Τρίτη 15 Ιούνη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Οι «ανεξάρτητοι»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι διεργασίες σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για την επιλογή υποψηφίων στις προσεχείς τοπικές εκλογές έχουν ήδη αρχίσει, αλλά ο κύριος πονοκέφαλος και των δύο κομμάτων αφορά στον τρόπο με τον οποίο θα παρουσιάσουν τους εκλεκτούς τους, ώστε να εγκλωβίσουν για άλλη μια φορά τους ψηφοφόρους, να εισπράξουν, δηλαδή, την ελάχιστη δυνατή λαϊκή δυσαρέσκεια, που, σε ό,τι αφορά στην πολιτική τους, είναι διάχυτη.

Οι σκέψεις που γίνονται στα εν λόγω κομματικά επιτελεία είναι πολλές. Π.χ., να μη δώσουν ευθέως το χρίσμα σε υποψηφίους, παρά μόνο στις Περιφέρειες και στους πολύ μεγάλους δήμους. Σταθερή, όμως, παραμένει η επιλογή εμφάνισης, δήθεν, ανεξάρτητων υποψηφίων και συνδυασμών, αν και το πρώτο εγχείρημα μιας τέτοιας προσπάθειας είχε όλα τα χαρακτηριστικά της φαιδρότητας.

Πρόκειται για την περίπτωση του σημερινού νομάρχη Θεσσαλονίκης Π. Ψωμιάδη, ο οποίος την περασμένη Τετάρτη ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. «Θέλω να ξέρετε - είπε - ότι ο Παναγιώτης Ψωμιάδης στα τοπικά θέματα δεν είναι με κανένα κόμμα. Είναι με την Αυτοδιοίκηση, είναι με τους πολίτες, είναι με τις τοπικές κοινωνίες». Κι όλα αυτά λέγονται από έναν άνθρωπο που πριν μερικούς μήνες διεκδίκησε να γίνει αρχηγός της ΝΔ!!! Πρόκειται για τον εκλεγμένο με τη ΝΔ νομάρχη στη Θεσσαλονίκη! Τόσο ανεξάρτητος, δηλαδή! Πάντως, τέτοιου τύπου «ανεξάρτητοι» θα εμφανιστούν πάμπολλοι μέχρι τις τοπικές εκλογές του Νοέμβρη. Και ο λαός θα πρέπει να τους γυρίσει την πλάτη.

«Ψήνονται» οι ανατιμήσεις στη ΔΕΗ

Περιεκτικός και σαφής ήταν ο επικεφαλής της ΔΕΗ Α. Ζερβός, σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» για τα τιμολόγια και την πορεία της επιχείρησης, επιβεβαιώνοντας ότι το ηλεκτρικό ρεύμα θα μεταβληθεί σε λίγους μήνες σε «είδος πολυτελείας».

Επανέλαβε τη ρήση που είχε πει αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του ότι «ή θα αυξηθούν τα τιμολόγια ή η ΔΕΗ θα φαλιρίσει». Επικρότησε τις παρεμβάσεις της αντιλαϊκής τρόικας, λέγοντας ότι προτείνει «ορθολογικοποίηση» των τιμολογίων και ότι ανάλογη πρόταση έχει κάνει και η ΔΕΗ.

Στο πλαίσιο της «ζύμωσης» των δυσάρεστων αποφάσεων που έρχονται για τα λαϊκά νοικοκυριά, είπε ότι η ΔΕΗ θα έχει ζημιές μέχρι 500 εκατ. ευρώ το 2013 (αντί ανάλογων κερδών το 2012), επειδή θα κληθεί να καταβάλει 800 εκατ. ευρώ ανά έτος για δικαιώματα εκπομπής ρύπων.

Τέλος, εκτίμησε ότι μέχρι του χρόνου το Μάρτη η ΔΕΗ θα έχει σπάσει σε τρία κομμάτια (παραγωγή - μεταφορά - λιανική), λόγω του 3ου ενεργειακού πακέτου της ΕΕ, που θα υλοποιήσει η κυβέρνηση, με κύριο σενάριο τη δημιουργία θυγατρικών όπου η ΔΕΗ θα έχει την ιδιοκτησία, αλλά όχι και το μάνατζμεντ.

Τα είπε όλα ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος. Το μόνο που άφησε στη «φαντασία» είναι τα ποσοστά των ανατιμήσεων. Αλλά από τις επιβαρύνσεις που προέβλεψε, ο καθένας μπορεί να καταλάβει τι χαράτσια έπονται...

