Οταν το παίζεις συνδικαλιστής, επειδή αυτό σου έχουν αναθέσει στο κόμμα εξουσίας που ανήκεις, και προσπαθείς να αντιδράσεις στις καταγγελίες, για τη γραμμή υποταγής και συνεργασίας με το κεφάλαιο, σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι ματώνουν, τότε εμφανίζεις το πραγματικό πρόσωπο του ταξικού συμβιβασμού και την περιφρόνηση προς τους εργαζόμενους που υποτίθεται πως εκπροσωπείς.
Αυτό έκανε προχτές το βράδυ σε εκπομπή του ΑΛΤΕΡ ο Γ. Παναγόπουλος, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στη ΓΣΕΕ, όταν αναγκάστηκε να απαντήσει σε ερωτήσεις για τη στάση αδράνειας της Συνομοσπονδίας, απέναντι στα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης.
Κάποια στιγμή, μάλιστα, ο Ν. Χατζηνικολάου, επιζητώντας κάποια απάντηση ουσιαστικότερη, από τα λεγόμενα Παναγόπουλου, του είπε ότι σε περίπτωση που η κυβέρνηση της ΝΔ έπαιρνε τέτοιου είδους μέτρα, που θίγουν τη θέση των εργαζομένων, δε θα έμενε τίποτα όρθιο.
Και τότε, εκείνος, ομολογώντας αυτό που ο καθένας γνωρίζει, απάντησε με τον πλέον φυσικό τρόπο, «ποτέ η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, δε θα μπορούσε να περάσει παρόμοια μέτρα»...
Θα μπορούσε κάποιος να μιλήσει για κατάντια και ξετσιπωσιά. Ομως το ζήτημα δεν είναι αυτό. Ο Παναγόπουλος, όπως ακριβώς η εργοδοσία και το μεγάλο κεφάλαιο, όπως επίσης η ΕΕ και το ΔΝΤ, ξέρει και έχει εμπεδώσει άριστα το γεγονός ότι η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία, μπορεί, ποντάροντας στην εξαπάτηση και τον αποπροσανατολισμό των λαϊκών στρωμάτων, εξ ονόματος και για λογαριασμό της πλουτοκρατίας, να ικανοποιήσει πιο εύκολα τις αξιώσεις του μεγάλου κεφαλαίου. Ξέρουν ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί πιο αποτελεσματικά να «πατήσει» τους εργαζόμενους, να τους ξεζουμίσει, να τους γονατίσει κυριολεκτικά.
Αλλωστε, γι' αυτό θέλουν στην ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος στελέχη τύπου Παναγόπουλου, τα οποία συνήθως μόλις κλείσει ένας κύκλος βρώμικης δουλειάς, τους κάνουν βουλευτές, υφυπουργούς και υπουργούς, ώστε να συνεχίσουν την προσφορά τους προς το κεφάλαιο και απ' άλλα πόστα...
Πρωτοστατούν στη χειραγώγηση
Νέα κόλπα γεννούν συνεχώς οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, προκειμένου να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους, να αδυνατίσουν τις αντιδράσεις τους στη σφοδρή επίθεση που δέχονται.
Χτες η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ αποφάσισε να απευθύνει πρόσκληση για την ανάπτυξη «κοινών μορφών δράσης, αγωνιστικών και απεργιακών παρεμβάσεων» ενάντια στις κυβερνητικές πολιτικές που «έχουν ήδη βαρύ αρνητικό αντίκτυπο στην αύξηση της ανεργίας, την πτώση του βιοτικού επιπέδου της πλειοψηφίας των μεσαίων, μικρών και αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων». Η πρόσκληση απευθύνεται στη ΓΣΕΕ, τη Γενική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδας (ΓΣΕΒΕΕ), το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας (ΤΕΕ), την Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) και το Δικηγορικό Σύλλογο Αθήνας (ΔΣΑ).
Οι ηγεσίες των φορέων αυτών όπως και η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ είναι αυτές που χρόνια τώρα βάζουν πλάτη στις αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Είναι υπέρμαχοι της ΕΕ και πολλοί από αυτούς συμπορεύτηκαν σε πολλές περιπτώσεις με τον ΣΕΒ, τα συμφέροντα δηλαδή του μεγάλου κεφαλαίου. Δε γίνεται, επομένως, τα στηρίγματα αυτής της πολιτικής να θέλουν να πρωτοστατήσουν στην ανάπτυξη αγώνων, ικανών να βάλουν εμπόδια στην εφαρμογή της. Στη χειραγώγηση και την καθυπόταξη των εργαζομένων είναι έτοιμοι να πρωτοστατήσουν, αφού ήταν και είναι ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.
