Παπαγεωργίου Βασίλης

Προχτές, στην Επιτροπή της Βουλής για την Αναθεώρηση του Συντάγματος, ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργός, Ευάγγελος Βενιζέλος, αποκάλυψε, ότι έχει υπάρξει, από το 1996, παρασκηνιακή συμφωνία, μεταξύ ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ηγεσίας της Εκκλησίας, για μη αναθεώρηση του σχετικού άρθρου του Συντάγματος. Και αυτό, παρά το γεγονός, πως στις αρχικές προτάσεις του ΠΑΣΟΚ - το 1995 - περιλαμβανόταν και το άρθρο αυτό στις υπό αναθεώρηση διατάξεις.

Τι λένε, τώρα, όλοι όσοι συκοφαντούσαν το ΚΚΕ;

Διαγωνισμό με κλειστές προσφορές έχει προκηρύξει τον καιρό αυτό το 2ο Γραφείο της Διεύθυνσης Προμηθειών του ΓΕΣ, με αντικείμενο την ετήσια έκδοση του περιοδικού «Η θητεία σήμερα». Απ' ό,τι μαθαίνουμε, όμως, ορισμένες τουλάχιστον εκ των σχετικών διαδικασιών, κάθε άλλο παρά διαγωνισμό θυμίζουν και δημιουργούν τις εύλογες υποψίες, ότι κάποιοι θέλουν σώνει και καλά να προεξοφλήσουν το όποιο αποτέλεσμα.

Τα γνωρίζει, άραγε, όλ' αυτά η ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Αμυνας; Αν όχι, θα τη συμβουλεύαμε να ρίξει μια προσεκτική ματιά στην εν λόγω υπηρεσία και να πάρει τα αναγκαία μέτρα. Εμείς, εφόσον χρειαστεί, θα επανέλθουμε και με περισσότερα στοιχεία.

Στο θέμα επανήλθε ο υφυπουργός Παιδείας, Φ. Πετσάλνικος, δηλώνοντας ότι «διπλώματα που αποκτήθηκαν μετά από σπουδές που έχουν γίνει εν μέρει ή εξ ολοκλήρου σε ελληνικά Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών ανεξαρτήτως της ενδεχόμενης συνεργασίας που έχουν με ξένα πανεπιστήμια, δεν αναγνωρίζονται ούτε ακαδημαϊκά, ούτε επαγγελματικά». Ομως, δυστυχώς, για τον κ. υφυπουργό, το περιεχόμενο της ευρωπαϊκής οδηγίας είναι σαφέστατο και τον διαψεύδει, καθορίζοντας ότι «για να αναγνωριστεί ένα δίπλωμα θα πρέπει ο κάτοχός του να παρακολούθησε, με επιτυχία κύκλο σπουδών μετά τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, διάρκειας τουλάχιστον τριών ετών και η εκπαίδευση αυτή θα πρέπει κατά το μεγαλύτερο μέρος να έχει πραγματοποιηθεί στην Κοινότητα».

Ας σταματήσει επομένως η κοροϊδία. Η κυβέρνηση και το υπουργείο με όσα έχουν συμφωνήσει και αποδεχτεί στις Βρυξέλλες, στρώνουν το δρόμο για την αναγνώριση τέτοιων διπλωμάτων και πρακτικά -εκτός των άλλων- δημιουργούν τις νέες στρατιές αποφοίτων, χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα.

Ούτε 1.000 ήταν, ούτε... 1.013. Μια απλή αντιπροσωπεία συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ ήταν που θέλησε να συναντηθεί με τον διοικητή του ΙΚΑ Μ. Νεκτάριο. Δεν μπορούμε να φανταστούμε, όμως, ποιος και τι φοβήθηκε και μέχρι να ανέβουν και να κατέβουν οι συνδικαλιστές από το γραφείο του διοικητή, γέμισε όλη η στοά όπου βρίσκεται η είσοδος των γραφείων της διοίκησης του ΙΚΑ και η οδός Αγίου Κωνσταντίνου με δυνάμεις της αστυνομίας... Εκπληκτοι οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ αντίκρισαν τις αστυνομικές δυνάμεις και αναρωτιούνταν τι προκάλεσε όλη αυτή την κινητοποίηση. Φαίνεται, όμως, ότι ο φόβος της κυβέρνησης απέναντι στις αντιδράσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος είναι μεγαλύτερος από αυτόν που δείχνει. Καλείται η αστυνομία ακόμη και για τις αντιπροσωπείες.

