Η δυνατότητα του ιδιωτικού τομέα στη δρομολόγηση και εκμετάλλευση αμαξοστοιχιών, επιβατικών και εμπορευματικών, στη βάση προγραμματικών συμφωνιών, μπορεί να είναι ελεύθερη» σημείωσε ο εκπρόσωπος της «Δημοκρατικής Αριστεράς» μιλώντας προχτές στο συνέδριο των σιδηροδρομικών. Τι κάνει δηλαδή το κόμμα (ένα από τα πολλά) που ισχυρίζεται πως διαφέρει από τις δυνάμεις του δικομματισμού; Υπεραμύνεται της εισβολής των πολυεθνικών στον κλάδο των συγκοινωνιών. Μιλά για «δυνατότητα» στη «δρομολόγηση και εκμετάλλευση», προσπαθώντας να χρησιμοποιεί πιο «light» όρους και να μην του ξεφύγει η ουσία των εξελίξεων: ότι δηλαδή το να είναι «ελεύθερη» η «δυνατότητα του ιδιωτικού τομέα στη δρομολόγηση και εκμετάλλευση αμαξοστοιχιών, επιβατικών και εμπορευματικών» σημαίνει ότι η «ανταγωνιστικότητα» θα καθορίζει το, αν, πώς, πότε, με τι ασφάλεια και τι κόστος θα μετακινείται ο λαός ή τα εμπορεύματα μέσα στη χώρα αλλά και προς άλλες χώρες. Δηλαδή, η «Δημοκρατική Αριστερά» κάνει και λέει ό,τι και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.
«Οχι στην αναιτιολόγητη περιστολή του δικτύου. Κάθε τυχόν περικοπή οφείλει να είναι αιτιολογημένη και να λαμβάνει υπόψη όχι μόνο τα ελλείμματα, αλλά και τα αναπτυξιακά και χωροταξικά κριτήρια» συμπλήρωσε ο εκπρόσωπος της «Δημοκρατικής Αριστεράς». Μα, η κυβέρνηση έχει αιτιολογίες (και δικαιολογίες) για την περικοπή των δρομολογίων που κάνει, λέει καθαρά πως υπάρχουν δρομολόγια ασύμφορα. Δρομολόγια δηλαδή που δεν έχουν την απαιτούμενη κίνηση και άρα δε φέρνουν στον ΟΣΕ τα απαιτούμενα έσοδα.
Επομένως, υπάρχει κριτήριο. Κριτήριο είναι το πόσο «ανταγωνιστικός» γίνεται ο ΟΣΕ ως επιχείρηση. Κι αυτό «κριτήριο αναπτυξιακό» είναι. Σύμφωνα με το οποίο όμως - όπως δείχνει η πολύχρονη εμπειρία και του ελληνικού λαού - η π.χ. ολοκληρωμένη και συστηματική συντήρηση του δικτύου ώστε να είναι ασφαλείς οι μεταφορές θεωρείται «κόστος», «βαρίδι». Καλή λοιπόν, η προσπάθεια της «Δημοκρατικής Αριστεράς» να κρύψει ότι η «ανάπτυξη» είναι κοινή για το λαό και για τα μονοπώλια, αλλά να ξέρει ότι δε θα 'ναι στρωμένος με ροδοπέταλα ο δρόμος για τα αναχώματα στη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών στρωμάτων. Με όπλο την ένταση της ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης τα μέλη κι οι οπαδοί του ΚΚΕ θα εντείνουν καθημερινά τη δράση για το ξεμπρόστιασμα του ρόλου και της αποστολής όλων αυτών των κομμάτων.