Φιλομονοπωλιακή επιλογή και υποκρισία

To πράσινο φως για την εξαγορά της «Shell» από τη «Motor Oil», ουσιαστικά για την παραπέρα διόγκωση των μονοπωλίων, έδωσε η Επιτροπή Ανταγωνισμού. Για να... διασφαλιστούν, όμως, λέει, οι όροι του «υγιούς ανταγωνισμού», να μη δημιουργούνται μονοπώλια σε συγκεκριμένες αγορές, έβαλε ως όρο να διακόψει η «Shell» τις συμβάσεις της με αριθμό πρατηρίων στο νομό Ιωαννίνων και στο νομό Κεφαλλονιάς, έτσι που να «μειωθεί» το μερίδιο αγοράς της νέας εταιρείας που θα προκύψει από την εξαγορά στο 55% . Με απλά λόγια, η Επιτροπή Ανταγωνισμού, που είναι επιφορτισμένη με τη διασφάλιση της περίφημης αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας, έκρινε, εφαρμόζοντας προφανώς το νόμο, ότι εάν μια εταιρεία κατέχει το 55% σε μια αγορά ο ανταγωνισμός λειτουργεί περίφημα. Αυτή είναι η «αντιμονοπωλιακή» πολιτική που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση και την κραδαίνει ως... κορωνίδα της πολιτικής της για την προστασία του εισοδήματος των εργαζομένων. Μόνο που αυτή η πολιτική υπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο τη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, την ενίσχυσή του και όσο το κεφάλαιο ενισχύεται την πληρώνει ο λαός. Υποκρισία τα περί αντιμονοπωλιακής δράσης της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Αλλωστε, αυτή η τάση συγκεντροποίησης του κεφαλαίου είναι αντικειμενική στον καπιταλισμό. Οφελος για το λαό θα προέλθει μόνο από την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Στο χέρι του είναι...

Δικαίως ανησυχούν

«

Θεωρώ ελπιδοφόρο ότι οι πολίτες, που έχουν αντιδράσει σχετικά συγκρατημένα στα επώδυνα δημοσιονομικά μέτρα, ανησυχούν περισσότερο για το αν θα υλοποιηθεί το πρόγραμμα αποτελεσματικά και θα προωθηθούν γνήσια αναπτυξιακά μέτρα παράλληλα με τη δημοσιονομική εξυγίανση. Αυτή η υγιής ανησυχία σημαίνει ότι μπορεί να εξασφαλιστεί η ενεργός στήριξη των πολιτών. Συμπέρασμα: Η εμπιστοσύνη της ελληνικής κοινωνίας μπορεί να κερδηθεί». Καλή ως διαπίστωση που σκοπό έχει να επιδράσει στην ολομέτωπη προσπάθεια κυβέρνησης - κεφαλαίου και των επιτελείων τους ότι τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα γίνονται αποδεκτά, αλλά εδώ ξετυλίγεται μια ταξική μάχη. Γι' αυτό και η «ευχή» να κερδηθεί η εμπιστοσύνη της κοινωνίας. Που μεταφράζεται, να γίνουν τα πάντα για να υποταχθεί ο λαός.

Αυτό δείχνει την ανησυχία της αστικής τάξης και του πολιτικού της συστήματος για το αν τελικά η «ζυγαριά» θα γείρει προς τη γραμμή της σύγκρουσης με τα μονοπώλια, της λαϊκής εξουσίας, της κοινωνικοποίησης των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής ή θα ενσωματωθεί το εργατικό κίνημα στη λογική της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Αυτό εξέφρασε με την παραπάνω παρέμβασή του στην κυριακάτικη εφημερίδα «REAL NEWS» ο Γιώργος Προβόπουλος, διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. Ανησυχία που εκφράζεται ποικιλοτρόπως και όχι μόνο για τη μαζικότητα ή τη συχνότητα των κινητοποιήσεων, μα για το περιεχόμενό τους: Συχνά εκφράζεται από τα αστικά ΜΜΕ με τόνους λάσπης στο ταξικό εργατικό κίνημα, πότε με εκφοβισμό, πότε με κινδυνολογία, πότε με τη συκοφάντηση των αγώνων, πότε με επίκληση στο λαό να κάνει υπομονή για τα «σκληρά μέτρα».