Ας μη φοβούνται τόσο πολύ η κυβέρνηση και τα στελέχη της, σε διάφορες θέσεις. Δε... δαγκώνουν οι συνδικαλιστές και οι εργαζόμενοι...

ΜΙΑ... ΠΕΡΙΕΡΓΗ κατηγορία ενάντια στον Σημίτη εκτόξευσε χτες ο Καραμανλής από τη Βουλή, καθώς μίλαγε για τις συμβάσεις του δημοσίου. Του είπε ότι έχει στην υπηρεσία του ιδιωτικά ΜΜΕ και διαπλεκόμενα συμφέροντα!

Για ξανασκέψου το, βρε πρόεδρε! Μήπως συμβαίνει το αντίθετο; Μήπως ο Σημίτης εξυπηρετεί τα συμφέροντα κυρίως κι όχι αυτά τον Σημίτη; Δηλαδή, μην ξεχάσουμε και την πολιτική οικονομία που μάθαμε πια...

ΤΏΡΑ ΒΕΒΑΙΑ όχι πως ήταν και πιο σοβαρή η απάντηση που έδωσε στον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας ο υπουργός Δικαιοσύνης, ο Μ. Σταθόπουλος. Είπε ότι για τη σημερινή διαπλοκή συμφερόντων φταίει «η κυβέρνηση Μητσοτάκη της περιόδου 1990 -1993».

Δηλαδή, πριν το 1990 και μετά το 1993, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ τι έκαναν; Αποδυνάμωναν τα μεγάλα συμφέροντα; Μην τρελαθούμε κιόλας... Τέλος πάντων, αυτοί ακόμα και μέχρι το 2090 να μείνουν στην κυβέρνηση (κούφια η ώρα..) για την κυβέρνηση Μητσοτάκη θα λένε, είναι βέβαιο!

Αλλωστε, όσο πια και να δημιούργησε συνθήκες δημιουργίας διαπλεκομένων ο Μητσοτάκης, τόσα χρόνια πια δεν κατάφεραν να κάνουν κάποιο βήμα προόδου και να μας απαλλάξουν απ' αυτά; Προφανώς όχι. Αντιθέτως, είναι φανερό πως τα διαπλεκόμενα έχουν βρει τον καλύτερό τους φίλο στο πρόσωπο της κυβέρνησης και του Σημίτη.

Α, ΜΑΛΙΣΤΑ, κάνει πολιτικές κινήσεις η εκκλησία, όπως παραδέχτηκε χτες η Ιερά Σύνοδος, αναφερόμενη στο θέμα των ταυτοτήτων, πλην όμως δεν έχει κομματικές εξαρτήσεις, όπως μας είπαν.

Μια φορά ο Αρχιεπίσκοπος - αν θυμόμαστε καλά - ήταν, στην τελευταία ομιλία του στο Σύνταγμα, υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και γενικώς της πορείας που ακολουθεί η χώρα!

Ομολογουμένως είναι περισσότερα από ένα τα κόμματα που συμφωνούν με αυτές τις θέσεις και δεν μπορούμε να τον θεωρήσουμε δεμένο με κάποιο από αυτά. Πλην όμως έχουν σαφέστατες πολιτικές και κομματικές κατευθύνσεις οι θέσεις του.

Μπόλικη η φιλολογία των ημερών για τα «διαπλεκόμενα». Για παράδειγμα, ο υπουργός Δικαιοσύνης έκανε προχτές λόγο στη Βουλή για «προχειρότητα στις προτάσεις αναθεώρησης του Συντάγματος», φέρνοντας ως παράδειγμα «τις σχέσεις της πολιτικής εξουσίας με την ιδιωτική οικονομική εξουσία». Οι αναγκαίοι νόμοι και ψηφισμένοι είναι και υπαρκτοί, απάντησε ο πρώην υπουργός Ε. Βενιζέλος, αφήνοντας έτσι αιχμές για την κυβέρνηση συνολικά ότι δεν τους αξιοποιεί και δεν τους εφαρμόζει.