«Στάση ευθύνης» η υποταγή
«Πιστεύω ότι με πολύ αποτελεσματικό τρόπο ο κ. Χρυσοχοΐδης απέδειξε στους μεταφορείς ότι είναι προς το συμφέρον τους να έχουν μια συνεργασία με τα κατά περίπτωση αρμόδια υπουργεία, προκειμένου να δουλέψουμε μαζί για τον τρόπο με τον οποίο θα προετοιμάσουμε την ένταξή τους στο νέο περιβάλλον, αντί να δίνουν μάχες οπισθοφυλακής. Οι ίδιοι, το είπα πολλές φορές, επέλεξαν να δίνουν μάχες οπισθοφυλακής, αντί να προετοιμάζονται για το αύριο. Το αντελήφθησαν λοιπόν και νομίζω ότι είναι στάση ευθύνης το να αναδιπλωθούν». Η απάντηση που έδωσε χτες το πρωί (στον ΣΚΑΪ) ο υπουργός Μεταφορών, Δ. Ρέππας, για την αποχώρηση των (μεγαλο)ιδιοκτητών φορτηγών δημόσιας χρήσης από τους δρόμους του αγώνα, είναι λίαν αποκαλυπτική για το παιχνίδι που παίχτηκε στις πλάτες των μικροϊδιοκτητών. Από την πρώτη στιγμή ήταν ολοφάνερο ότι αρκετοί μεγαλοϊδιοκτήτες με δεκάδες άδειες και μεγάλες εταιρείες αδημονούσαν να παίξουν δυνατά στο παιχνίδι της απελευθέρωσης των εμπορευματικών μεταφορών και αναζητούσαν τα προσχήματα για να απαλλαγούν από τις κινητοποιήσεις και τους «μικρούς» που πίεζαν από τα κάτω. Η συνάντηση με τον Μ. Χρυσοχοΐδη, που από την αρχή ήταν ξεκάθαρο ότι δεν μπορούσε να προσφέρει τίποτα θετικό για τα συμφέροντα των πολλών του κλάδου, «στήθηκε» για να προσφέρει τα απαραίτητα προσχήματα στις συμβιβασμένες ηγεσίες... Πάντως, το να λέει ο Δ. Ρέππας ότι «είναι στάση ευθύνης η αναδίπλωση» είναι σαν να ακούς το δήμιο να ευχαριστεί τον μελλοθάνατο επειδή του έστρωσε καλύτερα το σβέρκο...
Τίποτα καινούριο
«Να λειτουργήσουν οι νόμοι του υγιούς ανταγωνισμού, με τις ευρωπαϊκές κείμενες διατάξεις που είναι πλήρως ενσωματωμένες στο ελληνικό δίκαιο», είπε προχτές με απόλυτα σαφή τρόπο που δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες ή... αμφισβητήσεις ο υπουργός Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας Μ. Χρυσοχοΐδης. Ε, δεν μας είπε και τίποτα καινούριο. Αυτός είναι ο στόχος όλων των τελευταίων κυβερνήσεων. Κι αυτό συμβαίνει. «Ελεύθερη» είναι η αγορά, «ελεύθερα» και με τους κανόνες του «ανταγωνισμού» διαμορφώνονται οι τιμές που έχουν γονατίσει τα λαϊκά νοικοκυριά. Κατά τα άλλα, «απορεί» που οι πολυεθνικές πουλάνε ακριβότερα στην Ελλάδα απ' ό,τι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και ζητάει, λέει, απαντήσεις. «Ελεύθερη» δεν είναι η αγορά; «Ελεύθερα» διαμορφώνουν τις τιμές τους. 'Η μήπως έχει καμιά πρόθεση η κυβέρνηση να παρέμβει και το κρατάει... κρυφό; Προφανώς και όχι, και το διακηρύσσει με κάθε ευκαιρία. Ασε που και να παρέμβει πάλι η αγορά θα ξεζουμίζει το λαό. Επομένως, όλα τα άλλα είναι απλώς επικοινωνιακά πυροτεχνήματα.