Ολοι αυτοί, που επιτίθενται κάθε φορά που οι εργαζόμενοι διαδηλώνουν για τα δικά τους συμφέροντα και κόντρα στην αντιλαϊκή πολιτική, θα χρησιμοποιήσουν ανάλογα επιχειρήματα χειραγώγησης, όπως ότι οι εργαζόμενοι ανησυχούν αν η αντιλαϊκή πολιτική θα υλοποιηθεί αποτελεσματικά και ελπίζουν τελικά να κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους. Ετσι νομίζουν πως θα περάσουν στις λαϊκές συνειδήσεις την άποψη: άγρια, άδικα μεν τα μέτρα, αλλά ωφέλιμα γιατί σώζουν την οικονομία και έτσι θα ωφεληθεί ο λαός. Είναι αλήθεια ότι το εργατικό κίνημα σήμερα στην Ελλάδα πρέπει να αναπτυχθεί, ώσπου να φτάσει στο ύψος των σημερινών απαιτήσεων για τη συνολική αντιπαράθεση και ρήξη με το κεφάλαιο και την πολιτική του. Βεβαίως, ο συσχετισμός δύναμης είναι αρνητικός. Σε αυτό ευθύνονται και οι εργοδοτικές και κυβερνητικές συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που έχουν βάλει πλάτη για να περάσουν αναίμακτα όλα τα αντεργατικά μέτρα, και συνεχίζουν στην ίδια ρότα, τη στιγμή που οι εργαζόμενοι, ο λαός έχουν κυριολεκτικά ματώσει τόσο σε περιόδους ανάπτυξης όσο και κρίσης της καπιταλιστικής οικονομίας.

Φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση δεν υπάρχει. Η ανάπτυξη που λένε είναι καπιταλιστική και σημαίνει νέες θυσίες από τα λαϊκά στρώματα, σημαίνει να δεχτούν να γίνουν πάμφθηνοι, σημαίνει ότι η λέξη κατάκτηση θα υπάρχει πλέον μόνο στα λεξικά, σημαίνει απόλυτη εξαθλίωση. Γι' αυτό η αντιλαϊκή πολιτική, τα άγρια μέτρα πρέπει να καταδικαστούν στις εργατικές συνειδήσεις και αυτό να εκφραστεί με μαζική οργανωμένη συμμετοχή στο ταξικό εργατικό κίνημα, με ανάπτυξη της πολιτικής πάλης για αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων στη ρότα για λαϊκή εξουσία και οικονομία. Τότε, εργάτες, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες δεν θα είναι έρμαια στις ορέξεις των κεφαλαιοκρατών. Ο πλούτος θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία, οι εργαζόμενοι θα απολαμβάνουν το μόχθο τους.


Ελένη ΜΑΪΛΗ

Και αντιλαϊκή πολιτική και δούλεμα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΚΑΙ ο Πεταλωτής για τις κυβερνητικές επιδόσεις! «Είμαστε μέσα στους στόχους που έχουμε θέσει», ανακοίνωσε περήφανα...

Για την ακρίβεια, εννοεί τους στόχους που έθεσαν μαζί με την ΕΕ, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τον ΣΕΒ, τους εφοπλιστές και όσους άλλους ευνοούνται.

Δηλαδή όλους, εκτός από τον ελληνικό λαό. Που ούτε ποτέ έθεσε τέτοιους στόχους, ούτε ποτέ ρωτήθηκε και, πολύ περισσότερο, ...δε θέλει να τους πετύχει.

Θα ήταν, άλλωστε, παράλογο για οποιονδήποτε να θέλει να πετύχει το στόχο της ...μείωσης του μισθού και της σύνταξής του, της αύξησης της φορολογίας του, της ιδιωτικοποίησης κάθε δημόσιας περιουσίας και, βέβαια, της καταστροφής της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Εν ολίγοις, οι στόχοι που θέλει να πετύχει η κυβέρνηση ...είμαστε εμείς! Και δε βαράει με σφεντόνες και αεροβόλα, βαράει με πολυβόλα και κανόνια.

ΑΥΤΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ με τον καύσωνα είναι βέβαιο ότι δε θα περάσει ανεκμετάλλευτη από τους κυβερνώντες. Να αναμένετε τις επόμενες μέρες τον Γ. Λοβέρδο να μας αναλύει ότι ήταν στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς.