Μας δουλεύουν
Γράφει ο ΣΥΡΙΖΑ σε χτεσινή του ανακοίνωση: «Η μόνη λύση για τη χώρα, ο άλλος δρόμος, είναι η επιθετική αναδιαπραγμάτευση του χρέους με ταυτόχρονη πολιτική ανάπτυξης και αναδιανομής του πλούτου».
Δηλώνει σχετικά ο Δ. Χατζησωκράτης της «Δημοκρατικής Αριστεράς»: «Η κυβέρνηση οφείλει από τώρα να διασφαλίσει την αναδιαπραγμάτευση του χρέους στην τρόικα με παράταση της αποπληρωμής του για 5 χρόνια, που άλλωστε θα αποδειχτεί και αναπόφευκτη. Η κυβέρνηση οφείλει τώρα να διεκδικήσει και μεγαλύτερη δυνατότητα χειρισμών, που πρέπει αποκλειστικά να στραφεί στην ελάφρυνση της ασφυκτικής πίεσης στους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις».
Και ο Αλ. Αλαβάνος, υποψήφιος Περιφερειάρχης Αττικής, αναφέρει σε συνέντευξή του: «Θα ήθελα να τονίσω θετικά μερικά διακριτικά στοιχεία του συνδυασμού μας. Επιμένουμε στην εναλλακτική λύση, με επίκεντρο το θέμα της παραγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους».
Λογικές κι αναμενόμενες οι συμπτώσεις των «αναχωμάτων» που πάνω τους επιδιώκεται να «σπάσει» η ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών συνειδήσεων, ώστε να παραμένουν δέσμιες σε κόμματα, θέσεις και προτάσεις που «φυτρώνουν» απ' την ίδια «ρίζα», τη διαχείριση του συστήματος. Ο λαός όμως δεν τρώει κουτόχορτο. Εναλλακτικές λύσεις προς όφελός του δεν είναι αυτές που του σερβίρουν οι πρώην και νυν του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ περί αναδιαπραγμάτευσης του χρέους, παραγραφής ενός μέρους του, παράταση της αποπληρωμής του κ.ο.κ.. Απόδειξη ότι στο «σερβίρισμα» παίρνουν κι άλλοι μέρος, απ' τον ΛΑ.Ο.Σ. μέχρι αστοί δημοσιολόγοι, οικονομολόγοι, τεχνοκράτες των ποικιλώνυμων οργανισμών και μηχανισμών του συστήματος. Ολοι αυτοί δεν δουλεύουν για το λαό. Τον δουλεύουν.
«Λαϊκή Συσπείρωση»!
Αυτή τη φορά το διακύβευμα των επικείμενων εκλογών είναι καθαρότερο από ποτέ. Κόντρα στις αποπροσανατολιστικές φιοριτούρες περί ειδικών και τοπικών κριτηρίων, οι εργαζόμενοι μπορούν, και με την ψήφο τους, να βάλουν εμπόδια στην επιδείνωση της ζωής του λαϊκού νοικοκυριού, εμπόδια στην πολιτική που ρίχνει εκατομμύρια στη φτώχεια και την ανέχεια, προδιαγράφει ζοφερό το μέλλον των παιδιών μας. Και εδώ που τα λέμε, δε χρειάζεται και πολλή σκέψη. Καλούνται να βάλουν φραγμό στην παραπέρα εξέλιξη της αντιλαϊκής επίθεσης, που θα ξεκινήσει την επαύριο των εκλογών.
Η ακρίβεια έχει ρημάξει τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς. Πρώτο βιολί εδώ η ίδια η κυβέρνηση που ανέβασε στα ύψη τους φόρους στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, με αποτέλεσμα για κάθε αγορά μας, το ένα τέταρτο της πληρωμής να είναι ο ΦΠΑ, για να μπορεί η κυβέρνηση να στηρίζει τους τραπεζίτες και τους άλλους άρπαγες του κοινωνικού πλούτου. Και στη σειρά ακολουθούν οι ανατιμήσεις στο ρεύμα, που μπορεί να ξεπεράσουν και το 40%. Οι αυξήσεις στο πετρέλαιο θέρμανσης που από τις επόμενες μέρες θα πουλιέται κατά 35% ακριβότερο. Οι συνεχείς ανατιμήσεις σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης που κυκλοφορούν στην αγορά.