Τι να συζητήσεις;
Το «παραμύθι» είναι γνωστό. Το έργο το έχουμε ξαναδεί, αλλά δεν είναι βαρετό, γιατί αφορά στα δικαιώματά μας. Εδώ και χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ καλούν σε προσχεδιασμένους «διάλογους», όταν θέλουν να περάσουν αντιδραστικές αλλαγές. Κάθε φορά ψάχνουν πρόθυμους συνομιλητές, για να δείξουν πως τα αντιλαϊκά μέτρα τα περνάνε με τη συναίνεση της κοινωνίας. Το ίδιο πράττουν και με τις νέες αναδιαρθρώσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση, που ανακοίνωσε η κυβέρνηση την περασμένη Κυριακή στους Δελφούς.
ούτε μια λέξη απ' τις ομιλίες του πρωθυπουργού και της υπουργού Παιδείας δεν αφήνει περιθώρια «διαλόγου». Αλήθεια, τι να συζητήσει ο φοιτητής και ο σπουδαστής με το υπουργείο Παιδείας; Ποιος θα είναι ο μάγειρας των «μενού» μαθημάτων που θα του πουλάνε για πτυχίο; Πόσο θα πληρώνει για να σπουδάζει; Ποιες επιχειρήσεις «ταιριάζουν» σε κάθε πανεπιστήμιο, για να γίνει πιο «ανταγωνιστικό»; Πόσο θα υποβαθμιστούν τα πτυχία του, ώστε να γίνουν όπως τα θέλει η αγορά; Σε ποιον ιδιώτη θα δοθούν οι εστίες ή τι επιτόκιο θα μπει στα φοιτητικά δάνεια; Τι να συζητήσει ο καθηγητής στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ αν δε βρίσκεται εκεί για να εισπράττει «πακέτα» από προγράμματα, αλλά θέλει να υπηρετεί την επιστήμη του, προς όφελος της κοινωνίας; Να κάνει προτάσεις για τις επιχειρήσεις που θα χρηματοδοτούν την έδρα του; Να παζαρέψει πόσα απ' αυτά που θα «διδάσκει» θα βολεύουν το χορηγό και πόσα θα εξυπηρετούν το ...ακαδημαϊκό του κύρος; Τι να συζητήσουν οι εργαζόμενοι με την κυβέρνηση; Πώς θα γίνουν τα παιδιά τους αμόρφωτα ή πόσο παραπάνω θα πληρώνουν τη «δωρεάν» Ανώτατη Εκπαίδευση;
Ολα τα παραπάνω τα γνωρίζουν πολύ καλά και αυτοί που έχουν δηλώσει έτοιμοι να συμμετάσχουν στο τραπέζι του «διαλόγου». Η ΝΔ δε διαφωνεί στη γενική κατεύθυνση των αναδιαρθρώσεων, αφού η κυβέρνησή της έβαλε τις βάσεις για να έρθει η ολοκλήρωση του έργου απ' το ΠΑΣΟΚ. Ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. έχει δηλώσει «θα είμαστε παρόντες» στο διάλογο, ενώ η «Δημοκρατική Αριστερά» έχει πει ότι «θα συμβάλει με τις επεξεργασίες» της. Ο ΣΥΝ αποπροσανατολίζει, ήδη, τη συζήτηση με τα περί «κατάλυσης του αυτοδιοίκητου των ιδρυμάτων», ενώ «διαμαρτύρεται», παρόλο που η κυβέρνηση υιοθέτησε την πρότασή του για προπαρασκευαστικό έτος και εξετάσεις στο τέλος του για το μεγάλο «κόψιμο» των φοιτητών... Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που ξεκάθαρα είπε «όχι» στο «διάλογο», καλώντας φοιτητές, σπουδαστές και εργαζόμενους να παλέψουν για μια Ανώτατη Εκπαίδευση που θα υπηρετεί τις ανάγκες του λαού. Ανάμεσα στους συνομιλητές της κυβέρνησης είναι και η πάντα διαθέσιμη ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ. Αναμένονται κι άλλοι που θα ψάχνουν ...νίκες μαζί με το «καλό ΠΑΣΟΚ».
Τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, όμως, δεν είναι καθόλου αστεία, για να «παίζουν» διάφοροι με τις τύχες των φοιτητών και των σπουδαστών. Η μόνη απάντηση στο νέο «διάλογο» - απάτη είναι ένα μεγάλο «όχι» στην Ανώτατη Εκπαίδευση ΑΕ. Πρώτη μαζική και δυναμική απάντηση μπορεί να δοθεί στις 7 του Οκτώβρη στα συλλαλητήρια που καλούν φοιτητές, σπουδαστές και μαθητές. Αλλά ταυτόχρονα με την ανάπτυξη αγώνων εναντίωσης στο έκτρωμα απαιτείται και φευγιό των ανθρώπων του μόχθου από ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, συμπόρευση με το ΚΚΕ, για αντεπίθεση, για τη λαϊκή εξουσία.
Γεράσιμος ΧΟΛΕΒΑΣ
Εμπαιγμός του λαού...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ μέρες μάλλον διανύουμε το «Σύνδρομο της Κίνας», για να δανειστούμε έναν τίτλο από ταινία...
Ο πρωθυπουργός που είχε το παρατσούκλι «Κινέζος», κατά κόσμον Κωνσταντίνος Σημίτης, θίχθηκε με όσα λέγονται περί εξεταστικής επιτροπής για την οικονομία και προκαλεί τους πάντες να ...τα ψάξουν όλα σχετικά με τη διακυβέρνησή του.
Γνωρίζοντας προφανώς ότι είναι αδύνατον να βρεθεί άκρη για οτιδήποτε, όπως δε βρίσκεται εδώ και δεκαετίες σε αυτή τη χώρα για όλες τις υποθέσεις που χαρακτηρίζονται «σκάνδαλα».
Οπως είναι γνωστό, χρησιμοποιούνται - στην καλύτερη των περιπτώσεων - για να έχουν κάτι να τσακώνονται ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία. Μετά έρχονται οι συμψηφισμοί και τη συνέχεια την ξέρετε.
Είχαμε και άλλον ...Κινέζο όμως. Τον πρόεδρο του ΛΑ.Ο.Σ., Γ. Καρατζαφέρη, τον οποίο φαίνεται να κυνηγούν οι Ερινύες από τότε που ψήφισε το μνημόνιο, ή, ακόμη καλύτερα, η οργή του κόσμου για την άνευ προηγουμένου στήριξη που παρέχει στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ.
Ετσι, λοιπόν, αποφάσισε ότι τώρα πρέπει να βγούμε από το μνημόνιο μπαίνοντας στο άρμα της Κίνας που πρόκειται (το επόμενο ...διήμερο μάλιστα) να κάνει τεράστιες επενδύσεις στην Ευρώπη.
Να υποθέσουμε ότι οι κινεζικές πολυεθνικές έχουν ως μυστικοσύμβουλο για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις τους τον πρόεδρο του ΛΑ.Ο.Σ.; Ετσι φαίνεται αφού είναι (και αυτός) προσωπικότητα με διεθνές κύρος.
Από διεθνές κύρος πια ...σκίζουμε στην Ελλάδα, με πρώτο και καλύτερο τον πρωθυπουργό μας.
Ποιο είναι το συμπέρασμα από όλα αυτά; Οτι γενικώς μας δουλεύουν ...κινέζικα! Κι αυτό την ίδια στιγμή που κάνουν «τον Κινέζο» για τα πραγματικά προβλήματα του κοσμάκη στηρίζοντας τις πολιτικές που τα προκαλούν.