Θα μας πει ότι οι απεσταλμένοι της «τρόικας» προέρχονται από βόρειες χώρες και ότι η νέα διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης είναι να διαπραγματεύεται μαζί τους το μεσημέρι, προκειμένου να γίνουν αποδεκτές οι προτάσεις της.

Κι αν δε σας φαίνεται ...σοβαρή προσέγγιση αυτή για έναν υπουργό Εργασίας, αναρωτηθείτε αν ήταν σοβαρά αυτά που μας έλεγε μέχρι τώρα. Ξέρετε, τα περί «επιχειρημάτων» και «ερμηνειών» του μνημονίου, που εδώ και καιρό γνωρίζουν και έχουν συμφωνήσει.

ΩΣΤΕ ΕΙΝΑΙ «ΚΑΚΟΙ» και «ανεύθυνοι» οι προμηθευτές του Δημοσίου, σύμφωνα με την υπουργό Υγείας και φταίνε για την κατάσταση των νοσοκομείων και αυτοί...


Γρηγοριάδης Κώστας

Να υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση προσανατολίζεται στη δημιουργία ενός δημόσιου φορέα για τις ανάγκες των νοσοκομείων, ώστε να μην έχουμε ανάγκη αυτούς τους ...κατεργάρηδες;

Μπα! Κάτι τέτοιο δε θα ήταν ...σύγχρονο, ε;

Η διεθνής αξιοπιστία...

Γρηγοριάδης Κώστας

Μια πρόγευση για τη θύελλα που επέρχεται στο σύνολο του δημόσιου χώρου και των κοινωνικών δομών, εισπράττουν τις τελευταίες μέρες οι ασθενείς και οι οικογένειές τους, που επισκέπτονται τα δημόσια νοσοκομεία, με σκοπό να θεραπευτούν από κάποιο, μικρότερο ή μεγαλύτερο, πρόβλημα υγείας που έχουν. Τις τελευταίες μέρες, ολοένα και περισσότερο, οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό απεγνωσμένα ζητούν άμεσες λύσεις για τα σοβαρά προβλήματα, που έχουν προκύψει εξαιτίας των ελλείψεων υγειονομικού και ιατρικού υλικού και προειδοποιούν ότι πλέον κινδυνεύουν καθημερινά ανθρώπινες ζωές.

Την ίδια στιγμή, τα συγκροτήματα του Τύπου κάνουν εκτενείς αναφορές στα χειροκροτήματα των τραπεζιτών, που απέσπασε ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του σε διεθνές οικονομικό συνέδριο στη Βιέννη. Και πώς να μην αποσπάσει τα εύσημα της διεθνούς τοκογλυφίας άλλωστε, όταν για μια ακόμη φορά δεσμεύτηκε, επί της ουσίας, ότι η χώρα και ο πλούτος που παρήγαγε όλα αυτά τα χρόνια ο εργαζόμενος λαός είναι στην πλήρη διάθεσή της...

Ο δημόσιος τομέας Υγείας, λοιπόν, όπως και η Παιδεία, και οι μεταφορές, και η γη, και ο ορυκτός πλούτος, ακόμα και το νερό και ο αέρας που αναπνέουμε, απλώνονται στα πόδια των «επενδυτών», για να γεμίσουν ακόμα πιο πολύ τα ήδη ξέχειλα σεντούκια τους.

Αυτό εννοεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όταν μιλάει για «ανάκτηση της διεθνούς αξιοπιστίας της χώρας».