Η ανεργία σπάει κόκαλα και τα λεφτά του ΟΑΕΔ δίνονται στους επιχειρηματίες. Ακόμα και να πιστέψουμε τα επίσημα στοιχεία, αυτούς τους «μαγειρεμένους» αριθμούς που υπάρχουν για να αποπροσανατολίζουν τους εργαζόμενους, τους επόμενους μήνες θα μείνουν χωρίς δουλειά ακόμα 150.000 άνθρωποι. Ασε αυτούς που εργάζονται στη μερική απασχόληση με ελαστικές μορφές αμοιβής, εκείνους που προσπαθούν να βγάλουν μεροκάματο με το μπλοκάκι, ή τους άλλους, που εκβιαστικά ο εργοδότης τούς μειώνει τις ώρες εργασίας και το μισθό, για να μη μειωθούν τα δικά του κέρδη.
Τα μαγαζιά κλείνουν, πλέον, με καταιγιστικούς ρυθμούς. Σε ολόκληρη τη χώρα, σε κάθε πόλη και χωριό, δεκάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ αναγκάζονται να κατεβάσουν οριστικά τα ρολά, μην μπορώντας να αντεπεξέλθουν στην κυριαρχία του μεγάλου κεφαλαίου και την πολιτική στήριξης των πολυεθνικών. Τα ασφαλιστικά ταμεία στεγνώνουν από χρήμα και η κυβέρνηση, αντί να τα ενισχύσει, ανοίγει το δρόμο στις ασφαλιστικές εταιρείες.
Οι νέοι και οι νέες, με λειψή μάθηση και γνώσεις, από ένα σύστημα Παιδείας που στην πορεία τής παραπέρα εμπορευματοποίησης και σύνδεσής της με τις επιχειρήσεις, αρνείται όλο και περισσότερο το ρόλο της εκπαίδευσης και της μόρφωσης, το μόνο που μπορούν να ελπίζουν είναι να βρουν κάποιον επιδοτούμενο εργοδότη, για να δουλέψουν με μισό μεροκάματο, ώστε να κάνουν πρακτική εξάσκηση στη ...διά βίου μάθηση του «σκύβω το κεφάλι».
Κι όλα αυτά, σε μια περίοδο που έχουν κοπεί μεροκάματα και συντάξεις, έχουν επιδεινωθεί οι εργασιακές σχέσεις, έχει ουσιαστικά καταργηθεί η δωρεάν Παιδεία και Υγεία.
Είναι ολοφάνερο ότι τα ζητήματα αυτά, ζητήματα ζωής και επιβίωσης, μας αφορούν όλους. Και με αυτήν την έννοια, το κριτήριο ψήφου για τους εργαζόμενους είναι μονόδρομος. Μονόδρομος η ανάγκη να πάθουν στραπάτσο ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Μονόδρομος να απομονώσουμε τα διάφορα σχήματα - αναχώματα, που ευνοούν την αναπαραγωγή της πολιτικής στήριξης του κεφαλαίου. Μονόδρομος να στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις εκείνους που πηγαίνουν κόντρα στις επιλογές της άρχουσας τάξης. Μονόδρομος για τα λαϊκά νοικοκυριά είναι το ψηφοδέλτιο να γράφει «Λαϊκή Συσπείρωση»!
Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ
Υποκρισία και αποπροσανατολισμός...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΒΡΕ ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΣΑΝΕ! Αν πει «συγνώμη» ο Γ. Παπακωνσταντίνου που ενέπλεξε τον Καραμανλή με τις δηλώσεις Γιούνκερ και ο Κ. Καραμανλής «απολογηθεί» γιατί «παρέδωσε τη χώρα στη διαφθορά» τότε σωθήκαμε.
Λύθηκαν όλα τα προβλήματά μας, θα φτιάξει η ζωή μας, θα χαμογελάσουμε με αισιοδοξία και γενικώς θα ευτυχήσουμε.
Το ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσει να εφαρμόζει το μνημόνιό του, η Νέα Δημοκρατία θα συνεχίσει να μας δουλεύει λέγοντας ότι είναι κατά του μνημονίου και όλοι θα περνάμε καλά.
Οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές θα συνεχίσουν να μαζεύουν κέρδη (παρά την κρίση), οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να χάνουν δικαιώματα και να φορολογούνται (επειδή υπάρχει κρίση) και η ζωή θα τσουλάει όμορφα.