Να υποθέσουμε ότι δεν καταλαβαίνουν πως όσο περισσότερο κυριαρχούν στην κοινωνία οι «νόμοι της αγοράς», τόσο περισσότερο θα μεγαλώνουν και θα πολλαπλασιάζονται οι αξεπέραστες αντιφάσεις του συστήματος, τόσο περισσότερο θα γίνονται κραυγαλέες και εκρηκτικές; Δεν καταλαβαίνουν ότι όσο περισσότερο μεγαλώνει η ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου (απελευθέρωση το ονομάζουν τώρα), τόσο περισσότερο θα αδυνατούν τα όποια θεσμικά μέτρα δήθεν ελέγχου και διαφάνειας να παίζουν ακόμη και το ρόλο φύλλου συκής, που έπαιζαν μέχρι πρόσφατα; Να υποθέσουμε, δηλαδή, ότι δεν καταλαβαίνουν πού οδηγεί η φιλομονοπωλιακή πολιτική τους και αναζητούν, δήθεν, δρόμους και μέτρα για την αντιμετώπιση των συνεπειών της;

Οποια απάντηση και αν δώσει κανείς στα ερωτήματα αυτά, η ουσία παραμένει η ίδια: Τα λεγόμενα διαπλεκόμενα ήταν και είναι αναπόσπαστο στοιχείο του ίδιου του καπιταλισμού και η παρουσία τους θα γίνεται τόσο εντονότερη, όσο περισσότερο αντιλαϊκές είναι οι πολιτικές που εφαρμόζονται.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο ανταγωνισμός μεταξύ των παλαιών και νέων τηλεοπτικών επιχειρήσεων είναι σφοδρότατος και εκφράζεται μέσω ηχηρών χρυσοφόρων μεταγραφών, που μοιάζουν με εκείνες του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ. Το χρήμα, προϊόν αλλότριων και αφανών πολλές φορές δραστηριοτήτων, ρέει άφθονο προς πάσα κατεύθυνση...».

Αυτά γράφει η χτεσινή «Καθημερινή» και, μάλιστα, στο πρωτοσέλιδο θέμα της, δίνοντας μια άλλη πλευρά των τρεχουσών εξελίξεων, γύρω από την υπόθεση των «διαπλεκομένων».

Υ.Γ. Να σημειώσουμε, πάντως, ότι πολλά και διάφορα ζητήματα μπορούν να αποτελέσουν σημεία τριβής και αντιπαράθεσης, μεταξύ της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας σε κάθε καπιταλιστική χώρα - όπως και στη σύγχρονη Ελλάδα - αλλά σ' αυτά δε συμπεριλαμβάνεται η υπεράσπιση των λαϊκών κατακτήσεων και δικαιωμάτων, όπως αποδείχνει και η καθημερινή πραγματικότητα.

Και αναμενόμενο ήταν και καινούριο δεν είναι το φαινόμενο. Μιλάμε για όσα γράφονται σε χτεσινές εφημερίδες, σύμφωνα με τα οποία προσφέρονται μισθοί και πριμ δεκάδων και εκατοντάδων εκατομμυρίων σε συναδέλφους δημοσιογράφους, προκειμένου να μεταπηδήσουν από το ένα τηλεοπτικό κανάλι στο άλλο.

Οταν η τηλεόραση αξιοποιείται ως μέσο χειραγώγησης των μαζών και προσπορισμού πολιτικής ισχύος και επιρροής, για τους ιδιοκτήτες της, με προσφερόμενο εμπόρευμα την «είδηση» και τα πολιτιστικά υποπροϊόντα, τότε χρειάζονται και οι ακριβοπληρωμένοι πλασιέ αυτών των... προϊόντων. Ετσι γίνεται στην «ελεύθερη οικονομία της αγοράς»...