Γρηγοριάδης Κώστας
Ενιαία ταξική απάντηση
Γρηγοριάδης Κώστας
Το ενιαίο μισθολόγιο που προωθεί η κυβέρνηση και η τρόικα για τους εργαζομένους στο Δημόσιο, πάνω απ' όλα πρέπει να βάλει τέλος στις ψευδαισθήσεις ότι τάχα ορισμένοι θα μπορούσαν να διασωθούν από την κρίση με μικρές ή μεγαλύτερες απώλειες, αλλά πάντως θα γλιτώσουν. Αποδεικνύεται πλέον περίτρανα ότι όλοι αυτοί πλανώνται πλάνην οικτράν. Το ενιαίο μισθολόγιο, που ας σημειωθεί έρχεται αμέσως μετά από το πετσόκομμα των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων κατά 20-25% (περισσότερα δηλαδή από 2,9 δισ. ευρώ), είναι στην πραγματικότητα ένα «πολυ-εργαλείο» για διαρκή συρρίκνωση των μισθών, αλλά και των δικαιωμάτων των εργαζομένων στο Δημόσιο. Μέσω του ενιαίου μισθολογίου, η κυβέρνηση δε θα εισπράξει μόνο αυτά που προβλέπονται από το μνημόνιο τα επόμενα χρόνια (2011-2013), αλλά θα προσφεύγει διαρκώς στην «πηγή» των μισθών και των συντάξεων των εργαζομένων στο Δημόσιο, πολύ περισσότερο που στο μνημόνιο υπάρχουν 11 δισ. «μη καθορισμένα». Δεν έχει προσδιοριστεί ακόμα δηλαδή από πού θα εξοικονομηθούν και αυτό προβλέπεται να γίνει μέχρι την άνοιξη του 2011. Παρ' όλα αυτά το ενιαίο μισθολόγιο δεν είναι παρά ένας κρίκος στην επίθεση κατά των εργαζομένων στο Δημόσιο. Στην ατζέντα της κυβέρνησης, όπως προκύπτει σαφώς από τις δηλώσεις του αντιπροέδρου της, βρίσκεται η άρση της μονιμότητας, αλλά και η καθιέρωση ευέλικτων μορφών απασχόλησης... Σε κάθε περίπτωση, το ενιαίο μισθολόγιο είναι μια καλή αφορμή για να αναλογιστούν οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο ότι πρέπει να υπάρξει ενιαία ταξική απάντηση συνολικά από την εργατική τάξη, με γνώμονα τις σύγχρονες ανάγκες του λαού.
Ηλεκτρονική υπηρεσία εμπαιγμού
Μπορεί κανείς να διαφωνήσει με τη δημιουργία ηλεκτρονικών υπηρεσιών, για να εξυπηρετούνται πιο εύκολα οι φοιτητές; Οχι. Υπάρχει, όμως, μια ηλεκτρονική «υπηρεσία» που δεν αντέχεται: Ο ηλεκτρονικός εμπαιγμός! Ενώ η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ξεσπιτώσει 2.500 χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές από τις Εστίες του Εθνικού Ιδρύματος Νεότητας, όταν μόνο από το Ιόνιο Πανεπιστήμιο πετιούνται στο δρόμο πάνω από 200 φοιτητές, όταν τα τελευταία χρόνια δεν έχει φτιαχτεί ούτε μια καινούρια φοιτητική εστία... το υπουργείο Παιδείας θέτει σε πιλοτική εφαρμογή «Ηλεκτρονική Υπηρεσία Υποβολής Αιτήσεων Εισαγωγής σε Φοιτητικές Εστίες» για πρωτοετείς!
Τo υπουργείο Παιδείας καλεί τους πρωτοετείς φοιτητές, (υπολογίζονται πάνω από 40.000 αυτοί που μετακινούνται σε άλλη πόλη για να σπουδάσουν), να κάνουν αίτηση για 2.500 θέσεις που θα προκύψουν από το ξεσπίτωμα ανάλογου αριθμού φοιτητών, που αναγκάζονται π.χ. να δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές τους και δεν κατάφεραν να πάρουν το πτυχίο τους μέσα σε έξι χρόνια... Γιατί τα περί «απατεώνων» που μένουν χρόνια στις Εστίες δεν είναι τίποτα άλλο από φθηνή προπαγάνδα, για όσους δε γνωρίζουν τι συμβαίνει στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Το υπουργείο Παιδείας γνωρίζει πολύ καλά την κατάσταση και είναι το λιγότερο προκλητικό να πουλάει ...ηλεκτρονικά φύκια για μεταξωτές κορδέλες!