ΟΛΑ ΤΑ ΕΙΧΑΜΕ ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ το ...πατριωτικό ελληνικό καταναλωτικό κίνημα μας έλειπε. Αυτή η υποτιθέμενη τάση που λέει ότι πρέπει να καταναλώνουμε «ελληνικά προϊόντα» για να στηρίξουμε την «ελληνική οικονομία»...
Μόνο που η ... «ελληνική οικονομία» με την τρέχουσα έννοια (δηλαδή οι επιχειρηματίες) μάλλον έχουν άλλη γνώμη για τα πράγματα.
Εκτός αν από ...πατριωτισμό οι Ελληνες εφοπλιστές κατασκευάζουν τα πλοία τους στην Ασία, οι μεγαλέμποροι εισάγουν τα «ελληνικά» προϊόντα τους από χώρες που ανθεί η παιδική εργασία και οι εργοστασιάρχες μετακομίζουν σε χώρες με χαμηλά μεροκάματα.
Η «πατριωτική κωμωδία» καλά κρατεί αυτό τον καιρό και ολοένα διευρύνεται με - υποτίθεται - νέες ιδέες που όμως έχουμε πολλές φορές δει στο παρελθόν.
Μέχρι και τον προϋπολογισμό ...«πατριωτικό» τον βαφτίσανε και ζητούν την υπερψήφισή του για «εθνικούς» λόγους.
Μιλάμε για τον ίδιο προϋπολογισμό που μειώνει κονδύλια στα ελληνικά νοσοκομεία, στα ελληνικά σχολεία, στα ελληνικά νοικοκυριά!
Παπαγεωργίου Βασίλης
«Φρένο» στην παράταση της βαρβαρότητας
Παπαγεωργίου Βασίλης
Είναι ηλίου φαεινότερον ότι η συζήτηση που ξεκίνησε από το ΔΝΤ και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για την παράταση της αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ, δεν είναι παρά προετοιμασία της «κοινής γνώμης» για παράταση του μνημονίου, δηλαδή για παράταση των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων. Μόνο αθεράπευτα αφελείς θα έτρωγαν το παραμύθι που έσπευσε να σερβίρει η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της ότι τάχα πρόκειται για μια «διευκόλυνση» που μας δίνουν οι σύμμαχοι, που θα προσφέρει μια «ανάσα» στο λαό κ.ο.κ. Θέλουν να παραπλανήσουν το λαό και να διασφαλίσουν την ανοχή του. Αυτό που συζητιέται, αν δεν έχει ήδη αποφασιστεί, είναι η παράταση του μνημονίου για κάμποσα (πέντε ή επτά) χρόνια μετά το 2013, οπότε όπως διαβεβαίωνε μέχρι πρόσφατα ο πρωθυπουργός «λήγει το μνημόνιο». Η παράταση του μνημονίου «στον αιώνα τον άπαντα» αποσκοπεί αφ' ενός να διασφαλίσουν οι δανειστές ότι θα πάρουν τα χρήματά τους και με το παραπάνω και κυρίως ότι θα «ανασχηματίσουν» την ελληνική οικονομία σύμφωνα με τις ανάγκες των μονοπωλίων, δηλαδή επιτυγχάνοντας την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία που θέλουν. Δεν είναι τυχαίο βέβαια ότι το ενδεχόμενο της παράτασης αποπληρωμής του χρέους των 110 δισ. ευρώ πρώτος «έβγαλε στον αέρα» ο επικεφαλής του ΔΝΤ, ο Ντ. Στρος Καν, ενώ έσπευσε «σαν έτοιμος από καιρό» να τον επιβεβαιώσει ο Γ. Παπακωνσταντίνου, δηλώνοντας ότι «γίνονται συζητήσεις, αλλά δεν έχει ληφθεί καμία απόφαση». Σε κάθε περίπτωση αυτό που ο εργαζόμενος λαός πρέπει να έχει ξεκάθαρο στο μυαλό του είναι, ότι αν στις εκλογές του Νοέμβρη ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν υποστούν ανεπανόρθωτο πλήγμα, τα δεινά δε θα έχουν τελειωμό.