Ατέλειωτα πακέτα στήριξης των τραπεζών

Την εκτίμηση ότι το πακέτο των 750 δισ. ευρώ που ενέκριναν πρόσφατα οι ηγέτες της Ευρωζώνης είναι στην πραγματικότητα ένα δεύτερο πακέτο διάσωσης και στήριξης των τραπεζών, κυρίως της Γερμανίας και της Γαλλίας, έρχονται να επιβεβαιώσουν τα χθεσινά στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS). Σύμφωνα λοιπόν με αυτά τα στοιχεία οι γαλλικές και οι γερμανικές τράπεζες παραμένουν οι περισσότερο εκτεθειμένες στις «αδύναμες» οικονομίες της ΕΕ, καθώς κατέχουν 958 δισ. δολάρια χρέους από την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ελλάδα και την Ιρλανδία. Το ποσό αυτό αναλογεί στο 61% της συνολικής έκθεσης των διεθνών τραπεζών στην Ευρωζώνη, που ανερχόταν στα 1,58 τρισ. δολάρια στα τέλη του 2009. Στις τράπεζες της Ευρωζώνης αναλογούν περίπου τα δύο τρίτα της συνολικής έκθεσης των διεθνών πιστωτικών ιδρυμάτων στις τέσσερις αυτές χώρες. Σύμφωνα με την BIS, από τη συνολική έκθεση των γαλλικών και των γερμανικών τραπεζών, περίπου 174 δισ. δολάρια αφορούν δάνεια προς κυβερνήσεις, ενώ το υπόλοιπο ποσό αφορά δάνεια προς ιδιώτες και επιχειρήσεις. Είναι ολοφάνερο ότι τα όργανα της ΕΕ θα κάνουν ό,τι μπορούν για να στηρίξουν τις «δικές τους» τράπεζες, στέλνοντας βέβαια το λογαριασμό στους λαούς της ΕΕ. Την ίδια στιγμή όμως οι ενδοευρωπαϊκές-ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις είναι ισχυρές, καθώς οι μεγάλες χώρες της ΕΕ θέλουν να βγουν πιο ενισχυμένες από την κρίση, εννοείται σε βάρος των ανταγωνιστών τους. Συμπέρασμα; Φιλολαϊκή διέξοδος εντός της ΕΕ και του καπιταλισμού, δεν υπάρχει.

Προπαγανδιστικά πυροτεχνήματα

«Με διαδικασίες - εξπρές», όπως διαβάζουμε στο χτεσινό «Εθνος», «θα επιχειρήσει το υπουργείο Οικονομικών να εισπράξει φόρους από 150.000 μισθωτούς, οι οποίοι για τη χρήση του 2008 απέκρυψαν 206 εκατ. ευρώ, καθώς δήλωσαν χαμηλότερα εισοδήματα από αυτά που προέκυψαν από τις δηλώσεις των εργοδοτών τους». Είναι η πολλοστή φορά που η παραπάνω είδηση «ανακυκλώνεται» το τελευταίο διάστημα και ο προπαγανδιστικός στόχος είναι προφανής. Να φανεί ότι οι πάντες φοροδιαφεύγουν, άρα οι πάντες ευθύνονται για την κρίση και άρα είναι αναπόφευκτα και αναγκαία τα μέτρα της κυβέρνησης... Οι πάντες αντιλαμβάνονται ότι το πρόβλημα, βέβαια, της ελληνικής οικονομίας δεν είναι τα 200 εκατ. ευρώ που έχουν αποκρύψει οι 150.000 μισθωτοί - μάλιστα 38.000 από αυτούς έχουν αποκρύψει έως...100 ευρώ(!), ενώ ακόμα 40.000 έχουν αποκρύψει έως 500 ευρώ. Καμία αντίρρηση να εισπραχθούν τα οφειλόμενα, αλλά είναι ολοφάνερο ότι σκόπιμα διογκώνεται και αναπαράγεται το παραμύθι με τους μισθωτούς που φοροδιαφεύγουν. Ομως, άλλη είναι η απορία μας. Γιατί η κυβέρνηση και το υπουργείο Οικονομικών δεν επιχειρούν «με διαδικασίες εξπρές» να εισπράξουν τα 32 δισ. ευρώ που βεβαιωμένα οφείλουν (μόνο) 6.000 μεγαλοοφειλέτες στο δημόσιο; Γιατί αυτούς τους έχει «ξεχάσει»; Γιατί συνεχώς μειώνουν τα φορολογικά βάρη στο κεφάλαιο και αυξάνουν τους έμμεσους - αντιλαϊκούς - φόρους; Εννοείται ότι τα ερωτήματα είναι ρητορικά, αφού τα λαϊκά στρώματα γνωρίζουν ποια συμφέροντα υπηρετούν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Διαχείριση ή ρήξη;