Μήνυμα ελήφθη
Το μήνυμα που έστειλε ο Γ. Παπανδρέου από τη Ν. Υόρκη προς τους ξένους επενδυτές ελήφθη. Το επιβεβαιώνει χτεσινό άρθρο της συντηρητικής εφημερίδας «Wall Street Journal», γνωστού οργάνου του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. «Το μεγάλο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων που προωθεί η ελληνική κυβέρνηση υπόσχεται να αλλάξει τη διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας που βρίσκεται σε κρίση», αναφέρει χαρακτηριστικά το άρθρο, δείχνοντας ότι έχει πιάσει βαθιά «το νόημα» των όσων είπε ο πρωθυπουργός και μάλιστα όσον αφορά τις μακροπρόθεσμες συνέπειες που θα έχει η πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Αυτός είναι και ο λόγος που έσπευσε να διαφημίσει το πρόγραμμα της ελληνικής κυβέρνησης. Οπως σημειώνει, «το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων - που περιλαμβάνει ΟΣΕ, καζίνο, ακίνητη περιουσία, τυχερά παιχνίδια, εταιρείες ύδρευσης, λιμάνια, αεροδρόμια και άλλες υποδομές - δεν έχει σχεδιαστεί μόνο για να αυξήσει τα κρατικά έσοδα, αλλά και για να οδηγήσει στην περαιτέρω ανάπτυξη των τομέων που αποκρατικοποιούνται και να προκαλέσει αλλαγή στις αντιλήψεις των επενδυτών για την Ελλάδα». Καλεί μάλιστα τις αγορές να το στηρίξουν: «Η αλλαγή των αντιλήψεων για την Ελλάδα μπορεί από μόνη της να έχει μεγάλη σημασία για τη χώρα, καθώς χρειάζεται την εμπιστοσύνη των αγορών για να μπορέσει να επιστρέψει σε αυτές με εκδόσεις ομολόγων».
Αλλος δρόμος
Μία από τις μεγαλύτερες κοροϊδίες στις οποίες επιδίδονται οι εκλεκτοί του δικομματισμού - και οι ΠΑΣΟΚονεοδημοκράτες που εμφανίζονται ως «ανεξάρτητοι» - είναι τα λεγόμενά τους για την αναπτυξιακή πορεία των περιφερειών στο βαθμό που αυτοί κερδίσουν τις επερχόμενες εκλογές. Παρόμοιες υποσχέσεις σε περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης εύλογα προκαλούν θυμηδία. Ομως, θυμός χρειάζεται και μάλιστα για πολύ συγκεκριμένους λόγους.
Πρώτον: Ολα τα προηγούμενα χρόνια που η χώρα εμφανιζόταν να σπάει τα ρεκόρ ρυθμών αύξησης του ΑΕΠ, οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν κέρδισαν τίποτα από αυτή την πορεία, αλλά αντίθετα υποχρεώθηκαν να αποδεχθούν μια πολιτική συνεχούς συρρίκνωσης των λαϊκών εισοδημάτων - δικαιωμάτων, που οδήγησε σε σημαντική χειροτέρευση της θέσης τους στην κοινωνία, ενώ ταυτόχρονα ήταν περίοδος γιγάντωσης των επιχειρήσεων και ακόμα μεγαλύτερου πλουτισμού των επιχειρηματιών.
