια πρόσθετη απόδειξη ότι οι ταξικές δυνάμεις είναι παρούσες. Είναι καθημερινά μέσα στους αγώνες, πάντα μπροστά, για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Οι γενικές συνελεύσεις σε χώρους δουλειάς και η δυναμική κινητοποίηση των συνταξιουχικών οργανώσεων ήταν ένα μέρος αυτών των δράσεων. Το κάλεσμα συνέχισης και έντασης του αγώνα απλώθηκε παντού. Χιλιάδες εργάτες, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες, σπουδαστές, γυναίκες, άνεργοι, συνταξιούχοι ενημερώθηκαν για την ανάγκη και τη σημασία της πάλης. Οτι πρέπει να γίνει υπόθεση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Οτι το περιεχόμενό της και οι στόχοι της δεν μπορεί να αφορούν στο επιμέρους, το αποσπασματικό και το συγκυριακό. Η μάχη για τα καθημερινά προβλήματα πρέπει να συνδεθεί με τον πολιτικό αγώνα ενάντια στο σύνολο της αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής και των φορέων της.
Από την άλλη μεριά, η προχτεσινή μέρα ήταν σημαντική όχι μόνο εξαιτίας αυτής της μαζικής αγωνιστικής παρέμβασης μπροστά στην απεργία στις 23 Φλεβάρη. Το ίδιο σημαντική και ενθαρρυντική ήταν η ανταπόκριση του κόσμου. Οι επιδοκιμασίες που εισέπραξαν όσοι συμμετείχαν στις παρεμβάσεις και η συμμετοχή του κόσμου στο κάλεσμα για κουβέντα. Στις περιοδείες, στις γενικές συνελεύσεις μπήκε το θέμα της έντασης της αντεργατικής και αντιλαϊκής επίθεσης και πώς αυτή βιώνεται από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα σε κάθε πτυχή της ζωής τους. Μέσα και έξω από τη δουλειά. Στην οικογένεια, στην παρέα, στο σχολειό. Εγινε καθαρό ότι όλο και περισσότεροι δε θέτουν πια το ερώτημα αν χρειάζονται οι αγώνες. Το θεωρούν δεδομένο ότι, στην επίθεση που δέχονται, η οργανωμένη ταξική πάλη αποτελεί μονόδρομο. Η συζήτηση γίνεται για το πώς θα οργανωθεί αυτή η αντίδραση. Ποιοι όροι πρέπει να διαμορφωθούν για να γίνει η πάλη αποτελεσματικότερη.
Πολύ σημαντικά στην κατεύθυνση αυτή είναι και τα συμπεράσματα που βγάζει ο ίδιος ο κόσμος για το συνδικαλιστικό κίνημα. Η διαπίστωση ότι οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες μοχλοί του κεφαλαίου των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔ υπονόμευσαν όλα αυτά τα χρόνια τις αγωνιστικές διαθέσεις, αλλά και ότι κρατάνε διαιρεμένους τους εργαζόμενους και τους αγώνες τους. Η συνείδηση αυτού του γεγονότος είναι το πρώτο βήμα για να παραμερίσουν οι εργαζόμενοι αυτές τις πλειοψηφίες, να αναλάβουν οι ίδιοι την οργάνωση του αγώνα τους. Μαζί με τις ταξικές δυνάμεις να δώσουν τη μάχη για την οργάνωση του αγώνα τους, που θα βάζει εμπόδια, θα αμφισβητεί και, τελικά, θα ανατρέψει την αντιλαϊκή πολιτική. Με δύναμη, θάρρος, μαχητικότητα, όλοι στη μάχη για την απεργία στις 23 Φλεβάρη και την κλιμάκωση του αγώνα.
Feeds