Με αφορμή το εξωτερικό χρέος και την ξεκάθαρη θέση των κομμουνιστών ότι «δεν αναγνωρίζουμε το χρέος και από αυτή την άποψη δεν πρέπει να πληρώσει ο λαός», εμφανίστηκαν ορισμένοι αναλυτές να υποστηρίζουν ότι στο διά ταύτα, δηλαδή στο τι προτείνει το ΚΚΕ αφού δεν αναγνωρίζει το χρέος, δε λέει τίποτα, δεν έχει συγκεκριμένη λύση. Μόνο που το ΚΚΕ έχει συγκεκριμένη πρόταση και πολιτική διέξοδο, την προβάλλει κατ' επανάληψη, αλλά φαίνεται ότι αυτοί οι αναλυτές ή δεν αντιλαμβάνονται τι λέει το Κόμμα, ή εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι να περάσουν στις λαϊκές συνειδήσεις ότι το ΚΚΕ κάνει σωστές διαπιστώσεις αλλά δεν έχει φιλολαϊκές λύσεις. Και εννοούν, φυσικά, λύσεις στα πλαίσια διαχείρισης της οικονομικής κρίσης του συστήματος συνολικά και μιας παράγωγης συνέπειας του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης, όπως είναι τα ελλείμματα.

Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι το δημόσιο χρέος αυτό καθεαυτό. Ούτε καν τα δημοσιονομικά ελλείμματα, για την κάλυψη των οποίων αυξάνεται διαρκώς το χρέος. Αυτά είναι το αποτέλεσμα. Το πρόβλημα βρίσκεται στην πολιτική που δημιουργεί τα χρέη και υποθηκεύει το μέλλον των εργαζομένων στους δανειστές. Γάγγραινα της κοινωνίας, που δεν την αφήνει να φύγει προς τα μπρος, είναι η πολιτική που τόσες δεκαετίες οδηγεί στην υπερχρέωση, που περιοδικά καλούνται, μέσα από σκληρά μέτρα και αντιλαϊκές πολιτικές, να καλύψουν οι εργαζόμενοι. Με αυτή την έννοια εκείνο που μπαίνει στο στόχαστρο είναι οι πολιτικές αφαίμαξης του κοινωνικού πλούτου, προκειμένου να χρηματοδοτηθεί, να ενισχυθεί και να ισχυροποιηθεί το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του. Αυτό είναι το πρόβλημα της κοινωνίας. Οτι ένας ολόκληρος λαός παράγει τον πλούτο της χώρας, αλλά αυτός ο πλούτος, ελέω καπιταλιστικού συστήματος, ανήκει σε μια μικρή ομάδα κεφαλαιοκρατών. Αρα αυτούς και το εκμεταλλευτικό τους σύστημα πρέπει να βάλουμε σημάδι.

Ας το σκεφτούμε και κάπως αλλιώς. Αν υποθέσουμε ότι ήταν δυνατόν να εξασφαλιστεί ακόμα και η διαγραφή των χρεών. Σε περίπτωση που μια τέτοια εξέλιξη δε συνοδευόταν από ολοκληρωτικό αναπροσανατολισμό της κοινωνίας και με συγκεκριμένες κοινωνικοπολιτικές ανατροπές προς όφελος του λαού, αν, δηλαδή, και μετά τη διαγραφή εξακολουθούσε να κυριαρχεί η πολιτική στήριξης του κεφαλαίου, αργά ή γρήγορα θα βρισκόμασταν και πάλι στον ίδιο παρονομαστή. Με βάση τη θέση της χώρας στην ευρωένωση των καπιταλιστικών χωρών και υπό το βάρος των νομοτελειών της ανισόμετρης ανάπτυξης, θα διευρύνονταν και πάλι τα ελλείμματα, θα αυξάνονταν ξανά τα χρέη και οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου θα συνέχιζαν το πάρτι της κερδοφορίας τους σε βάρος των εργαζομένων και του λαού.

Η άποψη του ΚΚΕ «δεν αναγνωρίζουμε το χρέος» έχει αξία μαζί με τη θέση «δεν πρέπει να πληρώσει ο λαός». Και από αυτή τη σκοπιά μπορεί να αποκτήσει άμεση υπόσταση μόνο και εφόσον εξασφαλιστεί ταυτόχρονα διέξοδος για τους εργαζόμενους και ολόκληρο το λαό. Η πρόταση του ΚΚΕ δεν απευθύνεται στην κυβέρνηση και στους άλλους θιασώτες του συστήματος. Αποδέκτες της είναι οι εργαζόμενοι και όλα τα άλλα θύματα της φιλομονοπωλιακής πολιτικής, όλοι όσοι συνειδητοποιούν ότι οι θετικές και σε φιλολαϊκή κατεύθυνση εξελίξεις μπορούν να επιβληθούν μέσα από τους αγώνες, την κοινή δράση εργατών, αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών, μέσα από τη λαϊκή συμμαχία για τον άλλο, τον αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό δρόμο ανάπτυξης.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