Μόνο, που όλ' αυτά δεν έχουν την παραμικρή σχέση ή, για να είμαστε περισσότερο ακριβείς, δε συμβιβάζονται στο παραμικρό με την ήδη ταλαίπωρη αντικειμενική πληροφόρηση και το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του λαού στην ενημέρωση.

«Οπου μπαίνει η πολιτική φεύγουν οι επενδυτές. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει σαν εμπειρία από το αρχαιότερο Χρηματιστήριο του κόσμου, το Σίτι του Λονδίνου». Αυτά δήλωσε χτες ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Γ. Παπαντωνίου, όταν ρωτήθηκε για τις εξελίξεις του βρισκόμενου σε βαθιά κρίση ελληνικού Χρηματιστηρίου.

Σε άλλες όμως εποχές, και συγκεκριμένα λίγο πριν από τις ευρωεκλογές του 1999, όταν όλα φαίνονταν ανθηρά για το Χρηματιστήριο και ο δείκτης ψήλωνε με την ώρα, ο ίδιος άνθρωπος που σήμερα επιχειρεί να εξοβελίσει την πολιτική από το Χρηματιστήριο είχε κάνει την εξής δήλωση: «Το Χρηματιστήριο πάει κανόνι και ψηφίζει ΠΑΣΟΚ», ενώ το κόμμα του είχε εκδώσει και σχετική αφίσα. Ακολούθησε η ακόμη μεγαλύτερη άνοδος του χρηματιστηριακού δείκτη, το καλοκαίρι του 1999, και η μαζική συμμετοχή στο Χρηματιστήριο Αθηνών εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων, που οδήγησε τελικά στη γνωστή σε όλους παγίδευσή τους, αφού πρώτα οι οικονομίες τους όδευσαν στα θησαυροφυλάκια των ολίγων και ισχυρών.

Αυτά για τις σχέσεις πολιτικής και χρηματιστηρίου. Οι οποίες βέβαια είναι βαθιά πολιτικές κι ας κάνει πως δεν το γνωρίζει ο κ. υπουργός...

Ο καθηγητής Φυσιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Χ. Μουτσόπουλος, που είχε διοριστεί πρόεδρος στον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκου με περγαμηνές αδέκαστου ανθρώπου, είναι ήδη παρελθόν για τον ΕΟΦ. Απηύδησε με όσα γίνονται και με ένα ξερό «εγώ παραιτούμαι» γύρισε στο εργαστήριό του. Ενοχλούσε πολλούς, μαθαίνουμε, η παρουσία του καθηγητή. Τόσο, που η υφυπουργός Υγείας Χρ. Σπυράκη δεν ξέρει πώς να κρύψει τη... στεναχώρια της. Το ίδιο και ο κ. Βαρώνος, καθηγητής Φαρμακολογίας κι αυτός, που όπως λένε στους διαδρόμους του ΕΟΦ έχει ξεστομίσει ιδιαίτερα... κολακευτικά σχόλια για τον Μουτσόπουλο. Αυτοί, δε, που δεν κρύβουν με τίποτα τη... στεναχώρια τους είναι οι εκπρόσωποι της ΒΙΑΝΕΞ, του γνωστού μεγαλοφαρμακοβιομήχανου Γιαννακόπουλου, που η κυριαρχία της πλέον στον ΕΟΦ έγινε απόλυτη, ενώ ανάλογα πανηγύρια κάνουν απ' ό,τι μαθαίνουμε και οι εκπρόσωποι μικρότερων σχετικά φαρμακοβιομηχανιών (Λαβιφάρμ, Φαράν κ. ά). Οσο για τον υπουργό Υγείας, αυτός πράγματι μπορεί με ένα εμπόδιο λιγότερο, να δηλώνει στις τηλεοράσεις ότι... πατάσσει τα κυκλώματα. Πόσο μάλλον που οι κατάλληλοι άνθρωποι, οι ίδιοι οι εκπρόσωποι των εταιριών, θα καθορίζουν εν λευκώ ποιο φάρμακο θα κυκλοφορήσει και ποιο όχι.