Βραβεύουν την αντεργατική λαίλαπα
Το ότι τα βραβεία Νόμπελ αξιοποιούνται για να βραβευτεί και να νομιμοποιηθεί στις λαϊκές συνειδήσεις η στρατηγική του κεφαλαίου επιβεβαιώνει και η απονομή του βραβείου για την οικονομία. Πίσω από τις «ζητωκραυγές» πολλών αστικών ΜΜΕ γιατί «πρώτη φορά τιμάται Κύπριος», κρύβεται ο λόγος για τον οποίο διακρίθηκε και ο συγκεκριμένος και οι άλλοι δύο συνάδελφοί του που μοιράστηκαν το «έπαθλο».
Σταχυολογούμε ενδεικτικά μερικές από τις προτάσεις και επισημάνσεις του Κύπριου οικονομολόγου τις οποίες τις τελευταίες μέρες διαφημίζουν τα ΜΜΕ με σχετικά ρεπορτάζ και άρθρα: «Αναδιοργάνωση του εθνικού πλαισίου των Συλλογικών Συμβάσεων εργασίας» (σ.σ. αποσπάσματα από χτεσινό δημοσίευμα της «Καθημερινής»). «Βαθιές τομές σε οικονομία, διοίκηση και κοινωνική δομή, που θα μεταφέρουν το κύριο βάρος της οικονομικής ανάπτυξης από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα». «Απεργιακές αποφάσεις σωματείων απαιτούν πλειοψηφία των μελών τους σε μυστικές ψηφοφορίες υπό δικαστική επίβλεψη». «Ανακαλείται η απαγόρευση ιδιωτικών πανεπιστημίων και αστυνομικής παρουσίας στους πανεπιστημιακούς χώρους. Η χρηματοδότηση και επίβλεψη των δημόσιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μεταφέρεται από το υπουργείο Παιδείας σε περιφερειακές αυτοδιοικήσεις». «Συντάξεις και κοινωνική ασφάλιση εν μέρει βασιζόμενο σε ατομικούς λογαριασμούς, και οι αντίστοιχοι πόροι επενδύονται».
Και η λίστα με τις «ιδέες» και τις «σκέψεις» που αποτελούν αντιγραφή των σχεδίων ΕΕ - αστικών κυβερνήσεων και των απαιτήσεων των μεγαλοεργοδοτών, δηλαδή, που κάνουν κόλαση τη ζωή των εργατών, δεν έχει τέλος. Τέτοια έπαθλα μοιράζουν στους επιστήμονες: έπαθλα υποταγής και επεξεργασίας των αιτημάτων του μεγάλου κεφαλαίου.
Απάτη οι γαλάζιες «ελπίδες»
Οσο πιο πολύ μιλάει ο Αντ. Σαμαράς για την οικονομική πρόταση του κόμματός του τόσο περισσότερο φαίνεται πιο καθαρά ότι οι ψεύτικές «ελπίδες» που πουλάει είναι στην πραγματικότητα ένας εφιάλτης για τους εργαζόμενους και το λαό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η στάση του απέναντι στις αντιδραστικές «διαρθρωτικές αλλαγές», δηλαδή στις ανατροπές που αποσκοπούν στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, κυρίως μέσω της μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης. Ο πρόεδρος της ΝΔ λοιπόν, θεωρεί ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ...δεν προωθεί «μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές»(!) και αυτές που περιλαμβάνει το μνημόνιο δεν αρκούν! Με άλλα λόγια, δεν φτάνουν η κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η απελευθέρωση των απολύσεων, η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, οι ιδιωτικοποιήσεις, κ.ο.κ. Σπεύδει λοιπόν να υποδείξει νέες «μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές», οι οποίες είναι ταυτόσημες με αυτές που προτείνει ο ΣΕΒ και το ΕΒΕΑ, φροντίζοντας ωστόσο να τις λανσάρει σαν εναλλακτική λύση στο μνημόνιο! Ποιες είναι αυτές; «Μεγάλη αλλαγή θα ήταν η μείωση των φορολογικών συντελεστών. Ολων! Και δραστικά», όπως είπε χαρακτηριστικά στην Κέρκυρα. Αμέσως μετά έσπευσε να διευκρινίσει ότι όταν λέει όλων εννοεί των επιχειρηματικών κερδών. Επίσης, «μεγάλη αλλαγή θα ήταν η μείωση όλων των υπόλοιπων συντελεστών κόστους των επιχειρήσεων, όπως είναι οι εισφορές του εργοδότη (...), ώστε να ανθίσει και πάλι η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα». Συμπέρασμα; Η «έξοδος από το μνημόνιο» που προτείνει η ηγεσία της ΝΔ οδηγεί κατευθείαν σε ένα ισόβιο μνημόνιο υποταγής στο καθεστώς των μονοπωλίων.