Δεύτερον: Στις σημερινές συνθήκες και με επιχειρήματα όπως η «μείωση των ελλειμμάτων», η «αντιμετώπιση της κρίσης», ή η «εξασφάλιση της ανταγωνιστικότητας», οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα αντιμετωπίζουν μια ιστορικά πρωτοφανή επίθεση σε εισόδημα, εργασιακές σχέσεις, συνταξιοδοτικά δικαιώματα, εξασφάλιση Υγείας - Παιδείας. Το αποτέλεσμα είναι ο λαός κυριολεκτικά να στενάζει κάτω από την «μπότα» των αντιλαϊκών επιλογών κυβέρνησης - ΕΕ - κεφαλαίου. Την ίδια ώρα πολλαπλασιάζονται τα κονδύλια που δίνονται στις τράπεζες και στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, αυξάνονται οι φοροαπαλλαγές στους εκπροσώπους της οικονομικής ολιγαρχίας, διαγράφεται η φοροδιαφυγή του μεγάλου κεφαλαίου.
Τρίτον: Ο «Καλλικράτης» δεν κρύβει τα λόγια του. Είναι δημιούργημα των σύγχρονων αναγκών του κεφαλαίου, με αποκλειστικό στόχο να αποτελέσει μια μικρή κυβέρνηση στο χώρο της περιφέρειας, ώστε πιο αποτελεσματικά να προωθηθούν σε επίπεδο περιφέρειας οι κεντρικές επιλογές ΕΕ - κυβέρνησης - κεφαλαίου. Να διευκολύνει, δηλαδή, και να ενισχύσει την επιχειρηματική δράση, να συμβάλει στη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, να επιταχύνει τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις σε τομείς όπως εργασιακές σχέσεις, Παιδεία, Υγεία - Πρόνοια, να διαχειριστεί τα φαινόμενα ακραίας φτώχειας, μοιράζοντας πενταροδεκάρες σε όσους βγαίνουν εντελώς εκτός μάχης. Η περιφέρεια δε συγκροτήθηκε για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Στόχο έχει να υπηρετεί και να συναλλάσσενται με επιχειρηματικούς ομίλους, να τους αναθέτει έργα, να τους μεταβιβάζει δημόσια περιουσία, να τους εξασφαλίζει φτηνούς εργάτες, να δημιουργεί συνθήκες υψηλής κερδοφορίας. Με δυο λόγια, να στηρίζει τις πολιτικές που συνθλίβουν και περιθωριοποιούν τους εργαζόμενους.
Τέταρτον: Το ζήτημα της ανάπτυξης δεν είναι θέμα που αφορά την καθεμιά περιφέρεια της χώρας ξεχωριστά. Για την πραγματική ανάπτυξη σε όφελος του λαού, χρειάζεται σχέδιο. Απαιτείται μια ολοκληρωμένη πολιτική, που θα εξασφαλίζει την αναλογία ανάμεσα στους διάφορους κλάδους της παραγωγικής δραστηριότητας, δίνοντας έμφαση εκεί που υπάρχουν περισσότερες ανάγκες. Μια πολιτική πλήρους αξιοποίησης του εργατικού δυναμικού, αποτελεσματικής χρησιμοποίησης των πλουτοπαραγωγικών πηγών, παραγωγικής εκμετάλλευσης των τεχνολογικών και επιστημονικών επιτευγμάτων.
Αυτά δεν μπορούν να τα κάνουν οι περιφερειάρχες. Πολύ περισσότερο οι περιφερειάρχες της «επιχειρηματικότητας» και της «ανταγωνιστικότητας». Αυτοί που, ανεξάρτητα από την επίσημη σφραγίδα που προβάλλουν, λιβανίζουν με τις αγιαστούρες τις πολιτικές του δικομματισμού, την ΕΕ, τα κονδύλιά της, τις επιλογές της. Προοπτική σε όφελος των εργαζομένων και όλου του λαού μπορεί να δώσει μόνο η διαφορετικού τύπου ανάπτυξη της κοινωνίας, που θα στηρίζεται στη λαϊκή εξουσία και την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Η ανάπτυξη που προτείνει το ΚΚΕ και οι συνδυασμοί της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που στηρίζει.
Feeds