Υπάρχει σωρευμένη πείρα
Η πείρα που έχει συσσωρεύσει ο λαός μετά 20 και πλέον χρόνια διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, πρέπει να αποτελέσει καθοριστικό κριτήριο ψήφου στις εκλογές για τις περιφέρειες και τους δήμους. Η ενιαία στρατηγική των δυο αυτών κομμάτων και των παραφυάδων τους, πρέπει να καταδικαστεί και στην κάλπη για να μεγαλώσει η χαραμάδα της ελπίδας που άνοιξε με την πάλη και τους αγώνες του ο λαός το προηγούμενο διάστημα. Η πολιτική τους επιδείνωσε τους όρους που ζει και βγάζει το μεροκάματο η εργατική λαϊκή οικογένεια, έκανε μια δράκα βιομηχάνων, εφοπλιστών και εργολάβων ακόμα πιο πλούσιους.
Ο λαός δεν έχει πείρα μόνο από την εναλλαγή του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στην κυβερνητική καρέκλα. Εχει βιώσει από πρώτο χέρι και τα αποτελέσματα από την επιλογή του να ψηφίζει τον έναν για να εκφράσει τη διαμαρτυρία του στην πολιτική του άλλου. Αυτό έγινε το 2004, όταν επέλεξε να τιμωρήσει εκλογικά το ΠΑΣΟΚ και να αναδείξει κυβέρνηση τη ΝΔ. Τι κέρδισαν τα λαϊκά στρώματα από αυτή την αλλαγή φρουράς στη διαχείριση για λογαριασμό της πλουτοκρατίας; Αντιασφαλιστικές ανατροπές, όπως αυτές του νόμου Πετραλιά, αντεργατικές ρυθμίσεις, όπως ο νόμος για τη διευθέτηση το 2005, νέες φιλεργοδοτικές παροχές, όπως οι αλλεπάλληλες χρηματικές επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο.
Τα μέτρα αυτά ήρθαν να προστεθούν στα συντριπτικά πλήγματα που δέχτηκε το εργατικό εισόδημα και τα λαϊκά δικαιώματα από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, την περίοδο 1996 - 2004. Ο λαός νόμισε πως τιμώρησε το ΠΑΣΟΚ, ψηφίζοντας τη ΝΔ για να βρεθεί μπροστά στα ίδια και χειρότερα. Το 2009, η ψήφος της αγανάκτησης για την πολιτική της ΝΔ μεταγγίστηκε στο ΠΑΣΟΚ και το ανέδειξε κυβέρνηση. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Το ΠΑΣΟΚ εξειδίκευσε το προεκλογικό του πρόγραμμα στα μέτρα του μνημονίου και έχει εξαπολύσει μια χωρίς προηγούμενο επίθεση, χωρίς ημερομηνία λήξης, στη συντριπτική πλειοψηφία του λαού.
Τι θα γίνει στις 7 και 14 Νοέμβρη; Αν ο λαός ψηφίσει τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ, την επομένη θα έχει εφοδιάσει την κυβέρνηση με επιπλέον όπλα στον πόλεμο που κάνει εναντίον του. Αν στηρίξει τη ΝΔ για διαμαρτυρία στο ΠΑΣΟΚ, επί της ουσίας επαναλαμβάνει το λάθος που έκανε το 2004 και το 2009, επιλέγοντας να τιμωρήσει τον έναν εταίρο της αντιλαϊκής πολιτικής ισχυροποιώντας τον άλλον. Αν ψηφίσει τα αναχώματα, η ψήφος θα σκορπίσει ανώδυνα για τον δικομματισμό και την πολιτική του. Αν επιλέξει να απέχει, θα χαρίσει στον αντίπαλο την ικανοποίηση ότι δεν έχει διάθεση να αγωνιστεί, να παλέψει. Μόνο η ψήφος στη «Λαϊκή Συσπείρωση» μπορεί να εκφράσει με τον πιο ατόφιο τρόπο τη διάθεση του λαού να καταδικάσει όσους ματώνουν την πλάτη του με το μαστίγιο της φιλομονοπωλιακής πολιτικής τους. Αλλά και την αποφασιστικότητά του να αμυνθεί και να αντεπιτεθεί, να παλέψει για την αλλαγή των συσχετισμών σε όλα τα επίπεδα.
Feeds
